Zwanger
alle pijlers
Afbreken na 20 weken
woensdag 3 oktober 2018 om 15:33
Mijn tweelingzus was, na lang proberen en de hoop opgegeven te hebben, onverwachts toch ineens zwanger geworden. Iedereen natuurlijk super blij, voorzichtig die eerste weken even afgewacht maar alles leek goed te gaan dus met steeds meer zekerheid waren we met zijn allen aan het dagdromen over het moederschap en het kindje.
Bij de 20 weken echo bleek het kindje ernstige afwijkingen te hebben, en hebben ze er nu samen voor gekozen de zwangerschap af te breken. Ik geloof dat ze nog wat onderzoeken moeten ondergaan, maar de keuze is gemaakt.
Het verdriet is intens, zowel bij haar en haar man, als bij ons als familie eromheen.
Hoe ga je hiermee om?
Ze hebben aangegeven met zijn drietjes afscheid te willen nemen, en dit begrijp ik en heb ik respect voor. Maar tegelijkertijd wil je zo graag -íets- voor ze betekenen, er voor ze zijn en helpen het verdriet te dragen.
Als het aan mij lag zou ik nu in de auto stappen en naar ze toe rijden om samen te janken en een dikke knuffel te geven, maar ze willen alleen zijn.
Zijn er boeken oid die jullie kunnen aanraden? Tips voor naaste familie wat wel of niet te doen? Ervaringen die jullie willen delen?
Bij de 20 weken echo bleek het kindje ernstige afwijkingen te hebben, en hebben ze er nu samen voor gekozen de zwangerschap af te breken. Ik geloof dat ze nog wat onderzoeken moeten ondergaan, maar de keuze is gemaakt.
Het verdriet is intens, zowel bij haar en haar man, als bij ons als familie eromheen.
Hoe ga je hiermee om?
Ze hebben aangegeven met zijn drietjes afscheid te willen nemen, en dit begrijp ik en heb ik respect voor. Maar tegelijkertijd wil je zo graag -íets- voor ze betekenen, er voor ze zijn en helpen het verdriet te dragen.
Als het aan mij lag zou ik nu in de auto stappen en naar ze toe rijden om samen te janken en een dikke knuffel te geven, maar ze willen alleen zijn.
Zijn er boeken oid die jullie kunnen aanraden? Tips voor naaste familie wat wel of niet te doen? Ervaringen die jullie willen delen?
woensdag 3 oktober 2018 om 15:54
Los vaan daadwerkelijk iets doen raad ik aan vooral regelmatig een appje of kaartje te sturen, dat je aan ze denkt. Vraag regelmatig of ze behoefte hebben aan afspreken, ik vond de drempel op een gegeven moment hoog en niemand die het vroeg,
Qua doen: praktisch dingen doen als een maaltijd langsbrengen ofzo, stelden wij erg op prijs.
En als ze hun kindje een naam geven: blijf de naam noemen.
Sterkte voor jullie allemaal. Hoewel wij ook veel alleen wilden zijn hebben we mensen per app geïnformeerd en betrokken bij het afscheid nemen (kans geboden haar nog even te zien).
Qua doen: praktisch dingen doen als een maaltijd langsbrengen ofzo, stelden wij erg op prijs.
En als ze hun kindje een naam geven: blijf de naam noemen.
Sterkte voor jullie allemaal. Hoewel wij ook veel alleen wilden zijn hebben we mensen per app geïnformeerd en betrokken bij het afscheid nemen (kans geboden haar nog even te zien).
woensdag 3 oktober 2018 om 16:10
Gecondoleerd, er is niet 1 oplossing of 1 soort advies wat voor iedereen werkt.
Je zus zal met haar partner het toch zelf moeten doen. Wat mij hielp was dat mensen het gewoon benoemde, en dat het kus was en dat je niet weet wat je moet doen.
Daarnaast wilde ik ook gewoon weer normale dingen doen en lachen, dus niet de hele tijd over de dood van ons zoontje hebben (overleden vlak voor de bevalling). Aan boeken, websites, etc had ik echt helemaal niets.
Mijn advies, bachetaliseer het niet, ze heeft haar kind verloren, ze zit noch vol in de hormonen en ontzwangeren. Geef vooral geen voorbeelden van andere mensen waar het allemaal wel goed bij is gekomen. Maar hopelijk realiseert zij zich dat ze meer is dan de moeder van een dood kind. En dat het ook belangrijk is dat ze een zus, vriendin, dochter, echtgenoot etc is.
Je zus zal met haar partner het toch zelf moeten doen. Wat mij hielp was dat mensen het gewoon benoemde, en dat het kus was en dat je niet weet wat je moet doen.
Daarnaast wilde ik ook gewoon weer normale dingen doen en lachen, dus niet de hele tijd over de dood van ons zoontje hebben (overleden vlak voor de bevalling). Aan boeken, websites, etc had ik echt helemaal niets.
Mijn advies, bachetaliseer het niet, ze heeft haar kind verloren, ze zit noch vol in de hormonen en ontzwangeren. Geef vooral geen voorbeelden van andere mensen waar het allemaal wel goed bij is gekomen. Maar hopelijk realiseert zij zich dat ze meer is dan de moeder van een dood kind. En dat het ook belangrijk is dat ze een zus, vriendin, dochter, echtgenoot etc is.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
woensdag 3 oktober 2018 om 16:43
Moeilijk.
Ik ken deze situatie gelukkig niet (niet van erg dichtbij).
Gun haar de rust met partner voor een korte tijd. Dit is hun verdriet. Uiteraard ook dat van jou/familie maar dit verdriet raakt hun beide het meest als ouders zijnde.
Probeer op de achtergrond aanwezig te zijn. Een kaart kun je al snel sturen, het mooie er aan is dat ze namelijk geen reactie hoeft te geven waar dat bij een appje of belletje wel noodzakelijk is.
Ik denk dat je na enkele dagen haar echt wel kunt knuffelen en helpen met bijvoorbeeld een maaltijd maken. Of gewoon een potje keihard janken.
Veel sterkte voor je zus maar ook zeker voor jou
Ik ken deze situatie gelukkig niet (niet van erg dichtbij).
Gun haar de rust met partner voor een korte tijd. Dit is hun verdriet. Uiteraard ook dat van jou/familie maar dit verdriet raakt hun beide het meest als ouders zijnde.
Probeer op de achtergrond aanwezig te zijn. Een kaart kun je al snel sturen, het mooie er aan is dat ze namelijk geen reactie hoeft te geven waar dat bij een appje of belletje wel noodzakelijk is.
Ik denk dat je na enkele dagen haar echt wel kunt knuffelen en helpen met bijvoorbeeld een maaltijd maken. Of gewoon een potje keihard janken.
Veel sterkte voor je zus maar ook zeker voor jou
Oké schat
woensdag 3 oktober 2018 om 16:52
Tsja, ze willen nu alleen zijn en dat begrijp ik.
Ik heb van onze dochter afdrukjes van haar handjes en voetjes en plukjes haar. Dat is voor mij, naast de foto's, heel tastbaar. Dus als je misschien de dingen in huis wil halen om afdrukjes te maken dan kun je dat aan haar voorstellen. Misschien wil ze het , misschien niet, haar hoofd staat er nu niet naar uiteraard. Maar het is een gebaar. Een kind van 20 weken is een mensje dat helemaal af is. Waarschijnlijk worden de weeën opgewekt en heeft zij dus een bevalling. Ik kreeg van iemand een lief klein wit jurkje. Dat vond ik ook fijn. Dan was ze niet naakt, maar mooi gekleed. Is belangrijk voor de verwerking. Daar kom je later allemaal pas achter. Dus is het fijn als iemand aan dat soort dingen denkt. Veel sterkte!
Ik heb van onze dochter afdrukjes van haar handjes en voetjes en plukjes haar. Dat is voor mij, naast de foto's, heel tastbaar. Dus als je misschien de dingen in huis wil halen om afdrukjes te maken dan kun je dat aan haar voorstellen. Misschien wil ze het , misschien niet, haar hoofd staat er nu niet naar uiteraard. Maar het is een gebaar. Een kind van 20 weken is een mensje dat helemaal af is. Waarschijnlijk worden de weeën opgewekt en heeft zij dus een bevalling. Ik kreeg van iemand een lief klein wit jurkje. Dat vond ik ook fijn. Dan was ze niet naakt, maar mooi gekleed. Is belangrijk voor de verwerking. Daar kom je later allemaal pas achter. Dus is het fijn als iemand aan dat soort dingen denkt. Veel sterkte!
Laat in de herfst blaadjes in de tuin gewoon liggen of veeg ze op een hoop: goed voor insecten, vogels, eekhoorns en egels.
woensdag 3 oktober 2018 om 17:51
vrijdag 5 oktober 2018 om 16:54
Bij ons was het 18 weken, maar de pijn is hetzelfde.
Respecteer dat ze nu niemand willen spreken, ik wilde ook de laatste dagen samen doorbrengen met ons drietjes, zonder afleiding van buiten. Samen de kleertjes kopen voor na de geboorte, knuffeltje, kistje uitzoeken etc. Stilstaan bij de laatste dagen dat ik het kindje in mn buik voelde bewegen.
Na de geboorte vond ik alle bloemen heel fijn, en de vele kaartjes met een persoonlijke tekst, mensen die aangaven geen woorden te hebben maar meeleefden met ons.
Wat ook heel fijn was dat tot een maand of 2 na de geboorte er soms nog een kaartje of bloemetje kwam, het was zo fijn dat mensen begrepen dat we er zelf nog midden in zaten...
Ook heel fijn vond ik dat naasten vroegen of ze de foto's mochten zien (van Stichting Still inderdaad ). De echte interesse naar ons kind, net als wanneer hij voldragen was geweest.
En dat zijn naam af en toe genoemd wordt. Het hoeft echt niet elke keer of na een tijd heb je het weer over heel andere dingen.... maar het is wel je kindje en het is niet alsof hij nooit bestaan heeft...
Sterkte, het is ook zo pijnlijk en verdrietig voor de familie!
Respecteer dat ze nu niemand willen spreken, ik wilde ook de laatste dagen samen doorbrengen met ons drietjes, zonder afleiding van buiten. Samen de kleertjes kopen voor na de geboorte, knuffeltje, kistje uitzoeken etc. Stilstaan bij de laatste dagen dat ik het kindje in mn buik voelde bewegen.
Na de geboorte vond ik alle bloemen heel fijn, en de vele kaartjes met een persoonlijke tekst, mensen die aangaven geen woorden te hebben maar meeleefden met ons.
Wat ook heel fijn was dat tot een maand of 2 na de geboorte er soms nog een kaartje of bloemetje kwam, het was zo fijn dat mensen begrepen dat we er zelf nog midden in zaten...
Ook heel fijn vond ik dat naasten vroegen of ze de foto's mochten zien (van Stichting Still inderdaad ). De echte interesse naar ons kind, net als wanneer hij voldragen was geweest.
En dat zijn naam af en toe genoemd wordt. Het hoeft echt niet elke keer of na een tijd heb je het weer over heel andere dingen.... maar het is wel je kindje en het is niet alsof hij nooit bestaan heeft...
Sterkte, het is ook zo pijnlijk en verdrietig voor de familie!
