twee liefdes...........nieuw topic...

@snuf64:



Ik had het niet beter kunnen verwoorden!!!

Helemaal mee eens met wat je schrijft. Meteen raakt het ook de kern van waarom ik zo enorm weg ben van nr. 2: we zouden zulke ontzettend goede vrienden zijn. Zelfde hobbies, zelfde interesses, zelfde werk, zelfde gevoel voor humor. We beginnen te praten en vallen geen minuut stil. Soms praten werken we en praten we niet. Ook dat gaat prima. Is er een stilte, dan voelt deze altijd natuurlijk en nooit opgelaten aan.



En dat alles ook nog in een smakelijk pakketje. Dan kan toch niemand je kwalijk nemen dat je verliefd wordt?

...

Snuf, hoe herkenbaar, is hier precies hetzelfde, 2 kinderen in de pubertijdleeftijd, een man waar ik echt heel veel van houd! En inderdaad alles loopt gewoon op rolletjes hier thuis, beiden bemoeien we ons met het huishouden zonder dat er echt een sprake is van taakverdeling, voelt heerlijk, zo vertrouwd. Daarom zou ik dit ook niet op willen geven, mijn relatie met nr. 1! Ik houd van hem, we hebben heel veel gemeen, delen heel veel, maar dus niet alles......

Zoals al een keertje eerder gezegd: mijn nr. 2 is de slagroom op de taart! Misschien wel meer dan dat, want inmiddels delen we ook allerlei dagelijkse dingetjes en vooral onze gevoelens en emoties! Een extra dimentie dus, maar wel eentje die het allemaal veel moeilijker maakt. Dit hadden we echt nooit verwacht, dat we zoveel dingen met elkaar zouden delen.

Ik heb genoten van je verhaal Snuf, het is gewoon zo met nr. 1 (bij mij althans).

Lois !!!! Het zal best moeilijk zijn, hug!!!!! Probeer echt aan jezelf te denken, en als je een "zwak" moment hebt, zet dan gewoon het sms-je hier neer (snap wel dat je dat niet doet), maar probeer het dan in ieder geval van je af te schrijven!

Muril, wat fijn dat de gevoelens minder heftig zijn, dat het een beetje aan het wegebben is. Dat geeft je in ieder geval de mogelijkheid om alles op een rijtje te zetten en misschien zelfs wel een plekje te geven, een speciaal plekje dat vast wel.

Meid/meiden, eigenlijk.... sorry.... dat ik het zeg, het is goed zo, jullie hebben mooie herinneringen, geniet daarvan, koester ze. Als je nu los kunt laten, het een plekje kunt geven, kan je verder, eerder niet (hoor wie het zegt, maar het is wel zo). Hug!!!!!!

Saska, wat heerlijk voor je dat je er zo goed als uit bent. Geen verwarrende toestanden meer in je hoofd, het lijkt me heel fijn. Zeker als je er vrede mee hebt. Laat nog eens van je horen hoe het je allemaal is vergaan. x

Phillipa, ja, het is genieten he? Ik weet het. En natuurlijk, diep in je hart weet je dat het eigenlijk niet mag/kan. Maar ja, de aandacht, de spanning, het is gewoon genieten, je verstand schakel je uit zodra je contact met elkaar hebt. Ik snap je wel, maar maak wel een keuze, dan bedoel ik niet tussen nr. 1 en nr. 2, maar of je dit wilt, twee liefdes, de verwarring, de emoties.... De laatste 2 zijn heel heftig!, dat weten we allemaal hier.

Sil, ik weet niet of je mijn verhaal kent, daarom even in een notedop. We hebben elkaar ontmoet op internet (chat) zonder bijbedoelingen (dacht ik, nr. 2 gaf al snel toe dat hij wel degelijk bijbedoelingen had), maar al snel bleek dat we voor elkaar open stonden en vlogen de vonken in het rond. We wisten direct van het begin af dat we beiden een relatie hadden en hebben daar direct afspraken over gemaakt (wanneer wel en niet smssen/bellen). En ja, wij zijn all the way gegaan en hebben genoten en absoluut geen spijt (het was heel bijzonder), maar het maakt het er allemaal niet gemakkelijker op. Gevoelens en emoties spelen een hele grote rol bij ons beiden, daarom proberen we nu ook wat afstand van elkaar te nemen, zodat we alles op een rijtje kunnen zetten. Wij raken steeds verder met elkaar verweven, delen heel veel. Dat hadden we nooit verwacht en dat maakt dat we nu bewust moeten nadenken over hoe nu verder. Als ik je zo lees, zou jou dat ook kunnen overkomen. Ik heb geen raad voor je hoe je daarmee om zou moeten gaan, iedereen zit anders in elkaar. Volg je gevoel, geniet van het moment, maar verlies niet je verstand, dat zou ik kunnen zeggen.



Hier is nog steeds "radio-stilte", ik merk wel dat ik nr. 2 mis, ontzettend mis. Het geeft wel rust, niet dat gevlieg naar de mail, kijken of ik geen sms of telefoon gemist heb. Rust in mijn hoofd heb ik nog niet hoor, ik denk op de meest onverwachte momenten aan nr. 2. Dus die afstand is er nog niet, ik weet ook niet of die er zal komen tijdens onze "radio-stilte"..... Ach, we zien wel, ook deze periode levert iets op. Ik weet nog niet wat, maar het zal zeker positief zijn.



Wel, ook hier een heel verhaal.

Sterkte tijdens alle moeilijke momenten, houd vol!, en geniet en koester de mooie.



x Knipoogje

quote:teKa schreef op 09 oktober 2007 @ 19:57:

Hoe gaat het met Claartje, Lois, Snuf, Josephien, Jaikke ...... en wie ik vergeet??





Hoi teka,

Heb maar even een nieuwe naam gemaakt.(was me ww kwijt)



Met mij gaat het erg goed.

maar met mijn 'relatie met nummer2" stukken minder.



Het mail contact wordt steeds korter en minder vaak.

en komt niks van zijn kant.

ik moet een leuk mailtje sturen en dan mag ik hopen dat er na een week een berichtje terug komt.

Onder het moto sorry geen tijd.

nou sorry maar hier heb ik dus ook geen zin meer in.



Dus gezien de verhalen die hier in het verleden geweest zijn .denk ik dat ik aan het afbouwen/einde ben met me nummer 2.



het was een leuke tijd maar nu gaat het leven weer verder.

Persoonlijk ben ik nu ook een stuk rustiger.

me relatie met me nummer 1 is nu echt goed te noemen.

heeft me zelfs ten huwelijk gevraagd.

dus nummer 2 heeft onze relatie die een beetje in een dipje zat sterk verbeterd.



Ik lees natuurlijk nog wel vaker mee hier.

Alleen sorry dames en heer,maar ik heb niet zo veel meer met dit onderwerp.



Ik hoop alleen dat een ieder hier,het alle maal een goede plaats kan geven.

Laat het niet je leven verzieken.( was ook ver in die richting,wilde zelfs weg gaan bij me nummer 1.gelukig niet gedaan)



tot slot

veel sterkte en wijsheid en een dikke knuffel voor die wat het zeker kunnen gebruiken.

jaikke

hallo allemaal,



Ik begrijp dat dit forum over twee liefdes gaat. Ik heb sinds anderhalve maand een relatie met een ander. We zijn allebei getrouwd, allebei kinderen en verantwoordelijkheden. We hebben allebei het afgelopen jaar het nodige meegemaakt, konden daar samen goed over praten en die vonk was er eigenlijk al heel erg lang. We waren collega's, en iedereen zag aan ons dat wijelkaar leuk vonden. Ik heb nu ander werk, een eind weg en hij komt me af en toe ophalen. We zijn twe weken geleden voor het eerst met elkaar naar bed geweest, en het was de fijnste sex die ik ooit heb gehad... Het is heel vreemd, ik weet dat het heel fout is wat we doen maar waarom voelt het zo vertrouwd en fijn bij hem?

Ondertussen erger ik me steeds meer aan mijn man, ik vind dat hij zeurt, te dik is en verkeerd met de kinderen omgaat. Het is moeilijk om nu al een keuze te maken voor mijn nieuwe liefde, want omdat het niet mag is het extra spannend en is volgens mij de verliefdheid extra hevig. Hij voelt gelukkig hetzelfde, en we hebben afgesproken dat we rustig aan doen. Moet ook wel, want hij moet op uitzending voor een half jaar....

Wie heeft ervaring met dit soort affaires? Ik kan er verder met niemand over praten....

Hallo en welkom Prinses

Mijn ervaring is deze, het kan gewoon niet blijven duren zo'n dubbelleven, op een bepaald moment moet je een keuze maken,maar daar hebben wij ook 3 jaar! over gedaan, eerst al jaren om elkaar heen gedraaid, want het kon en mocht niet, onze 'relatie' heeft dus 3 jaar geduurd, en ik had het echt niet willen missen, nog nooit heeft een man mij zo geraakt, de eerste 2 jaar 'vlogen' we gewoon, en toen kwam het verdriet, we wilden altijd bij elkaar zijn , niet meer gestolen momenten, de angst dat het uit zou komen, 2 gezinnen uit elkaar rukken, kids in de war, nr1ns in de war omgeving etc,

nu zijn we zover dat we elkaar 'loslaten', en als onze liefde zo sterk is, is die er over een aantal jaren ook nog wel, het deed ineens zoveel verdriet, we werden jaloers op elkaars partners die altijd bij ons zijn, en in het begin is het idd spannend, een ander die aandacht voor je heeft, die je wel ziet staan, maar wij zijn echt van elkaar gaan houden, onze zielen raakten elkaar gewoon,

wat ik hiermee wil zeggen, als je je laat gaan, geniet ervan hoe lang het duurt, maar reken op een hoop onzekerheid, pijn en verdriet dat je niet altijd bij elkaar kunt zijn, hij is altijd bij mij in mijn hart, maar ik moet hem nu loslaten, voorlopig, hoop ik, maar hetbeste is om eerst proberen te kijken wat je nu echt wil, of het nog 'goed' is te krijgen met je nr1, of dat je blijft 'hangen' net als wij voor de kids, of dat je gaat scheiden, snap je het een beetje?Ik begrijp je gevoel, en ga je niet tegenhouden, probeeralleen te vertellen waar het toe kan leiden, ik mis hem vreselijk, vorig jaar was ik bijna zover dat ik niet meer wilde leven, dit forum heeft mij toen heel goed geholpen,( toen had hij mij via sms laten weten rust en ruimte te willen,na een paar maanden was hijweer terug) schrijf het hier van je af, hoe je je voelt, waar je bang of onzeker voor ben etc, maar ik had deze tijd ook niet willen missen sterkte en liefs Anna

Wow Anna, dat is wel heel heftig hoe je het nu beschrijft. Maar jullie willen elkaar dus nu ook loslaten. Een goed besluit denk ik, en als het zo moet zijn dat jullie bij elkaar horen, dan is die liefde er inderdaad over een tijd ook nog wel. Ik vind het wel heel dapper hoor!

Prinses, welkom hier. Tja, adviezen kan ik je niet echt geven. Laat het op je afkomen maar gebruik wel je verstand. Klinkt heel makkelijk, dat weet ik, maar maak geen dingen kapot waarvan je heel veel spijt gaat krijgen. Je hebt hier kunnen lezen dat bij een aantal het zover is gekomen dat ze hun nr1 zijn kwijtgeraakt hierdoor.

Jaikke, goed om te lezen dat jij je rust weer gevonden hebt. En, heb je ja gezegd op het huwelijksaanzoek???

@ Silmarillioin : Hoe het begon ?

Mijn nr 2 heeft alles uit de kast getrokken om me te veleiden. Hij wist van het bestaan van n nr 1 maar trok zich daar helemaal niets van aan. Na de eerste keer zoen dacht ik nog ik ga niet verder maar na de 2de lange zoen wist ik dat ik meer wilde. Vervolgens werd ik verwend met leuke uitjes, hotel, enfin

teveel om nee te knikken,...

Ik heb nooit spijt gehad, wel altijd de beperkingen gezien van onze droom wereld ( die erg geheim was ).



@ Phillippa : Ja is lang verhaal hoe ik door nr 2 nr 1 kwijt raakte.

Ik had ondanks gedoe met nr 2 altijd n fijne relatie. Tuurlijk mistte ik wat passie maar na 20 jaar is die er ook niet altijd. Ik kon daarmee leven en wilde helemaal niet dat nr 2 tussen ons in zou komen staan. Het contact dat ik met hem had was aangenaam, zag hem als n lieve vriend waarmee ik speciale dingen kon delen maar absoluut niet mijn leven.

Helaas kwam ik vorig jaar in problemen met nr 1( kan er niet teveel over vertellen ivm herkenbaarheid ). Door externe factoren kregen we n hoop te verwerken en liepen daarin vast. Ik heb lang geprobeerd door te gaan, altijd in de hoop dat we er samen zouden uitkomen maar het heeft niet gewerkt.

Ondertussen liep het contact met nr 2 door, nr 1 wist van niks ( of gaf aan niks ervan te willen weten ).

En om n lang verhaal kort te maken : ik heb t moeten afsluiten met nr 1 en ben nog steeds verliefd op nr 2. Misschien is hij wel veel belangrijker geweest in t hele proces dan ik wil zien. Hij heeft mn ogen geopend en me ook veel nieuwe dingen geleerd. Hij is aanwezig in alles wat ik doe en voel maar tegelijkertijd besef ik dat ik nooit n relatie met hem kan hebben die ik me wens.

Begrijp je ? Ik denk achteraf dat ik veel te lang luchtig ben omgegaan met mn verliefdheid. Ik heb ervan genoten en gesnoept maar daardoor wel verzand in

niet meer weten wat ik wil. N stuurloze zombie op zoek naar geluk, zo zou ik t kunnen typeren.

Ik ben volgende week op vakantie. Vandaag had was collega niet op werk, ik weet niet of hij een vrije dag of ziek was of wat dan ook. Hij heeft niet gereageerd op een sms'je dat ik stuurde. Waarschijnlijk betektent dat dat hij zijn telefoon niet aan heeft staan, daar is hij heel gemakkelijk in. Ik ga weer proberen om 9 dagen geen contact te zoeken maar of me dat lukt? Ik betwijfel het nu al.



Iedereen sterkte, Princes, wees voorzichtig wat je doet, maak geen dingen kapot die niet hersteld kunnen worden. Grote knuffel voor Anna.

Hallo Dames,

Ik lees nog steeds regelmatig mee, maar niet zo vaak meer als een tijdje geleden. Sorry..

Met nr.1 gaat het langzaam aan minder merk ik, af en toe heb ik het vermoeden dat we beide niet durven te zeggen wat we er ECHT van denken en hoe we nu ECHT verder moeten en ondertussen modderen we maar voort. Met nr.2 gaat het nog steeds zoals eerder, ik ben nog steeds stapel op haar, we zien elkaar af en toe en mailen en smsen veel.



X voor jullie alllemaal, Stranger.

Hallo allemaal,

weer veel bijgeschreven, dat krijg je dus als je vraagt hoe het gaat...

Heb vanavond nog eens een boel verhalen doorgelezen van dit forum en zie dat sommigen al een heel eind verder zijn of juist niet, anderen nog steeds erg genieten of juist erg onzeker zijn.

@Phillippa, je vroeg me hoe je zo'n muurtje bouwt.. heel hard zijn voor jezelf, ik dwing mezelf aan andere dingen te denken wanneer mijn gedachten een bepaalde kant uit dreigen te gaan. Heb te veel verdriet gehad om daar telkens weer doorheen te gaan. Het is moeilijk en lukt altijd niet evengoed, maar ja...

@Silmarillion, de eerste stap... tsja wss was ik dat toch, het is net als Mooose ook al schrijft, het wordt teveel allemaal en dan wil je meer... alles. Spijt? nee

@Muril, wat je schrijft hoop ik ook, voor allemaal hier!

@Saskia, als het voor jou de bevestiging is dat je relatie met nr1 het belangrijkste is, is de manier waarop je daar achter komt minder belangrijk. Hoewel, ik weet natuurlijk niet hoe je nr2 in dit verhaal stond...

@Snuf, mooi verwoordt!

@Knipoogje, je hebt jezelf weer helemaal herpakt! Je bent altijd zo positief ook al gaat het even minder!

@Jaikke, wat fijn te lezen dat het zo goed met je gaat! Je hebt toch wel ja gezegd he?!

@Prinses, logisch dat je je gaat ergeren aan je man, met nr2 lijkt alles immers veel mooier.. zonder de dagelijkse beslommeringen van alledag, daar kan nr1 niet tegenop, nooit. Ervaring met dit soort affaires? Gelukkig voor mij maar 1, het is/was meer dan voldoende...

@Anna, wat heb je alles goed op een rij gezet, ik was eerlijk gezegd een beetje bang dat dit niet zou lukken, je was aldoor zo vast overtuigd dat jullie tijd nog zou komen... ooit. Kijk eens op zielsliefde.nl, je zult daar mss een boel herkenning tegenkomen..

@Mooose, precies wat je zegt, ook mijn nr2 haalde alles uit de kast, sms- en telefoon bombardementen, aandacht, er 'altijd' zijn, noem het maar op. Idd teveel om dan nog nee te zeggen. Als ik het goed lees had jij dus ook aldoor in je achterhoofd, het kan niet, het is te mooi om te duren...?

Mai, je laatste zin: niet meer weten wat je wil, als een een stuurloze zombie op zoek naar geluk, naar rust... het treft me diep... zooo herkenbaar! Ik voel je pijn! Weet niet of je mss in mijn omgeving woont, mss een keer een wijntje drinken samen??

@Thea, hou je sterk!!

@ Stranger, ja, ik kwam vanavond jou berichten ook weer tegen.. het wordt dus voor jou en nr1 ook steeds moeilijker, ik wens je wijsheid!

@Loise, last but not least... still going strong?



Heb voor mezelf toch het boek als hij maar gelukkig is' van Robin Norwood gekocht... erg confronterend, haal er veel uit vwb mijn relatie met nr1, maar ook met nr1...



X t

Pfoe, het wordt druk hier. Ik ben blij dat ik niet de enige bedorven vrouw ben

Ik vind het bijzonder om de ervaringen van de "ervaren" vrouwen te lezen, ze schrijven precies wat je al wel weet, maar nog niet wil weten. En dan de nieuwtjes onder ons (schaar ik mezelf eigenlijk ook onder). Dezelfde twijfel, euforie, blijdschap, verdriet; alle emoties komen naar boven.

We hebben elkaar gisteren nog ontmoet. We twijfelden zo over stoppen of niet, maar toen we elkaar gisteren weer hartstochtelijk zoenden, wisten we allebei dat we (nog) niet wilden stoppen. We proberen te genieten van de momenten die we hebben en proberen het daarbij te laten.

Ik wil iedereen wel bij haar naam noemen, maar omdat er nu zoveel zijn, wil ik het even bij de groep houden. Voor een ieder die dat nodig heeft een en ieder geval voor iedereen heel veel sterkte en wijsheid en liefde en noem maar op.

Groeten, Mega

Lees sinds kort af en toe dit forum en herken er veel in. Heb al 9 jaar een nr 2 en alle stadia al doorlopen. Diverse malen geprobeerd er mee te stoppen maar komen altijd weer bij elkaar terug. Allebei getrouwd en willen dat ook blijven. De sex is fantastisch en we hebben op dit moment een hele fijne relatie, mailen, smsen en elkaar regelmatig zien en af en toe wanneer zich een goede, veilige gelegenheid voordoet ...

Af en toe steken de schuldgevoelgens richting nr 1 hun kop op want het is een man uit duizenden maar ik kan nr. 2 niet loslaten. De keren dat ik het heb geprobeerd werd ik er letterlijk ziek van. Hoe deden ze dat vroeger toch zonder mail en sms? Moet zeggen dat het smsen ook best vaak tot ruzies heeft geleid doordat dingen verkeerd overkwamen en het heel laagdrempelig is om dingen te zeggen die je persoonlijk nooit zo snel zou uitspreken.

Het is zeker niet makkelijk maar het overkomt je en uiteindelijk wordt het een deel van je leven en kun je het niet meer missen.

Mijn grootste angst is dat nr 1 er ooit achter komt want dan stort mijn wereldje in elkaar, Soms denk ik dat ik blij moet zijn met wat ik heb gehad en dat het al die tijd is goed gegaan en dat ik er nu mee moet stoppen. Ik zou ook gewoon vrienden kunnen zijn met nr. 2 en geen sex meer hebben denk ik dan en nr. 2 zal me dat ook niet kwalijk nemen maar de aantrekkingskracht is te groot en hem helemaal niet meer zien, dat kan ik niet.

Kortom dames, bezint eer gij begint en als gij begint weet dan dat het geen gemakkelijke reis zal worden.

Wens mij maar wijsheid....

Gisteren toen ik hem in mijn armen had kreeg ik het idee dat ik hem op den duur wel zou kunnen weerstaan. Toen hij zo dichtbij was had ik ineens zo'n helder moment van 'hij is ook maar gewoon een man'. Niet heel anders dan nr.1, gewoon, leuke man, maar geen Brad Pitt of prins op het witte paard.

Maar vannacht eens goed kunnen nadenken over wat er nou eigenlijk is gebeurd en nu twijfel ik weer aan alle kanten.

Het vervelende is dat nr.2 zo nu en dan wat voor ons repareert/klust, als we dat door een echt bedrijf zouden moeten laten doen zijn we vier keer zo duur uit en we zitten al zo krap.

Niet echt het moment om zo'n "mannetje" te laten schieten dus. Daardoor zal ik hem ook nog wel geregeld zien en moeten bellen.

Liever (rationeel gedacht) zou ik het nu helemaal stop zetten.

Maar dan als je diep in mijn domme verdorven hartje kijkt, zou ik wel willen weten hoe het een volgende keer gaat als ik alleen met hem ben.

Bah, ben volkomen in de war.

Heks, al 9 jaar!!! Hoe houden jullie dat vol? Is het dan meer een "sexmaatje" dan geliefde? Ik zou er niet aan moeten denken om zo'n dubbel leven zo lang vol te houden. Geef mij maar een paar tips, nee, geef ons maar een paar tips!

@Teka : Als ik het goed lees had jij dus ook aldoor in je achterhoofd, het kan niet, het is te mooi om te duren...?

Ja dat zeg je heel goed !

Ik vraag me dat nog steeds af. Telkens als ik weer alleen thuis kom na n uitje voel ik me des te eenzamer. Ik geniet echt van onze tijd samen maar weet dat het momenten blijven. Daar tegenover staat het altijd aanwezige verlangen.

Grappig dat je schrijft over 'bombardementen' van aandacht. Wel merkwaardig dat we daar zo voor vallen vind je niet ? Ik word n verlegen meisje van al die aandacht en attenties. En ook bij mij was / is er n continue stroom.



Wijntje drinken klinkt goed, waar woon jij ?

Hallo allemaal,



Het wordt inderdaad druk hier! Dat er toch zoveel mensen zijn die hetzelfde meemaken, in elk geval qua gevoel!



Ik omschreef het allemaal wel, maar moet mezelf er dan ook wel aan houden. Ineens is daar dan toch weer die klik. Dat speciale lachje, de knipoog en de plagerijtjes. Dan smelt ik toch weer...

Maar goed dat is natuurlijk ook het fijne gevoel wat niet verkeerd is.

Ik sta er nog steeds een stuk minder heftig in dan in de zomer, dat is alleen maar prettig. Maar kan er wel zo van genieten als ik even die exclusieve aandacht krijg.





@Muril. Door het op te schrijven waardeer je inderdaad meer wat je hebt, en dat is alleen maar prettig! Het dubbele gevoel zal altijd wel blijven denk ik, ergens vind ik het ook niet kunnen dat ik zo kan genieten van de aandacht van een ander. Aan de andere kant houd ik mezelf dan maar voor, dat ik echt een prettiger mens door word en dat is voor iedereen fijn. Ik hoop voor jou ook dat het meest heftige eraf is, en je nummer twee echt als een vriend kan zien.



@Silmarrion. In jouw stukjes heb ik ook altijd veel herkenning gelezen. Als ik las dat jullie je gevoelens naar elkaar hebben uitgesproken maar ook hebben besloten daar niets mee te doen, was ik (niet negatief naar jou toe) gewoon een beetje jaloers. Stiekem zou ik wel zeker willen weten of nummer 2 wel eens aan mij denkt als hij niet aan het werk is! Tegelijk had ik het idee dat het op zich wel rust bracht bij jou dat je in elk geval wist dat hij je wel ziet zitten. Maar dat is dus niet helemaal waar begrijp ik?

Dat met elkaar kunnen praten, dat herken ik precies! Alleen de stiltes die zijn bij ons wel geladen. Dan weet ik niet meer waar ik kijken moet en word ik heel verlegen omdat ik weet dat hij op me let. Hij moet daar altijd om lachen... ik vrees dus dat ik behoorlijk doorzichtig ben. Aan de andere kan kan ik hem ook wel aan het blozen krijgen als ik niets zeg en alleen maar kijk. En wat je zegt over een smakelijk pakketje.. dat maakt het plaatje inderdaad compleet.



@Knipoogje. Dat vind ik goed omschreven, nummer twee de slagroom op de taart. Het maakt inderdaad dat ik me helemaal goed voel, maar ik kan het gewoon niet zonder schuldgevoel. Merk dat mijn gevoelens ten opzichte van een paar dagen geleden al weer anders zijn. Het gaat nogal op en neer, nu zie ik hem weer helemaal zitten dat maakt he toch weer moeilijker. Hoe gaat het nu met jou?



@Prinses. Klinkt heftig zeg. De verhalen hier zeggen genoeg denk ik. Het heeft mij in de tijd dat mijn gevoelens het meest heftig waren op de been gehouden, en ervoor gezorgd dat ik mijn gevoelens niet uitsprak naar nummer 2, maar ging praten met nummer 1. Heb daar absoluut geen spijt van!



@Mooose. Het lijkt allemaal zo simpel, een verliefdheid, maar gooit inderdaad je hele leven op zijn kop. Hoop dat het snel beter met je gaat!



@Thea. Fijne vakantie!! Geniet ervan!



@Teka. Jij klinkt nog steeds heel sterk! Vind het echt knap hoe je ermee omgaat. Ook hoe je vertelt het muurtje stevig te houden! Het is mooie beeldspraak waar ik echt wel wat mee kan.



Pff, hoop dat ik niemand ben vergeten heb al zoveel heen en weer gescrolld. Mocht dat wel zo zijn, ik bedoel het niet slecht!! Ik wens iedereen een heel fijn weekend toe.

Hallo allemaal,

Heks, ik wil je graag wat vragen, je schrijft dat jullie ook meerdere keren gestopt waren maar toch steeds weer bij elkaar terugkomen, is jouw nr2 ook getrouwd? En hoelang duurden die perioden? Hou je ook zoveel van hem? Wie nam er dan weer contact op??

Ik voel me nu wel beter als de vorige stop, toen heb ik maandenlang liefdesverdriet gehad,letterlijk ziek geweest, ben nu ook weer in een week 5kg afgevallen(hi, kon er wel af toch nog een voordeel) voel me ook rustiger, maar blijf hoop houden, hij heeft me beloofd 'later ' terug te komen bij mij,

Voor de anderen, geniet zolang het duurt en je het aankan!!! groetjes ANna

Dames,

Bedankt voor jullie reacties.



@ Knipoogje: bedankt voor je korte verhaal. Het wordt inderdaad zo druk dat ik af en toe het overzicht kwijt ben en dan is zo'n "refresher" heel handig!!!



@ Snuf64: dat uitspreken van de gevoelens heeft helaas maar heel kort rust gegeven... Ik dacht ook dat dat alles duidelijk zou maken en dat we gewoon vrienden zouden kunnen zijn. Toch werkt dat niet. Er blijft een spanning hangen, omdat je weet dat je eigenlijk meer wil van elkaar - in ieder geval lichamelijk.



@ heks: negen jaar! Dat zou ik nooit trekken volgens mij. Alhoewel... ik heb mijn gevoelens nu een maand of 6 en je merkt dat je ze redelijk naadloos inpast in je dagelijkse leven.



@ Anna: elke keer die up en downs bij jou: houden van en loslaten. Ik vind het knap dat je daar mee om kunt blijven gaan. Vooral knap dat je zo'n rotsvast vertrouwen hebt in de liefde tussen jullie!



@ Thea: prettige vakantie!!! Denk niet teveel aan hem!



Gisteren vreselijke dag gehad.



Een paar weken geleden heeft nr. 2 me toegang gegeven tot zijn mailbox en agenda. Iemand (sorry, ik weet echt niet meer wie en kan het zo snel niet terugvinden!) wees me er enige tijd geleden op dat ik wel eens dingen zou kunnen lezen die ik niet wilde lezen.



Nou - je hebt gelijk gehad!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



Ik moest een meerdaagse zakelijke afspraak plannen en was aan het kijken welke dagen zowel bij hem als bij onze directeur uit zouden komen. Zie ik opeens een jaarlijks terugkerende afspraak staan met "very important" er achter. Toen ik hem opende bleek daar een liefdesverklaring in te staan!!!!!! Ik kan er niet uit op maken of het een liefdesverklaring van hem aan iemand anders is - of andersom. Strekking was in ieder geval: je zou de liefde van mijn leven kunnen zijn. Ik wil dat je dat weet. Je bent altijd in mijn hart en mochten we er ooit aan twijfelen dan weet ik dat ik er geen seconde spijt van zal hebben.



Ik was compleet van slag. Kan me niet voorstellen dat dit over zijn vrouw gaat.



Mijn eerste intuitie (een half jaar geleden) zei dat hij een womanizer was. Maar in de loop der maanden ben ik hem veel meer gaan leren kennen als een lieve trouwe vriendelijke zachtaardige man. Is hij me nu zo ontzettend voor de gek aan het houden - en laat ik dat gebeuren? Of is dit iets waar ik niet meteen allerlei conclusies aan moet gaan verbinden?



Komt trouwens nog bij dat hij me gisteren een zakelijke rotstreek leverde. Waarvoor hij later zijn excuses aanbood. En ten derde vertelde een vrouwelijke collega (die hem langer kent en hem niet graag mag) me en passant ook nog even dat hij nogal een vrouwenversierder is op de buitenlandse reizen.



Opeens heb ik een stuk minder zin in die 10 dagen buitenland met hem waar ik me zo op verheugde. Ik voel me nu wel heel erg naief en onzeker. Volgens mij ben ik gewoon in een hele lange versiertruc aan het trappen, waarbij hij op twee dingen uit is: de verovering/seks en het idee dat hij zakelijk nog wat aan mij heeft (ik ben namelijk nogal close met onze baas en via mij kan hij meer te weten komen en/of meer gedaan krijgen bij onze baas).

@Mega, ik begrijp dat je geniet van jullie momenten samen, maar zou je echt tips willen hebben hoe je zo'n dubbelleven vol moet houden? Met andere woorden zou je dit met nr2 zo lang aan willen houden naast nr1? Ik wil geen doemdenker of moraalridder zijn maar je hebt hier ook kunnen lezen hoeveel verdriet dit kan brengen, zoveel twijfels geeft.

@Heks... 9 jaar.... je hebt gelijk met wat je zegt over makkelijker dingen uitspreken via sms of mail, ook komen dingen dan vaak verkeerd over, je 'ziet' immers niet wat een ander zegt, het is echter zo gemakkelijk op die manier contact te houden en toe te blijven geven aan je gevoelens omdat die op die manier gevoed blijven.

@Saskia, toch weer die twijfels... ratio en gevoel, had je die maar op 1 lijn... Wat kan ik je zeggen? Hou voor ogen waarom je gisteren zo overtuigd was ermee te stoppen, wat het was waardoor je weer helemaal voor je eigen relatie met nr1 wilde gaan... en als je verder in dat domme hartje zou kijken weet je dat toch nog wel! Ik wens je idd wijsheid!

@Mooose, ja, dat waren toch gedachten die opkwamen, ook al probeerde ik die steeds naar de achtergrond te schuiven, want waarom zou het niet gewoon waar zijn? Waarom zou het niet kunnen, zou je dat niet waard zijn dat iemand zo voor je gaat, je zoveel aandacht geeft? Jij hebt nog steeds contact met nr2, gaan samen nog uit? t is niet veel, maar iig nog wat, hoewel op die manier blijf je mss juist wel hoop houden, ook al twijfel je er sterk aan of een relatie met hem mogelijk zou zijn, dat was toch wat je eerder schreef? Is dat omdat hij geen verplichtingen wil? Ik woon in het oosten van het land, zal de angels vragen je mijn mail-adres te geven.

@Snuf, precies, het omschrijven is makkelijker dan je er irl aan te houden! Want wanneer je weer tegenover elkaar komt te staan, pfff... niet gemakkelijk! Mss lijk ik sterk, realiteit is echt wel anders, moet mezelf vaak tot orde roepen om er niet onder door te gaan. Het meelezen en schrijven hier zet voor mezelf de dingen weer in de juiste proporties en maakt dat ik mezelf weer kan oppeppen en verder kan, echter theorie en praktijk kloppen niet altijd met elkaar!

@Anna, lees ik het goed dat je toch nog steeds hoop blijft houden? Kun/wil je hier werkelijk mee om blijven gaan, iedere keer weer leven in die onzekerheid?

@Silmarillion, wat een klap moet dit zijn geweest, ik kan me voorstellen dat je nu van slag bent. Heeft je intuïtie je mss toch niet voorgelogen? Ook al denk je hem te kennen op een andere manier nu.... je gevoel bedriegt je vaak niet, luister ernaar, laat geen misbruik maken van je gevoelens. Ik zal niet zeggen dat het een 'foute' man is, maar..... vaak is het (helaas) een feit dat mannen anders omgaan met gevoelens, wij zitten er meestal toch dieper in dan we willen.



X t

Silmarillion, als ik jou was zou ik hem ermee confronteren, dan weet je alles, en ja, ik geloof in hem en mij, alles was puur en echt tussen ons, en is er nog steeds, ook al zijn we niet bij elkaar

Teka, bedankt voor je tip over zielenliefde, ja, dat is het gewoon, ik herken daar zoveel!!!

Tja, de ups en downs, maar echt, ik moet het loslaten, het doet heel veel pijn, maar dat deed het eigenlijk al jaren, we mogen gewoon nog niet bij elkaar zijn, ach, misschien pas in het bejaardentehuis hahah,

meiden prettig weekend en geniet

@Philippa, mooose, heks: ik heb jullie verhalen nog eens goed doorgelezen. Deze verhalen in combinatie met de tik die ik gisteren gehad heb na het zien van die liefdesverklaring, laten we me rationeel wel beseffen dat ik het hele hoofdstuk gewoon moet afsluiten en hem uit mijn hoofd moet zetten.



Ik loop al de hele dag te piekeren en alleen maar aan hem te denken. In gedachten herhaal ik alles wat hij tegen me gezegd heeft. Ik kan me absoluut niet voorstellen dat hij dat allemaal niet gemeend heeft... Afgelopen maandag nog bijvoorbeeld leek hij zo oprecht blij om mij te zien. We hadden elkaar 5 weken niet gezien en zagen elkaar bij een diner. Hij noemde me zijn "sunshine", straalde helemaal en raakte me ook aan bij alles wat hij zei.



@Anna - confronteren durf ik niet. Hoewel hij me volledige toegang tot zijn agenda heeft gegeven, was die afspraak natuurlijk niet voor mijn ogen bestemd.



Deze week zien we elkaar niet. Er zijn nog wat zaken die geregeld moeten worden voor de buitenlandse trip, maar ik heb me voorgenomen alles volkomen zakelijk en per e-mail af te handelen. Vanaf maandag de 22de zijn we weer bij elkaar (in gezelschap van een hoop andere collega's). Ik weet echt niet hoe ik me daar moet gaan gedragen. Hopelijk krijg ik het zo druk dat ik geen tijd heb om aan hem te denken of met hem te praten...



Van bijna euforische verliefdheid op dinsdag en woensdag naar een ultieme dip op vrijdag... zo'n nr. 2 is niet goed voor je gevoelsleven, stabiliteit, humeur en wat dan ook meer. Nooit geweten dat ik me op mijn leeftijd nog zo uit het veld zou laten slaan.

Silmarillion, het is idd een achtbaan van emoties waar je doorheen gaat, het is al vaker gezegd hier. Wss heeft hij best wel gemeend wat hij allemaal tegen je gezegd heeft... voor dat moment? Dat je hem niet durft te confronteren met je vermoedens begrijp ik wel, stel dat er een antwoord komt wat je liever niet wil horen, dat doet pijn, maar dat doet deze onzekerheid ook. Hij heeft je immers toegang gegeven en had kunnen weten dat je dit ook zou kunnen lezen, ook als was dat mss niet echt zijn bedoeling, dan had hij het moeten wissen. Ik wens je sterkte en kracht om dat te doen wat je je hebt voorgenomen!



X t

...

Lieve lotgenoten, ik vind het moeilijk om al die namen niet door elkaar te halen, zal op den duur wel makkelijker worden. Hoe ik het volhoud ? De ene keer gaat het beter dan de andere keer, heb mijn ups en downs maar het wordt een deel van je leven. Ik heb ook nooit iemand in vertrouwen genomen, dat durf ik niet en dat was tijdens de perioden dat het uit was of wanneer ik weer eens twijfelde wel moeilijk want dan heb je wel behoefte om met iemand te praten en dan is zo'n forum wel een uitkomst. En ja hij is ook getrouwd. De ene keer was ik degene die weer contact zocht en een andere keer ontving ik dan vanuit het niets weer een smsje van hem en dan was ik weer helemaal hotel de botel, niet normaal eigenlijk. Ik heb maanden ziek thuis gezeten met maagklachten, misselijk (dacht zelfs even dat ik misschien zwanger was alhoewel dat niet logisch was) en hoofdpijn. Dat kwam niet alleen door hem hoor er was meer aan de hand maar het hielp niet. Soms denk is wel eens dat ik een ruzie uitlok gewoon om een reden te hebben om te stoppen maar ik krijg altijd weer spijt en hij kent me ondertussen zo goed dat hij dan gewoon even niet reageert (en daar wordt ik dan ook weer kwaad om ! :>) vrouwenlogica).

Twijfelen aan zijn redenen heb ik ook vaak gedaan maar inmiddels heb ik dat opgegeven. Mannen denken nu eenmaal anders dan vrouwen maar als hij niets om me gaf dan was het al lang over geweest dan had hij al die nare dingen die ik in de loop der tijd heb gezegd (sms, mail) me nooit vergeven. Het hangt natuurlijk een beetje af van je doel, ben je op zoek naar een ander om een nieuw leven mee op te bouwen of ben je tevreden met het leven dat je leidt en is dit, zoals knipoogje zegt, de slagroom op de taart? Wanneer het dat laatste is dan maakt het eigenlijk niet zo veel uit, dan moet je eigenlijk zoveel mogelijk genieten van de mooie momenten met nr 2 want ooit is het toch een keer voorbij. (Ik denk wel eens wat als er iets met hem gebeurt? dan kan ik niet bij hem zijn en hoe moet ik dan met mijn verdriet omgaan?) Ik ben ruim negen jaar geleden verliefd op hem geworden en sindsdien is er geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan hem dacht. Maar hij is vanaf het begin wel duidelijk geweest en heeft altijd gezegd dat hij nooit bij zijn vrouw zal weggaan en dat wil ik ook niet. En misschien geeft dat ook wel een stukje rust dat je allebei weet dat wanneer het er echt op aan komt de keuze voor allebei hetzelfde zal zijn.

Sterkte allemaal