Revalideren na een herniaoperatie

@luna

Stoppen bij pijn zit er helaas niet echt in, daar is mijn agenda wat te vol voor. Gewoon doorgaan en hopen dat het over gaat



@evi

Ik had een ouderwetse jersey joggingbroek mee die ik zelf strakker of losser aan kon snoeren. Na de operatie liet ik hem iets lager hangen, net onder de wond. (Uiteraard met een enorm t-shirt er overheen om een bouwvakkersdecolete te voorkomen )

quote:schuit schreef op 04 september 2011 @ 18:39:

@Luna Nee, ik weet ook wel dat je niet schrijft om mij of wie dan ook af te schrikken. Je doet gewoon je verhaal. Daar is een forum ook voor . Pfff dansen? Nee, dank je . Probeer nu af en toe als ik een leuk nummer hoor een beetje mee te deinzen. Verder vind ik mezelf ook nog vrij angstig. Maar dat komt ook wel weer goed.het gaf mij hoop in die periode die man zat al een tijd in de rolstoel ,nou dan zou ik ook dansen hoor ,groetjes

quote:schuit schreef op 05 september 2011 @ 14:20:

[...]





Je schreef al dat je had gerevalideerd in het zwembad. Na de volgende week mag ik zwemmen. Kijken of ik dat kan combineren met 2x in de week fysiotherapie. Niet dat ik nu ineens teveel ga doen. Zwem jij nu nog voor de verlichting?



ik ging 3x op de week met taxi naar belgie revalideren en deware masage is wel lekker .

echt zwemmen luk mij niet maar ik ga af en toe het water in puur om mijn benen lekker te kunnen bewegen .morgen moet ik weer opnieuw naar fysio om mijn rug wat sterker te maken .

Hoi allemaal: allereerst sterkte aan hen die dagelijks met dit soort verschrikkelijke pijnen te maken hebben. Ik heb er van mogen proeven en vind het helse, ondraaglijke pijn.



Heb in februari zoiets voor het eerst gehad. Het "schoot erin", kon geen kant meer op, op eigen kracht naar huisarts, geen uitval, wel pijn naar knie, dus pijnstiller.

Paar dagen later alsnog uitval, van knie naar enkel, van half scheenbeen (voorkant/binnenkant): totaal gevoelloos, verdoofd, enz. Ondertussen rugpijn niet te harden, dus terug naar huisarts, maar vrijdag en door assistente verwezen naar de fysio aan de overkant, waar ik diezelfde avond nog terecht kon.



Met wat oefeningen "afgescheept" dus. Het hielp wel, maar de uitval bleef. Ik werk in de horeca, waar ik de hele dag in beweging ben en ben blijven bewegen. Na 2 a 3 maanden kwam het gevoel terug en alle klachten zijn uiteindelijk verdwenen (waar anderen met zelfde klachten in mijn omgeving, die bijv op kantoor werken, met een maand of 7 mbv fysio ook vanaf zijn geraakt).



Moet ik bij zeggen dat ik eerder (aan de andere kant) een hielspoor heb gehad en las op internet mensen die daar maanden mee zoet zijn tot aan operaties toe. Ik las daar een tip over "fitflop-schoenen" en heb de slippers daarvan gekocht. Hele zomer op gelopen en weg klachten.



Ik heb dat ook hier uitgeprobeerd (de laarzen ervan, was koud nog) en uiteindelijk ook de gympen gekocht, daar werk ik nu op. Eigenlijk bedoeld om je been- en bilspieren nog meer te trainen tijdens lopen/workout. Maar op eoa manier belast je anders dan anders, zit als sloffen. Kennelijk ont/belast het mijn rug ook anders/ versterkt het? Denk dat dit heel erg geholpen heeft: ik heb veel sterkere spieren in mijn benen en je houding is anders. Dan heb ik het over 8 uur achter elkaar hierop lopen (wat de bedoeling niet is, vermoed ik), en buiten werk wissel ik af met andere (al dan niet met een hakje).



Nu na vakantie (3 weken geluierd) weer (te fanatiek) begonnen met werk en weer zelfde beweging en was weer helemaal mis. Zelfde plek, maar geen uitval dit keer, wel pijn in die zenuw, van rug naar knie, rug en knie niet te harden.



Dan doe je een (uiterst pijnlijk) half uur over uit je bed komen, waar elke millimeter hels is, maar blijven liggen ook, dus alles wat je wel en niet doet. Weer diezelfde oefeningen, in beweging blijven, en dat was het enige wat hielp. Ik lees dat jullie vooral liggen om zo min mogelijk pijn te hebben, maar juist van liggen wordt het stijf? Ik kon max 4 uur slapen en dan was de pijn juist het ergst (ondanks pijnstiller). Liggen is een drama, die eerste week zeker! (en zitten). Nu anderhalve week verder en naar chiropractor geweest vorige week, die 1 oefening gaf: op je buik, opdrukken, zo hol mogelijk maken. (ik had dat ik juist niet bol kon maken, meest comfortabele vorige keer in acute fase was op buik op bed op knieen met kont omhoog). Verder kon hij niks doen, want was nog te stijf.



Ben dus blijven bewegen en moet zeggen dat na anderhalve week de klachten danig verminderd zijn, vannacht voor het eerst geen pijnstiller geslikt en ik functioneer weer. Zitten en autorijden blijven lastig, maar het is nu verminderd tot "zeurend". Overdag slik ik niks, zodat ik meteen voel of ik er druk op zet of niet. Bij het werk probeer ik tillen en bukken te vermijden, en zoveel mogelijk af te wisselen in bewegingen.



Nu heb ik niet verder laten onderzoeken of het hernia is of niet (gezien de uitval toen), ben al die tijd (afgezien van de eerste week) blijven werken en dat houdt in hele dagen bewegen en rondlopen en ik denk dat dat (+ die gerichte oefeningen) zeer heeft geholpen, dat het de kans niet krijgt om stijf te worden.



Ik besef dus wat een mazzel ik heb eigenlijk, tov jullie, waar die pijn/uitval is gebleven en je gewoon niet kan bewegen! Ik vond dat bewegen uiterst pijnlijk, begon daarmee in bad (en in bad komen was al een enorm pijnlijke uitdaging).



Nu lees ik verschillende berichten op internet. Vriendin van me is 2x geopereerd, weken/maanden plat op bed, niks meer kunnen, anderen (zoals Meds) raken er door te bewegen (vanaf het begin) vanaf in zoveel maanden. Nu kan je het 1 denk ik niet vergelijken met het ander, zal ook afhangen van de plek en uitval en grootte van de hernia.



Ik weet dus ook niet of ik een hernia heb/had. Het blijft kennelijk wel zo dat je er gevoelig voor blijft. Voorheen zat ik voor werk hele dagen achter de pc, inaktief, sportte niet. Nu "sport" ik voor mijn gevoel hele dagen (incl afstand van-naar trein), zeer aktieve baan. En ik denk niet dat dat de oorzaak is geweest, het gebeurde 2x juist toen ik thuis en vrij was (en weinig bewogen). Ik denk dus dat ik deels mazzel heb gehad, omdat ik (inmiddels) zoveel beweeg/loop. Ook al zitten er veel "rare" bewegingen bij (bijvullen, reiken, bukken, tillen in rare hoeken, lopen met tillen), ik denk dat je daar dus ook "soepel" bij blijft en ik relatief snel van die klachten af ben.



Momenteel zeurt het wat in mijn rug (zeker na opstaan), word ik na 4 a 6 uur vanzelf wakker. Liggen kan ik juist slecht, in welke houding ook. Knie is stijf en zwaar. Woensdag terug naar de "kraker" al las ik hier een ander verhaal daarover (juist beschadigd door de fysio die "kraakte"?). Dit is een chiropractor en ik heb eerder alleen maar goede ervaringen (schouder en nek, door werk achter pc toen).



Weet niet wat ik met dit verhaal wil, alvast jullie heeeeeeel veel sterkte wensen, ik vind het een onmenselijk soort pijn (die ik alleen de eerste week ervaar), ik vind het ook onbegrijpelijk dat artsen mensen zo lang laten "rondlopen"/liggen daarmee, zonder een echte oplossing te bieden.. onvoorstelbaar, als je bedenkt dat mensen ook uitvallen op werk en hun sociale leven, zorg voor zichzelf en/of kinderen! Kan er niet bij, dat ze mensen maar laten aanrommelen.. naar huis sturen met een pijnstiller (altijd alleen maar symptoombestrijding) en/of fysio.



Bij mij is dus geen hernia vastgesteld, mede omdat toen ik bij de arts was er nog geen (gedeeltelijke) uitval was. Daarna ben ik ook niet teruggegaan, na weggestuurd met "niks" door assistente, terwijl ik krom liep van de pijn en niks meer kon. Ik heb weinig vertrouwen in de reguliere weg. En dat bevestigen jullie alleen maar (maanden en jaren "je zoekt het maar uit en veel succes" tot het zo verergert dat je een operatie of MRI "mag".



Daarmee hebben artsen en verzekeraars veel te veel invloed op het leven van mensen, of ze (kunnen) werken, levensvreugde, normaal (minimaal) functioneren, leefregels wat wel en niet to do. Veel te veel aan eigen lot overgelaten, en dat in deze "hoogontwikkelde" tijd.



Anyway, ik lees dat het algemene nieuwe advies fysio is en juist niet plat liggen. Tenzij volledige uitval ergens (je plas niet kunnen ophouden bijv) niet opereren. Chiropractor is van blijven bewegen. En dat is juist zo enorm moeilijk, de pijn opzoeken, die je juist wil vermijden. Zodra je erover spreekt met anderen hoor je van mensen die met ziekenwagen in volledige spagaat zijn afgevoerd, en toch zonder operatie weer op de been kwamen. Maar ook iemand die op haar 17e al voor het eerst geopereerd is..



Alle gevallen zullen anders zijn. Lullige is dat artsen het ene voorbeeld lijken gelijk te stellen met het andere. En de mate van pijn is moeilijk te meten. Ook als het na maanden niet beter gaat, moet je hemel en aarde bewegen voor er iets gebeurt. Dat is een kwalijke zaak.



Ik wens iedereen die met die helse pijnen kampt, dan ook enorm veel succes en blijvende beterschap!!

een heel verhaal ook ,hebben ze mri gedaan ?om te kijken of er een hernia zit .met het blote oog zo kunnen ze helemaal geen diagnose stellen .laat je zelf niet steeds weg sturen hoor neem een second opinium dat kunnen ze niet weigeren.

het kan zijn dat er een kleine hernia zit of dat een zenuw wat klem zit omdat je die uit val heb .

een vriendin van mij had ook een kleine hernia in haar onder rug en zij heeft baat bij de pijn kliniek .veel sterkte

Jee Suzy, inderdaad een heel verhaal. Je zegt in je verhaal dat de meeste die hier schrijven niet bewegen. Volgens mij is dat juist wel het geval geweest. Maar als je voelt dat op een gegeven moment bewegen niet meer helpt dan moet je verder. Mijn fysio gaf zelfs aan dat opereren een goede keuze zou zijn omdat ik er al te lang mee liep. We hebben er alles aan gedaan om er vanaf te komen. Dus jij doet in principe het goede. Het eerste advies is inderdaad bewegen mocht dat op een gegeven moment niet meer helpen ga dan alsjeblieft verder!



Er zijn momenteel ook veel prive klinieken waar ze uitstekend werk leveren. Mocht ik nogmaals een operatie nodig hebben dan weet ik welke weg ik moet bewandelen. Helaas wist ik dat eerst niet.



Jij ook veel sterkte en ik hoop dat je er 'gewoon' vanaf zal komen!

@Suzy: mijn eerste operatie was op mijn 11de (!) Toen was het advies nog dat je eerst een rustkuur (alleen maar helemaal plat liggen!!) van minimaal 6 weken moest doen. De neuroloog vond me daar te jong voor en zag dat het waarschijnlijk toch niet goed zou komen (erg grote hernia) en besloot binnen de week na de diagnose te opereren. Daarvoor was er maanden door de ha en fysio gezegd dat ik me niet aan moest stellen en ik een wel erg lage pijngrens had. Ze dachten dat een spier in mijn onderbeen een beetje verkrampt was door verkeerd lopen... Toen ik flauwviel van de pijn kwamen ze in actie. Ik neem het ze niet kwalijk: wie verwacht er nou dat een kind van 11 een dikke vette hernia heeft???? Ik niet!!

Na de operatie moest je toen nog 2 weken plat voordat je eindelijk een rondje om je bed mocht lopen. Ik heb toen een half jaar 'gelegen'. Zelfs de cito-toets deed ik liggend op bed.



Gelukkig is dat concept tegenwoordig veranderd. De laatste rugoperatie ging niet helemaal volgens het boekje, dus mocht ik pas na een dag of 4 mijn bed uit.

Mijn klachten zijn wel grotendeels weg. Zwakke plek blijft het altijd, maar ik kan tenminste weer zitten (wel makkelijk voor een rolstoeler haha)

Lieve dames, dank voor jullie reacties, maar mijn verhaal stelt echt niks voor in vergelijking met jullie! Alleen lang van stof.. En door jullie ervaringen te lezen ben ik gewaarschuwd dit niet te onderschatten!



Ja, blijft een zwakke plek, denk ik, om rekening mee te houden. Er was ook wat (acute en totaal onverwachte) stress aan voorafgegaan (ik houd me zoveel mogelijk stressvrij en dat lukt aardig). Dat zal geen toeval zijn. Vorige keer ook, trouwens. (eigenlijk was het meer andermans stress op mij afgereageerd).



Ik zie het maar als waarschuwing: ik moet (meer) voor mijzelf kiezen in bepaalde situaties. Het dwingt je om jezelf voorop te stellen en goed voor jezelf te zorgen.



Hier gaat het nu de goede kant op. Gedwongen rust nemen en niet teveel hooi op je vork nemen (lees: zeker niet andermans hooi op je vork).



Nee, ik vind niet dat jullie te weinig bewegen hoor!!, ik weet niet hoe het begin was bij jullie, ik vond liggen juist een drama, niet bepaald verlichtend (zitten ook niet), maar normaal beweeg of loop je nu eenmaal niet de hele dag. In mijn werk dus wel (mn lopen) en ben ik op sommige dagen van huis van 7 tot 7, denk dat dat voor mij de redding is geweest..



Ik wens iedereen hier een voorspoedig herstel, en veel succes & beterschap & goede vooruitzichten! Heerlijk als je je leven weer kan oppakken, denk dat je het nog meer waardeert als het zover is (pijnvrij).



@Kukelesaan: ik vind iedereen hier, maar met name jou een sterke vrouw! Een doorzetter! Veel succes!

Het advies is idd niet plat liggen en wel bewegen. Maar ook: binnen de pijngrens. En daar zit bij mij het probleem. Ik ben echt geen watje, maar als ik langer dan 3 uur blijf zitten/staan/lopen, dan kost het me 2 weken om weer terug te zijn op het 'normale' pijnniveau. En dat 'normale' niveau is al zeker geen pretje! Conclusie, om geen toename te krijgen in mijn pijnklachten, moet ik toch relatief veel liggen. Zodra ik overeind kom dan drukt mijn bovenlijf te zwaar op mijn onderlijf.

@evi



Mijn dagen bestaan idd vooral uit werken. 's Avonds en in het weekend ben ik doodmoe en slaap ik bij. Nu is dat niet zo heel erg, want ergens heen of lang opzitten met visite gaat toch niet!



De afgelopen weken was het erg druk en draaide ik lange dagen (12-15 uur per dag) en ik merk nu dat ik dat dus echt niet kan. Het vergt teveel van me.

Ach Evi, teveel vrije tijd geeft ook meer tijd om na te denken en jezelf zielig te voelen bij gebrek aan een normaal sociaal leven. Ik neem wel tijd om te ontspannen, hoor. Maar denk dan aan minder belastende dingen als bubbelen in de jacuzzi en vroeg naar bed met een boekje e.d..

Ik zal het af moeten wachten. Maar ik hoop echt dat jouw operatie je overal vanaf helpt. Hoe heerlijk zou dat zijn, zeg! Ik geloof heilig in de kracht van positief denken, dus probeer er gewoon vanuit te gaan dat het allemaal goed komt, dan heb je de helft al gewonnen!

Fijn dit topic aan te treffen.

Sinds april aan het klungelen en geen duidelijk oorzaak te vinden. Nu blijkt het na tig verwijzingen en MRI alsnog een hernia te zijn.

Fysiotherapeut hier wilde me na aantal weken niet meer behandelen (behandelingsresistent). Uiteindelijk maar weer naar chiropractor, maar deze durft ook niet volledig te behandelen.

Nu een afspraak voor operatie (waarschijnlijk volgende week) en nu zul je net zien dat de klachten de laatste dagen minimaal zijn. Lichamelijk prettig, maar tegelijkertijd vraag ik me dan ook af of het nog zo nodig is.Terwijl ik weken hiervoor liever gister dan vandaag werd geholpen.



Eerlijk gezegd lijkt me de herstelperiode me straks erg lang, wanneer je haast niets anders kunt dan lopen en liggen. Zie misschien nog wel meer op tegen het niets kunnen/mogen doen i.p.v. lichamelijke ongemakken (kan niet erger dan aantal weken geleden)

quote:evi82 schreef op 06 september 2011 @ 22:21:Ik vind dat ook moeilijk dat af en aan. Onder andere omdat het in juni wat beter ging heb ik al een keer een operatie afgezegd. Ja kunt wel zeggen ik neem een beslissing en daar blijf ik bij, maar er gaan dan weer weken overheen voordat je geholpen word. En ik heb ook een keer bij de chirurg gezeten en dan ging het net weer wat beter en dan baal je eigenlijk want op zo'n moment vind ik het heel moeilijk om duidelijk te maken hoe erg het is.

Ik twijfelde enorm aan wel of niet opereren, juist omdat het net een tijdje beter ging (ook al liep ik krom bij de chirurg naar binnen)

Chirurg gaf aan dat dit "af en aan" vaak voorkwam en kans, na aantal maanden met klachten lopen, groot was dat afstel waarschijnlijk enkel uitstel zou worden.

In combi met de vele hernia-ervaringen in mijn familie daarom toch maar voor operatie gekozen.



@ evi82; Is het bij jou al duidelijk wanneer je aan de beurt bent?

Goedemorgen! Evi: gisteren had ik even een mindere dag. Ik was ontzettend stijf. Heb het idee dat het door het vochtige weer komt. Het was ook niet de meest vrolijke dag

Morgen begin ik inderdaad in de sportzaal. Dat zal wel niet heel heftig zijn maar dan zijn we al weer een stapje verder!



Ik vind de herstelperiode wel meevallen. Ik heb nu juist het gevoel dat het achter de rug is, de onzekerheid en het gedoe. Ik merk dat ik er nog niet helemaal ben maar de druk is eraf! Ik kan weer normaal bukken! Als ik mijn been optil dan zit er geen druk meer op (we hebben het even niet over mijn spierkracht ). In het begin durfde ik niet te niezen en nu gooi ik het er gewoon uit .

Het enige wat nu wel erg vervelend is. Ik ben heel erg gefocust op mijn lichaam. Bij elk pijntje dat ik voel ga ik nadenken. Wat voel ik? Is het de zenuw? Is het een spier...? Nogal vermoeiend. Terwijl ik nu sporadisch een ibbuprofen slik. Gewoon van de drogist! Dat was eerst wel anders.



Gelukkig krijg ik zo bezoek! Ze nemen me ook even mee de stad in. Ik voel dat dit een betere dag wordt dan gisteren

Oh! Nog 2 weekjes Evi. Spannend!

Evi, zo zie je maar dat chirurgen er ook verschillende visies op nahouden. Ik liet zelf duidelijk merken dat ik nog twijfelde aangezien het net wat beter lijkt te gaan. Maar chirurg gaf aan dat ik er ernstig rekening mee moest houden dat dit slechts tijdelijk zou zijn en later besluiten tot een operatie waarschijnlijk zou betekenen dat ik langer met pijn moet lopen.



Een jaar afwachten met flink last lijkt me geen pretje en wel erg lang, al helemaal wanneer je de kinderen nog klein hebt

Zou niet blij worden van zo'n advies.



Ik zal waarschijnlijk 19 september geopereerd worden en er is een kans dat er aanstaande maandag al een plekje is.

Marbs das al snel dan dat je onder het mes gaat. Succes.