Zwanger
alle pijlers
Abortus of alleen doen
zondag 22 september 2019 om 21:56
Hoi allemaal,
Voorafgaan wil ik zeggen dat het hier om abortus gaat en dus vervelend kan zijn voor vrouwen die graag zwanger willen worden.
Ik zie het even niet meer zitten. Ik ben ongepland zwanger van mijn vriend, maar de relatie is eigenlijk echt over. Vanaf het begin heb ik twijfels gehad om abortus te doen, maar door angst voor spijt en omdat mijn vriend het niet wou heb ik dit niet gedaan. Inmiddels is de zwangerschap verder gevorderd en is een abortus bijna niet meer mogelijk. De relatie gaat al maar slechter en slechter. Ik zie geen uitweg meer. Ik voel mij helemaal vast gezet in deze situatie. Heb nooit alleenstaande moeder willen worden. Mijn enige opties zijn alles alleen doen of alsnog een late abortus laten doen. Iedereen is al op de hoogte van de zwangerschap en alleen 2 vriendinnen weten hoe ik mij echt voel. Vriend wil koste wat koste het kindje houden, wat ik ook best begrijp, maar ik ben straks wel de gene die er alleen voor staat. Dit betekend dat ik veel minder moet gaan werken, het financieel heel erg moeilijk ga krijgen en geen enkele vrijheid meer heb. De stap om het alleen te doen lijkt zo ontzettend groot en onrealistisch dat ik er gewoon bijna niet aan kan denken. Tot nu toe heb ik nog niet echt het gevoel van dit kindje te houden.(door de omstandigheden). Als ik het kindje niet houd heb ik nog een hele toekomst voor me en daar blijf ik steeds aan denken. Het hele beeld van een kindje krijgen en zwanger zijn is nu een gitzwarte gebeurtenis. Voor mijn gevoel zijn beide keuzes iets waar ik niet meer bovenop ga komen. Weet ook dat ik hier geen antwoorden kan vinden, maar wou het toch even delen, wie weet heeft iemand ervaring of advies. (reacties met waarom word je dan zwanger oid, liever niet reageren)
Voorafgaan wil ik zeggen dat het hier om abortus gaat en dus vervelend kan zijn voor vrouwen die graag zwanger willen worden.
Ik zie het even niet meer zitten. Ik ben ongepland zwanger van mijn vriend, maar de relatie is eigenlijk echt over. Vanaf het begin heb ik twijfels gehad om abortus te doen, maar door angst voor spijt en omdat mijn vriend het niet wou heb ik dit niet gedaan. Inmiddels is de zwangerschap verder gevorderd en is een abortus bijna niet meer mogelijk. De relatie gaat al maar slechter en slechter. Ik zie geen uitweg meer. Ik voel mij helemaal vast gezet in deze situatie. Heb nooit alleenstaande moeder willen worden. Mijn enige opties zijn alles alleen doen of alsnog een late abortus laten doen. Iedereen is al op de hoogte van de zwangerschap en alleen 2 vriendinnen weten hoe ik mij echt voel. Vriend wil koste wat koste het kindje houden, wat ik ook best begrijp, maar ik ben straks wel de gene die er alleen voor staat. Dit betekend dat ik veel minder moet gaan werken, het financieel heel erg moeilijk ga krijgen en geen enkele vrijheid meer heb. De stap om het alleen te doen lijkt zo ontzettend groot en onrealistisch dat ik er gewoon bijna niet aan kan denken. Tot nu toe heb ik nog niet echt het gevoel van dit kindje te houden.(door de omstandigheden). Als ik het kindje niet houd heb ik nog een hele toekomst voor me en daar blijf ik steeds aan denken. Het hele beeld van een kindje krijgen en zwanger zijn is nu een gitzwarte gebeurtenis. Voor mijn gevoel zijn beide keuzes iets waar ik niet meer bovenop ga komen. Weet ook dat ik hier geen antwoorden kan vinden, maar wou het toch even delen, wie weet heeft iemand ervaring of advies. (reacties met waarom word je dan zwanger oid, liever niet reageren)
dinsdag 24 september 2019 om 10:39
Dank je wel!!Nibbe schreef: ↑24-09-2019 10:32Zo'n poli heet een POP poli.
Er zijn POP poli's in alle regio's.
http://www.poppoli.nl/pop-poli/
Psychiatrische stoornis klinkt erg zwaar, maar daar zit wel expertise en ongetwijfeld hebben ze adressen paraat voor meer passende hulp, indien nodig.
TO, kijk hier eens naar.
dinsdag 24 september 2019 om 14:02
Je moet het niet zwaarder maken dan het is. Op welke termijn dan ook zal men eerst zorgen dat er geen hartslag meer bij de foetus is voor men verder gaat met de behandeling.
In dit geval zullen ze door middel van een prik in het hartje de het kindje laten overlijden. Niet leuk maar lang zal het niet duren.
Bij vroegere zwangerschappen halen ze de navelstreng door.
Het lijkt me een vreselijke behandeling om te ondergaan overigens.
Wat hier eerder werd geschreven de band met de baby in je buik voelen is niet vanzelfsprekend hoor. Ik ken genoeg vrouwen die dat niet hadden. En soms duurde het ook nog wel even voor ze hun kind leuk gingen vinden.
dinsdag 24 september 2019 om 15:42
Vrouw onder narcose is foetus onder narcose. Die krijgt dus niets mee.
dinsdag 24 september 2019 om 16:23
Wand? Heb jij nog herinneringen van de tijd als baby, laat staan foetus?
dinsdag 24 september 2019 om 16:40
Heb je al een afspraak kunnen maken bij de kliniek?
Zou het wel echt doen hoor. Dan heb je in elk geval alle opties zorgvuldig afgewogen.
Het zal wellicht een hoop twijfel wegnemen. Om de zwangerschap te behouden of juist wel voor die abortus te kiezen. En een gesprek met een arts daar op die plek is echt anders dan een info folder lezen.
dinsdag 24 september 2019 om 16:59
Ik heb vandaag een afspraak gehad. Ben tot het besluit gekomen dat ik het in dit stadium niet zou kunnen verwerken het kindje weg te halen. Ik heb nu weinig positieve gevoelens tegenover de zwangerschap en de toekomst met een kindje, maar weet wel dat ik hier in kan/ moet groeien. Ik denk dat dit gevoel tot aan de geboorte en daarna nog wel even zo zou zijn, maar geloof wel echt van dit kind te kunnen gaan houden en een goede moeder te zullen zijn. Hoe het met de zorg van de vader zal gaan kunnen we alleen maar afwachten. Stel dat hij geen enkele verantwoording neemt zal ik kiezen om het kindje 2 dagen (1nacht) naar een gastouder te brengen voor tijdens mijn werk en 1 dag oppas van familie/vrienden. Dat zou betekenen dat ik 4 dagen per week de zorg helemaal alleen moet doen, dit vind ik nog te overzien. Wel zou ik het als ik de tijd terug kon draaien anders doen, maar daar hebben we nu niks meer aan. Ik moet gewoon ontzettend wennen aan het idee een ‘alleenstaande’ moeder te worden. Ik hecht heel veel waarde aan mijn vrijheid en die ben ik dan wel volledig kwijt voor mijn gevoel. Voordat ik zwanger werd vond ik kinderen/babies hartstikke leuk, maar nu zie ik alleen maar nadelen. Ik vraag mij af of dit grotendeels hormonen zijn of omstandigheden. Financieel moet lukken met mijn werk plus alle toeslagen (eenoudertoeslag, huur en zorg) kom ik rond de 1900 euro uit, als ik een sociale huurwoning kan vinden. Daarnaast is er nog toeslag voor de opvang en kinderbijslag.
dinsdag 24 september 2019 om 17:34
dinsdag 24 september 2019 om 18:03
Racoon333 schreef: ↑24-09-2019 16:59Ik heb vandaag een afspraak gehad. Ben tot het besluit gekomen dat ik het in dit stadium niet zou kunnen verwerken het kindje weg te halen. Ik heb nu weinig positieve gevoelens tegenover de zwangerschap en de toekomst met een kindje, maar weet wel dat ik hier in kan/ moet groeien. Ik denk dat dit gevoel tot aan de geboorte en daarna nog wel even zo zou zijn, maar geloof wel echt van dit kind te kunnen gaan houden en een goede moeder te zullen zijn. Hoe het met de zorg van de vader zal gaan kunnen we alleen maar afwachten. Stel dat hij geen enkele verantwoording neemt zal ik kiezen om het kindje 2 dagen (1nacht) naar een gastouder te brengen voor tijdens mijn werk en 1 dag oppas van familie/vrienden. Dat zou betekenen dat ik 4 dagen per week de zorg helemaal alleen moet doen, dit vind ik nog te overzien. Wel zou ik het als ik de tijd terug kon draaien anders doen, maar daar hebben we nu niks meer aan. Ik moet gewoon ontzettend wennen aan het idee een ‘alleenstaande’ moeder te worden. Ik hecht heel veel waarde aan mijn vrijheid en die ben ik dan wel volledig kwijt voor mijn gevoel. Voordat ik zwanger werd vond ik kinderen/babies hartstikke leuk, maar nu zie ik alleen maar nadelen. Ik vraag mij af of dit grotendeels hormonen zijn of omstandigheden. Financieel moet lukken met mijn werk plus alle toeslagen (eenoudertoeslag, huur en zorg) kom ik rond de 1900 euro uit, als ik een sociale huurwoning kan vinden. Daarnaast is er nog toeslag voor de opvang en kinderbijslag.
Je bedenkt nu al vanalles om de zorg zoveel mogelijk uit de besteden. Ook is het maar de vraag of de vader terug in beeld komt. Alleenstaande moeder is heel zwaar, zelfs als je heel graag moeder wilde worden met heel je hart en ziel. Ik vind het heel erg voor het toekomstige kindje, dat de moeder maar hoopt ooit wat voor je te gaan voelen en de zorg aan anderen zal overlaten. Ik denk dat je een zware taak te wachten staat. Je vrijheid zal niet meer zijn zoals voorheen.
Een baby een nacht per week/2dagen naar een gastouder brengen is vragen om hechtingsproblemen.
dinsdag 24 september 2019 om 18:11
Wat een onzin zeg, voor het werk wat ik doe ben ik nou eenmaal een aantal nachten van huis. Andere moeders brengen hun kinderen 4,5 volle dagen naar de opvang. De eerste 3 maand heb ik ook gewoon verlof natuurlijk en ben ik er fulltime. Wat dacht je van dokters, piloten, journalisten? Ik bedenk nu dus hoe ik de opvang tijdens mijn werk het best kan regelen, net als elke andere moeder. Elke andere dag dat ik vrij ben zal ik dus zelf voor het kind zorgen. Ik heb tig moeders gehoord die tijdens de zwangerschap nog geen liefde voor het kindje voelden.moonlight schreef: ↑24-09-2019 18:03Je bedenkt nu al vanalles om de zorg zoveel mogelijk uit de besteden. Ook is het maar de vraag of de vader terug in beeld komt. Alleenstaande moeder is heel zwaar, zelfs als je heel graag moeder wilde worden met heel je hart en ziel. Ik vind het heel erg voor het toekomstige kindje, dat de moeder maar hoopt ooit wat voor je te gaan voelen en de zorg veel veel aan anderen zal overlaten. Ik denk dat je een zware taak te wachten staat.
Een baby een nacht per week/2dagen naar een gastouder brengen is vragen om hechtingsproblemen.
dinsdag 24 september 2019 om 18:12
Serieus, ze probeert het op voorhand zo goed mogelijk te regelen. Prima dat jij het anders zou doen, TO doet het zo. En gezien de omstandigheden, pakt ze het prima op.moonlight schreef: ↑24-09-2019 18:03Je bedenkt nu al vanalles om de zorg zoveel mogelijk uit de besteden. Ook is het maar de vraag of de vader terug in beeld komt. Alleenstaande moeder is heel zwaar, zelfs als je heel graag moeder wilde worden met heel je hart en ziel. Ik vind het heel erg voor het toekomstige kindje, dat de moeder maar hoopt ooit wat voor je te gaan voelen en de zorg aan anderen zal overlaten. Ik denk dat je een zware taak te wachten staat. Je vrijheid zal niet meer zijn zoals voorheen.
Een baby een nacht per week/2dagen naar een gastouder brengen is vragen om hechtingsproblemen.
Dit is wat ze kiest, is het nodig om dan weer over details te zeuren?
dinsdag 24 september 2019 om 18:33
Ze maakt nu toch een hele duidelijke keus voor haar kind. Volgensmij doet ze het hartstikke goed door nu alles alvast te gaan regelen.moonlight schreef: ↑24-09-2019 18:03Je bedenkt nu al vanalles om de zorg zoveel mogelijk uit de besteden. Ook is het maar de vraag of de vader terug in beeld komt. Alleenstaande moeder is heel zwaar, zelfs als je heel graag moeder wilde worden met heel je hart en ziel. Ik vind het heel erg voor het toekomstige kindje, dat de moeder maar hoopt ooit wat voor je te gaan voelen en de zorg aan anderen zal overlaten. Ik denk dat je een zware taak te wachten staat. Je vrijheid zal niet meer zijn zoals voorheen.
Een baby een nacht per week/2dagen naar een gastouder brengen is vragen om hechtingsproblemen.
Zeker als je in de nacht opvang nodig hebt ivm werk kan je maar beter vroeg opzoek gaan.
dinsdag 24 september 2019 om 19:25
Ik hoop dat je in ieder geval een wat rustiger gevoel hebt nu je de knoop definitief hebt doorgehakt. Nu kun je je gaan voorbereiden. De natuur maakt over het algemeen dat je sowieso van je kindje houdt begrijp ik altijd (ik heb geen kinderen). En je klinkt alsof je veel dingen best goed op een rijtje hebt. Het is misschien geen ideale situatie, maar ook zeker geen slechte uitgangspositie als je het mij vraagt. Het komt vast best in orde!
dinsdag 24 september 2019 om 21:05
Fijn dat je de knoop hebt doorgehakt, het gaat je zeker lukken!
Ik zou nog wel proberen ergens psychische ondersteuning te krijgen, zodat je de zwangerschap niet meer als 'gitzwart' ervaart en ook om risico op ppd na de bevalling te minimaliseren.
Succes!
Ik zou nog wel proberen ergens psychische ondersteuning te krijgen, zodat je de zwangerschap niet meer als 'gitzwart' ervaart en ook om risico op ppd na de bevalling te minimaliseren.
Succes!
nootboek wijzigde dit bericht op 24-09-2019 21:33
0.77% gewijzigd
dinsdag 24 september 2019 om 21:23
Dokters en journalisten kunnen prima een werk-gezin balans vinden en laten hun kind niet 2 dagen per week naar een gastgezin waar het moet overnachtten. Piloten geldt hetzelfde voor en kunnen vaak met hun partner afstemmen, zoals ik heb gezien van een piloot die onlangs vader is geworden. Maar hopelijk komt het allemaal op zijn pootjes terecht als het kind eenmaal geboren is.Racoon333 schreef: ↑24-09-2019 18:11Wat een onzin zeg, voor het werk wat ik doe ben ik nou eenmaal een aantal nachten van huis. Andere moeders brengen hun kinderen 4,5 volle dagen naar de opvang. De eerste 3 maand heb ik ook gewoon verlof natuurlijk en ben ik er fulltime. Wat dacht je van dokters, piloten, journalisten? Ik bedenk nu dus hoe ik de opvang tijdens mijn werk het best kan regelen, net als elke andere moeder. Elke andere dag dat ik vrij ben zal ik dus zelf voor het kind zorgen. Ik heb tig moeders gehoord die tijdens de zwangerschap nog geen liefde voor het kindje voelden.
dinsdag 24 september 2019 om 21:33
Oh niet?? Ik ken toch wel alleenstaande arsten die hun kinderen nog wel vaker wegbrengen. En ook getrouwde artsen (en ouders met andere beroepen overigens) bij wie de kinderen 4-5 dgn naar de opvang gaan. To moet gewoon werken he en ze moet t allemaal mr in dr eentje flikken straks. Tenminste ze geeft aan dat ze daar vanuit denot te moeten gaan. Ga er lekker zelf aanstaan als je het allemaal zo goed weet met je hechtingsproblemen. Bah, ik kan hier echt niet tegen. Dat de omstandigheden niet ideaal zijn weet to zelf ook wel, maar als ze hier een topic komt openen dat ze in de bijstand zit is t ook niet goed, dus wat wil je nou met al je wijsheid langs de zijlijn?moonlight schreef: ↑24-09-2019 21:23Dokters en journalisten kunnen prima een werk-gezin balans vinden en laten hun kind niet 2 dagen per week naar een gastgezin waar het moet overnachtten. Piloten geldt hetzelfde voor en kunnen vaak met hun partner afstemmen, zoals ik heb gezien van een piloot die onlangs vader is geworden. Maar hopelijk komt het allemaal op zijn pootjes terecht als het kind eenmaal geboren is.
dinsdag 24 september 2019 om 21:41
Dus wat is jouw suggestie? Abortus bij 20 weken? Baan opzeggen? Waardeloze relatie in stand houden?moonlight schreef: ↑24-09-2019 21:23Dokters en journalisten kunnen prima een werk-gezin balans vinden en laten hun kind niet 2 dagen per week naar een gastgezin waar het moet overnachtten. Piloten geldt hetzelfde voor en kunnen vaak met hun partner afstemmen, zoals ik heb gezien van een piloot die onlangs vader is geworden. Maar hopelijk komt het allemaal op zijn pootjes terecht als het kind eenmaal geboren is.
En dat is nu precies de kern van dit topic: de hele situatie is niet zoals ze zelf had verwacht en gehoopt. Lijkt mij een prima oplossing die to heeft bedacht, ze gaat proberen er iets van te maken, en dat lukt niet inderdaad niet in je eentje. Hulp/opvang is noodzakelijk.
Ik ken trouwens meerdere stellen die gewoon uit luxe hun baby regelmatig uit logeren doen hoor. Misschien niet elke week maar zeker 2× per maand. Lekker doorslapen/uitslapen/uitgaan. Niet om te werken iig.
dinsdag 24 september 2019 om 21:48
Kinderen zijn Gelukkig een stuk flexibeler dan volwassenen die vastgeroest zitten in een zo heurt het stramien.moonlight schreef: ↑24-09-2019 21:23Dokters en journalisten kunnen prima een werk-gezin balans vinden en laten hun kind niet 2 dagen per week naar een gastgezin waar het moet overnachtten. Piloten geldt hetzelfde voor en kunnen vaak met hun partner afstemmen, zoals ik heb gezien van een piloot die onlangs vader is geworden. Maar hopelijk komt het allemaal op zijn pootjes terecht als het kind eenmaal geboren is.
En of je dingen nu afstemt met je partner, de grootouders en of een gastouder maakt niet echt uit. Het zijn vaste personen in het leven van dit kind.
Oh en de perfecte wereld bestaat niet!
dinsdag 24 september 2019 om 21:58
Je komt oké over en soort van berusting lijkt ook wel. Wat fijn dat je een beslissing heb kunnen maken die het beste voelt. Ik hoop dat je met de dag steeds beter voelt hierbij en ook de liefde groeit voor de baby. En dat je ook straks een blije, stralende moeder bent. Dat gun ik je zo!Racoon333 schreef: ↑24-09-2019 16:59Ik heb vandaag een afspraak gehad. Ben tot het besluit gekomen dat ik het in dit stadium niet zou kunnen verwerken het kindje weg te halen. Ik heb nu weinig positieve gevoelens tegenover de zwangerschap en de toekomst met een kindje, maar weet wel dat ik hier in kan/ moet groeien. Ik denk dat dit gevoel tot aan de geboorte en daarna nog wel even zo zou zijn, maar geloof wel echt van dit kind te kunnen gaan houden en een goede moeder te zullen zijn. Hoe het met de zorg van de vader zal gaan kunnen we alleen maar afwachten. Stel dat hij geen enkele verantwoording neemt zal ik kiezen om het kindje 2 dagen (1nacht) naar een gastouder te brengen voor tijdens mijn werk en 1 dag oppas van familie/vrienden. Dat zou betekenen dat ik 4 dagen per week de zorg helemaal alleen moet doen, dit vind ik nog te overzien. Wel zou ik het als ik de tijd terug kon draaien anders doen, maar daar hebben we nu niks meer aan. Ik moet gewoon ontzettend wennen aan het idee een ‘alleenstaande’ moeder te worden. Ik hecht heel veel waarde aan mijn vrijheid en die ben ik dan wel volledig kwijt voor mijn gevoel. Voordat ik zwanger werd vond ik kinderen/babies hartstikke leuk, maar nu zie ik alleen maar nadelen. Ik vraag mij af of dit grotendeels hormonen zijn of omstandigheden. Financieel moet lukken met mijn werk plus alle toeslagen (eenoudertoeslag, huur en zorg) kom ik rond de 1900 euro uit, als ik een sociale huurwoning kan vinden. Daarnaast is er nog toeslag voor de opvang en kinderbijslag.
Ik raad je net als de meesten aan om nog steeds hulp te zoeken. Inderdaad de POP-poli (Psychiatrie, Obstetrie verloskunde en Pediatrie). Je hebt een verwijzing nodig van bv je huisarts. Maar wellicht de professionals waar je al contact mee gehad hebben kunnen dat ook doen. Wellicht dat de medisch maatschappelijk werker je kan helpen met praktische zaken. En anders algemeen maatschappelijk werk, sociaal wijkteam (afhankelijk waar je woont verschilt de naam). Ik zou dan ook tijdig bespreken of je daarna de hulp wilt voortzetten. Iemand die bv Infant Mental Health (IMH) specialist is. Die werken bij jeugdhulporganisaties of jeugd-ggz. Ook hiernaar moet je doorverwezen worden. Deze kan jou ondersteunen en ook zorgen dat je een goede hechtings-relatie kan opbouwen met je kindje. Zeker nu je het besloten heb om te houden en nog in je buik zit. Liever dat je op een laag frequentie van gesprekken zit, dan dat je niet lekker in je vel zit. Je hoeft het niet alleen te doen en hier aandacht voor hebben is goede zelfzorg en zorg voor je kindje.
Ik blijf meelezen. Dus als je vragen heb dan kan ik en andere forummers voor je beantwoorden
Je kan zoveel knuffels krijgen als je wil 
Als je het even niet zitten. Alles mag.
dinsdag 24 september 2019 om 22:17
Je komt stevig over.Racoon333 schreef: ↑24-09-2019 16:59Ik heb vandaag een afspraak gehad. Ben tot het besluit gekomen dat ik het in dit stadium niet zou kunnen verwerken het kindje weg te halen. Ik heb nu weinig positieve gevoelens tegenover de zwangerschap en de toekomst met een kindje, maar weet wel dat ik hier in kan/ moet groeien. Ik denk dat dit gevoel tot aan de geboorte en daarna nog wel even zo zou zijn, maar geloof wel echt van dit kind te kunnen gaan houden en een goede moeder te zullen zijn. Hoe het met de zorg van de vader zal gaan kunnen we alleen maar afwachten. Stel dat hij geen enkele verantwoording neemt zal ik kiezen om het kindje 2 dagen (1nacht) naar een gastouder te brengen voor tijdens mijn werk en 1 dag oppas van familie/vrienden. Dat zou betekenen dat ik 4 dagen per week de zorg helemaal alleen moet doen, dit vind ik nog te overzien. Wel zou ik het als ik de tijd terug kon draaien anders doen, maar daar hebben we nu niks meer aan. Ik moet gewoon ontzettend wennen aan het idee een ‘alleenstaande’ moeder te worden. Ik hecht heel veel waarde aan mijn vrijheid en die ben ik dan wel volledig kwijt voor mijn gevoel. Voordat ik zwanger werd vond ik kinderen/babies hartstikke leuk, maar nu zie ik alleen maar nadelen. Ik vraag mij af of dit grotendeels hormonen zijn of omstandigheden. Financieel moet lukken met mijn werk plus alle toeslagen (eenoudertoeslag, huur en zorg) kom ik rond de 1900 euro uit, als ik een sociale huurwoning kan vinden. Daarnaast is er nog toeslag voor de opvang en kinderbijslag.
Alle geluk!
dinsdag 24 september 2019 om 22:25
Iedereen plaatst hier haar wijsheid langs de zijlijn.snoepzak schreef: ↑24-09-2019 21:33Oh niet?? Ik ken toch wel alleenstaande arsten die hun kinderen nog wel vaker wegbrengen. En ook getrouwde artsen (en ouders met andere beroepen overigens) bij wie de kinderen 4-5 dgn naar de opvang gaan. To moet gewoon werken he en ze moet t allemaal mr in dr eentje flikken straks. Tenminste ze geeft aan dat ze daar vanuit denot te moeten gaan. Ga er lekker zelf aanstaan als je het allemaal zo goed weet met je hechtingsproblemen. Bah, ik kan hier echt niet tegen. Dat de omstandigheden niet ideaal zijn weet to zelf ook wel, maar als ze hier een topic komt openen dat ze in de bijstand zit is t ook niet goed, dus wat wil je nou met al je wijsheid langs de zijlijn?
dinsdag 24 september 2019 om 22:30
Dit.
Wat fijn dat je gekozen hebt. En goed bezig met regelen. Je doet het goed, hoor. Twijfel daar njet aan
dinsdag 24 september 2019 om 22:30
Dit heeft niks te maken met een zo heurt het stramien, trien. Je kunt zelf genoeg informatie online vinden over het feit dat een veilige hechting in de babytijd heel belangrijk is en een baby heel veel “honger” heeft naar liefde van zijn primaire verzorger (vader en/of moeder). Maar als to dat kan en wilt geven zie ik ook het probleem niet. Daarbij is hier al aangeraden dat het verstandig is dat to hulp gaat zoeken en hopelijk komt het zoals ik eerder al aangaf, allemaal op zijn pootjes terecht.Trien30 schreef: ↑24-09-2019 21:48Kinderen zijn Gelukkig een stuk flexibeler dan volwassenen die vastgeroest zitten in een zo heurt het stramien.
En of je dingen nu afstemt met je partner, de grootouders en of een gastouder maakt niet echt uit. Het zijn vaste personen in het leven van dit kind.
Oh en de perfecte wereld bestaat niet!
anoniem_6749babf2d113 wijzigde dit bericht op 24-09-2019 22:31
0.17% gewijzigd
