Zwanger
alle pijlers
Bijna 43 en zwanger
vrijdag 1 november 2019 om 10:16
Speciaal hiervoor een account aangemaakt.
Ik ben per ongeluk zwanger geraakt van mijn partner. Wilde van mijn 34e tot mijn 40e heel graag een kind, maar mijn vriend heeft er al twee en wilde absoluut niet meer. Sinds ik 40 ben is mijn kinderwens ook weggeëbd. Nooit gedacht dat dat mogelijk was, maar het gebeurde gewoon. Ik heb een fijn leven, ben er gelukkig mee en heb het zo ingedeeld dat ik me er prettig bij voel. We hebben allebei een eigen bedrijf en ik heb een jong paard waar ik dagelijks heen ga, ik sport daarnaast 4x per week. Nu dus uitgevonden dat ik per ongeluk zwanger ben (6-7 weken).
Mijn vriend laat de beslissing het te houden of niet bij mij. Ik vind mezelf eigenlijk wat oud voor een kind, had ook vrede met mijn leven hoe het was en momenteel kan ik -ondanks de hormonen- mijn kinderwens niet terughalen zoals hij er jaren geleden wel was. Ik zou niet voor een zwangerschap hebben gekozen als dit niet gebeurd was en ben bang voor de veranderingen die een kind met zich meebrengt, bang om mijn relatie onder druk te zetten en het leven waarmee ik gelukkig ben. Aan de andere kant heb ik er grote moeite mee om een bestaande zwangerschap af te breken. Zeker omdat ik 6 jaar lang een kinderwens had. Destijds zag ik nergens tegenop, zag ik nul beren op de weg. Nu des te meer.
Ik hoop dat jullie reacties helpen meer duidelijkheid te krijgen in de situatie. Ik heb ook al contact met het FIOM en mijn huisarts gezocht. Mocht ik de zwangerschap afbreken, dan wil ik niet te lang wachten, maar ik wil ook niets overhaasten.
Ik ben per ongeluk zwanger geraakt van mijn partner. Wilde van mijn 34e tot mijn 40e heel graag een kind, maar mijn vriend heeft er al twee en wilde absoluut niet meer. Sinds ik 40 ben is mijn kinderwens ook weggeëbd. Nooit gedacht dat dat mogelijk was, maar het gebeurde gewoon. Ik heb een fijn leven, ben er gelukkig mee en heb het zo ingedeeld dat ik me er prettig bij voel. We hebben allebei een eigen bedrijf en ik heb een jong paard waar ik dagelijks heen ga, ik sport daarnaast 4x per week. Nu dus uitgevonden dat ik per ongeluk zwanger ben (6-7 weken).
Mijn vriend laat de beslissing het te houden of niet bij mij. Ik vind mezelf eigenlijk wat oud voor een kind, had ook vrede met mijn leven hoe het was en momenteel kan ik -ondanks de hormonen- mijn kinderwens niet terughalen zoals hij er jaren geleden wel was. Ik zou niet voor een zwangerschap hebben gekozen als dit niet gebeurd was en ben bang voor de veranderingen die een kind met zich meebrengt, bang om mijn relatie onder druk te zetten en het leven waarmee ik gelukkig ben. Aan de andere kant heb ik er grote moeite mee om een bestaande zwangerschap af te breken. Zeker omdat ik 6 jaar lang een kinderwens had. Destijds zag ik nergens tegenop, zag ik nul beren op de weg. Nu des te meer.
Ik hoop dat jullie reacties helpen meer duidelijkheid te krijgen in de situatie. Ik heb ook al contact met het FIOM en mijn huisarts gezocht. Mocht ik de zwangerschap afbreken, dan wil ik niet te lang wachten, maar ik wil ook niets overhaasten.
vrijdag 1 november 2019 om 15:59
Oma? Het zijn haar kinderen niet! En een oma is geen moeder die een kind baart. Alsof het leven draait om sporten en een bedrijf. Dat kan je allemaal aanpassen.aloha66 schreef: ↑01-11-2019 14:18Ik ben niet voor abortus maar ook niet absoluut tegen. Met een goede reden... En TO ik denk dat jouw redenen en gevoel helemaal goed zijn.
Dat dwingende gevoel om een kind te willen is niet voor niets weggeëbd.
Je partner heeft al kinderen schrijf je, dan is de kans groot dat je met een paar jaar toch oma wordt. Wel de lusten, mocht je die hebben, en niet de lasten. Je hebt een leuk leven dus wat als dat helemaal anders wordt.
Een partner die toch eigenlijk geen zin meer heeft in slapeloze nachten. Paard dat weg moet omdat je er niet genoeg aandacht meer voor kunt hebben. Sport wat je niet meer bij kunt houden en na een paar jaar niet meer op kunt pakken. Je bedrijf wat je misschien niet meer kunt bolwerken. Plus idd de leeftijd. Ben je tegen de zestig als je een opstandige puber in huis hebt, kun je dat dan nog aan....
Ik had een enorme kinderwens die pas later vervult werd maar na 40 had ik het toch niet meer gedaan. Je moet ook aan de toekomst denken
vrijdag 1 november 2019 om 16:06
De vraag van TO is "hoe kom ik er achter wat ik wil?"
Volgens mij is het heel lastig om er achter te komen wat je echt wil, omdat je 2 jaar terug besloten hebt dat je je kinderwens liet liggen. Zelfs nu je zwanger bent, is je partner niet enthousiast. Je hebt toentertijd gekozen voor je partner en zijn wens. En voor je gevoel zadel je hem met iets op wat hij niet wil. En dat zal je relatie veranderen.
Ik vermoed dat je praktische bezwaren niet zo relevant zijn. Ik vind eerlijk gezegd dat je partner er zich nogal gemakkelijk vanaf maakt. Ik begrijp heel goed dat hij geen kinderen meer wil, maar de realiteit is dat er eentje aankomt tenzij de voor abortus kiest. Dat is een keuze die je gezamenlijk maakt, waarbij het belang van beide partijen wordt meegenomen. En dat jij nooit een kind van jezelf zult hebben en hij wel, is absoluut iets wat je mee mag nemen in die gesprekken.
Ik wens je heel veel sterkte bij het nemen van een beslissing. Een kind is niet zaligmakend voor je geluk, wel een hele bijzondere ervaring.
Volgens mij is het heel lastig om er achter te komen wat je echt wil, omdat je 2 jaar terug besloten hebt dat je je kinderwens liet liggen. Zelfs nu je zwanger bent, is je partner niet enthousiast. Je hebt toentertijd gekozen voor je partner en zijn wens. En voor je gevoel zadel je hem met iets op wat hij niet wil. En dat zal je relatie veranderen.
Ik vermoed dat je praktische bezwaren niet zo relevant zijn. Ik vind eerlijk gezegd dat je partner er zich nogal gemakkelijk vanaf maakt. Ik begrijp heel goed dat hij geen kinderen meer wil, maar de realiteit is dat er eentje aankomt tenzij de voor abortus kiest. Dat is een keuze die je gezamenlijk maakt, waarbij het belang van beide partijen wordt meegenomen. En dat jij nooit een kind van jezelf zult hebben en hij wel, is absoluut iets wat je mee mag nemen in die gesprekken.
Ik wens je heel veel sterkte bij het nemen van een beslissing. Een kind is niet zaligmakend voor je geluk, wel een hele bijzondere ervaring.
vrijdag 1 november 2019 om 16:34
Eens met Ksenija
Als je stiefkinderen kinderen krijgen word je niet oma. Neemt niet weg dat je heus wel een oma-achtige rol kan krijgen, maar je wordt niet oma, zo simpel ligt het niet. Als de relatie uit gaat zie je het kleinkind in de meeste gevallen ook niet meer. Als vader dan een andere vriendin krijgt is dat de nieuwe 'oma' en kom jij niet meer in beeld.
Klinkt misschien niet leuk wat ik zeg, maar ik snap niet dat mensen zo makkelijk zeggen zo van ja je stiefkinderen krijgen over een paar jaar (dat kan nog makkelijk tien jaar duren maar dat terzijde) welicht kinderen en dan word jij oma...dat is gewoon niet zo
Als je stiefkinderen kinderen krijgen word je niet oma. Neemt niet weg dat je heus wel een oma-achtige rol kan krijgen, maar je wordt niet oma, zo simpel ligt het niet. Als de relatie uit gaat zie je het kleinkind in de meeste gevallen ook niet meer. Als vader dan een andere vriendin krijgt is dat de nieuwe 'oma' en kom jij niet meer in beeld.
Klinkt misschien niet leuk wat ik zeg, maar ik snap niet dat mensen zo makkelijk zeggen zo van ja je stiefkinderen krijgen over een paar jaar (dat kan nog makkelijk tien jaar duren maar dat terzijde) welicht kinderen en dan word jij oma...dat is gewoon niet zo
vrijdag 1 november 2019 om 16:42
Psychische aandoeningen kunnen ze ook niet opsporen.Rivermoana schreef: ↑01-11-2019 15:06En wat is een permanente handicap? Je kan niet alles zien op een echo he, lang niet alles. Een blind en/of doof kind bijvoorbeeld.
vrijdag 1 november 2019 om 16:44
Als je pas op je 43e moeder wordt lijkt mij de kans dat je daar oma van wordt niet erg groot is. Of je kind moet tienermoeder worden...Rivermoana schreef: ↑01-11-2019 16:34Eens met Ksenija
Als je stiefkinderen kinderen krijgen word je niet oma. Neemt niet weg dat je heus wel een oma-achtige rol kan krijgen, maar je wordt niet oma, zo simpel ligt het niet. Als de relatie uit gaat zie je het kleinkind in de meeste gevallen ook niet meer. Als vader dan een andere vriendin krijgt is dat de nieuwe 'oma' en kom jij niet meer in beeld.
Klinkt misschien niet leuk wat ik zeg, maar ik snap niet dat mensen zo makkelijk zeggen zo van ja je stiefkinderen krijgen over een paar jaar (dat kan nog makkelijk tien jaar duren maar dat terzijde) welicht kinderen en dan word jij oma...dat is gewoon niet zo
vrijdag 1 november 2019 om 16:45
Dank je, dat lijkt me ook heftig, wat jij hebt meegemaakt. Fijn dat je toch voelt dat het goed is zoals het nu is.Inktlijn schreef: ↑01-11-2019 13:01Eerlijk gezegd denk ik dat je sowieso wel een beetje spijt zult krijgen van je keuze, welke dat ook is.
Goed dat je probeert in te beelden hoe het zou zijn mét een kind. Ik hoop dat dit je wat verder zal helpen.
Praktisch gezien zou je iemand kunnen zoeken die kan bijspringen met de verzorging voor je paard, ik denk dat er genoeg jongeren oren naar hebben. En daarnaast zou een nanny of andere kinderopvang misschien wel bij jullie passen.
Hoe voel je je rondom deze zwangerschap? Heb je er wel positieve gevoelens bij of hangen er donkere wolken boven je hoofd?
Als je bijna 43 bent, dan heb je al een heel volwassen leven achter de rug waarbij je een vast ritme gevonden hebt. Logisch eigenlijk dat je dan beren op de weg ziet. Ik heb dit eind 30 zodanig gehad dat ik een zwangerschap heb laten afbreken.
Achteraf gezien had ik HG en een prenatale depressie, en zat mijn man in een angstaanval, maar dat beseften we toen niet. Ik ben er een tijd flink verdrietig van geweest (het is daarna nooit meer gelukt om blijvend zwanger te worden), maar nu zijn er ook heel veel momenten waarop ik juist denk ‘het is goed zo’. Alsof het eigenlijk niet bij ons past om ouders te zijn. Ik moet wel zeggen dat ik nooit een hele grote kinderwens of rammelende eierstokken heb gehad.
Sorry voor de lap tekst, ik weet hoe moeilijk het is om een beslissing te nemen en wil je veel sterkte wensen.
vrijdag 1 november 2019 om 16:46
Nee heel veel dingen kunnen ze niet opsporen alleen wat zoals hartje of open ruggetje of hersenen die niet volgroeid zijn maar bv het syndroom van Usher kunnen ze niet zien.
Maar wat ik me nog afvraag he. Je partner zegt dat hij het aan jou overlaat of al dan niet abortus wil.
Maar steunt hij de situatie die jij kiest volledig? Een kind kost nl. (dit is slechts een vb) ook handenvol geld. Gaat hij ook daar volledig voor dan de gebroken nachten, vieze luiers, knutselen voor kerst etc?
of niet?
Maar wat ik me nog afvraag he. Je partner zegt dat hij het aan jou overlaat of al dan niet abortus wil.
Maar steunt hij de situatie die jij kiest volledig? Een kind kost nl. (dit is slechts een vb) ook handenvol geld. Gaat hij ook daar volledig voor dan de gebroken nachten, vieze luiers, knutselen voor kerst etc?
of niet?
vrijdag 1 november 2019 om 16:48
Dat weet ik Redbulletje ik reageer alleen op een eerdere post waarin iemand zegt dat ze over een tijdje ook wel oma zal worden van die stiefkinderen. Ik snap wel dat dat niet vandaag of morgen zal zijn waarschijnlijk, maar dat was ook niet perse waar ik op reageerde. Wel op het feit dat er gezegd wordt dat als die stiefkinderen kinderen krijgen (of dat idd morgen of over 10 jaar is) zij niet de oma is.
vrijdag 1 november 2019 om 17:02
Ik weet dat mijn partner me zal steunen, hij houdt van kinderen en heeft een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Echter, als hij zou mogen beslissen, dan wil hij geen kind meer. We zijn erg actief en doen veel samen. Daaraan hechten we allebei veel waarde en het is belangrijk in onze relatie.
Toen mijn kinderwens heel groot was, dus tussen mijn 34e en 40e, wilde hij het niet omdat zijn kinderen toen 8 en 10 waren en hij daar heel intensief voor heeft gezorgd. Hij had toen net weer wat ruimte voor zijn eigen leven. We hebben daar destijds heel vaak over gepraat en ik heb er bewust voor gekozen bij hem te blijven en niet bv. met een andere man of alleen te proberen een kind te krijgen.
Nu zich deze situatie voordoet staat hij open voor beide mogelijkheden, maar hij is wel duidelijk in dat wij beide onze verantwoordelijkheden zullen moeten nemen als we een kind krijgen. Daarnaast wéét hij hoe intensief het krijgen en hebben van een kind is en hij ziet daar tegenop, voornamelijk omdat het ons leven en onze relatie ontzettend zal veranderen.
Toen mijn kinderwens heel groot was, dus tussen mijn 34e en 40e, wilde hij het niet omdat zijn kinderen toen 8 en 10 waren en hij daar heel intensief voor heeft gezorgd. Hij had toen net weer wat ruimte voor zijn eigen leven. We hebben daar destijds heel vaak over gepraat en ik heb er bewust voor gekozen bij hem te blijven en niet bv. met een andere man of alleen te proberen een kind te krijgen.
Nu zich deze situatie voordoet staat hij open voor beide mogelijkheden, maar hij is wel duidelijk in dat wij beide onze verantwoordelijkheden zullen moeten nemen als we een kind krijgen. Daarnaast wéét hij hoe intensief het krijgen en hebben van een kind is en hij ziet daar tegenop, voornamelijk omdat het ons leven en onze relatie ontzettend zal veranderen.
vrijdag 1 november 2019 om 17:06
Waarom heeft hij zich dan niet laten steriliseren?Belisa77 schreef: ↑01-11-2019 17:02Ik weet dat mijn partner me zal steunen, hij houdt van kinderen en heeft een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Echter, als hij zou mogen beslissen, dan wil hij geen kind meer. We zijn erg actief en doen veel samen. Daaraan hechten we allebei veel waarde en het is belangrijk in onze relatie.
Toen mijn kinderwens heel groot was, dus tussen mijn 34e en 40e, wilde hij het niet omdat zijn kinderen toen 8 en 10 waren en hij daar heel intensief voor heeft gezorgd. Hij had toen net weer wat ruimte voor zijn eigen leven. We hebben daar destijds heel vaak over gepraat en ik heb er bewust voor gekozen bij hem te blijven en niet bv. met een andere man of alleen te proberen een kind te krijgen.
Nu zich deze situatie voordoet staat hij open voor beide mogelijkheden, maar hij is wel duidelijk in dat wij beide onze verantwoordelijkheden zullen moeten nemen als we een kind krijgen. Daarnaast wéét hij hoe intensief het krijgen en hebben van een kind is en hij ziet daar tegenop, voornamelijk omdat het ons leven en onze relatie ontzettend zal veranderen.
Lijkt me best ellendig dat hij nu eindelijk klaar is met zijn kinderen en dan weer van vooraf aan met 'n baby opgescheept komt te zitten. Net nu jullie de vrijheid krijgen om actieve dingen te gaan ondernemen. Het kost ook weer bakken met geld. En het kind zit met oude ouders die wellicht al dood zijn of in het bejaardenhuis zitten voor het is afgestudeerd.
vrijdag 1 november 2019 om 17:12
Ben het wel met redbulletje eens, waarom heeft hij zich niet laten steriliseren?
To, mijn mening staat vast haaks op wat de meesten zeggen, maar bij kinderen vind ik: twijfel niet doen. Je kunt wel degelijk spijt krijgen van een kind en 43 is aan de oude kant.
Ik ben zelf moeder en wilde ook altijd moeder zijn. Ben altijd blij geweest met die keuze, maar: het is intens. Het is loodzwaar en het is alles bepalend. Het verandert meer dan je je kunt voorstellen. Ook al ben ik (een gelukkige) moeder, ik kan me goed voorstellen dat mensen ervoor kiezen ze niet te krijgen.
Lastige beslissing! Maar zou er rationeel naar kijken als ik jou was.
To, mijn mening staat vast haaks op wat de meesten zeggen, maar bij kinderen vind ik: twijfel niet doen. Je kunt wel degelijk spijt krijgen van een kind en 43 is aan de oude kant.
Ik ben zelf moeder en wilde ook altijd moeder zijn. Ben altijd blij geweest met die keuze, maar: het is intens. Het is loodzwaar en het is alles bepalend. Het verandert meer dan je je kunt voorstellen. Ook al ben ik (een gelukkige) moeder, ik kan me goed voorstellen dat mensen ervoor kiezen ze niet te krijgen.
Lastige beslissing! Maar zou er rationeel naar kijken als ik jou was.
vrijdag 1 november 2019 om 17:18
Nee, dat niet. Ik verschil geloof ik 19 jaar met mijn jongste oudere zus. Met de anderen weet ik het niet eens meer.
Maar ik was wel het enige kind van mijn moeder en vader in het huwelijk dat zij hadden, als dat nog iets uitmaakt. Al de kinderen uit hun eerdere huwelijk waren al het huis uit toen ik geboren werd, dus technisch gezien zijn ze toen opnieuw begonnen.
vrijdag 1 november 2019 om 17:18
Als je het houdt zou ik vooral hulptroepen gaan inschakelen.
Iemand om je te helpen met paard.
Een betrouwbare babysit.
Desnoods poetshulp.
Ik neem aan dat als hij 50 is of wat dat er wel financiën voor zijn.
Het is niet dat omdat er een kind is dat je de komende 16 à 18 jaar hélemaal gevangen zit. Je kan best nog bepaalde vrijheid "kopen".
En je man is 18 jaar ouder dan vorige keren, dus waarschijnlijk een pak rustiger en maakt het op een totaal andere manier mee dan vorige keer.
En nope, die oudsten moeten niet voor hun broer of zus gaan zorgen of babysitten.
Maar ik zie het wel gebeuren dat als zij straks 25 à 30 zijn die youngster graag af en toe een weekendje bij hen gaat logeren - als zij dat ook zien zitten - en naar hen opkijkt.
Iemand om je te helpen met paard.
Een betrouwbare babysit.
Desnoods poetshulp.
Ik neem aan dat als hij 50 is of wat dat er wel financiën voor zijn.
Het is niet dat omdat er een kind is dat je de komende 16 à 18 jaar hélemaal gevangen zit. Je kan best nog bepaalde vrijheid "kopen".
En je man is 18 jaar ouder dan vorige keren, dus waarschijnlijk een pak rustiger en maakt het op een totaal andere manier mee dan vorige keer.
En nope, die oudsten moeten niet voor hun broer of zus gaan zorgen of babysitten.
Maar ik zie het wel gebeuren dat als zij straks 25 à 30 zijn die youngster graag af en toe een weekendje bij hen gaat logeren - als zij dat ook zien zitten - en naar hen opkijkt.
vrijdag 1 november 2019 om 17:21
Ze is straks 43.redbulletje schreef: ↑01-11-2019 17:06Waarom heeft hij zich dan niet laten steriliseren?
Lijkt me best ellendig dat hij nu eindelijk klaar is met zijn kinderen en dan weer van vooraf aan met 'n baby opgescheept komt te zitten. Net nu jullie de vrijheid krijgen om actieve dingen te gaan ondernemen. Het kost ook weer bakken met geld. En het kind zit met oude ouders die wellicht al dood zijn of in het bejaardenhuis zitten voor het is afgestudeerd.
De doorsnee afgestudeerde is 23 à 25 als ie HBO of unief doet.
Ik zie weinig mensen van 65 à 68 in een bejaardenhuis zitten.
Eerder van 85 à 88.
Op je 65ste ben je tegenwoordig gewoon nog aan 't werk en die pensioen-leeftijd gaat de komende 25 jaar niet echt zakken.
anoniem_387728 wijzigde dit bericht op 01-11-2019 17:22
1.62% gewijzigd
vrijdag 1 november 2019 om 17:21
blauwe_emmer schreef: ↑01-11-2019 17:15Zo zeg! Volgens mij ben jij niet helemaal fris in je bovenkamer. Dat zeg je toch niet.
vrijdag 1 november 2019 om 17:24
Maar opstartster zegt dus dat ze véél vrijheid gewend zijn.Rivermoana schreef: ↑01-11-2019 17:22Sorry maar waarom perse een babysit of een poetshulp? Er zijn zat vrouwen die dat niet nodig hebben tenzij ze natuurlijk werken dan opvang.
43 is niet 78 hoor, op die leeftijd kan je net zo goed je huis schoonhouden als iemand van 33.
En dat dat één van de redenen is dat man het eigenlijk maar half / niet ziet zitten.
Als je dan toch kind zou houden zoek je dus een degelijke babysit.
Zodanig dat je de komende 16 jaar niet volledig aan huis gebonden bent en af en toe weg kan.
En niet je hele vrijheid opgeeft.
Ik neem bovendien aan dat als jij 43 bent en man nog wat ouder dat eventuele grootouders ook niet meer zitten te wachten op veel oppassen.
Dat je dus op zoek moet naar alternatieven op dit vlak als je een avondje naar de film wil, op resto wil, naar een feestje wil, een weekend weg wil, ...
vrijdag 1 november 2019 om 17:28
Nou als je er al zo in zou staan zou ik er echt niet aan beginnen. Dat je in de praktijk af en toe een babysit neemt als je een avondje weg wilt prima, maar niet in de zin van bij voorbaat al allemaal ondersteunende diensten inroepen ivm je vrijheid.
Als je een kind krijgt kan je niet roepen dat je heel erg gesteld bent op je vrijheid. Ja natuurlijk heb je ook je eigen leven, maar het is niet iets zakelijks he, een kind heeft zijn ouders heel veel nodig zeker de eerste jaren.
Als die man zo gesteld is op zijn vrijheid dan lijkt me dat echt geen goede uitgangspositie om voor een kind te gaan. Deze man lijkt me meer iemand om straks leuke verre reizen te willen maken, lekker uit eten musea bezoeken (tenminste zo klinkt het ) ipv tennisles, pianoles zwemles, vriendjes, sinterklaasgedichten etc te regelen.
Dat los je niet op door lekker vaak een babysit te nemen, als je er zo instapt moet je er echt niet aan beginnen.
Als je een kind krijgt kan je niet roepen dat je heel erg gesteld bent op je vrijheid. Ja natuurlijk heb je ook je eigen leven, maar het is niet iets zakelijks he, een kind heeft zijn ouders heel veel nodig zeker de eerste jaren.
Als die man zo gesteld is op zijn vrijheid dan lijkt me dat echt geen goede uitgangspositie om voor een kind te gaan. Deze man lijkt me meer iemand om straks leuke verre reizen te willen maken, lekker uit eten musea bezoeken (tenminste zo klinkt het ) ipv tennisles, pianoles zwemles, vriendjes, sinterklaasgedichten etc te regelen.
Dat los je niet op door lekker vaak een babysit te nemen, als je er zo instapt moet je er echt niet aan beginnen.
vrijdag 1 november 2019 om 17:30
Je moet er sowieso niet vanuit gaan dat grootouders op gaan passen. Ja, sommigen doen dat maar er zijn er zat die gewoon leuk opa en oma willen zijn in de zin van gezellige dingen en koekjes bakken maar geen oppas zijn of de kinderen uit school willen halen. Ik ga dat later ook niet doen hoor. Bij nood zal ik er echt altijd zijn en ook als dat betekent dat ik op mijn 60e nog een kleuter in huis krijg omdat er personen zin overleden bv maar ik ga niet middagen oppassen zodat kindlief en zijn vriendin lekker geld kunnen verdienen zodat ze mooie vakanties en kleren kunnen kopen. Daar ben ik niet voor. Wel wil ik natuurlijk een leuke oma zijn voor leuke dingen zoals knutselen, meeleven met school dat soort dingen. Maar geen oppas om geld uit te sparen.
vrijdag 1 november 2019 om 17:33
vrijdag 1 november 2019 om 17:41
Dat lijkt mij ook. Eindelijk de vrijheid en het geld om allemaal leuke dingen te gaan doen en is ie weer terug bij af.Rivermoana schreef: ↑01-11-2019 17:28Nou als je er al zo in zou staan zou ik er echt niet aan beginnen. Dat je in de praktijk af en toe een babysit neemt als je een avondje weg wilt prima, maar niet in de zin van bij voorbaat al allemaal ondersteunende diensten inroepen ivm je vrijheid.
Als je een kind krijgt kan je niet roepen dat je heel erg gesteld bent op je vrijheid. Ja natuurlijk heb je ook je eigen leven, maar het is niet iets zakelijks he, een kind heeft zijn ouders heel veel nodig zeker de eerste jaren.
Als die man zo gesteld is op zijn vrijheid dan lijkt me dat echt geen goede uitgangspositie om voor een kind te gaan. Deze man lijkt me meer iemand om straks leuke verre reizen te willen maken, lekker uit eten musea bezoeken (tenminste zo klinkt het ) ipv tennisles, pianoles zwemles, vriendjes, sinterklaasgedichten etc te regelen.
Dat los je niet op door lekker vaak een babysit te nemen, als je er zo instapt moet je er echt niet aan beginnen.
vrijdag 1 november 2019 om 17:43
