Werk & Studie
alle pijlers
Onbeschoft winkelend publiek
vrijdag 25 november 2016 21:53
Wat is de rottigste opmerking of klant die jij (vroeger) bij je bijbaantje hebt gehad?
TO trapt wel af: iemand die zei dat ik mijn haar lichter moest verven want 'zo leek ik op een Turk'. Ik vroeg vervolgens wat er mis met Turken was? En die vrouw stond met een mond vol tanden.
TO trapt wel af: iemand die zei dat ik mijn haar lichter moest verven want 'zo leek ik op een Turk'. Ik vroeg vervolgens wat er mis met Turken was? En die vrouw stond met een mond vol tanden.
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
maandag 2 januari 2017 06:59
Rond kerst/sinterklaas/Pasen staat er bij de kassa iets lekkers voor de klant; een schaaltje pepernoten/paaseitjes/kerstkransjes. Dat levert twee ergernissen op;
- klanten die het paaseitje uitpakken en het papiertje op de grond gooien. Ik heb één keer het lef gehad om te vragen of ze dat thuis ook deden maar kreeg toen zo'n scheldkanonade over me Hern, dat was werkelijk niet mooi meer.
- klanten die hun tas open doen, vervolgens de bak met lekkers daarboven omkeren en dan zo de winkel weer uit willen wandelen.
En een andere zeer onbeschofte reactie (vond ik); we hebben een geldautomaat staan om cash op te nemen, die was na de feestdagen leeg en van uit veiligheidsoverwegingen is het niet bekend wanneer het geldtransportbedrijf komt om die weer te vullen.
Komt er een klant op hoge poten naar me toe terwijl ik een ander aan het helpen ben met een pakket versturen dat ik haar nú geld moet laten pinnen. Dus ik zeg dat ik nog met die andere meneer bezig ben, dat ik haar helaas niet aan cash geld kan helpen maar dat de andere pinautomaten 500meter verder zijn bij de bank.
Nou die vrouw ging ook los, er kwamen scheldwoorden langs die ik nog niet eens kende. En ze vond het nodig om mij te vertellen dat ik verplicht was om haar van cash te voorzien omdat zij veel belangrijker was dan ik met mijn lagere school diploma........
Uiteindelijk greep die andere klant in met de tekst; " misschien is ze wel hoger opgeleid dan u, dat kan ik van de buitenkant niet zien, maar ze is in ieder geval een heel stuk beschaafder"
- klanten die het paaseitje uitpakken en het papiertje op de grond gooien. Ik heb één keer het lef gehad om te vragen of ze dat thuis ook deden maar kreeg toen zo'n scheldkanonade over me Hern, dat was werkelijk niet mooi meer.
- klanten die hun tas open doen, vervolgens de bak met lekkers daarboven omkeren en dan zo de winkel weer uit willen wandelen.
En een andere zeer onbeschofte reactie (vond ik); we hebben een geldautomaat staan om cash op te nemen, die was na de feestdagen leeg en van uit veiligheidsoverwegingen is het niet bekend wanneer het geldtransportbedrijf komt om die weer te vullen.
Komt er een klant op hoge poten naar me toe terwijl ik een ander aan het helpen ben met een pakket versturen dat ik haar nú geld moet laten pinnen. Dus ik zeg dat ik nog met die andere meneer bezig ben, dat ik haar helaas niet aan cash geld kan helpen maar dat de andere pinautomaten 500meter verder zijn bij de bank.
Nou die vrouw ging ook los, er kwamen scheldwoorden langs die ik nog niet eens kende. En ze vond het nodig om mij te vertellen dat ik verplicht was om haar van cash te voorzien omdat zij veel belangrijker was dan ik met mijn lagere school diploma........
Uiteindelijk greep die andere klant in met de tekst; " misschien is ze wel hoger opgeleid dan u, dat kan ik van de buitenkant niet zien, maar ze is in ieder geval een heel stuk beschaafder"
maandag 2 januari 2017 07:18
quote:YouWish schreef op 15 december 2016 @ 19:08:
Is dat toevallig in Hongarije?
Zo niet... Man man die kunnen er ook wat van!Hongarije?! Daar vind ik ze juist super vriendelijk. Ik moest daar een keer naar de dokter en de overvolle wachtkamer liet mij eensgezind voorgaan, want ik was 'te gast in hun land'.
Is dat toevallig in Hongarije?
Zo niet... Man man die kunnen er ook wat van!Hongarije?! Daar vind ik ze juist super vriendelijk. Ik moest daar een keer naar de dokter en de overvolle wachtkamer liet mij eensgezind voorgaan, want ik was 'te gast in hun land'.
maandag 2 januari 2017 11:23
quote:siska74 schreef op 02 januari 2017 @ 06:59:
Rond kerst/sinterklaas/Pasen staat er bij de kassa iets lekkers voor de klant; een schaaltje pepernoten/paaseitjes/kerstkransjes. Dat levert twee ergernissen op;
- klanten die het paaseitje uitpakken en het papiertje op de grond gooien. Ik heb één keer het lef gehad om te vragen of ze dat thuis ook deden maar kreeg toen zo'n scheldkanonade over me Hern, dat was werkelijk niet mooi meer.
- klanten die hun tas open doen, vervolgens de bak met lekkers daarboven omkeren en dan zo de winkel weer uit willen wandelen.
En een andere zeer onbeschofte reactie (vond ik); we hebben een geldautomaat staan om cash op te nemen, die was na de feestdagen leeg en van uit veiligheidsoverwegingen is het niet bekend wanneer het geldtransportbedrijf komt om die weer te vullen.
Komt er een klant op hoge poten naar me toe terwijl ik een ander aan het helpen ben met een pakket versturen dat ik haar nú geld moet laten pinnen. Dus ik zeg dat ik nog met die andere meneer bezig ben, dat ik haar helaas niet aan cash geld kan helpen maar dat de andere pinautomaten 500meter verder zijn bij de bank.
Nou die vrouw ging ook los, er kwamen scheldwoorden langs die ik nog niet eens kende. En ze vond het nodig om mij te vertellen dat ik verplicht was om haar van cash te voorzien omdat zij veel belangrijker was dan ik met mijn lagere school diploma........
Uiteindelijk greep die andere klant in met de tekst; " misschien is ze wel hoger opgeleid dan u, dat kan ik van de buitenkant niet zien, maar ze is in ieder geval een heel stuk beschaafder"
meen je niet?! mensen kunnen soms echt zoo asociaal zijn wanneer ze het niet zelf hoeven opruimen
Rond kerst/sinterklaas/Pasen staat er bij de kassa iets lekkers voor de klant; een schaaltje pepernoten/paaseitjes/kerstkransjes. Dat levert twee ergernissen op;
- klanten die het paaseitje uitpakken en het papiertje op de grond gooien. Ik heb één keer het lef gehad om te vragen of ze dat thuis ook deden maar kreeg toen zo'n scheldkanonade over me Hern, dat was werkelijk niet mooi meer.
- klanten die hun tas open doen, vervolgens de bak met lekkers daarboven omkeren en dan zo de winkel weer uit willen wandelen.
En een andere zeer onbeschofte reactie (vond ik); we hebben een geldautomaat staan om cash op te nemen, die was na de feestdagen leeg en van uit veiligheidsoverwegingen is het niet bekend wanneer het geldtransportbedrijf komt om die weer te vullen.
Komt er een klant op hoge poten naar me toe terwijl ik een ander aan het helpen ben met een pakket versturen dat ik haar nú geld moet laten pinnen. Dus ik zeg dat ik nog met die andere meneer bezig ben, dat ik haar helaas niet aan cash geld kan helpen maar dat de andere pinautomaten 500meter verder zijn bij de bank.
Nou die vrouw ging ook los, er kwamen scheldwoorden langs die ik nog niet eens kende. En ze vond het nodig om mij te vertellen dat ik verplicht was om haar van cash te voorzien omdat zij veel belangrijker was dan ik met mijn lagere school diploma........
Uiteindelijk greep die andere klant in met de tekst; " misschien is ze wel hoger opgeleid dan u, dat kan ik van de buitenkant niet zien, maar ze is in ieder geval een heel stuk beschaafder"
meen je niet?! mensen kunnen soms echt zoo asociaal zijn wanneer ze het niet zelf hoeven opruimen
Relax we're all crazy, it's not a competition
maandag 2 januari 2017 11:47
quote:speldenkussen schreef op 01 januari 2017 @ 21:22:
Ik heb nog een pareltje van afgelopen vrijdag
Ik stond vrijdagmiddag alleen op 2 afdelingen (vleeswaren en brood). Het was druk, dus ik had echt meer dan genoeg te doen. Komt er een collega naar me toe 'ja, er vraagt een klant of je je proefbordje kan bijvullen'. We hadden die dag oliebollen te proeven neergelegd en dat bordje was dus leeg. Omdat ik het zo druk had en ik het een ongelooflijke brutale vraag vond, kookte ik lichtelijk van binnen. Klant opgezocht en wel duidelijk kenbaar gemaakt dat we proeverijen alleen doen als we tijd over hebben. En dat het niet iets vanzelfsprekends is.
Geen tijd voor een eventuele duscussie heb ik maar een stukje oliebol gegeven...
Ik vind het belachelijk dat de klant komt vragen om een gratis product. Mijn ervaring is dat als je mensen laat proeven, ze vaak enorm inhalig en brutaal worden. Zelf heb ik bij een bakker gewerkt waar wij altijd proefschaaltjes hadden staan, drie verschillende artikelen. Er kwamen echt mensen alle schalen leegschrokken, niet normaal. Of mensen die wanneer je cake, kwarkbollen en speculaas te proeven had, gingen zeuren om suikerbrood, want dat lag er vorige week ook... Echt geen leuke mensen hoor.
Er schiet me nog een onbeschofte klanten ervaring te binnen. Er kwam een man in de winkel en die had het allemaal over een bepaald soort brood wat hij gehad had, maar hij wist niet meer wat voor brood het was. Ik probeerde door vragen te achterhalen welk brood het had kunnen zijn en uiteindelijk nam hij een brood mee. Toen gaf ik hem de bon mee en wees hem er op dat de naam van het brood daarop stond, als dit brood nou lekker was, kon hij nog op de bon kijken welk brood het was. Goedbedoelde tip van mij. Zijn antwoord, chaggerijnig en neerbuigend: "Ja.. want je zou eens met je klanten in gesprek moeten gaan..."
Ik heb nog een pareltje van afgelopen vrijdag
Ik stond vrijdagmiddag alleen op 2 afdelingen (vleeswaren en brood). Het was druk, dus ik had echt meer dan genoeg te doen. Komt er een collega naar me toe 'ja, er vraagt een klant of je je proefbordje kan bijvullen'. We hadden die dag oliebollen te proeven neergelegd en dat bordje was dus leeg. Omdat ik het zo druk had en ik het een ongelooflijke brutale vraag vond, kookte ik lichtelijk van binnen. Klant opgezocht en wel duidelijk kenbaar gemaakt dat we proeverijen alleen doen als we tijd over hebben. En dat het niet iets vanzelfsprekends is.
Geen tijd voor een eventuele duscussie heb ik maar een stukje oliebol gegeven...
Ik vind het belachelijk dat de klant komt vragen om een gratis product. Mijn ervaring is dat als je mensen laat proeven, ze vaak enorm inhalig en brutaal worden. Zelf heb ik bij een bakker gewerkt waar wij altijd proefschaaltjes hadden staan, drie verschillende artikelen. Er kwamen echt mensen alle schalen leegschrokken, niet normaal. Of mensen die wanneer je cake, kwarkbollen en speculaas te proeven had, gingen zeuren om suikerbrood, want dat lag er vorige week ook... Echt geen leuke mensen hoor.
Er schiet me nog een onbeschofte klanten ervaring te binnen. Er kwam een man in de winkel en die had het allemaal over een bepaald soort brood wat hij gehad had, maar hij wist niet meer wat voor brood het was. Ik probeerde door vragen te achterhalen welk brood het had kunnen zijn en uiteindelijk nam hij een brood mee. Toen gaf ik hem de bon mee en wees hem er op dat de naam van het brood daarop stond, als dit brood nou lekker was, kon hij nog op de bon kijken welk brood het was. Goedbedoelde tip van mij. Zijn antwoord, chaggerijnig en neerbuigend: "Ja.. want je zou eens met je klanten in gesprek moeten gaan..."
maandag 2 januari 2017 13:14
Ik heb ooit een klant aangesproken die ook de bordjes aan het leegeten was (letterlijk: bordje optillen, op hand leegschudden en volle hand in 1x in zijn mond stoppen. De helft ging er dus naast en de 'klant' (kocht verder niks) een hele volle mond). Ik sprak 'm dus beleefd aan. Krijg ik een vol schaaltje + inhoud naar mijn hoofd gegooid Stond toen wel even te kijken.
maandag 2 januari 2017 15:01
quote:speldenkussen schreef op 01 januari 2017 @ 21:30:
[...]
Dat het druk was terzijde, ik vind het gewoon ontzettend brutaal om zoiets te vragen. Ik zou zoiets niet eens durven.
Ik snap ergens wel dat je het brutaal vond maar de klant aanspreken op z'n gedrag vind ik weer niet kunnen. Je denkt er het jouwe van, helpt de klant en lacht er achteraf eens over met je collega's.
Maar ik lees hier vaker dat mensen het nodig vinden om hun klanten aan te spreken op gedrag. Ik vind dit echt niet wenselijk van personeel. Ok, als het de spuigaten uitloopt wellicht, maar omdat iemand om een stukje oliebol vraagt? Ik zou als klant hier echt totaal niet van gediend zijn om dan als klein kind toegesproken te worden.
[...]
Dat het druk was terzijde, ik vind het gewoon ontzettend brutaal om zoiets te vragen. Ik zou zoiets niet eens durven.
Ik snap ergens wel dat je het brutaal vond maar de klant aanspreken op z'n gedrag vind ik weer niet kunnen. Je denkt er het jouwe van, helpt de klant en lacht er achteraf eens over met je collega's.
Maar ik lees hier vaker dat mensen het nodig vinden om hun klanten aan te spreken op gedrag. Ik vind dit echt niet wenselijk van personeel. Ok, als het de spuigaten uitloopt wellicht, maar omdat iemand om een stukje oliebol vraagt? Ik zou als klant hier echt totaal niet van gediend zijn om dan als klein kind toegesproken te worden.
maandag 2 januari 2017 15:19
quote:Joni_de_tweede schreef op 10 december 2016 @ 10:20:
Ik werkte bij een slagerij en uiteraard kreeg elk kindje altijd de vraag of hij of zij een worstje wilde. Wekelijks kwam een oma met haar kleinkind en die kon daar niet op wachten of was bang dat het kind overgeslagen werd, dus op mijn laatste "anders nog iets" kwam elke keer weer een mompelend en onvriendelijk: "Ja en nog een worstje". Zo irritant..
Volgende keer worstje 'afrekenen' en aan het kleinkind vragen, wil jij nog een worstje.
Ik heb 7 jaar met veel plezier een grote bijbaan gehad bij een drogist.
Een kennis vroeg mij eens waarom ik nog niet een fatsoenlijke bijbaan had in de lijn van mijn opleiding (economie). Want nu had ik toch niets fatsoenlijks op mijn cv staan?
Ik vind/vond dat het werk in sommige winkels zwaar onderschat wordt. Dat men denkt dat je niet veel of enkel een lage opleiding hebt genoten, dat vond ik nog niet zo 'erg'. Alhoewel mbo nog altijd gemiddeld is. Maar ik vond het wel erg irritant, dat men dacht dat je dom was, enkel omdat je in een winkel werkt.
Alsof een winkel goed runnen echt zo makkelijk is. Je moet met zoveel dingen rekening houden, wat wil het management, wat wil het personeel, voorraad beheer enz. enz. Je moet dus (in mijn ogen) best wel slim/bijdehand zijn en inzicht hebben, wil je het allemaal goed geregeld hebben.
Enfin, bijzondere klanten. Grote tassen waren nooit gratis. Eens kocht een mevrouw een paar grote dingen, het zal bij elkaar nog geen 10 gulden zijn geweest, zwaar verbolgen dat de tasjes niet gratis waren, want ze gaf zoveel uit (dat is natuurlijk altijd subjectief) en waarom verkochten we dan van die grote dingen?
En toen we de euro-bedragen gingen afronden, was een man ook zwaar verbolgen, want daardoor was het zoveel% duurder, was belachelijk en diefstal want nergens aangegeven. Er hingen overal van die stickers en in die periode gingen zo'n beetje alle winkels over. Maar ik heb hem vriendelijk aangegeven, dat de pin-bedragen uiteraard nog steeds niet afgerond werden.
Ik heb maar niet gezegd, dat dát afronden in het guldentijdperk toch ook al zo was. Maar ik dacht het wel.
De echte oudjes vond ik altijd wel leuk, ze kwamen vaak speciaal naar mij toe. Of ik wilde helpen met een luchtje/cadeautje voor (klein)kind/neefje/nichtje, want ik was altijd zo geduldig en wist wat ze leuk zouden vinden binnen het budget. Dat maakte mijn dag altijd helemaal leuk. Zeker omdat ze later vaak kwamen vertellen hoe leuk het cadeautje werd gevonden.
Ik werkte bij een slagerij en uiteraard kreeg elk kindje altijd de vraag of hij of zij een worstje wilde. Wekelijks kwam een oma met haar kleinkind en die kon daar niet op wachten of was bang dat het kind overgeslagen werd, dus op mijn laatste "anders nog iets" kwam elke keer weer een mompelend en onvriendelijk: "Ja en nog een worstje". Zo irritant..
Volgende keer worstje 'afrekenen' en aan het kleinkind vragen, wil jij nog een worstje.
Ik heb 7 jaar met veel plezier een grote bijbaan gehad bij een drogist.
Een kennis vroeg mij eens waarom ik nog niet een fatsoenlijke bijbaan had in de lijn van mijn opleiding (economie). Want nu had ik toch niets fatsoenlijks op mijn cv staan?
Ik vind/vond dat het werk in sommige winkels zwaar onderschat wordt. Dat men denkt dat je niet veel of enkel een lage opleiding hebt genoten, dat vond ik nog niet zo 'erg'. Alhoewel mbo nog altijd gemiddeld is. Maar ik vond het wel erg irritant, dat men dacht dat je dom was, enkel omdat je in een winkel werkt.
Alsof een winkel goed runnen echt zo makkelijk is. Je moet met zoveel dingen rekening houden, wat wil het management, wat wil het personeel, voorraad beheer enz. enz. Je moet dus (in mijn ogen) best wel slim/bijdehand zijn en inzicht hebben, wil je het allemaal goed geregeld hebben.
Enfin, bijzondere klanten. Grote tassen waren nooit gratis. Eens kocht een mevrouw een paar grote dingen, het zal bij elkaar nog geen 10 gulden zijn geweest, zwaar verbolgen dat de tasjes niet gratis waren, want ze gaf zoveel uit (dat is natuurlijk altijd subjectief) en waarom verkochten we dan van die grote dingen?
En toen we de euro-bedragen gingen afronden, was een man ook zwaar verbolgen, want daardoor was het zoveel% duurder, was belachelijk en diefstal want nergens aangegeven. Er hingen overal van die stickers en in die periode gingen zo'n beetje alle winkels over. Maar ik heb hem vriendelijk aangegeven, dat de pin-bedragen uiteraard nog steeds niet afgerond werden.
Ik heb maar niet gezegd, dat dát afronden in het guldentijdperk toch ook al zo was. Maar ik dacht het wel.
De echte oudjes vond ik altijd wel leuk, ze kwamen vaak speciaal naar mij toe. Of ik wilde helpen met een luchtje/cadeautje voor (klein)kind/neefje/nichtje, want ik was altijd zo geduldig en wist wat ze leuk zouden vinden binnen het budget. Dat maakte mijn dag altijd helemaal leuk. Zeker omdat ze later vaak kwamen vertellen hoe leuk het cadeautje werd gevonden.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 2 januari 2017 15:29
quote:YouWish schreef op 02 januari 2017 @ 15:01:
[...]
Ik snap ergens wel dat je het brutaal vond maar de klant aanspreken op z'n gedrag vind ik weer niet kunnen. Je denkt er het jouwe van, helpt de klant en lacht er achteraf eens over met je collega's.
Maar ik lees hier vaker dat mensen het nodig vinden om hun klanten aan te spreken op gedrag. Ik vind dit echt niet wenselijk van personeel. Ok, als het de spuigaten uitloopt wellicht, maar omdat iemand om een stukje oliebol vraagt? Ik zou als klant hier echt totaal niet van gediend zijn om dan als klein kind toegesproken te worden.
Ligt eraan hoe het gegaan is. Ik lees het niet alsof die klant toegesproken is als een klein kind.
Ik vind dat je best op een normale manier mag zeggen dat dit niet gaat.
[...]
Ik snap ergens wel dat je het brutaal vond maar de klant aanspreken op z'n gedrag vind ik weer niet kunnen. Je denkt er het jouwe van, helpt de klant en lacht er achteraf eens over met je collega's.
Maar ik lees hier vaker dat mensen het nodig vinden om hun klanten aan te spreken op gedrag. Ik vind dit echt niet wenselijk van personeel. Ok, als het de spuigaten uitloopt wellicht, maar omdat iemand om een stukje oliebol vraagt? Ik zou als klant hier echt totaal niet van gediend zijn om dan als klein kind toegesproken te worden.
Ligt eraan hoe het gegaan is. Ik lees het niet alsof die klant toegesproken is als een klein kind.
Ik vind dat je best op een normale manier mag zeggen dat dit niet gaat.
maandag 2 januari 2017 15:38
quote:dianaf schreef op 02 januari 2017 @ 15:19:
[...]
Volgende keer worstje 'afrekenen' en aan het kleinkind vragen, wil jij nog een worstje.
Ik heb 7 jaar met veel plezier een bijbaan (gemiddeld 16 uur) gehad bij het Kruidvat.
Een kennis vroeg mij eens waarom ik nog niet een fatsoenlijke bijbaan had in de lijn van mijn opleiding (accountancy). Want nu had ik toch niets fatsoenlijks op mijn cv staan?
Ik vind/vond dat het werk in sommige winkels zwaar onderschat wordt. Dat men denkt dat je niet veel of enkel een lage opleiding hebt genoten, dat vond ik nog niet zo 'erg'. Alhoewel mbo nog altijd gemiddeld is. Maar ik vond het wel erg irritant, dat men dacht dat je dom was, enkel omdat je in een winkel werkt.
Alsof een winkel goed runnen echt zo makkelijk is. Je moet met zoveel dingen rekening houden, wat wil het management, wat wil het personeel, voorraad beheer enz. enz. Je moet dus (in mijn ogen) best wel slim/bijdehand zijn en inzicht hebben, wil je het allemaal goed geregeld hebben.
Enfin, bijzondere klanten. Grote tassen waren nooit gratis. Eens kocht een mevrouw een paar grote dingen, het zal bij elkaar nog geen 10 gulden zijn geweest, zwaar verbolgen dat de tasjes niet gratis waren, want ze gaf zoveel uit (dat is natuurlijk altijd subjectief) en waarom verkochten we dan van die grote dingen?
En toen we de euro-bedragen gingen afronden, was een man ook zwaar verbolgen, want daardoor was het zoveel% duurder, was belachelijk en diefstal want nergens aangegeven. Er hingen overal van die stickers en in die periode gingen zo'n beetje alle winkels over. Maar ik heb hem vriendelijk aangegeven, dat de pin-bedragen uiteraard nog steeds niet afgerond werden.
Ik heb maar niet gezegd, dat dát afronden in het guldentijdperk toch ook al zo was. Maar ik dacht het wel.
De echte oudjes vond ik altijd wel leuk, ze kwamen vaak speciaal naar mij toe. Of ik wilde helpen met een luchtje/cadeautje voor (klein)kind/neefje/nichtje, want ik was altijd zo geduldig en wist wat ze leuk zouden vinden binnen het budget. Dat maakte mijn dag altijd helemaal leuk. Zeker omdat ze later vaak kwamen vertellen hoe leuk het cadeautje werd gevonden.dit dus
[...]
Volgende keer worstje 'afrekenen' en aan het kleinkind vragen, wil jij nog een worstje.
Ik heb 7 jaar met veel plezier een bijbaan (gemiddeld 16 uur) gehad bij het Kruidvat.
Een kennis vroeg mij eens waarom ik nog niet een fatsoenlijke bijbaan had in de lijn van mijn opleiding (accountancy). Want nu had ik toch niets fatsoenlijks op mijn cv staan?
Ik vind/vond dat het werk in sommige winkels zwaar onderschat wordt. Dat men denkt dat je niet veel of enkel een lage opleiding hebt genoten, dat vond ik nog niet zo 'erg'. Alhoewel mbo nog altijd gemiddeld is. Maar ik vond het wel erg irritant, dat men dacht dat je dom was, enkel omdat je in een winkel werkt.
Alsof een winkel goed runnen echt zo makkelijk is. Je moet met zoveel dingen rekening houden, wat wil het management, wat wil het personeel, voorraad beheer enz. enz. Je moet dus (in mijn ogen) best wel slim/bijdehand zijn en inzicht hebben, wil je het allemaal goed geregeld hebben.
Enfin, bijzondere klanten. Grote tassen waren nooit gratis. Eens kocht een mevrouw een paar grote dingen, het zal bij elkaar nog geen 10 gulden zijn geweest, zwaar verbolgen dat de tasjes niet gratis waren, want ze gaf zoveel uit (dat is natuurlijk altijd subjectief) en waarom verkochten we dan van die grote dingen?
En toen we de euro-bedragen gingen afronden, was een man ook zwaar verbolgen, want daardoor was het zoveel% duurder, was belachelijk en diefstal want nergens aangegeven. Er hingen overal van die stickers en in die periode gingen zo'n beetje alle winkels over. Maar ik heb hem vriendelijk aangegeven, dat de pin-bedragen uiteraard nog steeds niet afgerond werden.
Ik heb maar niet gezegd, dat dát afronden in het guldentijdperk toch ook al zo was. Maar ik dacht het wel.
De echte oudjes vond ik altijd wel leuk, ze kwamen vaak speciaal naar mij toe. Of ik wilde helpen met een luchtje/cadeautje voor (klein)kind/neefje/nichtje, want ik was altijd zo geduldig en wist wat ze leuk zouden vinden binnen het budget. Dat maakte mijn dag altijd helemaal leuk. Zeker omdat ze later vaak kwamen vertellen hoe leuk het cadeautje werd gevonden.dit dus
Relax we're all crazy, it's not a competition
maandag 2 januari 2017 15:42
quote:minnimouse schreef op 02 januari 2017 @ 15:29:
[...]
Ligt eraan hoe het gegaan is. Ik lees het niet alsof die klant toegesproken is als een klein kind.
Ik vind dat je best op een normale manier mag zeggen dat dit niet gaat.
Dat is waar, ik weet ook niet precies wat er gezegd is maar deze zin;
'Klant opgezocht en wel duidelijk kenbaar gemaakt dat we proeverijen alleen doen als we tijd over hebben. En dat het niet iets vanzelfsprekends is.'
Komt op mij allerminst klantvriendelijk over. En in de tijd die ze daaraan kwijt was had ze ook even snel het schaaltje kunnen bijvullen.
Nogmaals ik snap dat ze het en brutale vraag vindt, ik snap alleen niet dat dat dan duidelijk kenbaar gemaakt dient te worden.
[...]
Ligt eraan hoe het gegaan is. Ik lees het niet alsof die klant toegesproken is als een klein kind.
Ik vind dat je best op een normale manier mag zeggen dat dit niet gaat.
Dat is waar, ik weet ook niet precies wat er gezegd is maar deze zin;
'Klant opgezocht en wel duidelijk kenbaar gemaakt dat we proeverijen alleen doen als we tijd over hebben. En dat het niet iets vanzelfsprekends is.'
Komt op mij allerminst klantvriendelijk over. En in de tijd die ze daaraan kwijt was had ze ook even snel het schaaltje kunnen bijvullen.
Nogmaals ik snap dat ze het en brutale vraag vindt, ik snap alleen niet dat dat dan duidelijk kenbaar gemaakt dient te worden.
maandag 2 januari 2017 15:50
quote:YouWish schreef op 02 januari 2017 @ 15:42:
[...]
Dat is waar, ik weet ook niet precies wat er gezegd is maar deze zin;
'Klant opgezocht en wel duidelijk kenbaar gemaakt dat we proeverijen alleen doen als we tijd over hebben. En dat het niet iets vanzelfsprekends is.'
Komt op mij allerminst klantvriendelijk over. En in de tijd die ze daaraan kwijt was had ze ook even snel het schaaltje kunnen bijvullen.
Nogmaals ik snap dat ze het en brutale vraag vindt, ik snap alleen niet dat dat dan duidelijk kenbaar gemaakt dient te worden.Ik had in die situatie tegen mijn collega (die kwam het nieuws brengen) zeggen, dat ik het wel aan zou willen vullen, maar dat ik dat nu even niet kan doen ivm de drukte.
[...]
Dat is waar, ik weet ook niet precies wat er gezegd is maar deze zin;
'Klant opgezocht en wel duidelijk kenbaar gemaakt dat we proeverijen alleen doen als we tijd over hebben. En dat het niet iets vanzelfsprekends is.'
Komt op mij allerminst klantvriendelijk over. En in de tijd die ze daaraan kwijt was had ze ook even snel het schaaltje kunnen bijvullen.
Nogmaals ik snap dat ze het en brutale vraag vindt, ik snap alleen niet dat dat dan duidelijk kenbaar gemaakt dient te worden.Ik had in die situatie tegen mijn collega (die kwam het nieuws brengen) zeggen, dat ik het wel aan zou willen vullen, maar dat ik dat nu even niet kan doen ivm de drukte.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 2 januari 2017 15:58
Gewerkt in de horeca en in winkels, ik kan hier een boek over schrijven. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het gebeurt, soms denk ik dat er toch best een groot deel van de mensen helemaal niet goed bij hun hoofd is.
Mensen bestelden op het terras een gerechtje dat wat langer duurde om te maken, dat staat op de kaart en dat vertelde ik ze ook toen ze het bestelden. Na vijf minuten (ja echt! gecheckt op het bonnetje welke tijd erop stond) stonden ze schuimbekkend in de zaak omdat ik een kankerwijf was en deze tent zou moeten afbranden en het duurde veel te lang en dit was allemaal echt tyfus en tering en en en. Ik was verbouwereerd maar een collega zei dat ze de drankjes niet af hoefden te rekenen, als ze maar zo snel mogelijk weg gingen en nooit meer terug zouden komen. Ze liepen het terras af, keerden op weg naar het plein nog even hun tafel om (glazen en koffiekopjes en asbakje en bloemenvaasje stuk) en gingen toen naar het terras naast dat van ons, want tja, etenstijd dus ze zullen wel trek hebben gehad.
Met onze buren deelden we een personeelsruimte en een opslag, dus wij konden via keuken en opslag ongezien een deurtje verderop om in het andere restaurant aan de manager te vertellen wat er net was gebeurd. Hun bestelling was net opgenomen maar de kok is met het bonnetje naar hun tafel gelopen: het spijt me, we gaan geen eten voor jullie maken. Hadden jullie je net maar wat beter moeten gedragen bij onze buren.
We zagen ze het plein af lopen richting de bushalte en daar is een snackbar. Met die eigenaar dronken we na werktijd soms een biertje, kleine moeite om hem even te bellen. Als er straks twee mensen bij je komen bestellen en ze zien er zo-en-zo uit, dit is wat er bij ons is gebeurd. We hoorden bij de borrel die avond dat er een lange rij stond bij hem, dat de mensen aansloten en dat hij meteen zei; jullie twee! Stap maar in de bus, want hier krijg je niks! Wegwezen!
Mensen bestelden op het terras een gerechtje dat wat langer duurde om te maken, dat staat op de kaart en dat vertelde ik ze ook toen ze het bestelden. Na vijf minuten (ja echt! gecheckt op het bonnetje welke tijd erop stond) stonden ze schuimbekkend in de zaak omdat ik een kankerwijf was en deze tent zou moeten afbranden en het duurde veel te lang en dit was allemaal echt tyfus en tering en en en. Ik was verbouwereerd maar een collega zei dat ze de drankjes niet af hoefden te rekenen, als ze maar zo snel mogelijk weg gingen en nooit meer terug zouden komen. Ze liepen het terras af, keerden op weg naar het plein nog even hun tafel om (glazen en koffiekopjes en asbakje en bloemenvaasje stuk) en gingen toen naar het terras naast dat van ons, want tja, etenstijd dus ze zullen wel trek hebben gehad.
Met onze buren deelden we een personeelsruimte en een opslag, dus wij konden via keuken en opslag ongezien een deurtje verderop om in het andere restaurant aan de manager te vertellen wat er net was gebeurd. Hun bestelling was net opgenomen maar de kok is met het bonnetje naar hun tafel gelopen: het spijt me, we gaan geen eten voor jullie maken. Hadden jullie je net maar wat beter moeten gedragen bij onze buren.
We zagen ze het plein af lopen richting de bushalte en daar is een snackbar. Met die eigenaar dronken we na werktijd soms een biertje, kleine moeite om hem even te bellen. Als er straks twee mensen bij je komen bestellen en ze zien er zo-en-zo uit, dit is wat er bij ons is gebeurd. We hoorden bij de borrel die avond dat er een lange rij stond bij hem, dat de mensen aansloten en dat hij meteen zei; jullie twee! Stap maar in de bus, want hier krijg je niks! Wegwezen!
Wat eten we vanavond?
maandag 2 januari 2017 16:09
quote:YouWish schreef op 02 januari 2017 @ 15:01:
[...]
Ik snap ergens wel dat je het brutaal vond maar de klant aanspreken op z'n gedrag vind ik weer niet kunnen. Je denkt er het jouwe van, helpt de klant en lacht er achteraf eens over met je collega's.
Maar ik lees hier vaker dat mensen het nodig vinden om hun klanten aan te spreken op gedrag. Ik vind dit echt niet wenselijk van personeel. Ok, als het de spuigaten uitloopt wellicht, maar omdat iemand om een stukje oliebol vraagt? Ik zou als klant hier echt totaal niet van gediend zijn om dan als klein kind toegesproken te worden.Voor 2 weken terug vond een man het nodig om mijn nieuwe collega uit te voeteren "je weet toch wel wat dubbel donker is" schreeuwde hij, nou ze is nieuw, zij weet niet wat die man altijd haalt, ik weet dat wel, ik heb die man daar toch echt wel even op aangesproken.....
[...]
Ik snap ergens wel dat je het brutaal vond maar de klant aanspreken op z'n gedrag vind ik weer niet kunnen. Je denkt er het jouwe van, helpt de klant en lacht er achteraf eens over met je collega's.
Maar ik lees hier vaker dat mensen het nodig vinden om hun klanten aan te spreken op gedrag. Ik vind dit echt niet wenselijk van personeel. Ok, als het de spuigaten uitloopt wellicht, maar omdat iemand om een stukje oliebol vraagt? Ik zou als klant hier echt totaal niet van gediend zijn om dan als klein kind toegesproken te worden.Voor 2 weken terug vond een man het nodig om mijn nieuwe collega uit te voeteren "je weet toch wel wat dubbel donker is" schreeuwde hij, nou ze is nieuw, zij weet niet wat die man altijd haalt, ik weet dat wel, ik heb die man daar toch echt wel even op aangesproken.....
maandag 2 januari 2017 16:16
Volgens mij werkt het bij heel veel horeca-bedrijven zo. Iedereen gaat na het werk gezellig samen nog een biertje (of twee misschien) drinken en niemand zit te wachten op rare onbeschofte gasten - maar er zijn er echt veel!
Mensen die met de vingers knippen als ze willen bestellen. Of 'He jij!' roepen.
Mensen die alles net even anders willen dan op de kaart staat (worden ze in de keuken niet blij van, zeker niet als het druk is): de carpaccio graag zonder vlees en de pasta met vier kazen graag zonder gorgonzola en kunnen we de sesamzaadjes van de hamburgerbroodjes afhalen?
Mensen die met een groepje aan tafel zitten en dan allemaal apart willen afrekenen. Dus niet de rekening delen door X, maar per persoon: ik heb een wijn gehad en een dagsoep en. En dan zo het hele groepje af.
Mensen die alles terugsturen naar de keuken, gewoon uit principe ofzo. Het is te rood of te doorbakken of te koud of te warm.
Mensen die vreselijk dronken en vervelend worden. Keihard zingen met elkaar, ruzie maken, hoedjes vouwen van de servetten en die dan op het hoofd zetten, verzin het maar.
Mensen die aan je zitten als ze je aandacht willen trekken.
Mensen die niet meer weten wat ze hebben besteld, als je het eten komt brengen. Sta je daar met je handen vol en iedereen praat rustig verder en het komt ze allemaal niet meer bekend voor. Meestal onthield ik wel wie wat had besteld, maar als ik met een collega mee liep om het weg te brengen, tja, dan niet dus.
Maar ach; eigenlijk was het hartstikke leuk om in de horeca te werken en het was ook wel weer heel grappig om samen met collega's te bedenken wat je juist voor die lastige klanten weer eens zou kunnen verzinnen.
Mensen die met de vingers knippen als ze willen bestellen. Of 'He jij!' roepen.
Mensen die alles net even anders willen dan op de kaart staat (worden ze in de keuken niet blij van, zeker niet als het druk is): de carpaccio graag zonder vlees en de pasta met vier kazen graag zonder gorgonzola en kunnen we de sesamzaadjes van de hamburgerbroodjes afhalen?
Mensen die met een groepje aan tafel zitten en dan allemaal apart willen afrekenen. Dus niet de rekening delen door X, maar per persoon: ik heb een wijn gehad en een dagsoep en. En dan zo het hele groepje af.
Mensen die alles terugsturen naar de keuken, gewoon uit principe ofzo. Het is te rood of te doorbakken of te koud of te warm.
Mensen die vreselijk dronken en vervelend worden. Keihard zingen met elkaar, ruzie maken, hoedjes vouwen van de servetten en die dan op het hoofd zetten, verzin het maar.
Mensen die aan je zitten als ze je aandacht willen trekken.
Mensen die niet meer weten wat ze hebben besteld, als je het eten komt brengen. Sta je daar met je handen vol en iedereen praat rustig verder en het komt ze allemaal niet meer bekend voor. Meestal onthield ik wel wie wat had besteld, maar als ik met een collega mee liep om het weg te brengen, tja, dan niet dus.
Maar ach; eigenlijk was het hartstikke leuk om in de horeca te werken en het was ook wel weer heel grappig om samen met collega's te bedenken wat je juist voor die lastige klanten weer eens zou kunnen verzinnen.
Wat eten we vanavond?
maandag 2 januari 2017 16:18
Ik heb 5 jaar als bijbaan op een groenteafdeling gewerkt en oh herkenbaar dit!
-De '10 cent voor een zakje?!,
- geen goedemorgen,
- bellend aan de kassa
- PRIJS??? van 100 meter afstand
Het lijkt wel standaardklant gedrag....
Een aantal speciale:
1.Mevrouw had een zak bonen gekocht voor 3 euro die op de markt, blijkbaar, 2 euro kosten. Dus ze kwam terug om die euro terug te vragen. Ik heb dit geweigerd, ze had kunnen weten dat die bonen op de markt goedkoper waren. Ze werd boos, vond dat wij sowieso te duur waren en ging in toekomst naar de Lidl. Toen ik zei dat dat helemaal goed was, werd ze helemaal boos.
2. Bij het teruggeven tierend roepen dat hij echt met €50,- had betaald. Meneer, u heeft met €20,-. Nee, hij had met €50,- betaald. Dat is knap want ik überhaupt geen briefje van 50 in mij la....... En sommige hebben zelfs in de la gekeken voordat ze mij geloofde.
3. Mijn toenmalige collega probeerde een man te helpen maar hij wilde niet door een vrouw geholpen worden want die hoorde helemaal niet werken! Die leefde nog in de vorige eeuw geloof ik.
4. Ook heel vaak gebeurt, mensen die aan de verkeerde kant van de rij aansluiten, terwijl er een groot bord was die aanwees waar je moest aansluiten. En boos dat ze waren, want zij waren eerst en waarom ik dat niet zie. "ja, mevrouw, ik kan niet alles tegelijk.....
En ik ben vast nog iets vergeten :p
-De '10 cent voor een zakje?!,
- geen goedemorgen,
- bellend aan de kassa
- PRIJS??? van 100 meter afstand
Het lijkt wel standaardklant gedrag....
Een aantal speciale:
1.Mevrouw had een zak bonen gekocht voor 3 euro die op de markt, blijkbaar, 2 euro kosten. Dus ze kwam terug om die euro terug te vragen. Ik heb dit geweigerd, ze had kunnen weten dat die bonen op de markt goedkoper waren. Ze werd boos, vond dat wij sowieso te duur waren en ging in toekomst naar de Lidl. Toen ik zei dat dat helemaal goed was, werd ze helemaal boos.
2. Bij het teruggeven tierend roepen dat hij echt met €50,- had betaald. Meneer, u heeft met €20,-. Nee, hij had met €50,- betaald. Dat is knap want ik überhaupt geen briefje van 50 in mij la....... En sommige hebben zelfs in de la gekeken voordat ze mij geloofde.
3. Mijn toenmalige collega probeerde een man te helpen maar hij wilde niet door een vrouw geholpen worden want die hoorde helemaal niet werken! Die leefde nog in de vorige eeuw geloof ik.
4. Ook heel vaak gebeurt, mensen die aan de verkeerde kant van de rij aansluiten, terwijl er een groot bord was die aanwees waar je moest aansluiten. En boos dat ze waren, want zij waren eerst en waarom ik dat niet zie. "ja, mevrouw, ik kan niet alles tegelijk.....
En ik ben vast nog iets vergeten :p
maandag 2 januari 2017 17:47
quote:makreel schreef op 02 januari 2017 @ 15:58:
Gewerkt in de horeca en in winkels, ik kan hier een boek over schrijven. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het gebeurt, soms denk ik dat er toch best een groot deel van de mensen helemaal niet goed bij hun hoofd is.
Mensen bestelden op het terras een gerechtje dat wat langer duurde om te maken, dat staat op de kaart en dat vertelde ik ze ook toen ze het bestelden. Na vijf minuten (ja echt! gecheckt op het bonnetje welke tijd erop stond) stonden ze schuimbekkend in de zaak omdat ik een kankerwijf was en deze tent zou moeten afbranden en het duurde veel te lang en dit was allemaal echt tyfus en tering en en en. Ik was verbouwereerd maar een collega zei dat ze de drankjes niet af hoefden te rekenen, als ze maar zo snel mogelijk weg gingen en nooit meer terug zouden komen. Ze liepen het terras af, keerden op weg naar het plein nog even hun tafel om (glazen en koffiekopjes en asbakje en bloemenvaasje stuk) en gingen toen naar het terras naast dat van ons, want tja, etenstijd dus ze zullen wel trek hebben gehad.
Met onze buren deelden we een personeelsruimte en een opslag, dus wij konden via keuken en opslag ongezien een deurtje verderop om in het andere restaurant aan de manager te vertellen wat er net was gebeurd. Hun bestelling was net opgenomen maar de kok is met het bonnetje naar hun tafel gelopen: het spijt me, we gaan geen eten voor jullie maken. Hadden jullie je net maar wat beter moeten gedragen bij onze buren.
We zagen ze het plein af lopen richting de bushalte en daar is een snackbar. Met die eigenaar dronken we na werktijd soms een biertje, kleine moeite om hem even te bellen. Als er straks twee mensen bij je komen bestellen en ze zien er zo-en-zo uit, dit is wat er bij ons is gebeurd. We hoorden bij de borrel die avond dat er een lange rij stond bij hem, dat de mensen aansloten en dat hij meteen zei; jullie twee! Stap maar in de bus, want hier krijg je niks! Wegwezen! prachtig Makreel
Gewerkt in de horeca en in winkels, ik kan hier een boek over schrijven. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het gebeurt, soms denk ik dat er toch best een groot deel van de mensen helemaal niet goed bij hun hoofd is.
Mensen bestelden op het terras een gerechtje dat wat langer duurde om te maken, dat staat op de kaart en dat vertelde ik ze ook toen ze het bestelden. Na vijf minuten (ja echt! gecheckt op het bonnetje welke tijd erop stond) stonden ze schuimbekkend in de zaak omdat ik een kankerwijf was en deze tent zou moeten afbranden en het duurde veel te lang en dit was allemaal echt tyfus en tering en en en. Ik was verbouwereerd maar een collega zei dat ze de drankjes niet af hoefden te rekenen, als ze maar zo snel mogelijk weg gingen en nooit meer terug zouden komen. Ze liepen het terras af, keerden op weg naar het plein nog even hun tafel om (glazen en koffiekopjes en asbakje en bloemenvaasje stuk) en gingen toen naar het terras naast dat van ons, want tja, etenstijd dus ze zullen wel trek hebben gehad.
Met onze buren deelden we een personeelsruimte en een opslag, dus wij konden via keuken en opslag ongezien een deurtje verderop om in het andere restaurant aan de manager te vertellen wat er net was gebeurd. Hun bestelling was net opgenomen maar de kok is met het bonnetje naar hun tafel gelopen: het spijt me, we gaan geen eten voor jullie maken. Hadden jullie je net maar wat beter moeten gedragen bij onze buren.
We zagen ze het plein af lopen richting de bushalte en daar is een snackbar. Met die eigenaar dronken we na werktijd soms een biertje, kleine moeite om hem even te bellen. Als er straks twee mensen bij je komen bestellen en ze zien er zo-en-zo uit, dit is wat er bij ons is gebeurd. We hoorden bij de borrel die avond dat er een lange rij stond bij hem, dat de mensen aansloten en dat hij meteen zei; jullie twee! Stap maar in de bus, want hier krijg je niks! Wegwezen! prachtig Makreel
Relax we're all crazy, it's not a competition
woensdag 4 januari 2017 12:05
quote:Lumos schreef op 25 november 2016 @ 22:07:
Ik werkte destijds op een broodafdeling in een supermarkt en ik kon het niet uit staan als klanten dan een stokbrood pakten en die naar me uitstaken, zonder iets te zeggen. Soms waren ze ook nog aan het bellen of met andere dingen bezig. Natuurlijk begrijp ik dat ze het stokbrood dan gesneden willen hebben, maar je kan toch gewoon vriendelijk vragen en op zijn minst bedanken?!Ik vraag mij af hoe die mensen dat deden voor de komst van de mobiele telefoon. Nu kunnen ze nog doen of ze te druk zijn om beleefd te zijn...
Ik werkte destijds op een broodafdeling in een supermarkt en ik kon het niet uit staan als klanten dan een stokbrood pakten en die naar me uitstaken, zonder iets te zeggen. Soms waren ze ook nog aan het bellen of met andere dingen bezig. Natuurlijk begrijp ik dat ze het stokbrood dan gesneden willen hebben, maar je kan toch gewoon vriendelijk vragen en op zijn minst bedanken?!Ik vraag mij af hoe die mensen dat deden voor de komst van de mobiele telefoon. Nu kunnen ze nog doen of ze te druk zijn om beleefd te zijn...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 4 januari 2017 13:57
quote:YouWish schreef op 02 januari 2017 @ 15:01:En andersom geldt ook dat het winkelpersoneel niet als sloofje behandeld dient te worden. Als ik een dergelijke klant had, zei ik er toch echt wat van. Als je dat niet doet, dan blijft het aan de gang en denken ze dat ze alles kunnen blijven doen. Klant is koning, als hij het zelf maar niet weet. 
We do not remember days, we remember moments ?
woensdag 4 januari 2017 16:08
quote:makreel schreef op 02 januari 2017 @ 15:58:
Gewerkt in de horeca en in winkels, ik kan hier een boek over schrijven. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het gebeurt, soms denk ik dat er toch best een groot deel van de mensen helemaal niet goed bij hun hoofd is.
Mensen bestelden op het terras een gerechtje dat wat langer duurde om te maken, dat staat op de kaart en dat vertelde ik ze ook toen ze het bestelden. Na vijf minuten (ja echt! gecheckt op het bonnetje welke tijd erop stond) stonden ze schuimbekkend in de zaak omdat ik een kankerwijf was en deze tent zou moeten afbranden en het duurde veel te lang en dit was allemaal echt tyfus en tering en en en. Ik was verbouwereerd maar een collega zei dat ze de drankjes niet af hoefden te rekenen, als ze maar zo snel mogelijk weg gingen en nooit meer terug zouden komen. Ze liepen het terras af, keerden op weg naar het plein nog even hun tafel om (glazen en koffiekopjes en asbakje en bloemenvaasje stuk) en gingen toen naar het terras naast dat van ons, want tja, etenstijd dus ze zullen wel trek hebben gehad.
Met onze buren deelden we een personeelsruimte en een opslag, dus wij konden via keuken en opslag ongezien een deurtje verderop om in het andere restaurant aan de manager te vertellen wat er net was gebeurd. Hun bestelling was net opgenomen maar de kok is met het bonnetje naar hun tafel gelopen: het spijt me, we gaan geen eten voor jullie maken. Hadden jullie je net maar wat beter moeten gedragen bij onze buren.
We zagen ze het plein af lopen richting de bushalte en daar is een snackbar. Met die eigenaar dronken we na werktijd soms een biertje, kleine moeite om hem even te bellen. Als er straks twee mensen bij je komen bestellen en ze zien er zo-en-zo uit, dit is wat er bij ons is gebeurd. We hoorden bij de borrel die avond dat er een lange rij stond bij hem, dat de mensen aansloten en dat hij meteen zei; jullie twee! Stap maar in de bus, want hier krijg je niks! Wegwezen!Dit zou het script van een geweldige korte film kunnen zijn. Ik zie het zo voor me.
Gewerkt in de horeca en in winkels, ik kan hier een boek over schrijven. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het gebeurt, soms denk ik dat er toch best een groot deel van de mensen helemaal niet goed bij hun hoofd is.
Mensen bestelden op het terras een gerechtje dat wat langer duurde om te maken, dat staat op de kaart en dat vertelde ik ze ook toen ze het bestelden. Na vijf minuten (ja echt! gecheckt op het bonnetje welke tijd erop stond) stonden ze schuimbekkend in de zaak omdat ik een kankerwijf was en deze tent zou moeten afbranden en het duurde veel te lang en dit was allemaal echt tyfus en tering en en en. Ik was verbouwereerd maar een collega zei dat ze de drankjes niet af hoefden te rekenen, als ze maar zo snel mogelijk weg gingen en nooit meer terug zouden komen. Ze liepen het terras af, keerden op weg naar het plein nog even hun tafel om (glazen en koffiekopjes en asbakje en bloemenvaasje stuk) en gingen toen naar het terras naast dat van ons, want tja, etenstijd dus ze zullen wel trek hebben gehad.
Met onze buren deelden we een personeelsruimte en een opslag, dus wij konden via keuken en opslag ongezien een deurtje verderop om in het andere restaurant aan de manager te vertellen wat er net was gebeurd. Hun bestelling was net opgenomen maar de kok is met het bonnetje naar hun tafel gelopen: het spijt me, we gaan geen eten voor jullie maken. Hadden jullie je net maar wat beter moeten gedragen bij onze buren.
We zagen ze het plein af lopen richting de bushalte en daar is een snackbar. Met die eigenaar dronken we na werktijd soms een biertje, kleine moeite om hem even te bellen. Als er straks twee mensen bij je komen bestellen en ze zien er zo-en-zo uit, dit is wat er bij ons is gebeurd. We hoorden bij de borrel die avond dat er een lange rij stond bij hem, dat de mensen aansloten en dat hij meteen zei; jullie twee! Stap maar in de bus, want hier krijg je niks! Wegwezen!Dit zou het script van een geweldige korte film kunnen zijn. Ik zie het zo voor me.
woensdag 4 januari 2017 16:19
Niet rottig maar wel een hele gekke vraag. Een klant vroeg of ze haar kinderen (die aan het spelen waren op de afdeling waar ik werkte in een grote winkel) even bij mij achter kon laten en of ik ze dan even in de gaten wilde houden zodat ze even naar het centrum van het desbetreffende dorp kon om wat boodschapjes te halen. Dat vond ik zo bizar, alsof ik verder niets te doen had met een afdeling vol klanten. Hoe durf je dat te vragen!
En een andere klant vond het belachelijk dat ik hem niet verstond (plat fries) want we waren in Friesland dus dat zou ik moeten kunnen (de winkel stond dus niet in Friesland).
En een andere klant vond het belachelijk dat ik hem niet verstond (plat fries) want we waren in Friesland dus dat zou ik moeten kunnen (de winkel stond dus niet in Friesland).
