Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
zondag 20 januari 2008 om 16:57
Dag dames,
ik lees hier niet meer zo vaak mee en reageer hier niet meer vaak (ik heb er minder behoefte aan en wil er ook niet meer zoveel mee bezig zijn..) maar speciaal voor Josephien wil ik toch even laten weten dat ik haar heel erg bewonder! Erg moedig om het zo aan te pakken! Ik heb het zelf vaker geprobeerd... stoppen met nr2. Het lukt me (of hem) nooit om vol te houden en ik hoop dat het jou beter vergaat (maar ik heb de indruk van wel, dat het echt definitief is). Veel sterkte en nog het allerbeste gewenst!!!
Hoe het hier gaat: ik weet best dat mijn situatie niet eeuwig zo kan blijven duren, maar de laatste maanden verloopt alles nog steeds rustig. Ik ben gelukkig met mijn man en ons huwelijk is goed, hoewel we best soms nog moeilijke momenten hebben. We hebben wel steeds eerlijk en open kunnen praten over alles, ik doe geen stiekeme dingen meer. Ik heb nog contact met nr2 (ongeveer wekelijks telefoontje en af en toe spreken we af), nu al zo'n 1,5 jaar. Ondertussen is nr2 weer alleen (vrouw heeft hem verlaten) en ik heb de indruk dat hij er vooral met mij goed over kan praten, hoe ironisch dat ook is. Het voelt heel raar, ik bespreek dan z'n relatieproblemen en moedig hem aan om haar toch nog een kans te geven (ze hebben een kind samen).
Het blijft soms moeilijk, ik wou dat het anders was, dat IK anders was (zonder die verlangens), maar ik ben ontzettend dankbaar dat het zo kan, dat m'n man er zo mee probeert om te gaan! Het is geen 'normale' situatie, maar op één of andere manier werkt het wel zoals het nu gaat... Voorlopig toch. We zien wel hoe het verder loopt, ik hoop ook ooit zoals Josephien echt de knoop te kunnen doorhakken!!!
Liefs en het beste allemaal,
Marlies
ik lees hier niet meer zo vaak mee en reageer hier niet meer vaak (ik heb er minder behoefte aan en wil er ook niet meer zoveel mee bezig zijn..) maar speciaal voor Josephien wil ik toch even laten weten dat ik haar heel erg bewonder! Erg moedig om het zo aan te pakken! Ik heb het zelf vaker geprobeerd... stoppen met nr2. Het lukt me (of hem) nooit om vol te houden en ik hoop dat het jou beter vergaat (maar ik heb de indruk van wel, dat het echt definitief is). Veel sterkte en nog het allerbeste gewenst!!!
Hoe het hier gaat: ik weet best dat mijn situatie niet eeuwig zo kan blijven duren, maar de laatste maanden verloopt alles nog steeds rustig. Ik ben gelukkig met mijn man en ons huwelijk is goed, hoewel we best soms nog moeilijke momenten hebben. We hebben wel steeds eerlijk en open kunnen praten over alles, ik doe geen stiekeme dingen meer. Ik heb nog contact met nr2 (ongeveer wekelijks telefoontje en af en toe spreken we af), nu al zo'n 1,5 jaar. Ondertussen is nr2 weer alleen (vrouw heeft hem verlaten) en ik heb de indruk dat hij er vooral met mij goed over kan praten, hoe ironisch dat ook is. Het voelt heel raar, ik bespreek dan z'n relatieproblemen en moedig hem aan om haar toch nog een kans te geven (ze hebben een kind samen).
Het blijft soms moeilijk, ik wou dat het anders was, dat IK anders was (zonder die verlangens), maar ik ben ontzettend dankbaar dat het zo kan, dat m'n man er zo mee probeert om te gaan! Het is geen 'normale' situatie, maar op één of andere manier werkt het wel zoals het nu gaat... Voorlopig toch. We zien wel hoe het verder loopt, ik hoop ook ooit zoals Josephien echt de knoop te kunnen doorhakken!!!
Liefs en het beste allemaal,
Marlies
zondag 20 januari 2008 om 19:12
Knipoogjes, in jouw plaats zou ik ook vreselijk genieten. Net als jij stak in mijn kop altijd in het zand. Was wel zo comfortabel. Denk je dat je nr. 1 je nog een kans zou geven als hij er achter komt?
Marlies, fijn dat je even reageert. Wat knap van je nr. 1 dat hij het nog steeds kan handelen. En heerlijk voor jou. Hoe vaak wil hij het erover hebben? Is dat hanteerbaar?
Je zegt bewondering voor me te hebben, maar ik ben er nog lang niet hoor. Mis nr. 2 heel erg. Dit weekend wist ik nog wat hij aan het doen was, maar vanaf nu niet meer. Ik heb mezelf voorgenomen me te beheersen door geen contact te zoeken en niet al te lang vooruit te kijken. Als ik bijv. rond de zomer nr. 2 nog zo mis en mijn gevoel voor nr. 1 onvoldoende is, kies ik denk ik toch voor mezelf, dus nr. 2. Nr. 2 respecteert mijn keuzes en zal echt geen contact met me zoeken, hoewel ik het stiekem wel eens hoop. Genieten hoor jullie allebei!! liefs, J.
[/table]
Marlies, fijn dat je even reageert. Wat knap van je nr. 1 dat hij het nog steeds kan handelen. En heerlijk voor jou. Hoe vaak wil hij het erover hebben? Is dat hanteerbaar?
Je zegt bewondering voor me te hebben, maar ik ben er nog lang niet hoor. Mis nr. 2 heel erg. Dit weekend wist ik nog wat hij aan het doen was, maar vanaf nu niet meer. Ik heb mezelf voorgenomen me te beheersen door geen contact te zoeken en niet al te lang vooruit te kijken. Als ik bijv. rond de zomer nr. 2 nog zo mis en mijn gevoel voor nr. 1 onvoldoende is, kies ik denk ik toch voor mezelf, dus nr. 2. Nr. 2 respecteert mijn keuzes en zal echt geen contact met me zoeken, hoewel ik het stiekem wel eens hoop. Genieten hoor jullie allebei!! liefs, J.
[/table]
maandag 21 januari 2008 om 17:08
Josephien, Heb een paar dagen niet mee kunnen lezen maar ik heb wel aan je gedacht donderdagavond...Ik kon de paniek die je aan het eind gevoeld moet hebben bijna voelen.Het is zo herkenbaar. Ook je stemmingen die je beschrijft, dat het met golven gaat..Ik heb tijden het gevoel gehad op de automatische piloot te leven. Het leek toen wel of ik in een zeepbel zat. Mijn hoofd was één grote warboel. Het is dan wel moeilijk om normaal te doen tegen je omgeving. Ik kon er maar met 1 vriendin over praten.
Ik vind het heel moedig wat je hebt gedaan. En volgens mij heb je daar thuis kanjers rondlopen! Ik hoop echt dat je je weg weer gaat vinden... Schrijf hier maar lekker van je af!
X Lois
Ik vind het heel moedig wat je hebt gedaan. En volgens mij heb je daar thuis kanjers rondlopen! Ik hoop echt dat je je weg weer gaat vinden... Schrijf hier maar lekker van je af!
X Lois
dinsdag 22 januari 2008 om 12:58
Lois, hoe is het nu met jou? Laat het even weten svp. Dat van die warboel herken ik wel. Vandaag had ik dus mijn afspraak met nr. 2. Weet zeker dat hij ook de hele dag aan mij zit te denken. En het is mooi weer, dat hadden we altijd samen. Moeilijke dag dus, voel me echt treurig. Denk steeds nu hadden we dit gedaan en nu dat. We deden veel dezelfde dingen. Morgen is hij jarig en ook dan mag ik geen contact opnemen. Gisteravond zag mijn nr. 1 dat ik het moeilijk had en wilde hij dat ik erover zou praten. Of in het bos gaan schreeuwen etc. Wel moeilijk om hem zo te laten blijken hoe moeilijk het is. Hij begrijpt dat het moeilijk is, wou weten wat ik allemaal zo leuk vind aan nr. 1. Binnenkort wil hij het er met me over hebben waarom hij nr. 2 zo'n klootzak vindt. Nou, dat weet ik dus wel. Erover praten helpt trouwens wel en eerlijk is eerlijk ik word thuis goed opgevangen. Moet ook uitkijken dat ik mijn frustraties daar niet ga afreageren. Het beheerst mijn gedachten veel meer dan toen het mocht, lastig om ergens anders aan te denken. Sorry, moest even wat kwijt. Hoop zo dat de heftigheid van het gemis niet zo lang duurt.
Bedankt voor jullie luisterend oor. X
Bedankt voor jullie luisterend oor. X
dinsdag 22 januari 2008 om 14:04
Met mij gaat het wel... We zouden elkaar afgelopen dinsdag misschien even ontmoeten. Het zag er tot een uur van tevoren naar uit dat het zou lukken. Nr2 was ook met eigen vervoer gekomen en wilde mij ook graag zien,vasthouden.Net op het allerlaatste moment werd er roet in het eten gegooid (van buitenaf) Ineens was 't niet meer mogelijk. Zelfs niet eens een normaal afscheid...(kan er ivm met herkenning niet teveel over vertellen 
( ....)
Geloof maar dat ik baalde! Ik was er gewoon misselijk van..
Daarna heb ik nr2 bijna iedere dag gezien. Hij is lief en aardig. Hij maakt grapjes, noemt mij zijn meisje etc.. maar ik had het idee dat hij niet alleen met mij wilde zijn/ praten. (bang voor reacties van anderen? Was hij me beu?) Het leek wel of hij me een beetje ontweek. Toen ik het aan hem vroeg gaf hij weer aan dat het allemaal weer te dichtbij kwam. We zien elkaar nu even heel veel en blijkbaar wordt hij steeds met zijn neus op de feiten gedrukt. Hij is me absoluut niet beu, liet ook wel merken nog af te willen spreken als de mogelijkhed ooit daar is..Hij geeft dus zulke tegenstrijdige signalen af! En dat maakt mij zo onzeker over zijn liefde voor mij...Hij zit nu weer een paar dagen op een congres. Ik heb hem gezegd de avonden wel even op te 'leuken'. Stuur hem iedere avond een liefdesverhaal over ons. Ik weet dat hij ervan geniet en dat ook wel wilde, maar hij zal er nauwelijks op reageren uit zelfbescherming. En dat....maakt weer onzeker (Mijn naam is 'vrouw'!) Oh errug hè? Het helpt wel nog steeds dat ik minimale verwachtingen heb naar hem toe. dat geeft een stukje rust....
Ik tob dus gewoon door..Pfff
Josephien,Ik kan me goed voorstellen dat je je nu erg treurig voelt..Het is zo dubbel! Het enige dat je zeker weet is dat jullie in elkaars hart zitten. En dat neemt niemand je af. Morgen nog een taai dagje. Heb je je cadeautjes opgestuurd? Deze zal hij zeker koesteren...
Ik vrees dat alleen de tijd je kan helpen. Neem die ook. Natuurlijk moet je er met je gezin over blijven praten. Nr1 heeft veel verdriet, hij vindt nr2 een klootzak (maakt niet uit wie het is!) Probeer je te bedenken dat nr1 dit zegt omdat hij van JOU houdt en je niet kwijt wil. Het is paniekvoetbal...
Ik denk aan je...dikke kus, Lois
"De droefheid vliegt weg op de vleugels van de tijd"
( ....)Geloof maar dat ik baalde! Ik was er gewoon misselijk van..
Daarna heb ik nr2 bijna iedere dag gezien. Hij is lief en aardig. Hij maakt grapjes, noemt mij zijn meisje etc.. maar ik had het idee dat hij niet alleen met mij wilde zijn/ praten. (bang voor reacties van anderen? Was hij me beu?) Het leek wel of hij me een beetje ontweek. Toen ik het aan hem vroeg gaf hij weer aan dat het allemaal weer te dichtbij kwam. We zien elkaar nu even heel veel en blijkbaar wordt hij steeds met zijn neus op de feiten gedrukt. Hij is me absoluut niet beu, liet ook wel merken nog af te willen spreken als de mogelijkhed ooit daar is..Hij geeft dus zulke tegenstrijdige signalen af! En dat maakt mij zo onzeker over zijn liefde voor mij...Hij zit nu weer een paar dagen op een congres. Ik heb hem gezegd de avonden wel even op te 'leuken'. Stuur hem iedere avond een liefdesverhaal over ons. Ik weet dat hij ervan geniet en dat ook wel wilde, maar hij zal er nauwelijks op reageren uit zelfbescherming. En dat....maakt weer onzeker (Mijn naam is 'vrouw'!) Oh errug hè? Het helpt wel nog steeds dat ik minimale verwachtingen heb naar hem toe. dat geeft een stukje rust....
Ik tob dus gewoon door..Pfff
Josephien,Ik kan me goed voorstellen dat je je nu erg treurig voelt..Het is zo dubbel! Het enige dat je zeker weet is dat jullie in elkaars hart zitten. En dat neemt niemand je af. Morgen nog een taai dagje. Heb je je cadeautjes opgestuurd? Deze zal hij zeker koesteren...
Ik vrees dat alleen de tijd je kan helpen. Neem die ook. Natuurlijk moet je er met je gezin over blijven praten. Nr1 heeft veel verdriet, hij vindt nr2 een klootzak (maakt niet uit wie het is!) Probeer je te bedenken dat nr1 dit zegt omdat hij van JOU houdt en je niet kwijt wil. Het is paniekvoetbal...
Ik denk aan je...dikke kus, Lois
"De droefheid vliegt weg op de vleugels van de tijd"
dinsdag 22 januari 2008 om 16:10
Josephien, het is al vaker gezegd maar wat een super nr1 heb jij! Ik hoop zo voor je dat het weer gaat werken tussen jullie.
Lois: herkenbaar, die zelfbescherming. Ik werd daar ook helemaal gek van, en als ik hem dan weer aan de telefoon had voelde ik de liefde er gewoon doorheen komen. En maar niet doorhebben dat vrouwen daar enorm onzeker van worden. Niet teveel tobben he! Hug!
Knipoogjes: ik ben ook al op zoek geweest naar dat boek, maar vond er alleen een opvolger van. Zal eens op bolpuntcom gaan neuzen.
Pff, ik hoor nu al voor de derde keer: "Alles is liefde" op de radio. Ik wordt er een beetje depri van. Ik kan vandaag overal wel om janken, wordt gek van mezelf. Komt vast omdat ik weet dat ik morgen vlak bij hem in de buurt zal zijn, en hij weet het niet! Wil iemand even mijn telefoon afpakken want ik wil het hem zo graag laten weten.
Lois: herkenbaar, die zelfbescherming. Ik werd daar ook helemaal gek van, en als ik hem dan weer aan de telefoon had voelde ik de liefde er gewoon doorheen komen. En maar niet doorhebben dat vrouwen daar enorm onzeker van worden. Niet teveel tobben he! Hug!
Knipoogjes: ik ben ook al op zoek geweest naar dat boek, maar vond er alleen een opvolger van. Zal eens op bolpuntcom gaan neuzen.
Pff, ik hoor nu al voor de derde keer: "Alles is liefde" op de radio. Ik wordt er een beetje depri van. Ik kan vandaag overal wel om janken, wordt gek van mezelf. Komt vast omdat ik weet dat ik morgen vlak bij hem in de buurt zal zijn, en hij weet het niet! Wil iemand even mijn telefoon afpakken want ik wil het hem zo graag laten weten.
dinsdag 22 januari 2008 om 16:31
Hallo allemaal,
Zout op je huid is binnen, inderdaad via bol.com besteld. Ik begin er vanavond gelijk in te lezen.
Geef je telefoon maar even hier Muril Ik begrijp je helemaal, hij brandt in je handen, wees sterk, je bent al zover!!! Hugg!!
Lois, moeilijk he? Ik snap wat je bedoeld met mijn naam is vrouw. Ai... wat een tegenslag, net voordat jullie elkaar zullen ontmoeten... pfff. En dat stukje zelfbescherming, tja... aan de ene kant snappen we dat wel, maar aan de andere kant... willen we toch steeds weer zo graag die paar woordjes horen, of gewoon een smsje met X. Meer is niet nodig, daar hebben we al genoeg aan.
Josephien, natuurlijk beheerst nr. 2 je gedachten, je hebt liefdesverdriet! Ik kan me zo goed voorstellen dat je misschien wel even gewoon zielig wilt zijn, ondanks alle lieve goedbedoelde dingetjes van je gezin en je nr. 1. De pijn zal wel slijten, maar dat zal toch wel veel tijd kosten. Die uitknop.... hij bestaat niet, bestond die knop maar! Hug!!!!
Marlies, wat fijn dat alles rustig is bij je. Die verlangens zijn zo sterk he? Verstandelijk weten we het vaak wel, maar ......
Ik heb al bijna een week niets van nr. 2 gehoord, onderhand begint het te knagen, word ik onrustig, zit ik te wachten op dat ene smsje met alleen die X. Hij heeft het zo vreselijk druk, maar ik WIL hem!
Gek hoor, als je dagelijks contact hebt, is er niets aan de hand, wordt het bijna vanzelfsprekend, maar nu.... geen moment is hij uit mijn gedachten, ik sta met hem op en ga met hem naar bed, hij beheerst mijn gedachten compleet deze afgelopen dagen.
Ach, ik moet niet zeuren, dit is wel eens eerder voorgekomen en het komt wel weer, gewoon even mezelf tot de orde roepen, een schop onder de kont (en even lekker hier van me afschrijven
).
Heel erg veel sterkte allemaal tijdens de moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
Zout op je huid is binnen, inderdaad via bol.com besteld. Ik begin er vanavond gelijk in te lezen.
Geef je telefoon maar even hier Muril Ik begrijp je helemaal, hij brandt in je handen, wees sterk, je bent al zover!!! Hugg!!
Lois, moeilijk he? Ik snap wat je bedoeld met mijn naam is vrouw. Ai... wat een tegenslag, net voordat jullie elkaar zullen ontmoeten... pfff. En dat stukje zelfbescherming, tja... aan de ene kant snappen we dat wel, maar aan de andere kant... willen we toch steeds weer zo graag die paar woordjes horen, of gewoon een smsje met X. Meer is niet nodig, daar hebben we al genoeg aan.
Josephien, natuurlijk beheerst nr. 2 je gedachten, je hebt liefdesverdriet! Ik kan me zo goed voorstellen dat je misschien wel even gewoon zielig wilt zijn, ondanks alle lieve goedbedoelde dingetjes van je gezin en je nr. 1. De pijn zal wel slijten, maar dat zal toch wel veel tijd kosten. Die uitknop.... hij bestaat niet, bestond die knop maar! Hug!!!!
Marlies, wat fijn dat alles rustig is bij je. Die verlangens zijn zo sterk he? Verstandelijk weten we het vaak wel, maar ......
Ik heb al bijna een week niets van nr. 2 gehoord, onderhand begint het te knagen, word ik onrustig, zit ik te wachten op dat ene smsje met alleen die X. Hij heeft het zo vreselijk druk, maar ik WIL hem!
Gek hoor, als je dagelijks contact hebt, is er niets aan de hand, wordt het bijna vanzelfsprekend, maar nu.... geen moment is hij uit mijn gedachten, ik sta met hem op en ga met hem naar bed, hij beheerst mijn gedachten compleet deze afgelopen dagen.
Ach, ik moet niet zeuren, dit is wel eens eerder voorgekomen en het komt wel weer, gewoon even mezelf tot de orde roepen, een schop onder de kont (en even lekker hier van me afschrijven
).Heel erg veel sterkte allemaal tijdens de moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
dinsdag 22 januari 2008 om 17:06
Lois, tja, ondanks dat je weet hoe nr. 2 over je denkt, heb je toch steeds die bevestiging nodig he? Hopeloos zijn wij vrouwen. Lijkt me aan de ene kant niet makkelijk dat je elkaar steeds ziet, maar aan de ander kant super heerlijk. Sterkte.
Muril, heb je dat nog vaak van die momenten dat je het zo moeilijk hebt? Hoe lang is het nu bij jou geleden dat je contact hebt gehad? Kan me voorstellen dat de telefoon erg verleidelijk is nu. Niet doen meid, je bent al zo ver. Schrijf hier maar i.p.v. te smsen. Voor jou vind ik het zo fijn dat je ook veel van je nr. 1 houdt.
Knipoogjes, heb je het al eens met het gehad over dat hij zo maar een week niets laat horen? Komt het dan te dichtbij voor hem? Het klopt: bij geen contact beheerst het je gedachten veel meer dan wanneer je wel wat hoort. Dan weet je weer, ok alles is goed.
Ik hoor dus niets van nr. 2 of hij zijn pakje heeft gekregen. Steeds mail en sms checken terwijl we afgesproken hebben dat dit contact er niet meer zal zijn. En dan toch stiekem blijven hopen he? Heb me maar getroost met wat chocola. Hele dag tranen hoog gehad, maar gelukkig niet op werk in tranen uitgebarsten. Lieve reacties van vriendinnen gehad. Ga binnenkort wsl. met een van hen een weekendje weg. Ook zij heeft een nr. 2 moeten laten lopen, hoewel het bij haar nog niet zo ver ging, maar gevoelsmatig zat ze er ook diep in. Hoe lang zou het duren voor ik weer wat rust in lijf en hoofd krijg.... Word helemaal wanhopig als ik bedenk dat ik hem mss nooit meer zie. Aan de andere kant zijn de consequenties zo enorm als ik toch weer zwak word. Moet ik me maar goed voor houden. Kan mijn gezin echt niet missen. Waarom is het toch not done om van 2 mannen te houden, elk op een eigen manier. Heb nr. 1 ook nog uitgelegd dat zij elkaar aanvulden voor mij. Dat ik bij elk van hen eigenschappen zag die me aantrokken en die elkaar aanvullen. Nr. 1 zo enorm betrouwbaar en zo veel voor me over hebbend, intelligent en ziet er beter uit dan nr. 2. Maar nr. 2 is zo vrolijk, genereus, staat op dezelfde manier in het leven als ik. Houdt van mensen om zich heen en heeft dezelfde hobby's als ik. Sorry, weer lang verhaal, maar ik zit er ook zo vol van. Ga maar eens wat doen. Allemaal sterkte, liefs, J.
Muril, heb je dat nog vaak van die momenten dat je het zo moeilijk hebt? Hoe lang is het nu bij jou geleden dat je contact hebt gehad? Kan me voorstellen dat de telefoon erg verleidelijk is nu. Niet doen meid, je bent al zo ver. Schrijf hier maar i.p.v. te smsen. Voor jou vind ik het zo fijn dat je ook veel van je nr. 1 houdt.
Knipoogjes, heb je het al eens met het gehad over dat hij zo maar een week niets laat horen? Komt het dan te dichtbij voor hem? Het klopt: bij geen contact beheerst het je gedachten veel meer dan wanneer je wel wat hoort. Dan weet je weer, ok alles is goed.
Ik hoor dus niets van nr. 2 of hij zijn pakje heeft gekregen. Steeds mail en sms checken terwijl we afgesproken hebben dat dit contact er niet meer zal zijn. En dan toch stiekem blijven hopen he? Heb me maar getroost met wat chocola. Hele dag tranen hoog gehad, maar gelukkig niet op werk in tranen uitgebarsten. Lieve reacties van vriendinnen gehad. Ga binnenkort wsl. met een van hen een weekendje weg. Ook zij heeft een nr. 2 moeten laten lopen, hoewel het bij haar nog niet zo ver ging, maar gevoelsmatig zat ze er ook diep in. Hoe lang zou het duren voor ik weer wat rust in lijf en hoofd krijg.... Word helemaal wanhopig als ik bedenk dat ik hem mss nooit meer zie. Aan de andere kant zijn de consequenties zo enorm als ik toch weer zwak word. Moet ik me maar goed voor houden. Kan mijn gezin echt niet missen. Waarom is het toch not done om van 2 mannen te houden, elk op een eigen manier. Heb nr. 1 ook nog uitgelegd dat zij elkaar aanvulden voor mij. Dat ik bij elk van hen eigenschappen zag die me aantrokken en die elkaar aanvullen. Nr. 1 zo enorm betrouwbaar en zo veel voor me over hebbend, intelligent en ziet er beter uit dan nr. 2. Maar nr. 2 is zo vrolijk, genereus, staat op dezelfde manier in het leven als ik. Houdt van mensen om zich heen en heeft dezelfde hobby's als ik. Sorry, weer lang verhaal, maar ik zit er ook zo vol van. Ga maar eens wat doen. Allemaal sterkte, liefs, J.
dinsdag 22 januari 2008 om 17:19
Josephien, geeft niks, die lange verhalen, daarvoor zijn we er. Ik lees je moeite en je verdriet. En die chocolade, ik ken het, ik geloof dat ik maar aandelen neem bij Verkade ofzo, ben ik snel rijk Probeer de consequenties inderdaad maar steeds in gedachten te houden, ook al is dat moeilijk. En jouw beschrijving van nr 1 en 2, wauw wat herkenbaar, we konden het wel over dezelfde personen hebben.
Wij hebben met oud en nieuw nog een keer contact gehad. Gewoon een smsje zoals ik die naar zoveel mensen stuur. Wel met de vermelding dat ik 2007 nooit meer zou vergeten. Kreeg ook een lief berichtje terug. Ben blij dat we dat wel kunnen doen. Maar er zijn nog veel momenten hoor dat ik het moeilijk heb. Zoals nu, ik ben onrustig, kan mijn draai niet vinden en er spookt van alles door mijn hoofd
Wij hebben met oud en nieuw nog een keer contact gehad. Gewoon een smsje zoals ik die naar zoveel mensen stuur. Wel met de vermelding dat ik 2007 nooit meer zou vergeten. Kreeg ook een lief berichtje terug. Ben blij dat we dat wel kunnen doen. Maar er zijn nog veel momenten hoor dat ik het moeilijk heb. Zoals nu, ik ben onrustig, kan mijn draai niet vinden en er spookt van alles door mijn hoofd
woensdag 23 januari 2008 om 10:32
Josephien, gaat het een beetje met je vandaag? Moeilijke dag voor je! Hug!!!
Je handen zullen wel jeuken om toch een mailtje of smsje te sturen naar nr. 2.
Muril, toch fijn om dan heel eventjes iets aan elkaar te laten horen he? Zo heb je toch het gevoel dat je aan elkaar denkt, maar moeilijk is het wel denk ik om daarna weer helemaal geen contact te hebben.
Het gebeurd wel meer dat nr. 2 vrij afwezig is, zeker als zijn hoofd omloopt. Na die tijd krijg ik dan hele lieve mailtjes en smsjes. Daar kijk ik nu al naar uit Het is niet omdat de gevoelens dan te sterk zijn en hij dus uit zelfbescherming afstand neemt. Dat is een aantal keren het geval geweest, maar dat spreken we dan duidelijk naar elkaar uit.
x Knipoogje
Je handen zullen wel jeuken om toch een mailtje of smsje te sturen naar nr. 2.
Muril, toch fijn om dan heel eventjes iets aan elkaar te laten horen he? Zo heb je toch het gevoel dat je aan elkaar denkt, maar moeilijk is het wel denk ik om daarna weer helemaal geen contact te hebben.
Het gebeurd wel meer dat nr. 2 vrij afwezig is, zeker als zijn hoofd omloopt. Na die tijd krijg ik dan hele lieve mailtjes en smsjes. Daar kijk ik nu al naar uit
Het is niet omdat de gevoelens dan te sterk zijn en hij dus uit zelfbescherming afstand neemt. Dat is een aantal keren het geval geweest, maar dat spreken we dan duidelijk naar elkaar uit.x Knipoogje
woensdag 23 januari 2008 om 18:02
Vandaag is mijn nr. 2 jarig, of eigenlijk is hij mijn nr. 2 niet meer, iig niet als relatie. Mijn eerste gedachte vanmorgen was voor hem. Verder lijkt het wel of er helemaal geen gevoelens meer in mij huizen. Alsof er een scherm opgetrokken is. Dat maakt het wel wat makkelijker. Gisteren (de dag dat ik hem zou zien) hele rotdag gehad, maar toen ik ging slapen was ik rustig. Wel hele avond op allerlei fora over vreemdgaan rondgeneusd. Tig keer per dag mail en sms checken terwijl ik weet dat hij zijn woord houdt en geen contact op zal nemen.
Alsof de duivel ermee speelt, net zag ik dr. Phil en het ging over 2 liefdes. Hij adviseerde de vrouw die vreselijk in verwarring was om te breken met nr. 2, alles te stoppen in het weer opbouwen van een relatie met nr. 1 en als ze dat niet kon zou nr. 1 voor zichzelf moeten kiezen. Hoe herkenbaar! Alleen kon ze niet kiezen.
Knipoogjes, hoe vind je Zout op mijn huid? Lijkt eerst wat taai, maar gaandeweg prachtig, tenminste dat vond ik. X
Alsof de duivel ermee speelt, net zag ik dr. Phil en het ging over 2 liefdes. Hij adviseerde de vrouw die vreselijk in verwarring was om te breken met nr. 2, alles te stoppen in het weer opbouwen van een relatie met nr. 1 en als ze dat niet kon zou nr. 1 voor zichzelf moeten kiezen. Hoe herkenbaar! Alleen kon ze niet kiezen.
Knipoogjes, hoe vind je Zout op mijn huid? Lijkt eerst wat taai, maar gaandeweg prachtig, tenminste dat vond ik. X
donderdag 24 januari 2008 om 08:01
donderdag 24 januari 2008 om 16:00
Knipoogjes, fijn dat je het boek mooi vindt. Heb het als afscheid ook aan nr. 2 gestuurd. Gisteren had nr. 1 dr. Phil ook gezien. Gisteravond ruzie gehad om een onbenulligheid. Vanmorgen vlak voor ik naar mijn werk moest, zei hij: je houdt gewoon niet van me. Heb hem uitgelegd dat mijn gevoelens erg vlak zijn en gevraagd het wat tijd te geven. Kan niet het ene moment met mijn lover breken en het volgende moment weer helemaal happy thuis. En of het gevoel voor nr. 1 terug komt, ik weet het echt niet. Op dit moment begin ik nr. 2 weer erg te missen. Zou ik hem dan echt nooit meer zien??? Allen die het nodig hebben, veel sterkte. Waar is iedereen trouwens?
donderdag 24 januari 2008 om 19:48
Zo, even meer tijd nu, dan vanmorgen
Het boek, ik ben op blz. 60, is inderdaad in eerste instantie wat taaiig, maar ik heb inmiddels al wat traantjes gelaten vanwege de herkenning van de gevoelens van beiden, schitterend! Bedankt Josephien voor de tip! Ik kan me inderdaad voorstellen dat je het keer op keer hebt gelezen. Ik weet zeker dat ook je nr. 2 zijn gevoelens in dit boek zal herkennen, situaties zal herkennen.
Moeilijk: je houdt gewoon niet van me, ik snap zijn opmerking wel, maar ai.... wat moet die opmerking aangekomen zijn. Je moet inderdaad eerst je liefdesverdriet door, alles een plekje geven. Nr. 1 voelt dat niet zo, hij zal denken dat er een punt achter nr. 2 staat en nu weer over tot de orde van de dag. Zo werkt dat inderdaad niet, ik hoop dat hij begrip kan opbrengen dat het bij jou tijd kost om nr. 2 los te laten en daarna voor nr. 1 kan gaan.
Mijn nr. 2 heeft het zo vreselijk druk, heeft bijna geen tijd om adem te halen. Ook bij mij loopt het een beetje uit de hand op mijn werk, dus een vrije middag inplannen... nee, dat lukt bij ons beiden niet. Een ontmoeting zit er dus op korte termijn niet in helaas.
Wat ik zo vreselijk bijzonder vind, is dat ondanks dat we elkaar zo vreselijk weinig zien, het verlangen naar elkaar en de liefde voor elkaar blijft. Zeker als ik dan bedenk hoe nuchter persoontje ik normaal gesproken ben.
Heel erg veel sterkte voor alle moeilijke momenten (blijf sterk), geniet en koester de mooie.
x Knipoogje
Het boek, ik ben op blz. 60, is inderdaad in eerste instantie wat taaiig, maar ik heb inmiddels al wat traantjes gelaten vanwege de herkenning van de gevoelens van beiden, schitterend! Bedankt Josephien voor de tip! Ik kan me inderdaad voorstellen dat je het keer op keer hebt gelezen. Ik weet zeker dat ook je nr. 2 zijn gevoelens in dit boek zal herkennen, situaties zal herkennen.
Moeilijk: je houdt gewoon niet van me, ik snap zijn opmerking wel, maar ai.... wat moet die opmerking aangekomen zijn. Je moet inderdaad eerst je liefdesverdriet door, alles een plekje geven. Nr. 1 voelt dat niet zo, hij zal denken dat er een punt achter nr. 2 staat en nu weer over tot de orde van de dag. Zo werkt dat inderdaad niet, ik hoop dat hij begrip kan opbrengen dat het bij jou tijd kost om nr. 2 los te laten en daarna voor nr. 1 kan gaan.
Mijn nr. 2 heeft het zo vreselijk druk, heeft bijna geen tijd om adem te halen. Ook bij mij loopt het een beetje uit de hand op mijn werk, dus een vrije middag inplannen... nee, dat lukt bij ons beiden niet. Een ontmoeting zit er dus op korte termijn niet in helaas.
Wat ik zo vreselijk bijzonder vind, is dat ondanks dat we elkaar zo vreselijk weinig zien, het verlangen naar elkaar en de liefde voor elkaar blijft. Zeker als ik dan bedenk hoe nuchter persoontje ik normaal gesproken ben.
Heel erg veel sterkte voor alle moeilijke momenten (blijf sterk), geniet en koester de mooie.
x Knipoogje
vrijdag 25 januari 2008 om 09:18
Lieve allemaal, ik lees nog steeds mee, ondanks m'n goede voornemens mezelf los te weken van dit forum, het lukt me gewoon niet.
Ik heb "Zout op mijn huid" ook gelezen en in de boekenkast staan, prachtig!
Maar ik kan jullie nog een ander boek aanraden, ik had hem graag aan mijn nummer twee gegeven maar helaas die kans heb ik niet meer.
Het is "Witte liefde" van Wanda Reisdel, een prachtig verhaal van een vrouw die terug kijkt op haar leven die zich grotendeels op Curacao heeft afgespeeld.(het begint even raar omdat ze dood is maar dat maakt het verhaal heel bijzonder)
Ze krijgt een passionele relatie naast haar huwelijk die zo mooi wordt beschreven. Je leest hoe zij het heeft beleefd maar ook hoe haar grote liefde het beleefd heeft, met alle gevolgen en verdriet.
Ik heb het in een adem uitgelezen, de zomer na mijn afscheid van mijn liefde, mijn nr 2.
Ik koester het boek dus!!
Ik heb "Zout op mijn huid" ook gelezen en in de boekenkast staan, prachtig!
Maar ik kan jullie nog een ander boek aanraden, ik had hem graag aan mijn nummer twee gegeven maar helaas die kans heb ik niet meer.
Het is "Witte liefde" van Wanda Reisdel, een prachtig verhaal van een vrouw die terug kijkt op haar leven die zich grotendeels op Curacao heeft afgespeeld.(het begint even raar omdat ze dood is maar dat maakt het verhaal heel bijzonder)
Ze krijgt een passionele relatie naast haar huwelijk die zo mooi wordt beschreven. Je leest hoe zij het heeft beleefd maar ook hoe haar grote liefde het beleefd heeft, met alle gevolgen en verdriet.
Ik heb het in een adem uitgelezen, de zomer na mijn afscheid van mijn liefde, mijn nr 2.
Ik koester het boek dus!!
zaterdag 26 januari 2008 om 17:42
Wat is iedereen inderdaad stil, dat kan 2 dingen betekenen, het gaat heel erg goed of juist helemaal niet!
Ik zal het boek Witte liefde zeker zo opzoeken op internet. Door zulke boeken te lezen, krijg ik ook wat meer inzicht in mijn gevoelens, en daar kan ik dan weer mijn voordeel meedoen.
Je losmaken zowel van nr. 2 als van dit forum, ik kan me inderdaad voorstellen dat dat heel erg moeilijk is.
Met mij gaat het heel erg goed, nr. 1 en ik hebben het beter met elkaar dan ooit tevoren, we genieten van elkaar, hebben hele diepgaande gesprekken over dirverse onderwerpen. Nr. 2 en ik hebben niet veel contact, maar het contact dat we hebben, is heerlijk, is genieten!
Soms vraag ik me af hoe lang dit moois allemaal blijft duren. Ach, ik geniet van elke dag, neem het zoals het komt. Deze gelukkige tijd kan niemand mij afnemen.
Ik wens dit iedereen toe, alle geluk, of dat nu met twee liefdes is, of met nr. 1 of alleen. Het geluksgevoel wat ik nu heb, dat wens ik vanuit het diepst van mijn hart iedereen toe!
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
Ik zal het boek Witte liefde zeker zo opzoeken op internet. Door zulke boeken te lezen, krijg ik ook wat meer inzicht in mijn gevoelens, en daar kan ik dan weer mijn voordeel meedoen.
Je losmaken zowel van nr. 2 als van dit forum, ik kan me inderdaad voorstellen dat dat heel erg moeilijk is.
Met mij gaat het heel erg goed, nr. 1 en ik hebben het beter met elkaar dan ooit tevoren, we genieten van elkaar, hebben hele diepgaande gesprekken over dirverse onderwerpen. Nr. 2 en ik hebben niet veel contact, maar het contact dat we hebben, is heerlijk, is genieten!
Soms vraag ik me af hoe lang dit moois allemaal blijft duren. Ach, ik geniet van elke dag, neem het zoals het komt. Deze gelukkige tijd kan niemand mij afnemen.
Ik wens dit iedereen toe, alle geluk, of dat nu met twee liefdes is, of met nr. 1 of alleen. Het geluksgevoel wat ik nu heb, dat wens ik vanuit het diepst van mijn hart iedereen toe!
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
zondag 27 januari 2008 om 19:56
Geniet maar lekker Knipoogjes, het is je gegund. Vraag me ook af waar iedereen is en hoe het met iedereen gaat. Mis jullie wel hoor. Met mij gaat het niet zo goed, veel gehuild de afgelopen 2 dagen. Nr. 1 is lief en begripvol. Vanmiddag samen met nr. 1 bij een vriendin geweest die met hetzelfde probleem kampt. We hebben samen wat afgehuild. Ik denk nog steeds dat de beslissing radicaal te kappen de beste was, maar oh, wat is het moeilijk. Ik droom dat ik nr. 2 afwijs en dat hij mij afwijst. Mis hem zo. Wat zou ik graag weer onbezorgd van dingen willen genieten. Het is allemaal zo vlak nu. Helemaal niet zoals ik ben. Zal er wel bij horen. Allemaal veel liefde gewenst. J.
zondag 27 januari 2008 om 21:49
Ik ben er nog hoor. Josephien, hug!! Wat heb je het moeilijk.
Knipoogjes, geniet ervan! Dit kan inderdaad niemand je meer afnemen.
Bij mij gaat het niet geweldig. Ik weet niet zo goed wat het is maar ik ben onrustig, denk veel te veel aan nr2. Kijk steeds of ik zijn auto ergens zie, slaat nergens op, we wonen ver uit elkaar. Denk de hele dag door aan hem, kortom, ik word een beetje gek van mezelf. Zal wel weer overgaan hoop ik.
Knipoogjes, geniet ervan! Dit kan inderdaad niemand je meer afnemen.
Bij mij gaat het niet geweldig. Ik weet niet zo goed wat het is maar ik ben onrustig, denk veel te veel aan nr2. Kijk steeds of ik zijn auto ergens zie, slaat nergens op, we wonen ver uit elkaar. Denk de hele dag door aan hem, kortom, ik word een beetje gek van mezelf. Zal wel weer overgaan hoop ik.
zondag 27 januari 2008 om 22:56
Josephien, wat vreselijk moeilijk heb jij het, hele hele grote hug!!
Ik kan je geen advies geven, weet niet hoe lang dit gaat duren. Ik hoop dat je snel evenwicht zult vinden, dat het verdriet minder wordt. Je schrijft alles is zo vlak nu, ik denk dat dat een stukje zelfbescherming is vanuit je eigen lichaam.
Muril, zou het net zo zijn als bij het stoppen met roken? Eerst gaat het best wel goed en dan heb je ineens weer een terugslag? Heel erg veel sterkte, hug!!!
Hoe herkenbaar dat van die auto, zodra ik het model en kleur auto van nr. 2 zie rijden, gaat mijn hart altijd een beetje sneller.
Nr. 2 en ik hebben zelfs van het weekend contact gehad, die keren zijn echt op één hand te tellen.
Heel, heel erg veel sterkte allemaal, ik leef met jullie mee, schrijf maar lekker van je af hoor!
x Knipoogje
Ik kan je geen advies geven, weet niet hoe lang dit gaat duren. Ik hoop dat je snel evenwicht zult vinden, dat het verdriet minder wordt. Je schrijft alles is zo vlak nu, ik denk dat dat een stukje zelfbescherming is vanuit je eigen lichaam.
Muril, zou het net zo zijn als bij het stoppen met roken? Eerst gaat het best wel goed en dan heb je ineens weer een terugslag? Heel erg veel sterkte, hug!!!
Hoe herkenbaar dat van die auto, zodra ik het model en kleur auto van nr. 2 zie rijden, gaat mijn hart altijd een beetje sneller.
Nr. 2 en ik hebben zelfs van het weekend contact gehad, die keren zijn echt op één hand te tellen.
Heel, heel erg veel sterkte allemaal, ik leef met jullie mee, schrijf maar lekker van je af hoor!
x Knipoogje
maandag 28 januari 2008 om 10:23
Josephien, wat heb je het moeilijk...Je bent wel op de goede weg denk ik. Je gooit je verdriet eruit en zo kom je langzaam maar zeker steeds een stukje verder in je rouwproces. Geef niet op, dit is de enige manier om te kijken of het tussen jou en nr1 nog gaat werken. Je hebt de moeilijke stap genomen om te breken.Met alle tranen vandien. Geef het nu even de tijd. Ik weet 't, ik heb makkelijk praten voor jou...Voordeel is dat wij jouw situatie van buitenaf bekijken. Maar als het onszelf betreft....Hele dikke kus voor jou!!
Muril, niets zo erg als die onrust!! Je kunt er namelijk niets mee. Als je het om kan zetten in actie dan dòe je tenminste iets...maar helaas kan dat niet in jou geval. Zo was het ook vaak in mijn geval. Ik herken het helemaal.Die auto, bij iedere stap die je zet aan hem denken....om gek van te worden want er komt niets uit je handen! Ik heb eigenlijk ook geen idee hoe ik je kan helpen. Wat mij wel hielp was een brief schrijven naar hem. (niet versturen) Daar zette ik dan al mijn gedachten in, alles wat ik eigenlijk wilde zeggen. Het hielp wel omdat ik alles voor mezelf meer op een rijtje kreeg dan... (nu nog!)
X Lois
Hoe is met jou Thea? Flamenco, Stranger?
TeKa, red jij je een beetje?
Muril, niets zo erg als die onrust!! Je kunt er namelijk niets mee. Als je het om kan zetten in actie dan dòe je tenminste iets...maar helaas kan dat niet in jou geval. Zo was het ook vaak in mijn geval. Ik herken het helemaal.Die auto, bij iedere stap die je zet aan hem denken....om gek van te worden want er komt niets uit je handen! Ik heb eigenlijk ook geen idee hoe ik je kan helpen. Wat mij wel hielp was een brief schrijven naar hem. (niet versturen) Daar zette ik dan al mijn gedachten in, alles wat ik eigenlijk wilde zeggen. Het hielp wel omdat ik alles voor mezelf meer op een rijtje kreeg dan... (nu nog!)
X Lois
Hoe is met jou Thea? Flamenco, Stranger?
TeKa, red jij je een beetje?
maandag 28 januari 2008 om 10:43
Goedendag dames en heren.
Lang heb ik niks hier gepost.En ook heb ik hier niet meer veel mee gelezen.( ik zou ja gaan trouwen)
Nou het leven kan heel raar lopen
Het ging al een tijdje niet meer echt geweldig tussen ons ( nummer 1 dan) en zijn drank probleem werd steeds erger.
Toen heb ik hem voor de keuze gesteld of in jan stoppen of er wordt niet getrouwd.
Nou meneer vond de fles belangrijker.Dus geen huwelijk.
Ook zijn gedrag naar mij toe werd steeds erger( verbaal dan)
Toen kwam ik op een dag thuis van het werk en hoorde van hem dat hij zijn baan kwijt was.Dit vond ik in eerste instantie erg kut voor hem.Naar wat doorgevraagd te hebben,bleek dat hij een wordenwisseling gehad had met zijn baas.Met hem hierover gesproken en verteld dat ondanks alles hij toch wel wat respect mocht tonen voor zijn baas.Ja toen kreeg ik dus de volle lading.
Ja toen is er iets geknapt in me.Zeker de wetenschap dat ego boven verantwoordelijk gaat.
De dag erna kreeg ik telefoon op me werk van zijn moeder.
Het ging niet goed met hem.Zijn vader was nu bij hem.En ze zouden naar de dokter gaan.
Eenmaal thuis van het werk,zat zijn moeder al bij in huis.
Hij en zijn vader waren net naar de dokter.
Ik meteen van de mogelijkheid gebruik maken ,en haar bijna alles verteld.Maar kreeg echt het gevoel alsof ik me aanstelde.Haar zoon had een probleempje met de drank en hij kon alle steun gebruiken.Ja sorry maar dat was me toch even te veel van het goede.Heb maar me mond gehouden.En op het werk een vertrouwens persoon het verhaaltje in het klein verteld.Daar kreeg ik gelukig wel wat steun van.
En voor mij was het duidelijk
Hier wilde ik niet mee verder.
Heb me nummer1 ook verteld dat ik er niet meer mee verder wilde.
Ondanks dat hij nu wel stopte met de drank.
Voor mij was het te laat.
Natuurlijk had ik ook even een nieuw topic kunnen openen,maar hier voel ik toch een beetje vertrouwd.( en niet de hele wereld hoeft het te weten he)
Me nummer 2 is ook op de hoogte van het hele gebeuren.Ik heb af en toe nog wat mail contact met hem.En hij zei ook tegen me dat het beter was zo.Het was mijn leven,en moest doen waarbij ik me happy voelde en niet te veel aan andere denken.(Hij zit zelf midden in een scheiding)
Zo het is er uit.
De rest van de dames en heren heel veel wijsheid en rust.
Lang heb ik niks hier gepost.En ook heb ik hier niet meer veel mee gelezen.( ik zou ja gaan trouwen)
Nou het leven kan heel raar lopen
Het ging al een tijdje niet meer echt geweldig tussen ons ( nummer 1 dan) en zijn drank probleem werd steeds erger.
Toen heb ik hem voor de keuze gesteld of in jan stoppen of er wordt niet getrouwd.
Nou meneer vond de fles belangrijker.Dus geen huwelijk.
Ook zijn gedrag naar mij toe werd steeds erger( verbaal dan)
Toen kwam ik op een dag thuis van het werk en hoorde van hem dat hij zijn baan kwijt was.Dit vond ik in eerste instantie erg kut voor hem.Naar wat doorgevraagd te hebben,bleek dat hij een wordenwisseling gehad had met zijn baas.Met hem hierover gesproken en verteld dat ondanks alles hij toch wel wat respect mocht tonen voor zijn baas.Ja toen kreeg ik dus de volle lading.
Ja toen is er iets geknapt in me.Zeker de wetenschap dat ego boven verantwoordelijk gaat.
De dag erna kreeg ik telefoon op me werk van zijn moeder.
Het ging niet goed met hem.Zijn vader was nu bij hem.En ze zouden naar de dokter gaan.
Eenmaal thuis van het werk,zat zijn moeder al bij in huis.
Hij en zijn vader waren net naar de dokter.
Ik meteen van de mogelijkheid gebruik maken ,en haar bijna alles verteld.Maar kreeg echt het gevoel alsof ik me aanstelde.Haar zoon had een probleempje met de drank en hij kon alle steun gebruiken.Ja sorry maar dat was me toch even te veel van het goede.Heb maar me mond gehouden.En op het werk een vertrouwens persoon het verhaaltje in het klein verteld.Daar kreeg ik gelukig wel wat steun van.
En voor mij was het duidelijk
Hier wilde ik niet mee verder.
Heb me nummer1 ook verteld dat ik er niet meer mee verder wilde.
Ondanks dat hij nu wel stopte met de drank.
Voor mij was het te laat.
Natuurlijk had ik ook even een nieuw topic kunnen openen,maar hier voel ik toch een beetje vertrouwd.( en niet de hele wereld hoeft het te weten he)
Me nummer 2 is ook op de hoogte van het hele gebeuren.Ik heb af en toe nog wat mail contact met hem.En hij zei ook tegen me dat het beter was zo.Het was mijn leven,en moest doen waarbij ik me happy voelde en niet te veel aan andere denken.(Hij zit zelf midden in een scheiding)
Zo het is er uit.
De rest van de dames en heren heel veel wijsheid en rust.
maandag 28 januari 2008 om 10:46
Voor mezelf weet ik eigenlijk niet hoe het gaat. Voel me ook een beetje vlak... Het is weer aantrekken en afstoten. Vrijdag hebben we elkaar gezien. Aan het begin van de avond lijkt het wel alsof ik een vage kennis ben. Hij ontwijkt me. Waarom? Omdat ik tè dichtbij kom?...omdat hij het moeilijk vindt met mij te praten waar anderen bij zijn. "Ze zullen wel denken dat...." Hij merkte wel dat het mij niet goed ging. Hij kwam ook vragen wat er was. Zei ook dat hij me 's middags gebeld had maar dat ik niet opnam.(Ik was in gesprek en heb hem meteen een sms gestuurd waarop....geen reactie. Hij was al thuis toen en zag 'm pas veel later.) Tranen stonden weer in mijn ogen. Ik wil dat niet maar het gebeurt gewoon. Hij schrok daar van, pakte me weer vast, kuste me teder en zei: Ik probeer je maandagochtend te bellen, dan praten we erover.Dit was laat op de avond, toen hij al wat bier op had, dan durft hij wel te praten waar anderen bij zijn.
Zaterdagavond heeft hij het op zijn fatsoen getrokken. Hij was lief, gezellig, liet zonder dat anderen 't in de gaten hadden merken dat hij om mij geeft (bepaalde liedjes van 'ons' naar mij toe meezingen etc..) Dan denk: Hoe makkelijk kan het toch zijn om er voor allebei een leuke avond van te maken. Doe dat dan ook. En zorg ervoor dat we niet steeds met 'nul' contact beginnen (uit angst) en gaandeweg de avond toch weer bij elkaar komen omdat je dan iets losser wordt.
De, fictieve auto waar ik het wel eens over heb gehad heeft wel weer een aantal deuken opgelopen, er is zelfs een bumper afgevallen denk ik. Toch rijdt hij nog steeds. Ooit verklaar ik 'm total loss denk ik. dan zijn mijn credits voor hem op en is hopelijk mijn gevoel voor hem tot een minimum gedaald....Pffff
Aantrekken en afstoten...Ik word er doodmoe van! Toch wéét ik eigenlijk dat hij van mij houdt... Maar dit maakt me zo onzeker!
X lois
Zaterdagavond heeft hij het op zijn fatsoen getrokken. Hij was lief, gezellig, liet zonder dat anderen 't in de gaten hadden merken dat hij om mij geeft (bepaalde liedjes van 'ons' naar mij toe meezingen etc..) Dan denk: Hoe makkelijk kan het toch zijn om er voor allebei een leuke avond van te maken. Doe dat dan ook. En zorg ervoor dat we niet steeds met 'nul' contact beginnen (uit angst) en gaandeweg de avond toch weer bij elkaar komen omdat je dan iets losser wordt.
De, fictieve auto waar ik het wel eens over heb gehad heeft wel weer een aantal deuken opgelopen, er is zelfs een bumper afgevallen denk ik. Toch rijdt hij nog steeds. Ooit verklaar ik 'm total loss denk ik. dan zijn mijn credits voor hem op en is hopelijk mijn gevoel voor hem tot een minimum gedaald....Pffff
Aantrekken en afstoten...Ik word er doodmoe van! Toch wéét ik eigenlijk dat hij van mij houdt... Maar dit maakt me zo onzeker!
X lois
maandag 28 januari 2008 om 12:00
Muril, meid wat een ellende dat het je nog steeds zoveel doet. Hoe lang is het nu geleden dat je telefonisch contact hebt gehad of elkaar hebt gezien? Wat kan iemand in je bloed gaan zitten he? Hoe is je relatie met nr. 1 op dit moment? Heel veel sterkte. Hoop dat we gauw weer het plezier van het leven in gaan zien.
Knipoogjes, wat fijn, ook in het weekend contact. Hoe komt het dat dit eerst niet zo was? Ik stuurde wel eens smsjes vanaf het toilet. Fijn dat je zo geniet.
Jaikke, kan me voorstellen dat je gebroken hebt met nr. 1. Lijkt mij ook niet dat daar toekomst in zit. Denk je, nu nr. 2 ook in scheiding ligt, dat er voor jullie een toekomst samen is?
Lois, moeilijk hoor dat aantrekken en afstoten. Wat zegt hij als je hem daarmee confronteert? Zou het er ook mee te maken kunnen hebben dat je verstandelijk geen nr. 2 wilt, maar er emotioneel te ver in zit om naar je verstand te luisteren? En dat nr. 2 daarom reageert zoals hij doet. En tja, na een paar biertjes wordt iedereen losser en vervaagt de moraal ietwat, toch?
Ik zit gelukkig weer op mijn werk, veel afleiding, want dat is toch belangrijk. Nog steeds eerste en laatste gedachte van de dag en al die tijd tussendoor voor nr. 2. Nr. 1 doet zo vreselijk zijn best, maar we zijn geen soulmates. Ons hele leven samen was een kwestie van compromissen sluiten. Dat was nou juist wat ik herkende bij nr. 2, op dezelfde manier in het leven staan met een halfvol glas en veel dezelfde dingen leuk vinden. Veel sterkte allen.
Knipoogjes, wat fijn, ook in het weekend contact. Hoe komt het dat dit eerst niet zo was? Ik stuurde wel eens smsjes vanaf het toilet. Fijn dat je zo geniet.
Jaikke, kan me voorstellen dat je gebroken hebt met nr. 1. Lijkt mij ook niet dat daar toekomst in zit. Denk je, nu nr. 2 ook in scheiding ligt, dat er voor jullie een toekomst samen is?
Lois, moeilijk hoor dat aantrekken en afstoten. Wat zegt hij als je hem daarmee confronteert? Zou het er ook mee te maken kunnen hebben dat je verstandelijk geen nr. 2 wilt, maar er emotioneel te ver in zit om naar je verstand te luisteren? En dat nr. 2 daarom reageert zoals hij doet. En tja, na een paar biertjes wordt iedereen losser en vervaagt de moraal ietwat, toch?
Ik zit gelukkig weer op mijn werk, veel afleiding, want dat is toch belangrijk. Nog steeds eerste en laatste gedachte van de dag en al die tijd tussendoor voor nr. 2. Nr. 1 doet zo vreselijk zijn best, maar we zijn geen soulmates. Ons hele leven samen was een kwestie van compromissen sluiten. Dat was nou juist wat ik herkende bij nr. 2, op dezelfde manier in het leven staan met een halfvol glas en veel dezelfde dingen leuk vinden. Veel sterkte allen.
maandag 28 januari 2008 om 12:32
Jaikke, wat heb jij ook een hoop meegemaakt. Het is goed om voor jezelf te kiezen in dit geval. Ik hoop dat je Nr1 zelf alles ook weer op het rechte spoort krijgt maar daar kan jij hem niet bij helpen. Hij moet eerst in zin dat hij echt een probleem met alcohol heeft voordat hij het kan oplossen. Ik hoop dat zijn moeder niet te veel voor hem opvangt, want hoe goed bedoelt ook, daar helpt ze hem niet mee.
Muril, ik snap het zo goed, hoe iemand zo in je gedachten kan zitten terwijl je het eigenlijk niet wil, maar hou vol, het zal toch ooit minder worden als je geen contact hebt.
Josephien, hou vol, het is nog te kort om te verwachten dat het gevoel minder wordt. Het is belangrijk dat je eerst uitzoekt wat er nog tussen Nr1 en jezelf is en dat kost tijd. Alles is nu te emotioneel om belangrijke beslissingen te maken. XX
Lois, lief dat je naar me vraagt, dat aftrekken en aanstoten herken ik ook wel bij collega. De onzekerheid is vreselijk, nooit weten hoe hij op je reageert.
Op de afdeling kan hij zo afstandelijk doen als of ik een vreemde ben, om daarna 10 minuten later zijn hart weer telefonisch bij me uit storten. Hij wil ook niet dat de anderen dan weten dat we elkaar zoveel telefonisch spreken. Ik snap soms dan ook niet goed waarom hij mij zo veel vertelt. Waarom ben ik de enige tegen wie hij verteld heeft dat hij eind maart bij zijn vrouw weg wil gaan? Als we een relatie hadden zou ik denken dat het is om mij aan een lijntje te houden maar er is "niets" tussen ons. Ben ik in zijn ogen "zomaar" een vertrouwenspersoon. Ik voel me af en toe net "Mona" of "Lieve Lisa" of hoe die dames ook heten.
Afgelopen weekend heb ik een email en 2 smsjes naar collega gestuurd, alles zakelijk maar nergens een reactie op gehad. Gek wordt ik daar ook van. Verder een knallende ruzie met Nr1 over iets onbenulligs. Dat helpt de situatie ook niet. Collega heeft vandaag een vrije dag, ik mis hem.
Kortom de uit knop nog steeds niet gevonden.
Knipoogje, geniet maar van de momenten die je nu hebt. Ik denk dat je realistisch genoeg bent om te weten dat dit niet altijd voort kan duren.
Geitje en Snuf, lezen jullie nog mee?
Muril, ik snap het zo goed, hoe iemand zo in je gedachten kan zitten terwijl je het eigenlijk niet wil, maar hou vol, het zal toch ooit minder worden als je geen contact hebt.
Josephien, hou vol, het is nog te kort om te verwachten dat het gevoel minder wordt. Het is belangrijk dat je eerst uitzoekt wat er nog tussen Nr1 en jezelf is en dat kost tijd. Alles is nu te emotioneel om belangrijke beslissingen te maken. XX
Lois, lief dat je naar me vraagt, dat aftrekken en aanstoten herken ik ook wel bij collega. De onzekerheid is vreselijk, nooit weten hoe hij op je reageert.
Op de afdeling kan hij zo afstandelijk doen als of ik een vreemde ben, om daarna 10 minuten later zijn hart weer telefonisch bij me uit storten. Hij wil ook niet dat de anderen dan weten dat we elkaar zoveel telefonisch spreken. Ik snap soms dan ook niet goed waarom hij mij zo veel vertelt. Waarom ben ik de enige tegen wie hij verteld heeft dat hij eind maart bij zijn vrouw weg wil gaan? Als we een relatie hadden zou ik denken dat het is om mij aan een lijntje te houden maar er is "niets" tussen ons. Ben ik in zijn ogen "zomaar" een vertrouwenspersoon. Ik voel me af en toe net "Mona" of "Lieve Lisa" of hoe die dames ook heten.
Afgelopen weekend heb ik een email en 2 smsjes naar collega gestuurd, alles zakelijk maar nergens een reactie op gehad. Gek wordt ik daar ook van. Verder een knallende ruzie met Nr1 over iets onbenulligs. Dat helpt de situatie ook niet. Collega heeft vandaag een vrije dag, ik mis hem.
Kortom de uit knop nog steeds niet gevonden.
Knipoogje, geniet maar van de momenten die je nu hebt. Ik denk dat je realistisch genoeg bent om te weten dat dit niet altijd voort kan duren.
Geitje en Snuf, lezen jullie nog mee?
