Relaties
alle pijlers
Middelmatigheid nobeler dan "the sky is the limit"?
woensdag 30 januari 2008 om 20:05
Ik zet dit onderwerp even hier bij relaties, omdat ik er door twee topics hier bij relaties op kwam.
Waarom wordt het streven naar méér dan middelmatigheid toch altijd zo verketterd hier? En met hier bedoel ik het forum, maar ook Nederland in zijn algemeenheid.
Dit naar aanleiding van het topic van Koios, wiens kop er al weer afmoet omdat ze om 6 uur met de piepers aan tafel niet als hoogste ideaal heeft. En ook een beetje naar aanleiding van het topic van Helmy over downdaten.
Zeg eens eerlijk: wordt middelmatigheid zo verheerlijkt omdat de meeste mensen diep in hun hart weten dat ze zelf nooit meer dan middelmatigheid zullen bereiken?
Waarom wordt het streven naar méér dan middelmatigheid toch altijd zo verketterd hier? En met hier bedoel ik het forum, maar ook Nederland in zijn algemeenheid.
Dit naar aanleiding van het topic van Koios, wiens kop er al weer afmoet omdat ze om 6 uur met de piepers aan tafel niet als hoogste ideaal heeft. En ook een beetje naar aanleiding van het topic van Helmy over downdaten.
Zeg eens eerlijk: wordt middelmatigheid zo verheerlijkt omdat de meeste mensen diep in hun hart weten dat ze zelf nooit meer dan middelmatigheid zullen bereiken?
Am Yisrael Chai!
donderdag 31 januari 2008 om 10:47
quote:blijfgewoonbianca schreef op 31 januari 2008 @ 10:45:
Ik denk niet dat het enig verschil maakt , Minny , of je moet met het aannemen van een andere nick ook anders gaan schrijven....Exact hetzelfde, maar jij gaat het dan anders lezen. Overigens ben ik zeker niet van plan om een andere nick aan te nemen omdat jij het niet kan hebben dat ik niet van kaarten en jus hou...kom zeg...
Ik denk niet dat het enig verschil maakt , Minny , of je moet met het aannemen van een andere nick ook anders gaan schrijven....Exact hetzelfde, maar jij gaat het dan anders lezen. Overigens ben ik zeker niet van plan om een andere nick aan te nemen omdat jij het niet kan hebben dat ik niet van kaarten en jus hou...kom zeg...
donderdag 31 januari 2008 om 10:47
donderdag 31 januari 2008 om 10:47
quote:minny schreef op 31 januari 2008 @ 10:45:
Het is toch een topic over middelmatigheid? Dat vind ik middelmatig.
Opkomen voor de zogenaamde zwakkeren is ook al zo middelmatig tegenwoordig.Nee, het is een topic over of middelmatigheid nobeler is dan uitblinken. Het is in ieder geval geen topic om burgerlijkheid af te zeiken. Burgerlijkheid en middelmatigheid zijn bovendien geen synoniemen.
Het is toch een topic over middelmatigheid? Dat vind ik middelmatig.
Opkomen voor de zogenaamde zwakkeren is ook al zo middelmatig tegenwoordig.Nee, het is een topic over of middelmatigheid nobeler is dan uitblinken. Het is in ieder geval geen topic om burgerlijkheid af te zeiken. Burgerlijkheid en middelmatigheid zijn bovendien geen synoniemen.
Am Yisrael Chai!
donderdag 31 januari 2008 om 10:49
quote:minny schreef op 31 januari 2008 @ 10:47:
[...]
Exact hetzelfde, maar jij gaat het dan anders lezen. Overigens ben ik zeker niet van plan om een andere nick aan te nemen omdat jij het niet kan hebben dat ik niet van kaarten en jus hou...kom zeg...
O, ik ga het anders lezen ? Dat weet je zeker ? Nou joh, probeer het eens uit zou ik zeggen . Zo niet ; dan weet je niks zeker .
Ik kan het héél best hebben dat jij niet graag kaart en niet van jus houdt , wat ik minder kan hebben is het toontje waarmee je mensen omschrijft die wel van kaarten en jus houden . That's all .
[...]
Exact hetzelfde, maar jij gaat het dan anders lezen. Overigens ben ik zeker niet van plan om een andere nick aan te nemen omdat jij het niet kan hebben dat ik niet van kaarten en jus hou...kom zeg...
O, ik ga het anders lezen ? Dat weet je zeker ? Nou joh, probeer het eens uit zou ik zeggen . Zo niet ; dan weet je niks zeker .
Ik kan het héél best hebben dat jij niet graag kaart en niet van jus houdt , wat ik minder kan hebben is het toontje waarmee je mensen omschrijft die wel van kaarten en jus houden . That's all .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 31 januari 2008 om 10:53
@ Minny, volgens mij is de aanname dat er zogenaamde zwakkeren zijn om voor op te komen op zichzelf al iets dat alleen kan voortkomen uit arrogantie. Om te kunnen bepalen wie zwak is en wie niet moet je daarvoor een standaard hanteren en die standaard is dan vaak toch gebaseerd op succes en materieel bezit. Zien we ook meteen waar die politieke correctheid écht vandaan komt.
Hoewel ik ook fases heb gekend waarin het minder goed met mij ging zou ik het als bijzonder beledigend hebben ervaren als men mij in die periode zou omschrijven als 'zwakkere'. Natuurlijk zijn er mensen die hulp nodig hebben in bepaalde dingen maar in termen van zwakken en sterken denken kan m.i. alleen duiden op een onderliggend idee dat de ene eigenschap superieur aan de andere zou zijn. Anders zijn er toch helemaal geen zwakkere en sterkeren? (Mijn mening is dat dat contextafhankelijk is en dus op geen enkele wijze een vast gegeven).
De enige manier om van zoiets een vast gegeven te maken zou zijn als iemand zich onbewust voelt aangetrokken tot ongeluk en drama omdat diegene gehecht is aan zijn of haar slachtofferrol. Dan kun je spreken van 'zwakkere' maar zelfs dan niet definitief. Slachtoffer voelen (als in; identiteit en niet tijdelijk van een situatie) is een gewoonte. En gewoontes, daar kun je mee breken.
Hoewel ik ook fases heb gekend waarin het minder goed met mij ging zou ik het als bijzonder beledigend hebben ervaren als men mij in die periode zou omschrijven als 'zwakkere'. Natuurlijk zijn er mensen die hulp nodig hebben in bepaalde dingen maar in termen van zwakken en sterken denken kan m.i. alleen duiden op een onderliggend idee dat de ene eigenschap superieur aan de andere zou zijn. Anders zijn er toch helemaal geen zwakkere en sterkeren? (Mijn mening is dat dat contextafhankelijk is en dus op geen enkele wijze een vast gegeven).
De enige manier om van zoiets een vast gegeven te maken zou zijn als iemand zich onbewust voelt aangetrokken tot ongeluk en drama omdat diegene gehecht is aan zijn of haar slachtofferrol. Dan kun je spreken van 'zwakkere' maar zelfs dan niet definitief. Slachtoffer voelen (als in; identiteit en niet tijdelijk van een situatie) is een gewoonte. En gewoontes, daar kun je mee breken.
donderdag 31 januari 2008 om 10:58
Wat een bijzonder leuk discussieonderwerp! Jammer dat ik het niet eerder ontdekt heb, want wegens enorme hoofdpijn kan ik niet zo snel lezen als normaal ( laat staan opnemen) en heb dus alleen de eerste 3 en laatste 3 pagina's gelezen.
Overigens vind ik het voorbeeld van Koios niet zo sterk, omdat het lijkt dat zij met een hoop kunstgrepen gewoon een sprookje verwacht. Dat heeft voor mij niets te maken met "niet middelmatig te zijn". Ook vind ik het jammer dat het nu vooral over uitblinkers gaat. Ik vind het veel interessanter om het over het enorme gebied tussen middelmatigheid en uitblinkers te hebben. Om een uitblinker te wórden is het in ieder geval noodzakelijk om niet middelmatig te zijn. Maar het zijn niet alléén de uitblinkers die niet middelmatig zijn.
Voor mij zit het meer in de denk- en beleefwereld. Gróót kunnen denken is voor mij de middelmatigheid ontstijgen. Groot kunnen denken is ook noodzakelijk voor groei. Dat wil niet zeggen dat alles wat ik bedenk tijdens dat grote denken ook direct uitgevoerd moet worden, maar ik laat me even niet beperken door details. Ik merk dat de meeste mensen dat niet kunnen, of niet willen. En het ook niet prettig vinden dat jij het wel doet.
Maar goed, voor mij zijn de mensen die het veel beter doen dan ik veel interessanter dan de grote groep middelmatige mensen. Die laatsten zullen ongetwijfeld erg lief zijn, of een handige Harry, maar dat maakt ze lief en handig. Niet perse interessant. Ik krijg energie van de eerste groep, en het kost me energie bij de tweede. ( Natuurlijk enigzins gegeneraliseerd, maar ik probeer met algemeenheden een beetje in de discussie te komen
)
Overigens vind ik het voorbeeld van Koios niet zo sterk, omdat het lijkt dat zij met een hoop kunstgrepen gewoon een sprookje verwacht. Dat heeft voor mij niets te maken met "niet middelmatig te zijn". Ook vind ik het jammer dat het nu vooral over uitblinkers gaat. Ik vind het veel interessanter om het over het enorme gebied tussen middelmatigheid en uitblinkers te hebben. Om een uitblinker te wórden is het in ieder geval noodzakelijk om niet middelmatig te zijn. Maar het zijn niet alléén de uitblinkers die niet middelmatig zijn.
Voor mij zit het meer in de denk- en beleefwereld. Gróót kunnen denken is voor mij de middelmatigheid ontstijgen. Groot kunnen denken is ook noodzakelijk voor groei. Dat wil niet zeggen dat alles wat ik bedenk tijdens dat grote denken ook direct uitgevoerd moet worden, maar ik laat me even niet beperken door details. Ik merk dat de meeste mensen dat niet kunnen, of niet willen. En het ook niet prettig vinden dat jij het wel doet.
Maar goed, voor mij zijn de mensen die het veel beter doen dan ik veel interessanter dan de grote groep middelmatige mensen. Die laatsten zullen ongetwijfeld erg lief zijn, of een handige Harry, maar dat maakt ze lief en handig. Niet perse interessant. Ik krijg energie van de eerste groep, en het kost me energie bij de tweede. ( Natuurlijk enigzins gegeneraliseerd, maar ik probeer met algemeenheden een beetje in de discussie te komen
)
donderdag 31 januari 2008 om 11:08
quote:fashionvictim schreef op 31 januari 2008 @ 10:31:
[...]
FV: bladiebla, yadaya, bladiebla, maar voor mij is het allemaal algemener dan wat pietje van marietje vindt, bladiebla
Poezewoes: Waaaat!!!??? Ik wil niet meer met jou discussieren!!! Ik vind jou gemeeheeeen! En arrogant!
FV: Huh?
Poezewoes: Ja, want Marietje en Pietje zijn mijn ouders. Trut!
Over valse discussietechnieken gesproken zeg.
Hier wil ik nog even op reageren. Zeer treffend door FV blootgelegd wat hier enorm vaak op het forum gebeurt. Jij voert gewoon een discussie over het onderwerp in het algemeen en de ander heeft het over zijn vader ( zonder dat te benoemen) . In no time heb je dus die vader persoonlijk beledigd.
[...]
FV: bladiebla, yadaya, bladiebla, maar voor mij is het allemaal algemener dan wat pietje van marietje vindt, bladiebla
Poezewoes: Waaaat!!!??? Ik wil niet meer met jou discussieren!!! Ik vind jou gemeeheeeen! En arrogant!
FV: Huh?
Poezewoes: Ja, want Marietje en Pietje zijn mijn ouders. Trut!
Over valse discussietechnieken gesproken zeg.
Hier wil ik nog even op reageren. Zeer treffend door FV blootgelegd wat hier enorm vaak op het forum gebeurt. Jij voert gewoon een discussie over het onderwerp in het algemeen en de ander heeft het over zijn vader ( zonder dat te benoemen) . In no time heb je dus die vader persoonlijk beledigd.
donderdag 31 januari 2008 om 11:10
quote:Evidenza schreef op 31 januari 2008 @ 10:58:
Wat een bijzonder leuk discussieonderwerp!
Thanks!
quote:Ook vind ik het jammer dat het nu vooral over uitblinkers gaat. Ik vind het veel interessanter om het over het enorme gebied tussen middelmatigheid en uitblinkers te hebben. Om een uitblinker te wórden is het in ieder geval noodzakelijk om niet middelmatig te zijn. Maar het zijn niet alléén de uitblinkers die niet middelmatig zijn.
Ja, dat is volgens mij een waarheid als een koe. En je hebt gelijk, om het alleen over uitblinkers te hebben is minder leuk dan het over niet-middelmatig hebben, maar hallo, zelfs over uitblinkers, wat mij persoonlijk redelijk objectief waarneembaar lijkt en dus eigenlijk niet zo goed bediscussieerbaar, wordt het al een catfight, hahaha. Maar by all means, ik zie je inzichten en mening graag tegemoet .
quote:Voor mij zit het meer in de denk- en beleefwereld. Gróót kunnen denken is voor mij de middelmatigheid ontstijgen. Groot kunnen denken is ook noodzakelijk voor groei. Dat wil niet zeggen dat alles wat ik bedenk tijdens dat grote denken ook direct uitgevoerd moet worden, maar ik laat me even niet beperken door details. Ik merk dat de meeste mensen dat niet kunnen, of niet willen. En het ook niet prettig vinden dat jij het wel doet.
Maar goed, voor mij zijn de mensen die het veel beter doen dan ik veel interessanter dan de grote groep middelmatige mensen. Die laatsten zullen ongetwijfeld erg lief zijn, of een handige Harry, maar dat maakt ze lief en handig. Niet perse interessant. Ik krijg energie van de eerste groep, en het kost me energie bij de tweede. ( Natuurlijk enigzins gegeneraliseerd, maar ik probeer met algemeenheden een beetje in de discussie te komen )Ik denk dat je hier een belangrijk punt te pakken hebt. Waarom trekt de een zich op aan iemand die objectief gezien beter is dan hij, en krijgt de ander juist de behoefte om de betere naar zijn niveau terug te trekken? Is dat angst? Pessimisme? Of iets anders wat ik niet kan bedenken?
Wat een bijzonder leuk discussieonderwerp!
Thanks!
quote:Ook vind ik het jammer dat het nu vooral over uitblinkers gaat. Ik vind het veel interessanter om het over het enorme gebied tussen middelmatigheid en uitblinkers te hebben. Om een uitblinker te wórden is het in ieder geval noodzakelijk om niet middelmatig te zijn. Maar het zijn niet alléén de uitblinkers die niet middelmatig zijn.
Ja, dat is volgens mij een waarheid als een koe. En je hebt gelijk, om het alleen over uitblinkers te hebben is minder leuk dan het over niet-middelmatig hebben, maar hallo, zelfs over uitblinkers, wat mij persoonlijk redelijk objectief waarneembaar lijkt en dus eigenlijk niet zo goed bediscussieerbaar, wordt het al een catfight, hahaha. Maar by all means, ik zie je inzichten en mening graag tegemoet .
quote:Voor mij zit het meer in de denk- en beleefwereld. Gróót kunnen denken is voor mij de middelmatigheid ontstijgen. Groot kunnen denken is ook noodzakelijk voor groei. Dat wil niet zeggen dat alles wat ik bedenk tijdens dat grote denken ook direct uitgevoerd moet worden, maar ik laat me even niet beperken door details. Ik merk dat de meeste mensen dat niet kunnen, of niet willen. En het ook niet prettig vinden dat jij het wel doet.
Maar goed, voor mij zijn de mensen die het veel beter doen dan ik veel interessanter dan de grote groep middelmatige mensen. Die laatsten zullen ongetwijfeld erg lief zijn, of een handige Harry, maar dat maakt ze lief en handig. Niet perse interessant. Ik krijg energie van de eerste groep, en het kost me energie bij de tweede. ( Natuurlijk enigzins gegeneraliseerd, maar ik probeer met algemeenheden een beetje in de discussie te komen
)Ik denk dat je hier een belangrijk punt te pakken hebt. Waarom trekt de een zich op aan iemand die objectief gezien beter is dan hij, en krijgt de ander juist de behoefte om de betere naar zijn niveau terug te trekken? Is dat angst? Pessimisme? Of iets anders wat ik niet kan bedenken?
Am Yisrael Chai!
donderdag 31 januari 2008 om 11:14
quote:fashionvictim schreef op 31 januari 2008 @ 11:10:
Ik denk dat je hier een belangrijk punt te pakken hebt. Waarom trekt de een zich op aan iemand die objectief gezien beter is dan hij, en krijgt de ander juist de behoefte om de betere naar zijn niveau terug te trekken? Is dat angst? Pessimisme? Of iets anders wat ik niet kan bedenken?afgunst , zelfkennis ( weten dat jij aan de top van jouw kunnen zit )
Ik denk dat je hier een belangrijk punt te pakken hebt. Waarom trekt de een zich op aan iemand die objectief gezien beter is dan hij, en krijgt de ander juist de behoefte om de betere naar zijn niveau terug te trekken? Is dat angst? Pessimisme? Of iets anders wat ik niet kan bedenken?afgunst , zelfkennis ( weten dat jij aan de top van jouw kunnen zit )
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 31 januari 2008 om 11:15
quote:blijfgewoonbianca schreef op 31 januari 2008 @ 11:14:
[...]
afgunst , zelfkennis ( weten dat jij aan de top van jouw kunnen zit )Margaretha zei het ook al: het feit dat jij op de top van je kunnen zit, verandert toch niet als de ander daar ruimschoots overheen gaat? Een 6 blijft een 6, of er nou nul mensen een 10 gehaald hebben of 100 die 10 hebben, jouw 6 wordt er niet meer of minder van.
[...]
afgunst , zelfkennis ( weten dat jij aan de top van jouw kunnen zit )Margaretha zei het ook al: het feit dat jij op de top van je kunnen zit, verandert toch niet als de ander daar ruimschoots overheen gaat? Een 6 blijft een 6, of er nou nul mensen een 10 gehaald hebben of 100 die 10 hebben, jouw 6 wordt er niet meer of minder van.
Am Yisrael Chai!
donderdag 31 januari 2008 om 11:24
quote:fashionvictim schreef op 31 januari 2008 @ 11:15:
[...]
Margaretha zei het ook al: het feit dat jij op de top van je kunnen zit, verandert toch niet als de ander daar ruimschoots overheen gaat? Een 6 blijft een 6, of er nou nul mensen een 10 gehaald hebben of 100 die 10 hebben, jouw 6 wordt er niet meer of minder van.
Nee, dat verandert ook niets , maar dat zal voor sommigen wel een reden zijn om van die tien van de ander wat glans weg te halen .
De een zal ook blij zijn met wowwwwww een zés ! En de ander zal denken dat hij gloeiendegloeiende weer een zesje heeft .
[...]
Margaretha zei het ook al: het feit dat jij op de top van je kunnen zit, verandert toch niet als de ander daar ruimschoots overheen gaat? Een 6 blijft een 6, of er nou nul mensen een 10 gehaald hebben of 100 die 10 hebben, jouw 6 wordt er niet meer of minder van.
Nee, dat verandert ook niets , maar dat zal voor sommigen wel een reden zijn om van die tien van de ander wat glans weg te halen .
De een zal ook blij zijn met wowwwwww een zés ! En de ander zal denken dat hij gloeiendegloeiende weer een zesje heeft .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 31 januari 2008 om 11:26
[quote
Ik denk dat je hier een belangrijk punt te pakken hebt. Waarom trekt de een zich op aan iemand die objectief gezien beter is dan hij, en krijgt de ander juist de behoefte om de betere naar zijn niveau terug te trekken? Is dat angst? Pessimisme? Of iets anders wat ik niet kan bedenken?[/quote]
Ik persoonlijk heb gemerkt dat het te maken heeft met de mate van tevredenheid over het eigen leven. En of je lang stilstaat bij gemiste kansen. Ik ben erg tevreden met mijn leven en vanuit die luxe positie ( zelf gecreeerd ) ben ik er altijd mee bezig om te kijken of er nog meer mogelijk is. Als ik mijn plannen en denkwijze vertel merk ik vaak dat het onmiddellijk op het eigen leven betrokken wordt. En dat er gezegd wordt "ja jij, maar ík had te maken met ......." Alsof ik dus een waardeoordeel geef over hún leven ipv het over míj te hebben. Dan ga ik er maar vanuit dat ze niet zo tevreden zijn over hun eigen leven en er ook niets aan willen doen.
Hmm. Dit was niet echt een antwoord op de vraag geloof ik. Ik denk dus inderdaad angst en een blik op hoe het had kunnen zijn. Dus geconfronteerd worden met gemiste kansen en eigen keuzes. En dus niet zien dat je het elke dag nog anders zou kunnen doen. Als je dat zou willen.
Ik denk dat je hier een belangrijk punt te pakken hebt. Waarom trekt de een zich op aan iemand die objectief gezien beter is dan hij, en krijgt de ander juist de behoefte om de betere naar zijn niveau terug te trekken? Is dat angst? Pessimisme? Of iets anders wat ik niet kan bedenken?[/quote]
Ik persoonlijk heb gemerkt dat het te maken heeft met de mate van tevredenheid over het eigen leven. En of je lang stilstaat bij gemiste kansen. Ik ben erg tevreden met mijn leven en vanuit die luxe positie ( zelf gecreeerd ) ben ik er altijd mee bezig om te kijken of er nog meer mogelijk is. Als ik mijn plannen en denkwijze vertel merk ik vaak dat het onmiddellijk op het eigen leven betrokken wordt. En dat er gezegd wordt "ja jij, maar ík had te maken met ......." Alsof ik dus een waardeoordeel geef over hún leven ipv het over míj te hebben. Dan ga ik er maar vanuit dat ze niet zo tevreden zijn over hun eigen leven en er ook niets aan willen doen.
Hmm. Dit was niet echt een antwoord op de vraag geloof ik. Ik denk dus inderdaad angst en een blik op hoe het had kunnen zijn. Dus geconfronteerd worden met gemiste kansen en eigen keuzes. En dus niet zien dat je het elke dag nog anders zou kunnen doen. Als je dat zou willen.
donderdag 31 januari 2008 om 11:26
Volgens mij heeft dat ook met macht te maken. Ik denk dat veel mensen daar bang voor zijn. Ik weet nog dat ik iemand kende die veel beter dan mij was (in mijn onzekere puberogen destijds), nog een vriendin ook, mooi, slim, veel vrienden, alles. Ik voelde me toen vooral bedreigd in mijn eigen rol in mijn leven. Mijn vrienden, keken tegen mij op, totdat zij er was. Mijn zus en ik deden leuke dingen, maar toen zij er was, ging mijn zus ook iets met haar alleen doen, toen voelde ik me wel buitengesloten (vooral omdat het mijn vriendin was, en mijn zus, die elkaar zonder mij dus niet eens hadden gekend, en vervolgens mij niet meer meevragen!). Ik denk dat die angst om 'van de plaats verstoten te worden' de grootste basis vormt wanneer het gaat om mensen met succes dichterbij laten komen. Macht en andere verworvenheden te verliezen, een rol speelt bij het veroordelen, of niet toe durven laten, van mensen die succesvol zijn. Ik denk dat daarom ook min of meer word verwacht van de zichtbare uitblinkers, dat zij extra moeite doen hun goede bedoelingen te laten blijken.
Op zich vind ik dat niet helemaal onterecht. Dat van mijn voorbeeld was gedeeltelijk irrationeel en onzeker pubergedoe natuurlijk, maar gedeeltelijk iets waarmee veel volwassenen ook nog dealen. Nml, het beschermen van de eigen verworvenheden. Ik denk dat dat best begrijpelijk is en menselijk. Ik zie mezelf trouwens niet als uitblinker maar wel als potentieel toekomstig uitblinker. Wat ik hier thuis zie gebeuren, is dat vrijgezelle vrouwen hier beperkt welkom zijn, aangezien mijn moeder een overdreven angst heeft haar man te verliezen (niet mijn vader dus, zelf zou ik zeggen pff big lost maar ok, smaken verschillen). Zij beoordeeld hen sneller als negatief, immoreel, en probeert zichzelf ten koste van hen te profileren (bij voorbaat al). Heeft daar álles mee te maken.
Op zich vind ik dat niet helemaal onterecht. Dat van mijn voorbeeld was gedeeltelijk irrationeel en onzeker pubergedoe natuurlijk, maar gedeeltelijk iets waarmee veel volwassenen ook nog dealen. Nml, het beschermen van de eigen verworvenheden. Ik denk dat dat best begrijpelijk is en menselijk. Ik zie mezelf trouwens niet als uitblinker maar wel als potentieel toekomstig uitblinker. Wat ik hier thuis zie gebeuren, is dat vrijgezelle vrouwen hier beperkt welkom zijn, aangezien mijn moeder een overdreven angst heeft haar man te verliezen (niet mijn vader dus, zelf zou ik zeggen pff big lost maar ok, smaken verschillen). Zij beoordeeld hen sneller als negatief, immoreel, en probeert zichzelf ten koste van hen te profileren (bij voorbaat al). Heeft daar álles mee te maken.
donderdag 31 januari 2008 om 11:27
quote:fashionvictim schreef op 31 januari 2008 @ 11:15:
[...]
Margaretha zei het ook al: het feit dat jij op de top van je kunnen zit, verandert toch niet als de ander daar ruimschoots overheen gaat? Een 6 blijft een 6, of er nou nul mensen een 10 gehaald hebben of 100 die 10 hebben, jouw 6 wordt er niet meer of minder van.Ja, en toch voelen mensen zich opeens een stuk minder als jij in de tijd dat zij 1 studie hebben gedaan (wat gewoon een hele goede prestatie is!) er twee hebt afgerond. Dan hebben zij er 'maar' 1 gedaan. Dat zit in de perceptie die je als mens daarbij gebruikt.. dat je dus je eigen prestaties waardeert in vergelijking met die van anderen.
[...]
Margaretha zei het ook al: het feit dat jij op de top van je kunnen zit, verandert toch niet als de ander daar ruimschoots overheen gaat? Een 6 blijft een 6, of er nou nul mensen een 10 gehaald hebben of 100 die 10 hebben, jouw 6 wordt er niet meer of minder van.Ja, en toch voelen mensen zich opeens een stuk minder als jij in de tijd dat zij 1 studie hebben gedaan (wat gewoon een hele goede prestatie is!) er twee hebt afgerond. Dan hebben zij er 'maar' 1 gedaan. Dat zit in de perceptie die je als mens daarbij gebruikt.. dat je dus je eigen prestaties waardeert in vergelijking met die van anderen.
donderdag 31 januari 2008 om 11:35
Overigens denk ik dat er een stukje 'levenskunst' in zit om jezelf NIET in alles met anderen te vergelijken en blij te zijn met je eigen prestaties op zich (of ze nou beter of minder goed zijn dan anderen, het gaat erom of jij er zelf tevreden mee bent). Misschien wel in het leven in het algemeen: Je word een stuk blijer van kijken naar de dingen die jij in je leven hebt (bereikt) dan altijd maar kijken naar die ander die het in jouw ogen 'beter voor elkaar heeft' en je daardoor 'minder' voelen.
donderdag 31 januari 2008 om 11:42
quote:ukkie21 schreef op 31 januari 2008 @ 11:27:
Ja, en toch voelen mensen zich opeens een stuk minder als jij in de tijd dat zij 1 studie hebben gedaan (wat gewoon een hele goede prestatie is!) er twee hebt afgerond. Dan hebben zij er 'maar' 1 gedaan. Dat zit in de perceptie die je als mens daarbij gebruikt.. dat je dus je eigen prestaties waardeert in vergelijking met die van anderen.
Dat denk ik ook ja. Maar ook omdat je dan beseft dat die ander misschien tot meer in staat is als jij. Daarom is het ook makkelijker meetbare superioriteit in 1 bepaald ding te accepteren van iemand die dezelfde belangen heeft als jij.
Mensen voelen zich er nogal eens te goed voor zich met andere dieren te vergelijken maar bij alle dieren werkt het zo. Als er een grote sterke wolf zich wil aansluiten bij een bestaande groep wolven, zullen ze die niet zo maar toe laten. Als een middelmatige wolf zich wil aansluiten, heeft die hooguit tegenstand van de paar die nog minder zijn, maar de rest zal hem zonder al te veel strubbelingen accepteren - na hun dominantie geuit te hebben.De sterke wolf zal of de leider moeten verslaan, of niet toegelaten worden (dus dat de hele groep zich tegen hem keert). Das de natuur. Mensen doen dat wat subtieler, maar verder vrijwel hetzelfde.
Ik moet zeggen dat ik ook vrij zenuwachtig zou worden als wij vanaf vandaag een supermooie kamerhuurster met de diploma's die ik wil, bijzondere vaardigheden en alles heeft etc. Als ik hier alleen zou wonen, zou ik haar interressant vinden, gezien het feit dat ik er met mijn vriend woon, zou ik haar aanwezigheid als bedreigend en zeer storend ervaren. Vóóral als zij dan ook nog interesse (of geen uitgesproken desinteresse, das al erg genoeg bij zo'n perfect iemand haha) in mijn vriend zou hebben.
Zulke 'verborgen angsten' die je liever doorgaans ook niet hardop uitspreekt, gaan de meeste mensen dan vervolgens weg redeneren met dingen als 'jaaaa, maar ik ben niet zo, omdat ik aandacht aan anderen heb gegeven, moreel beter ben, en lekkerder kan koken' en praten zo hun eigen onzekerheden weg. Ik denk dat het er dus mee te maken heeft, dat mensen op die manier hun eigen waarde proberen te benadrukken, zowel voor zichzelf als voor de andere aanwezigen. Zekerheid over hun positie zeg maar.
Ja, en toch voelen mensen zich opeens een stuk minder als jij in de tijd dat zij 1 studie hebben gedaan (wat gewoon een hele goede prestatie is!) er twee hebt afgerond. Dan hebben zij er 'maar' 1 gedaan. Dat zit in de perceptie die je als mens daarbij gebruikt.. dat je dus je eigen prestaties waardeert in vergelijking met die van anderen.
Dat denk ik ook ja. Maar ook omdat je dan beseft dat die ander misschien tot meer in staat is als jij. Daarom is het ook makkelijker meetbare superioriteit in 1 bepaald ding te accepteren van iemand die dezelfde belangen heeft als jij.
Mensen voelen zich er nogal eens te goed voor zich met andere dieren te vergelijken maar bij alle dieren werkt het zo. Als er een grote sterke wolf zich wil aansluiten bij een bestaande groep wolven, zullen ze die niet zo maar toe laten. Als een middelmatige wolf zich wil aansluiten, heeft die hooguit tegenstand van de paar die nog minder zijn, maar de rest zal hem zonder al te veel strubbelingen accepteren - na hun dominantie geuit te hebben.De sterke wolf zal of de leider moeten verslaan, of niet toegelaten worden (dus dat de hele groep zich tegen hem keert). Das de natuur. Mensen doen dat wat subtieler, maar verder vrijwel hetzelfde.
Ik moet zeggen dat ik ook vrij zenuwachtig zou worden als wij vanaf vandaag een supermooie kamerhuurster met de diploma's die ik wil, bijzondere vaardigheden en alles heeft etc. Als ik hier alleen zou wonen, zou ik haar interressant vinden, gezien het feit dat ik er met mijn vriend woon, zou ik haar aanwezigheid als bedreigend en zeer storend ervaren. Vóóral als zij dan ook nog interesse (of geen uitgesproken desinteresse, das al erg genoeg bij zo'n perfect iemand haha) in mijn vriend zou hebben.
Zulke 'verborgen angsten' die je liever doorgaans ook niet hardop uitspreekt, gaan de meeste mensen dan vervolgens weg redeneren met dingen als 'jaaaa, maar ik ben niet zo, omdat ik aandacht aan anderen heb gegeven, moreel beter ben, en lekkerder kan koken' en praten zo hun eigen onzekerheden weg. Ik denk dat het er dus mee te maken heeft, dat mensen op die manier hun eigen waarde proberen te benadrukken, zowel voor zichzelf als voor de andere aanwezigen. Zekerheid over hun positie zeg maar.
donderdag 31 januari 2008 om 11:43
quote:ukkie21 schreef op 31 januari 2008 @ 11:35:
Overigens denk ik dat er een stukje 'levenskunst' in zit om jezelf NIET in alles met anderen te vergelijken en blij te zijn met je eigen prestaties op zich (of ze nou beter of minder goed zijn dan anderen, het gaat erom of jij er zelf tevreden mee bent). Misschien wel in het leven in het algemeen: Je word een stuk blijer van kijken naar de dingen die jij in je leven hebt (bereikt) dan altijd maar kijken naar die ander die het in jouw ogen 'beter voor elkaar heeft' en je daardoor 'minder' voelen.Psies. Dus je eigen situatie verheerlijken danwel idealiseren is hartstikke gezond. Alleen doet men dat meestal door die van de ander ook meteen even af te zwakken (ook dat heeft een functie... maar erg aardig vinden ze dat meestal niet...).
Overigens denk ik dat er een stukje 'levenskunst' in zit om jezelf NIET in alles met anderen te vergelijken en blij te zijn met je eigen prestaties op zich (of ze nou beter of minder goed zijn dan anderen, het gaat erom of jij er zelf tevreden mee bent). Misschien wel in het leven in het algemeen: Je word een stuk blijer van kijken naar de dingen die jij in je leven hebt (bereikt) dan altijd maar kijken naar die ander die het in jouw ogen 'beter voor elkaar heeft' en je daardoor 'minder' voelen.Psies. Dus je eigen situatie verheerlijken danwel idealiseren is hartstikke gezond. Alleen doet men dat meestal door die van de ander ook meteen even af te zwakken (ook dat heeft een functie... maar erg aardig vinden ze dat meestal niet...).
donderdag 31 januari 2008 om 11:57
Ik zal wel gewoon van Mars komen ofzo, maar als iemand een heel groot huis heeft dan denk ik alleen maar 'goh, wat een mooi huis, wat leuk voor je'. En als iemand 2 studies heeft afgerond en ik nog geen 1, dan denk ik hoogstens, 'goh, wat knap, erg hard gewerkt' Maar ik vind niet dat ik óók 2 studies had moeten afronden of dat iemand die 2 studies afrond beter is dan ik. Ik zie in mijn omgeving gewoon al die dingen niet die jullie noemen. Het is net wat BGB zegt, ik vind het prima als iemand bijvoorbeeld zegt 'ik ga ver op vakantie dit jaar, want dat vind ik leuk en ik heb het verdiend' Maar als diegene zegt 'mensen die naar de camping gaan zijn zó burgerlijk en saai, ík ga lekker op vakantie naar een ver land' Dán vind ik dat wel irritant ja.
Volgens mij kunnen mensen je pas naar beneden halen als je jezelf beter voelt dan een ander en niet zeker bent van je positie. Als je zelfverzekerd bent en trots op wat je bereikt hebt zal het je worst zijn wat iemand daar van zegt, en vind je het ook niet nodig om erover op te scheppen.
Volgens mij kunnen mensen je pas naar beneden halen als je jezelf beter voelt dan een ander en niet zeker bent van je positie. Als je zelfverzekerd bent en trots op wat je bereikt hebt zal het je worst zijn wat iemand daar van zegt, en vind je het ook niet nodig om erover op te scheppen.
donderdag 31 januari 2008 om 12:04
quote:Eowynn_ schreef op 31 januari 2008 @ 11:57:
Volgens mij kunnen mensen je pas naar beneden halen als je jezelf beter voelt dan een ander en niet zeker bent van je positie. Als je zelfverzekerd bent en trots op wat je bereikt hebt zal het je worst zijn wat iemand daar van zegt, en vind je het ook niet nodig om erover op te scheppen.Dat ben ik niet helemaal met je eens en je zegt het geloof ik mij ook zelf ; ....ik ben erg tevreden met wat ik heb (bereikt ) , maar ik baal wel als een stekker als een ander daar een negatief waarde oordeel over geeft . Naar " onderen " trappen is net zomin een leuke eigenschappen dan het naar " boven " spugen .
Volgens mij kunnen mensen je pas naar beneden halen als je jezelf beter voelt dan een ander en niet zeker bent van je positie. Als je zelfverzekerd bent en trots op wat je bereikt hebt zal het je worst zijn wat iemand daar van zegt, en vind je het ook niet nodig om erover op te scheppen.Dat ben ik niet helemaal met je eens en je zegt het geloof ik mij ook zelf ; ....ik ben erg tevreden met wat ik heb (bereikt ) , maar ik baal wel als een stekker als een ander daar een negatief waarde oordeel over geeft . Naar " onderen " trappen is net zomin een leuke eigenschappen dan het naar " boven " spugen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 31 januari 2008 om 12:07
quote:blijfgewoonbianca schreef op 31 januari 2008 @ 12:04:
[...]
Dat ben ik niet helemaal met je eens en je zegt het geloof ik mij ook zelf ; ....ik ben erg tevreden met wat ik heb (bereikt ) , maar ik baal wel als een stekker als een ander daar een negatief waarde oordeel over geeft . Naar " onderen " trappen is net zomin een leuke eigenschappen dan het naar " boven " spugen .
Precíes hetgene waar ik me aan stoor.
[...]
Dat ben ik niet helemaal met je eens en je zegt het geloof ik mij ook zelf ; ....ik ben erg tevreden met wat ik heb (bereikt ) , maar ik baal wel als een stekker als een ander daar een negatief waarde oordeel over geeft . Naar " onderen " trappen is net zomin een leuke eigenschappen dan het naar " boven " spugen .
Precíes hetgene waar ik me aan stoor.
Am Yisrael Chai!
donderdag 31 januari 2008 om 12:08
@ Eowynn_ Mee eens, maar dan noem je wel heel onpersoonlijke situaties. Als iemand op een verjaardag een groter huis heeft dan ik, denk ik oh leuk! Als degene waar mijn vriend mij voor verlaat een groter huis heeft dan denk ik wat een kutwijf. Dat maakt ongeveer het verschil, zolang er geen zaken zijn waar je beide belang bij hebt word de anders positie doorgaans niet als bedreigend ervaren, niet door mensen die lekker in hun vel zitten tenminste (lijkt mij). Sommige mensen veroordelen echter bij voorbaat al. Ik denk inderdaad dat dat vooral de mensen zijn die niet zeker zijn van hun positie (en daar in sommige gevallen ook alle reden toe hebben). Het ligt er niet aan of een ander je veroordeeld, het ligt allemaal aan je eigen geweten. Als je weet dat je gewoon kan werken maar te lui bent en een uitkering hebt, dan zul je je ook sneller bedreigd voelen door mensen die wel productief zijn en hard werken. Als je in belangen verstrengeling met zo'n persoon mocht komen des te meer. Das dan niet zozeer afgunst uit misgunnen, maar afgunst uit angst voor de eigen positie wegens bekend met onnodige zwakke plek.
Opscheppen gebeurd ook meestal door mensen die het gevoel hebben wat te moeten compenseren. Ofwel mensen die ergens gefrustreerd of onzeker over zijn, ofwel mensen die naar eigen geweten niet doen wat ze zouden moeten doen. (Is mijn ervaring tenminste). Als je weet dat je je best hebt gedaan is het makkelijker om je er bij neer te leggen als iemand je dan alsnog veroordeeld, dan wanneer je er zelf ook niet tevreden over bent. Dan blijft het knagen. Als ik keihard geleerd heb en toch een 3 haal dan denk ik nou das kut maar meer dan mijn best kan ik niet doen. Dan zou ik alsnog wel balen, maar het zou verteerbaar, acceptabel zijn. Als ik niet mijn best doe en daardoor een 3 haal is het wat anders.... Dan vind ik dat heel moeilijk te accepteren en zou dat effect op mijn zelfbeeld hebben.
Ik denk dus dat mensen een soort zelfregulering hebben als het aan komt op of iets eigen schuld is of natuurlijke beperking en dat gevoelsmatig heel goed van zichzelf weten (hoewel je met zelfbeeld en gevoelens ook best vals kan spelen zowel in je voordeel als je nadeel). M.i. zijn de mensen die anderen dingen misgunnen vaak niet degenen met natuurlijke beperkingen, en zijn dat tevens niet degenen die echt veroordeeld worden om hun beperktheid.
Opscheppen gebeurd ook meestal door mensen die het gevoel hebben wat te moeten compenseren. Ofwel mensen die ergens gefrustreerd of onzeker over zijn, ofwel mensen die naar eigen geweten niet doen wat ze zouden moeten doen. (Is mijn ervaring tenminste). Als je weet dat je je best hebt gedaan is het makkelijker om je er bij neer te leggen als iemand je dan alsnog veroordeeld, dan wanneer je er zelf ook niet tevreden over bent. Dan blijft het knagen. Als ik keihard geleerd heb en toch een 3 haal dan denk ik nou das kut maar meer dan mijn best kan ik niet doen. Dan zou ik alsnog wel balen, maar het zou verteerbaar, acceptabel zijn. Als ik niet mijn best doe en daardoor een 3 haal is het wat anders.... Dan vind ik dat heel moeilijk te accepteren en zou dat effect op mijn zelfbeeld hebben.
Ik denk dus dat mensen een soort zelfregulering hebben als het aan komt op of iets eigen schuld is of natuurlijke beperking en dat gevoelsmatig heel goed van zichzelf weten (hoewel je met zelfbeeld en gevoelens ook best vals kan spelen zowel in je voordeel als je nadeel). M.i. zijn de mensen die anderen dingen misgunnen vaak niet degenen met natuurlijke beperkingen, en zijn dat tevens niet degenen die echt veroordeeld worden om hun beperktheid.
