Werk & Studie
alle pijlers
Mogelijke burn-out en negatieve collega's
zondag 18 juni 2023 om 13:32
Beste iedereen,
Mijn naam is Amara, ik ben 23 jaar oud en ik studeer momenteel social work.
Vorig jaar zijn er veel heftige gebeurtenissen geweest die voor mij een enorm impact hebben gehad voor de rest van mijn leven. i.v.m. herkenning durf ik deze hier niet te plaatsen. Maar ik heb het gevoel dat het er nu allemaal uit komt omdat ik het nooit heb kunnen verwerken. Ik bleef maar doorgaan met school en stage uit angst om achter te lopen. Nu lijkt het toch zijn tol te eisen.
Het begon een maand geleden. Ik kreeg een longontsteking en kon daardoor geen stage lopen. Ik ben twee weken ziek geweest en daarna wilde ik gewoon weer proberen om stage te lopen. Elke keer moest ik eerder weg van stage omdat het gewoon niet ging. Ik ga er met enorme tegenzin naartoe, slecht slapen de nachten ervoor, verhoogde hartslag, onrustig, emotioneel en veel angst en paniekaanvallen. Ik baal er zo erg van dat ik het geen uur volhoud en elke keer naar huis moet omdat ik bijna flauwval. Ik blijf het proberen en elke keer stel ik mijzelf teleur.
Mijn collega’s snappen het niet, je bent jong, doe ff rustig aan en je staat veel uren ingepland in de vakantie die moet je wel kunnen werken want we hebben je nodig! Is ze nu alweer ziek? Gaat het nou weer niet goed? Ben je nou nog steeds niet beter? Zulke opmerkingen helpen mij natuurlijk totaal niet.
Afgelopen dinsdag barste ik in tranen uit. Ik viel bijna flauw, begon enorm te trillen en moest weer naar huis. “gaat het nou wéér niet?” “we zijn er wel een beetje klaar mee nu hoor!”.
Ik heb nog 3 weken te gaan, van maandag t\m donderdag. Dan heb ik 1 week vakantie en dan zou ik daar 6 weken gaan werken tot school weer begint. Maar ik trek dit niet, ik ga dit echt niet volhouden. Het contract was al getekend, dus hier kom ik ook niet onderuit. Morgen moet ik weer naar stage, maar vandaag zit ik al heel de dag met hartkloppingen, zweten, trillen, misselijk, buikpijn en extreme vermoeidheid. Het is pure stress en ik zie er zó tegenop. De angst om weer naar huis te gaan omdat het niet gaat, de angst dat collega’s zo rot doen en de angst om echt een keer flauw te vallen word me veel te veel. Ik slaap ook enorm slecht. Het is niet alleen als ik naar school\stage moet. Het is hele dagen door. Mijn familie en vrienden zeggen dat ik anders ben dan normaal. Ze vinden mij stil, snel geïrriteerd en afwezig. Ik heb dit totaal niet door, maar ik voel me zo rot.
Het liefst wil ik morgen naar de huisarts en hulp vragen. Ik ben echt opgebrand en ik ben bang dat als ik niet snel genoeg hulp zoek ik hier in blijf hangen. Maar ik durf mij niet weer ziek te melden morgen uit angst wat collega’s wel niet van mij denken. Ik zie mij mijn stage hier niet afronden en dat vakantiewerk al helemaal niet op deze manier. Ik kan het gewoon niet.
De ene kant zegt doe het gewoon even dan ben je er vanaf maar dan heb je nog geen rust gehad. De andere kant schreeuwt dat ik mij ziek moet melden, het gesprek aan moet gaan met mijn mentor dat ik dit niet meer trek en proberen onder het vakantiewerk uit te komen.
Heeft iemand hier ervaring mee? Of tips hoe ik dit het beste aan kan pakken? Zou dit inderdaad een burn-out kunnen zijn? Is het verstandig om door te gaan?
Mijn naam is Amara, ik ben 23 jaar oud en ik studeer momenteel social work.
Vorig jaar zijn er veel heftige gebeurtenissen geweest die voor mij een enorm impact hebben gehad voor de rest van mijn leven. i.v.m. herkenning durf ik deze hier niet te plaatsen. Maar ik heb het gevoel dat het er nu allemaal uit komt omdat ik het nooit heb kunnen verwerken. Ik bleef maar doorgaan met school en stage uit angst om achter te lopen. Nu lijkt het toch zijn tol te eisen.
Het begon een maand geleden. Ik kreeg een longontsteking en kon daardoor geen stage lopen. Ik ben twee weken ziek geweest en daarna wilde ik gewoon weer proberen om stage te lopen. Elke keer moest ik eerder weg van stage omdat het gewoon niet ging. Ik ga er met enorme tegenzin naartoe, slecht slapen de nachten ervoor, verhoogde hartslag, onrustig, emotioneel en veel angst en paniekaanvallen. Ik baal er zo erg van dat ik het geen uur volhoud en elke keer naar huis moet omdat ik bijna flauwval. Ik blijf het proberen en elke keer stel ik mijzelf teleur.
Mijn collega’s snappen het niet, je bent jong, doe ff rustig aan en je staat veel uren ingepland in de vakantie die moet je wel kunnen werken want we hebben je nodig! Is ze nu alweer ziek? Gaat het nou weer niet goed? Ben je nou nog steeds niet beter? Zulke opmerkingen helpen mij natuurlijk totaal niet.
Afgelopen dinsdag barste ik in tranen uit. Ik viel bijna flauw, begon enorm te trillen en moest weer naar huis. “gaat het nou wéér niet?” “we zijn er wel een beetje klaar mee nu hoor!”.
Ik heb nog 3 weken te gaan, van maandag t\m donderdag. Dan heb ik 1 week vakantie en dan zou ik daar 6 weken gaan werken tot school weer begint. Maar ik trek dit niet, ik ga dit echt niet volhouden. Het contract was al getekend, dus hier kom ik ook niet onderuit. Morgen moet ik weer naar stage, maar vandaag zit ik al heel de dag met hartkloppingen, zweten, trillen, misselijk, buikpijn en extreme vermoeidheid. Het is pure stress en ik zie er zó tegenop. De angst om weer naar huis te gaan omdat het niet gaat, de angst dat collega’s zo rot doen en de angst om echt een keer flauw te vallen word me veel te veel. Ik slaap ook enorm slecht. Het is niet alleen als ik naar school\stage moet. Het is hele dagen door. Mijn familie en vrienden zeggen dat ik anders ben dan normaal. Ze vinden mij stil, snel geïrriteerd en afwezig. Ik heb dit totaal niet door, maar ik voel me zo rot.
Het liefst wil ik morgen naar de huisarts en hulp vragen. Ik ben echt opgebrand en ik ben bang dat als ik niet snel genoeg hulp zoek ik hier in blijf hangen. Maar ik durf mij niet weer ziek te melden morgen uit angst wat collega’s wel niet van mij denken. Ik zie mij mijn stage hier niet afronden en dat vakantiewerk al helemaal niet op deze manier. Ik kan het gewoon niet.
De ene kant zegt doe het gewoon even dan ben je er vanaf maar dan heb je nog geen rust gehad. De andere kant schreeuwt dat ik mij ziek moet melden, het gesprek aan moet gaan met mijn mentor dat ik dit niet meer trek en proberen onder het vakantiewerk uit te komen.
Heeft iemand hier ervaring mee? Of tips hoe ik dit het beste aan kan pakken? Zou dit inderdaad een burn-out kunnen zijn? Is het verstandig om door te gaan?
zondag 25 juni 2023 om 23:36
Wauw.
Wat een verhaal. Ik had al wat berichten eerder gelezen maar zag dat er veel berichten bij waren gekomen maar dit.. dit had ik niet verwacht.
Ik vind je heel sterk. Goed gehandeld en knap dat je je mannetje staat.
De paniek dat nu toe slaat snap ik ook wel van haar. Maar net wat jij zelf zegt; het is zorgelijk dat ze nu pas in ziet dat haar eigen daden gevolgen heeft.
Zij is het meest volwassen met veel ervaring. Laat haar dan haar eigen zaken ook opknappen.
Dat is nou op de blaren zitten.
Bijna iedereen kent zo'n stage wat het daglicht niet kan verdragen hoe ze soms met stagiaires omgaan. Het zijn de vreselijke collega's, altijd een les hoe je nooit gaat zijn.
Helaas vind ik het wel opvallend dat dit soort praktijken veel heb gezien en heb gehoord in zorg en welzijn. Terwijl dat het domein is waar we voor anderen vaak zorgen. Hoe dan?
Wat een verhaal. Ik had al wat berichten eerder gelezen maar zag dat er veel berichten bij waren gekomen maar dit.. dit had ik niet verwacht.
Ik vind je heel sterk. Goed gehandeld en knap dat je je mannetje staat.
De paniek dat nu toe slaat snap ik ook wel van haar. Maar net wat jij zelf zegt; het is zorgelijk dat ze nu pas in ziet dat haar eigen daden gevolgen heeft.
Zij is het meest volwassen met veel ervaring. Laat haar dan haar eigen zaken ook opknappen.
Dat is nou op de blaren zitten.
Bijna iedereen kent zo'n stage wat het daglicht niet kan verdragen hoe ze soms met stagiaires omgaan. Het zijn de vreselijke collega's, altijd een les hoe je nooit gaat zijn.
Helaas vind ik het wel opvallend dat dit soort praktijken veel heb gezien en heb gehoord in zorg en welzijn. Terwijl dat het domein is waar we voor anderen vaak zorgen. Hoe dan?
maandag 26 juni 2023 om 10:47
Dit inderdaad. Laat hém haar heel duidelijk vertellen dat dit nu onmiddellijk moet stoppen of er wordt aangifte gedaan van stalking.
maandag 26 juni 2023 om 19:12
Maar de enige die aangifte van stalking kan doen, is To, aangezien zíj degene is die wordt gestalked.Mighty_Macaw schreef: ↑26-06-2023 10:47Dit inderdaad. Laat hém haar heel duidelijk vertellen dat dit nu onmiddellijk moet stoppen of er wordt aangifte gedaan van stalking.
Ik zou haar zelf éénmalig een bericht sturen dat je met klem vraagt of ze alle vorm van contact wil stoppen. Doet ze dit niet per direct, ben je helaas genoodzaakt aangifte tegen haar te gaan doen. Dan is ze nog verder van huis.
maandag 26 juni 2023 om 21:05
Ik kan vanuit mijn ervaringen praten. In de zorg en welzijn ben je inderdaad alleen maar met mensen bezig. Je werk heeft meestal als doel het positieve uit de ander halen, cliënten stimuleren, motiveren, uitdagen etc. Als medewerker en collega ben je veel bezig met sociaal, psychisch, etische, culturele achtergronden en ga zo maar door. Naast dit alles komt ook het slechte in mensen naar boven. En dan heb je opeens een schreeuwende Karen voor je. Die als ze zich omdraait opeen de beste verzorger voor de 97jarige Hein is.CherryBlossom- schreef: ↑25-06-2023 23:36Bijna iedereen kent zo'n stage wat het daglicht niet kan verdragen hoe ze soms met stagiaires omgaan. Het zijn de vreselijke collega's, altijd een les hoe je nooit gaat zijn.
Helaas vind ik het wel opvallend dat dit soort praktijken veel heb gezien en heb gehoord in zorg en welzijn. Terwijl dat het domein is waar we voor anderen vaak zorgen. Hoe dan?
dinsdag 27 juni 2023 om 00:12
Wow TO ik heb je laatste updates flabbergasted gelezen. Wat goed van jou dat je zo pro-actief bent geweest! En geweldig dat zowel school als de directie en bestuur het serieus oppakken.
Ik vind je waanzinnig stoer! Dit neem je mee in de rest van je werkende leven en ik weet zeker dat je hier veel van hebt geleerd. En, niet te vergeten, je hebt ook andere stagiaires behoed voor deze slecht functionerende collega. Ik weet zeker dat jij in de toekomst een hele goede stagebegeleider zult worden op je werkplek. Werkelijk, complimenten voor jou!
Klein tipje nog: als deze vrouw je blijft bestoken met berichten, is het misschien toch de moeite waard om een keer een berichtje terug te sturen. Iets van ik aanvaard je excuses. punt. Of ik vergeef je., punt. Alleen maar om ervoor te zorgen dat zij je niet lastig blijft vallen. Als dit enorme gevolgen voor haar heeft, ook financieel, kan het wel eens heel nasty worden en dan is het misschien fijner om dat op die manier af te handelen. Er wordt toch ook actie ondernomen vanuit haar werkgever en vanuit school en jouw taak zit erop. Het moet niet zo zijn dat jij vanaf nu achterom moet kijken of the collega from hell niet achter je aanrijdt oid. Jouw taak zit er echt op en je mag waanzinnig trots zijn op jezelf.
Ik vind je waanzinnig stoer! Dit neem je mee in de rest van je werkende leven en ik weet zeker dat je hier veel van hebt geleerd. En, niet te vergeten, je hebt ook andere stagiaires behoed voor deze slecht functionerende collega. Ik weet zeker dat jij in de toekomst een hele goede stagebegeleider zult worden op je werkplek. Werkelijk, complimenten voor jou!
Klein tipje nog: als deze vrouw je blijft bestoken met berichten, is het misschien toch de moeite waard om een keer een berichtje terug te sturen. Iets van ik aanvaard je excuses. punt. Of ik vergeef je., punt. Alleen maar om ervoor te zorgen dat zij je niet lastig blijft vallen. Als dit enorme gevolgen voor haar heeft, ook financieel, kan het wel eens heel nasty worden en dan is het misschien fijner om dat op die manier af te handelen. Er wordt toch ook actie ondernomen vanuit haar werkgever en vanuit school en jouw taak zit erop. Het moet niet zo zijn dat jij vanaf nu achterom moet kijken of the collega from hell niet achter je aanrijdt oid. Jouw taak zit er echt op en je mag waanzinnig trots zijn op jezelf.
dinsdag 27 juni 2023 om 08:01
Nee joh, dat zeker niet doen. Dan geeft ze die vrouw alleen maar de illusie dat ze er makkelijk mee weg kan komen. Gewoon blokkeren en aangifte doen.Waterflesje schreef: ↑27-06-2023 00:12
Klein tipje nog: als deze vrouw je blijft bestoken met berichten, is het misschien toch de moeite waard om een keer een berichtje terug te sturen. Iets van ik aanvaard je excuses. punt. Of ik vergeef je., punt. Alleen maar om ervoor te zorgen dat zij je niet lastig blijft vallen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
