Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
dinsdag 20 november 2007 om 15:31
Knipoogje, ben blij voor je dat het houden van twee mannen jou goed doet. Ik (probeer) dat ook niet te veroordelen, je legt de verantwoording over normen en waarden t.o.v. jezelf af schrijf je. Maaaarrr, weet jouw nummer 1 van je nummer 2? Dan hebben jullie een open relatie, en is het fijn dat dat zo goed werkt voor jou. Maar als hij van niks weet, wat gebeurt er dan als hij er per ongeluk achter komt? Je bent hem in dat geval gigantisch aan het bedriegen. Normen? Cultuur? Van liegen en bedriegen is nergens echt iemand beter geworden.
dinsdag 20 november 2007 om 15:51
quote:deffie schreef op 20 november 2007 @ 13:17:
Dat is nu precies wat ik bedoel Thea83. Op een of andere manier probeer je toch dat 'gevoel ' in stand te houden tegen beter weten in. Want nu verheug je je waarschijnlijk weer vreselijk op morgen. Al je energie en gevoel gaat naar dat moment. En dat gevoel en die energie is nu niet meer beschikbaar om jezelf weer te 'helen ' of de relatie met je partner en event. kinderen weer op de rit te krijgen. Ik geloof echt dat het niet werkt 'een beetje contact 'niet als het gevoel echt helemaal in je systeem zit... en ik denk dat dat bij de meeste van ons wel het geval is
Deffie, bedankt voor je reactie. Ik vind het zo moeilijk om geen contact met hem te hebben. Als ik een paar dagen niets van hem hoor maak ik me ongerust over hem. Ik weet dat hij niet lekker in zijn vel zit, geen familie hier, vrouw die weer voor onbepaalde tijd naar haar thuisland is gegaan, financiele problemen doordat zijn eigen bedrijf niet goed loopt, ruzie met een van zijn vrienden etc. Op zulke momenten denk ik dan dat ik een vriendin in zo'n situatie ook even zou bellen voor een praatje en op die manier praat ik het weer goed.
Toch zit hij minder in mijn hoofd dan in het afgelopen jaar het geval is geweest. Ik denk wel veel aan hem maar ik heb nu gelukkig ook uren dat ik niet aan hem denk.
Dat is nu precies wat ik bedoel Thea83. Op een of andere manier probeer je toch dat 'gevoel ' in stand te houden tegen beter weten in. Want nu verheug je je waarschijnlijk weer vreselijk op morgen. Al je energie en gevoel gaat naar dat moment. En dat gevoel en die energie is nu niet meer beschikbaar om jezelf weer te 'helen ' of de relatie met je partner en event. kinderen weer op de rit te krijgen. Ik geloof echt dat het niet werkt 'een beetje contact 'niet als het gevoel echt helemaal in je systeem zit... en ik denk dat dat bij de meeste van ons wel het geval is
Deffie, bedankt voor je reactie. Ik vind het zo moeilijk om geen contact met hem te hebben. Als ik een paar dagen niets van hem hoor maak ik me ongerust over hem. Ik weet dat hij niet lekker in zijn vel zit, geen familie hier, vrouw die weer voor onbepaalde tijd naar haar thuisland is gegaan, financiele problemen doordat zijn eigen bedrijf niet goed loopt, ruzie met een van zijn vrienden etc. Op zulke momenten denk ik dan dat ik een vriendin in zo'n situatie ook even zou bellen voor een praatje en op die manier praat ik het weer goed.
Toch zit hij minder in mijn hoofd dan in het afgelopen jaar het geval is geweest. Ik denk wel veel aan hem maar ik heb nu gelukkig ook uren dat ik niet aan hem denk.
dinsdag 20 november 2007 om 16:00
Southerngirl,
Wellicht heb ik deze reactie wel uitgelokt, liegen en bedriegen..... Ja, dat is waar, dat gebeurd hier, juist omdat het in onze cultuur/samenleving "not done" is. En juist met dat stukje (het liegen en bedriegen) heb ik het moeilijk, een open huwelijk is absoluut niet aan de orde.
Door nr. 2 is mijn relatie met nr. 1 ook beter geworden, wellicht een slap excuus.. Ik vind dat je jezelf recht in de ogen moet kunnen kijken, ik kan dat, ik doe niemand te kort. Ai.... ik zit mezelf te verdedigen.... en vind eigenlijk dat dat niet het geval zou moeten zijn.
Ik houd van twee mannen, twee liefdes... ik ben blij dat ik dit mee mag maken/mag ervaren!
x Knipoogje
Wellicht heb ik deze reactie wel uitgelokt, liegen en bedriegen..... Ja, dat is waar, dat gebeurd hier, juist omdat het in onze cultuur/samenleving "not done" is. En juist met dat stukje (het liegen en bedriegen) heb ik het moeilijk, een open huwelijk is absoluut niet aan de orde.
Door nr. 2 is mijn relatie met nr. 1 ook beter geworden, wellicht een slap excuus.. Ik vind dat je jezelf recht in de ogen moet kunnen kijken, ik kan dat, ik doe niemand te kort. Ai.... ik zit mezelf te verdedigen.... en vind eigenlijk dat dat niet het geval zou moeten zijn.
Ik houd van twee mannen, twee liefdes... ik ben blij dat ik dit mee mag maken/mag ervaren!
x Knipoogje
dinsdag 20 november 2007 om 16:00
quote:Thea83 schreef op 20 november 2007 @ 15:29:
[...]
Ja, absoluut.
Het is liefde dat je afwijst.
Liefde.
Enige dat er "mis" is, is dat je omgeving vindt dat twee liefdes niet mag of kan.
Jij bent deze mening zelf ook gaan geloven en ernaar gaan leven.
Nu ontdek je dat het niet jouw overtuiging is, maar die van je omgeving. Is dat een reden om jezelf af te wijzen?
Bang om zelf door die anderen afgewezen te worden?
[...]
Ja, absoluut.
Het is liefde dat je afwijst.
Liefde.
Enige dat er "mis" is, is dat je omgeving vindt dat twee liefdes niet mag of kan.
Jij bent deze mening zelf ook gaan geloven en ernaar gaan leven.
Nu ontdek je dat het niet jouw overtuiging is, maar die van je omgeving. Is dat een reden om jezelf af te wijzen?
Bang om zelf door die anderen afgewezen te worden?
dinsdag 20 november 2007 om 16:04
quote:southerngirl schreef op 20 november 2007 @ 15:31:
Knipoogje, ben blij voor je dat het houden van twee mannen jou goed doet. Ik (probeer) dat ook niet te veroordelen, je legt de verantwoording over normen en waarden t.o.v. jezelf af schrijf je. Maaaarrr, weet jouw nummer 1 van je nummer 2? Dan hebben jullie een open relatie, en is het fijn dat dat zo goed werkt voor jou. Maar als hij van niks weet, wat gebeurt er dan als hij er per ongeluk achter komt? Je bent hem in dat geval gigantisch aan het bedriegen. Normen? Cultuur? Van liegen en bedriegen is nergens echt iemand beter geworden.
Mee eens Southern.
Toch kan je overtuiging, waarover ik eerder schreef, je tegenhouden om openheid van zaken te geven.
Je wilt je partner geen, onnodige, pijn bezorgen.
Tegen beter weten in misschien, houdt je jezelf voor dat het wel over gaat en je zakt er dieper en dieper in.
Er is dan geen weg meer terug, vertellen is te laat en stoppen gaat ook niet meer. (lees dit hele topic er maar op door).
Knipoogje, ben blij voor je dat het houden van twee mannen jou goed doet. Ik (probeer) dat ook niet te veroordelen, je legt de verantwoording over normen en waarden t.o.v. jezelf af schrijf je. Maaaarrr, weet jouw nummer 1 van je nummer 2? Dan hebben jullie een open relatie, en is het fijn dat dat zo goed werkt voor jou. Maar als hij van niks weet, wat gebeurt er dan als hij er per ongeluk achter komt? Je bent hem in dat geval gigantisch aan het bedriegen. Normen? Cultuur? Van liegen en bedriegen is nergens echt iemand beter geworden.
Mee eens Southern.
Toch kan je overtuiging, waarover ik eerder schreef, je tegenhouden om openheid van zaken te geven.
Je wilt je partner geen, onnodige, pijn bezorgen.
Tegen beter weten in misschien, houdt je jezelf voor dat het wel over gaat en je zakt er dieper en dieper in.
Er is dan geen weg meer terug, vertellen is te laat en stoppen gaat ook niet meer. (lees dit hele topic er maar op door).
dinsdag 20 november 2007 om 16:40
dinsdag 20 november 2007 om 16:54
dinsdag 20 november 2007 om 17:28
Wij vinden het beiden jammer dat in deze maatschappij/cultuur het "not done" is om van 2 mannen of vrouwen te houden.
x Knipoogje
Wat een bullshit. Volgens mij vindt geen enkele partner, en ook onze maatschappij en cultuur niet, het rampzalig of not-done dat je van andere mensen houd. Dat je met een ander waar je van houd ook gewoon sex wil hebben dat is even een heel ander voor de meeste partners.Dat gaat meestal wel tegen de afspraken in met je partner. Maar als je het houden van, en niet sex willen hebben met terwijl je dat wel gewoon wil, klinkt het zo veel aardiger.
x Knipoogje
Wat een bullshit. Volgens mij vindt geen enkele partner, en ook onze maatschappij en cultuur niet, het rampzalig of not-done dat je van andere mensen houd. Dat je met een ander waar je van houd ook gewoon sex wil hebben dat is even een heel ander voor de meeste partners.Dat gaat meestal wel tegen de afspraken in met je partner. Maar als je het houden van, en niet sex willen hebben met terwijl je dat wel gewoon wil, klinkt het zo veel aardiger.
dinsdag 20 november 2007 om 18:32
dinsdag 20 november 2007 om 21:47
Knipoogjes, gelukkig zijn er wel mensen die het wel begrijpen,
had nog een vraag, je vertelde dat je ook wel eens stopperiodes hebt gehad, zelfs van een paar maanden, mijn vraag is, was je de eerste keer ook zo in liefdesverdriet toen en heb je wanhoopssmsjes gestuurd, en bij een tweede stoppoging niet, en heeft hij toen weer eens contact opgenomen? Je begrijpt vast wel wat ik bedoel, ben bang dat ik teveel mijn emoties heb laten gaan en hem dat juist 'wegduwde', en als ik hem nu helemaal loslaat hij misschien beseft dat hij ook niet zonder mij kan??? Of zoals Fien aanraadde, zeggen zoek het maar uit, ik wacht niet meer, en kijken hoe het dan gaat, zucht
had nog een vraag, je vertelde dat je ook wel eens stopperiodes hebt gehad, zelfs van een paar maanden, mijn vraag is, was je de eerste keer ook zo in liefdesverdriet toen en heb je wanhoopssmsjes gestuurd, en bij een tweede stoppoging niet, en heeft hij toen weer eens contact opgenomen? Je begrijpt vast wel wat ik bedoel, ben bang dat ik teveel mijn emoties heb laten gaan en hem dat juist 'wegduwde', en als ik hem nu helemaal loslaat hij misschien beseft dat hij ook niet zonder mij kan??? Of zoals Fien aanraadde, zeggen zoek het maar uit, ik wacht niet meer, en kijken hoe het dan gaat, zucht
dinsdag 20 november 2007 om 22:04
Anna,
Nr. 2 en ik laten elkaar vrij, we zien elkaar als de slagroom op de taart. We houden van elkaar, maar weten van elkaar dat we nooit onze nr. 1 voor elkaar zouden opgeven. Wij zitten er dus iets anders in dan de meesten, denk ik.
Wij hebben dezelfde gevoelens voor elkaar, weten van elkaar waar we staan. Er zijn geen twijfels m.b.t. gevoelens/emoties. Dat scheelt heel veel. We hebben één keer gesproken (uit liefde voor onze nr. 1) om te stoppen, maar wilden dit beiden wel goed afsluiten door elkaar nog één keer te ontmoeten en alles uit te spreken naar elkaar.
Het is voor ons niet belangrijk wie als eerste contact opneemt, natuurlijk vond ik het fijn dat nr. 2 een aantal weken geleden als eerste een sms stuurde.
Het verschil tussen jou en mij zit hem in het feit dat ik er niet over denk om om mijn nr. 1 te verlaten voor nr. 2.
Ik houd van nr. 2, maar weet tegelijkertijd dat hij oneerlijke concurrentie is. Wellicht schrijf ik dit wat warrig, maar ik denk dat je het wel snapt.
Als nr. 2 en ik zouden besluiten om het contact te verbreken...., ai.... wat zou ik een verdriet hebben, ik weet zeker dat hij heel lang, zo niet altijd, in mijn bloed/hoofd zou zitten. Liefdesverdriet zou ik hebben, absoluut!
Zeggen... ik wacht niet meer op een sms, een email, een telefoontje..., nee, dat zou ik niet kunnen. Ik zou afscheid willen nemen, voor nr. 2 geldt hetzelfde, we zouden het samen goed willen afsluiten.
Ik wens je heel veel sterkte, hug!!!! Ik hoop nooit in jouw schoenen te moeten staan.
x Knipoogje
Nr. 2 en ik laten elkaar vrij, we zien elkaar als de slagroom op de taart. We houden van elkaar, maar weten van elkaar dat we nooit onze nr. 1 voor elkaar zouden opgeven. Wij zitten er dus iets anders in dan de meesten, denk ik.
Wij hebben dezelfde gevoelens voor elkaar, weten van elkaar waar we staan. Er zijn geen twijfels m.b.t. gevoelens/emoties. Dat scheelt heel veel. We hebben één keer gesproken (uit liefde voor onze nr. 1) om te stoppen, maar wilden dit beiden wel goed afsluiten door elkaar nog één keer te ontmoeten en alles uit te spreken naar elkaar.
Het is voor ons niet belangrijk wie als eerste contact opneemt, natuurlijk vond ik het fijn dat nr. 2 een aantal weken geleden als eerste een sms stuurde.
Het verschil tussen jou en mij zit hem in het feit dat ik er niet over denk om om mijn nr. 1 te verlaten voor nr. 2.
Ik houd van nr. 2, maar weet tegelijkertijd dat hij oneerlijke concurrentie is. Wellicht schrijf ik dit wat warrig, maar ik denk dat je het wel snapt.
Als nr. 2 en ik zouden besluiten om het contact te verbreken...., ai.... wat zou ik een verdriet hebben, ik weet zeker dat hij heel lang, zo niet altijd, in mijn bloed/hoofd zou zitten. Liefdesverdriet zou ik hebben, absoluut!
Zeggen... ik wacht niet meer op een sms, een email, een telefoontje..., nee, dat zou ik niet kunnen. Ik zou afscheid willen nemen, voor nr. 2 geldt hetzelfde, we zouden het samen goed willen afsluiten.
Ik wens je heel veel sterkte, hug!!!! Ik hoop nooit in jouw schoenen te moeten staan.
x Knipoogje
woensdag 21 november 2007 om 06:05
Even snel een reactie. Normen en waarden, liegen en bedriegen.
Ik had het heel moeilijk met het liegen en bedriegen en van mijn gezicht was duidelijk af te lezen dat ik van nr2 hou. Iedereen kon dit zien en voor mijn nr1 was het duidelijk dat we ook sex hadden. Ik wil niet meer liegen en daarom probeer ik te stoppen met nr2. Diep in mijn hart weet ik dat als ik een goede lieger zou zijn en mijn nr1 er niet achter zou zijn gekomen, dan was ik er mee door gegaan. Maar ik ben opgelucht dat het zo is gelopen. Nr1 wil mij een nieuwe kans geven en voor hem en voor mij doe ik mijn best dat het weer goed komt. Ik weet niet of mijn gevoelens voor nr1 ooit weer terug komen en ik weet niet of er weer sexuele aantrekkingskracht komt. Maar ik moet het proberen zodat ik weet dat als het niet lukt, ik niet zonder enige moeite te doen een relatie van 14 jaar heb weg gegooid.Ik mis nr2 verschrikkelijk.
Ik had het heel moeilijk met het liegen en bedriegen en van mijn gezicht was duidelijk af te lezen dat ik van nr2 hou. Iedereen kon dit zien en voor mijn nr1 was het duidelijk dat we ook sex hadden. Ik wil niet meer liegen en daarom probeer ik te stoppen met nr2. Diep in mijn hart weet ik dat als ik een goede lieger zou zijn en mijn nr1 er niet achter zou zijn gekomen, dan was ik er mee door gegaan. Maar ik ben opgelucht dat het zo is gelopen. Nr1 wil mij een nieuwe kans geven en voor hem en voor mij doe ik mijn best dat het weer goed komt. Ik weet niet of mijn gevoelens voor nr1 ooit weer terug komen en ik weet niet of er weer sexuele aantrekkingskracht komt. Maar ik moet het proberen zodat ik weet dat als het niet lukt, ik niet zonder enige moeite te doen een relatie van 14 jaar heb weg gegooid.Ik mis nr2 verschrikkelijk.
woensdag 21 november 2007 om 08:49
Knipoogjes, dat is wat mij het meest zeer doet, die afspraak hadden wij ook, maar nu inene heeft hij die verbroken, en ik moet dat accepteren, op mijn verzoek hebben we ook een 'afscheid' gehad, om het netjes af te sluiten, maar het doet zo'n pijn, ik wist waar ik aan toe was, maar hij wou meer, en dat kan 'nog' niet,
Flamenco, ik heb precies hetzelfde, maar weet gewoon dat dat gevoel niet meer terugkomt, het is er eigenlijk nooit geweest, ja, van mijn kant, maar nooit wederzijds, maar ik doe mijn best, sterkte ik voel met je mee
Flamenco, ik heb precies hetzelfde, maar weet gewoon dat dat gevoel niet meer terugkomt, het is er eigenlijk nooit geweest, ja, van mijn kant, maar nooit wederzijds, maar ik doe mijn best, sterkte ik voel met je mee
woensdag 21 november 2007 om 10:05
Knipoogje, je bent een wijs mens dat je je hier niet gaat verdedigen. We maken allemaal onze keuzes hier en respecteren die van elkaar. Ik vind het echt een eye-opener om te lezen hoe een ieder daar mee omgaat.
Collega heeft al een berichtje gestuurd dat ik hem kon bellen. Dat was al 2 uur geleden en ik heb nog niet gebeld. Ik ga dat later wel doen, maar als het mij uitkomt. Ik leer het wel.
Collega heeft al een berichtje gestuurd dat ik hem kon bellen. Dat was al 2 uur geleden en ik heb nog niet gebeld. Ik ga dat later wel doen, maar als het mij uitkomt. Ik leer het wel.
woensdag 21 november 2007 om 10:49
@Knipoogje:
Waarom is een open huwelijk niet aan de orde eigenlijk?
@Thea83:
Als het echt je overtuiging is dat je geen twee liefdes in je leven wilt, waarom is die keuze dan zo lastig?
@flamenco:
Hetgeen jij beschrijft is een huwelijk waar de liefde verdwenen is en waar het opduiken van iemand anders dit aan de oppervlakte brengt.
Naar mijn idee is daar maar 1 liefde.
Twee liefdes hebben betekent voor mij dat je bij beiden jezelf kunt zijn. Open en eerlijk kunt zijn in wat je voelt en niet voelt.
Het betekent ook dat je rekening houdt met beiden en afspraken maken en je eraan houden.
Waarom is een open huwelijk niet aan de orde eigenlijk?
@Thea83:
Als het echt je overtuiging is dat je geen twee liefdes in je leven wilt, waarom is die keuze dan zo lastig?
@flamenco:
Hetgeen jij beschrijft is een huwelijk waar de liefde verdwenen is en waar het opduiken van iemand anders dit aan de oppervlakte brengt.
Naar mijn idee is daar maar 1 liefde.
Twee liefdes hebben betekent voor mij dat je bij beiden jezelf kunt zijn. Open en eerlijk kunt zijn in wat je voelt en niet voelt.
Het betekent ook dat je rekening houdt met beiden en afspraken maken en je eraan houden.
woensdag 21 november 2007 om 13:51
Anaianai hoezo wilde hij meer? Ik dacht dat jullie samen besloten hadden er pas weer voor elkaar te zijn als de kindjes het huis uit zijn!? Of had hij het toch eerder gewild?
Mijn huwelijk was helemaal niet goed meer, tot (nu een half jaar geleden) het uitkwam! Mijn nr. 1 is vreselijk veranderd. Vol begrip, meer thuis, meer interesse in mijn hobbies. We hebben ook relatie therapie gehad maar daar zijn we mee gestopt omdat die therapeute steeds meer mijn kant koos en niet meer neutraal was. Ikzelf ben nog altijd niet veranderd. Dat kan (of misschien wil) ik niet meer. Ik was er zo van overtuigd dat mijn huwelijk niet meer werkte, heb me 4 jaar gefocust om mijn nr. 2, wachtend op het juiste moment. En nu...is mijn nr. 1 gewoon een geweldige vent geworden en voel ik me iedere dag schuldig dat ik hem nog steeds bedrieg. Mijn nr. 2 wil liever vandaag dan morgen met mij verder. Alhoewel hij thuis geen leven meer heeft is hij te slap om de knoop door te hakken en het alleen verder te proberen. Hij blijft maar wachten op me....en ik voel dat de knoop om mn nek steeds strakker wordt. Ik heb zoveel respect voor mijn nr. 1 dat ik hem nu onmogelijk in de steek kan laten. Eigenlijk doe ik dat nu natuurlijk al door nog steeds af te spreken met nr. 2 (zo'n 2 x in de week).
Een open huwelijk is hartstikke mooi gevonden maar werkt volgens mij alleen als beide partners tegelijk een 2e liefde hebben die nooit een gevaar voor de eigen relatie zal vormen. Een droomscenario wat volgens mij nooit voorkomt!
Mijn huwelijk was helemaal niet goed meer, tot (nu een half jaar geleden) het uitkwam! Mijn nr. 1 is vreselijk veranderd. Vol begrip, meer thuis, meer interesse in mijn hobbies. We hebben ook relatie therapie gehad maar daar zijn we mee gestopt omdat die therapeute steeds meer mijn kant koos en niet meer neutraal was. Ikzelf ben nog altijd niet veranderd. Dat kan (of misschien wil) ik niet meer. Ik was er zo van overtuigd dat mijn huwelijk niet meer werkte, heb me 4 jaar gefocust om mijn nr. 2, wachtend op het juiste moment. En nu...is mijn nr. 1 gewoon een geweldige vent geworden en voel ik me iedere dag schuldig dat ik hem nog steeds bedrieg. Mijn nr. 2 wil liever vandaag dan morgen met mij verder. Alhoewel hij thuis geen leven meer heeft is hij te slap om de knoop door te hakken en het alleen verder te proberen. Hij blijft maar wachten op me....en ik voel dat de knoop om mn nek steeds strakker wordt. Ik heb zoveel respect voor mijn nr. 1 dat ik hem nu onmogelijk in de steek kan laten. Eigenlijk doe ik dat nu natuurlijk al door nog steeds af te spreken met nr. 2 (zo'n 2 x in de week).
Een open huwelijk is hartstikke mooi gevonden maar werkt volgens mij alleen als beide partners tegelijk een 2e liefde hebben die nooit een gevaar voor de eigen relatie zal vormen. Een droomscenario wat volgens mij nooit voorkomt!
woensdag 21 november 2007 om 14:06
40+ ik heb een keer mijn nr. 2 een lange mail gestuurd dat ik wilde stoppen.
Hij was zo woedend op me dat ik dat op deze manier geflikt had, hij heeft 3 maanden uiterst koel tegen me gedaan (we zagen elkaar nog regelmatig op de sportclub). Daarna hield ik het niet meer vol en heb ik mijn excuses aangeboden. We hebben elkaar toen vrij snel weer 'gevonden' .
Ik heb afgelopen zomer ' persoonlijk' geprobeerd een tijdelijke stop van 3 maanden af te spreken. In deze rustperiode zou ik dan kijken wat ik nu echt wilde (als je altijd van 2 walletjes kunt eten, blijft je de beslissing maar vooruitschuiven).
Nou, deze manier hielp ook niet want hij begon als een klein kind te huilen dat hij absoluut geen 3 maanden zonder mij wilde. Deze manier hielp mij dus ook niet. Ben hier erg van geschrokken.
Ik denk niet dat er een juiste manier van afscheid nemen is maar dat er een 100% overtuiging van de wil tot afscheid nodig is!
Dan maakt de manier niet uit. Ik denk niet dat die 100% er al bij jou is maar 40+ ik hoop dat ik het fout heb!
Sterkte!!!
Hij was zo woedend op me dat ik dat op deze manier geflikt had, hij heeft 3 maanden uiterst koel tegen me gedaan (we zagen elkaar nog regelmatig op de sportclub). Daarna hield ik het niet meer vol en heb ik mijn excuses aangeboden. We hebben elkaar toen vrij snel weer 'gevonden' .
Ik heb afgelopen zomer ' persoonlijk' geprobeerd een tijdelijke stop van 3 maanden af te spreken. In deze rustperiode zou ik dan kijken wat ik nu echt wilde (als je altijd van 2 walletjes kunt eten, blijft je de beslissing maar vooruitschuiven).
Nou, deze manier hielp ook niet want hij begon als een klein kind te huilen dat hij absoluut geen 3 maanden zonder mij wilde. Deze manier hielp mij dus ook niet. Ben hier erg van geschrokken.
Ik denk niet dat er een juiste manier van afscheid nemen is maar dat er een 100% overtuiging van de wil tot afscheid nodig is!
Dan maakt de manier niet uit. Ik denk niet dat die 100% er al bij jou is maar 40+ ik hoop dat ik het fout heb!
Sterkte!!!
woensdag 21 november 2007 om 14:09
quote:geitje2 schreef op 21 november 2007 @ 13:51:
Een open huwelijk is hartstikke mooi gevonden maar werkt volgens mij alleen als beide partners tegelijk een 2e liefde hebben die nooit een gevaar voor de eigen relatie zal vormen. Een droomscenario wat volgens mij nooit voorkomt!
Is dat tevens de reden waarom je het niet eens bespreekbaar maakt?
Zoals je hebt kunnen lezen was bovenstaande in mijn relatie/huwelijk niet zo. Toch is onze relatie nu open.
We kunnen gezamelijk, maar ook afzonderlijk een ander hebben.
Het gevaar voor de eigen relatie.........
Als je van beiden houdt, welk gevaar voor welke relatie is er dan?
Er wordt dan uitgegaan van voorkeur toch? Als er gevaar zou zijn?
Een open huwelijk is hartstikke mooi gevonden maar werkt volgens mij alleen als beide partners tegelijk een 2e liefde hebben die nooit een gevaar voor de eigen relatie zal vormen. Een droomscenario wat volgens mij nooit voorkomt!
Is dat tevens de reden waarom je het niet eens bespreekbaar maakt?
Zoals je hebt kunnen lezen was bovenstaande in mijn relatie/huwelijk niet zo. Toch is onze relatie nu open.
We kunnen gezamelijk, maar ook afzonderlijk een ander hebben.
Het gevaar voor de eigen relatie.........
Als je van beiden houdt, welk gevaar voor welke relatie is er dan?
Er wordt dan uitgegaan van voorkeur toch? Als er gevaar zou zijn?
woensdag 21 november 2007 om 14:10
woensdag 21 november 2007 om 14:26
Geitje, ik herken dat heeeel erg. Mijn nr2 reageerde ook erg afwijzend toen ik hem voorstelde een pauze in te lassen, maar hij snapt wel wat ik bedoel. Ook hij heeft niet de ballen om thuis weg te gaan, maar ik ook nog niet!
Ik ben soms ook verschrikkelijk kwaad als hij weer totaal emotioneel is over dat hij niet zonder me kan. Dan zeg ik "ga dan weg bij haar! Ik ga wel mee!!"
Maar hij vindt dat erg flauw...
De wens is er wel, maar nog niet voor 100%. Ik merk wel dat die wens steeds toeneemt.
Ik ben soms ook verschrikkelijk kwaad als hij weer totaal emotioneel is over dat hij niet zonder me kan. Dan zeg ik "ga dan weg bij haar! Ik ga wel mee!!"
Maar hij vindt dat erg flauw...
De wens is er wel, maar nog niet voor 100%. Ik merk wel dat die wens steeds toeneemt.
woensdag 21 november 2007 om 14:33
waarom ga jij niet weg bij je no 1 dan, als je zeker weet dat je met hem mee zou gaan als ie zou weggaan?
Ga jij dan weg, mss gaat hij dan wel mee. en mss ook wel niet, maar dan heet jou no 1 wel een kans om iemand te vinden die het liefst bij hem is ipv die alleen maar blijft omdat ze de man die ze echt wil niet kan krijgen.
Ga jij dan weg, mss gaat hij dan wel mee. en mss ook wel niet, maar dan heet jou no 1 wel een kans om iemand te vinden die het liefst bij hem is ipv die alleen maar blijft omdat ze de man die ze echt wil niet kan krijgen.
woensdag 21 november 2007 om 14:43
[quote]geitje2 schreef op 21 november 2007 @ 13:51:
Anaianai hoezo wilde hij meer? Ik dacht dat jullie samen besloten hadden er pas weer voor elkaar te zijn als de kindjes het huis uit zijn!? Of had hij het toch eerder gewild?
Geitje, hij wilde mij helemaal, in het openbaar, geen stiekum gedoe meer, maar omdat wij beiden! onze gezinnen niet in het verdriet willen storten, stoppen met onze geheime relatie, of alles of niets, dus niets, het voelt al beter hoor, geen stiekum gedoe meer, maar het gevoel blijft , maar wij kiezen nu niet voor onszelf, denken ook niet dat het stand houdt op het verdriet van anderen, groetjes Anna
Anaianai hoezo wilde hij meer? Ik dacht dat jullie samen besloten hadden er pas weer voor elkaar te zijn als de kindjes het huis uit zijn!? Of had hij het toch eerder gewild?
Geitje, hij wilde mij helemaal, in het openbaar, geen stiekum gedoe meer, maar omdat wij beiden! onze gezinnen niet in het verdriet willen storten, stoppen met onze geheime relatie, of alles of niets, dus niets, het voelt al beter hoor, geen stiekum gedoe meer, maar het gevoel blijft , maar wij kiezen nu niet voor onszelf, denken ook niet dat het stand houdt op het verdriet van anderen, groetjes Anna
