Zwanger
alle pijlers
Kan mezelf niet beheersen
donderdag 24 oktober 2019 05:52
Wat een onzin hier zeg.
TO, ik herken de woede-uitbarstingen van toen ik zwanger was en geprovoceerd werd. Niet alleen door woorden of gedrag van iemand maar ook door onverwachte situaties. Ik was de wanhoop nabij. Ik ben ook gruwelijk veel aangekomen die eerste zwangerschap. Was altijd vrolijk en sportief en vanaf het een op andere moment letterlijk opgebrand. Ik kón niet meer incasseren of meeveren.
Ik leerde de woedeaanvallen herkennen. Een stroom aan negatieve gedachten die heeeel snel pikzwart werden. Gedachten die van kwaad tot echt heel erg gingen. En in een soort manie kon ik ze waarnemen maar niet ombuigen of relativeren.
Ik ging de draaikolk van negatieve gedachten herkennen en dat maakte het mogelijk om op tijd hulp in te roepen van man. Ik zei dat mijn hoofd gek deed en hij wist dan wat ik bedoelde en dat ik hulp nodig had. Hij haalde mij uit de situatie en daardoor kwam ik uit die draaikolk van razernij. Meestal was ik doodop en moest ik van man rusten op bed of bank. overVermoeidheid was een enorme trigger.
Ga in gesprek met je vriend, huisarts en verloskundige. Geef ze een kans om jou bij te staan. Je bent niet de enige die zich zo voelt tijdens de zwangerschap. Door mijn verhaal te delen wil ik jou laten weten dat wat jij ervaart dus ook een normale beleving van de zwangerschap is. Het is niet leuk, woede-uitbarstingen zijn niet wenselijk, maar het gebeurd vaker en bij meer vrouwen dus het is wel normaal. Maar zonder hulp voel je je wel alleen. informatie, communicatie en compassie, helpt jou om sneller grip te krijgen op je zwangerschap en je gedachten.
Ik heb overigens die woedeaanvallen bij beide zwangerschappen gehad en zodra de baby geboren werd was ik ervan af. Het is wel een van de redenen dat ik geen derde wil. Ik wil mijzelf niet in een situatie brengen dat het voor kan komen dat ik een uitbarsting heb in de buurt van of tegen mijn twee kinderen.
Heel veel sterkte. Ik vind het heel moedig van je dat je je verhaal zo eerlijk hebt opgeschreven. Het komt goed.
TO, ik herken de woede-uitbarstingen van toen ik zwanger was en geprovoceerd werd. Niet alleen door woorden of gedrag van iemand maar ook door onverwachte situaties. Ik was de wanhoop nabij. Ik ben ook gruwelijk veel aangekomen die eerste zwangerschap. Was altijd vrolijk en sportief en vanaf het een op andere moment letterlijk opgebrand. Ik kón niet meer incasseren of meeveren.
Ik leerde de woedeaanvallen herkennen. Een stroom aan negatieve gedachten die heeeel snel pikzwart werden. Gedachten die van kwaad tot echt heel erg gingen. En in een soort manie kon ik ze waarnemen maar niet ombuigen of relativeren.
Ik ging de draaikolk van negatieve gedachten herkennen en dat maakte het mogelijk om op tijd hulp in te roepen van man. Ik zei dat mijn hoofd gek deed en hij wist dan wat ik bedoelde en dat ik hulp nodig had. Hij haalde mij uit de situatie en daardoor kwam ik uit die draaikolk van razernij. Meestal was ik doodop en moest ik van man rusten op bed of bank. overVermoeidheid was een enorme trigger.
Ga in gesprek met je vriend, huisarts en verloskundige. Geef ze een kans om jou bij te staan. Je bent niet de enige die zich zo voelt tijdens de zwangerschap. Door mijn verhaal te delen wil ik jou laten weten dat wat jij ervaart dus ook een normale beleving van de zwangerschap is. Het is niet leuk, woede-uitbarstingen zijn niet wenselijk, maar het gebeurd vaker en bij meer vrouwen dus het is wel normaal. Maar zonder hulp voel je je wel alleen. informatie, communicatie en compassie, helpt jou om sneller grip te krijgen op je zwangerschap en je gedachten.
Ik heb overigens die woedeaanvallen bij beide zwangerschappen gehad en zodra de baby geboren werd was ik ervan af. Het is wel een van de redenen dat ik geen derde wil. Ik wil mijzelf niet in een situatie brengen dat het voor kan komen dat ik een uitbarsting heb in de buurt van of tegen mijn twee kinderen.
Heel veel sterkte. Ik vind het heel moedig van je dat je je verhaal zo eerlijk hebt opgeschreven. Het komt goed.
donderdag 24 oktober 2019 06:22
Dansenindewind, ik heb een onregelmatige cyclus en had dat random twee dagen voor een 'ongesteldheid', maar niet altijd.
Precies hoe jij het beschrijft. Mirena spiraal helpt maar geeft weer andere klachten, dus kiezen uit meerdere kwaden.
Heel herkenbaar dus, schandalig dat andere vrouwen hier elkaar zo afvallen. Hormonen hebben zoveel invloed.
Precies hoe jij het beschrijft. Mirena spiraal helpt maar geeft weer andere klachten, dus kiezen uit meerdere kwaden.
Heel herkenbaar dus, schandalig dat andere vrouwen hier elkaar zo afvallen. Hormonen hebben zoveel invloed.
donderdag 24 oktober 2019 07:08
donderdag 24 oktober 2019 07:52
Het-groepje schreef: ↑24-10-2019 06:22Dansenindewind, ik heb een onregelmatige cyclus en had dat random twee dagen voor een 'ongesteldheid', maar niet altijd.
Precies hoe jij het beschrijft. Mirena spiraal helpt maar geeft weer andere klachten, dus kiezen uit meerdere kwaden.
Heel herkenbaar dus, schandalig dat andere vrouwen hier elkaar zo afvallen. Hormonen hebben zoveel invloed.
Nogal, ja. Maargoed, waarschijnlijk hebben die vrouwen nooit ervaren hoe heftig het kan zijn om hier last van te hebben, en denken dan dat ze zelf een veel betere zelfbeheersing hebben...
donderdag 24 oktober 2019 08:20
Rhododendron schreef: ↑24-10-2019 08:00Tja, ik vind dit goedpraten van agressie dan weer onvoorstelbaar. En voel mij als vrouw ook beledigd trouwens dat anderen doen alsof ongesteld/zwanger zijn gelijk staat aan ontoerekeningsvatbaar.
Er is hier niemand die het goedpraat. Iedereen zegt dat TO hulp moet zoeken bij verloskundige of huisarts. En er is óók niemand die zegt dat ongesteld of zwanger zijn gelijk staat aan ontoerekeningvatbaar zijn. Echter zijn er wel degelijk vrouwen die hier behoorlijk van de leg van raken. Nogmaals: niet iedere vrouw heeft hier (gelukkig) last van, maar om dan maar te ontkennen dat dit een mogelijk symptoom van zwangerschap is, dat is gewoon onrealistisch.
Moet je voorstellen dat we dat bij andere zwangerschapssymtpomen zouden doen.
donderdag 24 oktober 2019 08:35
TO, voor mij niet herkenbaar tijdens de zwangerschap. Eenmaal zwanger wat het bij mij over.
Ik wil je wel een hart onder de riem steken: voor de zwangerschap heb ik ook spullen naar mans hoofd gegooid en dingen kapot gesmeten omdat ik het niet meer trok. Hormonen doen gekke dingen met je. Wel probeerde ik het zo vaak mogelijk te voorkomen en heb ik stressballen gekocht die ik naar hem kon gooien. Ook met hem bespreken wat hij die dagen moest doen hielp enorm. Tevens kwam mijn moeder of een vriendin soms langs om man te ontlasten.
Concrete tips (hoop dat er iets tussen waar je wat aan hebt):
Ga met een professioneel iemand praten, wie weet helpt het
Realiseer je dat het nog max 28 weken duurt
Als je merkt dat je boos word, loop weg
Praat met jouw partner over wat je nodig hebt om je beter te voelen.
Ga sporten/gezond eten/massage etc zodat je je weer beter of jezelf voelt.
Besteed taken uit zodat jij zo min mogelijk stress hebt.
Ik wil je wel een hart onder de riem steken: voor de zwangerschap heb ik ook spullen naar mans hoofd gegooid en dingen kapot gesmeten omdat ik het niet meer trok. Hormonen doen gekke dingen met je. Wel probeerde ik het zo vaak mogelijk te voorkomen en heb ik stressballen gekocht die ik naar hem kon gooien. Ook met hem bespreken wat hij die dagen moest doen hielp enorm. Tevens kwam mijn moeder of een vriendin soms langs om man te ontlasten.
Concrete tips (hoop dat er iets tussen waar je wat aan hebt):
Ga met een professioneel iemand praten, wie weet helpt het
Realiseer je dat het nog max 28 weken duurt
Als je merkt dat je boos word, loop weg
Praat met jouw partner over wat je nodig hebt om je beter te voelen.
Ga sporten/gezond eten/massage etc zodat je je weer beter of jezelf voelt.
Besteed taken uit zodat jij zo min mogelijk stress hebt.
donderdag 24 oktober 2019 08:39
Ja precies.mindervanmij schreef: ↑24-10-2019 08:20Er is hier niemand die het goedpraat. Iedereen zegt dat TO hulp moet zoeken bij verloskundige of huisarts. En er is óók niemand die zegt dat ongesteld of zwanger zijn gelijk staat aan ontoerekeningvatbaar zijn. Echter zijn er wel degelijk vrouwen die hier behoorlijk van de leg van raken. Nogmaals: niet iedere vrouw heeft hier (gelukkig) last van, maar om dan maar te ontkennen dat dit een mogelijk symptoom van zwangerschap is, dat is gewoon onrealistisch.
Moet je voorstellen dat we dat bij andere zwangerschapssymtpomen zouden doen.
'ik ben zo misselijk'
Viva reacties:
- je eet vast rare dingen
- heel slap dat je jezelf toestaat zo te kotsen, heel onverantwoord voor de baby ook. Neem maar een abortus (dat stond hier dus ook echt)
- let maar op dat je man niet bij je weggaat, lekker charmant al dat gekots
- niet normaal, je kunt heus weleens een keer kotsen op een dag maar een hele dag door, dan zul je iets met je eetpatroon moeten doen
- zometeen raak je je baan kwijt
- ik vind dat iets voor Tokkies
- had je daarvoor al anorexia, misschien moet je daar eens naar kijken
- ik ben er zelfs een beetje beledigd over dat mensen het voor deze vrouw opnemen. Dus ik ben als vrouw precies hetzelfde als die kotsende tieners die teveel Bacardi cola hebben gedronken, heel vrouwonvriendelijk. Vrouwen hebben heus wel wat zelfbeheersing, gewoon stoppen met kotsen dus.
Bizarr reacties. Niemand zal een kotsende vrouw aanmoedigen meer te gaan kotsen of er geen hulp bij te te zoeken, net zoals niemand to aanmoedigt er volgende keer een zware koekenpan bij te gebruiken. To geeft zelf notabene aan zich rotgeschrokken te zijn.
Maar nee, even lekker hakken over hoe ze zichzelf toelaat zo zwaar te worden ook nog.
donderdag 24 oktober 2019 08:51
Volgens mij worden de emoties ook niet ontkend als symptoom. Dat er hormonaal veel verandert is een ding dat zeker is. Toch vind ik dat je altijd verantwoordelijk blijft voor je eigen gedrag. Juist omdat wij mensen zo goed cognitief ontwikkeld zijn kunnen we nadenken vóórdat we reageren.mindervanmij schreef: ↑24-10-2019 08:20Er is hier niemand die het goedpraat. Iedereen zegt dat TO hulp moet zoeken bij verloskundige of huisarts. En er is óók niemand die zegt dat ongesteld of zwanger zijn gelijk staat aan ontoerekeningvatbaar zijn. Echter zijn er wel degelijk vrouwen die hier behoorlijk van de leg van raken. Nogmaals: niet iedere vrouw heeft hier (gelukkig) last van, maar om dan maar te ontkennen dat dit een mogelijk symptoom van zwangerschap is, dat is gewoon onrealistisch.
Moet je voorstellen dat we dat bij andere zwangerschapssymtpomen zouden doen.
Dier: prikkel —> respons
Mens: prikkel —> kan erover nadenken —> respons.
Bij een vriendin van mij ging haar gedrag tijdens de zwangerschap werkelijk alle perken te buiten. Zij deed dus echt alsof ze haast ontoerekeningsvatbaar was doordat ze zwanger was.. Op een gegeven moment was ik hier echt klaar mee en heb ik er iets van gezegd. Pas toen viel het kwartje bij haar en besefte ze dat ze inderdaad een keuze had hoe te reageren. En vanaf dat moment was het klaar met het bizarre gedrag en had ik mijn vriendin terug en haar man zijn vrouw.
Dus ja, ik ben het er zeker mee eens dat hormonen je gedrag kunnen beinvloeden. Dat wil ik ook helemaal niet ontkennen. Maar je kunt niet álles wat je zegt hier maar op afschuiven.
En TO, trek je niks aan van sommige bizarre en keiharde reacties. Die zijn het niet eens waard om je druk over te maken. Je probleem herkennen en erkennen zijn stap 1 en 2 en volgens mij ben je daar al mee bezig.
donderdag 24 oktober 2019 09:17
Ik ben 6 maanden zwanger, voel me ook niet zo zelfverzekerd als eerst door alle kwaaltjes en fysieke veranderingen. Maar jezelf zo agressief uiten en dan de hormonen de schuld geven. Wauw. Uiteindelijk moet je die hormonen zelf gewoon in bedwang houden.
Vind jullie communicatief niet sterk en dat is zacht uitgedrukt. Er komt een baby aan, zorg dat je je zaakjes op orde hebt.
Vind jullie communicatief niet sterk en dat is zacht uitgedrukt. Er komt een baby aan, zorg dat je je zaakjes op orde hebt.
donderdag 24 oktober 2019 09:30
Ja, dat vind ik eigenlijk welTomatensoep94 schreef: ↑23-10-2019 23:01Dus nu ben ik een in en in slecht persoon?? Ik heb vandaag iets stoms gedaan, dus nu mag ik me niet voortplanten? Dan is de halve wereldbevolkig mogelijk onterecht aanwezig denk ik..
Ik weet dat ik fout zit maar sommige reacties zijn echt bij de beesten af. Nog erger dan mijn uitschieter vind ik persoonlijk. Ik kan bij mezelf nog nagaan dat ik iets heb gedaan wat niet goed is, maar als je niet door hebt dat je anderen zo diep door het slijk haalt? Dan weet ik niet wat erger is. Geld voor heeel veel reacties hier.
Maar los van het feit dat het lastig oordelen is vanaf een scherm. Ik vind het nogal bijzonder dat jullie zo met elkaar omgaan. En dit is wellicht een specifiek moment, maar het zet wel een beeld van hoe jullie relatie is, toch? Je bent toch niet de ene 5 min een heel andere persoonlijkheid dan de andere 5 min?
Dat roept vragen op bij de meeste forummers over wat voor types jullie zijn (geldt ook voor het beeld wat je van je partner schetst) en dat daarbij dus een kind moet opgroeien. Die dus ook jullie manier van doen meekrijgt.
Nogmaals, we kennen je niet. Dus we kunnen ernaast zitten. Maar je schetst een beeld en daarop volgen reacties. En als buitenstaander denk ik echt; moet dit nou? Moet je je met zo’n basis nu echt willen uitbreiden?
Succes! Ik hoop dat je je gauw beter zal voelen.
donderdag 24 oktober 2019 09:37
donderdag 24 oktober 2019 10:36
dansenindewind schreef: ↑24-10-2019 05:52Wat een onzin hier zeg.
TO, ik herken de woede-uitbarstingen van toen ik zwanger was en geprovoceerd werd. Niet alleen door woorden of gedrag van iemand maar ook door onverwachte situaties. Ik was de wanhoop nabij. Ik ben ook gruwelijk veel aangekomen die eerste zwangerschap. Was altijd vrolijk en sportief en vanaf het een op andere moment letterlijk opgebrand. Ik kón niet meer incasseren of meeveren.
Ik leerde de woedeaanvallen herkennen. Een stroom aan negatieve gedachten die heeeel snel pikzwart werden. Gedachten die van kwaad tot echt heel erg gingen. En in een soort manie kon ik ze waarnemen maar niet ombuigen of relativeren.
Ik ging de draaikolk van negatieve gedachten herkennen en dat maakte het mogelijk om op tijd hulp in te roepen van man. Ik zei dat mijn hoofd gek deed en hij wist dan wat ik bedoelde en dat ik hulp nodig had. Hij haalde mij uit de situatie en daardoor kwam ik uit die draaikolk van razernij. Meestal was ik doodop en moest ik van man rusten op bed of bank. overVermoeidheid was een enorme trigger.
Ga in gesprek met je vriend, huisarts en verloskundige. Geef ze een kans om jou bij te staan. Je bent niet de enige die zich zo voelt tijdens de zwangerschap. Door mijn verhaal te delen wil ik jou laten weten dat wat jij ervaart dus ook een normale beleving van de zwangerschap is. Het is niet leuk, woede-uitbarstingen zijn niet wenselijk, maar het gebeurd vaker en bij meer vrouwen dus het is wel normaal. Maar zonder hulp voel je je wel alleen. informatie, communicatie en compassie, helpt jou om sneller grip te krijgen op je zwangerschap en je gedachten.
Ik heb overigens die woedeaanvallen bij beide zwangerschappen gehad en zodra de baby geboren werd was ik ervan af. Het is wel een van de redenen dat ik geen derde wil. Ik wil mijzelf niet in een situatie brengen dat het voor kan komen dat ik een uitbarsting heb in de buurt van of tegen mijn twee kinderen.
Heel veel sterkte. Ik vind het heel moedig van je dat je je verhaal zo eerlijk hebt opgeschreven. Het komt goed.
Ik kan niet meer zeggen dan dankjewel voor deze reactie.
donderdag 24 oktober 2019 10:39
Rustig aan, maar voel me vandaag niet bepaald happy. Vriend is werken ik ben vrij. Heb hem een whatsapp berichtje “Goeiemorgen” gestuurd een klein half uurtje geleden maar nog niets terug. Wel een briefje op de keuken gelegd gisterenavond, deze moet ie gelezen hebben dus ben benieuwd.
donderdag 24 oktober 2019 10:42
Het-groepje schreef: ↑24-10-2019 08:39Ja precies.
'ik ben zo misselijk'
Viva reacties:
- je eet vast rare dingen
- heel slap dat je jezelf toestaat zo te kotsen, heel onverantwoord voor de baby ook. Neem maar een abortus (dat stond hier dus ook echt)
- let maar op dat je man niet bij je weggaat, lekker charmant al dat gekots
- niet normaal, je kunt heus weleens een keer kotsen op een dag maar een hele dag door, dan zul je iets met je eetpatroon moeten doen
- zometeen raak je je baan kwijt
- ik vind dat iets voor Tokkies
- had je daarvoor al anorexia, misschien moet je daar eens naar kijken
- ik ben er zelfs een beetje beledigd over dat mensen het voor deze vrouw opnemen. Dus ik ben als vrouw precies hetzelfde als die kotsende tieners die teveel Bacardi cola hebben gedronken, heel vrouwonvriendelijk. Vrouwen hebben heus wel wat zelfbeheersing, gewoon stoppen met kotsen dus.
Bizarr reacties. Niemand zal een kotsende vrouw aanmoedigen meer te gaan kotsen of er geen hulp bij te te zoeken, net zoals niemand to aanmoedigt er volgende keer een zware koekenpan bij te gebruiken. To geeft zelf notabene aan zich rotgeschrokken te zijn.
Maar nee, even lekker hakken over hoe ze zichzelf toelaat zo zwaar te worden ook nog.
Haha ik heb zo moeten lachen om deze reactie, eerste lach van vandaag dankjewel
donderdag 24 oktober 2019 10:44
Maar daar gaat TO niet op in, op de vraag of dit soort dingen vanuit hem ( of haar) al eerder zijn voorgekomen.. gok zomaar heel bewust.
donderdag 24 oktober 2019 10:44
Precies.Het-groepje schreef: ↑24-10-2019 08:39Ja precies.
'ik ben zo misselijk'
Viva reacties:
- je eet vast rare dingen
- heel slap dat je jezelf toestaat zo te kotsen, heel onverantwoord voor de baby ook. Neem maar een abortus (dat stond hier dus ook echt)
- let maar op dat je man niet bij je weggaat, lekker charmant al dat gekots
- niet normaal, je kunt heus weleens een keer kotsen op een dag maar een hele dag door, dan zul je iets met je eetpatroon moeten doen
- zometeen raak je je baan kwijt
- ik vind dat iets voor Tokkies
- had je daarvoor al anorexia, misschien moet je daar eens naar kijken
- ik ben er zelfs een beetje beledigd over dat mensen het voor deze vrouw opnemen. Dus ik ben als vrouw precies hetzelfde als die kotsende tieners die teveel Bacardi cola hebben gedronken, heel vrouwonvriendelijk. Vrouwen hebben heus wel wat zelfbeheersing, gewoon stoppen met kotsen dus.
Bizarr reacties. Niemand zal een kotsende vrouw aanmoedigen meer te gaan kotsen of er geen hulp bij te te zoeken, net zoals niemand to aanmoedigt er volgende keer een zware koekenpan bij te gebruiken. To geeft zelf notabene aan zich rotgeschrokken te zijn.
Maar nee, even lekker hakken over hoe ze zichzelf toelaat zo zwaar te worden ook nog.
donderdag 24 oktober 2019 10:45
Hey Tomatensoep,
ik kom even mn excuses aanbieden voor mijn berichtje van gister. Zo zwart wit is de wereld niet en er zijn betere en lievere/aardigere manieren om te communiceren dat je vind dat iemand hulp nodig heeft.
Hopelijk kunnen jij en je vriend snel om tafel voor een goed gesprek en zoek jij ook ondersteuning bij je huisarts of verloskundige.
Sorry.
ik kom even mn excuses aanbieden voor mijn berichtje van gister. Zo zwart wit is de wereld niet en er zijn betere en lievere/aardigere manieren om te communiceren dat je vind dat iemand hulp nodig heeft.
Hopelijk kunnen jij en je vriend snel om tafel voor een goed gesprek en zoek jij ook ondersteuning bij je huisarts of verloskundige.
Sorry.
donderdag 24 oktober 2019 10:51
TO,
Als je samen besluit om een kindje te nemen, dan is dat omdat je heel veel van elkaar houdt. Je man lacht je uit, gaat een sigaretje roken en vertrekt zonder woorden naar bed. Jij mept hem.
Sorry, maar dat klinkt liefdeloos.
En ik snap dat je woede-uitbarsting voorkomt uit je onzekerheid en je zult je echt niet goed voelen, maar dan heb je toch juist een vent naast je nodig die je even stevig vasthoudt en zegt dat het wel goed komt? Niet iemand die je uitlacht? En al helemaal als het écht hormonaal is, hij schuift het af met het feit dat je ‘een probleem hebt dat nu pas naar boven komt’. Ik vind dat niet een oké basis voor een liefdevol gezin.
Dus vandaar, als jullie zo met elkaar omgaan waarom dan (nu) een baby? Je hoort elkaar toch door dik en dun te steunen? Mooi of niet mooi, moe of energiek...sorry als mijn reactie heel hard over kwam, maar ik bedoelde het op deze manier.
Jullie hebben dit nu meegemaakt, dus tijd om actie te ondernemen. Zoek samen hulp, praat het uit en praat erover. Als jullie basis wél heel liefdevol is (want dit is maar een moment in jullie relatie), dan heb je gewoon samen een zwaar moment meegemaakt. Overkomt ons allemaal.
Nogmaals, sterkte! En sorry voor mijn botte reactie. Dat verdien je niet als je je als zo rot voelt.
Als je samen besluit om een kindje te nemen, dan is dat omdat je heel veel van elkaar houdt. Je man lacht je uit, gaat een sigaretje roken en vertrekt zonder woorden naar bed. Jij mept hem.
Sorry, maar dat klinkt liefdeloos.
En ik snap dat je woede-uitbarsting voorkomt uit je onzekerheid en je zult je echt niet goed voelen, maar dan heb je toch juist een vent naast je nodig die je even stevig vasthoudt en zegt dat het wel goed komt? Niet iemand die je uitlacht? En al helemaal als het écht hormonaal is, hij schuift het af met het feit dat je ‘een probleem hebt dat nu pas naar boven komt’. Ik vind dat niet een oké basis voor een liefdevol gezin.
Dus vandaar, als jullie zo met elkaar omgaan waarom dan (nu) een baby? Je hoort elkaar toch door dik en dun te steunen? Mooi of niet mooi, moe of energiek...sorry als mijn reactie heel hard over kwam, maar ik bedoelde het op deze manier.
Jullie hebben dit nu meegemaakt, dus tijd om actie te ondernemen. Zoek samen hulp, praat het uit en praat erover. Als jullie basis wél heel liefdevol is (want dit is maar een moment in jullie relatie), dan heb je gewoon samen een zwaar moment meegemaakt. Overkomt ons allemaal.
Nogmaals, sterkte! En sorry voor mijn botte reactie. Dat verdien je niet als je je als zo rot voelt.
