Verdrietig door vertrekkende collega

Germanist dinsdag 3 juni 2025 om 15:26

Ik heb vorige week dinsdag te horen gekregen dat mijn enige directe collega (we zijn docenten in het VO) een nieuwe baan heeft. Hij heeft hier 1,5 jaar over getwijfeld. Voor mij was wel duidelijk dat hij niet lekker in z’n vel zat, aar ik dacht dat dat alleen privé was. Hij heeft de afgelopen twee jaar een echtscheiding achter de rug, dus niet zo vreemd dat het dan wel eens niet zo goed gaat. Kennelijk had ik toch een soort voorgevoel, want ik heb hem een paar weken geleden nog, grappend, gevraagd of hij “toch niet aan het solliciteren was”. En nu opeens dit.

Ik ben de afgelopen dagen vooral heel boos geweest, op de situatie, maar ook op m’n collega. Hij wil niet zeggen wat de precieze reden voor zijn vertrek is, alleen dat het een privéreden is en er andere mensen (naar ik aanneem van school) bij betrokken zijn. Ik heb wel een vermoeden, zeker gezien de tijdslijn van 1,5 jaar.

Vanmorgen zag ik hem voor het eerst weer sinds ik het nieuws gehoord had (lang weekend en deeltijdprinses). Toen hij vroeg hoe het ging moest ik huilen en daarna ben ik de hele dag misselijk en duizelig geweest. Er is nog maar een beperkt aantal mensen op de hoogte en mij is verzocht er verder nog niet met anderen over te praten. Vrijdag komt het in het weekbericht en zal iedereen op de hoogte zijn. Hier heb ik zelf veel moeite mee, maar ik respecteer het wel. Toen ik bij mijn leidinggevende aangaf (zij is op de hoogte) hoe ik me fysiek voelde, heeft ze me naar huis gestuurd. Ik ben autistisch en kan niet goed tegen veranderingen. Dit is zo’n klap voor me. Het voelt alsof het fundament van m’n werk onderuitgehaald wordt.

Vandaag gaf ik geen lessen, omdat m’n examenklassen klaar zijn, maar morgen staat er wel een volle dag op het programma. Zie even niet hoe ik dat voor elkaar moet gaan krijgen nu. Geen idee wat ik met dit topic wil bereiken, moet denk gewoon even m’n verhaal kwijt.

germanist wijzigde dit bericht op 03-06-2025 15:56

0.03% gewijzigd

turquasi dinsdag 3 juni 2025 om 17:20

M3LL0N4 schreef: ↑
03-06-2025 17:01
Kan het zijn dat er veel andere gevoelens ook een rol spelen?

Heb je warme gevoelens voor hem?
Vind je het vervelend dat hij je niet in vertrouwen heeft genomen?
Voel je je daardoor verraden?
Voel jij je nu extra kwetsbaar omdat jij je buddy kwijt bent?
Ben je nu extra onzeker in je werk omdat jouw vangnet weg is?
Maak jij je zorgen over wat er is gebeurd? Een relatie op het werk? Een conflict?
Ben je teleurgesteld in jezelf omdat je dit niet hebt zien aankomen?
Baal je dat jouw mensenkennis blijkbaar niet zo goed is als je dacht?

Jouw gevoelens zijn misschien heel groot omdat jij nog niet helder hebt waardoor je zo van streek bent.

Laat het even rusten.

En voor het geval ze bovenstaande zelf nog niet had bedacht, hierbij op een presenteerblaadje....

Wel allemaal echt heel treffend.

Sterkte, super vervelend voor je dat je dat je dit moet meemaken. Ook een beetje alsof het ineens 'uit' is. Ik zou vanavond gewoon even keihard zwelgen en koekjes eten. Morgen voelt het misschien weer anders, ik hoop het maar.

Lorem Ipsum

meisje85 dinsdag 3 juni 2025 om 17:39

Germanist schreef: ↑
03-06-2025 17:20
Ik zie inderdaad nu in dat ik erg heftig reageer. Neemt niet weg dat die (lichamelijke) reactie er wel is.

Het is niet de bedoeling om me achter m’n autisme te verschuilen. Het is alleen een factor die meespeelt.

Nogmaals, ik ben niet verliefd op m’n collega.

Ik denk dat de hierboven genoemde angst voor de toekomst de belangrijkste trigger is. M’n vastigheid qua werk is overhoop gehaald en dat maakt me heel onzeker.

Fijn dat je het nu zo kunt zien. Ik denk dat over het algemeen wel geldt dat, op het moment dat je buitenproportioneel heftig reageert op een betrekkelijk "normale" situatie, er meestal meer voor jou achter zit dan het enkele gegeven dat (in jouw geval) een collega vertrekt. Dus goed dat je dat hier even kon toetsen, al zijn sommige reacties inderdaad misschien ook weer wat buitenproportioneel te noemen

Ik kan me best voorstellen dat dit voor veel onrust en onzekerheid zorgt, en daardoor misschien gevoelens van angst en onveiligheid oproept. Dat heeft verder vrij weinig met je collega te maken, maar veel meer met wat jij lastig vindt of waar je behoefte aan hebt. Zo moet je het denk ik dus ook bekijken: niet als "ik raak helemaal van het padje doordat collega X vertrekt" maar als "goh, dit triggert blijkbaar angst en onzekerheid in mij" en dan ga je daar vervolgens over praten een professional. Succes! Ook morgen, het gaat je vast wel lukken, nu je al weer wat meer inzicht hebt in wat hierachter zit.

Itsnojoke dinsdag 3 juni 2025 om 17:41

Vivamensje schreef: ↑
03-06-2025 16:36
Nou ik vind dat iedereen hier toch erg heftig en weinig empathisch reageert.
Het is een feit dat ze erg van slag is en daar hoeft ze zich echt niet voor te schamen.
Veel sterkte!

Schamen? Nee hoor, dat hoeft niet. Maar horen dat de meeste mensen de reactie nogal buitenproportioneel vinden, lijkt me nuttige info om te helpen relativeren.

Germanist dinsdag 3 juni 2025 om 17:49

meisje85 schreef: ↑
03-06-2025 17:39
Fijn dat je het nu zo kunt zien. Ik denk dat over het algemeen wel geldt dat, op het moment dat je buitenproportioneel heftig reageert op een betrekkelijk "normale" situatie, er meestal meer voor jou achter zit dan het enkele gegeven dat (in jouw geval) een collega vertrekt. Dus goed dat je dat hier even kon toetsen, al zijn sommige reacties inderdaad misschien ook weer wat buitenproportioneel te noemen Ik kan me best voorstellen dat dit voor veel onrust en onzekerheid zorgt, en daardoor misschien gevoelens van angst en onveiligheid oproept. Dat heeft verder vrij weinig met je collega te maken, maar veel meer met wat jij lastig vindt of waar je behoefte aan hebt. Zo moet je het denk ik dus ook bekijken: niet als "ik raak helemaal van het padje doordat collega X vertrekt" maar als "goh, dit triggert blijkbaar angst en onzekerheid in mij" en dan ga je daar vervolgens over praten een professional. Succes! Ook morgen, het gaat je vast wel lukken, nu je al weer wat meer inzicht hebt in wat hierachter zit.

Dankjewel, lieve reactie. Ik schrok inderdaad wel van de heftigheid van de reacties hier. Maar het helpt wel om inzicht te krijgen. Het is inderdaad niet persé het vertrek van deze collega, maar wel wat het in mij triggert. Daar ga ik op inzoomen en mee aan het werk. Kan er nu op een andere manier naar kijken en schaam me voor de heftigheid van mijn reactie. Ik wil ook helemaal niet uitvallen hierom. Vind m’n werk fantastisch. Hoop dat m’n lichaam snel m’n verstand achterna gaat en ik me beter ga voelen.

Anoniem_687f72a5a8845 dinsdag 3 juni 2025 om 17:58

Daarom hecht ik me nooit aan collega's. Ik heb het ook wel eens heel jammer gebonden als collega's vertrokken, maar inmiddels heb ik zo veel ervaring dat ik weet dat zoiets gewoon gebeurt.

Jammer, maar het is niet anders. Probeer je in het vervolg niet te veel te hechten, dat zou mijn tip zijn.

meisje85 dinsdag 3 juni 2025 om 18:06

Strikje schreef: ↑
03-06-2025 17:58
Daarom hecht ik me nooit aan collega's. Ik heb het ook wel eens heel jammer gebonden als collega's vertrokken, maar inmiddels heb ik zo veel ervaring dat ik weet dat zoiets gewoon gebeurt.

Jammer, maar het is niet anders. Probeer je in het vervolg niet te veel te hechten, dat zou mijn tip zijn.

Zonde toch, om je er op voorhand niet voor open te stellen? Collega's kunnen juist zoveel bieden. En het komen en gaan hoort erbij. Bij het hele leven, zou ik zelfs zeggen. Jezelf dan maar niet hechten, klinkt mij vooral een beetje afgestompt en hard in de oren, eerlijk gezegd. Een deel van mijn vrienden zijn mijn ex-collega's. Ben er zelfs met eentje getrouwd.

Rooss4.0 dinsdag 3 juni 2025 om 18:09

Voor vivaas doen zijn de reacties echt heel mild. En "doeeslief" gaat zeker maar één kant op?

Altijd goed om je triggers te kennen, TO, het vertrek van je collega heeft niks met jou te maken en je hoeft het je ook niet persoonlijk aan te trekken. En ook ik vrees dat het wel vaker zal gebeuren.

En schamen hoeft niet, het lijkt erop alsof het een verlantingsangstje bij je triggert. Goed om dat eens onder de loep te nemen, daar heb je altijd iets aan!

.

Claire45 dinsdag 3 juni 2025 om 18:11

Strikje schreef: ↑
03-06-2025 17:58
Daarom hecht ik me nooit aan collega's. Ik heb het ook wel eens heel jammer gebonden als collega's vertrokken, maar inmiddels heb ik zo veel ervaring dat ik weet dat zoiets gewoon gebeurt.

Jammer, maar het is niet anders. Probeer je in het vervolg niet te veel te hechten, dat zou mijn tip zijn.

Ik weet niet of dat nou meteen nodig is. Ik hecht me wel aan sommige collega’s en daarbij houd ik in mijn achterhoofd dat onze samenwerking misschien niet voor eeuwig is, dat kan natuurlijk ook. Met sommige ex-collega’s heb ik nog steeds een vriendschappelijke band, dat ging gewoon door na hun vertrek. Maar er zijn ook collega’s aan wie ik gehecht was die na hun vertrek uit mijn leven zijn verdwenen. Jammer, maar zo gaat dat soms.

Ik ga niet krampachtig afstand houden om te voorkomen dat de klap van het afscheid straks te hard aankomt.

Anoniem_687f72a5a8845 dinsdag 3 juni 2025 om 18:11

meisje85 schreef: ↑
03-06-2025 18:06
Zonde toch, om je er op voorhand niet voor open te stellen? Collega's kunnen juist zoveel bieden. En het komen en gaan hoort erbij. Bij het hele leven, zou ik zelfs zeggen. Jezelf dan maar niet hechten, klinkt mij vooral een beetje afgestompt en hard in de oren, eerlijk gezegd. Een deel van mijn vrienden zijn mijn ex-collega's. Ben er zelfs met eentje getrouwd.

Ik noem het realistisch. Ik ken het gevoel wel van TO, ik heb zoiets ook wel eens meegemaakt toen ik heel jong was.
Ik stel me dus wel open, maar hechten? Nee. In het verleden wel. Ik heb ( zoals iedereen natuurlijk) collega's zien gaan die ik erg hoog had zitten, maar daar ben ik inmiddels niet meer verdrietig om. Jammer, dat wel. Maar dat is het leven.

Itsnojoke dinsdag 3 juni 2025 om 18:42

Ben-ik-weer schreef: ↑
03-06-2025 16:47
Precies!
Stelletje trutten hoor.

Gelukkig is dit wél het toonbeeld van empathie.

Vivamensje dinsdag 3 juni 2025 om 18:47

Moiren schreef: ↑
03-06-2025 17:11
Ik zou er echt de schijt in hebben als een collega (steeds) om dit soort onzin uit zou vallen.

I rest my case. Geen empathie.

Vivamensje dinsdag 3 juni 2025 om 18:50

Itsnojoke schreef: ↑
03-06-2025 17:41
Schamen? Nee hoor, dat hoeft niet. Maar horen dat de meeste mensen de reactie nogal buitenproportioneel vinden, lijkt me nuttige info om te helpen relativeren.

Maar het buitenproportioneel noemen vind ik negatief en daar help je iemand niet mee.

Moiren dinsdag 3 juni 2025 om 18:56

Vivamensje schreef: ↑
03-06-2025 18:47
I rest my case. Geen empathie.

Waar is de empathie naar alle collega’s die dit soort “ziekte” op moeten vangen?

Don’t let anyone ruin your day. It’s your day.
Ruin it yourself.

Germanist dinsdag 3 juni 2025 om 18:59

.

Germanist dinsdag 3 juni 2025 om 19:03

.

germanist wijzigde dit bericht op 03-06-2025 19:04
Reden: Heeft geen zin.

99.22% gewijzigd

Itsnojoke dinsdag 3 juni 2025 om 19:16

Vivamensje schreef: ↑
03-06-2025 18:50
Maar het buitenproportioneel noemen vind ik negatief en daar help je iemand niet mee.

Dat mag. Ik denk daar anders over.

Rooss4.0 dinsdag 3 juni 2025 om 19:18

Vivamensje schreef: ↑
03-06-2025 18:50
Maar het buitenproportioneel noemen vind ik negatief en daar help je iemand niet mee.

To denkt daar anders over. En volgens mij is het haar topic!

.

pina dinsdag 3 juni 2025 om 19:20

Moiren schreef: ↑
03-06-2025 17:11
Ik zou er echt de schijt in hebben als een collega (steeds) om dit soort onzin uit zou vallen.

Ik zou er niet de schijt in hebben, een mens voelt wat ‘ie voelt, daar ga ik verder niet over. But I’m judging. —Ja, dat mag ook gewoon. Zal er heus niets van zeggen.

Het gevoel van achterblijven als er net een leuk stel collega’s is vertrokken herken ik heus wel, maar niet alles is heftige emoties waard. Dingen gebeuren, zo is het leven.

pina dinsdag 3 juni 2025 om 19:23

Vivamensje schreef: ↑
03-06-2025 18:50
Maar het buitenproportioneel noemen vind ik negatief en daar help je iemand niet mee.

Het helpt wel, want het is door deze reacties dat TO beseft dat het een zeer heftige reactie is. Daar kan iemand mee aan de slag.

pina wijzigde dit bericht op 03-06-2025 19:23

1.03% gewijzigd

florence13 dinsdag 3 juni 2025 om 19:23

Moiren schreef: ↑
03-06-2025 18:56
Waar is de empathie naar alle collega’s die dit soort “ziekte” op moeten vangen?

die is er ook (van mij uit in elk geval) to geeft aan dat ze neurodivergent is, dus ik snap wel dat ze dit moeilijk vindt. Maar dan nog, de reactie is buitenproportioneel, to ziet dat, gaat eraan werken. Ik denk dat als to dit serieus oppikt ze hier wel echt iets van kan leren, en dat is mooi!
wordt iedereen beter van.

Avocadeau dinsdag 3 juni 2025 om 19:25

Paar jaar terug ging er een leidinggevende weg van mijn bedrijf, en daar ben ik ook echt even van de leg van geweest.
Ik wenste hem het allerbeste, maar voelde me ergens ook bozig en in de steek gelaten.
Onder hem was er zo'n fijne werksfeer ontstaan.
Ik voelde me veilig en gewaardeerd (dat voel ik niet zo snel) en zijn positiviteit haalde het beste in mij naar boven.
Ik baalde gewoon heel erg dat dat zou gaan veranderen. Einde van een fijne tijd.

Het heeft even geduurd voor ik erachter was waarom zijn vertrek me zo aangreep, en die van andere collegas niet zo.

Het is de moeite waard om even uit te zoeken wat het nu is dat je zo aangrijpt.
Ik heb ondertussen wel mijn plekje weer gevonden, en ook wel weer plezier in mijn werk, maar met die leidinggevende is ook mijn veiligheid en zelfvertrouwen een stukje weg.
Ik weet nu dat ik daaraan moet werken, dat dat iets van mij is.

Ik kan me dus goed indenken dat je enorm baalt en bozig bent omdat je niet kwijt wilt wat je nu hebt.
Vraag is wat dat precies is, dan kan je eraan werken.

Het komt goed.
Het wordt anders, maar jij blijft hetzelfde, en blijft jouw ding doen. Dat kan je, dus dat komt goed.

Moiren dinsdag 3 juni 2025 om 19:26

florence13 schreef: ↑
03-06-2025 19:23
die is er ook (van mij uit in elk geval) to geeft aan dat ze neurodivergent is, dus ik snap wel dat ze dit moeilijk vindt. Maar dan nog, de reactie is buitenproportioneel, to ziet dat, gaat eraan werken. Ik denk dat als to dit serieus oppikt ze hier wel echt iets van kan leren, en dat is mooi!
wordt iedereen beter van.

Ik begrijp echt wel dat ze het moeilijk vindt, maar een beetje leren relativeren kan geen kwaad.

Don’t let anyone ruin your day. It’s your day.
Ruin it yourself.

florence13 dinsdag 3 juni 2025 om 19:27

Moiren schreef: ↑
03-06-2025 19:26
Ik begrijp echt wel dat ze het moeilijk vindt, maar een beetje leren relativeren kan geen kwaad.

helemaal eens. en ik hoop en denk dat to dat nu ziet. daar lijkt het overigens wel op gezien de niet verwijderde reacties

Star⁴ dinsdag 3 juni 2025 om 19:38

Vivamensje schreef: ↑
03-06-2025 18:50
Maar het buitenproportioneel noemen vind ik negatief en daar help je iemand niet mee.

Juist wel. Als je dat inzicht zelf niet hebt

Anoniem_6855c8cbd3491 dinsdag 3 juni 2025 om 19:44

pina schreef: ↑
03-06-2025 19:20
Ik zou er niet de schijt in hebben, een mens voelt wat ‘ie voelt, daar ga ik verder niet over. But I’m judging. —Ja, dat mag ook gewoon. Zal er heus niets van zeggen.

Het gevoel van achterblijven als er net een leuk stel collega’s is vertrokken herken ik heus wel, maar niet alles is heftige emoties waard. Dingen gebeuren, zo is het leven.

Nou ja, in het onderwijs betekent: Pietje is afwezig vaak dat Karel, Carla en Claudia die uren overnemen. En ik doe dat met liefde als iemand ziek is, of als er iets ergs aan de hand is. Maar als iemand compleet in de stress raakt van het ontslag van een collega, dan vind ik dat geen goede reden. En dat zal harteloos zijn, maar dan ben ik dat dus.

Actieve topics