Zwanger
alle pijlers
Bijna 43 en zwanger
vrijdag 1 november 2019 om 10:16
Speciaal hiervoor een account aangemaakt.
Ik ben per ongeluk zwanger geraakt van mijn partner. Wilde van mijn 34e tot mijn 40e heel graag een kind, maar mijn vriend heeft er al twee en wilde absoluut niet meer. Sinds ik 40 ben is mijn kinderwens ook weggeëbd. Nooit gedacht dat dat mogelijk was, maar het gebeurde gewoon. Ik heb een fijn leven, ben er gelukkig mee en heb het zo ingedeeld dat ik me er prettig bij voel. We hebben allebei een eigen bedrijf en ik heb een jong paard waar ik dagelijks heen ga, ik sport daarnaast 4x per week. Nu dus uitgevonden dat ik per ongeluk zwanger ben (6-7 weken).
Mijn vriend laat de beslissing het te houden of niet bij mij. Ik vind mezelf eigenlijk wat oud voor een kind, had ook vrede met mijn leven hoe het was en momenteel kan ik -ondanks de hormonen- mijn kinderwens niet terughalen zoals hij er jaren geleden wel was. Ik zou niet voor een zwangerschap hebben gekozen als dit niet gebeurd was en ben bang voor de veranderingen die een kind met zich meebrengt, bang om mijn relatie onder druk te zetten en het leven waarmee ik gelukkig ben. Aan de andere kant heb ik er grote moeite mee om een bestaande zwangerschap af te breken. Zeker omdat ik 6 jaar lang een kinderwens had. Destijds zag ik nergens tegenop, zag ik nul beren op de weg. Nu des te meer.
Ik hoop dat jullie reacties helpen meer duidelijkheid te krijgen in de situatie. Ik heb ook al contact met het FIOM en mijn huisarts gezocht. Mocht ik de zwangerschap afbreken, dan wil ik niet te lang wachten, maar ik wil ook niets overhaasten.
Ik ben per ongeluk zwanger geraakt van mijn partner. Wilde van mijn 34e tot mijn 40e heel graag een kind, maar mijn vriend heeft er al twee en wilde absoluut niet meer. Sinds ik 40 ben is mijn kinderwens ook weggeëbd. Nooit gedacht dat dat mogelijk was, maar het gebeurde gewoon. Ik heb een fijn leven, ben er gelukkig mee en heb het zo ingedeeld dat ik me er prettig bij voel. We hebben allebei een eigen bedrijf en ik heb een jong paard waar ik dagelijks heen ga, ik sport daarnaast 4x per week. Nu dus uitgevonden dat ik per ongeluk zwanger ben (6-7 weken).
Mijn vriend laat de beslissing het te houden of niet bij mij. Ik vind mezelf eigenlijk wat oud voor een kind, had ook vrede met mijn leven hoe het was en momenteel kan ik -ondanks de hormonen- mijn kinderwens niet terughalen zoals hij er jaren geleden wel was. Ik zou niet voor een zwangerschap hebben gekozen als dit niet gebeurd was en ben bang voor de veranderingen die een kind met zich meebrengt, bang om mijn relatie onder druk te zetten en het leven waarmee ik gelukkig ben. Aan de andere kant heb ik er grote moeite mee om een bestaande zwangerschap af te breken. Zeker omdat ik 6 jaar lang een kinderwens had. Destijds zag ik nergens tegenop, zag ik nul beren op de weg. Nu des te meer.
Ik hoop dat jullie reacties helpen meer duidelijkheid te krijgen in de situatie. Ik heb ook al contact met het FIOM en mijn huisarts gezocht. Mocht ik de zwangerschap afbreken, dan wil ik niet te lang wachten, maar ik wil ook niets overhaasten.
vrijdag 1 november 2019 om 12:56
Ja Snowpink dat is ook zo maar TO moet een keuze maken, dat moet gewoon er is niet zoiets als een beetje zwanger blijven ofzo.
En de enige die die keus kan maken is zijzelf natuurlijk samen met haar partner uiteraard.
En de meningen van anderen....ja ik denk dat iedereen hier probeert om goed mee te denken op zijn of haar manier. Geen idee of dat handig is of relevant is maar anders zou de enige reactie kunnen zijn geen idee wat handig is in jouw situatie, je moet het zelf maar weten.
Toch denk ik dat al die dingen die de mensen zeggen toch wel handig kunnen zijn om toch ook even de revue te laten passeren. Hoe ouder hoe meer kans op het syndroom van down bv. Ja, aan de ene kant amper relevant, kansen zijn kansen enz maar ook wel weer goed even bij stil te staan.
Ik vraag me wel af wanneer TO haar keuze gaat maken en of ze dat wil delen uiteraard.
En de enige die die keus kan maken is zijzelf natuurlijk samen met haar partner uiteraard.
En de meningen van anderen....ja ik denk dat iedereen hier probeert om goed mee te denken op zijn of haar manier. Geen idee of dat handig is of relevant is maar anders zou de enige reactie kunnen zijn geen idee wat handig is in jouw situatie, je moet het zelf maar weten.
Toch denk ik dat al die dingen die de mensen zeggen toch wel handig kunnen zijn om toch ook even de revue te laten passeren. Hoe ouder hoe meer kans op het syndroom van down bv. Ja, aan de ene kant amper relevant, kansen zijn kansen enz maar ook wel weer goed even bij stil te staan.
Ik vraag me wel af wanneer TO haar keuze gaat maken en of ze dat wil delen uiteraard.
vrijdag 1 november 2019 om 13:01
Eerlijk gezegd denk ik dat je sowieso wel een beetje spijt zult krijgen van je keuze, welke dat ook is.
Goed dat je probeert in te beelden hoe het zou zijn mét een kind. Ik hoop dat dit je wat verder zal helpen.
Praktisch gezien zou je iemand kunnen zoeken die kan bijspringen met de verzorging voor je paard, ik denk dat er genoeg jongeren oren naar hebben. En daarnaast zou een nanny of andere kinderopvang misschien wel bij jullie passen.
Hoe voel je je rondom deze zwangerschap? Heb je er wel positieve gevoelens bij of hangen er donkere wolken boven je hoofd?
Als je bijna 43 bent, dan heb je al een heel volwassen leven achter de rug waarbij je een vast ritme gevonden hebt. Logisch eigenlijk dat je dan beren op de weg ziet. Ik heb dit eind 30 zodanig gehad dat ik een zwangerschap heb laten afbreken.
Achteraf gezien had ik HG en een prenatale depressie, en zat mijn man in een angstaanval, maar dat beseften we toen niet. Ik ben er een tijd flink verdrietig van geweest (het is daarna nooit meer gelukt om blijvend zwanger te worden), maar nu zijn er ook heel veel momenten waarop ik juist denk ‘het is goed zo’. Alsof het eigenlijk niet bij ons past om ouders te zijn. Ik moet wel zeggen dat ik nooit een hele grote kinderwens of rammelende eierstokken heb gehad.
Sorry voor de lap tekst, ik weet hoe moeilijk het is om een beslissing te nemen en wil je veel sterkte wensen.
Goed dat je probeert in te beelden hoe het zou zijn mét een kind. Ik hoop dat dit je wat verder zal helpen.
Praktisch gezien zou je iemand kunnen zoeken die kan bijspringen met de verzorging voor je paard, ik denk dat er genoeg jongeren oren naar hebben. En daarnaast zou een nanny of andere kinderopvang misschien wel bij jullie passen.
Hoe voel je je rondom deze zwangerschap? Heb je er wel positieve gevoelens bij of hangen er donkere wolken boven je hoofd?
Als je bijna 43 bent, dan heb je al een heel volwassen leven achter de rug waarbij je een vast ritme gevonden hebt. Logisch eigenlijk dat je dan beren op de weg ziet. Ik heb dit eind 30 zodanig gehad dat ik een zwangerschap heb laten afbreken.
Achteraf gezien had ik HG en een prenatale depressie, en zat mijn man in een angstaanval, maar dat beseften we toen niet. Ik ben er een tijd flink verdrietig van geweest (het is daarna nooit meer gelukt om blijvend zwanger te worden), maar nu zijn er ook heel veel momenten waarop ik juist denk ‘het is goed zo’. Alsof het eigenlijk niet bij ons past om ouders te zijn. Ik moet wel zeggen dat ik nooit een hele grote kinderwens of rammelende eierstokken heb gehad.
Sorry voor de lap tekst, ik weet hoe moeilijk het is om een beslissing te nemen en wil je veel sterkte wensen.
vrijdag 1 november 2019 om 13:09
Volg je eigen gevoel. Persoonlijk zou ik de zwangerschap niet afbreken. Ik zou blij zijn dat ik een kindje mag krijgen en het moederschap toch zou kunnen ervaren. En nee, ik ben niet onder invloed van hormonen of eigen ervaringen. Natuurlijk is een kind krijgen een gebeurtenis die je hele leven verandert. Goed nadenken of dat is wat jij wil, is dus zeker op zijn plaats. Succes met het maken van een beslissing.
vrijdag 1 november 2019 om 13:13
Ja, moeilijk he... Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, maar was toen 40. Mijn dochter is nu net 7. Het is een fantastisch kind, slim, grappig, supersociaal, heel eigenwijs, soms erg druk maar kan ook uuuuren rustig alleen spelen,... Maar toch vind ik het soms erg vermoeiend. Ik denk dat ik vroeger, toen ik op mijn nichtje paste meer geduld had dan nu. En lichamelijk, als mijn rug weer eens wat slechter was, was al dat bukken en kind dragen soms ook wat te zwaar. Intussen zijn man en ik ook uit elkaar en geniet ik ook wel van de kindvrije week. Ik heb mijn actieve leven van voor ze er was wel gemist. Maar dat komt terug. Nu ze groter is kunnen we meer samen doen. Ik weet het niet. Ik zou ze nu niet meer kunnen missen maar ik denk dat ik zonder kind ook wel een heel fijn leven zou gehad hebben.
vrijdag 1 november 2019 om 13:14
Wat ik je ook nog echt wil meegeven dat het ook echt kan om het prima te vinden om abortus te laten uitvoeren en dat je daar ook echt je rust daarna in kan vinden. Dat heb ik ook een aantal keren gezien. Er is geen sprake van goed of fout, maar als jij nu een goed leven hebt, niet meer die kriebels voelt...
Een collega van me had ongeveer hetzelfde als jij al was ze iets jonger. Wilde altijd moeder worden, maar zo rond haar 40e niet meer. Zij heeft geen seconde spijt gehad en vooral de jaren erna helemaal niet meer. Toen ze 50 was was ze zelfs echt blijer dan ooit over haar beslissing.
Wat je ook kies nogmaals er is geen goed of fout.
Een collega van me had ongeveer hetzelfde als jij al was ze iets jonger. Wilde altijd moeder worden, maar zo rond haar 40e niet meer. Zij heeft geen seconde spijt gehad en vooral de jaren erna helemaal niet meer. Toen ze 50 was was ze zelfs echt blijer dan ooit over haar beslissing.
Wat je ook kies nogmaals er is geen goed of fout.
vrijdag 1 november 2019 om 13:27
De beslissing ligt, uiteraard, bij jou. Maar ik ben het eens met diverse anderen; er is geen goede of verkeerde beslissing.
Heel eerlijk?? Ik zou kiezen voor abortus. Niet eens vanwege het fijne leven dat je nu hebt, een kindje past daar heus wel in. Maar als ik kijk naar vriendinnen met jongere kinderen, dan zie ik ook heel goed dat dat vaak meer energie kost dan ze overhebben. Baan, huishouden, eventueel ouders die hulp nodig hebben en dan van zwemles naar hockey naar school naar feestje naar tandarts naar bieb, gecombineerd met een sausje van slapeloze nachten plus een verhoogd risico op een kindje met problemen. Nee, hoe leuk ik kinderen ook vind, ik zou er niet meer aan moeten denken. En dan was mijn dochter nog een modelbaby, die doorsliep vanaf week vijf. Kun je nagaan...
Heel eerlijk?? Ik zou kiezen voor abortus. Niet eens vanwege het fijne leven dat je nu hebt, een kindje past daar heus wel in. Maar als ik kijk naar vriendinnen met jongere kinderen, dan zie ik ook heel goed dat dat vaak meer energie kost dan ze overhebben. Baan, huishouden, eventueel ouders die hulp nodig hebben en dan van zwemles naar hockey naar school naar feestje naar tandarts naar bieb, gecombineerd met een sausje van slapeloze nachten plus een verhoogd risico op een kindje met problemen. Nee, hoe leuk ik kinderen ook vind, ik zou er niet meer aan moeten denken. En dan was mijn dochter nog een modelbaby, die doorsliep vanaf week vijf. Kun je nagaan...
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
vrijdag 1 november 2019 om 13:30
Dat is natuurlijk een beetje suf geredeneerd. Ik zeg niet houden of weghalen, en zo zijn er meer. En dat iemand iets aanraadt wat jij niet aanraadt kan, maar om de ander dan als ontoerekeningsvatbaar neer te zetten.... ik neem aan dat jij geen kinderen hebt, anders had je geweten dat ook zwangeren en moeders gewoon bij hun volle verstand zijn.Snowpink schreef: ↑01-11-2019 12:52Al die reacties over wel/niet gehandicapt, wel/niet te oud zijn toch helemaal niet relevant. Dat is to's dilemma toch helemaal niet. Ze vraagt zich af of ze wel een kind wil. En het valt me op dat degene die zeggen "houden" dat doen omdat ze zelf volledig ontoerekeningsvatbaar hormonaal reageren doordat ze óf zelf zwanger zijn óf ooit in dezelfde situatie zwanger zijn geraakt. Hier heb je als TO toch niks aan.
Feitelijk zijn de enige mensen die weten hoe het is mét en zónder kind degenen die kinderen hebben. Die zeggen allemaal dat de beren die je vooraf op de weg zíet een beetje verdwijnen (niet helemaal!) als je kind er is. Dat maakt ze niet ontoerekeningsvatbaar, dat is gewoon ervaring. En ja soms zul je dan terugverlangen naar kinderloze tijden en soms geniet je je suf.
Net als bij een abortus, dan zul je soms met weemoed denken aan ‘wat als’ en soms ben je blij met je keus. Zo is het leven.
vrijdag 1 november 2019 om 13:31
Ik denk dat het zware niet alleen in de (jonge) kinderjaren zit. Hoewel ik ook wel weet dat die tijd echt wel zwaar is, maar ook een leeftijd als 10 jaar of 14 of 16 ik noem maar wat. Heb je daar nog zin in. Mijn nicht was 42 toen ze haar zoon kreeg. In haar geval iets wat ook later kwam dan ze had gewild. Zij is er niet gelukkiger van geworden hoewel ze ecth wel van haar kind hield. Maar continu bij het voetbalveld staan bv....het kan...het is maar een van de voorbeelden. De zwemlessen, de vriendjes die elke dag willen spelen....
Ik denk dat de meeste mensen op een dag wel zoiets hebben van nu rust voor mezelf en lekker mijn oude dag ingaan....
Ik denk dat de meeste mensen op een dag wel zoiets hebben van nu rust voor mezelf en lekker mijn oude dag ingaan....
vrijdag 1 november 2019 om 13:35
Dit zegt niks natuurlijk. Er zullen ook kinderloze vrouwen zijn die achteraf denken ‘ik was te bang, had ik het maar gedaan’. Je kiest iets, soms heb je spijt, soms niet. Dat ligt aan van alles, je persoonlijkheid, de omstandigheden, maar TO kan hier niets mee.Rivermoana schreef: ↑01-11-2019 12:49Het moederschap kan echt wel heel leuk zijn, maar ook ik heb in mijn omgeving vrouwen rondlopen die oprecht zeggen dat ze heel veel van hun kind houden heel veel zelfs maar dat als ze het over hadden mogen doen geen kinderen hadden gewild
Kiest ze voor wat ze kent en wat al goed is, of springt ze in het diepe en gooit de boel om. Beiden geeft geen garantie op geluk, misschien krijgt ze spijt, wat ze ook kiest. Maar doorgaans kunnen mensen prima leven met de keuzes die ze maken.
vrijdag 1 november 2019 om 13:36
Hey uuuh, waar lees jij dat ik haar veroordeel om het kind te krijgen??hejda schreef: ↑01-11-2019 11:53Echt niet!!! Al eeuwen, wat: millennia worden vrouwen zwanger terwijl zij dat niet gepland hadden. Sommige vrouwen waren er, alhoewel niet gepland, blij mee en kregen een kind en waren gelukkig. Anderen wilden niet zwanger zijn en geen kind krijgen. In de laatste decennia bestaat de mogelijkheid deze vrouwen te helpen. In deze tijd, in ons deel van de wereld kunnen vrouwen medisch en sociaal veilig een zwangerschap afbreken als zij dat willen. Dat is een groot goed. Vrouwen zijn niet langer veroordeeld tot een kind krijgen, op het moment dat anticonceptie gefaald heeft. Gelukkig maar.
TO, de beslissing is aan jou/jullie samen. Je moet niet perse een kind krijgen omdat je zwanger werd. Het mag wel, als jij dat wil.
Maar laat je niet aanpraten dat het de straf is voor het hebben van seks, onze heet motto: “had je maar op moeten passen” of nog erger: “ verantwoordelijkheid nemen”.
Sterkte TO. Ik hoop dat je een beslissing kan nemen die voor jou goed voelt-en dat je vriend jou steunt en achter je staat.
Ik praat TO ook helemaal niks aan.
Ik ben zelf ook voor abortus hoor,
blijkbaar had ik hier álle kanten waarop ik het kán zien hier neer moeten schrijven, nou daar had ik geen zin in. Ik gaf deze kijk van mij erop en de rest staat er inmiddels ook al, maar dan door anderen. Raar dat iedereen mijn post eruit haalt.
vrijdag 1 november 2019 om 13:40
Klopt, maar zoals ik al eerder zei is het wel iets wat gekozen moet worden. Wel/niet houden.
En de enige die de keuze kan maken is zij natuurlijk. Iedereen hier kan met argumenten en voorbeelden komen. Voorbeelden van zichzelf, van mensen die ze kennen. Argumenten over geld, over mogelijke afwijkingen etc.
Maar uiteindelijk zegt het natuurlijk allemaal niks. Simpelweg omdat het ene kind het andere niet is, en zij niet de buurvrouw of de collega van de tante van de juffrouw van het buurmeisje is.
Aan de andere kant kunnen voorbeelden toch soms ook wel goed uitpakken. Zaken waar je echt nooit zelf aan hebt gedacht zijn soms toch fijn om even te horen. Wat je er dan mee doet is wat anders, maar het lijkt mij al fijn voor TO dat mensen met haar mee willen leven.
Ik denk persoonlijk wel dat het slim is om snel een beslissing te maken. Maar ook dat moet TO zelf weten natuurlijk.
En de enige die de keuze kan maken is zij natuurlijk. Iedereen hier kan met argumenten en voorbeelden komen. Voorbeelden van zichzelf, van mensen die ze kennen. Argumenten over geld, over mogelijke afwijkingen etc.
Maar uiteindelijk zegt het natuurlijk allemaal niks. Simpelweg omdat het ene kind het andere niet is, en zij niet de buurvrouw of de collega van de tante van de juffrouw van het buurmeisje is.
Aan de andere kant kunnen voorbeelden toch soms ook wel goed uitpakken. Zaken waar je echt nooit zelf aan hebt gedacht zijn soms toch fijn om even te horen. Wat je er dan mee doet is wat anders, maar het lijkt mij al fijn voor TO dat mensen met haar mee willen leven.
Ik denk persoonlijk wel dat het slim is om snel een beslissing te maken. Maar ook dat moet TO zelf weten natuurlijk.
vrijdag 1 november 2019 om 13:47
Waarom stellen de meesten een abortus voor ik ben hier een beetje verbaasd over?
Ik was 40 toen ik mijn jongste dochter kreeg, en heb mij nooit een oude moeder gevoeld. Ik heb het nooit zwaar gehad ook al zaten er wel heel zware momenten tussen waar ook veel jonge ouders niet mee om zouden kunnen gaan. Maar heb nooit gedacht had ik mijn dochter maar niet gehad. Ik zou het als een kado zien en van gaan genieten, ook van je zwangerschap.
Maar iedereen denkt en beslist verschillend, ik persoonlijk had het heel moeilijk gevonden om voor een abortus te kiezen.
Ik was 40 toen ik mijn jongste dochter kreeg, en heb mij nooit een oude moeder gevoeld. Ik heb het nooit zwaar gehad ook al zaten er wel heel zware momenten tussen waar ook veel jonge ouders niet mee om zouden kunnen gaan. Maar heb nooit gedacht had ik mijn dochter maar niet gehad. Ik zou het als een kado zien en van gaan genieten, ook van je zwangerschap.
Maar iedereen denkt en beslist verschillend, ik persoonlijk had het heel moeilijk gevonden om voor een abortus te kiezen.
vrijdag 1 november 2019 om 13:48
+ 1Malinois schreef: ↑01-11-2019 13:35Dit zegt niks natuurlijk. Er zullen ook kinderloze vrouwen zijn die achteraf denken ‘ik was te bang, had ik het maar gedaan’. Je kiest iets, soms heb je spijt, soms niet. Dat ligt aan van alles, je persoonlijkheid, de omstandigheden, maar TO kan hier niets mee.
Kiest ze voor wat ze kent en wat al goed is, of springt ze in het diepe en gooit de boel om. Beiden geeft geen garantie op geluk, misschien krijgt ze spijt, wat ze ook kiest. Maar doorgaans kunnen mensen prima leven met de keuzes die ze maken.
Het is gewoon een dilemma waarvan je van te voren niet weet hoe het uitpakt. Je maakt een afweging en daarin een keuze die voor jou het best of minst bezwaarlijk lijkt gegeven de omstandigheden. That's it... En een ieder maakt daarin een eigen afweging...
Als je ervoor kiest de zwangerschap niet door te zetten zou ik dat overigens wel zo snel mogelijk doen, omdat ik mij kan voorstellen dat het steeds moeilijker is om, naarmate de zwangerschap vordert, het af te breken.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 1 november 2019 om 13:53
Rivermoana schreef: ↑01-11-2019 13:31Ik denk dat het zware niet alleen in de (jonge) kinderjaren zit. Hoewel ik ook wel weet dat die tijd echt wel zwaar is, maar ook een leeftijd als 10 jaar of 14 of 16 ik noem maar wat. Heb je daar nog zin in. Mijn nicht was 42 toen ze haar zoon kreeg. In haar geval iets wat ook later kwam dan ze had gewild. Zij is er niet gelukkiger van geworden hoewel ze ecth wel van haar kind hield. Maar continu bij het voetbalveld staan bv....het kan...het is maar een van de voorbeelden. De zwemlessen, de vriendjes die elke dag willen spelen....
Ik denk dat de meeste mensen op een dag wel zoiets hebben van nu rust voor mezelf en lekker mijn oude dag ingaan....
Dit ook inderdaad. Met 43 een baby krijgen is één ding. Met 49 een horde kleuters in je huis vanwege een kinderfeestje, met 53 nog naast het voetbalveld. En met 58 mag je je kind om drie uur ´s nachts ophalen. Je bent ongeveer 60 als je kind het rijbewijs haalt, rond de 65 als ie het huis uit gaat en bijna 70 als ie trouwt. Nouja, niet per definitie maar je snapt het wel denk ik. Ben je eindelijk met pensioen, mag je op de kleinkinderen passen.
Ik ben nu ruim 47. Mijn dochter is laatst bij een chirurg geweest voor het verwijderen van een ingegroeide nagel. Middenin de nacht was de verdoving uitgewerkt en stond ze huilend van de pijn naast mijn bed. En natuurlijk, ik heb mezelf uit bed gehesen, haar pijnstillers gegeven en geknuffeld. Maar nog liever had ik lekker doorgeslapen. Toen ze in de zomer twee weken weg was heb ik genoten van een opgeruimd huis en de rust. Ik houd zielsveel van haar, maar ben ook zielsgelukkig dat ze haar rijbewijs en een eigen autootje heeft (wat mij dan weer slapeloze nachten oplevert, maar dat terzijde
). Als je niet in een jubelstemming bent, zou ik het feit dat je voorheen wel graag moeder had willen worden niet doorslaggevend laten zijn.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
vrijdag 1 november 2019 om 13:53
" Ik zeg niet houden of weghalen, en zo zijn er meer. En dat iemand iets aanraadt wat jij niet aanraadt kan, maar om de ander dan als ontoerekeningsvatbaar neer te zetten.... ik neem aan dat jij geen kinderen hebt, anders had je geweten dat ook zwangeren en moeders gewoon bij hun volle verstand zijn. "
Bedankt Malinois!
Het is gewoon ontzettend rot dat je nu voor deze keuze bent komen te staan TO.
Enige wat ik je kan doen: sterkte wensen en een knuffel
Bedankt Malinois!
Het is gewoon ontzettend rot dat je nu voor deze keuze bent komen te staan TO.
Enige wat ik je kan doen: sterkte wensen en een knuffel
vrijdag 1 november 2019 om 13:57
Raccoon het gaat niet zozeer om de leeftijd heb ik begrepen maar meer dat het voor TO niet echt meer hoeft en ze er niet meer het enthousiasme voor kan voelen wat ze vroeger wel had. Daardoor is ze aan het nadenken wat ze nou eenmaal wil.
Ik denk dat elke vrouw op een leeftijd komt, al is die voor iedereen anders, dat het voor haar niet meer hoeft qua kinderen krijgen. Jij wilde op je 40e nog wel en was er blij mee, op je 42e misschien nog wel maar op je 46e had je misschien het gevoel gehad wat TO nu op haar bijna 43e heeft.
Ik denk dat elke vrouw op een leeftijd komt, al is die voor iedereen anders, dat het voor haar niet meer hoeft qua kinderen krijgen. Jij wilde op je 40e nog wel en was er blij mee, op je 42e misschien nog wel maar op je 46e had je misschien het gevoel gehad wat TO nu op haar bijna 43e heeft.
vrijdag 1 november 2019 om 14:02
vrijdag 1 november 2019 om 14:04
Dat zeggen ze dus niet allemaal. Ze kijken wel uit om iets anders te zeggen, want anders wordt je massaal veroordeeld. Er zijn hier wel eens topics geweest en dan wordt er soms hard gereageerd. Variërend van slechte moeder of er moet iets mis met je zijn. Ik ben niet zo veroordelend op dit vlak en heb toch al meerdere vriendinnen gehad, in verschillende gradaties, die achteraf helemaal niet blij zijn met hun kind. Ze doen het ermee en houden er echt van, maar sommige hebben er diep spijt van. Alleen is dat niet zo comme il faut, dus men zegt er maar niks over in het openbaar.Malinois schreef: ↑01-11-2019 13:30
Feitelijk zijn de enige mensen die weten hoe het is mét en zónder kind degenen die kinderen hebben. Die zeggen allemaal dat de beren die je vooraf op de weg zíet een beetje verdwijnen (niet helemaal!) als je kind er is. Dat maakt ze niet ontoerekeningsvatbaar, dat is gewoon ervaring. En ja soms zul je dan terugverlangen naar kinderloze tijden en soms geniet je je suf.
vrijdag 1 november 2019 om 14:07
Er was toen toch ook bij hotter than my daughter een vrouw die ergens begin 50 nog een kind had gekregen. Zij heeft het gehouden maar ik denk dat heeeeeeel veel vrouwen (kindervrienden of niet) het op haar leeftijd niet meer hadden gewild.
En voor de een is dat op haar 55e voor een ander is dat al met 35. Er komt voor elke vrouw een leeftijd dat je denkt ik wil het nu niet meer het is mooi geweest.
En voor de een is dat op haar 55e voor een ander is dat al met 35. Er komt voor elke vrouw een leeftijd dat je denkt ik wil het nu niet meer het is mooi geweest.
vrijdag 1 november 2019 om 14:13
Ja dat vind ik natuurlijk ook, maar er zijn dus wel vrouwen die rond hun 50e dat nog wel vinden kunnen.
Ik bedoel maar te zeggen dat het voor TO nu met bijna 43 de grens kan zijn die bij een ander al ligt op 30 en voor weer een ander bij 48.
Er komt voor iedereen een tijd dat je gewoon geen kinderen meer zelf wil en rustig oud wil worden.
En dat mag gewoon daar is echt niks mis mee.
Ik bedoel maar te zeggen dat het voor TO nu met bijna 43 de grens kan zijn die bij een ander al ligt op 30 en voor weer een ander bij 48.
Er komt voor iedereen een tijd dat je gewoon geen kinderen meer zelf wil en rustig oud wil worden.
En dat mag gewoon daar is echt niks mis mee.
vrijdag 1 november 2019 om 14:15
Dat vind ik altijd een beetje overdreven. Mensen hebben weleens spijt van levenskeuzes en niet élke levenskeuze is terug te draaien. Gezonde mensen geven er dan een draai aan, accepteren dat sommige dingen zijn zoals ze zijn en maken er wat van. Blijven hangen in spijt over iets wat onomkeerbaar is, over wat dan ook, is wat mij betreft niet zo gezond.blauwe_emmer schreef: ↑01-11-2019 14:04Dat zeggen ze dus niet allemaal. Ze kijken wel uit om iets anders te zeggen, want anders wordt je massaal veroordeeld. Er zijn hier wel eens topics geweest en dan wordt er soms hard gereageerd. Variërend van slechte moeder of er moet iets mis met je zijn. Ik ben niet zo veroordelend op dit vlak en heb toch al meerdere vriendinnen gehad, in verschillende gradaties, die achteraf helemaal niet blij zijn met hun kind. Ze doen het ermee en houden er echt van, maar sommige hebben er diep spijt van. Alleen is dat niet zo comme il faut, dus men zegt er maar niks over in het openbaar.
Dus iemand die jaren en jaren spijt heeft van haar kind, ja daar is wat mis mee in mij beleving. Niet omdat het niet doodnormaal is om te bedenken dat je ze achteraf misschien toch niet had gewild als je de keus nog eens had, want dat kan. Je kunt maar 1x kiezen. Maar als je daar zoveel last van hebt dan is er iets anders mis lijkt me.
vrijdag 1 november 2019 om 14:17
Het is ook maar net hoe je dat spijt ziet he. Ik kan me voorstellen dat als je tegen de 50 loopt en graag lekker rust wilt je geen zin meer hebt in lampionnen knutselen zwemles feestje hier feestje daar mama mag lotte spelen mama mag amy blijven slapen.
Dat kan heus wel elke keer dat gevoel opleveren dat je toch niet echt happy bent met de situatie. Dat staat los van of je van je kind houdt natuurlijk. Maar het kan wel confronterend zijn. Want het komt elke keer terug.
Dat kan heus wel elke keer dat gevoel opleveren dat je toch niet echt happy bent met de situatie. Dat staat los van of je van je kind houdt natuurlijk. Maar het kan wel confronterend zijn. Want het komt elke keer terug.
