Relaties
alle pijlers
Op jezelf zijn is het prettigst!
dinsdag 4 december 2007 om 17:52
Wie herkent dit?
In mijn jeugd, kinder en tienertijd, had ik er geen last van, maar het wordt erger naarmate ik ouder word. Ik ben nu eind dertig en zie altijd erg op tegen gezelschap. Behalve dan die van m'n eigen gezin....
Afgelopen zomer zijn we met een groepsreis mee geweest, dat vond ik echt een ramp, zoooo benauwend! Ik heb eigenlijk één goede vriendin, iemand van vroeger...wel zo vertrouwd. Ik mis sociale contacten ook niet, dus wat mij betreft is het geen probleem, maar mijn omgeving vindt het vreemd.
Herkennen mensen dit?
In mijn jeugd, kinder en tienertijd, had ik er geen last van, maar het wordt erger naarmate ik ouder word. Ik ben nu eind dertig en zie altijd erg op tegen gezelschap. Behalve dan die van m'n eigen gezin....
Afgelopen zomer zijn we met een groepsreis mee geweest, dat vond ik echt een ramp, zoooo benauwend! Ik heb eigenlijk één goede vriendin, iemand van vroeger...wel zo vertrouwd. Ik mis sociale contacten ook niet, dus wat mij betreft is het geen probleem, maar mijn omgeving vindt het vreemd.
Herkennen mensen dit?
zondag 9 december 2007 om 18:50
quote:fleurtje schreef op 08 december 2007 @ 23:53:
Waarom is dit in godsnaam bij Psyche weggehaald?!
Dat merkte ik dus ook net pas...ik begrijp er ook niets van, want het gaat hier hoofdzakelijk om relaties, liefdesrelaties etc.., dit onderwerp gaat toch over iets wezenlijk anders? Het gaat veel meer over gevoelens, het opzien tegen en vermijden van sociale contacten die niets toevoegen.(ja, alleen spanning en ergernis)
Heb op de Psychepijler een opmerking hierover gemaakt naar de Moderator...
Waarom is dit in godsnaam bij Psyche weggehaald?!
Dat merkte ik dus ook net pas...ik begrijp er ook niets van, want het gaat hier hoofdzakelijk om relaties, liefdesrelaties etc.., dit onderwerp gaat toch over iets wezenlijk anders? Het gaat veel meer over gevoelens, het opzien tegen en vermijden van sociale contacten die niets toevoegen.(ja, alleen spanning en ergernis)
Heb op de Psychepijler een opmerking hierover gemaakt naar de Moderator...
zondag 9 december 2007 om 19:07
Inderdaad, dat dacht ik ook.
Anyway, ik geloof dat de meesten het topic hier alweer hebben (terug-)gevonden.
Zijn er hier overigens mensen die de boeken van JJ Voskuil hebben gelezen? Ook een einzelganger die, gedwongen door zijn functie, veel contacten verplicht aan moest gaan? Na tientallen jaren raaktje hij daar nog steeds niet aan gewend.Het bleef hem evenveel, zo niet meer, moeite kosten.
Anyway, ik geloof dat de meesten het topic hier alweer hebben (terug-)gevonden.
Zijn er hier overigens mensen die de boeken van JJ Voskuil hebben gelezen? Ook een einzelganger die, gedwongen door zijn functie, veel contacten verplicht aan moest gaan? Na tientallen jaren raaktje hij daar nog steeds niet aan gewend.Het bleef hem evenveel, zo niet meer, moeite kosten.
zondag 9 december 2007 om 19:30
Feliciaatje, je hebt mij goed gelezen. Letterlijk en figuurlijk! Ben gewoon een beetje verbaasd.
Korenwolf, ik heb 1 vriendin. Ik zie haar ongeveer 2 keer per jaar, we wonen redelijk ver uit elkaar. Ik heb 3 vrouwelijke kennissen die ik denk ik 6 keer per jaar zie, voor een lunch of een diner. Er komt niemand bij mij thuis op visite en ik ga ook nooit op visite. We hebben 1 stel waarmee we regelmatig uit eten gaan wanneer zij in Nederland zijn.
Als ik het zo opschrijf valt me pas op hoe weinig mensen hier over de vloer komen. En hoe weinig contact ik heb met mij bekende mensen.
Wel heb ik regelmatig voor mijn werk evenementen zoals gala's en etentjes en dergelijke waar ik veel mensen ontmoet. Ik ben eigenlijk ook een echte gangmaker op dat soort feesten. Kennelijk ontmoet ik graag nieuwe mensen om er net zo graag weer afscheid van te nemen Ik sta trouwens ook erg graag in het middelpunt van de belangstelling, maar het liefst op afstand. Als ik een groep mensen toespreek bijvoorbeeld, of als ik een modeshow loop, of op beurzen en dergelijke.
Toch geloof ik dat ik als kluizenaar ook goed uit de voeten zou kunnen.
Korenwolf, ik heb 1 vriendin. Ik zie haar ongeveer 2 keer per jaar, we wonen redelijk ver uit elkaar. Ik heb 3 vrouwelijke kennissen die ik denk ik 6 keer per jaar zie, voor een lunch of een diner. Er komt niemand bij mij thuis op visite en ik ga ook nooit op visite. We hebben 1 stel waarmee we regelmatig uit eten gaan wanneer zij in Nederland zijn.
Als ik het zo opschrijf valt me pas op hoe weinig mensen hier over de vloer komen. En hoe weinig contact ik heb met mij bekende mensen.
Wel heb ik regelmatig voor mijn werk evenementen zoals gala's en etentjes en dergelijke waar ik veel mensen ontmoet. Ik ben eigenlijk ook een echte gangmaker op dat soort feesten. Kennelijk ontmoet ik graag nieuwe mensen om er net zo graag weer afscheid van te nemen Ik sta trouwens ook erg graag in het middelpunt van de belangstelling, maar het liefst op afstand. Als ik een groep mensen toespreek bijvoorbeeld, of als ik een modeshow loop, of op beurzen en dergelijke.
Toch geloof ik dat ik als kluizenaar ook goed uit de voeten zou kunnen.
zondag 9 december 2007 om 19:43
quote:Helmy schreef op 09 december 2007 @ 18:36:
Toch raar dat blijkbaar veel mensen zich hierin herkennen en het toch een beetje raar wordt gevonden als je zegt dat je zo bent. Als je zegt dat je gezelschap (vaak) liever mijd, kijken mensen je weleens meewarig aan. Alleen zijn heeft het stempel "zielig", sociaal zijn heeft het stempel "normaal."
Ja, dat is denk ik gewoon een feit, Helmy. De kunst is denk ik om te leren daar schijt aan te hebben.
Sjaan, het is ook verschrikkelijk, zo n speelmiddagje.
Tenminste, ik ga er altijd met veel zin heen, vooral omdat de kinderen dan even andere gezichten om zich heen hebben, en niet steeds mama nodig hebben voor elke scheet die dwars zit.
Maar ik ben ook altijd de eerste die weer vertrekt. Nu heb ik het over middagjes met allemaal moeders en kinderen, een zogenaamde playgroup die we in Caracas hadden. Het gekakel om je heen, het dreef me elke keer weer binnen de korste keren tot waanzin.
En toch blijven gaan he? Een deel van mij vindt het toch ook heel gezellig.
Toch raar dat blijkbaar veel mensen zich hierin herkennen en het toch een beetje raar wordt gevonden als je zegt dat je zo bent. Als je zegt dat je gezelschap (vaak) liever mijd, kijken mensen je weleens meewarig aan. Alleen zijn heeft het stempel "zielig", sociaal zijn heeft het stempel "normaal."
Ja, dat is denk ik gewoon een feit, Helmy. De kunst is denk ik om te leren daar schijt aan te hebben.
Sjaan, het is ook verschrikkelijk, zo n speelmiddagje.
Tenminste, ik ga er altijd met veel zin heen, vooral omdat de kinderen dan even andere gezichten om zich heen hebben, en niet steeds mama nodig hebben voor elke scheet die dwars zit. Maar ik ben ook altijd de eerste die weer vertrekt. Nu heb ik het over middagjes met allemaal moeders en kinderen, een zogenaamde playgroup die we in Caracas hadden. Het gekakel om je heen, het dreef me elke keer weer binnen de korste keren tot waanzin.
En toch blijven gaan he? Een deel van mij vindt het toch ook heel gezellig.
zondag 9 december 2007 om 19:45
Wow, wat een herkenbare zaken (even gekopieerd uit jullie teksten):
* Kan me ook prima zelf bezig houden en ik merk nu steeds vaker dat anderen perse iets moeten doen of op pad moeten gaan om zich te vermaken.
* Ik heb een HEKEL aan verjaardagen. Dat verplichte gezit en van die geforceerde praatjes maken..vreselijk.
* Eigen verjaardag vier ik sowieso al niet.
* 1 op 1 kontakten of met een klein groepje vind ik dan vaak wel weer gezellig, MAAR: Eigenlijk liever niet van te voren willen afspreken. Hoe kan ik nu al weten waar ik over een week zin in heb?
* Ik trek het me inderdaad aan hoe mensen over me denken, tegelijkertijd kan en wil ik niet heel anders zijn.
* heb ook een gruwelijke hekel aan dat chitchat wat er blijkbaar bij hoort als je een bekende ergens tegenkomt.
Zo, dat is het wel zo'n beetje. Ik ga vrijwel nooit naar verjaardagen en vier het zelf ook niet.
Wat zo tegenstrijdig is: ik vind het fijn om lekker thuis te zijn en vind het vervelend om "verplicht" de contacten met mijn vriendinnen te onderhouden. MAAR, soms heb ik het gevoel dat ik juist meer sociale contacten zou willen hebben, dat het nu te weinig is... Ik spreek af en toe wat af en dan zie ik er soms van tevoren tegenop, maar meestal is het uiteindelijk wel gezellig. Het idee dat ik dan MOET gaan, ook al heb er niet zo'n zin in, vind ik niet zo fijn.
* Kan me ook prima zelf bezig houden en ik merk nu steeds vaker dat anderen perse iets moeten doen of op pad moeten gaan om zich te vermaken.
* Ik heb een HEKEL aan verjaardagen. Dat verplichte gezit en van die geforceerde praatjes maken..vreselijk.
* Eigen verjaardag vier ik sowieso al niet.
* 1 op 1 kontakten of met een klein groepje vind ik dan vaak wel weer gezellig, MAAR: Eigenlijk liever niet van te voren willen afspreken. Hoe kan ik nu al weten waar ik over een week zin in heb?
* Ik trek het me inderdaad aan hoe mensen over me denken, tegelijkertijd kan en wil ik niet heel anders zijn.
* heb ook een gruwelijke hekel aan dat chitchat wat er blijkbaar bij hoort als je een bekende ergens tegenkomt.
Zo, dat is het wel zo'n beetje. Ik ga vrijwel nooit naar verjaardagen en vier het zelf ook niet.
Wat zo tegenstrijdig is: ik vind het fijn om lekker thuis te zijn en vind het vervelend om "verplicht" de contacten met mijn vriendinnen te onderhouden. MAAR, soms heb ik het gevoel dat ik juist meer sociale contacten zou willen hebben, dat het nu te weinig is... Ik spreek af en toe wat af en dan zie ik er soms van tevoren tegenop, maar meestal is het uiteindelijk wel gezellig. Het idee dat ik dan MOET gaan, ook al heb er niet zo'n zin in, vind ik niet zo fijn.
zondag 9 december 2007 om 19:45
Evidenza, dan zou jij volgens mij prima mijn leven kunnen leiden. Wij leven in een internationale wereld waar het continu een komen en gaan is van nieuwe en ouwe mensen. De contacten zijn als shooting stars; kort en goed. En daarna ontmoet je weer iemand anders. Je roest iig niet vast in een standaard groepje mensen met altijd dezelfde grappen en grollen.
zondag 9 december 2007 om 19:54
Evidenza, heb je nog familie die je af en toe ziet of spreekt? Zo te lezen is mijn sociale leven trouwens niet veel enerverender dan het jouwe. Er komen wat vaker mensen eten bij mij, maar daar staat tegenover dat ik nooit naar gala's of feesten ga. Wel zijn er een aantal familieleden die ik wat vaker zie of spreek over de telefoon.
Helmy, ik ben wel begonnen in Voskuil, heb ze alleen niet uitgelezen. Wel herkenbaar.
Helmy, ik ben wel begonnen in Voskuil, heb ze alleen niet uitgelezen. Wel herkenbaar.
zondag 9 december 2007 om 21:07
Is een einzelganger zijn niet gewoon hetzelfde als ontzettend self-centred (hoe heet dat trouwens in het Nederlands?) zijn?
Ik herken heel veel in jullie verhalen, maar zie mezelf niet echt als een einzelganger. Ik ben gewoon enorm self-centred, ik vind eigenlijk vooral mijn eigen leven interessant en dat van een klein aantal mensen om me heen, en de rest van de wereld boeit me niet zo. Of althans, ik vind het vaak réuze interessant, maar maar voor hele korte tijd.
Toch heb ik ook wel een groepje vriendinnen die ik al heel lang heb, maar die zijn eigenlijk allemaal even self-centred als ik. Het komt heel regelmatig voor dat ik iemand vrij lang (als in meerdere maanden) totaal niet spreek, en dan ineens weer even heel intensief. De vriendinnen die ik heb zijn vooral mijn vriendinnen omdat zij dat nooit een probleem vinden of zelfs zelf ook gewoon zo zijn.
Ik heb eigenlijk maar 3 mensen in mijn leven gehad die ik langer dan twee weken elke dag om me heen kon verdragen en dat zijn mijn moeder, mijn kind en de vader van mijn kind. Aangezien van die 3 alleen mijn kind over zijn, ben ik tegenwoordig wel redelijk eenzaam, ik herken in dat opzicht Evidenza's angst wel. Maar ook weer niet eenzaam genoeg om ineens veel socialer te willen worden. Sterker nog, ik geloof dat mijn asocialigheid er juist groter van is geworden, maar daar moet ik nog even over nadenken of dat ook écht zo is.
Ik herken heel veel in jullie verhalen, maar zie mezelf niet echt als een einzelganger. Ik ben gewoon enorm self-centred, ik vind eigenlijk vooral mijn eigen leven interessant en dat van een klein aantal mensen om me heen, en de rest van de wereld boeit me niet zo. Of althans, ik vind het vaak réuze interessant, maar maar voor hele korte tijd.
Toch heb ik ook wel een groepje vriendinnen die ik al heel lang heb, maar die zijn eigenlijk allemaal even self-centred als ik. Het komt heel regelmatig voor dat ik iemand vrij lang (als in meerdere maanden) totaal niet spreek, en dan ineens weer even heel intensief. De vriendinnen die ik heb zijn vooral mijn vriendinnen omdat zij dat nooit een probleem vinden of zelfs zelf ook gewoon zo zijn.
Ik heb eigenlijk maar 3 mensen in mijn leven gehad die ik langer dan twee weken elke dag om me heen kon verdragen en dat zijn mijn moeder, mijn kind en de vader van mijn kind. Aangezien van die 3 alleen mijn kind over zijn, ben ik tegenwoordig wel redelijk eenzaam, ik herken in dat opzicht Evidenza's angst wel. Maar ook weer niet eenzaam genoeg om ineens veel socialer te willen worden. Sterker nog, ik geloof dat mijn asocialigheid er juist groter van is geworden, maar daar moet ik nog even over nadenken of dat ook écht zo is.
Am Yisrael Chai!
zondag 9 december 2007 om 21:13
Ik vind self-centred echt iets heel anders. Zeker in relaties is een self-centred iemand heel anders dan een einzelganger....(beetje verwarrend, einzelganger maar toch een relatie).
Ik ben in een relatie behoorlijk naar de ander gericht, veel meer jij-gericht dan ik-gericht. En dat ik-gerichte is volgens mij self-centred.
Ik ben niet zozeer zelf gericht, maar heb het wel heel goed naar mijn zin zonder dat ik gezelschap van anderen nodig heb.
Ik ben in een relatie behoorlijk naar de ander gericht, veel meer jij-gericht dan ik-gericht. En dat ik-gerichte is volgens mij self-centred.
Ik ben niet zozeer zelf gericht, maar heb het wel heel goed naar mijn zin zonder dat ik gezelschap van anderen nodig heb.
zondag 9 december 2007 om 21:30
Aan de slag dan eVe1980, nog 8 pagina's te gaan.
Hier komen nooit mensen te eten, daar zou ik echt geen zin in hebben. Sowieso komt hier haast nooit iemand bij mij thuis, vind ik te privé en persoonlijk worden, ik hou liever afstand.
Visite doe ik niet aan, niet hier en niet bij een ander, nooit.
M.u.v van 1 iemand( ik is zgn mantelzorger).
Verjaardagen doe ik niet aan en alle andere social events als barbecue avondjes ed skip ik ook allemaal, heel soms wip ik een uurtje langs maar die keren zijn zelden.
Sinterklaas vier ik wèl, dat vind ik hartstikke leuk.
Kerst sla ik over, vond ik vroeger wel leuk, nu niet meer, doe er niks aan.
Oudjaarsavond om 2400 ben ik alleen thuis met de lamellen dicht zoals altijd.
Ik skip echt alles behalve bruiloft, crematie en kraambezoek, daar maak ik een uitzondering voor.
Ik heb mijn sociale leven tot het minimum afgebouwd, zover ik maar kon.
Ik heb contacten genoeg op mijn werk en waar ik verder kom.
Ik schiet niet als een bliksemschicht weg als ik iemand zie ofzo, ik kan het hartstikke naar mijn zin hebben buitenshuis omdat ik er dan op ingesteld ben. En omdat ik niks verplicht doe maar alleen waar ik zelf zin in heb amuseer ik me dan prima. In spontane contacten ben ik wel goed, in verplichtingen niet, daar komt het eigenlijk op neer.
Hier komen nooit mensen te eten, daar zou ik echt geen zin in hebben. Sowieso komt hier haast nooit iemand bij mij thuis, vind ik te privé en persoonlijk worden, ik hou liever afstand.
Visite doe ik niet aan, niet hier en niet bij een ander, nooit.
M.u.v van 1 iemand( ik is zgn mantelzorger).
Verjaardagen doe ik niet aan en alle andere social events als barbecue avondjes ed skip ik ook allemaal, heel soms wip ik een uurtje langs maar die keren zijn zelden.
Sinterklaas vier ik wèl, dat vind ik hartstikke leuk.
Kerst sla ik over, vond ik vroeger wel leuk, nu niet meer, doe er niks aan.
Oudjaarsavond om 2400 ben ik alleen thuis met de lamellen dicht zoals altijd.
Ik skip echt alles behalve bruiloft, crematie en kraambezoek, daar maak ik een uitzondering voor.
Ik heb mijn sociale leven tot het minimum afgebouwd, zover ik maar kon.
Ik heb contacten genoeg op mijn werk en waar ik verder kom.
Ik schiet niet als een bliksemschicht weg als ik iemand zie ofzo, ik kan het hartstikke naar mijn zin hebben buitenshuis omdat ik er dan op ingesteld ben. En omdat ik niks verplicht doe maar alleen waar ik zelf zin in heb amuseer ik me dan prima. In spontane contacten ben ik wel goed, in verplichtingen niet, daar komt het eigenlijk op neer.
zondag 9 december 2007 om 21:59
Ik vind het echt verbijsterend. Ik dacht tot net dat ik een Einzelganger was, maar ik heb het helemaal mis. Ik heb minstens eens per twee/drie weken iemand of een stel te eten of ik en/of vriend eten bij anderen. Verjaardagen vind ik minder vanwege mijn introverte karakter, maar ik ga vaak wel: er zijn altijd wel mensen die ik al ken en waar ik een gezellige avond mee heb.
Bedankt voor deze nieuwe kijk op mezelf!
Bedankt voor deze nieuwe kijk op mezelf!
Wees blij!
zondag 9 december 2007 om 22:47
Nee naar mijn idee is een einzelganger niet hetzelfde als selfcentered zijn. Het kan maar het hoeft niet, net zo goed als er ontzettend "sociale", egocentrische mensen zijn . Wat ik hier heb gelezen is meer een bevestiging geweest voor mij van een andere gedachte: dat einzelgangers mensen zijn die goed rekening kunnen houden met hun grenzen, hun energiepeil en durven nee te zeggen. Dat heeft niet per se met egocentrisme maar wel met ware zelfliefde en respect voor jezelf te maken naar mijn idee.
zondag 9 december 2007 om 23:06
quote:Nijntje schreef op 09 december 2007 @ 21:43:
Nu weet ik het! Niks self-centered, of laag sensitief. Een einzelganger is gewoon ongezellig. Weet je wat het gekke is? Dat hier een aantal mensen posten, die mij juist hartstikke gezellig lijken! Geen dom ge-o.h. aan je kop. Mensen die alleen komen als ze er zelf zin in hebben en niet omdat het zo hoort. Geen getrut met kerstdiners en geen geschokte blikken als je bekent dat je met oudjaar wel eens om 11 uur naar bed bent gegaan. Geen gezeik dat je niet gezellig bent, of niet sociaal. Mensen die gewoon voor zichzelf zorgen, in plaats van alles om zich heen ook nog 's te regelen. Goh, is er geen vriendensite waar ik in contact kan komen met einzelgangers?
Nu weet ik het! Niks self-centered, of laag sensitief. Een einzelganger is gewoon ongezellig. Weet je wat het gekke is? Dat hier een aantal mensen posten, die mij juist hartstikke gezellig lijken! Geen dom ge-o.h. aan je kop. Mensen die alleen komen als ze er zelf zin in hebben en niet omdat het zo hoort. Geen getrut met kerstdiners en geen geschokte blikken als je bekent dat je met oudjaar wel eens om 11 uur naar bed bent gegaan. Geen gezeik dat je niet gezellig bent, of niet sociaal. Mensen die gewoon voor zichzelf zorgen, in plaats van alles om zich heen ook nog 's te regelen. Goh, is er geen vriendensite waar ik in contact kan komen met einzelgangers?
maandag 10 december 2007 om 13:00
Korenwolf, met mijn familie onderhoud ik alleen de hoogstnodige contacten. Ik heb geen ruzie met ze, maar ik voel me alsof ik van de melkboer ben zeg maar.
Fashionvictim, volgens mij is dat geen goede vertaling van einzelganger hoor. Althans niet per definitie. Ik zelf ben wel selfcentred, tenminste, als je daaronder verstaat dat ik altijd eerst van mezelf uit ga. Je wordt dan trouwens al snel versleten voor egoist, maar daar versta ik toch iets anders onder. Maar misschien ligt dat wel dichter bij elkaar dan ik denk.
Korenwolf beschrijft het mooi, maar it takes one to know one om einzelgangers op die manier te omschrijven.
Door dit topic denk ik er maar weer eens over na of ik nou toch niet meer vrienden zou moeten maken. Dat is een vaker terugkomend thema en het antwoord is altijd "nee". Ik geloof namelijk dat échte vrienden niet bij mij passen, die exclusiviteit kan ik alleen aangaan met mijn partner. Wat ik misschien wel leuk zou vinden zijn "themavriendschappen". Om over je werk te praten en te brainstormen ofzo ( of zoek ik nu gewoon gratis werknemers? ), of een soort boeken- of eetclub oprichten, of een waarziejijjezelfover5jaarclub. Dus waarbij je je persoonlijke ellende gewoon thuis laat en waar je je ei kwijt kan over dingen die je interesseren en waar je positieve energie van krijgt. Maar dan wél alleen met einzelgangers, want anders heb je in no time problemen.
Nijntje, ik geloof dat alleen de frequentie me tegenstaat, maar verder klinkt het inderdaad wel goed.
Fashionvictim, volgens mij is dat geen goede vertaling van einzelganger hoor. Althans niet per definitie. Ik zelf ben wel selfcentred, tenminste, als je daaronder verstaat dat ik altijd eerst van mezelf uit ga. Je wordt dan trouwens al snel versleten voor egoist, maar daar versta ik toch iets anders onder. Maar misschien ligt dat wel dichter bij elkaar dan ik denk.
Korenwolf beschrijft het mooi, maar it takes one to know one om einzelgangers op die manier te omschrijven.
Door dit topic denk ik er maar weer eens over na of ik nou toch niet meer vrienden zou moeten maken. Dat is een vaker terugkomend thema en het antwoord is altijd "nee". Ik geloof namelijk dat échte vrienden niet bij mij passen, die exclusiviteit kan ik alleen aangaan met mijn partner. Wat ik misschien wel leuk zou vinden zijn "themavriendschappen". Om over je werk te praten en te brainstormen ofzo ( of zoek ik nu gewoon gratis werknemers? ), of een soort boeken- of eetclub oprichten, of een waarziejijjezelfover5jaarclub. Dus waarbij je je persoonlijke ellende gewoon thuis laat en waar je je ei kwijt kan over dingen die je interesseren en waar je positieve energie van krijgt. Maar dan wél alleen met einzelgangers, want anders heb je in no time problemen.
Nijntje, ik geloof dat alleen de frequentie me tegenstaat, maar verder klinkt het inderdaad wel goed.
maandag 10 december 2007 om 13:24
maandag 10 december 2007 om 13:36
quote:Evidenza schreef op 10 december 2007 @ 13:00:
Door dit topic denk ik er maar weer eens over na of ik nou toch niet meer vrienden zou moeten maken. Dat is een vaker terugkomend thema en het antwoord is altijd "nee".
Bij mij is het antwoord toch ''ja". Maar ik heb geloof ik toch meer behoefte aan contact dan de meesten die hier posten. En ik heb ook meegemaakt met een aantal mensen dat je gewoon jezelf kunt zijn, niet de schijn hoeft op te houden en iets neer te zetten. Dat zou ik wel met meer mensen willen. Alleen is dat niet zo makkelijk.
quote:Wat ik misschien wel leuk zou vinden zijn "themavriendschappen". Om over je werk te praten en te brainstormen ofzo ( of zoek ik nu gewoon gratis werknemers? ), of een soort boeken- of eetclub oprichten, of een waarziejijjezelfover5jaarclub.Noteert u mij maar voor de over-het-werk-vriendschap en de waarziejijjezelfover5jaarclub. Belangstellenden mogen mij mailen op rarehamster at yahoo punt com.
Door dit topic denk ik er maar weer eens over na of ik nou toch niet meer vrienden zou moeten maken. Dat is een vaker terugkomend thema en het antwoord is altijd "nee".
Bij mij is het antwoord toch ''ja". Maar ik heb geloof ik toch meer behoefte aan contact dan de meesten die hier posten. En ik heb ook meegemaakt met een aantal mensen dat je gewoon jezelf kunt zijn, niet de schijn hoeft op te houden en iets neer te zetten. Dat zou ik wel met meer mensen willen. Alleen is dat niet zo makkelijk.
quote:Wat ik misschien wel leuk zou vinden zijn "themavriendschappen". Om over je werk te praten en te brainstormen ofzo ( of zoek ik nu gewoon gratis werknemers? ), of een soort boeken- of eetclub oprichten, of een waarziejijjezelfover5jaarclub.Noteert u mij maar voor de over-het-werk-vriendschap en de waarziejijjezelfover5jaarclub. Belangstellenden mogen mij mailen op rarehamster at yahoo punt com.
maandag 10 december 2007 om 14:32
Wat een feest der herkenning. Ik ben ook erg op mezelf en dat ben ik altijd geweest. Van kleins af aan zit ik liever in mijn eentje met een boek dan dat ik met vriendinnen iets ga doen (vroeger was dat buitenspelen, nu is dat winkelen o.i.d.). Mijn vriend is ook zo, dus wat dat betreft passen we wel bij elkaar. Omdat mijn vriend wisselende diensten werkt, zijn we regelmatig alleen thuis. De meeste mensen begrijpen niet dat we dat soms heerlijk vinden. Ik kijk er nu al naar uit dat ik vanavond alleen thuis ben. En dan gaat het er niet om dat mijn vriend er niet is, maar dat ik dan alleen ben.
Ik vind de "themavriendschappen" van Evidenza wel herkenbaar. Zo kan ik het heel goed vinden met mijn collega, maar het zou nooit een vriendin in real life van mij worden.
Verder herken ik veel dingen. Telefoon neem ik ook niet altijd op en ik bel ook nooit terug. Als het belangrijk is, bellen ze nog maar een keer. Logeren vind ik nergens voor nodig. Ik rij liever 200 km, dan dat ik bij iemand moet logeren. Ook bij mij wordt niet gelogeerd, ik heb niet eens een logeerbed (en dat is niet voor niets ). Een kleine uitzondering: een paar maanden geleden heeft mijn nichtje voor het eerst bij mij gelogeerd en dat was wel leuk. Het was maar een nachtje en dat was meer dan genoeg. Het komt ook voor dat ik mijn moeder weken niet zie of spreek. Ik heb haar in die tijd gewoon niets te vertellen, dus waarom zou ik dan bellen? Ik kan ook heel goed alleen thuis zijn en op zaterdag heb ik totaal niet de behoefte ergens heen te gaan. Sowieso begrijp ik die mensen niet die bijvoorbeeld op tweede Paasdag naar een woonboulevard gaan. Kunnen die mensen zichzelf niet vermaken of zo? Ik heb er ook geen moeite mee om ergens alleen heen te gaan, maar ik kan me ook voorstellen dat het leuker is om met z'n tweeën te gaan. Er werd al gesproken over een concert, dat zou ik met z'n tweeën wel leuker vinden. Inderdaad, die voorpret, de reis erheen en erna nog even napraten over de leuke dingen. Aan de andere kant ga ik rustig in mijn eentje naar de sauna. Heerlijk, boek mee en alleen dingen doen die ik leuk vind.
Ik werk bij een bedrijf waar veel mensen werken die veel uitgaan en verre reizen maken. Soms vraag ik me af of ze dat doen omdat ze het echt zelf leuk vinden of omdat het interessant staat voor de buitenwereld. Zelf ga ik niet op vakantie en dat wordt toch wel een beetje raar gevonden. Maar goed, dat ben ik wel gewend. Ik ben niet getrouwd en ik wil geen kinderen, dus veel mensen vinden mij toch wel raar
Ik vind de "themavriendschappen" van Evidenza wel herkenbaar. Zo kan ik het heel goed vinden met mijn collega, maar het zou nooit een vriendin in real life van mij worden.
Verder herken ik veel dingen. Telefoon neem ik ook niet altijd op en ik bel ook nooit terug. Als het belangrijk is, bellen ze nog maar een keer. Logeren vind ik nergens voor nodig. Ik rij liever 200 km, dan dat ik bij iemand moet logeren. Ook bij mij wordt niet gelogeerd, ik heb niet eens een logeerbed (en dat is niet voor niets ). Een kleine uitzondering: een paar maanden geleden heeft mijn nichtje voor het eerst bij mij gelogeerd en dat was wel leuk. Het was maar een nachtje en dat was meer dan genoeg. Het komt ook voor dat ik mijn moeder weken niet zie of spreek. Ik heb haar in die tijd gewoon niets te vertellen, dus waarom zou ik dan bellen? Ik kan ook heel goed alleen thuis zijn en op zaterdag heb ik totaal niet de behoefte ergens heen te gaan. Sowieso begrijp ik die mensen niet die bijvoorbeeld op tweede Paasdag naar een woonboulevard gaan. Kunnen die mensen zichzelf niet vermaken of zo? Ik heb er ook geen moeite mee om ergens alleen heen te gaan, maar ik kan me ook voorstellen dat het leuker is om met z'n tweeën te gaan. Er werd al gesproken over een concert, dat zou ik met z'n tweeën wel leuker vinden. Inderdaad, die voorpret, de reis erheen en erna nog even napraten over de leuke dingen. Aan de andere kant ga ik rustig in mijn eentje naar de sauna. Heerlijk, boek mee en alleen dingen doen die ik leuk vind.
Ik werk bij een bedrijf waar veel mensen werken die veel uitgaan en verre reizen maken. Soms vraag ik me af of ze dat doen omdat ze het echt zelf leuk vinden of omdat het interessant staat voor de buitenwereld. Zelf ga ik niet op vakantie en dat wordt toch wel een beetje raar gevonden. Maar goed, dat ben ik wel gewend. Ik ben niet getrouwd en ik wil geen kinderen, dus veel mensen vinden mij toch wel raar
