Werk & Studie alle pijlers

Solliciteren en diabetes

13-09-2009 15:15 20 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb as. donderdag een sollicitatiegesprek bij een aannemersbedrijf. Ik solliciteer op een kantoorfunctie: administratief medewerker, voor 20 uur per week. Ik heb bijna 15 jaar precies hetzelfde werk gedaan bij een wegenbouwbedrijf, dus ik denk dat ik een goede kans maak. Nou zit ik met een dilemma: moet ik aangeven dat ik diabetes heb? Ben ik verplicht om ze dat te vertellen of mag ik het verzwijgen? Hoe is dat wettelijk geregeld, weet iemand dat?
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
Alle reacties Link kopieren
Waarom zou je dat willen verzwijgen?
Alle reacties Link kopieren
Ik zou eerder zeggen: waarom zou je het melden? Wat is de relevantie voor je werkgever?
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
Alle reacties Link kopieren
Als je ziekte niet van invloed is op je functioneren is er geen enkele reden om dit tijdens je sollicitatiegesprek te bespreken.



Als je ziekte wél van invloed is op je functioneren dan lijkt het me handig om tijdens het sollicitatigesprek toe te lichten hoe je op de werkplek met je ziekte omgaat.
Alle reacties Link kopieren
Wat Wuiles zegt.

En Wuiles heeft meestal gelijk.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
Alle reacties Link kopieren
Hardstikke bedankt voor de reacties! Mijn man en ik kwamen eigenlijk tot dezelfde conclusie als Wuiles. Stel dat je machines moet bedienen en je hebt epilepsie, dan is het andere koek. Maar dit is een normale kantoorfunctie dus dan is het inderdaad niet relevant om te melden dat ik een chronische ziekte heb.



Om nog even te reageren op Tchai: bij mijn huidige werkgever doen ze er niet moeilijk over, ik ben inmiddels zelfs gedetacheerd, maar toch houden ze rekening met meer ziektedagen vanwege die chronische ziekte. In mijn eerste verzuimgesprek werd zelfs duidelijk tegen me gezegd 'dat ik toch wel gezond moest leven en genoeg moest bewegen, en of ik wel gezond at? Want ja, tenslotte ben je chronisch ziek en dan ben je vatbaarder voor allerlei virussen enzo.' (Op dat moment had ik er heel eventjes spijt van dat ik überhaupt verteld had dat ik diabetes heb).



Ik ben hiertegen ook in verweer gegaan en heb een tweede gesprek met deze persoon gehad. Later hoorde ik dat deze juffrouw wel vaker dit soort stompzinnige dingen zegt, en er werd door een collega van deze juffrouw zelfs boos gereageerd. Haar woorden werden zelfs ontkracht.



Maar goed, ik vroeg me zo af hoe het nou precies zit, omdat ik geen dingen wil verzwijgen als die ik wel had moeten vertellen. Ik wil niet als achterbakse leugenaar te boek staan.



Nogmaals heel erg bedankt!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
Alle reacties Link kopieren
Succes met je gesprek!
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
Alle reacties Link kopieren
Dank je wel! Ik vind het best spannend.....
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
Alle reacties Link kopieren
In principe hoef je dat niet te melden met een soli gesprek. (je hebt geen meldingsplicht..)

De potentiele werkgever mag je daarvoor ook niet afwijzen, maar ze kunnen natuurlijk wel met andere omwegen dit toch doen..



Ik zou het in een soli niet doen, kan in een later stadium als je er eenmaal werkt ook nog..



Succes met je solli
Alle reacties Link kopieren
quote:Framboosje88 schreef op 14 september 2009 @ 21:18:

In principe hoef je dat niet te melden met een soli gesprek. (je hebt geen meldingsplicht..)

De potentiele werkgever mag je daarvoor ook niet afwijzen, maar ze kunnen natuurlijk wel met andere omwegen dit toch doen..



Ik zou het in een soli niet doen, kan in een later stadium als je er eenmaal werkt ook nog..



Succes met je solliDat hangt van de functie af. Recent is een stewardess om dezelfde reden ontslagen. Dat ontslag wordt niet beschouwd als onrechtmatig.
Alle reacties Link kopieren
quote:setter schreef op 13 september 2009 @ 15:57:

Hardstikke bedankt voor de reacties! Mijn man en ik kwamen eigenlijk tot dezelfde conclusie als Wuiles. Stel dat je machines moet bedienen en je hebt epilepsie, dan is het andere koek. Maar dit is een normale kantoorfunctie dus dan is het inderdaad niet relevant om te melden dat ik een chronische ziekte heb.







Helemaal de goede conclusie!

Mijn man is momenteel ook aan het solliciteren en heeft epilepsie. Ook hij worstelt vaak met dezelfde vraag .. moet ik het vertellen of niet? Zeker omdat hij een baan zoekt waar met machines gewerkt zou kunnen worden. Hij slikt dagelijks medicijnen, maar deze zijn waarschijnlijk zo goed afgesteld, dat hij nu al ruim 5 jaar geen aanval meer heeft gehad. Hij vertelt het in eerste instantie, ofwel in een gesprek, niet. Mocht hij dan afgewezen worden, dan kan het in elk geval niet liggen aan z'n epilepsie en dat is al fijn om te weten.



Succes in elk geval!



Overigens staan hier misschien wel wat nuttige informatie voor je:

http://www.carrieretijger.nl/carriere/s ... verzwijgen
Alle reacties Link kopieren
quote:sallie68 schreef op 16 september 2009 @ 19:18:

[...]





Helemaal de goede conclusie!

Mijn man is momenteel ook aan het solliciteren en heeft epilepsie. Ook hij worstelt vaak met dezelfde vraag .. moet ik het vertellen of niet? Zeker omdat hij een baan zoekt waar met machines gewerkt zou kunnen worden. Hij slikt dagelijks medicijnen, maar deze zijn waarschijnlijk zo goed afgesteld, dat hij nu al ruim 5 jaar geen aanval meer heeft gehad. Hij vertelt het in eerste instantie, ofwel in een gesprek, niet. Mocht hij dan afgewezen worden, dan kan het in elk geval niet liggen aan z'n epilepsie en dat is al fijn om te weten.Die wetenschap is voldoende voor een verplichting te melden dat hij mogelijk niet in staat is die werkzaamheden naar behoren uit te voeren.
Alle reacties Link kopieren
quote:wuiles schreef op 16 september 2009 @ 21:42:

[...]





Die wetenschap is voldoende voor een verplichting te melden dat hij mogelijk niet in staat is die werkzaamheden naar behoren uit te voeren.



Ben ik niet helemaal met je eens.

In een tweede gesprek zou hij 't waarschijnlijk wel vertellen, maar allereerst wil hij beoordeeld worden op zijn kwaliteiten en niet op z'n ziekte (wat waarschijnlijk wel zou gebeuren als hij 't in een eerste gesprek zou zeggen), zeker gezien het feit dat hij al ruim 5 jaar aanvalsvrij is.



Zo'n jaar geleden stond mijn man onder grote spanning. Iedereen (incl. hijzelf en ik) had toen wel verwacht dat hij een aanval zou krijgen. Dit is niet gebeurd; geeft wel aan hoe zeer zijn ziekte onder controle is.

Tot wanneer moet je iets blijven zeggen .... ook als hij al 10 jaar aanvalsvrij zou zijn?

Maar dit is niet mijn topic.



Setter, hoe is je solliciatiegesprek geweest? Verliep het gesprek goed?
Alle reacties Link kopieren
quote:sallie68 schreef op 17 september 2009 @ 13:55:

[...]





Ben ik niet helemaal met je eens. In een tweede gesprek zou hij 't waarschijnlijk wel vertellen, maar allereerst wil hij beoordeeld worden op zijn kwaliteiten en niet op z'n ziekte (wat waarschijnlijk wel zou gebeuren als hij 't in een eerste gesprek zou zeggen), zeker gezien het feit dat hij al ruim 5 jaar aanvalsvrij is.



Het is uiteraard je goed recht om het oneens te zijn met mijn stelling. Jurisprudentie wijst echter uit dat de werknemer die een gebrek of ziekte verzwijgt waarvan hij redelijkerwijs moet aannemen dat die goed functioneren in de weg staat, ontslagen mag worden.



Ik adviseer jullie om op constructieve wijze om te gaan met eventuele beperkingen en zelf oplossingen te zoeken in plaats van de ziekte verzwijgen.
Alle reacties Link kopieren
Setter ... was 't een goed en leuk gesprek? Ben wel benieuwd hoe je 't hebt aangepakt.
Alle reacties Link kopieren
Sorry voor de late reactie, ik heb het nogal druk gehad de laatste dagen. Maar bedankt voor je interesse, lief van je!



Het gesprek ging fantastisch! Heel relaxed, het was aan het eind zelfs gezellig! Dat kwam hoofdzakelijk door het feit dat degene die het gesprek leidde (de eigenares van het bedrijf) iemand anders gevraagd had om notities te maken, en die persoon ken ik nog van mijn vorige werkgever (dat wegenbouwbedrijf waar ik bijna 15 jaar gewerkt heb). Het ijs was dus binnen 30 seconden gebroken.



Ze vertelde me dat ze 103 brieven gehad had. Daarvan had ze 11 sollicitanten uitgenodigd en ik stond bovenaan haar lijstje vanwege het feit dat ik al ruimschoots ervaring had in dit werk en vanwege de referentie die ik opgegeven had. Die boezemde haar wel vertrouwen in. Ik kleurde ervan

Ik voelde me zwaar vereerd....



Ze had afgelopen donderdag nog 5 gesprekken gepland, en morgen doet ze de laatste 5, dinsdag overleggen en woensdag hoor ik meer. Op zijn vroegst dan. Toen ik dit aan mijn huidige collega's vertelde zeiden ze 'nou Setter, het was leuk je gekend te hebben en het was ook leuk met je samengewerkt te hebben' Geweldig en hartverwarmend!



Ik heb nog niks gezegd over mijn diabetes en ik weet nog niet of ik dat überhaupt ga zeggen. Feit is dat ze iemand zoekt voor 20 uur in de week en feitelijk kan ik mijn 'insulinemomenten' zo plannen dat ze het niet hoeft te weten. Een 'insulinemoment' ligt gelijk met een 'eetmoment' en als ik maar 4 of 5 uur per dag werk hoef ik niet te eten tijdens mijn werk. De ziekenhuismomenten doe ik ook nu al op mijn vrije middagen, dat zal ik dan ook blijven doen. Feitelijk kan ik het geheimhouden als ik dat zou willen. Maar daar moet ik nog even over nadenken. Ik ben niet zo van de geheimzinnige eigenlijk.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
Alle reacties Link kopieren
Vanavond ben ik gebeld door de eigenares. Ze hebben 3 mensen uitgenodigd voor een tweede gesprek, waaronder mij. As. donderdag na mijn werk mag ik op gesprek komen. Spannend!!!!!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
Alle reacties Link kopieren
O wat spannend Setter, en wat leuk dat je bij de laatste drie zit! Hopelijk ga je 't worden. Ik denk dat je er goed aan gedaan hebt om het niet te vertellen. Waarom zou je eigenlijk? Voel je je hypo's goed aankomen? Anders zou je aan het begin van je baan even kunnen vertellen wat mensen dan moeten/kunnen doen. Maar ik zou 't vooral luchtig houden.



Toen ik solliciteerde, moest ik wel vertellen dat zoon diabetes had, omdat hij de tweede week dat ik zou werken een weekje het ziekenhuis in moest en ik daardoor die week al niet kon werken. Heb 't wel ook luchtig gehouden, en ik ben meteen die middag nog aangenomen. Kreeg zelfs direct een vast contract aangeboden! Heb alle medewerking gekregen. Het hoeft dus echt geen probleem te zijn.



Heel veel succes donderdag, je gaat 't vast worden!
Alle reacties Link kopieren
Dank je wel Nelladella, lief van je! (grappig dat je me gevonden hebt hier!)....

Ik was zo blij dat ze gisteravond nog belde, nu kan ik tenminste genieten van mijn vrije woensdag (dat heb ik haar ook verteld).



Ze stond gister op mijn voicemail omdat ik nog aan het werk was toen ze belde (20.00 uur), dus ik belde haar een half uur later terug. Dat vond ze een enorm pluspunt! Ik mag morgenmiddag gewoon na mijn werk langskomen, ze zag me wel verschijnen, zei ze. Het gaat echt allemaal heel relaxed. Morgen zit haar man er ook bij, die wil ook even zien wat voor vlees hij in de kuip krijgt.



Over mijn diabetes: ik heb bijna nooit hypo's, en als ik er al eentje heb dan voel ik hem héél goed aankomen. Ik heb op mijn huidige werk ook wel hele drukke, enerverende dagen en zelfs dan heb ik geen last van hypo's, dus daar ben ik niet bang voor.



Wat fijn trouwens dat jouw huidige baas zo welwillend was t.o.v. je zoon en zijn diabetes, en dat hij je toch aannam. Ik heb zo'n vermoeden dat dat mede te maken heeft met je openheid en eerlijkheid, denk je ook niet?
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
Alle reacties Link kopieren
Zo, vanmiddag op tweede gesprek geweest, en de uitslag is dat de keus niet op mij gevallen is. En ik ben blij en opgelucht, raar maar waar.



De baas zelf zat er ook bij en hij legde nog even uit wat de functie nou precies inhield. Nou, daar gingen mijn nekharen toch wel een beetje van overeind staan. Twee hoofdklussen waar de nadruk op lag, en dan van die klussen die - volgens de baas - niemand wil doen. Ik begon onderweg naar huis toch wel te twijfelen of ik dit wel wilde, en het antwoord was diep van binnen 'nou nee, niet'. Toen de eigenaresse me belde met de mededeling dat ik het niet geworden was, voelde ik een enorme opluchting. Ik ben dan ook helemaal vergeten te vragen waarom de keus niet op mij gevallen was.



Nou heb ik wel een vermoeden: hij vroeg me hoe het zat met het aantal uren wat ik bereid was te willen werken. Want ja, in de toekomst, als het drukker wordt kan het zijn dat we een beroep op je gaan doen om meer uren te werken. Wat mijn maximale aantal uren was? Nou, ehm...20 tot 25 per week, hooguit. Hij zat meer aan 40 uur te denken. Tja, dan weet je eigenlijk al genoeg. Waarom er dan in de advertentie staat: 20 uur/week is mij een beetje een raadsel.

Niet een raadsel waar ik van wakker lig, overigens. Ik ben blij dat een ander wel bereid was om die - in mijn ogen - saaie klussen aan te pakken. Ieder zijn eigen tenslotte.



Ik blijf nog mooi even bij mijn huidige werkgever. Hoef ik mijn leuke en lieve collega's ook nog niet te missen... ik merk dat ik opgeluchter ademhaal. Volgende keer beter!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven