Relaties
alle pijlers
Op jezelf zijn is het prettigst!
dinsdag 4 december 2007 om 17:52
Wie herkent dit?
In mijn jeugd, kinder en tienertijd, had ik er geen last van, maar het wordt erger naarmate ik ouder word. Ik ben nu eind dertig en zie altijd erg op tegen gezelschap. Behalve dan die van m'n eigen gezin....
Afgelopen zomer zijn we met een groepsreis mee geweest, dat vond ik echt een ramp, zoooo benauwend! Ik heb eigenlijk één goede vriendin, iemand van vroeger...wel zo vertrouwd. Ik mis sociale contacten ook niet, dus wat mij betreft is het geen probleem, maar mijn omgeving vindt het vreemd.
Herkennen mensen dit?
In mijn jeugd, kinder en tienertijd, had ik er geen last van, maar het wordt erger naarmate ik ouder word. Ik ben nu eind dertig en zie altijd erg op tegen gezelschap. Behalve dan die van m'n eigen gezin....
Afgelopen zomer zijn we met een groepsreis mee geweest, dat vond ik echt een ramp, zoooo benauwend! Ik heb eigenlijk één goede vriendin, iemand van vroeger...wel zo vertrouwd. Ik mis sociale contacten ook niet, dus wat mij betreft is het geen probleem, maar mijn omgeving vindt het vreemd.
Herkennen mensen dit?
dinsdag 11 december 2007 om 12:26
* Noteert Korenwolf in de virtuele en irl agenda *
Ik vraag me nu toch wel steeds meer af of een aantal van ons nu einzelgangers zijn omdat ze dat van nature zijn, of omdat ze gewoon de juiste mensen niet tegenkomen waar ze het wel leuk mee hebben.
Wat betreft kerst: Onze beide ouders leven nog in goede gezondheid, maar wij vieren kerst al jaren met zijn tweëen. De ouders zijn vast teleurgesteld daarover, maar ik zelf zou erg teleurgesteld zijn als ik wel kerst met ze moest vieren. Ik herinner me nog uit een grijs verleden volgepropte dagen waarbij Lief en ik op toernee gingen langs de hele rattaplan van ouders, opa's en oma's en kerstborrels van vage familieleden. Dat nooit weer. En ja, dat heeft wat moeite gekost, maar niet van mijn kant. En nu weet iedereen zich erin te vinden. Ik verheug me dan ook verschrikkelijk op de kerstdagen!
Wat doen jullie met de kerst?
Ik vraag me nu toch wel steeds meer af of een aantal van ons nu einzelgangers zijn omdat ze dat van nature zijn, of omdat ze gewoon de juiste mensen niet tegenkomen waar ze het wel leuk mee hebben.
Wat betreft kerst: Onze beide ouders leven nog in goede gezondheid, maar wij vieren kerst al jaren met zijn tweëen. De ouders zijn vast teleurgesteld daarover, maar ik zelf zou erg teleurgesteld zijn als ik wel kerst met ze moest vieren. Ik herinner me nog uit een grijs verleden volgepropte dagen waarbij Lief en ik op toernee gingen langs de hele rattaplan van ouders, opa's en oma's en kerstborrels van vage familieleden. Dat nooit weer. En ja, dat heeft wat moeite gekost, maar niet van mijn kant. En nu weet iedereen zich erin te vinden. Ik verheug me dan ook verschrikkelijk op de kerstdagen!
Wat doen jullie met de kerst?
dinsdag 11 december 2007 om 12:38
Ik vier 't voor het eerst in 16 jaar weer eens met mijn vader in Frankrijk. Ik vind het heel fijn, hij is zo iemand die je gewoon je gang laat gaan (ik heb het van hem vermoed ik ), geen opgeprikt gedoe. Ik verheug me erop, ben zo blij dat dat contact uiteindelijk toch nog een paar jaar geleden is goedgekomen en dat ik er nu echt heel erg zin in kan hebben om hem te zien.
He ben echt blij .
He ben echt blij .
dinsdag 11 december 2007 om 12:43
Kerst ja, dat is ook een klein drama. Schoonouders zijn gescheiden, dus al twee bezoekjes, mijn ouders wonen 200km bij ons vandaan, kortom; volle kerstdagen. Te vol. Ik ben altijd helemaal over mijn toeren als kerst er weer op zit. Te druk. Dus dit jaar doen we het anders. Eerste kerstdag familie, tweede kerstdag lekker met z'n twee. Ik kijk er nu al naar uit!
dinsdag 11 december 2007 om 12:48
quote:Evidenza schreef op 11 december 2007 @ 12:26:
Ik vraag me nu toch wel steeds meer af of een aantal van ons nu einzelgangers zijn omdat ze dat van nature zijn, of omdat ze gewoon de juiste mensen niet tegenkomen waar ze het wel leuk mee hebben.
Oh en dat gevoel is mij ook weleens bekropen. Ik ken wel wat mensen die zo zijn en dat is heel prettig en ontspannen. Dan kun je echt genieten van het samen geheel tevree in jezelf zitten en tegelijkertijd toch het mooie moment delen, heerlijk vind ik dat.
En toch..... zelfs met die mensen... ben ik echt graag alleen bij tijd en wijle (of beter gezegd, vaak ).
Ik vraag me nu toch wel steeds meer af of een aantal van ons nu einzelgangers zijn omdat ze dat van nature zijn, of omdat ze gewoon de juiste mensen niet tegenkomen waar ze het wel leuk mee hebben.
Oh en dat gevoel is mij ook weleens bekropen. Ik ken wel wat mensen die zo zijn en dat is heel prettig en ontspannen. Dan kun je echt genieten van het samen geheel tevree in jezelf zitten en tegelijkertijd toch het mooie moment delen, heerlijk vind ik dat.
En toch..... zelfs met die mensen... ben ik echt graag alleen bij tijd en wijle (of beter gezegd, vaak ).
dinsdag 11 december 2007 om 12:52
Wat een feest der herkenning...
Ik heb niet alle reacties gelezen maar ik zie wel dat er heel veel mensen zo denken als ik. Ik heb ook helemaal niet de behoefte om altijd bij andere mensen te zijn, vind het heerlijk om alleen te zijn maar ook om iets leuks met mn vriend te doen, of met een vriendin.
Het is bij mij niet zo dat ik me niet kan vermaken met feestjes ofzo, want dat is op zn tijd best heel leuk. Maar als ik dan mensen hoor die iedere week hun weekend helemaal propvol hebben gepland met allerlei afspraken met vrienden en familie etc. dan denk ik echt wel eens dat ik de enige ben die dat niet wil. Het lijkt zelfs wel of je er niet 'bij hoort' als je dat niet doet. Nou, pech dan, ik vind het prima zo.
Ik vind bijvoorbeeld ergens logeren ook iets vreselijks (of ik moet daar 'kind aan huis' zijn), er zijn mensen die dat heel vaak doen maar ik vermijd dat soort dingen liever.
Maar wel leuk om te lezen dat er meer mensen zijn die er zo over denken!
Ik heb niet alle reacties gelezen maar ik zie wel dat er heel veel mensen zo denken als ik. Ik heb ook helemaal niet de behoefte om altijd bij andere mensen te zijn, vind het heerlijk om alleen te zijn maar ook om iets leuks met mn vriend te doen, of met een vriendin.
Het is bij mij niet zo dat ik me niet kan vermaken met feestjes ofzo, want dat is op zn tijd best heel leuk. Maar als ik dan mensen hoor die iedere week hun weekend helemaal propvol hebben gepland met allerlei afspraken met vrienden en familie etc. dan denk ik echt wel eens dat ik de enige ben die dat niet wil. Het lijkt zelfs wel of je er niet 'bij hoort' als je dat niet doet. Nou, pech dan, ik vind het prima zo.
Ik vind bijvoorbeeld ergens logeren ook iets vreselijks (of ik moet daar 'kind aan huis' zijn), er zijn mensen die dat heel vaak doen maar ik vermijd dat soort dingen liever.
Maar wel leuk om te lezen dat er meer mensen zijn die er zo over denken!
dinsdag 11 december 2007 om 13:00
quote:Omen schreef op 05 december 2007 @ 12:59:
Voor mij geldt dat ik ook niet zo snel vrienden maak. Mensen vinden mij vaak grappig en een beetje gek, maar dan op een manier waarbij ze wel contact met me willen. Alleen is dat niet wederzijds. Met mannen kan ik beter overweg dan met vrouwen. Ik vind vrouwen vaak zo zeuren :-)Herkenning!!! Alsof ik het zelf heb geschreven!
Voor mij geldt dat ik ook niet zo snel vrienden maak. Mensen vinden mij vaak grappig en een beetje gek, maar dan op een manier waarbij ze wel contact met me willen. Alleen is dat niet wederzijds. Met mannen kan ik beter overweg dan met vrouwen. Ik vind vrouwen vaak zo zeuren :-)Herkenning!!! Alsof ik het zelf heb geschreven!
dinsdag 11 december 2007 om 13:55
Ik ga met Kerst naar mijn ouders. En dat gaat al jaren op dezelfde manier: onder het genot van wat lekkers cadeautjes uitpakken en daarna lekker gourmetten. Cliché? Ja, maar ik geniet ervan
Met mijn schoonouders hebben wij geen contact meer, dus dat is wel makkelijk. We hebben altijd 1 Kerstdag voor onszelf.
Met mijn schoonouders hebben wij geen contact meer, dus dat is wel makkelijk. We hebben altijd 1 Kerstdag voor onszelf.
dinsdag 11 december 2007 om 14:06
Ooooh mensen, wat een heerlijke berichten. Hier word ik helemaal blij van.
Ik krijg het al benauwd als er meer dan twee " sociale" afspraken in m'n agenda staan. Verjaardagen is al helemaal vreselijk " en...wat voor opleiding doe jij" Ggggggrrrrrrrrrr
M'n voicemail staat regelmatig vol met berichtjes " Wanneer laat je weer eens wat van je horen, meid?" en " Ben je me soms vergeten"?
Maar dat is helemaal niet zo. Ik draag al mijn vrienden een warm hart toe en heb veel liefde voor hen, hoef ze alleen niet zo vaak te zien. Na een week werken, moet ik er gewoon niet aan denken om 's avonds nog " gezellig" te moeten doen. Ik voelde me hier regelmatig erg schuldig over en praatte mezelf zelfs weleens aan dat ik een vorm van authisme heb of gewoon sociaal een beetje onhandig of gestoord ben. Terwijl ik op de opleiding juist bekend stond als een van de wilde en gekke, die altijd loopt te geinen en te flirten. Maar dat is anders, dat is ongedwongen en wanneer ik er zin in heb. Ik kan gewoon niet op " afspraak" gezellig zijn..........gek eigelijk, maar tja, that's me......
Ben alleen soms bang dat ik teveel focus op mezelf en mijn vriend ( die zie of spreek ik wel elke dag), en dat mocht het een keer uit gaan ik helemaal niemand meer heb. Maar ja, om die reden kan ik niet nu "geforceerd" contacten gaan lopen onderhouden.....Mijn echte vrienden begrijpen het meestal wel...maar balen soms ook wel van mijn " stilte".
Ik krijg het al benauwd als er meer dan twee " sociale" afspraken in m'n agenda staan. Verjaardagen is al helemaal vreselijk " en...wat voor opleiding doe jij" Ggggggrrrrrrrrrr
M'n voicemail staat regelmatig vol met berichtjes " Wanneer laat je weer eens wat van je horen, meid?" en " Ben je me soms vergeten"?
Maar dat is helemaal niet zo. Ik draag al mijn vrienden een warm hart toe en heb veel liefde voor hen, hoef ze alleen niet zo vaak te zien. Na een week werken, moet ik er gewoon niet aan denken om 's avonds nog " gezellig" te moeten doen. Ik voelde me hier regelmatig erg schuldig over en praatte mezelf zelfs weleens aan dat ik een vorm van authisme heb of gewoon sociaal een beetje onhandig of gestoord ben. Terwijl ik op de opleiding juist bekend stond als een van de wilde en gekke, die altijd loopt te geinen en te flirten. Maar dat is anders, dat is ongedwongen en wanneer ik er zin in heb. Ik kan gewoon niet op " afspraak" gezellig zijn..........gek eigelijk, maar tja, that's me......
Ben alleen soms bang dat ik teveel focus op mezelf en mijn vriend ( die zie of spreek ik wel elke dag), en dat mocht het een keer uit gaan ik helemaal niemand meer heb. Maar ja, om die reden kan ik niet nu "geforceerd" contacten gaan lopen onderhouden.....Mijn echte vrienden begrijpen het meestal wel...maar balen soms ook wel van mijn " stilte".
dinsdag 11 december 2007 om 14:37
Ik heb (nog) niet alles gelezen, maar ik herken ook veel in de berichtjes. Als kind was ik al erg op mezelf, ik hield veel van lezen, maar deed ook zelfbedachte spelletjes in mijn eentje. Ik hoorde niet bij een vriendinnengroepje, touwtje springen en andere meisjes dingen vond ik niets aan en meestal had ik één vast vriendinnetje waar ik dan wel regelmatig mee optrok.
Tijdens een feestje trok ik me ook terug en ging dan liever in mijn eentje zitten tekenen, terwijl de rest dan naar buiten ging met zijn allen. Ik lees bij een aantal van jullie dat je veel hebt meegemaakt, zou dat mee kunnen spelen?
In elk geval maak ik zelf ook zo weinig mogelijk afspraken. Het gekke is dat ik heel goed alleen kan zijn, maar toch ook me op bepaalde momenten afgewezen kan voelen als mijn vriend geen tijd/zin heeft om te komen. En ook als hij bijv. niet mee wil naar een verjaardag.
Mijn vriend is namelijk ook heel graag alleen en belt mij om die reden ook wel eens af en dat vind ik dan dus moeilijk. Herkent iemand dat?
Tijdens een feestje trok ik me ook terug en ging dan liever in mijn eentje zitten tekenen, terwijl de rest dan naar buiten ging met zijn allen. Ik lees bij een aantal van jullie dat je veel hebt meegemaakt, zou dat mee kunnen spelen?
In elk geval maak ik zelf ook zo weinig mogelijk afspraken. Het gekke is dat ik heel goed alleen kan zijn, maar toch ook me op bepaalde momenten afgewezen kan voelen als mijn vriend geen tijd/zin heeft om te komen. En ook als hij bijv. niet mee wil naar een verjaardag.
Mijn vriend is namelijk ook heel graag alleen en belt mij om die reden ook wel eens af en dat vind ik dan dus moeilijk. Herkent iemand dat?
dinsdag 11 december 2007 om 14:42
Het is dan niet zozeer zijn aanwezigheid wat ik mis, maar meer het feit dat hij er dan voor kiest om niet bij mij te willen zijn, hoop dat jullie het een beetje snappen?
Om nog even door te gaan, ik kreeg contact met een vrouw die zich nogal claimerig naar mij toe begon te gedragen en ik heb direct al het contact verbroken, heb ook eerlijk gezegd dat ik genoeg aan mijn eigen leven heb en dat ik er gewoon niet veel bij kan hebben. Ik kreeg het er echt heel benauwd van dat ze steeds af wilde spreken. Ze is een keer meegeweest de stad in en ik vond het een verschrikking, 'moest' ik winkels in waar ik normaal nooit kom etc. Winkelen doe ik eigenlijk ook het allerliefst alleen, dus ook zonder mijn vriend.
Om nog even door te gaan, ik kreeg contact met een vrouw die zich nogal claimerig naar mij toe begon te gedragen en ik heb direct al het contact verbroken, heb ook eerlijk gezegd dat ik genoeg aan mijn eigen leven heb en dat ik er gewoon niet veel bij kan hebben. Ik kreeg het er echt heel benauwd van dat ze steeds af wilde spreken. Ze is een keer meegeweest de stad in en ik vond het een verschrikking, 'moest' ik winkels in waar ik normaal nooit kom etc. Winkelen doe ik eigenlijk ook het allerliefst alleen, dus ook zonder mijn vriend.
dinsdag 11 december 2007 om 15:05
quote:tubbetje schreef op 10 december 2007 @ 22:39:
De mensen hier die geen kerst vieren, leven jullie ouders nog? Ik heb het idee dat met name de ouders nogal teleurgesteld zijn als je kerst in zijn geheel laat vallen...
Mijn moeder gaat meestal zelf eropuit met kerst. Heb niet de indruk dat ze verwacht dat ik bij haar langskom. Bovendien kent ze me al wat langer dan vandaag... en ik ben al sinds mijn kindertijd niet de gezelligste met kerst. Sinds mijn puberteit probeer ik mijn snor te drukken met die dagen.
Mijn vader is misschien wel teleurgesteld. Maar ja, als ik daar op bezoek ga, is er grote kans dat zijn vriendin de kerstkrans vergiftigt, dussss....
Schoonmoe bezoeken we soms met kerst. En soms ook niet. Je moet ze er niet aan laten wennen...
De mensen hier die geen kerst vieren, leven jullie ouders nog? Ik heb het idee dat met name de ouders nogal teleurgesteld zijn als je kerst in zijn geheel laat vallen...
Mijn moeder gaat meestal zelf eropuit met kerst. Heb niet de indruk dat ze verwacht dat ik bij haar langskom. Bovendien kent ze me al wat langer dan vandaag... en ik ben al sinds mijn kindertijd niet de gezelligste met kerst. Sinds mijn puberteit probeer ik mijn snor te drukken met die dagen.
Mijn vader is misschien wel teleurgesteld. Maar ja, als ik daar op bezoek ga, is er grote kans dat zijn vriendin de kerstkrans vergiftigt, dussss....
Schoonmoe bezoeken we soms met kerst. En soms ook niet. Je moet ze er niet aan laten wennen...
dinsdag 11 december 2007 om 15:06
quote:Sunshine585 schreef op 11 december 2007 @ 14:42:
Het is dan niet zozeer zijn aanwezigheid wat ik mis, maar meer het feit dat hij er dan voor kiest om niet bij mij te willen zijn, hoop dat jullie het een beetje snappen?
Ik snap het, maar ik denk niet dat je het zo moet opvatten. Hij kiest er niet voor om niet bij jou te zijn, hij kiest ervoor alleen te zijn. Ik denk dat het helemaal niets met jou te maken heeft (ik weet het natuurlijk niet zeker, ik ken jouw vriend niet).
quote:Sunshine585 schreef op 11 december 2007 @ 14:42:Om nog even door te gaan, ik kreeg contact met een vrouw die zich nogal claimerig naar mij toe begon te gedragen en ik heb direct al het contact verbroken, heb ook eerlijk gezegd dat ik genoeg aan mijn eigen leven heb en dat ik er gewoon niet veel bij kan hebben. Ik kreeg het er echt heel benauwd van dat ze steeds af wilde spreken. Ze is een keer meegeweest de stad in en ik vond het een verschrikking, 'moest' ik winkels in waar ik normaal nooit kom etc. Winkelen doe ik eigenlijk ook het allerliefst alleen, dus ook zonder mijn vriend.Hier kan ik ook echt niet tegen. Ik winkel ook het liefst alleen. Zo af en toe vind ik het wel leuk om met iemand te winkelen, maar meestal (en zeker als ik iets nodig heb) ga ik alleen.
Het is dan niet zozeer zijn aanwezigheid wat ik mis, maar meer het feit dat hij er dan voor kiest om niet bij mij te willen zijn, hoop dat jullie het een beetje snappen?
Ik snap het, maar ik denk niet dat je het zo moet opvatten. Hij kiest er niet voor om niet bij jou te zijn, hij kiest ervoor alleen te zijn. Ik denk dat het helemaal niets met jou te maken heeft (ik weet het natuurlijk niet zeker, ik ken jouw vriend niet).
quote:Sunshine585 schreef op 11 december 2007 @ 14:42:Om nog even door te gaan, ik kreeg contact met een vrouw die zich nogal claimerig naar mij toe begon te gedragen en ik heb direct al het contact verbroken, heb ook eerlijk gezegd dat ik genoeg aan mijn eigen leven heb en dat ik er gewoon niet veel bij kan hebben. Ik kreeg het er echt heel benauwd van dat ze steeds af wilde spreken. Ze is een keer meegeweest de stad in en ik vond het een verschrikking, 'moest' ik winkels in waar ik normaal nooit kom etc. Winkelen doe ik eigenlijk ook het allerliefst alleen, dus ook zonder mijn vriend.Hier kan ik ook echt niet tegen. Ik winkel ook het liefst alleen. Zo af en toe vind ik het wel leuk om met iemand te winkelen, maar meestal (en zeker als ik iets nodig heb) ga ik alleen.
dinsdag 11 december 2007 om 15:45
Mariska76, mijn vriend zegt dan inderdaad ook letterlijk dat het niets met mij te maken heeft, ik weet het rationeel ook wel, het gevoel moet alleen nog even mee.
Overigens heb ik dus ook op mijn werk dat ik geen zin in mensen heb en er is mij eerder al verweten dat ik me teveel terugtrok en te stil was. Ik zat eerder in een groepje met 'kippenhok-niveau'. Klinkt wat oneerbiedig, maar er werd dus veel gekletst en ook geroddeld over anderen, maar ook bijv. over het koningshuis en andere dingen (en of een bepaalde naam wel of niet mooi is). Ik kon daar helemaal niet tegen. Nu zit ik vaak alleen op een kamer of met een hele rustige collega en ik vind het echt heerlijk.
Overigens heb ik dus ook op mijn werk dat ik geen zin in mensen heb en er is mij eerder al verweten dat ik me teveel terugtrok en te stil was. Ik zat eerder in een groepje met 'kippenhok-niveau'. Klinkt wat oneerbiedig, maar er werd dus veel gekletst en ook geroddeld over anderen, maar ook bijv. over het koningshuis en andere dingen (en of een bepaalde naam wel of niet mooi is). Ik kon daar helemaal niet tegen. Nu zit ik vaak alleen op een kamer of met een hele rustige collega en ik vind het echt heerlijk.
dinsdag 11 december 2007 om 18:50
Ik herken mezelf ook in bijna alle verhalen hier. Heerlijk dat er nog veel meer mensen zijn die op eenzelfde manier tegen gezelschap en sociale z.g.n. gezellige dingen aan kijken.
Ik voel me nog altijd het beste als ik alleen ben. Kan dan pas echt helemaal mezelf zin. Ik heb het zo hard nodig om mijn accuutje na een werkdag of week weer op te laden en dit lukt alleen door alleen te zijn.
Ik ga heus wel af en toe naar feestjes en ga dan echt niet zitten mokken of met een lang gezicht zitten. Maar aan alle verplichte en geforceerde gesprekjes zit ik totaal niet te wachten. Het gaat altijd over hetzelfde, over niks.
Met bedrijfsuitjes ga ik nooit mee. Hoe aardig de collega's ook zijn. Alleen al het vastzetten ervan en het ertegen opzien kan me bij wijze van spreken al genoeg uitputten. Laat staan zo'n hele dag onder hun te moeten zijn. Het liefst ben ik vrij zodat ik kan doen wat ik wil en niks moet. Mijn vriendinnen zie ik ook op zijn tijd. Maar zou ze (hoe dierbaar ze me ook zijn) niet dagelijks of wekelijks over de vloer willen hebben.
Familie en vrienden zullen nooit zomaar onverwachts bij me aan de deur staan en daar ben ik heel blij om. Het overvalt me compleet als er plotseling iemand op de koffie zou komen. Ik zou het gewoon niet prettig vinden omdat mijn rust dan opeens verstoord word en ik 'sociaal' behoor te doen.
Hoewel ik er zelf vrede mee kan hebben dat ik zo ben blijf ik het jammer vinden dat mensen het vaak niet snappen. Je 'hoort' gewoon mee te doen met de kudde. Terwijl ik eigenlijk denk sodemieter toch op met jullie haantjesgedrag, want dat is het in feite.
Ik voel me nog altijd het beste als ik alleen ben. Kan dan pas echt helemaal mezelf zin. Ik heb het zo hard nodig om mijn accuutje na een werkdag of week weer op te laden en dit lukt alleen door alleen te zijn.
Ik ga heus wel af en toe naar feestjes en ga dan echt niet zitten mokken of met een lang gezicht zitten. Maar aan alle verplichte en geforceerde gesprekjes zit ik totaal niet te wachten. Het gaat altijd over hetzelfde, over niks.
Met bedrijfsuitjes ga ik nooit mee. Hoe aardig de collega's ook zijn. Alleen al het vastzetten ervan en het ertegen opzien kan me bij wijze van spreken al genoeg uitputten. Laat staan zo'n hele dag onder hun te moeten zijn. Het liefst ben ik vrij zodat ik kan doen wat ik wil en niks moet. Mijn vriendinnen zie ik ook op zijn tijd. Maar zou ze (hoe dierbaar ze me ook zijn) niet dagelijks of wekelijks over de vloer willen hebben.
Familie en vrienden zullen nooit zomaar onverwachts bij me aan de deur staan en daar ben ik heel blij om. Het overvalt me compleet als er plotseling iemand op de koffie zou komen. Ik zou het gewoon niet prettig vinden omdat mijn rust dan opeens verstoord word en ik 'sociaal' behoor te doen.
Hoewel ik er zelf vrede mee kan hebben dat ik zo ben blijf ik het jammer vinden dat mensen het vaak niet snappen. Je 'hoort' gewoon mee te doen met de kudde. Terwijl ik eigenlijk denk sodemieter toch op met jullie haantjesgedrag, want dat is het in feite.
woensdag 12 december 2007 om 11:57
woensdag 12 december 2007 om 12:52
Mijn man is eigenlijk net zo als ik, behalve dan dat hij regelmatig met wat vrienden jongensdingen doet. Vindt hij leuk. En ik vind het leuk voor hem, als ik maar niet mee hoef. Maar dat schijnt ook niet de bedoeling te zijn bij jongensdingen.
Wat ik wel merk is dat ik in een kleine wereld leef. By choice natuurlijk en heel prettig, maar daardoor kan ik sommige dingen ( werkgerelateerd) groter maken dan ze zijn. Of niet eens groter, maar ze langer in mijn systeem hebben. Ik weet zeker dat als ik bv wat vaker zou lunchen met kennissen en er even uit zou zijn, ik weer anders tegen de dingen aan zou kijken. Niet dat ik de problemen zou bespreken, God nee, maar je ziet even dat de wereld weer groter is dan je huis.
Daarom ga ik ook heel graag naar Amsterdam. Eigenlijk heb ik het elke maand wel even nodig om daar te gaan lunchen of eten. Even het contact houden met de 'echte' stadse wereld. En met eigen ogen zien dat de wereld niet bij mijn voordeur ophoudt. Ik bruis ook altijd weer van de energie en ideëen als ik terug kom.
Ik ga maar gauw weer naar Amsterdam.
Wat ik wel merk is dat ik in een kleine wereld leef. By choice natuurlijk en heel prettig, maar daardoor kan ik sommige dingen ( werkgerelateerd) groter maken dan ze zijn. Of niet eens groter, maar ze langer in mijn systeem hebben. Ik weet zeker dat als ik bv wat vaker zou lunchen met kennissen en er even uit zou zijn, ik weer anders tegen de dingen aan zou kijken. Niet dat ik de problemen zou bespreken, God nee, maar je ziet even dat de wereld weer groter is dan je huis.
Daarom ga ik ook heel graag naar Amsterdam. Eigenlijk heb ik het elke maand wel even nodig om daar te gaan lunchen of eten. Even het contact houden met de 'echte' stadse wereld. En met eigen ogen zien dat de wereld niet bij mijn voordeur ophoudt. Ik bruis ook altijd weer van de energie en ideëen als ik terug kom.
Ik ga maar gauw weer naar Amsterdam.
woensdag 12 december 2007 om 13:15
Ik begrijp wat je bedoelt Evidenza, ik ben gaan merken bij mezelf dat in dat opzicht sociale contacten voor mij heel prettig zijn. Niet zozeer noodzakelijk alswel relativerend, met heel andere dingen bezig zijn, andere stimulans of gewoon even heel veel plezier hebben. Dat biedt me toch een ander perspectief. Ik kon vroeger langer rondlopen met dingen. Nu laat ik het los wanneer ik weet dat ik er niet mee verder kom, het komt vanzelf bij me terug en dan kan ik er weer mee verder juist door de nieuwe input en de frisse kijk.
Rotterdam is trouwens ook leuk mocht je een keer een kop koffie onder andere stadse omstandigheden met ondergetekende willen drinken .
Rotterdam is trouwens ook leuk mocht je een keer een kop koffie onder andere stadse omstandigheden met ondergetekende willen drinken .
woensdag 12 december 2007 om 13:48
Ik ben geloof ik één keer in mijn leven in Rotterdam geweest, maar mocht ik me aan een tweede keer wagen dan zal ik me melden. Koffie drink ik niet, maar met een kop thee ben ik zo gelijmd.
Het grote voordeel van in een klein wereldje leven is dat je zelf wel móet dealen met je issues. Vandaar ook dat ik zo oplossingsgericht denk. Want ergens in blijven hangen is zó zinloos.
Het grote voordeel van in een klein wereldje leven is dat je zelf wel móet dealen met je issues. Vandaar ook dat ik zo oplossingsgericht denk. Want ergens in blijven hangen is zó zinloos.
woensdag 12 december 2007 om 14:11
quote:Evidenza schreef op 12 december 2007 @ 13:48:
Het grote voordeel van in een klein wereldje leven is dat je zelf wel móet dealen met je issues. Vandaar ook dat ik zo oplossingsgericht denk. Want ergens in blijven hangen is zó zinloos.Dat vind ik herkenbaar. Al vermoed ik dat het ook een beetje andersom werkt: omdat ik oplossingsgericht denk - en er zelf wel uitkom - heb ik minder behoefte aan een grotere wereld.
Het grote voordeel van in een klein wereldje leven is dat je zelf wel móet dealen met je issues. Vandaar ook dat ik zo oplossingsgericht denk. Want ergens in blijven hangen is zó zinloos.Dat vind ik herkenbaar. Al vermoed ik dat het ook een beetje andersom werkt: omdat ik oplossingsgericht denk - en er zelf wel uitkom - heb ik minder behoefte aan een grotere wereld.
