Zwanger
alle pijlers
Bevalling blunders
woensdag 7 oktober 2015 10:54
Hallo allemaal,
Misschien bestaat een topic als dit al, maar ik kan hem niet vinden. Ik ben inmiddels zwanger van mijn tweede kindje en nou lijkt het me heel leuk om goede bevallingsverhalen te lezen. Geen horror verhalen maar juist van die mooie anekdotes die op het moment zelf misschien niet leuk zijn, maar achteraf best wel grappig blijken!
Om de spits af te bijten, ik heb er al een aantal verzameld van vriendinnen:
Vriendin A wist het geslacht van hun kindje niet. Na 8 cm ontsluiting was er een wisseling van de wacht in het ziekenhuis. En de nieuwe verloskundige zei bij binnenkomst: zooo, jullie dochter is al een aardig eind op weg zie ik!
Vriendin B wilde graag thuis bevallen, maar na uren weeen bleef ze maar op 2 cm zitten. Toch maar naar het ziekenhuis. Vriendlief was zo zenuwachtig dat hij te hard wegreed en veel te hard over de hobbel aan het einde van de straat scheurde (AU!) eenmaal in het ziekenhuis aangekomen bleek ze volledige ontsluiting te hebben! Lang leven de hobbel!
En de laatste die ik weet..
Na een tijdlang weeen werd vriendlief van mijn mede zwangerschapscursusist er niet relaxter op. Omdat ze zo gek werd van zijn (natuurlijk goedbedoelde) hulp vroeg ze hem ananas te maken voor haar. Niet dat ze ook maar iets wilde eten, maar met een verse ananas snijden was hij tenminste even een kwartiertje bezig zonder dat hij zenuwachtig om haar heen dartelde.
Ik word er vrolijk van ben benieuwd of jullie ook goede anekdotes hebben!
Misschien bestaat een topic als dit al, maar ik kan hem niet vinden. Ik ben inmiddels zwanger van mijn tweede kindje en nou lijkt het me heel leuk om goede bevallingsverhalen te lezen. Geen horror verhalen maar juist van die mooie anekdotes die op het moment zelf misschien niet leuk zijn, maar achteraf best wel grappig blijken!
Om de spits af te bijten, ik heb er al een aantal verzameld van vriendinnen:
Vriendin A wist het geslacht van hun kindje niet. Na 8 cm ontsluiting was er een wisseling van de wacht in het ziekenhuis. En de nieuwe verloskundige zei bij binnenkomst: zooo, jullie dochter is al een aardig eind op weg zie ik!
Vriendin B wilde graag thuis bevallen, maar na uren weeen bleef ze maar op 2 cm zitten. Toch maar naar het ziekenhuis. Vriendlief was zo zenuwachtig dat hij te hard wegreed en veel te hard over de hobbel aan het einde van de straat scheurde (AU!) eenmaal in het ziekenhuis aangekomen bleek ze volledige ontsluiting te hebben! Lang leven de hobbel!
En de laatste die ik weet..
Na een tijdlang weeen werd vriendlief van mijn mede zwangerschapscursusist er niet relaxter op. Omdat ze zo gek werd van zijn (natuurlijk goedbedoelde) hulp vroeg ze hem ananas te maken voor haar. Niet dat ze ook maar iets wilde eten, maar met een verse ananas snijden was hij tenminste even een kwartiertje bezig zonder dat hij zenuwachtig om haar heen dartelde.
Ik word er vrolijk van ben benieuwd of jullie ook goede anekdotes hebben!
woensdag 7 oktober 2015 18:06
Ik heb tijdens mijn eerste bevalling, die in het ziekenhuis was en normaal begon en eindigde met een k.s., een vol dienblad met eten voor mijn man van tafel geveegd tijdens een zeer pijnlijke wee. Ik kon de stank van die maaltijd er echt niet bij hebben. Ik deed het in een reflex en schaamde me echt kapot toen later dochter geboren was en alles weer rustig.
woensdag 7 oktober 2015 18:19
Ik heb tijdens mijn eerste bevalling, die in het ziekenhuis was en normaal begon en eindigde met een k.s., een vol dienblad met eten voor mijn man van tafel geveegd tijdens een zeer pijnlijke wee. Tafeltje met dienblad stond pal naast mijn bed Ik kon de stank van die maaltijd er echt niet bij hebben. Ik deed het in een reflex en schaamde me echt kapot toen later dochter geboren was en alles weer rustig.
woensdag 7 oktober 2015 18:31
quote:Wilhelmina_wever schreef op 07 oktober 2015 @ 13:20:
Nummer 2 was zo snel dat ik ben bevallen tijdens een routine-check bij de verloskundige. Gelukkig was man mee (was al ruim 41 weken) en binnen 20 minuten is hij geboren. Mijn moeder, die op dat moment de jongste, paste wist van niks (vonden we wel grappig) en ging ook gewoon verder met stofzuigen toen we binnenkwamen . Ze schrok zich te pletter toen we het pakketje onder haar neus hielde..
Bij nummer 3 was ik als de dood dat het weer zo'n stortbevalling zou worden.. Na 40 weken durfde ik niet eens alleen de straat meer op. Gelukkig viel dit mee.Wat een leuk verhaal! Echt heel grappig, ik kan me voorstellen dat ze wel even stond te kijken. Geloofde ze wel dat het echt jouw kind was?
Nummer 2 was zo snel dat ik ben bevallen tijdens een routine-check bij de verloskundige. Gelukkig was man mee (was al ruim 41 weken) en binnen 20 minuten is hij geboren. Mijn moeder, die op dat moment de jongste, paste wist van niks (vonden we wel grappig) en ging ook gewoon verder met stofzuigen toen we binnenkwamen . Ze schrok zich te pletter toen we het pakketje onder haar neus hielde..
Bij nummer 3 was ik als de dood dat het weer zo'n stortbevalling zou worden.. Na 40 weken durfde ik niet eens alleen de straat meer op. Gelukkig viel dit mee.Wat een leuk verhaal! Echt heel grappig, ik kan me voorstellen dat ze wel even stond te kijken. Geloofde ze wel dat het echt jouw kind was?
woensdag 7 oktober 2015 18:43
Na de bevalling van mijn tweede, geboren in het ziekenhuis, mocht ik vrij snel gaan douchen. En terwijl ik eronder sta, verlies ik een enorm bloedstolsel. Denk: twee vuisten groot. Tja, wat doe je daar mee? Vond het zó gênant. Dus toen geprobeerd met mijn teen door het afvoerputje te duwen. Halverwege mijn douchebeurt kwam er een verpleegkundige checken of het allemaal lukte. Die zag mij bezig en pakte heel resoluut plastic handschoenen, pakte dat enorme ding op en spoelde het door het toilet. Weg ermee!
woensdag 7 oktober 2015 18:48
Bij mijn eerste bevalling zei verpleegkundige op gegeven moment ( tijdens persweeen) dat ik de hand van mijn vriend wel even mocht loslaten. Nou ik dacht het niet, hij steunde mij juist omdat ik zijn hand kon vasthouden!
Maar ze bleef aandringen....dus zijkant bed vastgegrepen en niet meer over nagedacht tot zoon geboren was. Vond het zo'n rare opmerking! Tot vriend zijn hand liet zien; ik had met mijn korte maar kennelijk scherpe nagels zijn handrug tot bloedens toe open geknepen
Over een paar maanden bevalling van de tweede... Vriend grapt nu al dat hij handschoenen zal aan doen!!
Tot die tijd is dit een heerlijk topic om te volgen!!!
Maar ze bleef aandringen....dus zijkant bed vastgegrepen en niet meer over nagedacht tot zoon geboren was. Vond het zo'n rare opmerking! Tot vriend zijn hand liet zien; ik had met mijn korte maar kennelijk scherpe nagels zijn handrug tot bloedens toe open geknepen
Over een paar maanden bevalling van de tweede... Vriend grapt nu al dat hij handschoenen zal aan doen!!
Tot die tijd is dit een heerlijk topic om te volgen!!!
woensdag 7 oktober 2015 18:54
quote:vitamined schreef op 07 oktober 2015 @ 14:39:
Bin de derde werd ik ingeleid en had gedurende de dag heel veel mensen gezien. Allemaal jonkies.
Toen vlak na de bevalling de kinderarts (zelf net uit de luiers) binnenkwam, vroeg ik ietwat geïrriteerd en iets te hard aan mijn vriend: 'Werken hier ook volwassenen?!'hahahaha
Bin de derde werd ik ingeleid en had gedurende de dag heel veel mensen gezien. Allemaal jonkies.
Toen vlak na de bevalling de kinderarts (zelf net uit de luiers) binnenkwam, vroeg ik ietwat geïrriteerd en iets te hard aan mijn vriend: 'Werken hier ook volwassenen?!'hahahaha
woensdag 7 oktober 2015 18:58
quote:nina1966 schreef op 07 oktober 2015 @ 17:43:
[...]
Nou lachuh zeg die man van jou.
Vind dit geen humor verhaal eerder eentje waar je scheiding voor aanvraagt.
Morfine zodat hij tv kan kijken???? Hoop echt dat je dit gewoon verzonnen hebt.Ik verzin niks en dat morfine-infuus was logischerwijs door een verpleegkundige gezet, ik drukte er alleen zelf vrij weinig op. Als mensen zo snel scheiden dan zouden er volgens mij geen huwelijken meer zijn hoor. Na zoveel uren schreeuwen van de pijn kon hij het niet meer aanhoren en achteraf was het misschien maar goed ook dat ik wat rustiger werd. Sommigen doen wel erg dramatisch moet ik zeggen, ik heb de liefste man die ik me kan wensen en hij is een van de weinige mannen die me accepteert zoals ik ben met mijn lichamelijke beperkingen. Dat hij me toen een paar keren op dat knopje gedrukt heeft is achteraf alleen maar goed geweest, nu maak ik er geen woorden meer aan vuil want kan het niet goed waarderen dat mijn man afgeschilderd wordt als een of andere asociale en vreselijke man!
[...]
Nou lachuh zeg die man van jou.
Vind dit geen humor verhaal eerder eentje waar je scheiding voor aanvraagt.
Morfine zodat hij tv kan kijken???? Hoop echt dat je dit gewoon verzonnen hebt.Ik verzin niks en dat morfine-infuus was logischerwijs door een verpleegkundige gezet, ik drukte er alleen zelf vrij weinig op. Als mensen zo snel scheiden dan zouden er volgens mij geen huwelijken meer zijn hoor. Na zoveel uren schreeuwen van de pijn kon hij het niet meer aanhoren en achteraf was het misschien maar goed ook dat ik wat rustiger werd. Sommigen doen wel erg dramatisch moet ik zeggen, ik heb de liefste man die ik me kan wensen en hij is een van de weinige mannen die me accepteert zoals ik ben met mijn lichamelijke beperkingen. Dat hij me toen een paar keren op dat knopje gedrukt heeft is achteraf alleen maar goed geweest, nu maak ik er geen woorden meer aan vuil want kan het niet goed waarderen dat mijn man afgeschilderd wordt als een of andere asociale en vreselijke man!
woensdag 7 oktober 2015 19:00
quote:peerke77 schreef op 07 oktober 2015 @ 18:48:
Bij mijn eerste bevalling zei verpleegkundige op gegeven moment ( tijdens persweeen) dat ik de hand van mijn vriend wel even mocht loslaten. Nou ik dacht het niet, hij steunde mij juist omdat ik zijn hand kon vasthouden!
Maar ze bleef aandringen....dus zijkant bed vastgegrepen en niet meer over nagedacht tot zoon geboren was. Vond het zo'n rare opmerking! Tot vriend zijn hand liet zien; ik had met mijn korte maar kennelijk scherpe nagels zijn handrug tot bloedens toe open geknepen
Over een paar maanden bevalling van de tweede... Vriend grapt nu al dat hij handschoenen zal aan doen!!
Tot die tijd is dit een heerlijk topic om te volgen!!!
Ik heb mijn man een paar keer zo hard geknepen dat je de blauwe vingerafdrukken onmiddellijk op zijn arm zag verschijnen. En als kers op de taart beet ik hem ook nog op windkracht tien toe dat er de eerste veertig jaar dus NIET meer geneukt zou worden, ja!
Ik snap dus achteraf best wel dat hij even moest huilen toen kind er eindelijk was .
Bij mijn eerste bevalling zei verpleegkundige op gegeven moment ( tijdens persweeen) dat ik de hand van mijn vriend wel even mocht loslaten. Nou ik dacht het niet, hij steunde mij juist omdat ik zijn hand kon vasthouden!
Maar ze bleef aandringen....dus zijkant bed vastgegrepen en niet meer over nagedacht tot zoon geboren was. Vond het zo'n rare opmerking! Tot vriend zijn hand liet zien; ik had met mijn korte maar kennelijk scherpe nagels zijn handrug tot bloedens toe open geknepen
Over een paar maanden bevalling van de tweede... Vriend grapt nu al dat hij handschoenen zal aan doen!!
Tot die tijd is dit een heerlijk topic om te volgen!!!
Ik heb mijn man een paar keer zo hard geknepen dat je de blauwe vingerafdrukken onmiddellijk op zijn arm zag verschijnen. En als kers op de taart beet ik hem ook nog op windkracht tien toe dat er de eerste veertig jaar dus NIET meer geneukt zou worden, ja!
Ik snap dus achteraf best wel dat hij even moest huilen toen kind er eindelijk was .
woensdag 7 oktober 2015 19:07
Ik werd ingeleid en dacht dat dat hele 'je poept tijdens de bevalling' dan niet voor mij zou gelden.
Nou...toch wel...maar dan voor het echte werk begon.
Ik ben op de verloskamer naar de wc geweest, en ik trok door maar de wc liep niet door! Het water kwam omhoog en bleef maar stijgen! Ik ben gauw weg gegaan en 'hoopte' (pun intended ) dat het niemand zou opvallen
Nou...toch wel...maar dan voor het echte werk begon.
Ik ben op de verloskamer naar de wc geweest, en ik trok door maar de wc liep niet door! Het water kwam omhoog en bleef maar stijgen! Ik ben gauw weg gegaan en 'hoopte' (pun intended ) dat het niemand zou opvallen
woensdag 7 oktober 2015 19:13
quote:Mama2015 schreef op 07 oktober 2015 @ 18:58:
[...]
Ik verzin niks en dat morfine-infuus was logischerwijs door een verpleegkundige gezet, ik drukte er alleen zelf vrij weinig op. Als mensen zo snel scheiden dan zouden er volgens mij geen huwelijken meer zijn hoor. Na zoveel uren schreeuwen van de pijn kon hij het niet meer aanhoren en achteraf was het misschien maar goed ook dat ik wat rustiger werd. Sommigen doen wel erg dramatisch moet ik zeggen, ik heb de liefste man die ik me kan wensen en hij is een van de weinige mannen die me accepteert zoals ik ben met mijn lichamelijke beperkingen. Dat hij me toen een paar keren op dat knopje gedrukt heeft is achteraf alleen maar goed geweest, nu maak ik er geen woorden meer aan vuil want kan het niet goed waarderen dat mijn man afgeschilderd wordt als een of andere asociale en vreselijke man!Ehm niet om het een of ander hoor, maar je zegt zelf dat hij het knopje steeds indrukte zodat hij rustig tv kon kijken en jij zo stoned als een garnaal en 'niet meer helemaal bij' was omdat hij zo vaak had zitten drukken. Niet gek dat mensen dat wat, laten we zeggen, apart vinden, toch?! Denk dat als de verpleging het had gezien, ze er ook niet zo om hadden kunnen lachen. Het gaat er bij die pijnstilling namelijk om dat je het zelf kunt bedienen, niet dat je man je drogeert zodat hij de tv kan horen.
[...]
Ik verzin niks en dat morfine-infuus was logischerwijs door een verpleegkundige gezet, ik drukte er alleen zelf vrij weinig op. Als mensen zo snel scheiden dan zouden er volgens mij geen huwelijken meer zijn hoor. Na zoveel uren schreeuwen van de pijn kon hij het niet meer aanhoren en achteraf was het misschien maar goed ook dat ik wat rustiger werd. Sommigen doen wel erg dramatisch moet ik zeggen, ik heb de liefste man die ik me kan wensen en hij is een van de weinige mannen die me accepteert zoals ik ben met mijn lichamelijke beperkingen. Dat hij me toen een paar keren op dat knopje gedrukt heeft is achteraf alleen maar goed geweest, nu maak ik er geen woorden meer aan vuil want kan het niet goed waarderen dat mijn man afgeschilderd wordt als een of andere asociale en vreselijke man!Ehm niet om het een of ander hoor, maar je zegt zelf dat hij het knopje steeds indrukte zodat hij rustig tv kon kijken en jij zo stoned als een garnaal en 'niet meer helemaal bij' was omdat hij zo vaak had zitten drukken. Niet gek dat mensen dat wat, laten we zeggen, apart vinden, toch?! Denk dat als de verpleging het had gezien, ze er ook niet zo om hadden kunnen lachen. Het gaat er bij die pijnstilling namelijk om dat je het zelf kunt bedienen, niet dat je man je drogeert zodat hij de tv kan horen.
woensdag 7 oktober 2015 19:15
Mijn ex (heeft Asperger, maar dat wisten we toen nog niet) was tijdens de bevalling, na een uren durende weeënstorm en nét toen ik volledige ontsluiting had, ineens verdwenen. Al dat personeel in rep en roer 'waar is de vader?', waarop ik riep dat we die niet nodig hadden en dat we maar weer door moesten. Ex bleek dus een broodje aan het halen dus die kwam nietsvermoedend terug en trof mij in de uitdrijvingsfase. Dat die nog ruim 2 uur zou duren wisten we toen nog niet. Goed, bijna 3 uur later, na een knip en vacuümpomp werd dan toch eindelijk onze dochter geboren. Ex belde zijn ouders en ik hoorde hem aan de telefoon zeggen: 'Nou, het was wel zwaar hoor! Ik ben helemaal gebroken na 14 uur op die stoel.' Ik vermoed dat dat niet de vraag van schoonma was
woensdag 7 oktober 2015 19:15
Mijn lichaam besloot dat het klaar was om te bevallen, toen manlief in het ziekenhuis lag bij te komen van een spoedoperatie. Zo kon het dus gebeuren dat we beiden in een rolstoel de verloskamer uitkwamen gerold. Man heeft de kraaminstelling gebeld om een kraamhulp te laten komen en kon ze niet aan het verstand krijgen dat niet de moeder, maar de vader nog in het ziekenhuis moest blijven.
Bij de bevalling van de eerste heb ik een knip gehad. Op mijn vraag hoeveel hechtingen ik kreeg, was het antwoord dat ik dat niet wilde weten. Ze is wel even bezig geweest. Jaren later moest ik er opeens aan denken en heb ik een spiegel gepakt. Ik had het inderdaad niet willen weten, er zit een litteken van zo'n 8 cm...
Bij de bevalling van de eerste heb ik een knip gehad. Op mijn vraag hoeveel hechtingen ik kreeg, was het antwoord dat ik dat niet wilde weten. Ze is wel even bezig geweest. Jaren later moest ik er opeens aan denken en heb ik een spiegel gepakt. Ik had het inderdaad niet willen weten, er zit een litteken van zo'n 8 cm...
woensdag 7 oktober 2015 19:30
quote:Djin schreef op 07 oktober 2015 @ 14:28:
Bij mijn eerste ben ik met uitgestreken smoel mijn tas weer gaan inpakken op de verloskamer. Was het na 45 uur echt spuugzat en wilde serieus niet meer. Net of ik een keuze had. Zo van: " Nou, dit gaat em niet meer worden, ik doe niet meer. Ik ben de eerste waarbij de kleine dan maar wel blijft zitten". Man heeft er een verpleegster bij gehaald want ik was vastberaden. Onder invloed van hormonen dacht ik echt niet helder meer. Ongeveer 5 uurtjes later was zoon er.haha, herkenbaar. Ik ben bij onze derde ingeleid, de gyn dacht dat het wel in een paar uurtjes geklaard zou zijn....niet dus. Wel heel snel de pomp ophogen, maar geen kind. Om zeven uur aan het infuus gelegd, in de hoop dat het kind er voor twaalf uur zou zijn, want dan mocht ik gelijk naar huis. Na twaalf uur moest ik blijven ivm langdurig gebroken vliezen. Rond drie uur 's middags was ik er zo klaar mee, dat ik het infuus eruit wou trekken en mijn man de mededeling deed dat ik naar huis ging. Ze zochten het maar uit! Reactie van mijn man: ga je gang, veel succes!
Bij mijn eerste ben ik met uitgestreken smoel mijn tas weer gaan inpakken op de verloskamer. Was het na 45 uur echt spuugzat en wilde serieus niet meer. Net of ik een keuze had. Zo van: " Nou, dit gaat em niet meer worden, ik doe niet meer. Ik ben de eerste waarbij de kleine dan maar wel blijft zitten". Man heeft er een verpleegster bij gehaald want ik was vastberaden. Onder invloed van hormonen dacht ik echt niet helder meer. Ongeveer 5 uurtjes later was zoon er.haha, herkenbaar. Ik ben bij onze derde ingeleid, de gyn dacht dat het wel in een paar uurtjes geklaard zou zijn....niet dus. Wel heel snel de pomp ophogen, maar geen kind. Om zeven uur aan het infuus gelegd, in de hoop dat het kind er voor twaalf uur zou zijn, want dan mocht ik gelijk naar huis. Na twaalf uur moest ik blijven ivm langdurig gebroken vliezen. Rond drie uur 's middags was ik er zo klaar mee, dat ik het infuus eruit wou trekken en mijn man de mededeling deed dat ik naar huis ging. Ze zochten het maar uit! Reactie van mijn man: ga je gang, veel succes!
woensdag 7 oktober 2015 19:44
Oh bedenk me net wel het verhaal van mijn moeder toen ze van mij beviel...
Ze werd wakker met weeën. Kwamen om de 10 minuten ofzo. Tja... en nou? Ze gingen maar boodschappen doen, even puffen tussen de groenteboer en bakker in. In de avond waren ze zo'n 3 minuten na elkaar.... Belt ze de buurvrouw (die had er al 2) om te vragen wat ze moest doen (joh ma, de vlos bellen misschien? lol). Buurvrouw: Ja dan moet je nu naar het ziekenhuis. Hing ze op, 'ja kom ik daar, en mag ik zeker terug, nee hoor ik wacht nog wel, we gaan naar bed'. Om 1 uur in de nacht braken haar vliezen, 'aha dit herken ik uit de boekjes, nu gaan we!'. LOL ik was er vrij snel na aankomst in het ZH.
Blijkbaar niet helemaal zonder 'kleerscheuren', want de verpleegster zei tijdens het wassen toen ze daar beneden keek... 'nou zeg, ze hebben wel huisgehouden...., en riep er een collega bij, moet je nou kijken'! Mijn moeder weet niet wat ze zagen, en heeft het maar niet gevraagd lol.
Ze werd wakker met weeën. Kwamen om de 10 minuten ofzo. Tja... en nou? Ze gingen maar boodschappen doen, even puffen tussen de groenteboer en bakker in. In de avond waren ze zo'n 3 minuten na elkaar.... Belt ze de buurvrouw (die had er al 2) om te vragen wat ze moest doen (joh ma, de vlos bellen misschien? lol). Buurvrouw: Ja dan moet je nu naar het ziekenhuis. Hing ze op, 'ja kom ik daar, en mag ik zeker terug, nee hoor ik wacht nog wel, we gaan naar bed'. Om 1 uur in de nacht braken haar vliezen, 'aha dit herken ik uit de boekjes, nu gaan we!'. LOL ik was er vrij snel na aankomst in het ZH.
Blijkbaar niet helemaal zonder 'kleerscheuren', want de verpleegster zei tijdens het wassen toen ze daar beneden keek... 'nou zeg, ze hebben wel huisgehouden...., en riep er een collega bij, moet je nou kijken'! Mijn moeder weet niet wat ze zagen, en heeft het maar niet gevraagd lol.
woensdag 7 oktober 2015 20:09
quote:Honeymoonquiz schreef op 07 oktober 2015 @ 19:13:
[...]
Ehm niet om het een of ander hoor, maar je zegt zelf dat hij het knopje steeds indrukte zodat hij rustig tv kon kijken en jij zo stoned als een garnaal en 'niet meer helemaal bij' was omdat hij zo vaak had zitten drukken. Niet gek dat mensen dat wat, laten we zeggen, apart vinden, toch?! Denk dat als de verpleging het had gezien, ze er ook niet zo om hadden kunnen lachen. Het gaat er bij die pijnstilling namelijk om dat je het zelf kunt bedienen, niet dat je man je drogeert zodat hij de tv kan horen.Klopt inderdaad, maar na de eerste 12 uur weeën en ik die te koppig was om dat knopje te gebruiken heeft mijn man dat voor me gedaan, dat hij tv deed kijken was ook mijn eigen schuld aangezien ik hem na 8 uur hijgend in mijn nek eventjes moe was en niemand om me heen kon verdragen, daarom kreeg ik mede ook infuus omdat ik teveel pijn had en niet meer kon ontspannen, laat staan weeën opvangen. Maar goed, mensen mogen denken wat ze vinden. Misschien had ik het gewoon niet moeten delen en open moeten zijn.
[...]
Ehm niet om het een of ander hoor, maar je zegt zelf dat hij het knopje steeds indrukte zodat hij rustig tv kon kijken en jij zo stoned als een garnaal en 'niet meer helemaal bij' was omdat hij zo vaak had zitten drukken. Niet gek dat mensen dat wat, laten we zeggen, apart vinden, toch?! Denk dat als de verpleging het had gezien, ze er ook niet zo om hadden kunnen lachen. Het gaat er bij die pijnstilling namelijk om dat je het zelf kunt bedienen, niet dat je man je drogeert zodat hij de tv kan horen.Klopt inderdaad, maar na de eerste 12 uur weeën en ik die te koppig was om dat knopje te gebruiken heeft mijn man dat voor me gedaan, dat hij tv deed kijken was ook mijn eigen schuld aangezien ik hem na 8 uur hijgend in mijn nek eventjes moe was en niemand om me heen kon verdragen, daarom kreeg ik mede ook infuus omdat ik teveel pijn had en niet meer kon ontspannen, laat staan weeën opvangen. Maar goed, mensen mogen denken wat ze vinden. Misschien had ik het gewoon niet moeten delen en open moeten zijn.
woensdag 7 oktober 2015 20:26
quote:mizzpiggie schreef op 07 oktober 2015 @ 12:06:
Bij mij ook ziekenhuisbevalling en op het 'weeen-schermpje' waren ook de weeen te volgen van 3 andere kamers... In het begin was vriend nogal onder de indruk van anderen die zwaardere en vaker weeen hadden. Tegen het einde, toen mijn weeenstorm begon, begon hij enthousiaster te worden 'ja schatje, kom op - je staat bijna bovenaan!' en 'je hebt ze allemaal ingehaald'.... Beeeetje competitief ingesteld....
Bij mij ook ziekenhuisbevalling en op het 'weeen-schermpje' waren ook de weeen te volgen van 3 andere kamers... In het begin was vriend nogal onder de indruk van anderen die zwaardere en vaker weeen hadden. Tegen het einde, toen mijn weeenstorm begon, begon hij enthousiaster te worden 'ja schatje, kom op - je staat bijna bovenaan!' en 'je hebt ze allemaal ingehaald'.... Beeeetje competitief ingesteld....
woensdag 7 oktober 2015 20:36
Bij onze 3e had ik voor de verandering geen weeenstorm maar een hele relaxte bevalling van wel 2,5 uur. Vk na afloop: 'Dat ging mooi snel'. Man: 'Vind je?'. Die vond het een eeuwigheid duren vergeleken met de 1e twee en ik ook haha.
Bij onze 4e weer heel relaxte bevalling. Heb ik nog mijn vriendinnen zitten appen met allemaal grappen en grollen tijdens de weeën en uur later foto van de baby gestuurd. Ze dachten dat man met ze had zitten appen...
Bij onze 4e weer heel relaxte bevalling. Heb ik nog mijn vriendinnen zitten appen met allemaal grappen en grollen tijdens de weeën en uur later foto van de baby gestuurd. Ze dachten dat man met ze had zitten appen...
woensdag 7 oktober 2015 20:36
woensdag 7 oktober 2015 20:49
Te grappig sommige, ik weet niet echte grappige, wel eentje waar ik vreselijk opgelucht over was. Buurvrouw was 3 weken voor mij bevallen van een zoon, gehaald met een vacuum, maar ach ach het hoofdje van het mannetje, of hij een kabouterpuntmuts op had. (is weer helemaal goed gekomen hoor)
Mijn meisje werd ook met een vacuum gehaald en de arts heeft echt zijn voet tegen het bed gezet om haar eruit te trekken, plopt dat kapje nog tot 2 keer toe los ook, enige waar ik me inwendig druk om maakte was de lengte van het kaboutermutsje van mijn kindje, die moest wel giga zijn.
Bij haar zag je gelukkig niks, haar kapje was een stuk breder geweest dan waar buurjongetje mee was gehaald.
Mijn meisje werd ook met een vacuum gehaald en de arts heeft echt zijn voet tegen het bed gezet om haar eruit te trekken, plopt dat kapje nog tot 2 keer toe los ook, enige waar ik me inwendig druk om maakte was de lengte van het kaboutermutsje van mijn kindje, die moest wel giga zijn.
Bij haar zag je gelukkig niks, haar kapje was een stuk breder geweest dan waar buurjongetje mee was gehaald.
die ik wilde bestaat al...
