Seks
alle pijlers
Minnaar deel 14
zondag 6 maart 2011 om 20:18
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
dinsdag 3 mei 2011 om 19:49
@ JJ, zoals jij en ik al wisten lopen onze lijnen behoorlijk gelijk.. zoveel overeenkomsten.
Ik hoef geen maskers te laten vallen bij minnaar, ik krijg niet eens de kans om een masker op te zetten. Waarbij nr1 echt weken naast me kan zitten en niet door heeft hoe ik me voel (mits ik het expliciet zeg) heeft minnaar aan een woord of blik genoeg, en niet alleen weet hij dat er iets is, hij weet meteen wat er is.. Hij is in 40 jaar de eerste voor wie ik mijn muur heb laten vallen, mijn berlijnse muur.. en al zou ik soms willen dat ik die weer op kon bouwen, ik ben ook blij dat ik nu dingen leer kennen, leer ervaren die ik nog nooit heb ervaren. Nee, hij zal nooit mijn nr1 zijn. Maar we bevestigen naar elkaar iets te hebben gevonden wat we niet bij een ander hebben kunnen vinden voorheen. Ook weten we dat we er van kunnen genieten zonder elkaars nr1 te zijn. Het mag er zijn, we laten het toe.. en dat maakt dat je er meer van kunt genieten.
Uiteraard is het niet altijd maar rozengeur en maneschijn.. en zijn er ook dagen met zwarte randjes.. ooit, ooit hoop ik het allemaal goed te kunnen handelen en alles in het juiste perspectief te kunnen zien en beleven.
Er kunnen verschillende termen genoemd worden, soulmates, Best Friends.. (with benefits), ware liefde.. Het beestje moet tenslotte een naam hebben
Ik zelf noem het liefde, houden van.. of het ware liefde is zal nooit iemand weten.. echte ware liefde.. dat is pas na zeer veel tientallen jaren te beschrijven. Of is alle liefde altijd waar?.. maar sommige wellicht met een houdbaarheidsdatum??
En verloren.. heb je daadwerkelijk verloren? Wil je het echt zo zien? Ik zie het als een winst, ondanks de moeilijke dagen.. stel dat ik dit nooit had mogen meemaken, nee ik zou niet hebben geweten wat ik zou hebben gemist. En nu zou ik heel veel pijn hebben als het over is. Maar voor geen goud had ik het willen missen.. Is dat dan verlies?
Ik hoef geen maskers te laten vallen bij minnaar, ik krijg niet eens de kans om een masker op te zetten. Waarbij nr1 echt weken naast me kan zitten en niet door heeft hoe ik me voel (mits ik het expliciet zeg) heeft minnaar aan een woord of blik genoeg, en niet alleen weet hij dat er iets is, hij weet meteen wat er is.. Hij is in 40 jaar de eerste voor wie ik mijn muur heb laten vallen, mijn berlijnse muur.. en al zou ik soms willen dat ik die weer op kon bouwen, ik ben ook blij dat ik nu dingen leer kennen, leer ervaren die ik nog nooit heb ervaren. Nee, hij zal nooit mijn nr1 zijn. Maar we bevestigen naar elkaar iets te hebben gevonden wat we niet bij een ander hebben kunnen vinden voorheen. Ook weten we dat we er van kunnen genieten zonder elkaars nr1 te zijn. Het mag er zijn, we laten het toe.. en dat maakt dat je er meer van kunt genieten.
Uiteraard is het niet altijd maar rozengeur en maneschijn.. en zijn er ook dagen met zwarte randjes.. ooit, ooit hoop ik het allemaal goed te kunnen handelen en alles in het juiste perspectief te kunnen zien en beleven.
Er kunnen verschillende termen genoemd worden, soulmates, Best Friends.. (with benefits), ware liefde.. Het beestje moet tenslotte een naam hebben
Ik zelf noem het liefde, houden van.. of het ware liefde is zal nooit iemand weten.. echte ware liefde.. dat is pas na zeer veel tientallen jaren te beschrijven. Of is alle liefde altijd waar?.. maar sommige wellicht met een houdbaarheidsdatum??En verloren.. heb je daadwerkelijk verloren? Wil je het echt zo zien? Ik zie het als een winst, ondanks de moeilijke dagen.. stel dat ik dit nooit had mogen meemaken, nee ik zou niet hebben geweten wat ik zou hebben gemist. En nu zou ik heel veel pijn hebben als het over is. Maar voor geen goud had ik het willen missen.. Is dat dan verlies?
dinsdag 3 mei 2011 om 22:33
@Sensual D: mooi beschreven. Ik vind dat ook geen verlies, of liever gezegd: het hoeft geen verlies te zijn.. ik zou sommige dingen niet gemist willen hebben, alleen maar omdat je het ook evt weer kwijt kan raken..
Leven is ervaren, meemaken. Liefhebben is risico lopen (dat het voorbij gaat). Het mooie (harts/zielsaangelegenheden nemen ze je nooit meer af, en als je het kwijtraakt kan je het altijd nog koesteren). Liever weten wat je mist, dan nooit meegemaakt te hebben, zo denk ik erover.
Leven is ervaren, meemaken. Liefhebben is risico lopen (dat het voorbij gaat). Het mooie (harts/zielsaangelegenheden nemen ze je nooit meer af, en als je het kwijtraakt kan je het altijd nog koesteren). Liever weten wat je mist, dan nooit meegemaakt te hebben, zo denk ik erover.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 3 mei 2011 om 22:48
Ik zie in JJ`s post staan: verloren én gewonnen.. en zo is het maar net. Als je kiest win je iets en je verliest iets. En dat is een afscheid maar als het goed is, kom je er beter uit.
Stew ik ben het met je eens over de keuze tussen nummers 1 en 2, ik moet ook nog vaak denken aan Marjo. Kiezen voor je minnaar en dan de realiteit keihard in your face. Heel heftig. Ik vind het ook moeilijk voor te stellen. Het is je minnaar relatie die zo ontzettend gaaf is, als je elkaars nummer 1 wordt dienen alle aardse zaken die je nu met je 1 hebt zich toch aan. Hoe ziet dat eruit? Zie je na 2 jaar nog hoe je begonnen bent? Wat is daarvan over?
Aan de andere kant, toen ik voor zeb koos was ik 23... head over heels verliefd en de rest van de wereld bestond niet. Nu ben ik 40 en kan het leven veel beter overzien. Kan ik nu ook niet beter overzien welke partner er bij mij hoort? Allemaal puzzeltjes...
Stew ik ben het met je eens over de keuze tussen nummers 1 en 2, ik moet ook nog vaak denken aan Marjo. Kiezen voor je minnaar en dan de realiteit keihard in your face. Heel heftig. Ik vind het ook moeilijk voor te stellen. Het is je minnaar relatie die zo ontzettend gaaf is, als je elkaars nummer 1 wordt dienen alle aardse zaken die je nu met je 1 hebt zich toch aan. Hoe ziet dat eruit? Zie je na 2 jaar nog hoe je begonnen bent? Wat is daarvan over?
Aan de andere kant, toen ik voor zeb koos was ik 23... head over heels verliefd en de rest van de wereld bestond niet. Nu ben ik 40 en kan het leven veel beter overzien. Kan ik nu ook niet beter overzien welke partner er bij mij hoort? Allemaal puzzeltjes...
woensdag 4 mei 2011 om 00:19
@Rooss: kweetniet.. er zijn zoveel dingen die terzake doen in een allesomvattende relatie: hoe je het leven wel of niet overeenkomstig ziet in smaak, levenswijze, waar je van geniet, sociale leven, huismus of uitgaansmens, werk en ontspanning, vakanties, ochtend- en avondmens, sportief of niet.
Op je 23e spelen andere daarin andere dingen de hoofdrol (settelen, gezin, inkomen, opbouw) en ontwikkel je samen bepaalde gewoontes. Ik was op die leeftijd in allerlei opzichten zeer gelijkgestemd met ex, of dat nu manier van leven was of opvoeding van de kinderen enz. Later (rond 40?) worden andere dingen misschien belangrijker en zijn beider persoonlijkheden (oa door gezamenlijke en van elkaar los meegemaakte ervaringen) verder ontwikkeld. Dingen die in vroeger jaren een uitdaging waren (en bijv alle energie voor) kunnen jaren later dan allang een patroon/gewoonte geworden zijn of zwaarder voelen of verwachtingen niet uitgekomen zijn.
Dan kunnen verschillen ook duidelijker naar voren komen of niet (genoeg) aan bod gekomen zijn en waar je vroeger nog kon denken: "dat verandert/ komt ooit wel" verdwijnt het vertrouwen daarin, als dat na jaren niet gebeurd is. Je kan jaren iets schattig vinden en later aan ergeren. Denk dat als het om belangrijke issues gaat, je dan toch die afstemming/gelijkgestemdheid opnieuw zoekt, toetst aan hoe het nu is (en veel realistischer dan de dromen/verwachtingen van destijds, nu weet je onderhand wie de ander werkelijk is) en dan het idee dat nooit te (kunnen) krijgen met die persoon doorslaggevend wordt.
En 1 vd partners of allebei kan/kunnen nogal veranderd zijn. Of levensomstandigheden, tegenslag of juist groei waardoor je een andere kant van elkaar meemaakt. Die partner is niet hetzelfde en jij ook niet, maar je verwachtingen over wat je nog wil van het leven (als werk en/of gezin redelijk gevestigd zijn) kan evengoed niet (helemaal meer) overeenkomen.
En ja, je kan misschien (nu) beter inschatten wat voor partner daar (nu) bij past en wat (komende jaren) prioriteiten zijn, maar dat zegt niet dat je dat toen niet goed kon inschatten. Het gaat nu om andere fase/situatie/keuzes (oa vanuit dat je sommige dingen geleerd/gedaan/voor elkaar hebt, die toen nog ver weg lagen) en soms nieuwe dingen een uitdaging zijn, die toen gewoon niet aan de orde waren of altijd met het idee dat dat later nog wel zou komen.
Op je 23e spelen andere daarin andere dingen de hoofdrol (settelen, gezin, inkomen, opbouw) en ontwikkel je samen bepaalde gewoontes. Ik was op die leeftijd in allerlei opzichten zeer gelijkgestemd met ex, of dat nu manier van leven was of opvoeding van de kinderen enz. Later (rond 40?) worden andere dingen misschien belangrijker en zijn beider persoonlijkheden (oa door gezamenlijke en van elkaar los meegemaakte ervaringen) verder ontwikkeld. Dingen die in vroeger jaren een uitdaging waren (en bijv alle energie voor) kunnen jaren later dan allang een patroon/gewoonte geworden zijn of zwaarder voelen of verwachtingen niet uitgekomen zijn.
Dan kunnen verschillen ook duidelijker naar voren komen of niet (genoeg) aan bod gekomen zijn en waar je vroeger nog kon denken: "dat verandert/ komt ooit wel" verdwijnt het vertrouwen daarin, als dat na jaren niet gebeurd is. Je kan jaren iets schattig vinden en later aan ergeren. Denk dat als het om belangrijke issues gaat, je dan toch die afstemming/gelijkgestemdheid opnieuw zoekt, toetst aan hoe het nu is (en veel realistischer dan de dromen/verwachtingen van destijds, nu weet je onderhand wie de ander werkelijk is) en dan het idee dat nooit te (kunnen) krijgen met die persoon doorslaggevend wordt.
En 1 vd partners of allebei kan/kunnen nogal veranderd zijn. Of levensomstandigheden, tegenslag of juist groei waardoor je een andere kant van elkaar meemaakt. Die partner is niet hetzelfde en jij ook niet, maar je verwachtingen over wat je nog wil van het leven (als werk en/of gezin redelijk gevestigd zijn) kan evengoed niet (helemaal meer) overeenkomen.
En ja, je kan misschien (nu) beter inschatten wat voor partner daar (nu) bij past en wat (komende jaren) prioriteiten zijn, maar dat zegt niet dat je dat toen niet goed kon inschatten. Het gaat nu om andere fase/situatie/keuzes (oa vanuit dat je sommige dingen geleerd/gedaan/voor elkaar hebt, die toen nog ver weg lagen) en soms nieuwe dingen een uitdaging zijn, die toen gewoon niet aan de orde waren of altijd met het idee dat dat later nog wel zou komen.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 4 mei 2011 om 00:46
In elke fase van je leven zul je andere behoeftes hebben en daardoor andere keuzes maken. (wie o wie kent de piramide van Maslow! ) En die fases zijn niet zo zeer in leeftijden in te delen.. zo maakte ik een 'partner' keuze toen ik 17 was (en op mijn 23e met hem trouwde) 14 jaar later maakte ik een hele andere keuze, op dat moment zeker wetende dat dat een goede keuze was (de in mijn ogen eerdere verkeerde keuze zou mij wel behoede voor weer een verkeerde keuze.. ) En kijk eens aan.. ik bevind me weer in een nieuwe fase en weet dat ik nu een geheel andere keuze zou maken. Ik weet nu wat ik NU OP DIT MOMENT belangrijk vind en nodig heb.. Maar hoe is dat over 10 jaar, en wie zegt dat over 10 jaar mijn volgende fase zich aandient.
Dus ik denk niet dat je dingen nu beter kunt inschatten.. Je kunt ze anders inschatten, maar nog weet je niet wat je te wachten staat..
Hulde aan hen die alle fases in hun leven kunnen bevredigen met dezelfde partner, zij waarbij de partner meegroeit in de diverse behoeftes die de mens heeft (en nee dat is niet alleen op seksueel gebied) Of bij wie de partner duidelijk inziet dat er een verschil in behoeftes kan zijn en die op diverse wijze aangevuld kan worden.
Ik denk dat de piramide van Maslow een hoop mensen de ogen kan openen, zeker hen die zich afvragen waarom ze zo veranderd zijn, waarom hun behoeftes zo anders zijn dan een aantal jaren geleden.. En niet alleen in relaties, de piramide is op een aantal diverse zaken toepasbaar.
Dus ik denk niet dat je dingen nu beter kunt inschatten.. Je kunt ze anders inschatten, maar nog weet je niet wat je te wachten staat..
Hulde aan hen die alle fases in hun leven kunnen bevredigen met dezelfde partner, zij waarbij de partner meegroeit in de diverse behoeftes die de mens heeft (en nee dat is niet alleen op seksueel gebied) Of bij wie de partner duidelijk inziet dat er een verschil in behoeftes kan zijn en die op diverse wijze aangevuld kan worden.
Ik denk dat de piramide van Maslow een hoop mensen de ogen kan openen, zeker hen die zich afvragen waarom ze zo veranderd zijn, waarom hun behoeftes zo anders zijn dan een aantal jaren geleden.. En niet alleen in relaties, de piramide is op een aantal diverse zaken toepasbaar.
woensdag 4 mei 2011 om 09:35
http://nl.wikipedia.org/wiki/Piramide_van_Maslow
Deze Suzy, ken 'm wel, maar alleen zakelijk over nagedacht!
Goede uitleg en insteek Sense!
Deze Suzy, ken 'm wel, maar alleen zakelijk over nagedacht!
Goede uitleg en insteek Sense!
woensdag 4 mei 2011 om 09:47
@ Rooss, met verloren en gewonnen kun je ook naar de OP verwijzen. Je hebt je hart verloren, dus geen sv zonder gevoelens. Het winnen is de liefde die je nu kent. Er is natuurlijk niet altijd spraken van een keuze. Als je voor nr2 kiest (zie Marjo) komen er niet alleen maar aardse zaken op je pad, zoals wanneer je vrij én jong bent. Want het verdriet van je kinderen en ex-partner is juist ook een zware factor.
Ik ben het ook wel eens met Suzy's post over de keuzes van partners. Maar mensen kun je niet echt in verschillende types plaatsen, iedereen is uniek. Ik ken mijn man al meer dan de helft van mijn leven. Toen ik hem leerde kennen waren we stapelverliefd en al vrij snel werd ik ongepland zwanger. Als dat niet was gebeurd, durf ik niet met zekerheid te zeggen dat we dan nog bij elkaar waren geweest. Maar het (zeker het mijne) leven loopt vaak niet zoals je bedacht had. Ik ben veranderd, mijn man is veranderd, maar ondanks vele tegenslagen, zakelijk, privé, mijn ernstige ziekte, etc zijn we nog steeds bij elkaar. Maar niemand geeft de garantie dat het ondanks het harde werken een leven lang duurt. Misschien had ik toen niet bewust voor hem gekozen, maar met wat ik nu weet kies ik nog steeds voor hem.
Ik ben het ook wel eens met Suzy's post over de keuzes van partners. Maar mensen kun je niet echt in verschillende types plaatsen, iedereen is uniek. Ik ken mijn man al meer dan de helft van mijn leven. Toen ik hem leerde kennen waren we stapelverliefd en al vrij snel werd ik ongepland zwanger. Als dat niet was gebeurd, durf ik niet met zekerheid te zeggen dat we dan nog bij elkaar waren geweest. Maar het (zeker het mijne) leven loopt vaak niet zoals je bedacht had. Ik ben veranderd, mijn man is veranderd, maar ondanks vele tegenslagen, zakelijk, privé, mijn ernstige ziekte, etc zijn we nog steeds bij elkaar. Maar niemand geeft de garantie dat het ondanks het harde werken een leven lang duurt. Misschien had ik toen niet bewust voor hem gekozen, maar met wat ik nu weet kies ik nog steeds voor hem.
woensdag 4 mei 2011 om 10:42
Mooi gezegd, Stew!
Ben het met je eens, dat je nooit weet of kan inschatten wat er in de toekomst op je pad komt, het blijft samen inspannen, geen garantie op resultaat! Meer kan je niet doen dan je best. En ik denk ook dat dingen niet voor niks gebeuren en dito mensen/kansen op je pad komen die bij die fase passen, bij wat je voor je kiezen krijgt of te ontdekken hebt.
Je valt op iemand, dat is meestal geen bewuste keuze (geweest), je voelt het of niet voor diegene en daar ga je met de beste bedoelingen mee verder. Daar kan een houdbaarheidsdatum aan zitten, en dan kan het een wel een bewuste keuze worden om samen verder te gaan of niet. En blijft het moeilijk inschatten, wie het beste bij je toekomst past. Dat weet je gewoon niet. Je denkt dat je onderhand wel weet hoe je nr 1 op tegenslag reageert, en toch kan dat een jaar later anders zijn.
Ben het met je eens, dat je nooit weet of kan inschatten wat er in de toekomst op je pad komt, het blijft samen inspannen, geen garantie op resultaat! Meer kan je niet doen dan je best. En ik denk ook dat dingen niet voor niks gebeuren en dito mensen/kansen op je pad komen die bij die fase passen, bij wat je voor je kiezen krijgt of te ontdekken hebt.
Je valt op iemand, dat is meestal geen bewuste keuze (geweest), je voelt het of niet voor diegene en daar ga je met de beste bedoelingen mee verder. Daar kan een houdbaarheidsdatum aan zitten, en dan kan het een wel een bewuste keuze worden om samen verder te gaan of niet. En blijft het moeilijk inschatten, wie het beste bij je toekomst past. Dat weet je gewoon niet. Je denkt dat je onderhand wel weet hoe je nr 1 op tegenslag reageert, en toch kan dat een jaar later anders zijn.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 4 mei 2011 om 11:51
Ja, het verdriet van ex en kinderen. Dat had ik nog niet eens meegerekend. Je geluk bouwen op het ongeluk van kindertjes en man, bah. Ik veroordeel het absoluut niet maar hoop dat ik nooit voor die keuze hoef te staan.
Toen zeb ik jong waren zijn we een verbintenis aangegaan, bijna hechter dan het kiezen voor een kind. Zo moesten we al na een kleine poos verkering een hele serieuze keuze maken. Ik heb me toen heel serieus afgevraagd of dit de man van mijn leven was, of ik oud met hem kon worden. Deze verbintenis bestaat al jarenlang niet meer maar de hele bewuste keuze van toen staat me nog fris in het geheugen.'
En nu... nu denk ik dat nog steeds, we kunnen zeker oud met elkaar worden en ik denk ook dat dat gaat gebeuren.
Maar ik denk ook wel eens, stel dat ik NU een levenspartner zou kiezen, op welke gronden kies ik en is dat heel anders dan 17 jaar geleden?
Toen zeb ik jong waren zijn we een verbintenis aangegaan, bijna hechter dan het kiezen voor een kind. Zo moesten we al na een kleine poos verkering een hele serieuze keuze maken. Ik heb me toen heel serieus afgevraagd of dit de man van mijn leven was, of ik oud met hem kon worden. Deze verbintenis bestaat al jarenlang niet meer maar de hele bewuste keuze van toen staat me nog fris in het geheugen.'
En nu... nu denk ik dat nog steeds, we kunnen zeker oud met elkaar worden en ik denk ook dat dat gaat gebeuren.
Maar ik denk ook wel eens, stel dat ik NU een levenspartner zou kiezen, op welke gronden kies ik en is dat heel anders dan 17 jaar geleden?
woensdag 4 mei 2011 om 14:49
@Rooss: voor mij is het zeker zo dat ik nu op andere gronden let als ik nu een levenspartner zou kiezen. Manier van leven en in het leven staan (wat je belangrijk vindt, iha en op dagelijks niveau, elkaar begrijpen of iig kunnen volgen, openheid, betrokkenheid & communicatie) + seksueel overeenkomende behoeften. En veel ruimte voor eigen interesses en stuk eigen onafhankelijk leven.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 4 mei 2011 om 15:47
Hai toppertje, wat leuk dat je even komt "buurten".
Suzy, als ik de balans op maak zijn er een paar eigenschappen die ik anders zou willen zien als ik nú een nieuwe levenspartner zou zoeken, gek genoeg zijn dat juist de dingen die ik zo interessant aan hem vond toen ik hem leerde kennen. Gelukkig zijn er een heleboel eigenschappen die in nog steeds heel fijn vind aan hem. De ruimte voor eigen interesses en een stuk onafhankelijk leven zijn daar zeker een groot deel van. Zonder dat er een compleet stuk desinteresse is, anders zou het er weer heel anders uit zien.
Juist door die ruimte kom je elke keer weer op elkaars paadje als het een tijdje wat minder gaat. Alsof je samen danst zonder elkaar daadwerkelijk vast te houden.
Suzy, als ik de balans op maak zijn er een paar eigenschappen die ik anders zou willen zien als ik nú een nieuwe levenspartner zou zoeken, gek genoeg zijn dat juist de dingen die ik zo interessant aan hem vond toen ik hem leerde kennen. Gelukkig zijn er een heleboel eigenschappen die in nog steeds heel fijn vind aan hem. De ruimte voor eigen interesses en een stuk onafhankelijk leven zijn daar zeker een groot deel van. Zonder dat er een compleet stuk desinteresse is, anders zou het er weer heel anders uit zien.
Juist door die ruimte kom je elke keer weer op elkaars paadje als het een tijdje wat minder gaat. Alsof je samen danst zonder elkaar daadwerkelijk vast te houden.
woensdag 4 mei 2011 om 19:51
@ Femm, ja Maslow wordt vaak voor zakelijke doeleinden gebruikt (op het gebied van personeelszaken, functioneringsgesprekken etc) Ik heb lesgegeven in een onderwerp waarbij Maslow gebruikt werd, en als je iets moet uitleggen is het goed je wat meer te verdiepen, zo ontdekte ik dat het voor vele dingen toepasbaar is. Ik vind het een mooie en interessante materie, die je af en toe goed naar je zelf laat kijken. Naar wie je bent, wat je belangrijk vind en je leert waarom je sommige dingen belangrijker vind dan andere dingen. Het leert je ook dat je veranderingen kunt verwachten in de dingen die je nu belangrijk vind. Dat het normaal is om te veranderen. Dat je behoeftes veranderen..
donderdag 5 mei 2011 om 11:43
Boeiende posts, gisteren. Speelt hier natuurlijk ook enorm. De verbintenis ooit aangegaan, verdriet van man en kids als dit gezin opgebroken wordt. Mijn eigen rol daarin, de foute vrouw, ontaarde moeder?.
Ik kies er zelf voor. Minnaar speelt daar zeker een belangrijke rol in. Als ik hem niet had onmoet had ik het zeker nog jaren volgehouden. Want het was inmiddels wel duidelijk geworden dat manlief en ik niet samen oud zouden worden.
Het is zeker geen rozengeur en maneschijn. Minnaar en ik maken de moeilijkste start die maar mogelijk is. Gaan ook zeker niet samenwonen en onze relatie zal nog een tijd geheim moeten blijven.
Ik kies er zelf voor. Minnaar speelt daar zeker een belangrijke rol in. Als ik hem niet had onmoet had ik het zeker nog jaren volgehouden. Want het was inmiddels wel duidelijk geworden dat manlief en ik niet samen oud zouden worden.
Het is zeker geen rozengeur en maneschijn. Minnaar en ik maken de moeilijkste start die maar mogelijk is. Gaan ook zeker niet samenwonen en onze relatie zal nog een tijd geheim moeten blijven.
donderdag 5 mei 2011 om 19:13
Lisanezz, kijk eens naar de Mama die je nu bent? en die je straks zou kunnen zijn? DAT is bij mij toch, zeker achteraf, wel een heel ander persoontje... En daar is tot nu toe niemand slechter van geworden! Ik snap je gevoel heel goed, maar blijf niet steken in "ik ben de schuldige". Nee hoor, daar doen er meer aan mee...(als je al over schuld kunt spreken, mss verkeerd verwoord)
Ik steek daarmee niet de verdrietige gevoelens van kids enz. onder stoelen of banken hoor! echt niet...
Maar die Maslow van Sense zou hier wel eens heeeel erg van toepassing kunnen zijn
Ik steek daarmee niet de verdrietige gevoelens van kids enz. onder stoelen of banken hoor! echt niet...
Maar die Maslow van Sense zou hier wel eens heeeel erg van toepassing kunnen zijn
vrijdag 6 mei 2011 om 21:15
Ik heb er wel een goed gevoel bij, maar dacht dat het mss veel was.
Ik heb ook elke dag contact met hem. Vandaar. Op zich mag het van mij minder hoor, puur omdat ik er niet zoveel tijd voor heb. (getuige mijn veelvuldige afwezigheid op het forum)
quote:Sensual_D schreef op 28 april 2011 @ 18:34:
[...]
Volgens mij zijn alle opties hier mogelijk onder de diverse mensen die meeschrijven. Ik heb zelf elke dag contact met mijn minnaar, hetzij over de telefoon, email, sms of chat.. er gaat geen dag voorbij zonder dat hij wat van zich laat horen..
Ik zou het zelf niet kunnen om elkaar alleen te spreken om een afspraak te maken.. Maar er zijn er die zich daar prima bij voelen.
Waarom wil je dat weten? Heb je zelf geen goed gevoel bij hoe vaak jij contact hebt?
Ik heb ook elke dag contact met hem. Vandaar. Op zich mag het van mij minder hoor, puur omdat ik er niet zoveel tijd voor heb. (getuige mijn veelvuldige afwezigheid op het forum)
quote:Sensual_D schreef op 28 april 2011 @ 18:34:
[...]
Volgens mij zijn alle opties hier mogelijk onder de diverse mensen die meeschrijven. Ik heb zelf elke dag contact met mijn minnaar, hetzij over de telefoon, email, sms of chat.. er gaat geen dag voorbij zonder dat hij wat van zich laat horen..
Ik zou het zelf niet kunnen om elkaar alleen te spreken om een afspraak te maken.. Maar er zijn er die zich daar prima bij voelen.
Waarom wil je dat weten? Heb je zelf geen goed gevoel bij hoe vaak jij contact hebt?
vrijdag 6 mei 2011 om 21:19
En hoe en waar regelen jullie dan de ontmoetingen?
Wij hebben elkaar deze week twee keer gezien en ik heb er echt wel een risico voor genomen (een heel eind omrijden naar een andere plaats als waar ik zijn zou, uiteraard goed lettend op mijn snelheid om evt. boetes te voorkomen), omdat het dit weekend niet ging (hij woont ver weg en kreeg bezoek)
Ik ben niet echt fan van sex in de auto...nu hadden we het in de bossen gedaan..erg leuk met dit weer, op de grote muggen na...
quote:itsyou schreef op 29 april 2011 @ 21:18:
@Bkstr: Ha, lekker op vakantie, dat klinkt goed zeg. Vakantieliefde, klinkt nog veel beter trouwens.
Ik heb van de zomer ook een paar weken vrij maar ik heb toch echt geen idee hoe ik dat zou moeten doen, nu als single.
Eigenlijk ook geen single vriendinnen voor handen om mee te gaat, dus... dat zal wel thuis wat rommelen worden.
Voordeel is dan dat minnaar wel af en toe lekker langs kan komen.
@Anooniem: ik spreek minnaar door de week dagelijks op het werk en s'avonds vaak even telefonisch. In het weekend alleen soms even sms en bellen. Dit alles kan alleen maar als het bij hem thuis mogelijk is (hij is getrouwd) dus ik kan hem nooit als eerste sms-en. Mailen doen we nooit.
Minimaal 1 keer in de 2 weken staat er bij ons beiden een "kruisje" in de agenda.
Wij hebben elkaar deze week twee keer gezien en ik heb er echt wel een risico voor genomen (een heel eind omrijden naar een andere plaats als waar ik zijn zou, uiteraard goed lettend op mijn snelheid om evt. boetes te voorkomen), omdat het dit weekend niet ging (hij woont ver weg en kreeg bezoek)
Ik ben niet echt fan van sex in de auto...nu hadden we het in de bossen gedaan..erg leuk met dit weer, op de grote muggen na...
quote:itsyou schreef op 29 april 2011 @ 21:18:
@Bkstr: Ha, lekker op vakantie, dat klinkt goed zeg. Vakantieliefde, klinkt nog veel beter trouwens.
Ik heb van de zomer ook een paar weken vrij maar ik heb toch echt geen idee hoe ik dat zou moeten doen, nu als single.
Eigenlijk ook geen single vriendinnen voor handen om mee te gaat, dus... dat zal wel thuis wat rommelen worden.
Voordeel is dan dat minnaar wel af en toe lekker langs kan komen.
@Anooniem: ik spreek minnaar door de week dagelijks op het werk en s'avonds vaak even telefonisch. In het weekend alleen soms even sms en bellen. Dit alles kan alleen maar als het bij hem thuis mogelijk is (hij is getrouwd) dus ik kan hem nooit als eerste sms-en. Mailen doen we nooit.
Minimaal 1 keer in de 2 weken staat er bij ons beiden een "kruisje" in de agenda.
vrijdag 6 mei 2011 om 21:24
Ja het niet kunnen blijven slapen herken ik zeker, wel jammer, maar in mijn geval maar beter.
Mijn nr 2 is echt een geweldig persoon en ik zou er dus zo stapelverliefd op kunnen worden. Maar al was ik vrijgezel zou het niet kunnen (geloofs/cultuur verschil)
Als ik dan ook nog romantisch met hem zou slapen, dan zou ik allerlei gevoelens krijgen, waar ik niks aan heb.
En daarbij...ik heb zeker gevoelens voor mijn 1 en dat wil ik zou houden. Alleen ons sexleven staat op een zeer laag pitje en ik heb gewoon echt meer nodig.
quote:itsyou schreef op 30 april 2011 @ 21:04:
@Dekater: Jullie dates klinken inderdaad altijd top. Zeker qua tijd die jullie daarvoor kunnen nemen. Helaas is dat niet voor iedereen weggelegd.
Het blijven slapen, na/tijdens een date is voor mij wel het ultieme (onbereikbare) doel.
Je schrijft over je nr 1, dat het nog lastig is. Als je zo veel gevoel hebt voor Rooss, lukt het je dan ook dat, of een ander soortgelijk gevoel te hebben voor je nr. 1?
Mijn gevoel voor nr. 1 was verdwenen en daardoor heeft mijn gevoel voor minnaar de overhand gekregen. Ik kon dan ook niet anders dan bij mijn nr. 1 weggaan.
Mijn minnaar is nog bij zijn vrouw. Maar heeft het daar heel moeilijk mee omdat ik continu in zijn hoofd zit (zegt ie zelf). Het gevoel voor zijn vrouw is ook al jaren geleden weggezakt en sinds wij seks met elkaar hebben (nu ruim een jaar) heeft hij het met zijn vrouw niet meer gedaan.
Nu "hoor" ik sommigen denken: ja ja, dat zegt ie !
Maar goed, ik geloof hem daarin, zeker als ik zijn "geworstel" met de hele situatie zie.
Mijn nr 2 is echt een geweldig persoon en ik zou er dus zo stapelverliefd op kunnen worden. Maar al was ik vrijgezel zou het niet kunnen (geloofs/cultuur verschil)
Als ik dan ook nog romantisch met hem zou slapen, dan zou ik allerlei gevoelens krijgen, waar ik niks aan heb.
En daarbij...ik heb zeker gevoelens voor mijn 1 en dat wil ik zou houden. Alleen ons sexleven staat op een zeer laag pitje en ik heb gewoon echt meer nodig.
quote:itsyou schreef op 30 april 2011 @ 21:04:
@Dekater: Jullie dates klinken inderdaad altijd top. Zeker qua tijd die jullie daarvoor kunnen nemen. Helaas is dat niet voor iedereen weggelegd.
Het blijven slapen, na/tijdens een date is voor mij wel het ultieme (onbereikbare) doel.
Je schrijft over je nr 1, dat het nog lastig is. Als je zo veel gevoel hebt voor Rooss, lukt het je dan ook dat, of een ander soortgelijk gevoel te hebben voor je nr. 1?
Mijn gevoel voor nr. 1 was verdwenen en daardoor heeft mijn gevoel voor minnaar de overhand gekregen. Ik kon dan ook niet anders dan bij mijn nr. 1 weggaan.
Mijn minnaar is nog bij zijn vrouw. Maar heeft het daar heel moeilijk mee omdat ik continu in zijn hoofd zit (zegt ie zelf). Het gevoel voor zijn vrouw is ook al jaren geleden weggezakt en sinds wij seks met elkaar hebben (nu ruim een jaar) heeft hij het met zijn vrouw niet meer gedaan.
Nu "hoor" ik sommigen denken: ja ja, dat zegt ie !
Maar goed, ik geloof hem daarin, zeker als ik zijn "geworstel" met de hele situatie zie.
zondag 8 mei 2011 om 06:34
quote:stewardess schreef op 06 maart 2011 @ 20:18:
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden?
Ja, kan ik nu zeggen uit eigen ervaring. Maar de vraagstelling in het OT ligt genuanceerder ben ik achter gekomen...
Ik heb mijn eerste minnares ervaring achter de rug. Ik kan nu spreken van een ex-minnares, ze heeft recent aangegeven dat het voor haar mooi was geweest. Begonnen om iets te ontdekken en er achter gekomen dat hetgeen we hadden en beleefden niet was wat ze zocht.
Ik betreur dat, maar ben ook reëel: beiden moeten zich prettig voelen binnen een relatie, tevreden zijn en perspectief zien. Maar eerlijk gezegd was ik nog niet klaar.
Verliefd op de persoon ben/was ik niet. Niets ten nadele van haar, ze is een geweldige vrouw en ik waardeer haar zeer. We hebben geweldige dates gehad, we hebben intens van elkaar genoten. Heerlijke seks, veel tussendoor contact, relaxte uren en fijne gesprekken.
Zoals de meeste wel zullen weten, ben ik al geruime tijd depressief. Ben aan de winnende kant en ik heb ervaren dat dit avontuur me een enorme positieve boost heeft gegeven. Energie en levenslust, spanning en iets om naar uit te zien. Bevestiging van mijn eigen ik, zelfvertrouwen. Afleiding?
En daar zit de nuance over verliefdheid: niet verliefd op de persoon, maar wel op het hele gebeuren.
Nu het over is, merk ik dat ik het mis. Ik mis de aandacht, de spanning. Ik mis de chats, het kruisje in de agenda. Ik mis de geiligheid.
Ik merk wel dat ik beter met het (negatieve) gevoel kan omgaan dan voorheen, ik trek het wel, maar toch....
Ik besef dat ik een tijd lang heel veel positieve energie geput heb uit het hele gebeuren en dat is nu gestopt. Daarbij heb ik het idee dat ik wel heel erg geboft heb met mijn eerste minnares, was wel een heel geweldig dekseltje op mijn potje.
Vind ik dat ooit weer, kan dit nog benaderd worden of overtroffen?
Gemis maakt me dus soms verdrietig, somber gestemd. Ik herken het gevoel gedeeltelijk van vroeger, liefdes verdriet omdat mijn vakantievriendinnetje er ineens niet meer was. Daarom classificeer ik het als verliefd zijn op het minnaars gebeuren.
Positieve kant van het geheel: ik weet nu wat het allemaal met je kan doen, de blijvend positieve uitwerking op mijn geest en gemoedstoestand. Buiten de seksuele vervulling van mijn voorkeuren is dat wel een goede reden om te stellen dat het hebben van een minnares zwaar toegevoegde waarde voor mij was en ook weer zal zijn. Heel gezond!
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden?
Ja, kan ik nu zeggen uit eigen ervaring. Maar de vraagstelling in het OT ligt genuanceerder ben ik achter gekomen...
Ik heb mijn eerste minnares ervaring achter de rug. Ik kan nu spreken van een ex-minnares, ze heeft recent aangegeven dat het voor haar mooi was geweest. Begonnen om iets te ontdekken en er achter gekomen dat hetgeen we hadden en beleefden niet was wat ze zocht.
Ik betreur dat, maar ben ook reëel: beiden moeten zich prettig voelen binnen een relatie, tevreden zijn en perspectief zien. Maar eerlijk gezegd was ik nog niet klaar.
Verliefd op de persoon ben/was ik niet. Niets ten nadele van haar, ze is een geweldige vrouw en ik waardeer haar zeer. We hebben geweldige dates gehad, we hebben intens van elkaar genoten. Heerlijke seks, veel tussendoor contact, relaxte uren en fijne gesprekken.
Zoals de meeste wel zullen weten, ben ik al geruime tijd depressief. Ben aan de winnende kant en ik heb ervaren dat dit avontuur me een enorme positieve boost heeft gegeven. Energie en levenslust, spanning en iets om naar uit te zien. Bevestiging van mijn eigen ik, zelfvertrouwen. Afleiding?
En daar zit de nuance over verliefdheid: niet verliefd op de persoon, maar wel op het hele gebeuren.
Nu het over is, merk ik dat ik het mis. Ik mis de aandacht, de spanning. Ik mis de chats, het kruisje in de agenda. Ik mis de geiligheid.
Ik merk wel dat ik beter met het (negatieve) gevoel kan omgaan dan voorheen, ik trek het wel, maar toch....
Ik besef dat ik een tijd lang heel veel positieve energie geput heb uit het hele gebeuren en dat is nu gestopt. Daarbij heb ik het idee dat ik wel heel erg geboft heb met mijn eerste minnares, was wel een heel geweldig dekseltje op mijn potje.
Vind ik dat ooit weer, kan dit nog benaderd worden of overtroffen?
Gemis maakt me dus soms verdrietig, somber gestemd. Ik herken het gevoel gedeeltelijk van vroeger, liefdes verdriet omdat mijn vakantievriendinnetje er ineens niet meer was. Daarom classificeer ik het als verliefd zijn op het minnaars gebeuren.
Positieve kant van het geheel: ik weet nu wat het allemaal met je kan doen, de blijvend positieve uitwerking op mijn geest en gemoedstoestand. Buiten de seksuele vervulling van mijn voorkeuren is dat wel een goede reden om te stellen dat het hebben van een minnares zwaar toegevoegde waarde voor mij was en ook weer zal zijn. Heel gezond!
zondag 8 mei 2011 om 11:37
@Zeb: ik herken het allemaal wat je zegt, incl dat het nog niet klaar was voor jou.. ik denk dat het bij velen al bijzonder is als er zo'n klik is, dat je helemaal je seksuele zelf kan zijn bij iemand. En voor jou nog bijzonderder, omdat je je (voor het eerst) volledig begrepen en geaccepteerd voelde in jouw seksuele aanleg/voorkeur ook nog. Dat betekent nog meer voor je, omdat je dan zo dichtbij jezelf komt.
Het is zo'n verschil als je allebei seksueel op hetzelfde level zit, hetzelfde opwindend vindt, geen van beiden aan hoeft te passen of doet om de ander te plezieren, maar weet dat de ander dat zelf ook niet anders wil.
Je hebt dus een connectie gehad die heel dichtbij je "wezenlijke ik" ligt, dat maakt het vrijer, en maakt veel indruk, is ook een enorme boost omdat het je bevestigt in wie je in het diepst van je wezen bent. Geen (zelf)voor/veroordeling, geen schaamte, gewoon mogen zijn wie/zoals je bent. Heel intiem en heel mooie ervaring om dat (eindelijk) mee te maken. Dat geeft zeker energie, alleen al omdat er zoveel van je af valt en je "mag" luisteren naar en gehoor geven aan je diepste behoeften. (wat bij de meeste mensen wat gemakkelijker gaat of makkelijker een klik te vinden is dan voor jou en mij).
En ik snap je verschil over verliefd zijn of verliefd op het gebeuren heel goed! Het is moeilijk afstand te moeten nemen als het dan weer (veeeeeel te vroeg) over is, maar je weet nu iig hoe dat is, als je op 1 golflengte zit. Het maakt je sterker, dat is zeker, dat geldt voor alles wat je jezelf gunt en mentaal en/of lichamelijk goed voor je is, je puur jezelf kan zijn.
En als je dat eindelijk meemaakt, wil je dat het zo blijft of wil je er meer van, dat het langer duurt, het is allemaal even heftig, je maakt dan grote pieken (en dalen) mee, been there!
Kan maar 1 ding zeggen: neem dit idd mee, je weet nu dat het bestaat, en blijf erop vertrouwen dat er dus meer dekseltjes zijn die op jouw potje passen en het echt nog wel op je pad zal komen! Ik weet wel dat ik nog lange tijd verder "straalde" terwijl ik ondertussen ook verdrietig was en moest "afkicken", dat speciale alweer over was. Die "boost" of flow kan nog lang doorwerken dus! En dat heeft alles met zelfacceptatie en zelfvertrouwen te maken idd. Koester deze mooie ervaring dus maar. Het komt wel weer een keer. Sterkte!
Het is zo'n verschil als je allebei seksueel op hetzelfde level zit, hetzelfde opwindend vindt, geen van beiden aan hoeft te passen of doet om de ander te plezieren, maar weet dat de ander dat zelf ook niet anders wil.
Je hebt dus een connectie gehad die heel dichtbij je "wezenlijke ik" ligt, dat maakt het vrijer, en maakt veel indruk, is ook een enorme boost omdat het je bevestigt in wie je in het diepst van je wezen bent. Geen (zelf)voor/veroordeling, geen schaamte, gewoon mogen zijn wie/zoals je bent. Heel intiem en heel mooie ervaring om dat (eindelijk) mee te maken. Dat geeft zeker energie, alleen al omdat er zoveel van je af valt en je "mag" luisteren naar en gehoor geven aan je diepste behoeften. (wat bij de meeste mensen wat gemakkelijker gaat of makkelijker een klik te vinden is dan voor jou en mij).
En ik snap je verschil over verliefd zijn of verliefd op het gebeuren heel goed! Het is moeilijk afstand te moeten nemen als het dan weer (veeeeeel te vroeg) over is, maar je weet nu iig hoe dat is, als je op 1 golflengte zit. Het maakt je sterker, dat is zeker, dat geldt voor alles wat je jezelf gunt en mentaal en/of lichamelijk goed voor je is, je puur jezelf kan zijn.
En als je dat eindelijk meemaakt, wil je dat het zo blijft of wil je er meer van, dat het langer duurt, het is allemaal even heftig, je maakt dan grote pieken (en dalen) mee, been there!
Kan maar 1 ding zeggen: neem dit idd mee, je weet nu dat het bestaat, en blijf erop vertrouwen dat er dus meer dekseltjes zijn die op jouw potje passen en het echt nog wel op je pad zal komen! Ik weet wel dat ik nog lange tijd verder "straalde" terwijl ik ondertussen ook verdrietig was en moest "afkicken", dat speciale alweer over was. Die "boost" of flow kan nog lang doorwerken dus! En dat heeft alles met zelfacceptatie en zelfvertrouwen te maken idd. Koester deze mooie ervaring dus maar. Het komt wel weer een keer. Sterkte!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 8 mei 2011 om 12:35
@Sensual_D en Fem: dank voor de link. Kan me er zeer in vinden. Merk zelf dat je wel hoger kan komen als 1 laag niet (volledig/naar tevredenheid) verloopt, maar toch beperkt blijft en niet tot volledige zelfontplooiing komt als een of meerdere lagen daaronder je aandacht vragen of uit evenwicht zijn. Dat kan tijdelijk opgevangen/ bewust opzij gezet worden, maar je ook (tijdelijk) "terugtrekken" (of afleiden) naar een "lager niveau" van functioneren.
Ben met Maslov eens dat seks volgens mij ook onder de basisbehoeften valt. Maar net als bij eten & drinken, sporten enz is het menselijk ras gevoelig voor "verslaving": onbevredigbaar, waar het een cyclus van behoefte en behoeftebevrediging zou moeten zijn. Ik bedoel, velen zijn nog niet uitgegeten als de honger over is, zoals dieren, maar hebben lekkere trek, tot onverzadigbare honger, een verstoring van dat natuurlijke mechanisme.
Elke disbalans, van helemaal niet invullen tot overmatig mee bezig zijn, leidt denk ik af van andere "hogere" behoeften als presteren en zelfontplooiing. En ik denk ook dat het overmatiger wordt naarmate het nooit/langere tijd niet bevredigd wordt. Of dat je niet kan onderscheiden/voelen welke behoefte eronder ligt (bijv de ene compenseert met je toevlucht zoeken in een andere behoefte (roken, drinken, eetverslaving enz). Ik denk dat het dan om instinctieve kant van seks gaat (zoals je laten leiden door voortplanting, of de "plattere" variant van seks: (vaak/snel) klaarkomen als behoeftebevrediging, "aan je gerief komen").
Aan de andere kant kan je seks en intimiteit ook een vorm van hoger streven zien (nl zelfontplooiing). Anders dan dieren willen we dan ook die andere onderste lagen ingevuld zien (basisbehoeften + veilig voelen (vertrouwen), erkenning/waardering enz) alvorens je te kunnen wijden aan die hogere vorm van seks.
Misschien berusten daar wel veel misverstanden op en worden mannen in het algemeen meer gedreven door instinctieve behoeftebevrediging en vrouwen in het algemeen (pas) meer als aan andere dingen voldaan is (basisbehoeften (eten. drinken, wonen, financieel) voorzien + veiligheid, vertrouwen, "zekerheid", erkenning,bevestiging en waardering nodig).
En dat ligt misschien in het verschil dat vrouwen kinderen kunnen krijgen en de man verwekt, maar ook in sociale/culturele verschillen, dat een vrouw in hele werelddelen al vroeg leert dat die behoefte "not done" is en je niet hoeft te verwachten dat het (voor een vrouw) ook seksueel bevredigend hoeft te zijn en seks alleen maar een instinctieve behoefte aan zwangerschap/moederschap is. Maw: voor de overleving van de soort hoeft de vrouw niet van seks te genieten, maar moet de man dat wel, anders geen zaadlozing.
Maar doordat we in een ingewikkelder samenleving zitten dan dieren (namelijk ook instinctieve, maar ook mentale behoeften, aangeleerde behoeften (denk aan uiterlijk, macht, cultuur, en status enzo) het denken, rationele en emotionele), lopen behoeften door elkaar op allerlei gebied en is het moeilijk te onderscheiden waardoor je (op dat moment) gedreven wordt.
En ik mis in de pyramide de rol van liefde/gekoesterd worden, maar dat zal dan onder die veiligheid en zekerheid vallen? In deze tijd zijn we al zo geneigd dat te onderschatten (ook met kinderen: het gaat niet om die basiszorg van opvang).
Ben met Maslov eens dat seks volgens mij ook onder de basisbehoeften valt. Maar net als bij eten & drinken, sporten enz is het menselijk ras gevoelig voor "verslaving": onbevredigbaar, waar het een cyclus van behoefte en behoeftebevrediging zou moeten zijn. Ik bedoel, velen zijn nog niet uitgegeten als de honger over is, zoals dieren, maar hebben lekkere trek, tot onverzadigbare honger, een verstoring van dat natuurlijke mechanisme.
Elke disbalans, van helemaal niet invullen tot overmatig mee bezig zijn, leidt denk ik af van andere "hogere" behoeften als presteren en zelfontplooiing. En ik denk ook dat het overmatiger wordt naarmate het nooit/langere tijd niet bevredigd wordt. Of dat je niet kan onderscheiden/voelen welke behoefte eronder ligt (bijv de ene compenseert met je toevlucht zoeken in een andere behoefte (roken, drinken, eetverslaving enz). Ik denk dat het dan om instinctieve kant van seks gaat (zoals je laten leiden door voortplanting, of de "plattere" variant van seks: (vaak/snel) klaarkomen als behoeftebevrediging, "aan je gerief komen").
Aan de andere kant kan je seks en intimiteit ook een vorm van hoger streven zien (nl zelfontplooiing). Anders dan dieren willen we dan ook die andere onderste lagen ingevuld zien (basisbehoeften + veilig voelen (vertrouwen), erkenning/waardering enz) alvorens je te kunnen wijden aan die hogere vorm van seks.
Misschien berusten daar wel veel misverstanden op en worden mannen in het algemeen meer gedreven door instinctieve behoeftebevrediging en vrouwen in het algemeen (pas) meer als aan andere dingen voldaan is (basisbehoeften (eten. drinken, wonen, financieel) voorzien + veiligheid, vertrouwen, "zekerheid", erkenning,bevestiging en waardering nodig).
En dat ligt misschien in het verschil dat vrouwen kinderen kunnen krijgen en de man verwekt, maar ook in sociale/culturele verschillen, dat een vrouw in hele werelddelen al vroeg leert dat die behoefte "not done" is en je niet hoeft te verwachten dat het (voor een vrouw) ook seksueel bevredigend hoeft te zijn en seks alleen maar een instinctieve behoefte aan zwangerschap/moederschap is. Maw: voor de overleving van de soort hoeft de vrouw niet van seks te genieten, maar moet de man dat wel, anders geen zaadlozing.
Maar doordat we in een ingewikkelder samenleving zitten dan dieren (namelijk ook instinctieve, maar ook mentale behoeften, aangeleerde behoeften (denk aan uiterlijk, macht, cultuur, en status enzo) het denken, rationele en emotionele), lopen behoeften door elkaar op allerlei gebied en is het moeilijk te onderscheiden waardoor je (op dat moment) gedreven wordt.
En ik mis in de pyramide de rol van liefde/gekoesterd worden, maar dat zal dan onder die veiligheid en zekerheid vallen? In deze tijd zijn we al zo geneigd dat te onderschatten (ook met kinderen: het gaat niet om die basiszorg van opvang).
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 8 mei 2011 om 14:51
Als je de uitleg leest van Maslow zul je zien dat juist liefde en geliefd zijn een heel groot deel uitmaakt van de 2e en 3e laag.
De eerste laag is zijn de essentiële behoeftes om te overleven (seks valt daar voor mij niet onder, maar Maslow denkt daar blijkbaar anders over )
Hier de uitleg voor de 2e en 3e laag:
2 Behoefte aan lichamelijke veiligheid en zekerheid, het individu gaat beveiliging zoeken in een georganiseerde kleine of grote groep. Dit kan bijvoorbeeld de buurt, het gezin of het bedrijf zijn. Typische voorbeelden zijn: huisvesting, werk en relaties. Er wordt gepoogd dit op te vangen door een uitgebreid stelsel van sociale zekerheid.
3 Behoefte aan saamhorigheid, behoefte aan vriendschap, liefde en positief-sociale relaties.
De eerste laag is zijn de essentiële behoeftes om te overleven (seks valt daar voor mij niet onder, maar Maslow denkt daar blijkbaar anders over )
Hier de uitleg voor de 2e en 3e laag:
2 Behoefte aan lichamelijke veiligheid en zekerheid, het individu gaat beveiliging zoeken in een georganiseerde kleine of grote groep. Dit kan bijvoorbeeld de buurt, het gezin of het bedrijf zijn. Typische voorbeelden zijn: huisvesting, werk en relaties. Er wordt gepoogd dit op te vangen door een uitgebreid stelsel van sociale zekerheid.
3 Behoefte aan saamhorigheid, behoefte aan vriendschap, liefde en positief-sociale relaties.
