Seks
alle pijlers
minnaar deel 13
zondag 26 september 2010 om 21:24
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
woensdag 13 oktober 2010 om 22:20
ja dat is een goeie ja! Ga hem erin houden voor de after-mest-periode
Ja ik zie hem nog wel eens op het werk, wordt wel steeds minder. Zijn klus lijkt op een einde te lopen voor mijn werkzaamheden iig. NIet voor ons bedrijf overigens. Ik vind het ook wel spannend, om hem tijdens vergaderingen te zien, of om hem in de wandelgangen tegen te komen. Maar probeer wel om in onze privetijd het niet over het werk te hebben. Dat maakt het wat lastiger...
Ben inmiddels ook wel benieuwd naar hoe spannend jouw donderdag zal worden!
Ja ik zie hem nog wel eens op het werk, wordt wel steeds minder. Zijn klus lijkt op een einde te lopen voor mijn werkzaamheden iig. NIet voor ons bedrijf overigens. Ik vind het ook wel spannend, om hem tijdens vergaderingen te zien, of om hem in de wandelgangen tegen te komen. Maar probeer wel om in onze privetijd het niet over het werk te hebben. Dat maakt het wat lastiger...
Ben inmiddels ook wel benieuwd naar hoe spannend jouw donderdag zal worden!
woensdag 13 oktober 2010 om 22:36
Kan me voorstellen dat het spannend is om hem op het werk te zien. Ik had dat zelf ook, toen ik nog blind was in mijn geval, want ex-sc blijkt achteraf behoorlijk nare trekjes te hebben. Maar ik heb er gelukkig geen last van, op welke manier dan ook. Het in privé tijd niet over werk hebben is alleen maar goed denk ik.
Jaaaa zeg, ik ben ook benieuwd! Weet alleen hoe laat ik opgehaald word, dat het warm (enz ) zal zijn en dat ik niks mee hoef te nemen.
Jaaaa zeg, ik ben ook benieuwd! Weet alleen hoe laat ik opgehaald word, dat het warm (enz ) zal zijn en dat ik niks mee hoef te nemen.
woensdag 13 oktober 2010 om 22:57
@HvJ, ik weet nog niet of dat hier wel zo verstandig is. Ik ken haar wat langer dan vandaag en het begint steeds meer vorm aan te nemen, die mij niet bevalt. Misschien is het gewoon beter om wat afstand te nemen. (zij is er 1 die vindt dat het een kwestie van keuzes en prioriteiten, zolang die dan in haar voordeel uitvallen natuurlijk (bijv tegen mijn zoon, als ik die iets beloofd heb oid).
Ik houd daar niet van en ik blijf bij mijn eigen prioriteiten en keuzes. Ik vind het nogal eenzijdig de laatste tijd en daar wil ik niet teveel energie in stoppen, ik zoek de wederzijdsheid. Ik ben erg alert op emotionele afhankelijkheid. En die dan reageren van: "laat dan maar, leef lekker je leven verder en doei", terwijl ik de moeite al heb genomen (en vaker) dit uit te leggen, hoe ik erin zit. Ik wil me niet bezwaard voelen om mijn eigen gang te gaan en wat ik zelf belangrijk vind. Met een vriendje of sv zou ik zoiets nog niet willen!
Bovendien mis ik zelf dus eea in deze vriendschap, bijv ik moet wel aan haar denken, maar dat mijn kind jarig is of ik iets belangrijks heb, hoor ik haar niet over. Dat eenzijdig relaties "goed houden" doe ik niet meer aan. Kan het niet uitleggen, maar als iemand mij gaat "verwijten" wat ik juist volop wel gedaan heb en ze zelf juist doen/nalaten (bijv aan aandacht geven) dan denk ik daar wel 2x over na..
Ik houd daar niet van en ik blijf bij mijn eigen prioriteiten en keuzes. Ik vind het nogal eenzijdig de laatste tijd en daar wil ik niet teveel energie in stoppen, ik zoek de wederzijdsheid. Ik ben erg alert op emotionele afhankelijkheid. En die dan reageren van: "laat dan maar, leef lekker je leven verder en doei", terwijl ik de moeite al heb genomen (en vaker) dit uit te leggen, hoe ik erin zit. Ik wil me niet bezwaard voelen om mijn eigen gang te gaan en wat ik zelf belangrijk vind. Met een vriendje of sv zou ik zoiets nog niet willen!
Bovendien mis ik zelf dus eea in deze vriendschap, bijv ik moet wel aan haar denken, maar dat mijn kind jarig is of ik iets belangrijks heb, hoor ik haar niet over. Dat eenzijdig relaties "goed houden" doe ik niet meer aan. Kan het niet uitleggen, maar als iemand mij gaat "verwijten" wat ik juist volop wel gedaan heb en ze zelf juist doen/nalaten (bijv aan aandacht geven) dan denk ik daar wel 2x over na..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 13 oktober 2010 om 23:02
@Bkster: lekker om iets te hebben om naar uit te kijken iig!
@Toy: spannend hoor, hahaha, je kan iig niet zeggen dat je een saai leven hebt, Toy! Ben heel benieuwd..
*truste voor zo, ik moet vroeg op en fit zijn, ben ik niet gewend, dus ik ga even hond uitlaten en slapen*
@Toy: spannend hoor, hahaha, je kan iig niet zeggen dat je een saai leven hebt, Toy! Ben heel benieuwd..
*truste voor zo, ik moet vroeg op en fit zijn, ben ik niet gewend, dus ik ga even hond uitlaten en slapen*
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 13 oktober 2010 om 23:08
Heb pas 1 date met deze man gehad, dat was echt super, ben zelf ook heel erg benieuwd hoe dat morgen zal zijn. Laat natuurlijk altijd iets weten.
Saai kan ook lekker zijn Suzy, maar de laatste tijd is het verre van saai en dat is op zijn tijd ook héérlijk!! En dan heb ik niet eens alles verteld hier, kun je nagaan
Saai kan ook lekker zijn Suzy, maar de laatste tijd is het verre van saai en dat is op zijn tijd ook héérlijk!! En dan heb ik niet eens alles verteld hier, kun je nagaan
donderdag 14 oktober 2010 om 19:20
@Toy: heb jij soms een speciale neus voor "geweldige seks-mannen"?
@Lisannez: Kom omdat ik moest werken, hahaha! Brengt meteen overal rust, he? Was meteen flink aanpoten en heel vroeg op, met de trein, enz, moet ik als "ouwetje" wel ff aan wennen, hoor! Maar het was nodig, ik moet er gewoon uit, ik werd gek van thuis forummen werken. Kom ik weer eens onder de mensen (ipv in de kroeg, wat me geld kost, levert het nu tenminste iets op).
@Crea: Bkster heeft je aangestoken, denk ik. Ik heb het net gehad vorige week en loop nog soms te snotteren. Het heerst. Beterschap!
@Lisannez: Kom omdat ik moest werken, hahaha! Brengt meteen overal rust, he? Was meteen flink aanpoten en heel vroeg op, met de trein, enz, moet ik als "ouwetje" wel ff aan wennen, hoor! Maar het was nodig, ik moet er gewoon uit, ik werd gek van thuis forummen werken. Kom ik weer eens onder de mensen (ipv in de kroeg, wat me geld kost, levert het nu tenminste iets op).
@Crea: Bkster heeft je aangestoken, denk ik. Ik heb het net gehad vorige week en loop nog soms te snotteren. Het heerst. Beterschap!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 15 oktober 2010 om 11:12
Natuurlijk begrijp ik heel goed dat ik niet mag zeuren met mijn lieve melaman en nog een boel andere dingen die mensen gelukkig maken maar toch doet de afstand die minnaar neemt pijn. Het lijkt of hij echt terug wil naar incidentele seks zonder contact tussendoor of andere vormen van meer gevoel. Ik ben nog ( steeds!) aan het uitzoeken of ik daarmee verder wil. Eigenlijk weet ik dat ik dat niet wil maar wat ik wel wil, kan niet als hij dat niet meer wil. Mijn boodschappen hier zijn al weeeeeken hetzelfde pfff...
vrijdag 15 oktober 2010 om 11:32
vrijdag 15 oktober 2010 om 11:36
Tja, Mela. Er komt vanzelf een moment waarop je de balans gaat opmaken en een beslissing neemt. Je wil meer contact, hij wil dat niet, hij neemt afstand, jij hebt het daar moeilijk mee. Eén lijkt niet te combineren met het ander. Maar je wilt hem niet kwijt.
Afspraken hier over maken lijkt onmogelijk omdat hij niet voldoende communicatief is in deze.
Ik denk dat de beslissing bij jou ligt en dan alleen bij jou, je hebt nl geen invloed op zijn beslissing en gedrag. Of je probeert zijn contact frequentie te accepteren of je stopt. Of je legt hem nog één keer uit dat je het op deze manier echt niet leuk vind en erover denkt om dan maar helemaal te stoppen.
Hier gaat alles minnaarwise lekker. Date in het verschiet, spannende mailtjes over en weer. En ik geniet gewoon van het feit dat we lekker op één lijn zitten en zin hebben in elkaar.
Afspraken hier over maken lijkt onmogelijk omdat hij niet voldoende communicatief is in deze.
Ik denk dat de beslissing bij jou ligt en dan alleen bij jou, je hebt nl geen invloed op zijn beslissing en gedrag. Of je probeert zijn contact frequentie te accepteren of je stopt. Of je legt hem nog één keer uit dat je het op deze manier echt niet leuk vind en erover denkt om dan maar helemaal te stoppen.
Hier gaat alles minnaarwise lekker. Date in het verschiet, spannende mailtjes over en weer. En ik geniet gewoon van het feit dat we lekker op één lijn zitten en zin hebben in elkaar.
vrijdag 15 oktober 2010 om 11:37
We hebben een gesprek gehad en ook daar voelde ik afstand. Hij heeft daarna in een mail heel goed aangegeven dat hij behoefte heeft aan die afstand. Ik kan wel aangeven dat ik dat niet leuk vind maar het is zijn leven en hij mag daarin natuurlijk relaties aangaan zoals hij ze wil. Als ik meer wil, is dat mijn probleem. Hij gaat er niet echt meer op in als ik hier iets over schrijf. Hij negeert de berichten met deze strekking letterlijk. Ik vind dat niet leuk maar hij heeft eigenlijk wel gelijk omdat hij duidelijk heeft aangegeven dat hij minder gevoel wil delen. We hebben nog wel lichamelijk contact af en toe en ik baal er eigenlijk van dat mijn lichaam zo op hem reageert. Ik zou liever willen kappen met hem en dan op zoek naar iemand anders. Ik heb heel soms ook wel contact met anderen maar ik merk gewoon dat dit nooit zo lekker is als met hem. Het valt altijd een beetje tegen en dan wil ik geen contact meer met die andere man. Zelfs de SV die ik had voor minnaar is lang zo interessant niet meer sinds het verdiepte contact met minnaar. Ik hoopte dat ik weer dezelfde spanning zou kunnen voelen voor SV1 ( waar ik heel af en toe nog wel contact mee heb) maar dat is gewoon niet zo. Natuurlijk doe ik mezelf dit aan maar het lukt nog niet om echt te stoppen met minnaar.
anoniem_83482 wijzigde dit bericht op 15-10-2010 11:42
Reden: ik schreef drie keer "gewoon" in mijn laatste zinnen terwijl er niets gewoons aan is.
Reden: ik schreef drie keer "gewoon" in mijn laatste zinnen terwijl er niets gewoons aan is.
% gewijzigd
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:13
@Rooss: fijn dat het lekker loopt met je sv en nog steeds spannend is! en een date in zicht, heerlijk hoor!
@Toy: een van de betere manieren om je weer lekker in je vel te voelen is het wel, letterlijk en figuurlijk
@Mela: ik weet niet meer in wat voor situatie jouw sv zit, en misschien herken je niks in wat ik hieronder zeg, maar ik maak nu de andere kant mee. Ik heb het druk en mensen gaan me verwijten dat ik niet beschikbaar ben, niet genoeg reageer, niet thuis ben?! En degenen die daar moeite mee hebben, zijn juist die personen, die relatief al veel van mijn tijd/aandacht krijgen of hebben gekregen. Die gaan, als ik dat verminder (omdat ik niet anders kan) om nog meer aandacht vragen, ook als ik aangeef dat het ff niet kan en waarom. Me dat verwijten ook nog, omdat ze gewend zijn dat ik meteen of vrij snel op ze reageer.
En misschien vindt jouw sv dat ook lastig, al een tijdje. Dat hij niet kan geven wat jij wil/nodig hebt hiervoor. Met sv's is vaak veel en leuk contact, maar legt ook een hele claim op je tijd. Op de lange duur kan dat soms gewoon niet. Ik begrijp dat nu pas, nu sommigen dat bij mij doen.
Juist van hen, die het hardst trekken (dat ze me nodig hebben, op me rekenen enz) neem ik de meeste afstand, omdat het zo onvrij voelt op eoa manier. Omdat zij me "verantwoordelijk maken" voor hoe zij zich voelen (schuldgevoel proberen te wekken, op zichzelf betrekken, als afwijzing zien of zo). Terwijl ik die personen graag zie, maar ik wil niet dat ze zo hard op me rekenen, ik heb mijzelf ff hard nodig. En dat wil maar niet doordringen bij diegenen, die mij meer "nodig hebben" dan ik hun nodig heb.
Juist omdat ik (onder andere omstandigheden) wel alle tijd voor ze maakte en ook na herhaaldelijk aangeven waarom dat nu niet zo is (werk, meer verantwoordelijkheden erbij, meer mensen en dieren voor wie ik er ben/moet zijn, enz). Tijdelijk kan het wel, maar dan laat ik daar andere dingen voor liggen. Zo laat ik alles vallen als iemand "in nood" zit. Maar lijkt wel alsof ze dat normaal gaan vinden en blijvend verwachten daarna.
Mischien is dat met jouw sv ook, in het begin maak je die tijd, graag, ten koste van andere dingen. Dat moet je op een gegeven moment verminderen, maar ben jij dan gewend geraakt en ga je twijfelen. Hoe meer je het hierover hebt, en van hem verwacht, hoe vervelender dat voelt voor hem ook.
En als iemand dat na uitleg nog niet accepteert/respecteert, ga ik die persoon liefst uit de weg, dan voelt het voor mij niet meer gelijk(waardig), ik wil niet dat iemand zo "aan me hangt".
Ik vertel dit, omdat ik dus nu de andere kant van "radiostilte" meemaak (vroeger snapte ik dat nooit van een sv bijvging twijfelen of ie mij net zo leuk vond als ik hem enz). Dat ik hier hele dagen de tijd voor had/nam, maar andersom iemand druk aan het werk enz was, en 's avonds ff moest bijkomen en andere dingen doen, stond ik gewoon niet bij stil.
Als een sv ook nog een gezin heeft en vriendenkring enz enz, dan kan ik me voorstellen dat het gewoon lastig te managen is om dat allemaal tijd/aandacht vraagt.
Argumenten als "iedereen heeft het toch druk, ik ook en ik maak toch ook tijd voor jou?" vind ik het ergste. (degenen die mij nodig hebben en het hardst trekken, hebben een kleine kring (overgehouden) en dan word ik relatief belangrijker voor hun dan zij voor mij (grote kring).En zijn zelf heel goed in hun tijd en grenzen bewaken.
De een heeft geen andere oppas, de ander weinig vrienden over na relatie. Daar voel ik dan een druk van, die onaangenaam is (verwijten bijv). Dat het voor hun zo niet hoeft?! (ik wring me in allerlei bochten en als dat minder wordt omdat ik door moet met mijn leven, dan dreigen zij dat ze mij niet meer willen?)
Wat ik wil zeggen: ongelijke behoefte aan elkaar spreken/zien/reageren kan er toe leiden dat jij of hij idd er dan maar helemaal mee stopt. Dat is vast zijn bedoeling niet, maar wat niet kan of niet goed genoeg is, bepaalt uiteindelijk.
Niet dat ik zeg dat jij dat doet, maar ik kan me nu gewoon voorstellen hoe dat gaat. Ik vind die personen wel belangrijk, maar ik vind ze minder leuk worden naarmate die druk op mij toeneemt.
En om eerlijk te zijn: juist hun smsen of belletjes negeer ik, niet omdat ik ze niet belangrijk vind, maar omdat zij geen "nee, nu ff niet" accepteren, proberen over te halen, vragen waarom niet, enz enz. En dat kost me momenteel al teveel tijd. Voelt alsof je dan verantwoording moet afleggen, dat geruststellen dat ik het echt druk heb en niks met hun te maken heeft. Juist van hun ga ik dan afstand nemen. Ik wil die verantwoordelijkheid niet dat ik hun humeur of gezelligheid of gebrek daaraan kan bepalen.
Momenteel heb ik er 2 die zo reageren en ben ik er moe van, en als ze dan dreigen met: zo hoeft het voor mij niet, enz, dan denk ik eerlijk gezegd: dat zou me een hoop lucht geven/ opluchten..
(ik begin zelfs te snappen dat ik zo iemand in ex zijn ogen was geworden, toen hij een sv had, ook al wist ik dat niet. Ik werd iemand die (in zijn ogen) gelijk stond aan "verantwoordelijk voor" en als je een hoop aan je hoofd hebt (werk, gezin, heleboel sport/vrienden en ook nog een sv die aandacht wil) dan ga je dat/diegene die het "zwaarst" voelt (of een beroep op je tijd/aandacht doet) uit de weg. (ook al was ik juist degene die het meest vrijliet, vanwege huwelijks(gelofte) werd ik al "lastig", omdat hij er niet meer aan kon voldoen, wat hij dacht dat ik verwachtte van hem. Hij maakte weliswaar zelf zijn leven zo volgepland, maar eenmaal op je nek gehaald, "sneuvelt" degene waar je je schuldig bij voelt (of die je dat gevoel geeft)).
@Toy: een van de betere manieren om je weer lekker in je vel te voelen is het wel, letterlijk en figuurlijk
@Mela: ik weet niet meer in wat voor situatie jouw sv zit, en misschien herken je niks in wat ik hieronder zeg, maar ik maak nu de andere kant mee. Ik heb het druk en mensen gaan me verwijten dat ik niet beschikbaar ben, niet genoeg reageer, niet thuis ben?! En degenen die daar moeite mee hebben, zijn juist die personen, die relatief al veel van mijn tijd/aandacht krijgen of hebben gekregen. Die gaan, als ik dat verminder (omdat ik niet anders kan) om nog meer aandacht vragen, ook als ik aangeef dat het ff niet kan en waarom. Me dat verwijten ook nog, omdat ze gewend zijn dat ik meteen of vrij snel op ze reageer.
En misschien vindt jouw sv dat ook lastig, al een tijdje. Dat hij niet kan geven wat jij wil/nodig hebt hiervoor. Met sv's is vaak veel en leuk contact, maar legt ook een hele claim op je tijd. Op de lange duur kan dat soms gewoon niet. Ik begrijp dat nu pas, nu sommigen dat bij mij doen.
Juist van hen, die het hardst trekken (dat ze me nodig hebben, op me rekenen enz) neem ik de meeste afstand, omdat het zo onvrij voelt op eoa manier. Omdat zij me "verantwoordelijk maken" voor hoe zij zich voelen (schuldgevoel proberen te wekken, op zichzelf betrekken, als afwijzing zien of zo). Terwijl ik die personen graag zie, maar ik wil niet dat ze zo hard op me rekenen, ik heb mijzelf ff hard nodig. En dat wil maar niet doordringen bij diegenen, die mij meer "nodig hebben" dan ik hun nodig heb.
Juist omdat ik (onder andere omstandigheden) wel alle tijd voor ze maakte en ook na herhaaldelijk aangeven waarom dat nu niet zo is (werk, meer verantwoordelijkheden erbij, meer mensen en dieren voor wie ik er ben/moet zijn, enz). Tijdelijk kan het wel, maar dan laat ik daar andere dingen voor liggen. Zo laat ik alles vallen als iemand "in nood" zit. Maar lijkt wel alsof ze dat normaal gaan vinden en blijvend verwachten daarna.
Mischien is dat met jouw sv ook, in het begin maak je die tijd, graag, ten koste van andere dingen. Dat moet je op een gegeven moment verminderen, maar ben jij dan gewend geraakt en ga je twijfelen. Hoe meer je het hierover hebt, en van hem verwacht, hoe vervelender dat voelt voor hem ook.
En als iemand dat na uitleg nog niet accepteert/respecteert, ga ik die persoon liefst uit de weg, dan voelt het voor mij niet meer gelijk(waardig), ik wil niet dat iemand zo "aan me hangt".
Ik vertel dit, omdat ik dus nu de andere kant van "radiostilte" meemaak (vroeger snapte ik dat nooit van een sv bijvging twijfelen of ie mij net zo leuk vond als ik hem enz). Dat ik hier hele dagen de tijd voor had/nam, maar andersom iemand druk aan het werk enz was, en 's avonds ff moest bijkomen en andere dingen doen, stond ik gewoon niet bij stil.
Als een sv ook nog een gezin heeft en vriendenkring enz enz, dan kan ik me voorstellen dat het gewoon lastig te managen is om dat allemaal tijd/aandacht vraagt.
Argumenten als "iedereen heeft het toch druk, ik ook en ik maak toch ook tijd voor jou?" vind ik het ergste. (degenen die mij nodig hebben en het hardst trekken, hebben een kleine kring (overgehouden) en dan word ik relatief belangrijker voor hun dan zij voor mij (grote kring).En zijn zelf heel goed in hun tijd en grenzen bewaken.
De een heeft geen andere oppas, de ander weinig vrienden over na relatie. Daar voel ik dan een druk van, die onaangenaam is (verwijten bijv). Dat het voor hun zo niet hoeft?! (ik wring me in allerlei bochten en als dat minder wordt omdat ik door moet met mijn leven, dan dreigen zij dat ze mij niet meer willen?)
Wat ik wil zeggen: ongelijke behoefte aan elkaar spreken/zien/reageren kan er toe leiden dat jij of hij idd er dan maar helemaal mee stopt. Dat is vast zijn bedoeling niet, maar wat niet kan of niet goed genoeg is, bepaalt uiteindelijk.
Niet dat ik zeg dat jij dat doet, maar ik kan me nu gewoon voorstellen hoe dat gaat. Ik vind die personen wel belangrijk, maar ik vind ze minder leuk worden naarmate die druk op mij toeneemt.
En om eerlijk te zijn: juist hun smsen of belletjes negeer ik, niet omdat ik ze niet belangrijk vind, maar omdat zij geen "nee, nu ff niet" accepteren, proberen over te halen, vragen waarom niet, enz enz. En dat kost me momenteel al teveel tijd. Voelt alsof je dan verantwoording moet afleggen, dat geruststellen dat ik het echt druk heb en niks met hun te maken heeft. Juist van hun ga ik dan afstand nemen. Ik wil die verantwoordelijkheid niet dat ik hun humeur of gezelligheid of gebrek daaraan kan bepalen.
Momenteel heb ik er 2 die zo reageren en ben ik er moe van, en als ze dan dreigen met: zo hoeft het voor mij niet, enz, dan denk ik eerlijk gezegd: dat zou me een hoop lucht geven/ opluchten..
(ik begin zelfs te snappen dat ik zo iemand in ex zijn ogen was geworden, toen hij een sv had, ook al wist ik dat niet. Ik werd iemand die (in zijn ogen) gelijk stond aan "verantwoordelijk voor" en als je een hoop aan je hoofd hebt (werk, gezin, heleboel sport/vrienden en ook nog een sv die aandacht wil) dan ga je dat/diegene die het "zwaarst" voelt (of een beroep op je tijd/aandacht doet) uit de weg. (ook al was ik juist degene die het meest vrijliet, vanwege huwelijks(gelofte) werd ik al "lastig", omdat hij er niet meer aan kon voldoen, wat hij dacht dat ik verwachtte van hem. Hij maakte weliswaar zelf zijn leven zo volgepland, maar eenmaal op je nek gehaald, "sneuvelt" degene waar je je schuldig bij voelt (of die je dat gevoel geeft)).
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:28
Suzy, ik herken wel wat je zegt. Ik heb zelf ook een drukke baan, een studie, veel sportactiviteiten en een gezin met een paar kinderen ( volgorde andersom is aardiger maar nu staat het in de volgorde van belasting) . Ik heb zeker vrienden en familie die mij het gevoel geven wat jij beschrijft. Ik heb het zelf ook vaak te druk voor middagjes winkelen of avondjes stappen met vriendinnen. De verandering bij minnaar dat hij eerst tijd maakte en nu niet meer vind ik inderdaad moeilijk maar ik begrijp het wel. Ik heb nog steeds behoefte aan tijd maken en hij niet meer. Echt, ik begrijp het goed maar ik vind het gewoon jammer en heb het er een beetje moeilijk mee. Als ik heel eerlijk ben weet ik niet eens zeker of ik hem nu zozeer mis of dat ik het gewoon slecht kan hebben dat hij me een klein beetje afwijst. Wat ik wel weet is dat het gevoel dat er is als ik bij hem ben bijzonder goed is en dat mis ik echt. Het is voor mij juist zo bijzonder dat ik daar al twee jaar altijd zin in heb. Het is me nooit teveel ook al is het midden in de nacht en kan ik maar een uurtje slapen door de date. Uiteindelijk lukt het heus wel om mezelf weer 'bij elkaar te pakken'. Ik heb dat vaker moeten doen en het is gelukt tot nu toe. Het feit dat dit niet definitief is maar een beetje blijft hangen speelt mee om het lang te voelen. Ik kan natuurlijk zelf een knoop doorhakken maar dat lekkere gevoel he......
