Kinderen
alle pijlers
Kind en nog nooit zo veel ruzie gehad
woensdag 29 september 2010 om 14:03
Hallo allemaal,
Ok, we zijn allebei dodelijk vermoeid zo langzamerhand en op van het slaaptekort... Maar wat gebeurt er met ons?? Ik heb nog nooit zo veel ruzie gehad met mijn vriend als in de afgelopen periode (wij hebben een dochtertje van 2 en een baby'tje van 2 maanden nu)! echt om alles en niks. En amper tijd om het uit te praten: want hij druk met zijn werk, 's avonds eten en kind 1 naar bed en opruimen en daarna zelf slapen. Zucht. Herkenning??
Moet er wel bij zeggen dat ik mezelf snel zielig vind de laatste tijd (want klotezwangerschap/bevalling/rottige kraamtijd meegemaakt en hoop eigenlijk op een beetje vertroeteld te worden. Wat niet gebeurt. De tranen zitten hier tamelijk hoog. Hoe doen jullie dit?
Ok, we zijn allebei dodelijk vermoeid zo langzamerhand en op van het slaaptekort... Maar wat gebeurt er met ons?? Ik heb nog nooit zo veel ruzie gehad met mijn vriend als in de afgelopen periode (wij hebben een dochtertje van 2 en een baby'tje van 2 maanden nu)! echt om alles en niks. En amper tijd om het uit te praten: want hij druk met zijn werk, 's avonds eten en kind 1 naar bed en opruimen en daarna zelf slapen. Zucht. Herkenning??
Moet er wel bij zeggen dat ik mezelf snel zielig vind de laatste tijd (want klotezwangerschap/bevalling/rottige kraamtijd meegemaakt en hoop eigenlijk op een beetje vertroeteld te worden. Wat niet gebeurt. De tranen zitten hier tamelijk hoog. Hoe doen jullie dit?
donderdag 30 september 2010 om 12:36
quote:alisan schreef op 30 september 2010 @ 11:06:
[...]
Maar Rocky, de eerste 6 maanden maakt dat nog echt niet uit hoor. Ik dacht ook, eens uit zijn ritme, altijd uit zijn ritme, maar dat is niet waar. Maakt het nog steeds niet makkelijk natuurlijk maar ik geloof echt dat de oplossing voornamelijk is dat je zelf de controle loslaat.En zelfs na 2 jaar... mijn dochter kan gerust een avondje wat langer opblijven en dan de volgende dag weer vrolijk om 19 uur haar bedje in. Als je op vakantie gaat heb je soms ook wel eens te maken met vluchten die net om slaaptijd ofzo zijn. Kinderen zijn echt flexibeler dan je denkt!
[...]
Maar Rocky, de eerste 6 maanden maakt dat nog echt niet uit hoor. Ik dacht ook, eens uit zijn ritme, altijd uit zijn ritme, maar dat is niet waar. Maakt het nog steeds niet makkelijk natuurlijk maar ik geloof echt dat de oplossing voornamelijk is dat je zelf de controle loslaat.En zelfs na 2 jaar... mijn dochter kan gerust een avondje wat langer opblijven en dan de volgende dag weer vrolijk om 19 uur haar bedje in. Als je op vakantie gaat heb je soms ook wel eens te maken met vluchten die net om slaaptijd ofzo zijn. Kinderen zijn echt flexibeler dan je denkt!
donderdag 30 september 2010 om 12:57
Ik loop na de lunch al weer een paar pagina's achter zie ik, maar wilde nog even reageren op Whiskers en de vraag: wat is eerlijk?
Het is inderdaad lastig om het verdelen van het huishouden te benaderen in taken (omdat de ene taak meer tijd kost en de frequentie van de ene taak hoger of lager is dan de andere) en naar verhouding (hoeveel uur werk ik en hoeveel werk jij)
Volgens mij is het het meest praktisch om aan te geven wat je verwacht. Als jij de gene bent die het meeste thuis is, ben jij de gene die het beste overzicht heeft wat er qua huishouden moet gebeuren. Zijn de wasmanden vol? De vloer nodig aan een stofzuig/dweil toe? Geen boodschappen in huis? Geef het aan bij vriend en hoe hij dat op de dag regelt is aan hem.
Zo gaat het bij ons, en dat gaat goed. Ik doe naar verhouding meer, maar ik ben meer thuis. Omdat ik het overzicht heb wat er gedaan moet worden geef ik dat aan. Hij regelt de kinderen, doet wat er gedaan moet worden en zorgt voor het eten.
Dat ik bijvoorbeeld struikel over speelgoed, de kinderen wondelijke combinaties dragen en we alweer stamppot spinazie eten, dat neem ik voor lief.
Dit heeft me wel wat oefening gekost, maar kan zeggen dat ik het nu redelijk onder de knie heb.
Wat ik ook heb moeten accepteren is dat wij beide een heel andere standaard gebruiken. Wat vriend een opgeruimd aanrecht vindt, ervaar ik heel anders. Als ik hem vraag de was van het wasrek te halen, dan haalt hij het alleen van het wasrek maar even opvouwen komt niet in hem op. Daarin zijn we anders, als ik iedere keer letterlijk op mijn tong zou moeten bijten was daar nu nog weining van over
Het is inderdaad lastig om het verdelen van het huishouden te benaderen in taken (omdat de ene taak meer tijd kost en de frequentie van de ene taak hoger of lager is dan de andere) en naar verhouding (hoeveel uur werk ik en hoeveel werk jij)
Volgens mij is het het meest praktisch om aan te geven wat je verwacht. Als jij de gene bent die het meeste thuis is, ben jij de gene die het beste overzicht heeft wat er qua huishouden moet gebeuren. Zijn de wasmanden vol? De vloer nodig aan een stofzuig/dweil toe? Geen boodschappen in huis? Geef het aan bij vriend en hoe hij dat op de dag regelt is aan hem.
Zo gaat het bij ons, en dat gaat goed. Ik doe naar verhouding meer, maar ik ben meer thuis. Omdat ik het overzicht heb wat er gedaan moet worden geef ik dat aan. Hij regelt de kinderen, doet wat er gedaan moet worden en zorgt voor het eten.
Dat ik bijvoorbeeld struikel over speelgoed, de kinderen wondelijke combinaties dragen en we alweer stamppot spinazie eten, dat neem ik voor lief.
Dit heeft me wel wat oefening gekost, maar kan zeggen dat ik het nu redelijk onder de knie heb.
Wat ik ook heb moeten accepteren is dat wij beide een heel andere standaard gebruiken. Wat vriend een opgeruimd aanrecht vindt, ervaar ik heel anders. Als ik hem vraag de was van het wasrek te halen, dan haalt hij het alleen van het wasrek maar even opvouwen komt niet in hem op. Daarin zijn we anders, als ik iedere keer letterlijk op mijn tong zou moeten bijten was daar nu nog weining van over
donderdag 30 september 2010 om 13:32
Herkenning!
Onze jongste was een huilbaby,sliep nooit,tel daarbij op een peuter van 3 die ook aandacht wou.
Hoe vaak ik wel niet in de auto gestapt ben om daadwerkelijk te vertrekken!
Als mijn man binnenkwam na het werk,en "hallo jongens"riep op de kinderen,was ik al "pissig"en hadden we weer ruzie.
Nu is de jongste 2 jaar,en wordt het weer gezellig(er).
Onze jongste was een huilbaby,sliep nooit,tel daarbij op een peuter van 3 die ook aandacht wou.
Hoe vaak ik wel niet in de auto gestapt ben om daadwerkelijk te vertrekken!
Als mijn man binnenkwam na het werk,en "hallo jongens"riep op de kinderen,was ik al "pissig"en hadden we weer ruzie.
Nu is de jongste 2 jaar,en wordt het weer gezellig(er).
donderdag 30 september 2010 om 14:06
Pfff nou ik belde vriend net even op om te vragen of ik nog wat boodschappen mee moest nemen aangezien ik in mijn pauze langs de supermakrt ging.
Hij was ontzettend geirriteerd omdat ik hem wakker belde (het was 12:00 uur, mijn middagpauze)
Verder kreeg ik te horen dat hij vandaag een veel te druk schema had aangezien hij van mij het hele huis nog moest schoonmaken en dat hij eigenlijk geen tijd had om met dochter naar de dokter te gaan want hij wilde ook nog trainen.
Hij was helemaal in de stress en reageerde alle frustraties op mij af.
Toen ik voorzichtig tegen hem zei dat het schoonmaakwerk misschien 1 uurtje kost, hij pas rond kwart voor 3 dochter op hoeft te halen en dat ik elke vrijdag dit soort dingen doe maar dan met kind de hele dag om mij heen werd hij nog bozer. Zijn woorden: "Ja. Ik wil je heel graag een lintje geven hoor, maar nu even niet. Ik hang op ik heb het druk." Klik tuut tuut.....
Het kost mij dan heel veel moeite om rustig te blijven. NIks meer van hem gehoord maar hij kan het even bekijken. Heb alleen eten voor mezelf gehaald en met een vriendin afgesproken vanavond te gaan sporten. Op dit soort momenten kan ik zo van hem balen!
Hij was ontzettend geirriteerd omdat ik hem wakker belde (het was 12:00 uur, mijn middagpauze)
Verder kreeg ik te horen dat hij vandaag een veel te druk schema had aangezien hij van mij het hele huis nog moest schoonmaken en dat hij eigenlijk geen tijd had om met dochter naar de dokter te gaan want hij wilde ook nog trainen.
Hij was helemaal in de stress en reageerde alle frustraties op mij af.
Toen ik voorzichtig tegen hem zei dat het schoonmaakwerk misschien 1 uurtje kost, hij pas rond kwart voor 3 dochter op hoeft te halen en dat ik elke vrijdag dit soort dingen doe maar dan met kind de hele dag om mij heen werd hij nog bozer. Zijn woorden: "Ja. Ik wil je heel graag een lintje geven hoor, maar nu even niet. Ik hang op ik heb het druk." Klik tuut tuut.....
Het kost mij dan heel veel moeite om rustig te blijven. NIks meer van hem gehoord maar hij kan het even bekijken. Heb alleen eten voor mezelf gehaald en met een vriendin afgesproken vanavond te gaan sporten. Op dit soort momenten kan ik zo van hem balen!
donderdag 30 september 2010 om 14:09
Daar heb je helemaal gelijk in!
Ik vroeg hem vanmorgen ook waarom hij niet zoveel doet in het huishouden.
Hij zegt dat hij de vouwwas gewoon niet ziet en dat hij de badkamer en het toilet niet doet omdat dat nooit vies is.
Het is wel vies, maar dat vind ik.
Hij vindt het dan nog wel gaan.
Dus ik maak het maar weer schoon waardoor hij de kans niet krijgt.
We hebben nu afgesproken dat ik elke dag een lijsje maak met klusjes en dat hij zelf mag bekijken of en wat hij doet.
Zoals vandaag heeft hij middagdienst en als hij vanavond thuis komt is er een grote kans dat hij de vaatwasser niet hoeft te doen.
Dan kan hij dus ipv daarvan ook best een paar handdoeken opvouwen.
Scheelt mij weer.
Was hij het gelukkig ook mee eens.
Ik vroeg hem vanmorgen ook waarom hij niet zoveel doet in het huishouden.
Hij zegt dat hij de vouwwas gewoon niet ziet en dat hij de badkamer en het toilet niet doet omdat dat nooit vies is.
Het is wel vies, maar dat vind ik.
Hij vindt het dan nog wel gaan.
Dus ik maak het maar weer schoon waardoor hij de kans niet krijgt.
We hebben nu afgesproken dat ik elke dag een lijsje maak met klusjes en dat hij zelf mag bekijken of en wat hij doet.
Zoals vandaag heeft hij middagdienst en als hij vanavond thuis komt is er een grote kans dat hij de vaatwasser niet hoeft te doen.
Dan kan hij dus ipv daarvan ook best een paar handdoeken opvouwen.
Scheelt mij weer.
Was hij het gelukkig ook mee eens.
donderdag 30 september 2010 om 14:19
Zelf geen ervardingsdeskundige, want geen kinderen, maar wel een geboortegolf in mijn omgeving. Onderstaande viel me erg op:quote:Suy schreef op 30 september 2010 @ 14:06:
Pfff nou ik belde vriend net even op om te vragen of ik nog wat boodschappen mee moest nemen aangezien ik in mijn pauze langs de supermakrt ging.
Hij was ontzettend geirriteerd omdat ik hem wakker belde (het was 12:00 uur, mijn middagpauze)
Verder kreeg ik te horen dat hij vandaag een veel te druk schema had aangezien hij van mij het hele huis nog moest schoonmaken en dat hij eigenlijk geen tijd had om met dochter naar de dokter te gaan want hij wilde ook nog trainen.
Hij was helemaal in de stress en reageerde alle frustraties op mij af.
martini-mate en ik zijn al laaaang samen en weten van elkaar wat we wel en niet kunnen verwachten. Ik heb dus weloverwogen geen kinderen aangezien martini-mate vanwege lichamelijke beperkingen niet veel zal kunnen zorgen en ik het niet aantrekkelijk vind om zelf overal voor op te draaien.
Als ik dan bovenstaande lees dan kan ik het niet helpen om me af te vragen: Was die vriend vantevoren dan ook zal zo?? Hebben jullie nooit gesproken over de taakverdeling??
Het valt me gewoon op IRL en ook weer op dit topic dat mensen pas na de geboorte lijken te begrijpen hoe zwaar het is om alles te moeten regelen. Misschien ben ik ook wel een zwartkijker, maar ik moet meestal wel even slikken als vriendinnen van mij zeggen dat ik geen idee heb hoe zwaar het is..juist omdat wij de keuze hebben gemaakt om het niet te doen ivm bovenstaande
Pfff nou ik belde vriend net even op om te vragen of ik nog wat boodschappen mee moest nemen aangezien ik in mijn pauze langs de supermakrt ging.
Hij was ontzettend geirriteerd omdat ik hem wakker belde (het was 12:00 uur, mijn middagpauze)
Verder kreeg ik te horen dat hij vandaag een veel te druk schema had aangezien hij van mij het hele huis nog moest schoonmaken en dat hij eigenlijk geen tijd had om met dochter naar de dokter te gaan want hij wilde ook nog trainen.
Hij was helemaal in de stress en reageerde alle frustraties op mij af.
martini-mate en ik zijn al laaaang samen en weten van elkaar wat we wel en niet kunnen verwachten. Ik heb dus weloverwogen geen kinderen aangezien martini-mate vanwege lichamelijke beperkingen niet veel zal kunnen zorgen en ik het niet aantrekkelijk vind om zelf overal voor op te draaien.
Als ik dan bovenstaande lees dan kan ik het niet helpen om me af te vragen: Was die vriend vantevoren dan ook zal zo?? Hebben jullie nooit gesproken over de taakverdeling??
Het valt me gewoon op IRL en ook weer op dit topic dat mensen pas na de geboorte lijken te begrijpen hoe zwaar het is om alles te moeten regelen. Misschien ben ik ook wel een zwartkijker, maar ik moet meestal wel even slikken als vriendinnen van mij zeggen dat ik geen idee heb hoe zwaar het is..juist omdat wij de keuze hebben gemaakt om het niet te doen ivm bovenstaande
donderdag 30 september 2010 om 14:20
Whiskers, haha ja ik heb echt alleen eten voor mezelf gehaald. Normaal zou ik dat niet zo snel doen hoor maar ik ben er nu even zo zat van.
Het ging eigenlijk een hele tijd goed (omdat ik bijna alles deed;-))
Nu moet hij 1x wat op zijn vrije dag doen en is het meteen mis.
Zolang hij geen sorry zegt voor zijn gedrag naar mij toe bekijkt hij het maar even.
Ik doe ook weleens onmogelijk maar zeg daarna altijd sorry.
Het ging eigenlijk een hele tijd goed (omdat ik bijna alles deed;-))
Nu moet hij 1x wat op zijn vrije dag doen en is het meteen mis.
Zolang hij geen sorry zegt voor zijn gedrag naar mij toe bekijkt hij het maar even.
Ik doe ook weleens onmogelijk maar zeg daarna altijd sorry.
donderdag 30 september 2010 om 14:27
Martini, dat is nou juist het "probleem" bij ons.
Ik ben ongepland zwanger geraakt toen ik vriend nog geen jaar kende.
Hij studeerde nog, we woonden nog niet samen, kenden elkaar eigenlijk nog maar net.
Ik slikte de pil heel trouw maar ben ondanks dat toch zwanger geworden.
Vriend en ik hebben in 1 jaar tijd zo vreselijk veel meegemaakt samen. We weten dat we vreselijk veel van elkaar houden maar we moeten onze weg nog vinden in deze nieuwe en onvoorziene situatie.
We waren totaal niet voorbereid, na de geboorte van onze dochter trok hij bij me in in mijn piepkleine huisje. Waar hij ook nog zijn studie af moest maken. Het was een apenkooi, alles gebeurde in 1 ruimte.
Inmiddels zijn we verhuisd, vriend is afgestudeerd en heeft een goede baan, ik werk weer met veel plezier en ons kind is kerngezond en doet het super.
Niks te klagen zou je denken he?
Weet je wat het is.....je weet nooit vantevoren wat een impact een kindheeft op jou als persoon en op je relatie. Mijn vriend en ik zijn, ondanks onze meningsverschillen, al zo ontzettend gegroeid samen! En of hij hiervoor ook al zo was? Ik weet het niet....hij woonde nog in een studentenhuis. Als hij bij mij was deed hij natuurlijk wel wat. En in de kraamtijd moest hij wel.
Hij is nog jong (jonger dan ik) en zat in de lang leve de lol-fase. Ineens is ie vader. Ondanks dat we er welf voor hebben gekozen en er intens van genieten is het soms wel heel erg pittig.
Ik ben ongepland zwanger geraakt toen ik vriend nog geen jaar kende.
Hij studeerde nog, we woonden nog niet samen, kenden elkaar eigenlijk nog maar net.
Ik slikte de pil heel trouw maar ben ondanks dat toch zwanger geworden.
Vriend en ik hebben in 1 jaar tijd zo vreselijk veel meegemaakt samen. We weten dat we vreselijk veel van elkaar houden maar we moeten onze weg nog vinden in deze nieuwe en onvoorziene situatie.
We waren totaal niet voorbereid, na de geboorte van onze dochter trok hij bij me in in mijn piepkleine huisje. Waar hij ook nog zijn studie af moest maken. Het was een apenkooi, alles gebeurde in 1 ruimte.
Inmiddels zijn we verhuisd, vriend is afgestudeerd en heeft een goede baan, ik werk weer met veel plezier en ons kind is kerngezond en doet het super.
Niks te klagen zou je denken he?
Weet je wat het is.....je weet nooit vantevoren wat een impact een kindheeft op jou als persoon en op je relatie. Mijn vriend en ik zijn, ondanks onze meningsverschillen, al zo ontzettend gegroeid samen! En of hij hiervoor ook al zo was? Ik weet het niet....hij woonde nog in een studentenhuis. Als hij bij mij was deed hij natuurlijk wel wat. En in de kraamtijd moest hij wel.
Hij is nog jong (jonger dan ik) en zat in de lang leve de lol-fase. Ineens is ie vader. Ondanks dat we er welf voor hebben gekozen en er intens van genieten is het soms wel heel erg pittig.
donderdag 30 september 2010 om 14:36
@Suy: Dat is idd een hele andere situatie dan wat ik zie bij een aantal vriendinnen. Kan me voorstellen dat de frustraties dan van meerdere dingen komen (afmaken studie/verhuizing/kind/wennen aan relatie) en dat je dus geen weloverwogen keuze hebt kunnen maken door omstandigheden.
Dus: petje af dat je vanavond even voor jezelf opkomt!!
PS: Mochten er andere willen reageren op mijn bovenstaande verhaal dan graag..heb vriendin wel eens proberen te vragen over situatie maar die wilde er niet verder op ingaan omdat ik toch niet wist hoe het was (dat waren letterlijk haar woorden dus).
Dus: petje af dat je vanavond even voor jezelf opkomt!!
PS: Mochten er andere willen reageren op mijn bovenstaande verhaal dan graag..heb vriendin wel eens proberen te vragen over situatie maar die wilde er niet verder op ingaan omdat ik toch niet wist hoe het was (dat waren letterlijk haar woorden dus).
donderdag 30 september 2010 om 14:52
@Martini, Weet je wat ik denk dat het is?
Als je met zn tweetjes bent en je hebt alles leuk voor elkaar op het gebied van huisvesting en werk, je hebt de taken redelijk verdeeld en alles gaat goed. Ach hij vergeet weleens te stofzuigen maar ja als dat het ergste is....
Dan komt er een kind. Je dacht dat je alles zo goed voor elkaar had. Maar nu is je leven 180 graden omgegooid! je hebt 3x zoveel was, een fulltime (dag en nacht) baan erbij in de vorm van een baby naast je eigen werk, je bent hormonaal zwaar naar de klote en als je pecht hebt krijg je ook nog een kind dat niet wil slapen en veel huilt, je slaapt niet langer dan 1,5 uur achter elkaar en je lichaam doet pijn en is kapot.
Je huis verslonst en je weet van gekkigheid niet meer waar je het moet zoeken.
Deze enorme verandering zorgt ervoor dat je als stel weer helemaal een nieuwe balans moet vinden. Er is geen sprake meer van "was hij ervoor ook al niet zo"
dat is appels met peren vergelijken.
Ik had nooit gedacht dat ik die vreselijke zin ooit zou uitspreken maar ik ga het toch doen omdat ik uit eigen ervaring weet dat het echt waar is. Komt ie hoor, hij is vreselijk:
"Als je geen kinderen hebt dan heb je daar geen idee van, je kunt het je niet eens voorstellen"
Aan de andere kant: het gaat over! je baby gaat doorslapen, je vindt je ritme weer en het genieten kan beginnen;-)
Als je met zn tweetjes bent en je hebt alles leuk voor elkaar op het gebied van huisvesting en werk, je hebt de taken redelijk verdeeld en alles gaat goed. Ach hij vergeet weleens te stofzuigen maar ja als dat het ergste is....
Dan komt er een kind. Je dacht dat je alles zo goed voor elkaar had. Maar nu is je leven 180 graden omgegooid! je hebt 3x zoveel was, een fulltime (dag en nacht) baan erbij in de vorm van een baby naast je eigen werk, je bent hormonaal zwaar naar de klote en als je pecht hebt krijg je ook nog een kind dat niet wil slapen en veel huilt, je slaapt niet langer dan 1,5 uur achter elkaar en je lichaam doet pijn en is kapot.
Je huis verslonst en je weet van gekkigheid niet meer waar je het moet zoeken.
Deze enorme verandering zorgt ervoor dat je als stel weer helemaal een nieuwe balans moet vinden. Er is geen sprake meer van "was hij ervoor ook al niet zo"
dat is appels met peren vergelijken.
Ik had nooit gedacht dat ik die vreselijke zin ooit zou uitspreken maar ik ga het toch doen omdat ik uit eigen ervaring weet dat het echt waar is. Komt ie hoor, hij is vreselijk:
"Als je geen kinderen hebt dan heb je daar geen idee van, je kunt het je niet eens voorstellen"
Aan de andere kant: het gaat over! je baby gaat doorslapen, je vindt je ritme weer en het genieten kan beginnen;-)
donderdag 30 september 2010 om 14:53
quote:Martini schreef op 30 september 2010 @ 14:19:
Misschien ben ik ook wel een zwartkijker, maar ik moet meestal wel even slikken als vriendinnen van mij zeggen dat ik geen idee heb hoe zwaar het is..juist omdat wij de keuze hebben gemaakt om het niet te doen ivm bovenstaande
Ik kan me voorstellen dat dat slikken is, zeker als je juist die afweging hebt gemaakt omdat je je realiseert dat het zwaar is.
Tegelijkertijd snap ik je vriendinnen ook, want je weet pas hoe het echt is als je ze hebt. Dan heb ik het voornamelijk over alle emoties die erbij komen kijken, de praktische dingen zijn van tevoren redelijk in te schatten. Maar om nu steeds de nadruk te leggen op hoe zwaar het is, tja, dat vind ik ook een zwaktebod. Doorgaans hebben mensen bewust voor kinderen gekozen (oké, bij Suy en Whiskers is het anders gelopen) en daarbij horen nu eenmaal consequenties.
Mijn eigen opvatting is dat mensen vaak te veel willen. Als je beiden werkt en daarnaast een huishouden runt en kinderen opvoedt, zullen er andere dingen moeten wijken. Er zitten nu eenmaal maar 24 uur in een dag en daarnaast is ook je energie eindig. Als je je dat niet van tevoren realiseert, is het waarschijnlijk enorm schrikken na de geboorte van je kind.
En ja, van tevoren afspraken maken was voor mij heel logisch. Als mijn man niet net zoals ik de taken had willen verdelen, waren er hier geen kinderen gekomen. Ik weet namelijk van mezelf dat ik niet het type ben om die kar in mijn eentje te trekken. Hoewel ik zielsveel van mijn kinderen houd en mezelf over het algemeen een goede moeder vind, heb ik geen natuurlijke affiniteit met kinderen en heb ik een aantal dingen echt moeten leren.
Misschien ben ik ook wel een zwartkijker, maar ik moet meestal wel even slikken als vriendinnen van mij zeggen dat ik geen idee heb hoe zwaar het is..juist omdat wij de keuze hebben gemaakt om het niet te doen ivm bovenstaande
Ik kan me voorstellen dat dat slikken is, zeker als je juist die afweging hebt gemaakt omdat je je realiseert dat het zwaar is.
Tegelijkertijd snap ik je vriendinnen ook, want je weet pas hoe het echt is als je ze hebt. Dan heb ik het voornamelijk over alle emoties die erbij komen kijken, de praktische dingen zijn van tevoren redelijk in te schatten. Maar om nu steeds de nadruk te leggen op hoe zwaar het is, tja, dat vind ik ook een zwaktebod. Doorgaans hebben mensen bewust voor kinderen gekozen (oké, bij Suy en Whiskers is het anders gelopen) en daarbij horen nu eenmaal consequenties.
Mijn eigen opvatting is dat mensen vaak te veel willen. Als je beiden werkt en daarnaast een huishouden runt en kinderen opvoedt, zullen er andere dingen moeten wijken. Er zitten nu eenmaal maar 24 uur in een dag en daarnaast is ook je energie eindig. Als je je dat niet van tevoren realiseert, is het waarschijnlijk enorm schrikken na de geboorte van je kind.
En ja, van tevoren afspraken maken was voor mij heel logisch. Als mijn man niet net zoals ik de taken had willen verdelen, waren er hier geen kinderen gekomen. Ik weet namelijk van mezelf dat ik niet het type ben om die kar in mijn eentje te trekken. Hoewel ik zielsveel van mijn kinderen houd en mezelf over het algemeen een goede moeder vind, heb ik geen natuurlijke affiniteit met kinderen en heb ik een aantal dingen echt moeten leren.
donderdag 30 september 2010 om 15:02
quote:elska schreef op 30 september 2010 @ 12:36:
[...]
En zelfs na 2 jaar... mijn dochter kan gerust een avondje wat langer opblijven en dan de volgende dag weer vrolijk om 19 uur haar bedje in. Als je op vakantie gaat heb je soms ook wel eens te maken met vluchten die net om slaaptijd ofzo zijn. Kinderen zijn echt flexibeler dan je denkt!
Ja, dat ervaren we hier ook, en dat "makkelijke" (wat de papa's soms verweten wordt) geeft me nu bij mijn tweede heel veel rust. Wil ze niet slapen? Jammerdan, dan komt ze er weer uit, proberen we over een half uurtje weer. Resusltaat: na een half uur lekker geknuffeld te hebben op de bank gaat ze tevreden naar bed en valt in slaap. Bij mijn eerste ging ik er dan een half uur naast zitten, bang dat het te onrustig zou worden met ge-in-en-uit bed. Resultaat: half uur jengelen (ik gefrustreerd ernaast) en dan in onrustige slaap vallen. (Let wel, het gaat hier om een baby van 10 weken, mijn dochter van ruim 2 mag niet uit bed als ze niet wil slapen 's avonds, want dan kan ik dus wél zeker zijn van elke avond gespook).
En als het echt niet lukt slaapt ze bij ons in bed. Durfde ik bij mijn eerste niet aan te beginnen, doodsbang dat ze dan tot haar 10e bij ons zou willen slapen. Wat blijkt: baby slaapt een nachtje bij ons, en vervolgens weer heerlijk in haar eigen bedje.
Dat makkelijke, dat kunnen we misschien wel een beetje leren van onze mannen...
[...]
En zelfs na 2 jaar... mijn dochter kan gerust een avondje wat langer opblijven en dan de volgende dag weer vrolijk om 19 uur haar bedje in. Als je op vakantie gaat heb je soms ook wel eens te maken met vluchten die net om slaaptijd ofzo zijn. Kinderen zijn echt flexibeler dan je denkt!
Ja, dat ervaren we hier ook, en dat "makkelijke" (wat de papa's soms verweten wordt) geeft me nu bij mijn tweede heel veel rust. Wil ze niet slapen? Jammerdan, dan komt ze er weer uit, proberen we over een half uurtje weer. Resusltaat: na een half uur lekker geknuffeld te hebben op de bank gaat ze tevreden naar bed en valt in slaap. Bij mijn eerste ging ik er dan een half uur naast zitten, bang dat het te onrustig zou worden met ge-in-en-uit bed. Resultaat: half uur jengelen (ik gefrustreerd ernaast) en dan in onrustige slaap vallen. (Let wel, het gaat hier om een baby van 10 weken, mijn dochter van ruim 2 mag niet uit bed als ze niet wil slapen 's avonds, want dan kan ik dus wél zeker zijn van elke avond gespook).
En als het echt niet lukt slaapt ze bij ons in bed. Durfde ik bij mijn eerste niet aan te beginnen, doodsbang dat ze dan tot haar 10e bij ons zou willen slapen. Wat blijkt: baby slaapt een nachtje bij ons, en vervolgens weer heerlijk in haar eigen bedje.
Dat makkelijke, dat kunnen we misschien wel een beetje leren van onze mannen...
donderdag 30 september 2010 om 15:10
quote:Suy schreef op 30 september 2010 @ 14:52:
Dan komt er een kind. Je dacht dat je alles zo goed voor elkaar had. Maar nu is je leven 180 graden omgegooid! je hebt 3x zoveel was, een fulltime (dag en nacht) baan erbij in de vorm van een baby naast je eigen werk, je bent hormonaal zwaar naar de klote en als je pecht hebt krijg je ook nog een kind dat niet wil slapen en veel huilt, je slaapt niet langer dan 1,5 uur achter elkaar en je lichaam doet pijn en is kapot.
"Als je geen kinderen hebt dan heb je daar geen idee van, je kunt het je niet eens voorstellen" Bovenstaande is dus mijn beeld bij kinderen en aangezien ik denk dat ik daar niet gezellig van zal gaan worden als partner en moeder (en vriendin en werknemer en mezelf dus) dus heb ik besloten dat het dus niks kan gaan worden. natuurlijk twijfel ik weleens of ik het niet te zwart inzie.maar dan vraag ik gewoon een neefje te logeren
Dan komt er een kind. Je dacht dat je alles zo goed voor elkaar had. Maar nu is je leven 180 graden omgegooid! je hebt 3x zoveel was, een fulltime (dag en nacht) baan erbij in de vorm van een baby naast je eigen werk, je bent hormonaal zwaar naar de klote en als je pecht hebt krijg je ook nog een kind dat niet wil slapen en veel huilt, je slaapt niet langer dan 1,5 uur achter elkaar en je lichaam doet pijn en is kapot.
"Als je geen kinderen hebt dan heb je daar geen idee van, je kunt het je niet eens voorstellen" Bovenstaande is dus mijn beeld bij kinderen en aangezien ik denk dat ik daar niet gezellig van zal gaan worden als partner en moeder (en vriendin en werknemer en mezelf dus) dus heb ik besloten dat het dus niks kan gaan worden. natuurlijk twijfel ik weleens of ik het niet te zwart inzie.maar dan vraag ik gewoon een neefje te logeren
donderdag 30 september 2010 om 15:14
quote:cicely schreef op 30 september 2010 @ 14:53:
[...]
Ik kan me voorstellen dat dat slikken is, zeker als je juist die afweging hebt gemaakt omdat je je realiseert dat het zwaar is.
Tegelijkertijd snap ik je vriendinnen ook, want je weet pas hoe het echt is als je ze hebt. Dan heb ik het voornamelijk over alle emoties die erbij komen kijken, de praktische dingen zijn van tevoren redelijk in te schatten. Maar om nu steeds de nadruk te leggen op hoe zwaar het is, tja, dat vind ik ook een zwaktebod. Doorgaans hebben mensen bewust voor kinderen gekozen (oké, bij Suy en Whiskers is het anders gelopen) en daarbij horen nu eenmaal consequenties.
Grappige is dan ook dat martini-mate en ik al van elkaar weten wat we denken als stel X weer eens verzucht hoe zwaar het wel niet is..het is dus bij ons zeker geen kommer & kwel maar er wordt idd wel behoorlijk vaak gezegd dat het zo zwaar is en dat je geen idee ervan kan hebben als je geen kinderen hebt.
Denk dat het op zich wel goed is dat mensen tegenwoordig opener zijn over dingen ipv vroeger toen je mooi-weer moest spelen en doen alsof kinderen altijd fantastisch waren, maar sommige bekenden van ons slaan er weleens in door
Zal nu ophouden met het topic vervuilen
[...]
Ik kan me voorstellen dat dat slikken is, zeker als je juist die afweging hebt gemaakt omdat je je realiseert dat het zwaar is.
Tegelijkertijd snap ik je vriendinnen ook, want je weet pas hoe het echt is als je ze hebt. Dan heb ik het voornamelijk over alle emoties die erbij komen kijken, de praktische dingen zijn van tevoren redelijk in te schatten. Maar om nu steeds de nadruk te leggen op hoe zwaar het is, tja, dat vind ik ook een zwaktebod. Doorgaans hebben mensen bewust voor kinderen gekozen (oké, bij Suy en Whiskers is het anders gelopen) en daarbij horen nu eenmaal consequenties.
Grappige is dan ook dat martini-mate en ik al van elkaar weten wat we denken als stel X weer eens verzucht hoe zwaar het wel niet is..het is dus bij ons zeker geen kommer & kwel maar er wordt idd wel behoorlijk vaak gezegd dat het zo zwaar is en dat je geen idee ervan kan hebben als je geen kinderen hebt.
Denk dat het op zich wel goed is dat mensen tegenwoordig opener zijn over dingen ipv vroeger toen je mooi-weer moest spelen en doen alsof kinderen altijd fantastisch waren, maar sommige bekenden van ons slaan er weleens in door
Zal nu ophouden met het topic vervuilen
donderdag 30 september 2010 om 15:16
quote:Suy schreef op 30 september 2010 @ 14:52:
@Martini, Weet je wat ik denk dat het is?
Als je met zn tweetjes bent en je hebt alles leuk voor elkaar op het gebied van huisvesting en werk, je hebt de taken redelijk verdeeld en alles gaat goed. Ach hij vergeet weleens te stofzuigen maar ja als dat het ergste is....
Dan komt er een kind. Je dacht dat je alles zo goed voor elkaar had. Maar nu is je leven 180 graden omgegooid! je hebt 3x zoveel was, een fulltime (dag en nacht) baan erbij in de vorm van een baby naast je eigen werk, je bent hormonaal zwaar naar de klote en als je pecht hebt krijg je ook nog een kind dat niet wil slapen en veel huilt, je slaapt niet langer dan 1,5 uur achter elkaar en je lichaam doet pijn en is kapot.
Je huis verslonst en je weet van gekkigheid niet meer waar je het moet zoeken.
Deze enorme verandering zorgt ervoor dat je als stel weer helemaal een nieuwe balans moet vinden. Er is geen sprake meer van "was hij ervoor ook al niet zo"
dat is appels met peren vergelijken.
Mee eens. Ook hier geen geplande zwangerschap maar we waren er allebei verschrikkelijk blij mee en hebben tijdens de zwangerschap ook veel gepraat over hoe we het allemaal zouden aanpakken etc
Toen kwam ons zoontje, zeer zware bevalling gehad dus ik was doodop en had tijd nodig om te herstellen, die tijd heb ik nooit gekregen want zoontje was een huilbaby. Ofja, eigenlijk had hij gewoon pijn, zware hersenschudding, nekwerveltje verkeerd, krampjes. En slapen deed hij niet in zijn wieg, nee alleen maar op mijn buik.
Nou al de plannen die je tijdens de zwangerschap hebt gemaakt vergeet je dan hoor. Nu, 14 weken later, komt de taakverdeling eindelijk op gang. Maar dat wel na veel ruzies..
Ben het wel helemaal eens met wat Lilla zegt: Dat makkelijke mogen we ook wel een beetje overnemen. Soms maak je het jezelf moeilijker dan het is.
@Martini, Weet je wat ik denk dat het is?
Als je met zn tweetjes bent en je hebt alles leuk voor elkaar op het gebied van huisvesting en werk, je hebt de taken redelijk verdeeld en alles gaat goed. Ach hij vergeet weleens te stofzuigen maar ja als dat het ergste is....
Dan komt er een kind. Je dacht dat je alles zo goed voor elkaar had. Maar nu is je leven 180 graden omgegooid! je hebt 3x zoveel was, een fulltime (dag en nacht) baan erbij in de vorm van een baby naast je eigen werk, je bent hormonaal zwaar naar de klote en als je pecht hebt krijg je ook nog een kind dat niet wil slapen en veel huilt, je slaapt niet langer dan 1,5 uur achter elkaar en je lichaam doet pijn en is kapot.
Je huis verslonst en je weet van gekkigheid niet meer waar je het moet zoeken.
Deze enorme verandering zorgt ervoor dat je als stel weer helemaal een nieuwe balans moet vinden. Er is geen sprake meer van "was hij ervoor ook al niet zo"
dat is appels met peren vergelijken.
Mee eens. Ook hier geen geplande zwangerschap maar we waren er allebei verschrikkelijk blij mee en hebben tijdens de zwangerschap ook veel gepraat over hoe we het allemaal zouden aanpakken etc
Toen kwam ons zoontje, zeer zware bevalling gehad dus ik was doodop en had tijd nodig om te herstellen, die tijd heb ik nooit gekregen want zoontje was een huilbaby. Ofja, eigenlijk had hij gewoon pijn, zware hersenschudding, nekwerveltje verkeerd, krampjes. En slapen deed hij niet in zijn wieg, nee alleen maar op mijn buik.
Nou al de plannen die je tijdens de zwangerschap hebt gemaakt vergeet je dan hoor. Nu, 14 weken later, komt de taakverdeling eindelijk op gang. Maar dat wel na veel ruzies..
Ben het wel helemaal eens met wat Lilla zegt: Dat makkelijke mogen we ook wel een beetje overnemen. Soms maak je het jezelf moeilijker dan het is.
donderdag 30 september 2010 om 15:28
Nog 1x een inbraakje op het topic..naar aanleiding van bovenstaande en onderstaand citaat:quote:Suy schreef op 30 september 2010 @ 14:52:
Deze enorme verandering zorgt ervoor dat je als stel weer helemaal een nieuwe balans moet vinden. Er is geen sprake meer van "was hij ervoor ook al niet zo"
dat is appels met peren vergelijken.
Toch heb ik het volgende gezien in omgeving:
Stel van begin 30 - allebei fulltime werkend waarvan de man altijd al veel tijd in werk en sport stak en op zn tijd ook wel een avondje stappen met vrienden..
Raken zwanger volgens planning want waren al een tijdje bezig.
Na de bevalling geeft de moeder veel dingen op, bijv. gaat parrtime werken en geen tijd voor avondjes uit want moe en haar vriend gaat gewoon lekker met zn oude leventje door waar zij weer over begint te klagen.
Volgens mij was vooral mijn vriendin toe aan een kindje en haar vriend wilde ook wel, maar afspraken zijn er nooit echt goed gemaakt en nu is het dus telkens gedoe...lijkt me toch echt wel dat gedrag vooraf het gedrag na geboorte kan voorspellen
Ik heb het dus niet over 14 weken maar over bijna twee jaar..
Deze enorme verandering zorgt ervoor dat je als stel weer helemaal een nieuwe balans moet vinden. Er is geen sprake meer van "was hij ervoor ook al niet zo"
dat is appels met peren vergelijken.
Toch heb ik het volgende gezien in omgeving:
Stel van begin 30 - allebei fulltime werkend waarvan de man altijd al veel tijd in werk en sport stak en op zn tijd ook wel een avondje stappen met vrienden..
Raken zwanger volgens planning want waren al een tijdje bezig.
Na de bevalling geeft de moeder veel dingen op, bijv. gaat parrtime werken en geen tijd voor avondjes uit want moe en haar vriend gaat gewoon lekker met zn oude leventje door waar zij weer over begint te klagen.
Volgens mij was vooral mijn vriendin toe aan een kindje en haar vriend wilde ook wel, maar afspraken zijn er nooit echt goed gemaakt en nu is het dus telkens gedoe...lijkt me toch echt wel dat gedrag vooraf het gedrag na geboorte kan voorspellen
Ik heb het dus niet over 14 weken maar over bijna twee jaar..
donderdag 30 september 2010 om 15:35
Ja dat is weer een ander verhaal Martini en zie ik bij een aantal neven van mij. Die hebben kinderen en gaan vervolgens gewoon verder met hun oude leventje terwijl vrouw/vriendin vanalles opgeeft om voor de kinderen en het huishouden te zorgen. Die hebben het er vooraf nooit goed over gehad en ik vind ook dat je in zo'n situatie vooraf het gedrag had kunnen voorspellen ja.
donderdag 30 september 2010 om 15:41
vrijdag 1 oktober 2010 om 23:50
Ik heb nog niet alles gelezen maar Lilla: jouw verhaal zou mijn verhaal kunnen zijn! Hier twee dochters. Oudste wordt binnenkort twee jaar en jongste is 3 maanden nu. Ik moet wel zeggen dat het met de borstvoeding nu wat beter loopt maar we zijn nog fanatiek aan het oefenen met drinken uit de fles want aanstaande vrijdag is de eerste thuisdag van manlief alleen met twee kids. Ze heeft al gewend op het kdv en daar goed uit de fles gedronken, maar vanavond wou ze weer geen fles van mijn man. Kwam waarschijnlijk omdat het avond was en ze dan alleen de borst wil hoewel ik er wel onzeker van wordt. Dit weekend nog maar even overdag goed oefenen.
Verder tja, ik sleep mijn jongste praktisch overal mee naartoe ivm de borstvoeding. Ik merk dat ik tav het huishouden achter de feiten aanloop en betrap mezelf erop dat ik alle huishoudelijke taken doe als de kinderen slapen en manlief doet zijn taken als de kids wakker zijn. Tav vrije tijd idem dito. Hij doet best veel leuke dingen en ik zit maar thuis met de kids en kom niet verder dan "the voice of holland' en een beetje internetten
De irritaties zijn wel minder, want we hadden de eerste twee maanden na de geboorte (volgens mij speelde dat hete weer ook wel mee) toch behoorlijk veel ruzie. Ik ben benieuwd hoe het de komende tijd gaat lopen nu ik ook weer aan het werk ben. Ik heb het idee dat hier ook wel de valkuil van het zwangerschapverlof er voor gezorgd heeft dat de taken nog minder goed verdeeld zijn dan ze ooit zijn geweest.
Ik praat er met vriendinnen over. Veel herkennen zich er wel in en gaven aan dat het ook wel belangrijk is tijd voor jezelf te hebben of afzonderlijk met 1 kind op pad te gaan. Dat doen we dan ook wel, maar met de bv is dat ook wel weer erg lastig en eigenlijk wil ik ook niet anders want ik vind het borstvoeding geven zo ontzettend belangrijk en bijzonder. Daar wil ik best eventjes voor afzien ..
Verder tja, ik sleep mijn jongste praktisch overal mee naartoe ivm de borstvoeding. Ik merk dat ik tav het huishouden achter de feiten aanloop en betrap mezelf erop dat ik alle huishoudelijke taken doe als de kinderen slapen en manlief doet zijn taken als de kids wakker zijn. Tav vrije tijd idem dito. Hij doet best veel leuke dingen en ik zit maar thuis met de kids en kom niet verder dan "the voice of holland' en een beetje internetten
De irritaties zijn wel minder, want we hadden de eerste twee maanden na de geboorte (volgens mij speelde dat hete weer ook wel mee) toch behoorlijk veel ruzie. Ik ben benieuwd hoe het de komende tijd gaat lopen nu ik ook weer aan het werk ben. Ik heb het idee dat hier ook wel de valkuil van het zwangerschapverlof er voor gezorgd heeft dat de taken nog minder goed verdeeld zijn dan ze ooit zijn geweest.
Ik praat er met vriendinnen over. Veel herkennen zich er wel in en gaven aan dat het ook wel belangrijk is tijd voor jezelf te hebben of afzonderlijk met 1 kind op pad te gaan. Dat doen we dan ook wel, maar met de bv is dat ook wel weer erg lastig en eigenlijk wil ik ook niet anders want ik vind het borstvoeding geven zo ontzettend belangrijk en bijzonder. Daar wil ik best eventjes voor afzien ..
vrijdag 1 oktober 2010 om 23:59
Cha, het wil ook wel eens helpen om gewoon jezelf te vertroetelen. Gaat de oudste naar een vorm van kinderopvang? Of kan ze een dagje naar opa/oma/vriend of wat dan ook? Dan installeer jij je met baby op de bank, grote pot thee erbij, nog grotere reep chocola, stapel dvd-tjes bij de hand, gordijnen dicht en cocoonen maar!
Heeft vriendlief ook wel eens geopperd om zijn moeder een vaste dag/ ochtend in de twee weken of zo te laten komen. Dat zag ik op dat moment ook wel zitten (vier weken na de bevalling zoiets). Ik heb dat toen ook aan sm gevraagd of ze wat regelmatiger langs wilde komen. Een echt concrete afspraak hebben we nooit gemaakt en eerlijk gezegd ben ik daar nu wel blij om nu ik mijn leven weer iets beter op de rit heb dan de eerste weken na de bevalling. Een dagje naar opa en oma hebben we ook al eens geopperd maar mijn sm is bang dat onze dochter gaat huilen als ik/ wij weggaan. Ben ik zelf eerlijk gezegd helemaal niet bang voor want ze is dol op hen maar als het wel gebeurd.. so what?
Mijn ouders werken deels nog en willen eigenlijk alleen maar in noodgevallen oppassen en liever niet structureel... erg jammer..
Heeft vriendlief ook wel eens geopperd om zijn moeder een vaste dag/ ochtend in de twee weken of zo te laten komen. Dat zag ik op dat moment ook wel zitten (vier weken na de bevalling zoiets). Ik heb dat toen ook aan sm gevraagd of ze wat regelmatiger langs wilde komen. Een echt concrete afspraak hebben we nooit gemaakt en eerlijk gezegd ben ik daar nu wel blij om nu ik mijn leven weer iets beter op de rit heb dan de eerste weken na de bevalling. Een dagje naar opa en oma hebben we ook al eens geopperd maar mijn sm is bang dat onze dochter gaat huilen als ik/ wij weggaan. Ben ik zelf eerlijk gezegd helemaal niet bang voor want ze is dol op hen maar als het wel gebeurd.. so what?
Mijn ouders werken deels nog en willen eigenlijk alleen maar in noodgevallen oppassen en liever niet structureel... erg jammer..
