Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
dinsdag 23 oktober 2007 om 22:10
Maar teka je gaat toch niet alleen met nr1 verder omdat je anders maar alleen bent? Wat je schrijft is idd precies mijn verhaal. Mijn nr1 zou (nogsteeds) graag met mij verder gaan maar dat station ben ik echt gepasseerd. Als het niet klopte dan klopt het nu ook nog niet.
Maar moeilijk is het wel. Maar ben nu liever alleen dan met een 'broer'. Die heb ik namelijk al een paar straten verderop.....
Maar moeilijk is het wel. Maar ben nu liever alleen dan met een 'broer'. Die heb ik namelijk al een paar straten verderop.....
dinsdag 23 oktober 2007 om 22:26
@Marije, nee dat zou voor mij geen reden zijn, woon al een tijdje op mn eigen en dat gaat goed, vind het ook niet erg om alleen te zijn.
Wel moeilijk voor mij is mijn schuldgevoel naar nr1, kan daar niet goed mee omgaan. Mede door alles wat gebeurd is met nr2 heeft mijn zelfvertrouwen en eigenbeeld een giga optater gekregen, iets wat ik altijd dacht te hebben. De opmerking van Flamenco dat je ook wordt die je bent in je relatie met nr1 heeft me weer aan het denken gezet.
Een broer een paar straten verderop... dat is erg fijn als je die hebt...
Het resultaat van mijn 'actie' was dat ik iedereen kwijtgespeeld ben, vrienden, (schoon)familie en zo veel meer... dat maakt het niet gemakkelijker, helemaal wanneer nr1 zo zijn uiterste best blijft doen...
Wat niet wegneemt dat je wel gelijk hebt, dat mag/kan niet de enige reden zijn verder te gaan met nr1.
Wel moeilijk voor mij is mijn schuldgevoel naar nr1, kan daar niet goed mee omgaan. Mede door alles wat gebeurd is met nr2 heeft mijn zelfvertrouwen en eigenbeeld een giga optater gekregen, iets wat ik altijd dacht te hebben. De opmerking van Flamenco dat je ook wordt die je bent in je relatie met nr1 heeft me weer aan het denken gezet.
Een broer een paar straten verderop... dat is erg fijn als je die hebt...
Het resultaat van mijn 'actie' was dat ik iedereen kwijtgespeeld ben, vrienden, (schoon)familie en zo veel meer... dat maakt het niet gemakkelijker, helemaal wanneer nr1 zo zijn uiterste best blijft doen...
Wat niet wegneemt dat je wel gelijk hebt, dat mag/kan niet de enige reden zijn verder te gaan met nr1.
dinsdag 23 oktober 2007 om 23:00
Hoezo schuldgevoel naar Nr1. Het lag toch niet alleen aan jou dat het over is gegaan. Mijn mams zei altijd waar 2 vechten hebben 2 schuld. Dus jouw nr1 ook. Ken het wel hoor, dat schuldgevoel, maar bedacht me ook gelijk dat het niet eerlijk naar hem toe is om te blijven uit medelijden (want dat is het als je blijft uit schuldgevoel).
Gelukkig heb ik niets 'verspeeld' en met name omdat velen al zagen dat wij niet bij elkaar pasten en omdat niet iedereen (bijna niemand) wist/weet wat mijn eye-opener was. Alleen vriendinnen die mij heel na staan.
Ook ex nr1 vind zijn weg echt wel en waarschijnlijk is dit voor hem ook beter.
Gelukkig heb ik niets 'verspeeld' en met name omdat velen al zagen dat wij niet bij elkaar pasten en omdat niet iedereen (bijna niemand) wist/weet wat mijn eye-opener was. Alleen vriendinnen die mij heel na staan.
Ook ex nr1 vind zijn weg echt wel en waarschijnlijk is dit voor hem ook beter.
woensdag 24 oktober 2007 om 09:31
Flamenco, zoals jouw nr2 het ziet, zo zie ik het ook, ik was tevreden met wat nr2 mij kon bieden, ik was tevreden met de weinige ontmoetingen, maar als ik er nu op terugkijk, volledig van hem afhankelijk, wou dat hij alleen mij wou, en hij wil alles, hij wil mij in het openbaar, en dat kan nu nog niet, zucht,
Teka, heb jenou ook nog contact met nr2? De mijne wil heel af en toe nog sms'n, en mailen, maar ik weet niet of dat goed is, ik heb eerder zoiets van je weet waar ik ben, kom maar terug als je mij weer in je leven wil, en hoe kom je erover heen, heb je ook zo in luddevudu gezeten, het ging heel goed met mij de eerste week, maar loop nu weer veel te huilen, hoe kan hij zonder mij als ik niet zonder hem kan, hoe kan hij rust willen van MIJ, hoe kan hij schijnheilig verder leven, hoe kan hij mij niet meer willen zien, waarom was hij niet tevreden met hoe het ging, was het dan allemaal nep???zucht
Teka, heb jenou ook nog contact met nr2? De mijne wil heel af en toe nog sms'n, en mailen, maar ik weet niet of dat goed is, ik heb eerder zoiets van je weet waar ik ben, kom maar terug als je mij weer in je leven wil, en hoe kom je erover heen, heb je ook zo in luddevudu gezeten, het ging heel goed met mij de eerste week, maar loop nu weer veel te huilen, hoe kan hij zonder mij als ik niet zonder hem kan, hoe kan hij rust willen van MIJ, hoe kan hij schijnheilig verder leven, hoe kan hij mij niet meer willen zien, waarom was hij niet tevreden met hoe het ging, was het dan allemaal nep???zucht
woensdag 24 oktober 2007 om 23:09
Hallo allemaal,
Even snel een berichtje van me: De radio-stilte is voorbij!!! Kon ook bijna niet anders, we kunnen echt niet zonder elkaar!
Zo vreselijk lief van hem, kreeg een sms-je met de vraag hoe het met me ging. Tja...., dan is het gebeurd he? Haha! Kortom vanavond heel veel contact met elkaar gehad.
Sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de goede!
x Knipoogje
Even snel een berichtje van me: De radio-stilte is voorbij!!! Kon ook bijna niet anders, we kunnen echt niet zonder elkaar!
Zo vreselijk lief van hem, kreeg een sms-je met de vraag hoe het met me ging. Tja...., dan is het gebeurd he? Haha! Kortom vanavond heel veel contact met elkaar gehad.
Sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de goede!
x Knipoogje
woensdag 24 oktober 2007 om 23:30
@Marije, knap dat je er zo in kunt staan, dit is iets wat mij gewoon (nog) niet lukt. En dat zegt ook genoeg over mezelf, zal daar aan moeten werken!
@Anna, nee ik heb met nr2 nu een aantal weken geen contact meer. Dit is al wel vaker gebeurd, maar hij kwam toch telkens terug. Nu denk ik als jij, laat hem maar komen wanneer hij dat nog zou willen, of ik dat nog wil??? Ja, ik heb heel, heel erg veel verdriet gehad om hem, wist niet dat je zo diep kon gaan. Heb me dezelfde dingen afgevraagd die jij je nu ook afvraagt Hoe je er overheen komt.. ik heb een muurtje gebouwd, sta mezelf niet meer toe zo verdrietig te zijn, wil dat niet meer. Dat gaat ten koste van jezelf, dat gaat niet, mag niet! En.. hoe cliché, het elkaar niet meer zien, maakt het een klein beetje gemakkelijker, net als het weten dat hij wel met zijn leven doorgaat....
@Knipoogje; weet precies wat je bedoeld! Geniet ervan!
X t
@Anna, nee ik heb met nr2 nu een aantal weken geen contact meer. Dit is al wel vaker gebeurd, maar hij kwam toch telkens terug. Nu denk ik als jij, laat hem maar komen wanneer hij dat nog zou willen, of ik dat nog wil??? Ja, ik heb heel, heel erg veel verdriet gehad om hem, wist niet dat je zo diep kon gaan. Heb me dezelfde dingen afgevraagd die jij je nu ook afvraagt Hoe je er overheen komt.. ik heb een muurtje gebouwd, sta mezelf niet meer toe zo verdrietig te zijn, wil dat niet meer. Dat gaat ten koste van jezelf, dat gaat niet, mag niet! En.. hoe cliché, het elkaar niet meer zien, maakt het een klein beetje gemakkelijker, net als het weten dat hij wel met zijn leven doorgaat....
@Knipoogje; weet precies wat je bedoeld! Geniet ervan!
X t
donderdag 25 oktober 2007 om 09:59
Knipoogje: je hebt het nog best lang volgehouden. Maar wat voelt het fijn he, als hij dan toch zo'n lief sms-je stuurt.
Wij hebben dinsdag een heftig gesprek gehad. Lang aan de telefoon gezeten en nu toch maar weer proberen om geen kontakt te hebben. Het heeft gewoon te veel risico's als het uitkomt, niet alleen voor hem maar ook voor mij.
Het blijft moeilijk, maar we moeten het toch proberen.
Wij hebben dinsdag een heftig gesprek gehad. Lang aan de telefoon gezeten en nu toch maar weer proberen om geen kontakt te hebben. Het heeft gewoon te veel risico's als het uitkomt, niet alleen voor hem maar ook voor mij.
Het blijft moeilijk, maar we moeten het toch proberen.
donderdag 25 oktober 2007 om 13:16
Hey meiden,
ik wil even iets kwijt... een mooi verhaal dat ik jullie niet wil onthouden.
Ik heb begin deze week in het ziekenhuis gelegen, heb een (geplande) buikoperatie gehad en ben nu dus herstellende. Nr1 is zoooo ontzettend lief, verzorgt me heel goed, ik word verwend! Hij heeft me heel erg geraakt, in positieve zin...
Net voor ik onder narcose ging, zei hij opeens: 'moest er iets niet goed gaan, dan zal ik (naam nr2) ook wel verwittigen, maak je maar geen zorgen'... Hoe moeilijk het ook was op dat moment, dat betekende veel voor mij... Het zegt zoveel over hoe mijn man probeert te aanvaarden dat nr2 in mijn (ons) leven ergens ook een plaatsje heeft...
Ik heb nr2 nog niet eens ingelicht... Zal het hel wel vertellen van de operatie, maar wil eerst herstellen en dat doe ik vanuit m'n veilige nest bij nr1. Ik denk dat deze situatie heel veel zegt over m'n relatie tov nr1 en nr2....
En nog een mooi voorbeeld: gisterenavond was ik enkele uren alleen thuis (man was op een vergadering) en ging het opeens niet zo goed. Ik heb m'n vader gebeld en die is gelukkig meteen kunnen komen. Mijn man zei achteraf 'wat had je nou gedaan als je vader niet had kunnen komen?', ik wist niet meteen wat te antwoorden en toe zei hij zelf: 'dan had je ook wel naar (naam nr2) kunnen bellen... die woont immers vlakbij en kan je best ook helpen als het moet'.
Ik vind het eigenlijk ontzettend lief hoe hij er mee omgaat en het allemaal probeert in te passen in ons leven..... Voel me erg rijk nu, hoewel ik helemaal niet weet hoe het verder zal aflopen, voorlopig geniet ik ervan en probeer niet teveel te piekeren. Ik ben ook weer helemaal in love met m'n mannetje en da's een heel fijn en warm gevoel!!!!
Liefs,
Marlies
ik wil even iets kwijt... een mooi verhaal dat ik jullie niet wil onthouden.
Ik heb begin deze week in het ziekenhuis gelegen, heb een (geplande) buikoperatie gehad en ben nu dus herstellende. Nr1 is zoooo ontzettend lief, verzorgt me heel goed, ik word verwend! Hij heeft me heel erg geraakt, in positieve zin...
Net voor ik onder narcose ging, zei hij opeens: 'moest er iets niet goed gaan, dan zal ik (naam nr2) ook wel verwittigen, maak je maar geen zorgen'... Hoe moeilijk het ook was op dat moment, dat betekende veel voor mij... Het zegt zoveel over hoe mijn man probeert te aanvaarden dat nr2 in mijn (ons) leven ergens ook een plaatsje heeft...
Ik heb nr2 nog niet eens ingelicht... Zal het hel wel vertellen van de operatie, maar wil eerst herstellen en dat doe ik vanuit m'n veilige nest bij nr1. Ik denk dat deze situatie heel veel zegt over m'n relatie tov nr1 en nr2....
En nog een mooi voorbeeld: gisterenavond was ik enkele uren alleen thuis (man was op een vergadering) en ging het opeens niet zo goed. Ik heb m'n vader gebeld en die is gelukkig meteen kunnen komen. Mijn man zei achteraf 'wat had je nou gedaan als je vader niet had kunnen komen?', ik wist niet meteen wat te antwoorden en toe zei hij zelf: 'dan had je ook wel naar (naam nr2) kunnen bellen... die woont immers vlakbij en kan je best ook helpen als het moet'.
Ik vind het eigenlijk ontzettend lief hoe hij er mee omgaat en het allemaal probeert in te passen in ons leven..... Voel me erg rijk nu, hoewel ik helemaal niet weet hoe het verder zal aflopen, voorlopig geniet ik ervan en probeer niet teveel te piekeren. Ik ben ook weer helemaal in love met m'n mannetje en da's een heel fijn en warm gevoel!!!!
Liefs,
Marlies
donderdag 25 oktober 2007 om 13:40
donderdag 25 oktober 2007 om 14:19
Marlies wat een prachtig verhaal. Wat houdt nr.1 ontzettend veel van jou!
Het beste met je buik, doe rustig aan, beterschap.
@Muril: ik wou dat ik zo veel contact had met nr. 2.
Jij hebt tijdens stilteperiodes nog meer contact dan ik.
Ik wacht nu tot hij van zich laat horen, want die arme jongen is zich rot geschrokken door de reactie van zijn vriendin. (Die kennelijk iets gezegd heeft waaruit hij opmaakte dat ze iets vermoedt).
Ik hou van mijn kant even radiostilte en laat het van hem afhangen.
Het gekke is, hoe langer ik hem niet zie, hoe minder ik hem mis. het is meestal als ik hem net heb gezien, dat ik hem meteen weer wil zien.
Nu is het al weer even week geleden, en langzaam begint het gevoel weer te slijten.
Maar ik weet dat ik toch geen nee kan zeggen als hij me weer belt.
Zo sterk ben ik nog lang niet.
Het beste met je buik, doe rustig aan, beterschap.
@Muril: ik wou dat ik zo veel contact had met nr. 2.
Jij hebt tijdens stilteperiodes nog meer contact dan ik.
Ik wacht nu tot hij van zich laat horen, want die arme jongen is zich rot geschrokken door de reactie van zijn vriendin. (Die kennelijk iets gezegd heeft waaruit hij opmaakte dat ze iets vermoedt).
Ik hou van mijn kant even radiostilte en laat het van hem afhangen.
Het gekke is, hoe langer ik hem niet zie, hoe minder ik hem mis. het is meestal als ik hem net heb gezien, dat ik hem meteen weer wil zien.
Nu is het al weer even week geleden, en langzaam begint het gevoel weer te slijten.
Maar ik weet dat ik toch geen nee kan zeggen als hij me weer belt.
Zo sterk ben ik nog lang niet.
donderdag 25 oktober 2007 om 17:04
Ik had nooit gedacht ook in die situatie terecht te komen. Laat ik voorop stellen dat mijn man ontzettend lief is en dat ik me vreselijk voel, zelfs al is er met de ander nooit wat gebeurd.
Ik ben head over heels, tot over mn oren verliefd geworden op een collega en hij op mij. Bij hem vind ik iets wat ik bij mijn man nooit zal krijgen, een stukje intimiteit en verbondenheid.
Ze verdienen alletwee iemand die 100% voor ze kan gaan, daarom doe ik niets met de gevoelens naar mijn collega toe, maar o, wat is dat worstelen met je gevoel moeilijk.
Aan de ene kant genieten van de verliefdheid en zijn aanwezigheid, aan de andere kant boos zijn op mezelf, moe van het tegenhouden van verlangens... en dan ook nog eens bij vrijwel niemand je verhaal kwijt kunnen omdat je bij voorbaat al veroordeeld wordt.
Het zal vast wel een keer over gaan, maar op dit moment vind ik het toch een verdomd moeilijke situatie.
Ik ben head over heels, tot over mn oren verliefd geworden op een collega en hij op mij. Bij hem vind ik iets wat ik bij mijn man nooit zal krijgen, een stukje intimiteit en verbondenheid.
Ze verdienen alletwee iemand die 100% voor ze kan gaan, daarom doe ik niets met de gevoelens naar mijn collega toe, maar o, wat is dat worstelen met je gevoel moeilijk.
Aan de ene kant genieten van de verliefdheid en zijn aanwezigheid, aan de andere kant boos zijn op mezelf, moe van het tegenhouden van verlangens... en dan ook nog eens bij vrijwel niemand je verhaal kwijt kunnen omdat je bij voorbaat al veroordeeld wordt.
Het zal vast wel een keer over gaan, maar op dit moment vind ik het toch een verdomd moeilijke situatie.
donderdag 25 oktober 2007 om 18:49
Marlies beterschap, en wat een mooi verhaal. Kan me bijna niet voorstellen dat het echt is, lijkt wel een film zoals iedereen het maar accepteerd, fijn hoor, geniet ervan!
Saskia, dat heb ik nu ook. Heb hem nu al 2 weken niet gezien en ach, echt missen doe ik hem niet meer. Maar gelijk vraag ik me af of ik mijzelf voor de gek hou en denk aan maandag als hij er weer is.....Denk namelijk ook dat ik niet sterk genoeg zal zijn als hij weer voor mijn neus staat. Hij hopelijk wel.
Pleuni bereid je maar voor op een zeer vermoeiende tijd. Je tijd en aandacht delen, dingen verborgen houden (al zijn het 'alleen maar' je gevoelens), vechten tegen gevoelens. Meid heel veel sterkte en je kan altijd alles hier kwijt. Lucht lekker op want , helaas, wij begrijpen je als geen ander.
Saskia, dat heb ik nu ook. Heb hem nu al 2 weken niet gezien en ach, echt missen doe ik hem niet meer. Maar gelijk vraag ik me af of ik mijzelf voor de gek hou en denk aan maandag als hij er weer is.....Denk namelijk ook dat ik niet sterk genoeg zal zijn als hij weer voor mijn neus staat. Hij hopelijk wel.
Pleuni bereid je maar voor op een zeer vermoeiende tijd. Je tijd en aandacht delen, dingen verborgen houden (al zijn het 'alleen maar' je gevoelens), vechten tegen gevoelens. Meid heel veel sterkte en je kan altijd alles hier kwijt. Lucht lekker op want , helaas, wij begrijpen je als geen ander.
donderdag 25 oktober 2007 om 21:54
Wauw Marlies, jij hebt wel een hele bijzondere nr 1.
Ik mag ook niet klagen met mijn nr 1, niet zoals jij, dat absoluut niet.
Maar we kunnen er wel samen heel goed over praten.Hij wil mij niet delen maar snapt wel dat voor mij het loslaten van die ander niet makkelijk is.
Hij heeft veel geduld gehad met mij, ik mis mijn nr 2 nog steeds, en ik heb dat lange tijd niet kunnen verbergen. Hij heeft mij daarbij alle ruimte gegeven, ondanks zijn eigen verdriet, maar een contact zoals jij dat zit er niet in.
Afgelopen zomer kwam ik ook in het ziekenhuis terecht.Een opname van 5 dagen.Tijdens zo'n opname (het ziek zijn) besefte ik hoeveel mijn gezin voor mij betekend, en hoeveel mijn man van mij houdt en ik van hem.Maar toch blijft dat geluk overschaduwd door een gemis, het gemis van mijn nr 2.
Een paar weken geleden moest ik ook geopereerd worden.
Dat wat jij beschreef heb ik gedacht....
Wat..., als er iets mis zou gaan..., niet dat ik daar nou zo bang voor was, maar het zijn wel gedachten die voorbij komen.
Ook buikoperatie,narcose..,je weet maar nooit....
Ik houd van twee mannen, als er iets gebeurd zou ik willen dat hij dat weet, dat hij er dan ook "mag" zijn.
Mijn man zou het daar heel moeilijk mee hebben, maar het zou voor mij wel heel belangrijk zijn.
Ik durf daar niet over te beginnen, heb het ook niet gedaan.
De anesthesist zei vlak voor de narcose 'kies een mooie droom en ga lekker slapen' , ik heb mijn man, mijn kinderen en mijn nr 2 in gedachten genomen.
Niemand die mij dat kon afpakken!
Maar het zijn wel moeilijke dingen.
Wat ik wel heel bijzonder vond,was dat er een vrouw in het ziekenhuis naast mij lag met paranormale gaven, ze zag en voelde aan mij dat ik heel gelukkig met mijn gezin was maar dat ik een groot verdriet met mij mee droeg.
Ik heb tranen met tuiten gehuild en haar over mijn verdriet verteld.
Heel apart,een ziekenhuis, een vreemde vrouw, en ik vertel mijn hele verhaal over mijn liefde voor een andere man.
Wel lekker hoor om alles nog eens te kunnen vertellen, net zoals dit forum ( al lees ik meer dan ik schrijf)
Ik moest dit even kwijt n.a.v. jou verhaal Marlies.
Ik mag ook niet klagen met mijn nr 1, niet zoals jij, dat absoluut niet.
Maar we kunnen er wel samen heel goed over praten.Hij wil mij niet delen maar snapt wel dat voor mij het loslaten van die ander niet makkelijk is.
Hij heeft veel geduld gehad met mij, ik mis mijn nr 2 nog steeds, en ik heb dat lange tijd niet kunnen verbergen. Hij heeft mij daarbij alle ruimte gegeven, ondanks zijn eigen verdriet, maar een contact zoals jij dat zit er niet in.
Afgelopen zomer kwam ik ook in het ziekenhuis terecht.Een opname van 5 dagen.Tijdens zo'n opname (het ziek zijn) besefte ik hoeveel mijn gezin voor mij betekend, en hoeveel mijn man van mij houdt en ik van hem.Maar toch blijft dat geluk overschaduwd door een gemis, het gemis van mijn nr 2.
Een paar weken geleden moest ik ook geopereerd worden.
Dat wat jij beschreef heb ik gedacht....
Wat..., als er iets mis zou gaan..., niet dat ik daar nou zo bang voor was, maar het zijn wel gedachten die voorbij komen.
Ook buikoperatie,narcose..,je weet maar nooit....
Ik houd van twee mannen, als er iets gebeurd zou ik willen dat hij dat weet, dat hij er dan ook "mag" zijn.
Mijn man zou het daar heel moeilijk mee hebben, maar het zou voor mij wel heel belangrijk zijn.
Ik durf daar niet over te beginnen, heb het ook niet gedaan.
De anesthesist zei vlak voor de narcose 'kies een mooie droom en ga lekker slapen' , ik heb mijn man, mijn kinderen en mijn nr 2 in gedachten genomen.
Niemand die mij dat kon afpakken!
Maar het zijn wel moeilijke dingen.
Wat ik wel heel bijzonder vond,was dat er een vrouw in het ziekenhuis naast mij lag met paranormale gaven, ze zag en voelde aan mij dat ik heel gelukkig met mijn gezin was maar dat ik een groot verdriet met mij mee droeg.
Ik heb tranen met tuiten gehuild en haar over mijn verdriet verteld.
Heel apart,een ziekenhuis, een vreemde vrouw, en ik vertel mijn hele verhaal over mijn liefde voor een andere man.
Wel lekker hoor om alles nog eens te kunnen vertellen, net zoals dit forum ( al lees ik meer dan ik schrijf)
Ik moest dit even kwijt n.a.v. jou verhaal Marlies.
vrijdag 26 oktober 2007 om 00:26
@ Marla: meid, wat herkenbaar.... Ik besefte in het ziekenhuis (en nu tijdens de herstelperiode) ook maar al te goed wat m'n man voor me betekent. Het is zo'n schat, mijn absolute 'nr1'. Maar die nr2, die is ergens ook aanwezig, kan hem niet zomaar uitwissen en zeker op moeilijke momenten (zoals net voor je onder narcose gaat) dan flitst er inderdaad vanalles door je hoofd... Ik ben blij dat je ook je verhaal hier hebt kunnen vertellen, ik vond het erg bijzonder om te lezen!
@ Marije, het lijkt inderdaad soms allemaal té goed te gaan.. Maar we komen van ver, hoor! De hele situatie is zo'n anderhalf jaar geleden begonnen en we hebben al een hele lange en vaak erg moeilijke weg afgelegd. Ik heb ook niet zoveel contact met nr2 (ongeveer wekelijks bellen we, we zien elkaar eens om de zoveel maanden). Ik ben ervan overtuigd dat m'n man heeeeeel veel van me houdt, zoveel dat hij bereid is me los te laten, me mijn eigen keuzes in het leven wil laten maken. Hij wil me het contact met nr2 niet verbieden (ik heb écht geprobeerd om geen contact meer te hebben en ik werd er zo ongelukkig en 'vlak' van).
De laatste tijd gaat het erg goed, alles lijkt zo'n beetje op z'n plaats te vallen. Met sommige uitspraken kan m'n man me erg verrassen en raken, dan voel ik dat hij me écht kent en echt van me houdt zoals ik ben... Ik besef maar al te goed hoe bijzonder onze situatie is, maar de gemakkelijkste (relatie)keuze is het zeker niet (geeft ook nog soms wel veel spanningen, hoor!). Ik wil nog altijd veel liever 'gewoon' zijn, gewoon gelukkig zijn met m'n man zonder behoefte aan méér... maar het is nu zo en niet anders en ik kan m'n gevoel niet negeren (dat hoef ik jullie vast niet uit te leggen...)
Allemaal een hele dikke knuffel van mij!!!
@ Marije, het lijkt inderdaad soms allemaal té goed te gaan.. Maar we komen van ver, hoor! De hele situatie is zo'n anderhalf jaar geleden begonnen en we hebben al een hele lange en vaak erg moeilijke weg afgelegd. Ik heb ook niet zoveel contact met nr2 (ongeveer wekelijks bellen we, we zien elkaar eens om de zoveel maanden). Ik ben ervan overtuigd dat m'n man heeeeeel veel van me houdt, zoveel dat hij bereid is me los te laten, me mijn eigen keuzes in het leven wil laten maken. Hij wil me het contact met nr2 niet verbieden (ik heb écht geprobeerd om geen contact meer te hebben en ik werd er zo ongelukkig en 'vlak' van).
De laatste tijd gaat het erg goed, alles lijkt zo'n beetje op z'n plaats te vallen. Met sommige uitspraken kan m'n man me erg verrassen en raken, dan voel ik dat hij me écht kent en echt van me houdt zoals ik ben... Ik besef maar al te goed hoe bijzonder onze situatie is, maar de gemakkelijkste (relatie)keuze is het zeker niet (geeft ook nog soms wel veel spanningen, hoor!). Ik wil nog altijd veel liever 'gewoon' zijn, gewoon gelukkig zijn met m'n man zonder behoefte aan méér... maar het is nu zo en niet anders en ik kan m'n gevoel niet negeren (dat hoef ik jullie vast niet uit te leggen...)
Allemaal een hele dikke knuffel van mij!!!
vrijdag 26 oktober 2007 om 14:03
Marlies, een mooi verhaal en je hebt echt een heel bijzondere nr1. Een spoedig herstel toegewenst na je operatie.
Pleuni, welcome on board. Schrijf lekker van je af.
Marla, sterkte, ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt.
Gisteren en vandaag nr2 weer ontmoet. Heerlijk maar het is nooit genoeg.
We houden van elkaar.
Pleuni, welcome on board. Schrijf lekker van je af.
Marla, sterkte, ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt.
Gisteren en vandaag nr2 weer ontmoet. Heerlijk maar het is nooit genoeg.
We houden van elkaar.
vrijdag 26 oktober 2007 om 15:15
Pleunie, je verhaal is hier herkenbaar. Schrijf lekker van je af. Is je collega ook verliefd op jou? Mijn situatie is een beetje vergelijkbaar, duurt al meer dan een jaar, maar we hebben niets uitgesproken naar elkaar. Het is meer een kwestie van emotionele ontrouw en daar heb ik het al moeilijk genoeg mee. Dit past niet bij me! Ik ben altijd veroordelend geweest en nu word ik heel erg met mezelf geconfronteerd.
vrijdag 26 oktober 2007 om 15:44
Flamenco: ik werd zo geraakt door die laatste twee zinnen van jou. Zo simpel, zo waar, zo mooi en tegelijkertijd veroorzaakt het zoveel ellende.
Pleunie en Marla, welkom hier.
Saskia: ons contact is nu toch ook echt voorbij. Ook bij ons is het de (terecht )wantrouwende nr1 van hem, die ons tot deze keuze dwingt.
Marije, hoe was het om hem weer te zien? Stond je sterk in je schoenen of was je weer hopeloos verloren toen je hem zag?
VivaMarlies: hoe gaat het nu met je?
Thea: snap wat je bedoeld. Voor mijn gevoel ben ik nu ook al vreemdgegaan, vooral omdat we onze liefde voor elkaar hebben uitgesproken.Ook al is dat bij jullie niet het geval, toch begrijp ik je gevoel wel.
X
Pleunie en Marla, welkom hier.
Saskia: ons contact is nu toch ook echt voorbij. Ook bij ons is het de (terecht )wantrouwende nr1 van hem, die ons tot deze keuze dwingt.
Marije, hoe was het om hem weer te zien? Stond je sterk in je schoenen of was je weer hopeloos verloren toen je hem zag?
VivaMarlies: hoe gaat het nu met je?
Thea: snap wat je bedoeld. Voor mijn gevoel ben ik nu ook al vreemdgegaan, vooral omdat we onze liefde voor elkaar hebben uitgesproken.Ook al is dat bij jullie niet het geval, toch begrijp ik je gevoel wel.
X
zaterdag 27 oktober 2007 om 11:34
zaterdag 27 oktober 2007 om 17:59
Ach meiden, die herkenbaarheid. Ben ook blij dat Marlies weer terug is. Heb een klein stukje terug gelezen. De rest komt nog. PC was lang stuk, dus kon niet reageren. Hoop dat ik mijn verhaal even bij jullie kwijt kan. Later zal ik reageren op jullie. Heb nr. 2 2 weken geleden 4 dagen gezien w.o. 1 nacht samen. In de aanloop daar naartoe was nr. 1 erg nerveus, omdat hij gezegd had, voel je vrij, je mag van mij. Na die dagen heb ik hem gezegd dat ik met nr. 2 heb geslapen. (dat was ook mijn belofte aan nr. 2, hij wou bestaan, maar soms heb ik spijt dat ik het gezegd heb). Nr. 1 was heel teleurgesteld dat ik het heb gedaan en dat de gedachte dat ik het mocht niet genoeg was. Echt, ik hem nr. 1 nog nooit zo wanhopig gezien. Hij heeft zo vreselijk gehuild. Enorme crisis dus. Daarop heb ik besloten nr. 2 een mail te sturen (hem zien of horen kon ik niet met dit verhaal) dat we elkaar een hele poos niet mogen zien en geen enkel contact kunnen hebben. Halve keukenrol volgehuild. Nr. 2 stuurde me een hele lieve mail terug. Dat was afgelopen dinsdag. Ik heb zo'n verdriet. Allerlei herinneringen gaan door m'n hoofd, moet idd op m'n handen gaan zitten om niet te sms-en. Ook nr. 1 heeft het moeilijk, krijgt het idee dat ik hetzelfde gedaan heb met nr. 2 als met hem niet uit zijn hoofd. We zitten ieder met ons eigen verdriet. Ik denk dan soms als ik echt van nr. 1 zou houden zou ik hem toch niet zoveel verdriet doen? Ik voel ook vooral medelijden naar hem toe. We hebben de kinderen er wat van verteld en die zijn begripvol en vinden ons allebei helden. Ik kan het hier niet opbreken maar nr. 2 beheerst m'n hoofd en hart. Zou dat verdwijnen? Komt er een dag dat het alleen maar een mooie herinnering is? Net wat Marlies schrijft, ik voel me zo mat. Ben normaal een persoon van Carpe Diem en nr. 2 schrijft ook dat ik dat moet blijven doen omdat het bij me past, maar ik kan nu niet onbevangen genieten van leuke dingen, terwijl ik die wel blijf doen. Verder vraagt nr. 2 me hem af en toe te mailen hoe het met me gaat. De verleiding is zo groot om dat te doen, maar het risico ook. Voor je het weet pakken we het weer op. En wat zou ik hem graag weer zien, horen en voelen. Ik ben echt vertwijfeld. Geen enkele winnaar, we zijn allemaal verliezers. Ook ik ben gewaarschuwd voor ik hier aan begon, heb m'n eigen fouten moeten maken. De prijs is zo hoog. En wat als ik nr. 2 niet uit mijn systeem krijg maar de tijd voor hem te lang is en hij zijn leven weer opgepakt heeft, misschien wel met een ander. \ik wil het achterdeurtje naar nr. 2 openhouden voor het geval het echt niet meer lukt met nr. 1, maar ik loop ook nog het risico beide mannen te verliezen. Bedankt voor het lezen allemaal. Ik wens jullie ook veel sterkte en vooral wijsheid. Liefs, J.
zaterdag 27 oktober 2007 om 19:53
Hallo allemaal,
Josephien, oef.... hoe dubbel allemaal, genoten van nr. 2, nr. 1 vol verdriet en jij in een storm aan emoties. Ja, we weten het allemaal, verliezers..... Ondanks dat we het allemaal weten, geven we toch toe aan ons gevoel en schakelen we ons verstand uit. Het verdriet, het verlies, het komt, tenzij... ja, tenzij wat.... We zijn al te ver, we houden van allebei, nr. 1 en nr. 2. En ook ik stop mijn hoofd in het zand, speel struisvogel....
De zin: "Geen enkele winnaar, we zijn allemaal verliezers." maakt wel erg veel indruk op me.
Muril, ow meid wat moeilijk allemaal! Voelde het goed het gesprek van de week met nr. 2? Ik hoop van wel voor je, dat maakt het misschien iets dragelijker! Uit liefde voor jullie nr.1 hebben jullie afgesproken om geen contact te hebben, houd dat voor ogen! Hug!!!
Marlies, ik kan me zo goed voorstellen dat je het moeilijk had voor je narcose, wat heerlijk dat je nr.1 er voor je is! Die man houdt ontzettend veel van je!!! Koester dat!, maar dat doe je! Méér... ja, ik zou ook liever "gewoon" zijn, volledig gaan voor nr. 1, maar ja.... ik kan, maar wil het ook niet nu! Geniet Marlies! en ik hoop dat je snel weer helemaal gezond bent.
Flamenco, herkenbaar je verhaal. Nr. 2 op de 2e plaats (tijdgebrek) en meer dan sex alleen, nr. 1 wil oud met je worden, het door kabbelen van je relatie. Vind je dat je een keuze moet maken tussen nr. 1 en nr. 2?
Thea, hoe is het contact nu met nr. 2, veel meer? en heb je zoals Flamenco vroeg aan nr. 2 gevraagd hoe het nu komt dat hij anders is als zijn vrouw er niet is?
Anna, hoe is het met je? Hug!!!
Teka en Moose, hug!!!
Pleunie, welkom hier, schrijf lekker van je af!
Saskia, Marla, Marije, ik heb ook jullie postings gelezen, maar reageer nu even niet, er is zoveel geschreven, ik zal alles beter bijhouden!
Doorelkaargeschud, ik hoop dat het goed gaat met je! Heeft nr. 2 een plekje gekregen? Hug!!!
Stranger, hoe gaat het je? Heb je nog contact met nr. 2 gehad? Ik hoop dat je met nr. 1 nog een "gewoon" (je snapt me vast wel) gesprek hebt gehad! Hug!!!
Ik zal vast wel iemand vergeten zijn, sorry daarvoor!
Hier gaat het weer als tevoren, gisteren weer veel contact met elkaar gehad, heerlijk! We genieten er allebei van, zoveel om bij te kletsen en gewoon te genieten van elkaar!
Allemaal heel erg veel sterkte tijdens de moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
Josephien, oef.... hoe dubbel allemaal, genoten van nr. 2, nr. 1 vol verdriet en jij in een storm aan emoties. Ja, we weten het allemaal, verliezers..... Ondanks dat we het allemaal weten, geven we toch toe aan ons gevoel en schakelen we ons verstand uit. Het verdriet, het verlies, het komt, tenzij... ja, tenzij wat.... We zijn al te ver, we houden van allebei, nr. 1 en nr. 2. En ook ik stop mijn hoofd in het zand, speel struisvogel....
De zin: "Geen enkele winnaar, we zijn allemaal verliezers." maakt wel erg veel indruk op me.
Muril, ow meid wat moeilijk allemaal! Voelde het goed het gesprek van de week met nr. 2? Ik hoop van wel voor je, dat maakt het misschien iets dragelijker! Uit liefde voor jullie nr.1 hebben jullie afgesproken om geen contact te hebben, houd dat voor ogen! Hug!!!
Marlies, ik kan me zo goed voorstellen dat je het moeilijk had voor je narcose, wat heerlijk dat je nr.1 er voor je is! Die man houdt ontzettend veel van je!!! Koester dat!, maar dat doe je! Méér... ja, ik zou ook liever "gewoon" zijn, volledig gaan voor nr. 1, maar ja.... ik kan, maar wil het ook niet nu! Geniet Marlies! en ik hoop dat je snel weer helemaal gezond bent.
Flamenco, herkenbaar je verhaal. Nr. 2 op de 2e plaats (tijdgebrek) en meer dan sex alleen, nr. 1 wil oud met je worden, het door kabbelen van je relatie. Vind je dat je een keuze moet maken tussen nr. 1 en nr. 2?
Thea, hoe is het contact nu met nr. 2, veel meer? en heb je zoals Flamenco vroeg aan nr. 2 gevraagd hoe het nu komt dat hij anders is als zijn vrouw er niet is?
Anna, hoe is het met je? Hug!!!
Teka en Moose, hug!!!
Pleunie, welkom hier, schrijf lekker van je af!
Saskia, Marla, Marije, ik heb ook jullie postings gelezen, maar reageer nu even niet, er is zoveel geschreven, ik zal alles beter bijhouden!
Doorelkaargeschud, ik hoop dat het goed gaat met je! Heeft nr. 2 een plekje gekregen? Hug!!!
Stranger, hoe gaat het je? Heb je nog contact met nr. 2 gehad? Ik hoop dat je met nr. 1 nog een "gewoon" (je snapt me vast wel) gesprek hebt gehad! Hug!!!
Ik zal vast wel iemand vergeten zijn, sorry daarvoor!
Hier gaat het weer als tevoren, gisteren weer veel contact met elkaar gehad, heerlijk! We genieten er allebei van, zoveel om bij te kletsen en gewoon te genieten van elkaar!
Allemaal heel erg veel sterkte tijdens de moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
zondag 28 oktober 2007 om 15:05
Knipoogje: fijn om te lezen dat jullie zo genieten van elkaar.
Ons gesprek was heerlijk, maar ook heftig. Toch heb ik wel kunnen zeggen wat ik wilde, en dat was nogal wat. Maar goed, vandaag de vijfde dag zonder contact met elkaar, en ik vind het moeilijk hoor. Ik denk echt zoveel aan hem, en mis hem vreselijk.
Josephien, wat een verhaal, en wat een verdriet. Het lijkt zo perfect, contact met nr2 waarbij je toestemming hebt van nr1. Maar als ik dit zo lees, weet ik dat toch ook niet hoor,. Net als het verhaal van Marlies, hoewel dat nu wel weer goed lijkt te zijn.
Pleuni, heeft jouw nr2 ook een nr1?
Ons gesprek was heerlijk, maar ook heftig. Toch heb ik wel kunnen zeggen wat ik wilde, en dat was nogal wat. Maar goed, vandaag de vijfde dag zonder contact met elkaar, en ik vind het moeilijk hoor. Ik denk echt zoveel aan hem, en mis hem vreselijk.
Josephien, wat een verhaal, en wat een verdriet. Het lijkt zo perfect, contact met nr2 waarbij je toestemming hebt van nr1. Maar als ik dit zo lees, weet ik dat toch ook niet hoor,. Net als het verhaal van Marlies, hoewel dat nu wel weer goed lijkt te zijn.
Pleuni, heeft jouw nr2 ook een nr1?
zondag 28 oktober 2007 om 15:57
Muril, hug!!! Ik kan me voorstellen dat het heftig was, dat kan ook niet anders! Het is heerlijk om te kunnen zeggen wat je wilt, je gevoelens en je emoties kenbaar te maken! Dat voelt inderdaad goed!
Natuurlijk heb je het moeilijk, dat kan ook niet anders, het is een afscheid.... Het is ook niet zo dat je een knopje hebt dat je kunt omdraaien en daardoor niet meer aan nr. 2 denkt, niet meer van nr. 2 houdt. Ik denk dat het heel veel tijd gaat kosten om hem steeds meer los te laten in je hoofd, voordat je het een heel speciaal plekje hebt kunnen geven. Heel erg veel sterkte!!!!! x
Natuurlijk heb je het moeilijk, dat kan ook niet anders, het is een afscheid.... Het is ook niet zo dat je een knopje hebt dat je kunt omdraaien en daardoor niet meer aan nr. 2 denkt, niet meer van nr. 2 houdt. Ik denk dat het heel veel tijd gaat kosten om hem steeds meer los te laten in je hoofd, voordat je het een heel speciaal plekje hebt kunnen geven. Heel erg veel sterkte!!!!! x
zondag 28 oktober 2007 om 18:48
quote:teKa schreef op 24 oktober 2007 @ 23:30:
@Anna, nee ik heb met nr2 nu een aantal weken geen contact meer. Dit is al wel vaker gebeurd, maar hij kwam toch telkens terug. Nu denk ik als jij, laat hem maar komen wanneer hij dat nog zou willen, of ik dat nog wil??? Ja, ik heb heel, heel erg veel verdriet gehad om hem, wist niet dat je zo diep kon gaan. Heb me dezelfde dingen afgevraagd die jij je nu ook afvraagt Hoe je er overheen komt.. ik heb een muurtje gebouwd, sta mezelf niet meer toe zo verdrietig te zijn, wil dat niet meer. Dat gaat ten koste van jezelf, dat gaat niet, mag niet! En.. hoe cliché, het elkaar niet meer zien, maakt het een klein beetje gemakkelijker, net als het weten dat hij wel met zijn leven doorgaat....
X t
Teka, bedankt, je beschrijft dit heel goed, ik mag en kan dit verdriet niet weer doormaken, zag hem vandaag niet persoonlijk maar in een hele groep mensen, en hij keek naar mij en paar woorden gewisseld kon niets persoonlijks zeggen een vriendin stond naast mij maar we konden ons ogen niet van elkaar afhouden, het gaat wel beter met mij nu, ik heb nu zoiets als hij het niet waard vindt om verder te gaan omdat het nog niet legaal kan, dan niet, en als het over jaren nog lukt, zien we dan wel weer, toch kon ik het niet uitstaan dat mijn mobiel stil bleef, normaal vlogen de smsjes heen en weer als we elkaar op deze manier tegenkwamen naderhand, bah, nou ja, sterkte allemaal weer, en Marlies gaat het goed met je na je operatie?? Laat je maar lekker in de watten liggen,
Pleun welkom hier, groetjes ookvoor alle anderen Anna
@Anna, nee ik heb met nr2 nu een aantal weken geen contact meer. Dit is al wel vaker gebeurd, maar hij kwam toch telkens terug. Nu denk ik als jij, laat hem maar komen wanneer hij dat nog zou willen, of ik dat nog wil??? Ja, ik heb heel, heel erg veel verdriet gehad om hem, wist niet dat je zo diep kon gaan. Heb me dezelfde dingen afgevraagd die jij je nu ook afvraagt Hoe je er overheen komt.. ik heb een muurtje gebouwd, sta mezelf niet meer toe zo verdrietig te zijn, wil dat niet meer. Dat gaat ten koste van jezelf, dat gaat niet, mag niet! En.. hoe cliché, het elkaar niet meer zien, maakt het een klein beetje gemakkelijker, net als het weten dat hij wel met zijn leven doorgaat....
X t
Teka, bedankt, je beschrijft dit heel goed, ik mag en kan dit verdriet niet weer doormaken, zag hem vandaag niet persoonlijk maar in een hele groep mensen, en hij keek naar mij en paar woorden gewisseld kon niets persoonlijks zeggen een vriendin stond naast mij maar we konden ons ogen niet van elkaar afhouden, het gaat wel beter met mij nu, ik heb nu zoiets als hij het niet waard vindt om verder te gaan omdat het nog niet legaal kan, dan niet, en als het over jaren nog lukt, zien we dan wel weer, toch kon ik het niet uitstaan dat mijn mobiel stil bleef, normaal vlogen de smsjes heen en weer als we elkaar op deze manier tegenkwamen naderhand, bah, nou ja, sterkte allemaal weer, en Marlies gaat het goed met je na je operatie?? Laat je maar lekker in de watten liggen,
Pleun welkom hier, groetjes ookvoor alle anderen Anna
zondag 28 oktober 2007 om 19:54
Josephien, je verhaal heeft op mij erg veel indruk gemaakt. ik kan me voorstellen hoe moeilijk het moet zijn, nr1 zo verdrietig te zien en het contact met nr2 verbroken voorlopig. Op het moment zijn er inderdaad alleen verliezers maar ik hoop dat er in de toekomst toch winnaars uit deze situatie voort zullen komen. Verlies niet uit het oog wat je zelf nodig hebt en wat je zelf wil.
Knipoogje, als antwoord op je vraag, ja ik vind dat ik moet kiezen. Ik voel me heel schuldig over wat ik doe. Ten eerste wat betreft de ontrouw ten opzichte van nr1. Ten tweede het feit dat nr2 meer verdiend dan een stiekume relatie. Het verhaal van Josephien laat me zien hoe mijn nr1 ook zou kunnen reageren als ik hem over nr2 zou vertellen. Ik heb nog steeds de moed niet om hem op deze manier onder ogen te komen.
Knipoogje, als antwoord op je vraag, ja ik vind dat ik moet kiezen. Ik voel me heel schuldig over wat ik doe. Ten eerste wat betreft de ontrouw ten opzichte van nr1. Ten tweede het feit dat nr2 meer verdiend dan een stiekume relatie. Het verhaal van Josephien laat me zien hoe mijn nr1 ook zou kunnen reageren als ik hem over nr2 zou vertellen. Ik heb nog steeds de moed niet om hem op deze manier onder ogen te komen.
zondag 28 oktober 2007 om 20:37
Nr. 1 was heel teleurgesteld dat ik het heb gedaan en dat de gedachte dat ik het mocht niet genoeg was. Echt, ik hem nr. 1 nog nooit zo wanhopig gezien.
Josephien, ben je nu echt zo een domme doos die niets van mannen snapt? Sorry hoor maar ik heb geen seconde medelijden met jou maar heel veel respect voor je man die echt van jou schijnt te houden. Veel mannen zouden acuut er van tussen gaan na zo een subtiele waarschuwing die compleet niet opgevolgd werd.
Marlies, idem, probeer het nog een (paar) keer meid, als je lang genoeg vol houd gaat hij er best wel in berusten, maar dan met een vrouw die hem echt waard is.
Misschien moeten jullie beiden het eens even om draaien en je zelf in jullie mannen hun situatie verplaatsen. Schijnbaar onzettend moeilijk voor jullie. Ikke ikke ikke
Josephien, ben je nu echt zo een domme doos die niets van mannen snapt? Sorry hoor maar ik heb geen seconde medelijden met jou maar heel veel respect voor je man die echt van jou schijnt te houden. Veel mannen zouden acuut er van tussen gaan na zo een subtiele waarschuwing die compleet niet opgevolgd werd.
Marlies, idem, probeer het nog een (paar) keer meid, als je lang genoeg vol houd gaat hij er best wel in berusten, maar dan met een vrouw die hem echt waard is.
Misschien moeten jullie beiden het eens even om draaien en je zelf in jullie mannen hun situatie verplaatsen. Schijnbaar onzettend moeilijk voor jullie. Ikke ikke ikke
