Wie is er ook gepest op het werk en hoe is het afgelopen?

Hallo,

Ik herken bovenstaande wel een beetje daarom zit ik nu zelf ook in dubio. Ik ben 9 jaar gelden begonnen bij mijn huidige werkgever (gehandicaptenzorg). Ik had het daar de eerste 2 jaar wel naar mijn zin en leuke collega's. Totdat er een herverdeling kwam in teams ik kreeg gedeeltelijk een nieuw team en hoofdleiding. Hierna ging het bergafwaarts en zijn er om die trede ook toen al collega's weggegaan. Omdat de werkdruk toe nam en ik al langer tijd hierdoor op mijn tenen liep ben ik er even tussenuit geweest met als ree overspanning. Toen ik terugkwam na deze periode en weer in uren moest opbouwen heb ik, andere nieuwe collega's ingewerkt. Ik merkte dat ik na een maand of drie daarna ook wel weer de oude was.

Ik heb in het functioneringsgesprek een half jaar daarna gehoord, dat ik niet meer functioneerde en dat ik terug moest in functie. Of dat ik zelf de keuze zou naken om ontslag te nemen. Uiteraard ben ik met beide niet akkoord gegaan. Ik heb de hulp ingeroepen van de vakbond en hun gaven aan dat ze mij eerste een traject moesten aanbieden om mijn functioneren in kaart te brengen. Hierna zijn mijn collega’s structureel gaan liegen tegen mij dat men niet wist waarom ik niet functioneerde maar hebben wel in het geheim informatie gemaild van zaken die ik niet goed deed. Terwijl ander collega’s ook niet altijd alles aanpakten of de kantjes ervan af liepen.

Het hoogte punt hiervan was dat er een lijsten over mijn functioneren zijn ingevuld door deze collega's en manager .De officiële reden heb ik ook nooit gehoord echt duidelijk gehoord, waarom ik terug ben gezet Maar mijn team leidster was door mij getriggerd omdat ik duidelijk met haar cliënten goed door een deur kon en ik een andere mening had over hoe je met de cliënten om moest gaan. Daarnaast moet ik er wel bij zeggen dat ik wat onzeker ben en dat dit alleen maar werd en is verstrekt door het gene wat er is gebeurt. Als je constant word bekeken in elke stap die je maakt, dan word de drang om geen fouten te maken erg groot. Waardoor je juist ook fouten gaat maken. In dat jaar heb ik ook een coaching traject gehad, waarin ook de coaching mij vertelde dat het niet aan mijn dis- functioneren lag maar aan mijn team.

Nu een aantal jaren veder werk in nog steeds op dezelfde werkplek in een lager functie maar vervul ik nog steeds dezelfde taken als die ik voorheen in mijn hoger functie deed. Het stoort mij ook enorm omdat ik nu met jongere mensen werk. Die net van school afkomen mij nu wel zullen vertellen hoe ik het moet doen. Ik ben vorig jaar ook een opleiding gestart in een lager opleiding niveau dan ik heb gedaan voorheen niveau 3 en ik heb mbo gedaan en hbo. Ook heb ik zelf in gesprekken met de opvolgende managers gevraagd om een overplaatsing omdat ik mij op deze werkplek niet meer prettig voel.

Het maakt mijn allemaal erg verdrietig en boos. in eerste instantie op mezelf omdat ik niet meer van me heb afgebeten en in de tweede plaats op mijn oude manager en collega’s. Ik mag voor mijn gevoel gewoon weg niet weggaan gaan. Omdat ik daar als langste werk en er u net nieuwe collega’s zijn aangenomen. Die ik dan mag inwerken in mijn lager functie...

Ik wilde dit verhaal gewoon even delen...

chocotofje, het trekt nu erg aan qua werk.Dus ik zou gewoon verder kijken. Dit is zo frustrerend voor je lees ik, een frisse start lijkt me veel beter! Deze organisatie heeft je echt niet goed behandeld. Liever je geluk dan je gelijk!

chocotofje schreef: ↑

25-05-2017 21:10

Hallo,

Ik herken bovenstaande wel een beetje daarom zit ik nu zelf ook in dubio. Ik ben 9 jaar gelden begonnen bij mijn huidige werkgever (gehandicaptenzorg). Ik had het daar de eerste 2 jaar wel naar mijn zin en leuke collega's. Totdat er een herverdeling kwam in teams ik kreeg gedeeltelijk een nieuw team en hoofdleiding. Hierna ging het bergafwaarts en zijn er om die trede ook toen al collega's weggegaan. Omdat de werkdruk toe nam en ik al langer tijd hierdoor op mijn tenen liep ben ik er even tussenuit geweest met als ree overspanning. Toen ik terugkwam na deze periode en weer in uren moest opbouwen heb ik, andere nieuwe collega's ingewerkt. Ik merkte dat ik na een maand of drie daarna ook wel weer de oude was.

Ik heb in het functioneringsgesprek een half jaar daarna gehoord, dat ik niet meer functioneerde en dat ik terug moest in functie. Of dat ik zelf de keuze zou naken om ontslag te nemen. Uiteraard ben ik met beide niet akkoord gegaan. Ik heb de hulp ingeroepen van de vakbond en hun gaven aan dat ze mij eerste een traject moesten aanbieden om mijn functioneren in kaart te brengen. Hierna zijn mijn collega’s structureel gaan liegen tegen mij dat men niet wist waarom ik niet functioneerde maar hebben wel in het geheim informatie gemaild van zaken die ik niet goed deed. Terwijl ander collega’s ook niet altijd alles aanpakten of de kantjes ervan af liepen.

Het hoogte punt hiervan was dat er een lijsten over mijn functioneren zijn ingevuld door deze collega's en manager .De officiële reden heb ik ook nooit gehoord echt duidelijk gehoord, waarom ik terug ben gezet Maar mijn team leidster was door mij getriggerd omdat ik duidelijk met haar cliënten goed door een deur kon en ik een andere mening had over hoe je met de cliënten om moest gaan. Daarnaast moet ik er wel bij zeggen dat ik wat onzeker ben en dat dit alleen maar werd en is verstrekt door het gene wat er is gebeurt. Als je constant word bekeken in elke stap die je maakt, dan word de drang om geen fouten te maken erg groot. Waardoor je juist ook fouten gaat maken. In dat jaar heb ik ook een coaching traject gehad, waarin ook de coaching mij vertelde dat het niet aan mijn dis- functioneren lag maar aan mijn team.

Nu een aantal jaren veder werk in nog steeds op dezelfde werkplek in een lager functie maar vervul ik nog steeds dezelfde taken als die ik voorheen in mijn hoger functie deed. Het stoort mij ook enorm omdat ik nu met jongere mensen werk. Die net van school afkomen mij nu wel zullen vertellen hoe ik het moet doen. Ik ben vorig jaar ook een opleiding gestart in een lager opleiding niveau dan ik heb gedaan voorheen niveau 3 en ik heb mbo gedaan en hbo. Ook heb ik zelf in gesprekken met de opvolgende managers gevraagd om een overplaatsing omdat ik mij op deze werkplek niet meer prettig voel.

Het maakt mijn allemaal erg verdrietig en boos. in eerste instantie op mezelf omdat ik niet meer van me heb afgebeten en in de tweede plaats op mijn oude manager en collega’s. Ik mag voor mijn gevoel gewoon weg niet weggaan gaan. Omdat ik daar als langste werk en er u net nieuwe collega’s zijn aangenomen. Die ik dan mag inwerken in mijn lager functie...

Ik wilde dit verhaal gewoon even delen...

Er is helaas één probleem, als we iedereen die in de gezondheidszorg zo gedraagt hun ontslag aanbieden is er nagenoeg geen volk meer.
Echt zielig hoe bepaalde (volwassen) mensen met elkaar omgaan.
Ik heb het waarschijnijk ergens anders ook gezegd, van een wezen met onze intelligentie zouden we toch echt beter mogen verwachten...

Bigspender schreef: ↑

25-05-2017 09:28

Minime, het is hetzelfde als bij kinderen die gepest worden. Pesters zoeken het makkelijkste slachtoffer. De bescheiden, te aardige personen zijn vaker slachtoffer.

Ik verwacht niet dat mijn directeur dit oplost. Ik weet namelijk dat die vrouw die de aanstichtster is in mijn geval toch niet zal veranderen. Mijn leidinggevende doet mee, omdat zij ook tegen mijn benoeming was ( vanwege herkenningsgevaar ga ik daar niet over uit wijden. )
Mensen denken vaak dat de gepeste het zelf over zich heen roept. Dat doe jij nu ook. Maar meestal is de waarheid schokkend simpel. Er wordt gewoon een zondebok gezocht. Bij mij is een groot deel van het personeel het al jaren oneens met het beleid. Dat wordt nu afgereageerd op een nieuwe werknemer, ik dus

Ik zeg niet dat het je eigen 'schuld' is. Pesten is onacceptabel zei ik al. Maar als het je keer op keer gebeurt, zou ik ook naar jezelf kijken. Wat kan jij een volgende keer anders doen, zodat het niet weer gebeurt? Ik vind dat veel mensen hier in dit topic iets te makkelijk de gehele oorzaak bij anderen leggen. Misschien ben jij zelf wel schijtirritant (ik zeg maar wat). Dan nog, is het niet acceptabel om iemand te pesten. Maar je kunt anderen niet veranderen, alleen jezelf.

MiniMe3 schreef: ↑

26-05-2017 09:54

Ik zeg niet dat het je eigen 'schuld' is. Pesten is onacceptabel zei ik al. Maar als het je keer op keer gebeurt, zou ik ook naar jezelf kijken. Wat kan jij een volgende keer anders doen, zodat het niet weer gebeurt? Ik vind dat veel mensen hier in dit topic iets te makkelijk de gehele oorzaak bij anderen leggen. Misschien ben jij zelf wel schijtirritant (ik zeg maar wat). Dan nog, is het niet acceptabel om iemand te pesten. Maar je kunt anderen niet veranderen, alleen jezelf.

Ik heb jarenlang per jaar in minstens 10 teams gewerkt. 4 van de 100 werd ik gepest. 96 teams was iedereen uiterst tevreden. Ik voel geen noodzaak om mezelf gek te gaan lopen maken om maar te gaan zoeken wat er mis met mij is. Of te veranderen.
Dat gezwets altijd dat je altijd naar jezelf moet kijken etc.... sommige mensen zijn gewoon bitches hoe je jezelf ook verandert. En exact waarom moet degene die goed functioneert zichzelf veranderen?
Door dergelijke laffe instellingen blijven die pesters er mee wegkomen en doorgaan. Mensen die pesten moeten gewoon ontslagen worden/van school gestuurd/straf. Als het waar is wat jij zegt dat je ze niet kunt veranderen (kunnen ze op de lange duur wel) dan moet je ze dus verwijderen.

JonasV91 schreef: ↑

25-05-2017 22:29

Er is helaas één probleem, als we iedereen die in de gezondheidszorg zo gedraagt hun ontslag aanbieden is er nagenoeg geen volk meer.
Echt zielig hoe bepaalde (volwassen) mensen met elkaar omgaan.
Ik heb het waarschijnijk ergens anders ook gezegd, van een wezen met onze intelligentie zouden we toch echt beter mogen verwachten...

Ja en wat dat betreft heb ik nogal een sterke ruggengraat en teveel trots. Dat is tevens ook een beetje mijn probleem. Ik heb ook echt leuke cliënten en het feit dat ik nu ook met een extra opleiding bezig ben maakt het nog wel vol te houden. En zo gaat het met veel van mijn collega's ,we hebben voor de zorg gekozen omdat we graag mensen willen helpen. Maar vergeten daarbij vaak ons zelf, waardoor we te lang doorgaan.

Het is alleen dat je keer op keer de deksel op de neus krijgt, omdat je steeds te horen krijgt dat je onzeker bent,. Met als achterliggende reden, om je zo maar niet terug te hoeven zetten in je vorige hogere functie. Maar is ieder mens niet af en toe onzeker en vraagt feedback?. Nu ben niet meer zo onzeker en ik ben vooral gewoon boos en verdrietig. Waardoor ik soms ook gewoon geen zin meer heb ,om me nog maar steeds te moeten bewijzen. Maar ik weet ook dat het niet aan mij licht, maar aan de organisatie cultuur en dat houd me ook op de been.

En mocht het op een punt komen dat het nog erger word dan kan ik dan nog altijd aan de bel trekken. En vragen om overplaatsing binnen de organisatie.

chocotofje schreef: ↑

26-05-2017 17:17

Ja en wat dat betreft heb ik nogal een sterke ruggengraat en teveel trots. Dat is tevens ook een beetje mijn probleem. Ik heb ook echt leuke cliënten en het feit dat ik nu ook met een extra opleiding bezig ben maakt het nog wel vol te houden. En zo gaat het met veel van mijn collega's ,we hebben voor de zorg gekozen omdat we graag mensen willen helpen. Maar vergeten daarbij vaak ons zelf, waardoor we te lang doorgaan.

Het is alleen dat je keer op keer de deksel op de neus krijgt, omdat je steeds te horen krijgt dat je onzeker bent,. Met als achterliggende reden, om je zo maar niet terug te hoeven zetten in je vorige hogere functie. Maar is ieder mens niet af en toe onzeker en vraagt feedback?. Nu ben niet meer zo onzeker en ik ben vooral gewoon boos en verdrietig. Waardoor ik soms ook gewoon geen zin meer heb ,om me nog maar steeds te moeten bewijzen. Maar ik weet ook dat het niet aan mij licht, maar aan de organisatie cultuur en dat houd me ook op de been.

En mocht het op een punt komen dat het nog erger word dan kan ik dan nog altijd aan de bel trekken. En vragen om overplaatsing binnen de organisatie.

Wat ik vaak zie in hiërarchische culturen is het idee "Ik heb het vroeger ook gehad, dus jij moet nu ook door die zure appel heen bijten.".
Wat een fucked up idee is vermits het alles in stand houdt.
Er zou een generatie moeten komen die lak heeft aan wat vroeger gebeurde en een nieuwe start wil aangaan.

Dat is volgens mij wel een idealistisch en misschien wel utopisch idee dus dat mogen we wel vergeten.

Ik ben blij dat je je ondanks de situatie wel sterk uit de slag kan trekken!

JonasV91 schreef: ↑

26-05-2017 17:35

Wat ik vaak zie in hiërarchische culturen is het idee "Ik heb het vroeger ook gehad, dus jij moet nu ook door die zure appel heen bijten.".
Wat een fucked up idee is vermits het alles in stand houdt.
Er zou een generatie moeten komen die lak heeft aan wat vroeger gebeurde en een nieuwe start wil aangaan.

Dat is volgens mij wel een idealistisch en misschien wel utopisch idee dus dat mogen we wel vergeten.

Ik ben blij dat je je ondanks de situatie wel sterk uit de slag kan trekken!

thanks

Minime,
Ik heb dit nog in geen enkele baan meegemaakt, en heb toch wel verschillende jobs gehad ( ook als freelancer) en altijd leuke collega's gehad.
Alleen hier nu in mijn laatste baan deze narigheid.
Ligt niet aan mij hoor, dat ik schijtirritant zou zijn...
beetje vreemde redenatie van je.

Mijn voormalig manager was een pester. Heb er hier een tijd terug een topic over geopened. In het verleden heeft ze twee mensen weggepest - niet met de bedoeling om ze weg te pesten denk ik, maar ze gedroeg zich gewoon zo verschrikkelijk dat die twee zelf zijn opgestapt. In het ene geval heeft HR zelfs gezegd dat het bedrijf mazzel had dat diegene geen zaak heeft aangespannen.

Mijn directe collega's die het ergst werden gepest hebben het niet aangedurfd een case te maken waardoor zij weg kon. Ik had zelf ook last van mijn manager en heb daar, in eerste instantie op zijn initiatief, met haar manager over gepraat. Mij is toen aangeboden om het hele proces in gang te zetten, maar uiteindelijk was dat niet meer nodig omdat ze zelf haar ontslag indiende.

Het bedrijf deed dus wel wat maar het is blijkbaar toch heel lastig om dergelijke zaken aan te pakken. Manager had wel door dat ze er niet (meer) paste denk ik, dus dat zal ook de reden zijn voor haar vertrek.

Het rare was dat ze soms ook heel behulpzaam kon zijn en ze ook regelmatig aangaf hoe goed we t allemaal deden.

Hoe dan ook, ik heb nu een heel leuke baan

Ik heb niet altijd in even leuke teams gewerkt, maar dan hadden mensen onderling ruzie of deden heel moeilijk, niets kon. Maar pesten als iemands lunch weggooien heb ik nog nooit meegemaakt en vind ik echt bizar.

Heel herkenbaar. Vorig jaar in een verzorgingstehuis gewerkt, eerst als vrijwilliger (waar ik het heel erg naar mijn zin had, heel leuk team!) ik had nog geen werk gevonden, vandaar dat ik er was begonnen als vrijwilliger, in de hoop dat ik daarna ergens een betaalde baan kon vinden. Dat was gelukt, ik werd aangesproken door de leidinggevende dat ze nog iemand zocht voor in haar team. Ik werd aangenomen, vanaf toen ging het mis. Ik kwam in een team van 5 dames, waarvan er 3 me vanaf het eerste moment negeerden. Geen idee waarom, maar ik probeerde er het beste van te maken. Dat lukte niet, ik hoorde van een vrijwilligster dat er veel over me gepraat werd, ze vonden me raar, en vonden me niet in het team passen. Achteraf hoorde ik dat dat ook de reden was waarom mijn vorige collega (waarvoor ik dus in de plaats was gekomen) weg was gegaan. In die tijd kregen we een nieuwe leidinggevende waarmee ik het totaal niet kon vinden. Ik had mijn verhaal meerdere keren aangekaart, maar ze zei dat ik het me verbeeldde. Ondertussen was ik van de stress al 5 kilo afgevallen en sliep ik steeds slechter. Uiteindelijk heb ik een familielid in vertrouwen genomen en ze is met me naar de huisarts gegaan. Die heeft me verteld dat ik nog niet overspannen was, maar als ik zo doorging wel. Nogmaals een gesprek met de leidinggevende gehad, maar die toonde geen begrip. Ik heb uiteindelijk mijn ontslag ingediend (het was een risico, ik weet het) en godzijdank daarna snel ander werk gevonden, waar ik het tot nu toe nog steeds goed naar mijn zin heb.

Sorry jongens, heeeeel lang verhaal.

Ik ben tijdens mijn eerste baantje gigantisch gepest, zo erg dat ik hier gigantisch onzeker van ben geworden en echt een trauma aan overgehouden heb. Dit topic is echt een trigger voor mij..

Kan niet teveel in detail treden over werkplek etc ivm herkenbaarheid, maar het pesten ging heel ver. Gemene opmerkingen over vaardigheden, uiterlijk, intelligentie, mijn relatie, vrienden (alles waar maar wat over gezegd kon worden werd benoemd; en dat ging heel ver), voor schut zetten tegenover anderen, werk saboteren, machtsvertoon (als ik een taak had afgerond opnieuw laten doen omdat ze zogenaamd een instructie vergeten waren te geven (dit lachend doen en zeggen dat je op moet schieten)/expres inplannen op dagen waarvan ze wisten dat ik niet kon en andere collega die wel kon vrij geven), 'vergeten' mij op pauze te laten gaan, anderen expres eerst hun vakantiedagen laten kiezen zodat ik geen 'echte' vakantie kon opnemen behalve wat losse dagen, noem maar op. Alles waarmee/waarbij gepest of getreiterd kon worden werd gedaan en dat ging heel ver.
Hoofdaanstichtster was een directe collega, hoewel zij geen managementfunctie had runde zij praktisch de boel qua hiërarchie. Zelfs de manager luisterde naar haar en deed overal aan mee. Ze stookten elkaar op. 1 op 1 waren beiden best mensen waar je een normaal gesprek mee kon voeren, samen was het net of ze een wedstrijd deden wie zich het vreselijkst kon gedragen.

1 collega was nog een ergere pispaal dan mij, zij onderging hetzelfde en had een vast contract. Zusje van hoofdpester wou graag bij ons werken maar er was geen budget. Pispaalcollega had een ...-... uur contract. Jarenlang stond zij maximaal ingepland. Omdat ze haar weg wilden hebben zetten ze haar langzaamaan steeds minder in, tot ze op haar minimaal aantal uren per week zat, expres buiten bonusuren ingepland, zodat zij niet meer kon rondkomen en zelf zou weggaan. Manager vertelde dit ook gewoon aan haar en andere collega's, om vervolgens onnozel te doen als iemand van hogerop vragen stelde. Ze heeft hier zelfs nog een rechtszaak over aangespannen, maar omdat alles technisch gezien legaal was gegaan (lang verhaal hoe en wat, maar ze wisten precies waar de wettelijke grens lag en zaten precies op die grens) bereikte ze hier niets mee. Andere collega's (inclusief ik) durfden niet voor haar op te komen. Uiteindelijk is ze weggegaan en nog dezelfde dag meldde zusje van pestcollega zich als nieuwe collega. Haar werd uiteraard meteen de hand boven het hoofd gehouden door zusje en manager, ze kon doen waar ze zin in had. Ze meldde zich oa voor elk wissewasje ziek en dit werd geaccepteerd. Van anderen werd verwacht dat zij ziek aan het werk gingen zodat manager kon constateren dat ze echt ziek waren.

Ik weet niet hoe ik het voor elkaar gekregen heb, maar heb er uiteindelijk bijna 3 jaar gewerkt (mijn contract liep af, ben niet eens zelf weggegaan...). Ik snap nog steeds niet hoe ik me zo heb laten behandelen, net of ik een vorm van Stockholm-syndroom had. Ik was toen ik er kwam al onzeker en had weinig eigenwaarde (door een al eerder pestverleden op school), liet heel erg over me heen lopen, wou leuk gevonden worden. Verlegen en stil, daardoor was ik een makkelijk slachtoffer. Ik heb nog steeds last van alles wat er gebeurd is, ik ben sociaal angstig in (vooral werk-)situaties en heb erge last van faalangst. Ik merk dat ik nog steeds bang ben de pesters tegen te komen, ondanks therapie. Gelukkig gaat het de laatste jaren steeds beter

Als je op dit moment in een pestsituatie zit op je werk en als er niemand is die luistert/de situatie verbetert niet, ga alsjeblieft. Zoek een andere baan. Ik spreek uit ervaring dat zoiets als dit je kapot kan maken.

broodjerauweham schreef: ↑

26-05-2017 10:32

Ik ben het met je eens Snoekbaars! De
pesters zijn gewoon zo en die kan je niet veranderen. Voordat ik er kwam is er ook al het één en ander gebeurd d.m.v. coaching.
Als dat niet helpt dan moeten die mensen gewoon worden ontslagen!

Vaak is pesten op de werkvloer een cultuurding binnen een organisatie en niet het gevolg van een enkel persoon. De beste, weliswaar drastische, manier is gewoon opstappen en ergens anders gaan werken. Cultuur in een organisatie is zo ontzettend moeilijk om te veranderen dat het je vooral zelf heel veel energie kost, die je beter aan iets positiefs kunt besteden. Zelf zou ik mijn tijd niet willen steken in een bedrijf waar het management dit soort dingen laat gebeuren.

Heel erg herkenbaar helaas. 11 jaar bij een overheidsonstantie gewerkt en daar moesten ze echt mij hebben. Niet eens echt getreiterd zoals sommigen hier, dat dan gelukkig nog niet niet. Bij mij was het vooral volledig genegeerd worden. Met zijn drieen aan tafel zitten en dan op geen enkele manier betrokken worden/deel uitmaken in het gesprek. Alsof ik er niet zat. Collegas die dezelfde trein moesten hebben naar huis en als zij samen konden gaan gelijk weggaan, maar als ik meeging dan nog even snel een boek gaan kopen (zodat ze niet met mij in de trein hoefden). Iedereen rookte toen behalve ik, en dan met zijn allen in het rookhok blijven zitten en roepen 'als het druk wordt roep je wel he, en vervolgens dan rustig een uur blijven zitten. Dat soort dingen.

Op school ook een pestverleden, wel echt met treiteren en in 2 andere banen ook nog. Ben zelf weggegaan, ook bij de baan van de eerste alinea.

Nu werk ik sinds een jaar ergens waar ik dat gelukkig niet meer heb, en in het begin was ik bijna als een kind zo blij dat ik betrokken werd bij alles, dat mensen mij mee vroegen te gaan wandelen, naar uitjes etc. Er ging een wereld voor mij open. Hopelijk kan ik hier nog lang werken.

Echt vreselijke verhalen hier! Zelf dit nooit meegemaakt op werk.
Kwebbeltje, wat ik me bij jou dan bijv afvraag, heb je die dame weleens apart genomen met de vraag dat je het gevoel hebt dat ze je negeert en of dat juist is en waarom?

Ik denk ook dat het een cultuurding is.
Waar ik nu dus zit heerst ook een enorme klaagcultuur. Vergaderingen worden enkel besteed aan klagen; over het werk, over de directie, over het beleid, over de ICT middelen, over klanten, over hoe dingen geregeld zijn.... nog nooit heb ik ergens gewerkt waar zoveel geklaagd wordt.
Misschien heeft het een met het ander te maken.

Robinson schreef: ↑

28-05-2017 09:33

Echt vreselijke verhalen hier! Zelf dit nooit meegemaakt op werk.
Kwebbeltje, wat ik me bij jou dan bijv afvraag, heb je die dame weleens apart genomen met de vraag dat je het gevoel hebt dat ze je negeert en of dat juist is en waarom?

Ja, dat heb ik meerdere malen gevraagd. En al die keren heb ik als reactie gekregen, dat ik niet werd genegeerd en dat het aan mij zou liggen, ik zou het me verbeelden etc. In de laatste weken dat ik er werkte, werd ik nog steeds totaal genegeerd, alleen op mijn laatste werkdag kreeg ik een smsje van haar met de vraag of ik mijn werkplek netjes wilde achter laten voor mijn collega, die mijn plaats in nam. Verder niks geen bedankje voor de tijd dat ik er heb gewerkt, niks. Ik heb mijn werkplek netjes achter gelaten en een smsje teruggestuurd "Natuurlijk, met alle liefde" Misschien niet netjes van me, maar voor mijn gevoel had ik wel 'gewonnen' die dag. Heb er geen moment spijt van gehad dat ik er weg ben gegaan.

[quote=JonasV91 post_id=27111633 time=1495536971 user_id=317967]
Ik vind het bijzonder erg dat dit überhaupt mogelijk is in ziekenhuizen en zorginstanties...

Net bij mensen waarvan ik verwacht dat ze mens zijn en bijvoorbeeld empathisch zijn is het de wereld op z'n kop...
Bijzonder zielig. Ik zou zelfs niet willen verzorgd worden door dergelijke figuren.



Je zou dat inderdaad denken! Ik werk ook in de zorg maar verbaas me iedere keer weer over het enorme gebrek aan empathie bij sommige collega's! Waarschijnlijk afgestompt geraakt?
TO, ik vind dit zo erg voor je! Ik hoop dat je snel een leuke nieuwe baan vindt met een leuk team. Want die bestaan wel! Sterkte!

marretje23 schreef: ↑

29-05-2017 10:40

Je zou dat inderdaad denken! Ik werk ook in de zorg maar verbaas me iedere keer weer over het enorme gebrek aan empathie bij sommige collega's! Waarschijnlijk afgestompt geraakt?
TO, ik vind dit zo erg voor je! Ik hoop dat je snel een leuke nieuwe baan vindt met een leuk team. Want die bestaan wel! Sterkte!

Die kans is reëel maar ik vermoed hoe dan ook dat het gedeeltelijk aan de aard van het beestje ligt.
Er zijn er namelijk die zo beginnen aan een baan in de zorg.
Om de één of andere reden vraagt dit toch naar een screening vooraf...

Ik heb zelf één jaar verpleegkunde geprobeerd en m'n stage verliep in een ziekenhuissetting.
Daar zag ik de stereotypen terugkomen.
Door een samenloop van omstandigheden heb ik de opleiding dan bewust stopgezet.
Ook al was het op het vlak van punten wel in orde, toch had het traject naar de specifieke positie die ik wenste in te nemen te zwaar geweest.