Psyche
alle pijlers
Goede dag, slechte dag
donderdag 24 september 2009 om 13:13
Omdat ik in Stap voor Stap alleen maar positief mag wil schrijven, open ik dit topic. Soms heb ik goede dagen, vaak heb ik kutdagen. En dat moet ik kwijt. En dat wil ik hier kwijt. En zo zijn er vast nog meer mede forummers. Iedereen is welkom! Lees wat je wil lezen!
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
anoniem_77625 wijzigde dit bericht op 04-11-2009 13:32
Reden: OP aangepast
Reden: OP aangepast
% gewijzigd
donderdag 30 december 2010 om 17:39
Maar ik wil nu toch even spuien, want ze gaan weer met me om op dat andere forum... ik snap het gewoon niet!
En NEE IK WEET HET, IK BEN ER NOG STEEDS NIET WEG TERWIJL DAT WEL ZOU MOETEN.
Wehebben het over douchegedrag, en ik gaf aan dat ik niet zo hou van douchen, waarschijnlijk omdat ik niet zo graag naakt ben. En dat ik tijdens het tandenpoetsen meestal rondloop omdat ik geen zin heb om heel de tijd in de spiegel tegen m'n eigen hoof aan te kijken.
Is er iemand (die tegen de rest altijd uiterst normaal doet en tegen mij niet) die zegt: deze posts hebben weer een hoog 'blij dat ik snij' gehalte.
Wat? Ik snap zo'n opmerking oprecht niet, ik zeg er iets van, en vervolgens zijn er mensen die *negeer* zeggen, en het met hem eens zijn, en me subtiel, of minder subtiel laten weten dat ze me vreemd vinden en het met hem eens zijn.
Ik weet het, ik moet daar niet mee rkomen als het me pijn doet, maar soms snap ik gewoon oprecht niet waarom mensen dingen zeggen. Ligt dat nou aan mij of doen ze gewoon vreemd?
En NEE IK WEET HET, IK BEN ER NOG STEEDS NIET WEG TERWIJL DAT WEL ZOU MOETEN.
Wehebben het over douchegedrag, en ik gaf aan dat ik niet zo hou van douchen, waarschijnlijk omdat ik niet zo graag naakt ben. En dat ik tijdens het tandenpoetsen meestal rondloop omdat ik geen zin heb om heel de tijd in de spiegel tegen m'n eigen hoof aan te kijken.
Is er iemand (die tegen de rest altijd uiterst normaal doet en tegen mij niet) die zegt: deze posts hebben weer een hoog 'blij dat ik snij' gehalte.
Wat? Ik snap zo'n opmerking oprecht niet, ik zeg er iets van, en vervolgens zijn er mensen die *negeer* zeggen, en het met hem eens zijn, en me subtiel, of minder subtiel laten weten dat ze me vreemd vinden en het met hem eens zijn.
Ik weet het, ik moet daar niet mee rkomen als het me pijn doet, maar soms snap ik gewoon oprecht niet waarom mensen dingen zeggen. Ligt dat nou aan mij of doen ze gewoon vreemd?
donderdag 30 december 2010 om 17:57
Ik trek die woede gewoon niet meer. Dat gevoel van telkens verkeerd beoordeeld worden door mensen.
Komt het aanstellerig over als ik aangeef niet zo kapot te zijn van m'n eigen lichaam/hoofd?
Waarom kunnen mensen daar niet mee omgaan? Waarom mag je nooit zeuren, of, zelfs maar de SCHIJN van zeuren wekken?
Imo ligt het meer aan diegene zelf dan aan die opmerkingen van mij.
Komt het aanstellerig over als ik aangeef niet zo kapot te zijn van m'n eigen lichaam/hoofd?
Waarom kunnen mensen daar niet mee omgaan? Waarom mag je nooit zeuren, of, zelfs maar de SCHIJN van zeuren wekken?
Imo ligt het meer aan diegene zelf dan aan die opmerkingen van mij.
donderdag 30 december 2010 om 18:38
Ik vind de opmerkingen zoals bovengenoemd behoorlijk respectloos, maar ik kan me wel iets voorstellen bij de achterliggende gedachte. Vanuitgaande dat je op dat andere forum niet veel anders doet / bent dan hier. Op dit forum lijkt het of bijna elke post van jou druipt van de zelfhaat. Een opmerking als "ben niet graag naakt of "geen zin om naar eigen hoofd te kijken" is op zich niet eens schokkend, maar als ik dan zie wat je op dit forum, of alleen maar op dit topic kijk, zie ik het wel terug in bijna al je posts.
De grens tussen (gezonde) zelfspot en zelf haat / overmatige kritiek? is niet altijd helder, maar ik kan je verzekeren dat jij daar ruimschoots overheen gaat.
Ik weet niet zo goed waarom, maar "mensen" kunnen daar niet zo goed tegen. Het recht om te "klagen", is namelijk nogal beperkt, zo beperkt als het geduld van mensen. Je mag even klagen en dan moet het maar over zijn. Bijvoorbeeld: vriendje maakt het uit, dan "mag" je even "zielig" zijn, maar al snel wordt er verwacht dan je ophoudt met zeuren en danwel happy single bent of elke datingsite afstruint. Even hypothetisch voorbeeldje, maar hoop dat je snapt wat ikbedoel.
Hier zie ik het ook. Elke keer weer, zelfde patroon.
1. lieve reacties en wat virtuele knuffeltjes
2. opmerkingen: ga hulp zoeken /ga iets doen
3. reageer je negatief of terug/ afhoudend dan
4. forummers reageren negatief, boos, geïirriteerd, dan krijg je de opmerkingen als"zoek het zelf maar uit" en oh wat ik zelf wel dan wel weer grappig vind, de to wordt ervan beschuldigd dat zij alleen luistert / reageert op reacties die in haar straatje passen, terwijl de ander eigenlijk het zelfde doet ( geïrriteerd reageren omdat to antwoord wat niet in het straatje past van..)
Het is logisch dat je eerst verdrietig bent en vervolgens er iets mee gaat doen of het probeert af te sluiten. Onlogisch / onhandig is dat het de omstanders lijken te bepalen wanneer het voor jou tijd is om over te gaan naar de volgende fase.
Het is weer en heel lang verhaal geworden. As usual. Ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik bedoel.
De grens tussen (gezonde) zelfspot en zelf haat / overmatige kritiek? is niet altijd helder, maar ik kan je verzekeren dat jij daar ruimschoots overheen gaat.
Ik weet niet zo goed waarom, maar "mensen" kunnen daar niet zo goed tegen. Het recht om te "klagen", is namelijk nogal beperkt, zo beperkt als het geduld van mensen. Je mag even klagen en dan moet het maar over zijn. Bijvoorbeeld: vriendje maakt het uit, dan "mag" je even "zielig" zijn, maar al snel wordt er verwacht dan je ophoudt met zeuren en danwel happy single bent of elke datingsite afstruint. Even hypothetisch voorbeeldje, maar hoop dat je snapt wat ikbedoel.
Hier zie ik het ook. Elke keer weer, zelfde patroon.
1. lieve reacties en wat virtuele knuffeltjes
2. opmerkingen: ga hulp zoeken /ga iets doen
3. reageer je negatief of terug/ afhoudend dan
4. forummers reageren negatief, boos, geïirriteerd, dan krijg je de opmerkingen als"zoek het zelf maar uit" en oh wat ik zelf wel dan wel weer grappig vind, de to wordt ervan beschuldigd dat zij alleen luistert / reageert op reacties die in haar straatje passen, terwijl de ander eigenlijk het zelfde doet ( geïrriteerd reageren omdat to antwoord wat niet in het straatje past van..)
Het is logisch dat je eerst verdrietig bent en vervolgens er iets mee gaat doen of het probeert af te sluiten. Onlogisch / onhandig is dat het de omstanders lijken te bepalen wanneer het voor jou tijd is om over te gaan naar de volgende fase.
Het is weer en heel lang verhaal geworden. As usual. Ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik bedoel.
donderdag 30 december 2010 om 23:32
Moonlight! Bij deze een schop onder je kont
Nee hoor meid. Ik snap je helemaal en ik vind dat je echt krachtig overkomt. Natuurlijk moet er gewerkt worden, maar doe niets overhaast. Je voelt zelf natuurlijk wat je aan kan. Dat je je realiseert dat de lat steeds wat hoger komt te liggen vind ik alleen maar knap. Verder weet ik niet wat er speelt of gespeeld heeft, maar ik denk dat je het zwaar te verduren hebt gehad. Wees dankbaar je al zover hersteld bent. Alles op zijn tijd hè meid. Fijn dat je oma zich ook weer een stuk beter voelt. Kerstmis is niet altijd fijn, dat blijkt maar weer.
Green_ bedankt voor je knuf. Het doet me goed om hier te schrijven.
Ik heb zelf de laatste dagen aan therapie zitten denken. Ik heb in het verleden een heftige paniekstoornis gehad, na jaren tobben ben ik daar met behulp van medicijnen vanaf gekomen. Eén keer naar een psych geweest maar hij achtte behandeling niet nodig. Opgelost is het dus nooit en al sla je me dood, ik weet niet waar die stoornis vandaan is gekomen. Maar nu ik me zo bezorgd maak om mijn zoon merk ik dat het aan me vreet en dat ik het niet van me af kan zetten. Het houdt me dag en nacht bezig. Het lijkt wel of ik mijn eigen angsten op hem projecteer. In ieder geval is het niet normaal om me zo beroerd te voelen en zo overbezorgd te zijn. Ik ben misselijk van angst om hem en dat terwijl het gewoon weer aardig met hem gaat. Eén dezer dagen maak ik een afspraak met de huisarts en misschien verwijst hij me door. Ik merk gewoon dat ik hulp nodig heb. Wat kan een mens toch tobben hè.
Nee hoor meid. Ik snap je helemaal en ik vind dat je echt krachtig overkomt. Natuurlijk moet er gewerkt worden, maar doe niets overhaast. Je voelt zelf natuurlijk wat je aan kan. Dat je je realiseert dat de lat steeds wat hoger komt te liggen vind ik alleen maar knap. Verder weet ik niet wat er speelt of gespeeld heeft, maar ik denk dat je het zwaar te verduren hebt gehad. Wees dankbaar je al zover hersteld bent. Alles op zijn tijd hè meid. Fijn dat je oma zich ook weer een stuk beter voelt. Kerstmis is niet altijd fijn, dat blijkt maar weer.
Green_ bedankt voor je knuf. Het doet me goed om hier te schrijven.
Ik heb zelf de laatste dagen aan therapie zitten denken. Ik heb in het verleden een heftige paniekstoornis gehad, na jaren tobben ben ik daar met behulp van medicijnen vanaf gekomen. Eén keer naar een psych geweest maar hij achtte behandeling niet nodig. Opgelost is het dus nooit en al sla je me dood, ik weet niet waar die stoornis vandaan is gekomen. Maar nu ik me zo bezorgd maak om mijn zoon merk ik dat het aan me vreet en dat ik het niet van me af kan zetten. Het houdt me dag en nacht bezig. Het lijkt wel of ik mijn eigen angsten op hem projecteer. In ieder geval is het niet normaal om me zo beroerd te voelen en zo overbezorgd te zijn. Ik ben misselijk van angst om hem en dat terwijl het gewoon weer aardig met hem gaat. Eén dezer dagen maak ik een afspraak met de huisarts en misschien verwijst hij me door. Ik merk gewoon dat ik hulp nodig heb. Wat kan een mens toch tobben hè.
vrijdag 31 december 2010 om 08:22
Chatterly Een goede stap om naar de huisarts te gaan
Ik merk dat ik een beetje weemoedig ben zo'n laatste dag van het jaar,maar als ik mezelf vergelijk met een jaar geleden dan heb ik heel wat bereikt het afgelopen jaar. 2011 begint met veel onzekerheid maar ik heb het gevoel dat ik daar ook weer sterker uit zal komen.
Voor iedereen een gelukkig 2011!
Ik merk dat ik een beetje weemoedig ben zo'n laatste dag van het jaar,maar als ik mezelf vergelijk met een jaar geleden dan heb ik heel wat bereikt het afgelopen jaar. 2011 begint met veel onzekerheid maar ik heb het gevoel dat ik daar ook weer sterker uit zal komen.
Voor iedereen een gelukkig 2011!
vrijdag 31 december 2010 om 09:13
quote:PoisenIvy schreef op 30 december 2010 @ 18:38:
Het is logisch dat je eerst verdrietig bent en vervolgens er iets mee gaat doen of het probeert af te sluiten. Onlogisch / onhandig is dat het de omstanders lijken te bepalen wanneer het voor jou tijd is om over te gaan naar de volgende fase.
Dat vind ik wel mooi/goed gezegd eigenlijk!
Verder ervaar ik dit als een mooi topic, waarin mensen elkaar hebben ondersteund en geluisterd (en nog steeds), een erg betrokken topic dus!
Ik vind de posting van Choco aan Ste in ieder geval heel mooi en respectvol (een mooie subtiele schop onder haar kont). Misschien had ik mijn eigen posting iets voorzichtiger moeten verwoorden, maar ik heb daar zeker geen slechte bedoeling mee. Ja, het is wel bedoeld als een schop onder de kont en misschien had ik me er niet mee moeten bemoeien, maar Ste mag daar uiteraard wel/niet mee doen wat ze zelf wil.
Ik denk dat de mensen die hier schrijven of meelezen allemaal of bijna allemaal wel ervaring hebben met psychische problemen, depressiviteit en destructieve gedachtes en/of gedragingen.
Ik weet in ieder geval van mezelf, dat hoe dieper ik in de problemen zit hoe passiever ik word. Wat ik op die momenten nodig heb gehad is een goedbedoelde (!) schop onder m'n kont.
Als ik vervolgens iemand (ste of wie dan ook) zie die steeds meer wegzakt en passief lijkt, dan raak ik daar op een bepaald moment ook plaatsvervangend gefrustreerd van en zou ik hem/haar een schop onder zijn/haar kont willen geven. Dat betekent niet dat ik geen begrip heb voor iemands gevoelens.
Misschien moet ik/we/mensen in het algemeen dan maar gewoon onze mond houden en het is hier natuurlijk ook haast een soort dagboektopic, maar het is ook een topic waarin mensen kunnen reageren op anderen. En volgens mij is dat hier niet slecht bedoeld.
Het is logisch dat je eerst verdrietig bent en vervolgens er iets mee gaat doen of het probeert af te sluiten. Onlogisch / onhandig is dat het de omstanders lijken te bepalen wanneer het voor jou tijd is om over te gaan naar de volgende fase.
Dat vind ik wel mooi/goed gezegd eigenlijk!
Verder ervaar ik dit als een mooi topic, waarin mensen elkaar hebben ondersteund en geluisterd (en nog steeds), een erg betrokken topic dus!
Ik vind de posting van Choco aan Ste in ieder geval heel mooi en respectvol (een mooie subtiele schop onder haar kont). Misschien had ik mijn eigen posting iets voorzichtiger moeten verwoorden, maar ik heb daar zeker geen slechte bedoeling mee. Ja, het is wel bedoeld als een schop onder de kont en misschien had ik me er niet mee moeten bemoeien, maar Ste mag daar uiteraard wel/niet mee doen wat ze zelf wil.
Ik denk dat de mensen die hier schrijven of meelezen allemaal of bijna allemaal wel ervaring hebben met psychische problemen, depressiviteit en destructieve gedachtes en/of gedragingen.
Ik weet in ieder geval van mezelf, dat hoe dieper ik in de problemen zit hoe passiever ik word. Wat ik op die momenten nodig heb gehad is een goedbedoelde (!) schop onder m'n kont.
Als ik vervolgens iemand (ste of wie dan ook) zie die steeds meer wegzakt en passief lijkt, dan raak ik daar op een bepaald moment ook plaatsvervangend gefrustreerd van en zou ik hem/haar een schop onder zijn/haar kont willen geven. Dat betekent niet dat ik geen begrip heb voor iemands gevoelens.
Misschien moet ik/we/mensen in het algemeen dan maar gewoon onze mond houden en het is hier natuurlijk ook haast een soort dagboektopic, maar het is ook een topic waarin mensen kunnen reageren op anderen. En volgens mij is dat hier niet slecht bedoeld.
vrijdag 31 december 2010 om 09:21
Vervelend Chatterly, misschien inderdaad goed om te kijken waar het vandaan komt en hoe je dit kan handelen. Ik weet niet hoe het is om kinderen te hebben, maar ik kan me er iets bij voorstellen dat het een van de moeilijkste dingen is als er iets aan de hand is met je kind.
Wel fijn dat het weer wat beter gaat met je zoon!
Ik hoop dat 2011 een goed jaar gaat worden voor jou en je zoon!
Wel fijn dat het weer wat beter gaat met je zoon!
Ik hoop dat 2011 een goed jaar gaat worden voor jou en je zoon!
vrijdag 31 december 2010 om 09:23
quote:bankje schreef op 31 december 2010 @ 08:22:
Chatterly Een goede stap om naar de huisarts te gaan
Ik merk dat ik een beetje weemoedig ben zo'n laatste dag van het jaar,maar als ik mezelf vergelijk met een jaar geleden dan heb ik heel wat bereikt het afgelopen jaar. 2011 begint met veel onzekerheid maar ik heb het gevoel dat ik daar ook weer sterker uit zal komen.
Voor iedereen een gelukkig 2011!
Klinkt goed!
Een fijn 2011
Chatterly Een goede stap om naar de huisarts te gaan
Ik merk dat ik een beetje weemoedig ben zo'n laatste dag van het jaar,maar als ik mezelf vergelijk met een jaar geleden dan heb ik heel wat bereikt het afgelopen jaar. 2011 begint met veel onzekerheid maar ik heb het gevoel dat ik daar ook weer sterker uit zal komen.
Voor iedereen een gelukkig 2011!
Klinkt goed!
Een fijn 2011
vrijdag 31 december 2010 om 14:14
Thumbs up Bankje, je klinkt goed! Weemoedig zijn de meeste mensen wel op de laatste dag van het jaar. In ieder geval de gevoeligen onder ons.
Ste_ ik wens jou ook het beste toe. Ik kan me niet zo goed verplaatsen in jouw toestand, mijn eigen hoofd zit te vol. Sorry.
Groentje, Moon en de rest allemaal een fijn 2011
Ste_ ik wens jou ook het beste toe. Ik kan me niet zo goed verplaatsen in jouw toestand, mijn eigen hoofd zit te vol. Sorry.
Groentje, Moon en de rest allemaal een fijn 2011
vrijdag 31 december 2010 om 15:00
quote:Green_ schreef op 31 december 2010 @ 09:13:
Ste, mijn excuses voor mijn post aan jou, misschien had ik hem gewoon niet moeten plaatsen.
In ieder geval hoop ik dat 2011 een beter jaar voor je gaat worden!
Ik weet eerlijk gezegd niet welke post je precies bedoeld, je hoeft in ieder geval nergens je excuses voor aan te bieden hoor, ben je betoeterd!
Logisch dat buitenstaanders een schop onder de kont willen geven. Sterker nog, ik zie mezelf hier op het forum soms adviezen aan mensen geven, terwijl ik die ook heel goed op mezelf toe zou kunnen passen, maar dat gewoon niet doe.
Tja, zo krom zijn die dingen.
Chatterly, je hoeft je niet per se in mij te verplaatsen hoor, iedereen komt hier vooral voor zichzelf.
Hoop dat het met jou ook snel beter gaat!
Ste, mijn excuses voor mijn post aan jou, misschien had ik hem gewoon niet moeten plaatsen.
In ieder geval hoop ik dat 2011 een beter jaar voor je gaat worden!
Ik weet eerlijk gezegd niet welke post je precies bedoeld, je hoeft in ieder geval nergens je excuses voor aan te bieden hoor, ben je betoeterd!
Logisch dat buitenstaanders een schop onder de kont willen geven. Sterker nog, ik zie mezelf hier op het forum soms adviezen aan mensen geven, terwijl ik die ook heel goed op mezelf toe zou kunnen passen, maar dat gewoon niet doe.
Tja, zo krom zijn die dingen.
Chatterly, je hoeft je niet per se in mij te verplaatsen hoor, iedereen komt hier vooral voor zichzelf.
Hoop dat het met jou ook snel beter gaat!
zaterdag 1 januari 2011 om 23:48
quote:Chatterly schreef op 30 december 2010 @ 23:32:
Moonlight! Bij deze een schop onder je kont
Nee hoor meid. Ik snap je helemaal en ik vind dat je echt krachtig overkomt. Natuurlijk moet er gewerkt worden, maar doe niets overhaast. Je voelt zelf natuurlijk wat je aan kan. Dat je je realiseert dat de lat steeds wat hoger komt te liggen vind ik alleen maar knap. Verder weet ik niet wat er speelt of gespeeld heeft, maar ik denk dat je het zwaar te verduren hebt gehad. Wees dankbaar je al zover hersteld bent. Alles op zijn tijd hè meid. Fijn dat je oma zich ook weer een stuk beter voelt. Kerstmis is niet altijd fijn, dat blijkt maar weer.
Dank je voor de schop. En voor het compliment. anderen die gereageerd hebben ook bedankt.
He shit ik wilde nu dus gaan schrijven, ik lag al in bed maar kon niet slapen, wilde schrijven wat me bezig hield. En even reageren hier. En nu voel ik dat de medicijnen gaan werken en dan is het niet zo handig dat ik nog een verhaal typ hier want dat gaat dan heel veel moeite kosten.
Anyway, ik heb een leuke oud en nieuw gehad. Het enige niet leuke vond ik toen ik aan het einde alleen naar mijn huis fietste terwijl het feest van mij langer had mogen duren en terwijl ik nog een leuke kerel had willen vinden. Haha, ik ben weer aardig de ouwe.
Sorry dat ik even niet op anderen reageer, ik kom binnenkort terug.
Beste wensen voor iedereen.
Moonlight! Bij deze een schop onder je kont
Nee hoor meid. Ik snap je helemaal en ik vind dat je echt krachtig overkomt. Natuurlijk moet er gewerkt worden, maar doe niets overhaast. Je voelt zelf natuurlijk wat je aan kan. Dat je je realiseert dat de lat steeds wat hoger komt te liggen vind ik alleen maar knap. Verder weet ik niet wat er speelt of gespeeld heeft, maar ik denk dat je het zwaar te verduren hebt gehad. Wees dankbaar je al zover hersteld bent. Alles op zijn tijd hè meid. Fijn dat je oma zich ook weer een stuk beter voelt. Kerstmis is niet altijd fijn, dat blijkt maar weer.
Dank je voor de schop. En voor het compliment. anderen die gereageerd hebben ook bedankt.
He shit ik wilde nu dus gaan schrijven, ik lag al in bed maar kon niet slapen, wilde schrijven wat me bezig hield. En even reageren hier. En nu voel ik dat de medicijnen gaan werken en dan is het niet zo handig dat ik nog een verhaal typ hier want dat gaat dan heel veel moeite kosten.
Anyway, ik heb een leuke oud en nieuw gehad. Het enige niet leuke vond ik toen ik aan het einde alleen naar mijn huis fietste terwijl het feest van mij langer had mogen duren en terwijl ik nog een leuke kerel had willen vinden. Haha, ik ben weer aardig de ouwe.
Sorry dat ik even niet op anderen reageer, ik kom binnenkort terug.
Beste wensen voor iedereen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 2 januari 2011 om 07:05
quote:Ste_ schreef op 31 december 2010 @ 15:00:
[...]
Ik weet eerlijk gezegd niet welke post je precies bedoeld, je hoeft in ieder geval nergens je excuses voor aan te bieden hoor, ben je betoeterd!
Logisch dat buitenstaanders een schop onder de kont willen geven. Sterker nog, ik zie mezelf hier op het forum soms adviezen aan mensen geven, terwijl ik die ook heel goed op mezelf toe zou kunnen passen, maar dat gewoon niet doe.
Tja, zo krom zijn die dingen.Oh, ok, ik dacht dat je iets verkeerd opvatte. Maar best herkenbaar; als het om jezelf gaat is de theorie soms makkelijker dan de praktijk.
[...]
Ik weet eerlijk gezegd niet welke post je precies bedoeld, je hoeft in ieder geval nergens je excuses voor aan te bieden hoor, ben je betoeterd!
Logisch dat buitenstaanders een schop onder de kont willen geven. Sterker nog, ik zie mezelf hier op het forum soms adviezen aan mensen geven, terwijl ik die ook heel goed op mezelf toe zou kunnen passen, maar dat gewoon niet doe.
Tja, zo krom zijn die dingen.Oh, ok, ik dacht dat je iets verkeerd opvatte. Maar best herkenbaar; als het om jezelf gaat is de theorie soms makkelijker dan de praktijk.
zondag 2 januari 2011 om 07:11
lieve ibi,
Ik wil je graag vanaf hier laten weten dat ik aan je denk.
Ik heb je nieuwe topic gelezen, maar ik vind het op de een of andere manier een beetje 'ongepast' om daar te reageren (althans zo voelt het).
Ik weet verder ook niet zo veel te zeggen, maar ik hoop dat je veel aan je nieuwe topic zult hebben
Ik wil je graag vanaf hier laten weten dat ik aan je denk.
Ik heb je nieuwe topic gelezen, maar ik vind het op de een of andere manier een beetje 'ongepast' om daar te reageren (althans zo voelt het).
Ik weet verder ook niet zo veel te zeggen, maar ik hoop dat je veel aan je nieuwe topic zult hebben
zondag 2 januari 2011 om 22:21
Ben ik weer... nu nog zonder medicatie en nog helder
Mijn hoofd is weer rustiger na gisteravond. Er ging van alles door mijn hoofd toen, ik was nog niet echt gekalmeerd na het wilde stappen denk ik en maakte me druk om van alles.
Vandaag letterlijk goed afgekoeld... ik ben in de zee geweest. Nieuwjaarsduik
En ik ben happy. Er is iemand waar ik wat gevoelens voor had de laatste tijd en ik wist niet wat ik ermee moest. Hij is getrouwd namelijk. Voor mij is het dan duidelijk dat ik niks moet doen, uiteraard. Maar ik wist niet of ik meer afstand moest nemen of gewoon normaal doen.
Laatst kwam ik een vriendin van mij tegen met zijn vrouw en toen raakte ik in de war: als kennelijk de vriendenkring begint te overlappen kan ik nog moeilijker uit de buurt blijven.
Maar vandaag ging hij ook duiken en het deed me niet zo veel. Misschien is het ergste gevoel voorbij. We hebben elkaar wel gesproken, ontspannen gesprek en ik ben blij dat het zo ook kan.
Dus, Moon weer happy, het was een leuke dag. Misschien haal ik het wel weer weg, voor de zekerheid.
Hoe was jullie dag?
Mijn hoofd is weer rustiger na gisteravond. Er ging van alles door mijn hoofd toen, ik was nog niet echt gekalmeerd na het wilde stappen denk ik en maakte me druk om van alles.
Vandaag letterlijk goed afgekoeld... ik ben in de zee geweest. Nieuwjaarsduik
En ik ben happy. Er is iemand waar ik wat gevoelens voor had de laatste tijd en ik wist niet wat ik ermee moest. Hij is getrouwd namelijk. Voor mij is het dan duidelijk dat ik niks moet doen, uiteraard. Maar ik wist niet of ik meer afstand moest nemen of gewoon normaal doen.
Laatst kwam ik een vriendin van mij tegen met zijn vrouw en toen raakte ik in de war: als kennelijk de vriendenkring begint te overlappen kan ik nog moeilijker uit de buurt blijven.
Maar vandaag ging hij ook duiken en het deed me niet zo veel. Misschien is het ergste gevoel voorbij. We hebben elkaar wel gesproken, ontspannen gesprek en ik ben blij dat het zo ook kan.
Dus, Moon weer happy, het was een leuke dag. Misschien haal ik het wel weer weg, voor de zekerheid.
Hoe was jullie dag?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 2 januari 2011 om 23:39
Meid, een getrouwde man. Iets om ernstig van in de war te raken. Helaas laten gevoelens zich niet sturen, wel een lastige situatie. Gelukkig ben je weer wat 'nuchter'.
Wat supergaaf die nieuwjaarsduik. Fijn om te horen dat je happy bent.
Hier gaat het ook weer een stuk beter. Zoon is hier op oudejaarsavond wezen eten en later ging hij gelukkig naar zijn vrienden en kwam pas tegen de ochtend terug. Hij sliep hier zodat hij ook wat kon drinken. Hij ging de volgende dag al gauw weer naar zijn eigen huis. Goed teken dat hij zijn sociale contacten bijhoudt. Voor mij ook weer redenen om me beter te voelen. Ik probeer in ieder geval alles een beetje los te laten. Voor zover dat mogelijk is.
Wat supergaaf die nieuwjaarsduik. Fijn om te horen dat je happy bent.
Hier gaat het ook weer een stuk beter. Zoon is hier op oudejaarsavond wezen eten en later ging hij gelukkig naar zijn vrienden en kwam pas tegen de ochtend terug. Hij sliep hier zodat hij ook wat kon drinken. Hij ging de volgende dag al gauw weer naar zijn eigen huis. Goed teken dat hij zijn sociale contacten bijhoudt. Voor mij ook weer redenen om me beter te voelen. Ik probeer in ieder geval alles een beetje los te laten. Voor zover dat mogelijk is.
maandag 3 januari 2011 om 00:25
Jij klinkt ook goed Chatterly
Ja het is lastig, soms. Het zou fijn zijn als het gevoel naar de achtergrond schuift en we als vrienden met elkaar kunnen omgaan. Kan erg goed met m praten en als ik het contact op een laag pitje zou zetten, zou dat ook voorbij zijn. Er zijn gewoon weinig mensen die mij zo goed door hebben als hij. En zo iemand zou ik best in de vriendenkring willen houden.
Gelukkig heb ik echt heel sterk mijn principes dat ik nooooooit bewust een grens zou opzoeken. No way.
Maar vraag me wel eens af of hij ook voelt dat er een bijzonder soort klik is of dat dat alleen in mijn hoofd zit.
(Zo fijn er even over te schrijven, IRL heb ik het er niet over)
Ja het is lastig, soms. Het zou fijn zijn als het gevoel naar de achtergrond schuift en we als vrienden met elkaar kunnen omgaan. Kan erg goed met m praten en als ik het contact op een laag pitje zou zetten, zou dat ook voorbij zijn. Er zijn gewoon weinig mensen die mij zo goed door hebben als hij. En zo iemand zou ik best in de vriendenkring willen houden.
Gelukkig heb ik echt heel sterk mijn principes dat ik nooooooit bewust een grens zou opzoeken. No way.
Maar vraag me wel eens af of hij ook voelt dat er een bijzonder soort klik is of dat dat alleen in mijn hoofd zit.
(Zo fijn er even over te schrijven, IRL heb ik het er niet over)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 3 januari 2011 om 20:44
Moonlight, er zal ongetwijfeld een bijzondere klik zijn, ook van zijn kant. Anders zou je niet zo goed met hem kunnen praten en zou hij je niet zo goed doorhebben. Wat heeft het voor meerwaarde als hij uitspreekt jou bijzonder te vinden en daarbij een mooie vriendschap op het spel te zetten? Ik vind het mooi van je dat je je aan je principes houdt. Heel veel anderen zouden hun principes over boord gooien en aan zichzelf denken. Er zijn trouwens heel veel mannen/jongens die ook vast zijn eigenschappen hebben, alleen moet je die nog tegenkomen waarschijnlijk. Afstand nemen zou ik niet doen. Als je het aan kan zou ik gewoon van de vriendschap genieten. Als er echte verliefdheid is zou ik wel voorzichtig zijn. Juist om jezelf in bescherming te nemen. Hou je taai!
donderdag 6 januari 2011 om 22:28
Bedankt voor je post Chatterly!
Tja hij heeft ook een sociaal beroep dus ook daardoor is hij er goed in de juiste vragen te stellen waardoor je makkelijk dingen vertelt.
Het valt nu iets meer op zijn plek. Heb wel vrede met de situatie zoals het is.
Ik zag vanavond een vriendin en die is ook erg ehm... enthousiast over deze meneer. Hij heeft haar overgehaald voor een bepaald evenement en vandaag had zij aan haar collega een mail voorgelezen die ze van hem had gehad. Ik dacht eigenlijk: K, ben je niet iets te enthousiast nu?
(Ik heb zondag al een verhaal van ze aangehoord dat hij haar sokken had geleend wat kennelijk erg grappig was)
Zij is ook getrouwd overigens. Maar k ben dus niet de enige die een beetje gevoelig is op dat vlak...
Verder: Vandaag heb ik een redelijke dag maar gisteren was het niet best. Zo moe...
Ik had dinsdag cursus gehad, dan ben ik tot 22 uur bezig en ben rond 23.30 thuis. En t is best intensief.
Gisteren had ik GGZ cursus om 10.15 maar ik werd pas om 10.10 wakker... heb kennelijk in mijn droom de wekker uit gezet. Heel snel heen gegaan, t is gelukkig dichtbij.
12 uur naar huis... nog even geluncht... toen gaan douchen want dat had ik s ochtends niet gedaan. En na het douchen ben ik op de bank gaan liggen..... en niet meer af gekomen. Ik was zoooooooo moe. Heb alleen nog gekookt en gegeten met dingen die ik nog in huis had. Verder kon ik niks opbrengen.
Misschien had ik toch teveel gedaan in de dagen ervoor. Ben nu wel uitgerust maar moet in januari wel even opletten dat ik niet teveel hooi op mijn vork neem...
Hoe is het met jullie?
Tja hij heeft ook een sociaal beroep dus ook daardoor is hij er goed in de juiste vragen te stellen waardoor je makkelijk dingen vertelt.
Het valt nu iets meer op zijn plek. Heb wel vrede met de situatie zoals het is.
Ik zag vanavond een vriendin en die is ook erg ehm... enthousiast over deze meneer. Hij heeft haar overgehaald voor een bepaald evenement en vandaag had zij aan haar collega een mail voorgelezen die ze van hem had gehad. Ik dacht eigenlijk: K, ben je niet iets te enthousiast nu?
(Ik heb zondag al een verhaal van ze aangehoord dat hij haar sokken had geleend wat kennelijk erg grappig was)
Zij is ook getrouwd overigens. Maar k ben dus niet de enige die een beetje gevoelig is op dat vlak...
Verder: Vandaag heb ik een redelijke dag maar gisteren was het niet best. Zo moe...
Ik had dinsdag cursus gehad, dan ben ik tot 22 uur bezig en ben rond 23.30 thuis. En t is best intensief.
Gisteren had ik GGZ cursus om 10.15 maar ik werd pas om 10.10 wakker... heb kennelijk in mijn droom de wekker uit gezet. Heel snel heen gegaan, t is gelukkig dichtbij.
12 uur naar huis... nog even geluncht... toen gaan douchen want dat had ik s ochtends niet gedaan. En na het douchen ben ik op de bank gaan liggen..... en niet meer af gekomen. Ik was zoooooooo moe. Heb alleen nog gekookt en gegeten met dingen die ik nog in huis had. Verder kon ik niks opbrengen.
Misschien had ik toch teveel gedaan in de dagen ervoor. Ben nu wel uitgerust maar moet in januari wel even opletten dat ik niet teveel hooi op mijn vork neem...
Hoe is het met jullie?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 7 januari 2011 om 15:52
Ik realiseer me ineens iets en dat komt een beetje als een klap.
(sorry misschien moet ik een eigen topic beginnen maar zit nu middenin een paar andere werkzaamheden, moet t alleen ff kwijt)
Stel dat je een sticker op je hoofd hebt met daarop geschreven wat je 'maatschappelijke status' is. Dan is het bij mij net of in 2005 de sticker 'student' eraf is getrokken en een sticker opgeplakt is met 'psychiatrisch patiënt'. Zo voelt het, nog steeds.
Ik bedoel niet dat iedereen het aan me ziet ofzo, maar meer wat ik zelf vind dat ik ben.
Misschien moet ik weer gaan studeren. Ik weet niet of ik geld heb voor een hele studie. Maar al is het maar een jaartje: even ervaren dat ik niet meer die patiënt ben.
Okee raar verhaal zo even tussendoor maar ik wilde het even kwijt.
Iedereen een prettig weekend gewenst.
(sorry misschien moet ik een eigen topic beginnen maar zit nu middenin een paar andere werkzaamheden, moet t alleen ff kwijt)
Stel dat je een sticker op je hoofd hebt met daarop geschreven wat je 'maatschappelijke status' is. Dan is het bij mij net of in 2005 de sticker 'student' eraf is getrokken en een sticker opgeplakt is met 'psychiatrisch patiënt'. Zo voelt het, nog steeds.
Ik bedoel niet dat iedereen het aan me ziet ofzo, maar meer wat ik zelf vind dat ik ben.
Misschien moet ik weer gaan studeren. Ik weet niet of ik geld heb voor een hele studie. Maar al is het maar een jaartje: even ervaren dat ik niet meer die patiënt ben.
Okee raar verhaal zo even tussendoor maar ik wilde het even kwijt.
Iedereen een prettig weekend gewenst.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
