Zwanger
alle pijlers
Bevalling blunders
woensdag 7 oktober 2015 10:54
Hallo allemaal,
Misschien bestaat een topic als dit al, maar ik kan hem niet vinden. Ik ben inmiddels zwanger van mijn tweede kindje en nou lijkt het me heel leuk om goede bevallingsverhalen te lezen. Geen horror verhalen maar juist van die mooie anekdotes die op het moment zelf misschien niet leuk zijn, maar achteraf best wel grappig blijken!
Om de spits af te bijten, ik heb er al een aantal verzameld van vriendinnen:
Vriendin A wist het geslacht van hun kindje niet. Na 8 cm ontsluiting was er een wisseling van de wacht in het ziekenhuis. En de nieuwe verloskundige zei bij binnenkomst: zooo, jullie dochter is al een aardig eind op weg zie ik!
Vriendin B wilde graag thuis bevallen, maar na uren weeen bleef ze maar op 2 cm zitten. Toch maar naar het ziekenhuis. Vriendlief was zo zenuwachtig dat hij te hard wegreed en veel te hard over de hobbel aan het einde van de straat scheurde (AU!) eenmaal in het ziekenhuis aangekomen bleek ze volledige ontsluiting te hebben! Lang leven de hobbel!
En de laatste die ik weet..
Na een tijdlang weeen werd vriendlief van mijn mede zwangerschapscursusist er niet relaxter op. Omdat ze zo gek werd van zijn (natuurlijk goedbedoelde) hulp vroeg ze hem ananas te maken voor haar. Niet dat ze ook maar iets wilde eten, maar met een verse ananas snijden was hij tenminste even een kwartiertje bezig zonder dat hij zenuwachtig om haar heen dartelde.
Ik word er vrolijk van ben benieuwd of jullie ook goede anekdotes hebben!
Misschien bestaat een topic als dit al, maar ik kan hem niet vinden. Ik ben inmiddels zwanger van mijn tweede kindje en nou lijkt het me heel leuk om goede bevallingsverhalen te lezen. Geen horror verhalen maar juist van die mooie anekdotes die op het moment zelf misschien niet leuk zijn, maar achteraf best wel grappig blijken!
Om de spits af te bijten, ik heb er al een aantal verzameld van vriendinnen:
Vriendin A wist het geslacht van hun kindje niet. Na 8 cm ontsluiting was er een wisseling van de wacht in het ziekenhuis. En de nieuwe verloskundige zei bij binnenkomst: zooo, jullie dochter is al een aardig eind op weg zie ik!
Vriendin B wilde graag thuis bevallen, maar na uren weeen bleef ze maar op 2 cm zitten. Toch maar naar het ziekenhuis. Vriendlief was zo zenuwachtig dat hij te hard wegreed en veel te hard over de hobbel aan het einde van de straat scheurde (AU!) eenmaal in het ziekenhuis aangekomen bleek ze volledige ontsluiting te hebben! Lang leven de hobbel!
En de laatste die ik weet..
Na een tijdlang weeen werd vriendlief van mijn mede zwangerschapscursusist er niet relaxter op. Omdat ze zo gek werd van zijn (natuurlijk goedbedoelde) hulp vroeg ze hem ananas te maken voor haar. Niet dat ze ook maar iets wilde eten, maar met een verse ananas snijden was hij tenminste even een kwartiertje bezig zonder dat hij zenuwachtig om haar heen dartelde.
Ik word er vrolijk van ben benieuwd of jullie ook goede anekdotes hebben!
woensdag 7 oktober 2015 14:28
Bij mijn eerste ben ik met uitgestreken smoel mijn tas weer gaan inpakken op de verloskamer. Was het na 45 uur echt spuugzat en wilde serieus niet meer. Net of ik een keuze had. Zo van: " Nou, dit gaat em niet meer worden, ik doe niet meer. Ik ben de eerste waarbij de kleine dan maar wel blijft zitten". Man heeft er een verpleegster bij gehaald want ik was vastberaden. Onder invloed van hormonen dacht ik echt niet helder meer. Ongeveer 5 uurtjes later was zoon er.
If God is watching us, the least we can do is be entertaining
woensdag 7 oktober 2015 14:30
Geweldig topic!
Zelf ruim 10wk geleden bevallen, en tijdens de bevalling niks bijzonders qua bloopers eigenlijk.
We konden onszelf alleen wel voor ons hoofd slaan toen we weer naar huis mochten. Oververmoeid, met een verse baby van 3 uur oud en ik met een setje mooie hechtingen gingen we naar de auto. Wilden baby in de maxi cosi doen. We hadden van tevoren netjes getest hoe hij in de isofix moest. Alleen waren we vergeten om te onderzoeken hoe we de bandjes van de maxicosi moesten verstellen. De mensen in de vele ziekenhuiskamers die uitkeken op de parkeerplaats hebben ons een kwartier zien stunten met dat ding. God wat was ik blij toen we baby eindelijk in de auto hadden zitten.
Zelf ruim 10wk geleden bevallen, en tijdens de bevalling niks bijzonders qua bloopers eigenlijk.
We konden onszelf alleen wel voor ons hoofd slaan toen we weer naar huis mochten. Oververmoeid, met een verse baby van 3 uur oud en ik met een setje mooie hechtingen gingen we naar de auto. Wilden baby in de maxi cosi doen. We hadden van tevoren netjes getest hoe hij in de isofix moest. Alleen waren we vergeten om te onderzoeken hoe we de bandjes van de maxicosi moesten verstellen. De mensen in de vele ziekenhuiskamers die uitkeken op de parkeerplaats hebben ons een kwartier zien stunten met dat ding. God wat was ik blij toen we baby eindelijk in de auto hadden zitten.
woensdag 7 oktober 2015 14:38
quote:Djin schreef op 07 oktober 2015 @ 14:28:
Bij mijn eerste ben ik met uitgestreken smoel mijn tas weer gaan inpakken op de verloskamer. Was het na 45 uur echt spuugzat en wilde serieus niet meer. Net of ik een keuze had. Zo van: " Nou, dit gaat em niet meer worden, ik doe niet meer. Ik ben de eerste waarbij de kleine dan maar wel blijft zitten". Man heeft er een verpleegster bij gehaald want ik was vastberaden. Onder invloed van hormonen dacht ik echt niet helder meer. Ongeveer 5 uurtjes later was zoon er.
Bij mijn eerste ben ik met uitgestreken smoel mijn tas weer gaan inpakken op de verloskamer. Was het na 45 uur echt spuugzat en wilde serieus niet meer. Net of ik een keuze had. Zo van: " Nou, dit gaat em niet meer worden, ik doe niet meer. Ik ben de eerste waarbij de kleine dan maar wel blijft zitten". Man heeft er een verpleegster bij gehaald want ik was vastberaden. Onder invloed van hormonen dacht ik echt niet helder meer. Ongeveer 5 uurtjes later was zoon er.
woensdag 7 oktober 2015 14:39
Mijn tweede is onverwachts thuis geboren. Daar was mijn man niet blij mee. De dokter was net op tijd en zowel de dokter en mijn man hebben door het huis gerend om van alles te verzamelen. Vuiniszakken (waren natuurlijk net op, nieuwe lagen in de schuur, leg maar eens uit waar als je aan het puffen bent) handdoeken, kleertjes, kruiken etc.
Het enige wat ik tegen mijzelf zei was , trut, je weet toch wel dat als je het er in laat stoppen het er ook weer een keertje uit moet!!
Het enige wat ik tegen mijzelf zei was , trut, je weet toch wel dat als je het er in laat stoppen het er ook weer een keertje uit moet!!
woensdag 7 oktober 2015 14:39
woensdag 7 oktober 2015 14:41
quote:Djin schreef op 07 oktober 2015 @ 14:28:
Bij mijn eerste ben ik met uitgestreken smoel mijn tas weer gaan inpakken op de verloskamer. Was het na 45 uur echt spuugzat en wilde serieus niet meer. Net of ik een keuze had. Zo van: " Nou, dit gaat em niet meer worden, ik doe niet meer. Ik ben de eerste waarbij de kleine dan maar wel blijft zitten". Man heeft er een verpleegster bij gehaald want ik was vastberaden. Onder invloed van hormonen dacht ik echt niet helder meer. Ongeveer 5 uurtjes later was zoon er.
Bij mijn eerste ben ik met uitgestreken smoel mijn tas weer gaan inpakken op de verloskamer. Was het na 45 uur echt spuugzat en wilde serieus niet meer. Net of ik een keuze had. Zo van: " Nou, dit gaat em niet meer worden, ik doe niet meer. Ik ben de eerste waarbij de kleine dan maar wel blijft zitten". Man heeft er een verpleegster bij gehaald want ik was vastberaden. Onder invloed van hormonen dacht ik echt niet helder meer. Ongeveer 5 uurtjes later was zoon er.
woensdag 7 oktober 2015 14:48
quote:Djin schreef op 07 oktober 2015 @ 14:28:
Bij mijn eerste ben ik met uitgestreken smoel mijn tas weer gaan inpakken op de verloskamer. Was het na 45 uur echt spuugzat en wilde serieus niet meer. Net of ik een keuze had. Zo van: " Nou, dit gaat em niet meer worden, ik doe niet meer. Ik ben de eerste waarbij de kleine dan maar wel blijft zitten". Man heeft er een verpleegster bij gehaald want ik was vastberaden. Onder invloed van hormonen dacht ik echt niet helder meer. Ongeveer 5 uurtjes later was zoon er.Bwaaahahahahaha!!! Ge-wel-dig!
Bij mijn eerste ben ik met uitgestreken smoel mijn tas weer gaan inpakken op de verloskamer. Was het na 45 uur echt spuugzat en wilde serieus niet meer. Net of ik een keuze had. Zo van: " Nou, dit gaat em niet meer worden, ik doe niet meer. Ik ben de eerste waarbij de kleine dan maar wel blijft zitten". Man heeft er een verpleegster bij gehaald want ik was vastberaden. Onder invloed van hormonen dacht ik echt niet helder meer. Ongeveer 5 uurtjes later was zoon er.Bwaaahahahahaha!!! Ge-wel-dig!
woensdag 7 oktober 2015 14:56
quote:Mama2015 schreef op 07 oktober 2015 @ 13:48:
Oh god ja, ik kan mijn bevalling nog goed herinneren, ondertussen alweer ruim 6 maanden geleden.
Ik had heel heftige rug weeën en aangezien ik 3 hernia's en versleten onderrugwervels heb was de ruggenprik niet 100% gelukt, dus de laatste paar centimeters ontsluiting waren een hel en kreeg ik nog een morfine-infuus, zo eentje die je zelf kan bedienen maar waarmee je je niet kan overdoseren.
Ik heb wilde er een beetje bewust mee omgaan maar was af en toe zo aan het vloeken van de pijn dat mijn man af en toe op het knopje drukte want hij kon er niet meer tegen en had liever dat ik zo stoned als een garnaal was en rustiger tegen hem was
Op het laatst had hij er zo vaak op gedrukt dat ik gewoon niet meer bij was, ik werd alleen nog een beetje wakker als ik een flinke wee kreeg en daarna zakte ik direct weer weg in slaap
Toen ik hem na de bevalling vroeg waarom hij zo vaak gedrukt had zei hij alleen maar 'Zo waren de laatste uurtjes voor mij wat rustiger en kon ik tv kijken zonder al dat gevloek en geschreeuw van jou maar je hebt het goed gedaan hoor'.
Tja mag ik schreeuwen na 14 uur weeën en zolang erover doen om tot volledige ontsluiting te komen, daarna nog 3 kwartier persen om er dan achter te komen dat zoonlief een sterrenkijker is en ter wereld komt met de vacuüm, ik een knip van ruim 7 cm krijg en nog 1,5 uur gehecht moet worden pfff.
MAAR ik heb hem terug gepakt, mijn man stond bij de verpleegkundige die ons zoontje nakeek en ik werd gehecht, toen riep ik mijn man en hij keek dus om en keek recht in mijn ...... en zag dus precies wat de schade van de bevalling was, hij werd lijkbleek en moest toch echt eventjes gaan zitten, dus ik zeg 'Nu weet je waarom ik aan het vloeken en schreeuwen was', hij was direct stil haha.Dit vind ik niet echt grappig eerlijk gezegd. Eerder nogal schandalig gedrag.
Oh god ja, ik kan mijn bevalling nog goed herinneren, ondertussen alweer ruim 6 maanden geleden.
Ik had heel heftige rug weeën en aangezien ik 3 hernia's en versleten onderrugwervels heb was de ruggenprik niet 100% gelukt, dus de laatste paar centimeters ontsluiting waren een hel en kreeg ik nog een morfine-infuus, zo eentje die je zelf kan bedienen maar waarmee je je niet kan overdoseren.
Ik heb wilde er een beetje bewust mee omgaan maar was af en toe zo aan het vloeken van de pijn dat mijn man af en toe op het knopje drukte want hij kon er niet meer tegen en had liever dat ik zo stoned als een garnaal was en rustiger tegen hem was
Op het laatst had hij er zo vaak op gedrukt dat ik gewoon niet meer bij was, ik werd alleen nog een beetje wakker als ik een flinke wee kreeg en daarna zakte ik direct weer weg in slaap
Toen ik hem na de bevalling vroeg waarom hij zo vaak gedrukt had zei hij alleen maar 'Zo waren de laatste uurtjes voor mij wat rustiger en kon ik tv kijken zonder al dat gevloek en geschreeuw van jou maar je hebt het goed gedaan hoor'.
Tja mag ik schreeuwen na 14 uur weeën en zolang erover doen om tot volledige ontsluiting te komen, daarna nog 3 kwartier persen om er dan achter te komen dat zoonlief een sterrenkijker is en ter wereld komt met de vacuüm, ik een knip van ruim 7 cm krijg en nog 1,5 uur gehecht moet worden pfff.
MAAR ik heb hem terug gepakt, mijn man stond bij de verpleegkundige die ons zoontje nakeek en ik werd gehecht, toen riep ik mijn man en hij keek dus om en keek recht in mijn ...... en zag dus precies wat de schade van de bevalling was, hij werd lijkbleek en moest toch echt eventjes gaan zitten, dus ik zeg 'Nu weet je waarom ik aan het vloeken en schreeuwen was', hij was direct stil haha.Dit vind ik niet echt grappig eerlijk gezegd. Eerder nogal schandalig gedrag.
woensdag 7 oktober 2015 15:05
quote:mizzpiggie schreef op 07 oktober 2015 @ 14:48:
[...]
Bwaaahahahahaha!!! Ge-wel-dig!
Ik zie mezelf nog al waggelend, op mijn
anti-slip sokken en in bigshirt, mijn spulletjes bij elkaar zoeken. Let wel, ik zat aan de weeopwekkers maar had er geen lol meer aan. Dacht op dat moment echt dat ik het een andere keer nog wel een keer ging proberen. Maar dat die dag kennelijk niet dé dag was...
[...]
Bwaaahahahahaha!!! Ge-wel-dig!
Ik zie mezelf nog al waggelend, op mijn
anti-slip sokken en in bigshirt, mijn spulletjes bij elkaar zoeken. Let wel, ik zat aan de weeopwekkers maar had er geen lol meer aan. Dacht op dat moment echt dat ik het een andere keer nog wel een keer ging proberen. Maar dat die dag kennelijk niet dé dag was...
If God is watching us, the least we can do is be entertaining
woensdag 7 oktober 2015 15:08
woensdag 7 oktober 2015 15:13
Ik heb tijdens de weeën ook echt alles bij elkaar gescholden. Wist van ellende niet meer waar ik het zoeken moest en toen moest er nog even bloed afgenomen worden omdat ze dat waren vergeten bij mijn opname 3 dagen eerder. Ik kreeg een co-assistent om te prikken en ik kreeg een wee en heb liggen schelden, m'n man schaamde zich dood en de co-assistent wist niet zo goed wat hij moest doen. Hoop toch niet dat hij denkt dat ik hem zat uit te schelden ![🙈]()
woensdag 7 oktober 2015 15:41
Bij allebei mijn kinderen ben ik ingeleid.
De gynaecoloog vertelde dat wee opwekkers zijn werk wel deden maar dat het wel een poosje kon duren. Dus toen mijn weeën op gang kwamen dacht ik dat nog wel een poosje ging duren. Daarnaast had ik ook gehoord dat het persen een uur zou duren. Dus toen de gynaecoloog kwam en zei dat ik mocht gaan persen dacht ik oh nu al? maar oké, daar gaan we.
Ik had pijnstilling gekregen en was tussen mijn weeën door nogal van de wereld en voor mijn gevoel was ik pas 5 minuten aan t zuchten dus goed, persen maar.
Na 2 keer persen werd mijn zoon op mijn buik gelegd en ik vroeg ( half stoned) huh? Waar komt die nou vandaan?
Bij de 2e ging het zo razendsnel dat de gynaecoloog haar handschoenen niet aan had en mijn dochter net op kon vangen. Ze hadden smorgens nog een inschatting gedaan over de grootte van mijn dochter. Ja, 6 pond zeiden ze. Toen ze op mijn buik gelegd werd bleek ze ruim 8 pond te zijn en mijn eerste reactie was dan ook: jeetje! dat jij er zo makkelijk uit kwam is ook een wonder!
De gynaecoloog vertelde dat wee opwekkers zijn werk wel deden maar dat het wel een poosje kon duren. Dus toen mijn weeën op gang kwamen dacht ik dat nog wel een poosje ging duren. Daarnaast had ik ook gehoord dat het persen een uur zou duren. Dus toen de gynaecoloog kwam en zei dat ik mocht gaan persen dacht ik oh nu al? maar oké, daar gaan we.
Ik had pijnstilling gekregen en was tussen mijn weeën door nogal van de wereld en voor mijn gevoel was ik pas 5 minuten aan t zuchten dus goed, persen maar.
Na 2 keer persen werd mijn zoon op mijn buik gelegd en ik vroeg ( half stoned) huh? Waar komt die nou vandaan?
Bij de 2e ging het zo razendsnel dat de gynaecoloog haar handschoenen niet aan had en mijn dochter net op kon vangen. Ze hadden smorgens nog een inschatting gedaan over de grootte van mijn dochter. Ja, 6 pond zeiden ze. Toen ze op mijn buik gelegd werd bleek ze ruim 8 pond te zijn en mijn eerste reactie was dan ook: jeetje! dat jij er zo makkelijk uit kwam is ook een wonder!
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
woensdag 7 oktober 2015 16:49
Mijn moeder heeft een jongere zus (mijn tante dus) en die was tegelijkertijd met mijn moeder zwanger, alleen zo'n 6 maanden later uitgerekend. Mijn moeder zwanger van mij (haar 2e kind), zij van haar eerste. Ik heb ook een broer van 4 jaar ouder, dus mijn tante zat al jaren in de tante-rol. Ze moest bevallen dmv een keizersnede en zegt op het moment dat haar man binnenkomt tegen haar pasgeboren dochter: "kijk, daar is ome Henk!". Maar hij was natuurlijk niet ome Henk, maar papa Henk!
woensdag 7 oktober 2015 16:54
quote:mjdlh schreef op 07 oktober 2015 @ 16:49:
Mijn moeder heeft een jongere zus (mijn tante dus) en die was tegelijkertijd met mijn moeder zwanger, alleen zo'n 6 maanden later uitgerekend. Mijn moeder zwanger van mij (haar 2e kind), zij van haar eerste. Ik heb ook een broer van 4 jaar ouder, dus mijn tante zat al jaren in de tante-rol. Ze moest bevallen dmv een keizersnede en zegt op het moment dat haar man binnenkomt tegen haar pasgeboren dochter: "kijk, daar is ome Henk!". Maar hij was natuurlijk niet ome Henk, maar papa Henk! Haha ja dat had mijn tante ook. Altijd in de tante-rol laat kinderen gekregen. Toen neefje geboren was zei ze ook. Kom maar bij tante.
Mijn moeder heeft een jongere zus (mijn tante dus) en die was tegelijkertijd met mijn moeder zwanger, alleen zo'n 6 maanden later uitgerekend. Mijn moeder zwanger van mij (haar 2e kind), zij van haar eerste. Ik heb ook een broer van 4 jaar ouder, dus mijn tante zat al jaren in de tante-rol. Ze moest bevallen dmv een keizersnede en zegt op het moment dat haar man binnenkomt tegen haar pasgeboren dochter: "kijk, daar is ome Henk!". Maar hij was natuurlijk niet ome Henk, maar papa Henk! Haha ja dat had mijn tante ook. Altijd in de tante-rol laat kinderen gekregen. Toen neefje geboren was zei ze ook. Kom maar bij tante.
woensdag 7 oktober 2015 17:05
Mijn man wilde eigenlijk niet gaan kijken bij de 'uitgang'. Ik mocht gaan persen maar kon door de ruggenprik mijn linkerbeen niet meer zelf optillen en werd daarbij geholpen door een verpleegkundige. Echt nét voordat dochter geboren werd, kneep die verpleegkundige er tussenuit om wat te gaan halen. De VK riep nog 'kom je zo terug?' maar die kwam dus niet meer op tijd terug. Mocht man mijn been vasthouden en ik zag zijn blik verschuiven naar mijn vagina. Ik heb hem nog nooit zo ongemakkelijk zien kijken! Zijn blik ging direct weer naar de muur en bleef daar tot dochter geboren werd!
En na de bevalling was ik in de avond vergeten dat er een knop was bij mijn bed om de verpleging te roepen. Ben ik de gang opgewandeld om te vragen om extra kraamverband. Stond ik daar in mijn shirt met daaronder mijn netbroekje... Kon me echt geen hol schelen blijkbaar. Gelukkig kon de verpleging er wel om lachen en werd ik direct geholpen.
Ja, en deze is eigenlijk van onze IVF poging die ik het vermelden wel waard vind (mag ook, toch? ). Ik ben voor de eicelpunctie met een roesje in een soort van slaap gebracht (je krijgt er niets van de pijn mee, maar ergens waan je je tussen slapen en wakker zijn). Ik heb toen de anesthesist zo'n bro handshake gegeven... Kon ik me achteraf niets van herinneren maar volgens man hebben ze met het hele team de slappe lach gehad. Zo jammer dat ik er niet echt bij was, leek me zelf ook grappig.
Zo eentje dus.
En na de bevalling was ik in de avond vergeten dat er een knop was bij mijn bed om de verpleging te roepen. Ben ik de gang opgewandeld om te vragen om extra kraamverband. Stond ik daar in mijn shirt met daaronder mijn netbroekje... Kon me echt geen hol schelen blijkbaar. Gelukkig kon de verpleging er wel om lachen en werd ik direct geholpen.
Ja, en deze is eigenlijk van onze IVF poging die ik het vermelden wel waard vind (mag ook, toch? ). Ik ben voor de eicelpunctie met een roesje in een soort van slaap gebracht (je krijgt er niets van de pijn mee, maar ergens waan je je tussen slapen en wakker zijn). Ik heb toen de anesthesist zo'n bro handshake gegeven... Kon ik me achteraf niets van herinneren maar volgens man hebben ze met het hele team de slappe lach gehad. Zo jammer dat ik er niet echt bij was, leek me zelf ook grappig.
Zo eentje dus.
woensdag 7 oktober 2015 17:15
Al een dag aan het rommelen geweest, maar het zette maar niet door. 's Nachts werd het echter écht steeds minder comfortabel, dus om een uur of één ben ik het bed uit gegaan. Eerst nog op de bank een film liggen kijken, toen werd het toch wel echt wee-achtig zeg maar, en begon ik beneden eerst rondjes te lopen, hangen over de tafel, over de rand van de bank (die ik inmiddels van de kant had geschoven, staat normaal tegen de muur maar toen even midden in de kamer). Om een uur of vijf ben ik gaan douchen, heb bijna een uur onder de douche gestaan, en toen kwamen de weeen zo'n beetje om de twee minuten en hielden láng aan. Druipend en wel ben ik toen naar de slaapkamer gelopen om mijn man te melden dat hij de verloskundige mocht bellen.
'Dat hoeft pas als je om de twee minuten en zo weeen hebt, nu nog niet'
En hij draait zich toch verdorie bijna weer om om weer verder te slapen, zeg
Normaal de lieflijkheid zelve, heb ik hem toen toch wel even flink uitgevloekt en gezegd dat hij echt gore mazzel had dat ik hem al die uren die ik al bezig was heb laten slapen, maar dat hij NU IN ACTIE MOET KOMEN!!!
Tussendoor had ik nog een wee of twee, dus toen had man wel door dat het écht was .
Verloskundige kwam een half uur later en twee uur later was kind er.
Man belde als eerste zijn broer en vertelde hem dat de eerste bevalling in twee-en-een-half uur gepiept was. En ik, terwijl ik nog gehecht werd, heb hem echt even ongenadig op zijn falie gegeven. Dat hij het merendeel (zes uur!!) niet meegemaakt had omdat ik hem had laten slapen wil niet zeggen dat het in twee-en-een-half uur 'gepiept' was.
Bij de tweede uiteraard vanaf de eerste wee uitgebreid op de hoogte gehouden van de voortgang
'Dat hoeft pas als je om de twee minuten en zo weeen hebt, nu nog niet'
En hij draait zich toch verdorie bijna weer om om weer verder te slapen, zeg
Normaal de lieflijkheid zelve, heb ik hem toen toch wel even flink uitgevloekt en gezegd dat hij echt gore mazzel had dat ik hem al die uren die ik al bezig was heb laten slapen, maar dat hij NU IN ACTIE MOET KOMEN!!!
Tussendoor had ik nog een wee of twee, dus toen had man wel door dat het écht was .
Verloskundige kwam een half uur later en twee uur later was kind er.
Man belde als eerste zijn broer en vertelde hem dat de eerste bevalling in twee-en-een-half uur gepiept was. En ik, terwijl ik nog gehecht werd, heb hem echt even ongenadig op zijn falie gegeven. Dat hij het merendeel (zes uur!!) niet meegemaakt had omdat ik hem had laten slapen wil niet zeggen dat het in twee-en-een-half uur 'gepiept' was.
Bij de tweede uiteraard vanaf de eerste wee uitgebreid op de hoogte gehouden van de voortgang
woensdag 7 oktober 2015 17:26
Bij de eerste heb ik de gyn een rotschop verkocht, toen ze me op een wee toucheerde .
Verder had ik geen persweeën en na een uur op eigen kracht persen was er nog niets in zicht. Op zeker moment was ik er klaar mee en loeide: "En NU wil ik een Sectio Caesarea!!!" De gyn (dezelfde als die ik die schop had verkocht) moest eerst even hard lachen, maar toen ging ze toch maar een pomp halen. Dochter bleek trouwens een sterrenkijkertje, dus zo raar was het niet dat ik haar er niet uit kreeg .
Dochter was ondanks de vacuümverlossing kerngezond en ik was ineens weer zo fris als een hoentje, dus twee uur na de bevalling mochten we alweer op huis aan. Zegt mijn man met een stalen gezicht: "Mooi. Als we een beetje doorlopen kunnen we de bus van half twee nog net halen." Ik viel bijna uit mijn rolstoeltje van het lachen, niet in de laatste plaats om de verbijsterde gezichten van het ziekenhuispersoneel
Verder had ik geen persweeën en na een uur op eigen kracht persen was er nog niets in zicht. Op zeker moment was ik er klaar mee en loeide: "En NU wil ik een Sectio Caesarea!!!" De gyn (dezelfde als die ik die schop had verkocht) moest eerst even hard lachen, maar toen ging ze toch maar een pomp halen. Dochter bleek trouwens een sterrenkijkertje, dus zo raar was het niet dat ik haar er niet uit kreeg .
Dochter was ondanks de vacuümverlossing kerngezond en ik was ineens weer zo fris als een hoentje, dus twee uur na de bevalling mochten we alweer op huis aan. Zegt mijn man met een stalen gezicht: "Mooi. Als we een beetje doorlopen kunnen we de bus van half twee nog net halen." Ik viel bijna uit mijn rolstoeltje van het lachen, niet in de laatste plaats om de verbijsterde gezichten van het ziekenhuispersoneel
woensdag 7 oktober 2015 17:35
De geboorte van mijn dochter duurde bij elkaar 28 uur,toen de bevalling zelf ook nog problematiek was moest echtgenoot mee duwen op mijn buik. Hij deelde toen heel droog mee aan de gynaecoloog dat hij niet had verwacht,dat het zo zou lopen. De gynaecoloog vroeg toen wat hij had verwacht, waarop hij zei een beetje zoals een kast halen bij de ikea,je loopt naar binnen en 5 minuten later sta je buiten.
Bij de geboorte van de 2e stond mijn man de hele tijd de weeën monitor in de gaten te houden. En riep dan steeds ja der komt er weer 1, o dit word een flinke! Kon hem wel wat aan doen.
Toen nummer 2 er eindelijk was,riep de gynaecoloog vol verbazing "ach meid dat jij dat eruit hebt gekregen" ik ben heel klein en fijn en mijn man is erg groot. Mijn kinderen zijn daardoor erg groot met hun geboorte zoonlief was ruim 8 pond
Bij de geboorte van de 2e stond mijn man de hele tijd de weeën monitor in de gaten te houden. En riep dan steeds ja der komt er weer 1, o dit word een flinke! Kon hem wel wat aan doen.
Toen nummer 2 er eindelijk was,riep de gynaecoloog vol verbazing "ach meid dat jij dat eruit hebt gekregen" ik ben heel klein en fijn en mijn man is erg groot. Mijn kinderen zijn daardoor erg groot met hun geboorte zoonlief was ruim 8 pond
woensdag 7 oktober 2015 17:43
quote:Mama2015 schreef op 07 oktober 2015 @ 13:48:
Oh god ja, ik kan mijn bevalling nog goed herinneren, ondertussen alweer ruim 6 maanden geleden.
Ik had heel heftige rug weeën en aangezien ik 3 hernia's en versleten onderrugwervels heb was de ruggenprik niet 100% gelukt, dus de laatste paar centimeters ontsluiting waren een hel en kreeg ik nog een morfine-infuus, zo eentje die je zelf kan bedienen maar waarmee je je niet kan overdoseren.
Ik heb wilde er een beetje bewust mee omgaan maar was af en toe zo aan het vloeken van de pijn dat mijn man af en toe op het knopje drukte want hij kon er niet meer tegen en had liever dat ik zo stoned als een garnaal was en rustiger tegen hem was
Op het laatst had hij er zo vaak op gedrukt dat ik gewoon niet meer bij was, ik werd alleen nog een beetje wakker als ik een flinke wee kreeg en daarna zakte ik direct weer weg in slaap
Toen ik hem na de bevalling vroeg waarom hij zo vaak gedrukt had zei hij alleen maar 'Zo waren de laatste uurtjes voor mij wat rustiger en kon ik tv kijken zonder al dat gevloek en geschreeuw van jou maar je hebt het goed gedaan hoor'.
Tja mag ik schreeuwen na 14 uur weeën en zolang erover doen om tot volledige ontsluiting te komen, daarna nog 3 kwartier persen om er dan achter te komen dat zoonlief een sterrenkijker is en ter wereld komt met de vacuüm, ik een knip van ruim 7 cm krijg en nog 1,5 uur gehecht moet worden pfff.
MAAR ik heb hem terug gepakt, mijn man stond bij de verpleegkundige die ons zoontje nakeek en ik werd gehecht, toen riep ik mijn man en hij keek dus om en keek recht in mijn ...... en zag dus precies wat de schade van de bevalling was, hij werd lijkbleek en moest toch echt eventjes gaan zitten, dus ik zeg 'Nu weet je waarom ik aan het vloeken en schreeuwen was', hij was direct stil haha.
Nou lachuh zeg die man van jou.
Vind dit geen humor verhaal eerder eentje waar je scheiding voor aanvraagt.
Morfine zodat hij tv kan kijken???? Hoop echt dat je dit gewoon verzonnen hebt.
Oh god ja, ik kan mijn bevalling nog goed herinneren, ondertussen alweer ruim 6 maanden geleden.
Ik had heel heftige rug weeën en aangezien ik 3 hernia's en versleten onderrugwervels heb was de ruggenprik niet 100% gelukt, dus de laatste paar centimeters ontsluiting waren een hel en kreeg ik nog een morfine-infuus, zo eentje die je zelf kan bedienen maar waarmee je je niet kan overdoseren.
Ik heb wilde er een beetje bewust mee omgaan maar was af en toe zo aan het vloeken van de pijn dat mijn man af en toe op het knopje drukte want hij kon er niet meer tegen en had liever dat ik zo stoned als een garnaal was en rustiger tegen hem was
Op het laatst had hij er zo vaak op gedrukt dat ik gewoon niet meer bij was, ik werd alleen nog een beetje wakker als ik een flinke wee kreeg en daarna zakte ik direct weer weg in slaap
Toen ik hem na de bevalling vroeg waarom hij zo vaak gedrukt had zei hij alleen maar 'Zo waren de laatste uurtjes voor mij wat rustiger en kon ik tv kijken zonder al dat gevloek en geschreeuw van jou maar je hebt het goed gedaan hoor'.
Tja mag ik schreeuwen na 14 uur weeën en zolang erover doen om tot volledige ontsluiting te komen, daarna nog 3 kwartier persen om er dan achter te komen dat zoonlief een sterrenkijker is en ter wereld komt met de vacuüm, ik een knip van ruim 7 cm krijg en nog 1,5 uur gehecht moet worden pfff.
MAAR ik heb hem terug gepakt, mijn man stond bij de verpleegkundige die ons zoontje nakeek en ik werd gehecht, toen riep ik mijn man en hij keek dus om en keek recht in mijn ...... en zag dus precies wat de schade van de bevalling was, hij werd lijkbleek en moest toch echt eventjes gaan zitten, dus ik zeg 'Nu weet je waarom ik aan het vloeken en schreeuwen was', hij was direct stil haha.
Nou lachuh zeg die man van jou.
Vind dit geen humor verhaal eerder eentje waar je scheiding voor aanvraagt.
Morfine zodat hij tv kan kijken???? Hoop echt dat je dit gewoon verzonnen hebt.
