Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
zondag 18 november 2007 om 09:40
40+, zet 'm op meid.Nee, niet sjiek, maar het is nu meer een kwestie van 'overleven'.Als je kiest, kun je wel verder met je toekomst, met een oprecht gevoel, pijn doet het toch wel, dat weet je .Je kunt hem misschien altijd nog een brief naschrijven waar je alle gevoelens en pijn in verwoord.
Je weet zelf dat de keuze, misschien ook voor jou, de moeilijkste van je leven is,maar niet kiezen is in de werkelijkheid ook geen leven.(voor de meesten..)
Je weet zelf dat de keuze, misschien ook voor jou, de moeilijkste van je leven is,maar niet kiezen is in de werkelijkheid ook geen leven.(voor de meesten..)
zondag 18 november 2007 om 10:06
40+ go for it,meid! Sterkte de komende tijd.
Ik leef mee, voor mijn doen schrijf ik nu even veel, maar ik zal vanaf morgen weer naar de achtergrond verdwijnen.
Ik weet van mezelf dat ik m'n hele dag dan laat leiden door het forum.
Ik blijf lezen (alhoewel ik ook wel merk dat het de verwerking niet altijd ten goede komt, het roept veel gevoelens op, maakt veel los) maar ergens heb ik het nog steeds nodig.
Ik ga zo naar een vriendin met de kids, die weet er alles van, even afleiding.
Morgen is mijn lief weer thuis, fijn, maar hoe zou het toch met mijn andere grote lief zijn.
Weet dat ik met jullie allen meeleef ook al schrijf ik beperkt.
Liefs
Ik leef mee, voor mijn doen schrijf ik nu even veel, maar ik zal vanaf morgen weer naar de achtergrond verdwijnen.
Ik weet van mezelf dat ik m'n hele dag dan laat leiden door het forum.
Ik blijf lezen (alhoewel ik ook wel merk dat het de verwerking niet altijd ten goede komt, het roept veel gevoelens op, maakt veel los) maar ergens heb ik het nog steeds nodig.
Ik ga zo naar een vriendin met de kids, die weet er alles van, even afleiding.
Morgen is mijn lief weer thuis, fijn, maar hoe zou het toch met mijn andere grote lief zijn.
Weet dat ik met jullie allen meeleef ook al schrijf ik beperkt.
Liefs
zondag 18 november 2007 om 10:11
zondag 18 november 2007 om 11:23
Goedemorgen, na een kort nachtje...
@ 40+, wanneer ik lees dat je nu echt, echt wil stoppen en de reden die je aangeeft kan ik alleen maar zeggen, doen! En ja volhouden is een ander verhaal.. sterkte!! Hou jezelf voor ogen waarom je dit doet, het helpt je mss door moeilijke momenten heen!
Tsja, per sms, mss niet elegant nee, maar hoe anders? Wanneer je dit face to face zou doen is idd de kans groot dat je kracht snel verdwijnt, been there done that. Net wat Marla aangeeft, schrijf er een brief achteraan die aangeeft dat het je wel pijn doet en waarom je dit nu doet. Mss dat je dit een 'beter' gevoel geeft.
@Flamenco, ook jou wens ik sterkte met het geen contact meer hebben met nr2, ik weet maar al te goed hoe moeilijk dat gaat worden. En of je gevoelens terugkomen, dat is iets wat ik me ook telkens afvraag. Verbondenheid met hem is er nog altijd, daarvoor was je te lang samen of het een basis is om samen verder te kunnen? Geef jezelf tijd om het verdriet een plek te geven, wat Marla er over schrijft is treffend en zo waar.
@Marla, al schrijf je dan niet zo veel meer mee, je postings van gister en vandaag bevatten zoveel waarheden, ik zal ze vandaag vast nog wel een paar keer doorlezen. Ach.. en af en toe terugdenken aan een heel bijzondere tijd? Waarom niet, wanneer het je een goed gevoel geeft, ik hoop dat ik er ooit zo tegenaan kan kijken, zonder het verdriet wat nu nog vaak bovenkomt, net wat je zegt, het geeft je leven zoveel extra glans...
voor allemaal!
@ 40+, wanneer ik lees dat je nu echt, echt wil stoppen en de reden die je aangeeft kan ik alleen maar zeggen, doen! En ja volhouden is een ander verhaal.. sterkte!! Hou jezelf voor ogen waarom je dit doet, het helpt je mss door moeilijke momenten heen!
Tsja, per sms, mss niet elegant nee, maar hoe anders? Wanneer je dit face to face zou doen is idd de kans groot dat je kracht snel verdwijnt, been there done that. Net wat Marla aangeeft, schrijf er een brief achteraan die aangeeft dat het je wel pijn doet en waarom je dit nu doet. Mss dat je dit een 'beter' gevoel geeft.
@Flamenco, ook jou wens ik sterkte met het geen contact meer hebben met nr2, ik weet maar al te goed hoe moeilijk dat gaat worden. En of je gevoelens terugkomen, dat is iets wat ik me ook telkens afvraag. Verbondenheid met hem is er nog altijd, daarvoor was je te lang samen of het een basis is om samen verder te kunnen? Geef jezelf tijd om het verdriet een plek te geven, wat Marla er over schrijft is treffend en zo waar.
@Marla, al schrijf je dan niet zo veel meer mee, je postings van gister en vandaag bevatten zoveel waarheden, ik zal ze vandaag vast nog wel een paar keer doorlezen. Ach.. en af en toe terugdenken aan een heel bijzondere tijd? Waarom niet, wanneer het je een goed gevoel geeft, ik hoop dat ik er ooit zo tegenaan kan kijken, zonder het verdriet wat nu nog vaak bovenkomt, net wat je zegt, het geeft je leven zoveel extra glans...
voor allemaal!
zondag 18 november 2007 om 11:51
Hallo, ik heb een tijdje niet gereageerd, wel meegelezen maar meld me nu toch even om veertigplusser een heel groot hart onder de riem te steken. Wij hebben dezelfde keuze gemaakt, zijn gestopt met ons contact. Het verschil is dus wel dat wij er samen voor gekozen hebben maar het verdriet en de pijn is er niet minder om. Wehebben elkaar zo'n 6 weken geleden voor het laatst gezien en hebben verder ook geen contact meer. Een tijdje ging het goed, ik had het gevoel dat ik hem al vergeten was maar de laatste week is mijn verlangen naar hem heftiger dan ooit. Ik wist ook wel dat dat zo snel niet gaat natuurlijk. Maar ik ervaar wel een stuk rust, en hij ook, dat weet ik. Als je echt voor je nr1 wilt gaan is dit wel de beste keuze.
Anyway: het zal een lastige dag voor je worden, waarschijnlijk kijk je steeds of je al een bericht hebt. Big hug en alles wat je kwijt wilt schrijf je hier maar lekker van je af.
Anyway: het zal een lastige dag voor je worden, waarschijnlijk kijk je steeds of je al een bericht hebt. Big hug en alles wat je kwijt wilt schrijf je hier maar lekker van je af.
zondag 18 november 2007 om 12:54
Het is zo raar! Ik ben gaan sporten (daar ben ik al erg trots op) en in de kleedkamer grijp ik dan meteen mijn mobiel. Geen bericht van hem. Dat geeft een dubbel gevoel: opluchting vecrmengd met toch willen weten hoe het met hem is. Thuis meteen mijn mail gecheckt. Niets. Zelfde dubbele gevoel.
Nr2 is nogal een "drama-king" (ik mag het zeggen, want ik heb het uitgevonden...) dus ik vrees wel voor allerlei taferelen uit films.
Ik voel me nu op dit moment wel goed bij mijn besluit. Heb tijdens het sporten veel aan mijn nr1 gedacht. Ik ben erg blij dat hij vanavond weer thuis komt na een lang weekend. Ik denk dat er echt nog wel iets van te maken is met hem! En ik voel opluchting dat de angst voor ontdekking weg is (om nog maar te zwijgen van die extreeem hoge telefoonrekening voor mijn mobiel).
Heel erg fijn om al jullie steunende reacties te lezen. Ik hou jullie op de hoogte!!!
Nr2 is nogal een "drama-king" (ik mag het zeggen, want ik heb het uitgevonden...) dus ik vrees wel voor allerlei taferelen uit films.
Ik voel me nu op dit moment wel goed bij mijn besluit. Heb tijdens het sporten veel aan mijn nr1 gedacht. Ik ben erg blij dat hij vanavond weer thuis komt na een lang weekend. Ik denk dat er echt nog wel iets van te maken is met hem! En ik voel opluchting dat de angst voor ontdekking weg is (om nog maar te zwijgen van die extreeem hoge telefoonrekening voor mijn mobiel).
Heel erg fijn om al jullie steunende reacties te lezen. Ik hou jullie op de hoogte!!!
zondag 18 november 2007 om 12:59
Bedankt voor al jullie reacties.
40+ heel veel sterkte. Ik begrijp precies hoe je je voelt. Hoe moeilijk het is.
En iedereen hier sterkte toegewenst, Teka, Marla, Muril, Anna, Geitje.
We hebben het hier niet over vreemdgaan om de sex of de spanning. Ik begrijp van iedereen hier dat het echte liefde is die we voelen voor onze nr2, hele sterke en echte gevoelens die ons leven op de kop hebben gezet en heel veel aan ons leven hebben toegevoegd.
Ik huil om mijn nr2. Uiteindelijk kan ik terug vallen op mijn nr1 die echt probeert er voor mij te zijn. Hij heeft niemand. Ik was voor hem alles.
40+ heel veel sterkte. Ik begrijp precies hoe je je voelt. Hoe moeilijk het is.
En iedereen hier sterkte toegewenst, Teka, Marla, Muril, Anna, Geitje.
We hebben het hier niet over vreemdgaan om de sex of de spanning. Ik begrijp van iedereen hier dat het echte liefde is die we voelen voor onze nr2, hele sterke en echte gevoelens die ons leven op de kop hebben gezet en heel veel aan ons leven hebben toegevoegd.
Ik huil om mijn nr2. Uiteindelijk kan ik terug vallen op mijn nr1 die echt probeert er voor mij te zijn. Hij heeft niemand. Ik was voor hem alles.
zondag 18 november 2007 om 13:33
flamenco, ik begrijp je gevoelens heel goed! Toch moet hij er zelf uitkomen. Jij bent de laatste die hem kan helpen.
We praten inderdaad niet over "zomaar een beetje vreemdgaan", maar over hele echte gevoelens. Daarom is het zo moeilijk! Was het maar een simpel slippertje geweest!!!
Ik ben enorm dankbaar voor alle steun die ik hier ervaar. Ik zal het nog hard nodig hebben de komende tijd!!!
We praten inderdaad niet over "zomaar een beetje vreemdgaan", maar over hele echte gevoelens. Daarom is het zo moeilijk! Was het maar een simpel slippertje geweest!!!
Ik ben enorm dankbaar voor alle steun die ik hier ervaar. Ik zal het nog hard nodig hebben de komende tijd!!!
zondag 18 november 2007 om 16:19
Marla, Flamenco, 40+, wat een verdriet en wat een moed. Ik heb bewondering voor jullie, maar wat zal het moeilijk zijn. Ik heb het geen contact hebben met nr. 2 maar even vol gehouden, werd er zo ongelukkig van dat nr. 1 dan maar liever had dat ik nr. 2 wel af en toe zag. Nr. 1 heeft het er wel moeilijk mee, maar is wat gerust gesteld toen ik zei dat nr. 2 en ik niet naar een relatie op zoek zijn en dat ik mijn gezin niet in de steek zal laten voor nr. 2. Ik hoop dat ik nr. 2 op termijn los kan laten. Merk wel dat ik nu een betere vrouw voor nr. 1 kan zijn. Ook de kinderen kan ik het moeilijk duidelijk maken behalve dat nr. 2 in mijn leven kwam toen ik daar open voor stond doordat mijn relatie met nr. 1 slecht was en dat ik hem nog niet los kan laten, maar voor mijn huwelijk ga. Ik ben heel benieuwd of het echt mogelijk is om nr. 2 erbij te hebben en hoe nr. 2 dit ervaart. Over een week zie ik hem, zou ik dan wel kunnen genieten van onze dag samen wetende dat er thuis 3 mensen zitten die hier verdriet van hebben. Soms denk ik wel eens hoe egoistisch kun je zijn? Maar loslaten kan ik hem nu echt nog niet. Daarnaast vraag ik me af of er niet veel te veel gebeurd is om mijn gevoel voor nr. 1 terug te krijgen, anders dan vriendjes zijn. Ik merk bijv. bij nr. 1 dat ik me sexueel niet helemaal kan geven. Daarom heel veel bewondering voor jullie die dit wel doen. Hele dikke knuffel voor allen die het nodig hebben.
zondag 18 november 2007 om 19:39
Ha Josephien, wat een lieve woorden!
Ik ben wel een klein beetje jaloers op de manier waarop jij het geregeld hebt. Maar ok, het zal inderdaad ook nog wel lastig worden! Hou je ons op de hoogte?
Bij mij "so far so good". Nog niks van nr2 gehoord, en ik voel me wel ok. Geen tranen, ik ben wel stevig eigenlijk! Ik voel me rustig, en ben blij dat nr1 zometeen thuiskomt.
Wat me wel raakt is de reactie van sommige forummers. Ik zat vanmorgen zo omhoog dat ik een nieuw topic aanmaakte (tijd om te kiezen), en daar krijg ik er wel behoorlijk van langs. Oef...ik geloof niet dat ik dat verdien! maar ok, ik ga de strijd niet aan. Waarschijnlijk begrijpen alleen wij in deze groep hoe die dingen werken. In dat andere topic reageren ook vrouwen die zelf belazerd zijn, en dat wekt kennelijk veel pijn en agressie bij ze op. au!
Ik ben wel een klein beetje jaloers op de manier waarop jij het geregeld hebt. Maar ok, het zal inderdaad ook nog wel lastig worden! Hou je ons op de hoogte?
Bij mij "so far so good". Nog niks van nr2 gehoord, en ik voel me wel ok. Geen tranen, ik ben wel stevig eigenlijk! Ik voel me rustig, en ben blij dat nr1 zometeen thuiskomt.
Wat me wel raakt is de reactie van sommige forummers. Ik zat vanmorgen zo omhoog dat ik een nieuw topic aanmaakte (tijd om te kiezen), en daar krijg ik er wel behoorlijk van langs. Oef...ik geloof niet dat ik dat verdien! maar ok, ik ga de strijd niet aan. Waarschijnlijk begrijpen alleen wij in deze groep hoe die dingen werken. In dat andere topic reageren ook vrouwen die zelf belazerd zijn, en dat wekt kennelijk veel pijn en agressie bij ze op. au!
zondag 18 november 2007 om 21:54
Hallo allemaal,
De reactie van sommige forummers, begrip "ons" topic.
Het lijkt er wel heel erg veel op dat wij alleen op het topic twee liefdes ons verhaal kwijt kunnen zonder veroordeeld te worden, zonder heftige reacties op te roepen. Ooit ben ik hier terechtgekomen door Marlies, ik had een topic geopend en kreeg daar de wind van voren, slechts van enkelen begrip. Niet dat je altijd op begrip zit te wachten en voor de rest je kop in het zand steekt, ik weet ook wel dat ik eigenlijk niet goed bezig ben, dat het zo niet hoort in deze cultuur, deze maatschappij... Maar vaak is het heel plezierig om van gedachten te wisselen, ervaringen te horen van iedereen die in hetzelfde schuitje zit.
Ik lees jullie verhalen, ai... ai... HUG!!
Hier gaat alles goed, ontzettend druk inmiddels op mijn werk, maar gelukkig wel veel contact met mijn nr. 2, we genieten, zijn ontzettend blij met elkaar.
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogjes
De reactie van sommige forummers, begrip "ons" topic.
Het lijkt er wel heel erg veel op dat wij alleen op het topic twee liefdes ons verhaal kwijt kunnen zonder veroordeeld te worden, zonder heftige reacties op te roepen. Ooit ben ik hier terechtgekomen door Marlies, ik had een topic geopend en kreeg daar de wind van voren, slechts van enkelen begrip. Niet dat je altijd op begrip zit te wachten en voor de rest je kop in het zand steekt, ik weet ook wel dat ik eigenlijk niet goed bezig ben, dat het zo niet hoort in deze cultuur, deze maatschappij... Maar vaak is het heel plezierig om van gedachten te wisselen, ervaringen te horen van iedereen die in hetzelfde schuitje zit.
Ik lees jullie verhalen, ai... ai... HUG!!
Hier gaat alles goed, ontzettend druk inmiddels op mijn werk, maar gelukkig wel veel contact met mijn nr. 2, we genieten, zijn ontzettend blij met elkaar.
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogjes
zondag 18 november 2007 om 22:25
40+, dat is dus waarom dit topic het fijnst blijft. Respect en begrip voor elkaar. Ik heb op het andere topic de harde reacties gelezen. Ook ik had nooit gedacht dat dit mij zou "overkomen" en jij waarschijnlijk ook niet. En het is heel makkelijk een ander af te slachten als het jezelf niet gebeurd is. Ik denk dat het heel veel mensen kan gebeuren als je op het juiste (of verkeerde) moment iemand tegen komt die iets in je raakt. Ik heb wel heel veel bewondering voor je, weet hoe moeilijk het is, hoe diep een nr. 2 kan gaan dus chapeau meid! Knuffel voor jou, want je doet het goed.
maandag 19 november 2007 om 08:53
Hallo meiden.
Bijna 24 uur "gehaald". Ik voel me redelijk. Vanmorgen was wel raar. Normaal gesproken is het eerste wat ik doe als ik op maandag de deur uit ga mijn mobiel grijpen om te bellen. Ik moest echt even mijn tanden op elkaar zetten.
Het langste dat wij zonder contact zijn geweest is 4 dagen. Ik hoop zo dat ik het ga redden deze keer! Ik heb nog steeds niet gehuild, en dat is ook wel heel gek!!!
Dank je Josephien, voor je bemoedigende woorden! Nee, ik had het zeker niet verwacht...
Sterkte voor alle anderen!
Bijna 24 uur "gehaald". Ik voel me redelijk. Vanmorgen was wel raar. Normaal gesproken is het eerste wat ik doe als ik op maandag de deur uit ga mijn mobiel grijpen om te bellen. Ik moest echt even mijn tanden op elkaar zetten.
Het langste dat wij zonder contact zijn geweest is 4 dagen. Ik hoop zo dat ik het ga redden deze keer! Ik heb nog steeds niet gehuild, en dat is ook wel heel gek!!!
Dank je Josephien, voor je bemoedigende woorden! Nee, ik had het zeker niet verwacht...
Sterkte voor alle anderen!
maandag 19 november 2007 om 09:10
Nog 1 ding, misschien herinneren jullie je dat ik contact had met de ouders van nr2. Zijn vader kan ieder moment overlijden. Ik vraag me af of ik zijn ouders nog een kaart zal sturen om iets uit te leggen.
Ons contact bestond alleen uit 2 telefoongesprekken en 2 kaarten, en via nr2 steeds over-en-weer de groeten overbrengen. Wat vinden jullie? Of is dit een smoes van mij om toch contact te leggen?
Ons contact bestond alleen uit 2 telefoongesprekken en 2 kaarten, en via nr2 steeds over-en-weer de groeten overbrengen. Wat vinden jullie? Of is dit een smoes van mij om toch contact te leggen?
maandag 19 november 2007 om 10:04
40+, sterkte en bedankt........Geen contact opnemen, ook niet naar zijn ouders toe, wees radicaal!!
Ik was net van plan om mijn collega te gaan bellen, gewoon als vriend, maar door jouw bijdrages hier heb ik besloten het niet te doen. Ik heb een leuk weekend gehad met Nr1 en als ik nu collega bel zit hij weer de hele dag in mijn hoofd. Ik moet die knop uitzetten. Ik hoorde net geruchten dat zijn dochter misschien komt stage lopen op mijn afdeling, dan zal het allemaal wel weer moeilijk genoeg worden. Een van de vele dingen die we gemeen hebben is dat onze dochters van dezelfde leeftijd zijn. Ik vind het aan de ene kant heel leuk om haar te ontmoeten, ik heb zoveel over haar gehoord. Aan de andere kant wordt de situatie dan nog ondoorzichtiger.
Marla, Flamenco, Josephien, Knipoogje, Teka, Muril en wie ik nog vergeet, ik wens jullie allemaal veel sterkte. Het is fijn om een plekje te hebben waar herkenning mogelijk is, niet om onze gevoelens goed te praten maar om alles op een rijtje te zetten. We ervaren allemaal iets wat dieper gaat dan een slippertje. Ik weet niet wat ik voor collega voel, het is meer dan vriendschap, if geef zoveel om hem, daarom wil ik hem ook bellen, hij zag heel erg tegen het weekend op, had geen leuke dingen gepland, moest op zaterdag en zondag werken en klonk vrijdagavond al zo droevig en depri. Zijn vrouw is nog steeds in het buitenland, 4 weken al weer. Nu ik dit schrijf heb ik weer de neiging om de telefoon te pakken en eventjes, heel eventjes met hem te praten.....
Ik was net van plan om mijn collega te gaan bellen, gewoon als vriend, maar door jouw bijdrages hier heb ik besloten het niet te doen. Ik heb een leuk weekend gehad met Nr1 en als ik nu collega bel zit hij weer de hele dag in mijn hoofd. Ik moet die knop uitzetten. Ik hoorde net geruchten dat zijn dochter misschien komt stage lopen op mijn afdeling, dan zal het allemaal wel weer moeilijk genoeg worden. Een van de vele dingen die we gemeen hebben is dat onze dochters van dezelfde leeftijd zijn. Ik vind het aan de ene kant heel leuk om haar te ontmoeten, ik heb zoveel over haar gehoord. Aan de andere kant wordt de situatie dan nog ondoorzichtiger.
Marla, Flamenco, Josephien, Knipoogje, Teka, Muril en wie ik nog vergeet, ik wens jullie allemaal veel sterkte. Het is fijn om een plekje te hebben waar herkenning mogelijk is, niet om onze gevoelens goed te praten maar om alles op een rijtje te zetten. We ervaren allemaal iets wat dieper gaat dan een slippertje. Ik weet niet wat ik voor collega voel, het is meer dan vriendschap, if geef zoveel om hem, daarom wil ik hem ook bellen, hij zag heel erg tegen het weekend op, had geen leuke dingen gepland, moest op zaterdag en zondag werken en klonk vrijdagavond al zo droevig en depri. Zijn vrouw is nog steeds in het buitenland, 4 weken al weer. Nu ik dit schrijf heb ik weer de neiging om de telefoon te pakken en eventjes, heel eventjes met hem te praten.....
maandag 19 november 2007 om 13:38
WAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH. Nu begint het gevoel te komen. Eerst leek t net alsof ik het niet zo erg vond ofzo, maar nu...het overvalt me enorm. Ik zit in mijn hoofd allerlei gesprekken met hem te voeren, waarin ik uitleg dat ik het neit vol kon houden zonder contact.
Ik weet dat hij vanavond in een hotel in mijn stad is (ik zou er eigenlijk heen gaan) en heb allerlei fantasieen dat ik daar toch onverwacht opduik.
Ik probeer me het gevoel van gisteren te herinneren: ik wil niet meer leven in een "misschien ooit", maar in het nu. Ik wil niet meer liegen en draaien, ik wil er niet meer half zijn voor mijn kinderen, ik wil de liefde die ik van nr1 krijg weer verdienen, en ook teruggeven. Ik wil eerlijk kunnen zijn tegen mijn vrienden en vriendinnen.
Ik zal hem niet bellen, niet smsen en ook niet langsgaan.
Ik weet dat hij vanavond in een hotel in mijn stad is (ik zou er eigenlijk heen gaan) en heb allerlei fantasieen dat ik daar toch onverwacht opduik.
Ik probeer me het gevoel van gisteren te herinneren: ik wil niet meer leven in een "misschien ooit", maar in het nu. Ik wil niet meer liegen en draaien, ik wil er niet meer half zijn voor mijn kinderen, ik wil de liefde die ik van nr1 krijg weer verdienen, en ook teruggeven. Ik wil eerlijk kunnen zijn tegen mijn vrienden en vriendinnen.
Ik zal hem niet bellen, niet smsen en ook niet langsgaan.
maandag 19 november 2007 om 14:05
Veertigplusser: volhouden!!! Ik vind het zo herkenbaar wat je schrijft, en dit zijn de zwakke momenten. Probeer inderdaad dat gevoel van gisteren maar weer op te roepen, dat heb je echt nodig op momenten als dit. En probeer het echt vol te houden. Als je toch contact zoekt, terwijl je voornemen zo goed was, krijg je daar echt spijt van. Maar oow, het is zo moeilijk, ik weet er alles van.
Big Hug!!
Thea: voor jou hetzelfde advies. Ik weet het, het klinkt allemaal zo makkelijk maar probeer het gevoel van de sterke momenten vast te houden, en gebruik dat op je zwakke momenten. Ook een Big Hug.
Big Hug!!
Thea: voor jou hetzelfde advies. Ik weet het, het klinkt allemaal zo makkelijk maar probeer het gevoel van de sterke momenten vast te houden, en gebruik dat op je zwakke momenten. Ook een Big Hug.
maandag 19 november 2007 om 15:15
Veertigplusser, ik kan heel even een snelle reactie geven tussendoor, als ik jou was zou ik wel heengaan om een persoonlijk gesprek aan te gaan, want het is vreselijk om het via sms te horen te krijgen, daar weet ik alles van, als je besluit vaststaat kun je dat heus wel, je hebt een 'relatie' met hem, sluit het dan ook netjes af, heb je geen reactie gekregen op je sms??? Zoniet, dan niet, jemig wat moeilijk, heel veel sterkte, en bereid je voor op zwakke momenten, je weet nu wat je wel en niet wil, groetjes Anna (ps heb hem gister gezien en hij gaf mij het 'afgesproken teken' dat hij nog van mij houdt zucht)
maandag 19 november 2007 om 21:58
Lieve 40+,ik wil toch nog even reageren.
Probeer je kracht en doorzettingsvermogen te putten uit wat je nog WEL hebt.
Ik weet wat je doormaakt, het is een zware strijd tussen verstand en gevoel.
Loslaten van iets wat je zo lief is en zo dierbaar is, dat is verschrikkelijk.
Maar je weet waarvoor je het gaat loslaten, je hebt het zondag zo goed verwoord,houdt dat vast!!
Je moet echt afkicken, je leeft nog maanden met je mobiel 24 uur in je vizier, je ziet ineens alle auto's van dat merk rijden, je hoort ineens alleen maar liefdesliedjes op de radio die je diep raken, je hart stokt als je iemand tegenkomt met ZIJN geurtje op,je gaat nog regelmatig alle plekjes af om het te "verwerken", maar stiekum hoop je hem nog tegen te komen ( en die kans is groot want dat gaat hij ook doen!), ALLES wat maar met hem te maken heeft trekt nu extra je aandacht,er komen nog heel veel moeilijke dagen;feest/verjaardagen/bijzondere data etc.
(Ik praat nu uit eigen ervaring,dat snap je.)
Echt je gaat nog heel wat redenen en excusen zoeken om toch contact te zoeken met hem.Het ene moment voel je je sterk en denk je het te kunnen volhouden,maar er hoeft maar iets te gebeuren en al je kracht vloeit weg.
Ik deel dit met je, niet om je wanhopig te maken, maar om je te sterken in de verleidingen die gaan komen.
Ik ben ook niet altijd sterk geweest, en heb nog wel mijn zwakke momenten, maar geloof me,de dalen worden minder diep.
Het geeft je op den duur meer rust.Ondanks het verdriet.
Heel veel kracht en sterkte!
Probeer je kracht en doorzettingsvermogen te putten uit wat je nog WEL hebt.
Ik weet wat je doormaakt, het is een zware strijd tussen verstand en gevoel.
Loslaten van iets wat je zo lief is en zo dierbaar is, dat is verschrikkelijk.
Maar je weet waarvoor je het gaat loslaten, je hebt het zondag zo goed verwoord,houdt dat vast!!
Je moet echt afkicken, je leeft nog maanden met je mobiel 24 uur in je vizier, je ziet ineens alle auto's van dat merk rijden, je hoort ineens alleen maar liefdesliedjes op de radio die je diep raken, je hart stokt als je iemand tegenkomt met ZIJN geurtje op,je gaat nog regelmatig alle plekjes af om het te "verwerken", maar stiekum hoop je hem nog tegen te komen ( en die kans is groot want dat gaat hij ook doen!), ALLES wat maar met hem te maken heeft trekt nu extra je aandacht,er komen nog heel veel moeilijke dagen;feest/verjaardagen/bijzondere data etc.
(Ik praat nu uit eigen ervaring,dat snap je.)
Echt je gaat nog heel wat redenen en excusen zoeken om toch contact te zoeken met hem.Het ene moment voel je je sterk en denk je het te kunnen volhouden,maar er hoeft maar iets te gebeuren en al je kracht vloeit weg.
Ik deel dit met je, niet om je wanhopig te maken, maar om je te sterken in de verleidingen die gaan komen.
Ik ben ook niet altijd sterk geweest, en heb nog wel mijn zwakke momenten, maar geloof me,de dalen worden minder diep.
Het geeft je op den duur meer rust.Ondanks het verdriet.
Heel veel kracht en sterkte!
