POF: kinderwens weg door vroege overgang

Q

Hoi lieve allemaal,
eindelijk dan weer even een reactie van mij... Het was weer een hectische week met veel werk en daarnaast vooral veel verwerken. Ik ben voor een ontspanningsbehandeling naar een ostheopaat gegaan, die concludeerde (na een gesprek van meer dan twee uur) dat ik op het randje van een burn-out zit, ik had dan ook inderdaad geen greintje energie meer over, om jullie terug te schrijven .
Ik moet de komende tijd echt met heel kleine stapjes gaan bedenken hoe t allemaal verder moet. Het was echt een racen van vruchtbaarheidskliniek naar yoga, naar acupunctuur, naar werk, thuis researchen naar supplementen en eventuele behandelingen, zelfhulpboeken lezen, zoeken naar een nieuwe gyn etc. Ik heb zelfs nog een workshop in New York via Skype gedaan van 2-4 uur s ochtends. Hoe gek kun je het maken. Ha, was echt dagen daarna nog moe. Het hele traject is haast een extra full time baan aan het worden, en ik merk dat ik, ookal dringt de tijd en tikt de klok keihard, echt een stapje terug moet doen.

Ik heb jullie berichten nog meerdere malen herlezen, zo lief dat je zulke uitgebreide reacties krijgt, het heeft me echt veel steun gegeven. Het verdriet en ook de boosheid die ik ook in jullie woorden teruglas, en ook de jaloezie, die je van jezelf dan niet mag voelen want zo will je niet zijn... De mannen die je wel willen maar niet altijd even goed kunnen steunen... En Sasky dat je dus ook nog steeds zoekt naar een reden waarom je deze conditie hebt. Jullie tips en info over DD hebben me er van overtuigd dat ik daar echt contact mee op moet nemen, wat ik deze week will gaan doen! Fijn dat de eerste intake wellicht via Skype kan. De 8 uur is helaas enkele reis (ik woon in het verre oosten Sasky ☺, dus we zullen er dan ook n dag aan vast moeten plakken. Misschien in Nederland, kunnen we er inderdaad nog een leuk uitje van maken.

Lou, wat ontzettend naar, dat je van je je familieleden zo weinig steun krijgt, en zelfs nog rotopmerkingen er bovenop. Dat lijkt me heel erg moeilijk, je hebt al zo veel te verduren. Een grote digitale hug voor jou . Ik begrijp echt niet waarom mensen jouw verdriet en je wensen moeten veroordelen, juist in dit soort tijden waarin je zo emotioneel bent, verdien je echt begrip. Het spuiten maakt je ook kwetsbaar, je wordt er al zo labiel van, en dan krijg je ook nog van die fijnbesnaarde types op je heen. ☹ pfff.

Helaas zijn er maar weinig mensen die precies het juiste weten te zeggen, dat ervaar ik ook wel. Soms will je het liefst een paar maand wegkruipen in een hoekje, om maar niet meer gekwetst te worden en n beetje rust te hebben. N lange vakantie, met veel rust en ruimte voor t hele traject.
Ik heb soms ook het gevoel dat er niemand is die echt begrijpt waar ik momenteel doorheen ga, behalve dan hier op het forum en in de zelfhulpgroep die ik heb opgezocht.
Ik merk ook dat ik vrienden met kleine kinderen vermijd, en ik kan de echo’ s en happy family foto’s op Facebook ook niet meer aanzien. Ik had drie vriendinnen die destijds tegelijk zwanger waren met mij en hun blakende tweejarigen krijgen krijgen nu allemaal binnenkort een broer of zus. :,(

En daarnaast zijn de bewust kinderloze vrienden ook niet echt de juiste mensen om het mee te delen, ookal zijn de ‚je bent zo’n leuke getalenteerde vrouw, zonder kinderen kun je zo veel andere toffe dingen met je leven gaan doen’ opmerkingen goed bedoeld. Ik wil geen ‚hele toffe dingen’ doen, ik will ‚gewoon’ moeder worden.

Ik probeer mezelf de laatste tijd een beetje in tweeen te splitsen, waarbij mijn ene helft iemand is, die niet bezig is met een kinderwens. – voor zover dat gaat. In bepaalde sociale situaties probeer ik mezelf echt even helemaal los van de problemen te zien, iets dat me de laatste tijd niet echt meer lukte. Ik heb me ook ingeschreven voor allerlei cursussen, om gewoon even een totaal andere input te krijgen in mn leven.

Volgende week op cyclusdag 12 (mn eerste echte natuurlijke cyclusdag van het jaar, in mijn behandelpauze nog wel) een afspraak in de kliniek, waarbij er gekeken wordt of er misschien wat antrale follikels zijn die te stimuleren zijn. Ik ben erg benieuwd en nu al zenuwachtig en bang voor negatief nieuws. Ik zie er wel tegenop om toch weer terug te gaan, het hormoonvrij zijn bevalt me erg goed, en soms denk ik, zal ik alles maar gewoon aan de natuur overlaten, en vooral zorgen dat ik ontspannen ben, goed eet en veel leuke dingen doe? En dan hopen op n wondertje, maar niet meer zo lijden? Maar dan tikt die klok weer zo hard en hoor ik al die stemmetjes die zeggen dat het bijna te laat is....

Lou heel veel succes en sterkte, morgen heb je je echo toch? Ik hoop heel erg voor je, dat er groeiende mooie follikels te zien zijn!! Spannend. Ik duim heel hard voor je!

Hebben jullie trouwens wel altijd antrale follikels gehad, of ook wel eens helemaal geen, zoals ik steeds had bij mijn echo’s?
Qua dat als je zegt dat een bepaald protocol niks deed, waren er dan helemaal geen follikels te zien, of groeiden de kleintjes niet?

Nou dat was weer een novelle. Ik moet iets vaker inloggen, dan kan ik t wat beter bij gaan benen ☺ Mijn duitse autocorrect heeft er een beetje een zootje van gemaakt, ik hoop dat alle taalfouten er uit zijn inmiddels.

Veel liefs voor allemaal!

Q

Q

Lou voor vandaag!

Lieve Nivien, dank je, ik krijg een steeds beter gevoel over DD ! Ja.. het stapje terug, ik keek in mn agenda voor volgende week, en dacht hmm... toch alweer twee 'fertiliteits gerelateerde afspraken'. Ik denk dat ik vooral moet stoppen met het obsessieve Googelen (ik heb alles ook echt wel gelezen nu geloof ik...) en inderdaad ook op sociaal gebied mij hier en daar wat terugtrekken. En misschien ook wat vaker naar mezelf toe een 'joehoe niks aan de hand vandaag' houding aannemen, en mezelf even te dwingen te focussen op wat wel leuk en goed is, al is het maar iets kleins. Het Facebook account gaat ook een tijdje dicht, en de afspraken bij de acupuntuur / osteopaat plan ik ook niet meer elke week in.

Ja, ik herken dat sneue gevoel ook wel. Ik wil graag altijd eerlijk antwoorden als vriendinnen vragen hoe het gaat, maar ik ben de afgelopen tijd alleen maar n treurwilg geweest, en dat wil ik ook niet zijn. Ik wil ook absoluut niet zielig gevonden worden...

Het idee dat ze in Düsseldorf gewoon zo veel afweten van POF (op veel Engelse sites noemen ze het DOR... ik zie dan steeds n dorre boom in mn buik voor me... ) klinkt heel hoopgevend en vooral ook rustgevend. Wat vreemd en ook fijn om te horen ook dat ze nooit een AFC gedaan hebben, bij mij hebben ze dus echt het hele beleid daar op gebaseerd. En dan komt er steeds weer die melding 'nee...er zit echt helemaal niks' (en dan zie ik weer die boom) en dan kan ik gaan. Ben dan ook erg bang voor volgende week. Ik zou wel eens willen weten wat er bij mij gebeurt bij n hoge dosis Gonal F / Menopur. Ik ga de hier genoemde protocollen nu maar eens verzamelen en uitprinten, als backup!

Jij begint in oktober weer he? Spannend hoor. Ik hoop dat je een beetje vertrouwen hebt en je wat power hebt kunnen verzamelen de afgelopen tijd om er weer tegenaan te gaan. terug!

Lou, wat klote... laat je de punctie wel doorgaan of doe je een escape iui? Ik kan je alleen maar aanraden naar DD te gaan, maar ik weet zo niet meer waarom je daar nu nog niet voor gekozen hebt, dus als dat een minder gepaste vraag is, sorry, ik kan niet makkelijk terug zoeken. Doen ze ivf of ICSI?

Oh Lou... sorry onze berichtjes hebben elkaar gekruisd, ik was nog aan het typen toen je gepost hebt. Wat naar zeg... ik kan me voorstellen dat je je nu sip voelt, en bang bent... wat ontzettend spannend voor je. Ik hoop heel erg voor je dat ze toch allebei bruikbaar zijn straks, en dat de ronde gewoon doorgaat, ondanks dat het er maar twee zijn! Het is moeilijk om die negatieve stemmetjes te negeren, maar probeer nog een beetje moed te houden... Ik hoop dat je vandaag wat afleiding kunt zoeken, ik stuur je heel veel liefs! Wilde dat ik je iets beters kon schrijven. Heel veel sterkte vandaag en ook morgen weer bij de nieuwe echo.

Q

Q

Mag ik even inbreken in jullie topic? Op zwangerschapspagina vind je diverse clubjes over ivf/icsi in Dusseldorf op het forum.
Ik heb daar ook meegeschreven. Er zijn er ook meerdere die POF hebben waarvan een aantal met goed resultaat en een aantal die midden in de behandeling(en) zitten.

Selavy, ik kom nu in een artikel de term DOR tegen, diminished ovarian reserve dus

Nivien, mijn AFC is elke keer ong 8. Bij laatste ivf in DD had ik 15 follikels en 8 eicellen. Toeval?
Deca is echt nog done bij laag amh. Zo jammer dat ze dat in NL nog doen, net als eerst de pil... NOG lagere AFC. DD vond cetroitide ook een te sterke remmer voor mij. Dus synarel neusspray gehad.

Ik snap je Lou, maar met zo'n laag amh zou ik het wel doen. Uitgangsecho, laatste echo, punctie en tp moet je er naar toe. En evt nog voor bloed onderzoek en gesprekken... ja, het kost best veel tijd... is het ver rijden voor jullie?

Ik kom even Lou en Selavy een knuffel geven, heb helaas een beetje weinig tijd, dus ik hou het kort. Hoe ging de echo vandaag Lou?

Bij mij werd er wel veel waarde gelegd op de AFC, maar ik had dan ook een mega kwaliteitsprobleem dus misschien lag het daaraan. (Lees, mijn arts dachtdat ik 7 of meer antrale follikels moest hebben om tot een terugplaatsing te komen...)

In mijn laatste pogingen kreeg ik in het begin trouwens helemaal geen remmer. Ik moest eerst een paar dagen stimuleren en als de follikels dan gingen groeien kreeg ik pas de remmer (Orgalutran) om te voorkomen dat er een eisprong kwam. Ik had wel altijd het idee dat dat inderdaad veel beter werkte voor mij. Misschien is dat ook nog een optie? Ik vind het echt jammer dat veel Nederlandse klinieken zulke lange en starre protocollen hebben. Daar is Duitsland toch wel iets vooruit denk ik, hoewel ik ook maar twee klinieken ken trouwens.

Lou, Ik vind het trouwens nogal een uitspraak van je arts, dat je niet meer tot januari zou kunnen wachten voor een nieuwe poging... ik vraag me af waar dat vandaan kwam? Zeker als je in je vorige poging 6 follikels had (of is die erg lang geleden? Ik kan even niet terug vinden?) je kan altijd skypen met DD, dan weet je misschien beter of ze wat kunnen betekenen en of jij het ziet zitten.


Selavy, ik ken helemaal wat je beschrijft trouwens, been there, done that. En natuurlijk is het zo dat mocht je kinderwens niet vervuld worden, je ook gewoon een leuk leven gaat krijgen, je zal wel moeten! Maar dat neemt de wens en het verdriet niet weg, dus dat helpt niet echt he. Ik voelde me net als Nivien vaak nog sneuer als dat soort opmerkingen kwamen. Het is ook een beetje een dooddoener.
Ik heb geprobeerd vrienden met kinderen niet te vermijden maar ja, ik heb heel wat feestjes ergens in een hoekje gezeten omdat de mannen van het gezelschap met zn allen op de computer zaten ergens in de kelder en ik met de dames bij een proseccotje en het ging altijd alleen maar over de kinderen... Bah. Ik ben er altijd heen gegaan maar zeker op het laatst wilde ik eigenlijk niet meer. En mijn man, die snapte er gewoon niets van waarom ik die feestjes zo stom vond...
En van Facebook wordt je inderdaad ook niet vrolijk. Ik heb jaren niets met mijn account gedaan, en zelfs nu nog niet.
Pas goed op jezelf hoor! als je iets niet kan gebruiken is het een burn out of depressie.

Nivien, wat goed dat jou arts van je behandeling in DüDo wil leren, volgens mij is het inderdaad een goede arts, als hij daarvoor zo openstaat.

Nu snel verder dames, ondanks alles een fijn weekend!!

@Lou, hoe voel je je eronder nu de poging is afgebroken? De keuze is nu eigenlijk voor je gemaakt. Spannend inderdaad nu iui, weet je al wanneer dat plaats vindt?

Hier ook even heel kort... zit helaas nog op mn werk, en moet nog heel veel doen voor ik mag gaan .

Dankjewel voor de knuffel en voor je reactie Sasky! Fijn, die herkenbaarheid op vele fronten. Het idee dat al die nare gevoelens die ik nu heb er gewoon even mogen zijn, brengt al een hele hoop rust mee. Ik vind het momenteel geloof ik het moeilijkst als mijn stiefdochter van 6 vraagt wanneer papa en ik nu eindelijk eens een kind krijgen. Dat vraagt ze de laatste weken herhaaldelijk, na een lange periode zonder deze vraag, is het ineens weer hoofdonderwerp. Ik snap dat t normaal is voor die leeftijd, maar ik kan er echt heel slecht mee omgaan, en daar schaam ik me ook weer voor.

Wat jammer Lou, dat je echo vandaag ook zo slecht was... Ik kan me voorstellen dat je erg van slag bent. Je doet zoo veel moeite en dan zo'n lage opbrengst. Dus toch een escape iui. Ik weet dat het absoluut niet is wat je hoopte, maar ik hoop toch dat de iui je het gevoel geeft dat het toch niet voor niets was, en dat je het toch kunt zien als een kans voor jullie. Voel je niet schuldig dat je misschien voor het andere medicijn had moeten kiezen... je hebt gedaan wat jou het beste leek, en de arts wist het blijkbaar zelf ook niet, waar jij het best op zou reageren. Dat stomme AMH. Hoop dat je het weekend een beetje doorkomt, en wens je heel veel sterkte voor maandag!
Ik heb wbt Düsseldorf een beetje dezelfde angst als jij...je leven nog meer overhoop en het is veel extra stress. Maar aan de andere kant lijken ze daar zo veel meer van ons probleem af te weten, dat dat ook weer rust kan brengen zoals Nivien schreef. en er zijn zo veel dames met positieve berichten, ik ben nu ook wel heel eg nieuwsgierig geworden naar deze artsen en wil het nu ook per se zelf ondervinden, hoe het daar is.

Nivien, oeps sorry! dat zoeken naar de betekenis van DOR had ik je wel even kunnen besparen...
en inderdaad, wat super dat je een arts in NL hebt die wil dat je haar op de hoogte houdt van DD. Ik hoop ook dat je straks weer vol vertrouwen de nieuwe behandeling aan kunt gaan, en dat je ook ooit weer op de roze wolk mag blijven zitten!

ooh nu weer gauw aan de slag...

Q

Als het qua tijd zo veel verder rijden is, dan kan ik me voorstellen dat je dat tegenhoud. Voor ons is DD 1 uur en 45 min rijden en dat vind ik zelf ook echt ver zat. Weet je zeker dat het voor jullie heel erg ver rijden is?
Gent doet wel veel meer met POF dan in NL. Ik zou zeker een afspraak maken en op gesprek gaan. Dan heb je wel alle mogelijkheden uitgezocht.

Assisted hatching begonnen ze net een test mee in ons zh in NL. Bij de 3e IVF kon je ingeloot worden. Nou mooi op tijd zijn ze er weer mee. DD geeft aan dat je AH op dg 3 moet doen. Het is of AH of de embryoscoop. En dan viel bij hun AH duidelijk af. Ze zien er eigenlijk geen voordelen meer van.

Lou, het is moeilijk om te beslissen wat je moet doen. Als je er zelf 100% achter staat is het altijd goed wat jullie beslissen!

Goh, Lou, wat naar dat de poging toch afgebroken is.... Toch nog stiekum even duimen voor de escape IUI. Ik ben het helemaal eens met Nivien, je moet een keuze maken waar je zelf achter staat, als dat Gent, DüDo of stoppen is, dat kan niemand je vertellen.


Ik vind het ook een beetje raar dat jij de voorstellen moet gaan doen in je ziekenhuis, waar ze dan wel open voor staan, maar joh, daar ben je toch niet voor opgeleid? Dat zou voor mij wel een reden zijn om in ieder geval een consult in Gent of DD te doen eerlijk gezegd, of allebei - Je kan altijd nog beslissen dat het toch niets voor je is, toch?

Maar nu eerst duimen voor de IUI... het is toch een kansje, 3.7 miljoen klinkt best goed!!

Zou je ziekenhuis openstaan voor een ongeremde start van de cyclus (zoals ik had in mijn laatste twee ICSI's? Het gaat vooral om die remmer die toch niet zo goed is bij POF dames...)het is wat lastiger te plannen misschien, dus misschien staan ze er niet voor open. Ik kan mijn oude protocol proberen te vinden als je wil.

Selavy, oh jee, dat is extra moeilijk natuurlijk. Dan sta je ook nog eens alleen in de primaire kinderwens die voor je man sowieso al vervuld is. Staat hij er dan ook anders in als jij?

Heb je van de week een afspraak of heb ik die al gemist? Sterkte!