Zwanger
alle pijlers
Pril zwanger en het valt me lichamelijk zo tegen.
vrijdag 11 oktober 2019 om 19:44
Even een nieuw account aangemaakt ivm herkenbaarheid/ schaamte.
Ik ben 8 weken zwanger. Helemaal gewenst en gepland, maar de echte blijdschap wil nog niet echt komen. Zoals de titel van dit topic al zegt, valt de zwangerschap op lichamelijk gebied erg tegen.
Ik ben halverwege de dertig en dit is mijn eerste zwangerschap. Ik was voor mijn zwangerschap fit, sportte iedere dag, geen overgewicht, rookte niet, geen andere ongezonde gewoontes.
Nu ik zwanger ben, voel ik me vanaf week 5 al een vaatdoek. Ik ben de hele dag misselijk en het is iedere dag weer een gevecht wat ik wel en niet kan eten. Gelukkig niet vaak overgeven, maar ik ervaar de misselijkheid als slopend. Als ik thuis ben lig ik meestal op de bank of op bed te slapen. Maar goed, dit hoort bij zwanger zijn en hopelijk gaat dit ergens rond week 12 over.
Maar daarnaast voel ik me nu dus ook al drie weken alsof ik griep krijg. Koude rillingen, spierpijn, stijve nekspieren, hoofdpijn, rugpijn, keel, opgezette klieren. Ik weet dat je weerstand lager is als je zwanger bent en ik dus gevoeliger ben voor virusjes enzo. Ik vraag me alleen af of dit grieperige gevoel inderdaad een griepje is of dat het bij de zwangerschap hoort.
Mijn gezonde eetpatroon is veranderd in vooral koolhydraten, vet eten en vla. Dat trek ik het best. Als ik groente zie begin ik te kokhalzen. Ik snap er helemaal niets van. Iedere dag neem ik me voor om gezonder te eten, maar het lukt gewoon echt niet. Ik slik wel foliumzuur, maar geen extra vitamines voor zwangere vrouwen. Zal me hier nog even in gaan verdiepen.
Tegen de misselijkheid heb ik al van alles geprobeerd. Ik heb alle topics hierover uitgeplozen, maar tot op heden nog geen oplossing gevonden.
Ik hoop eigenlijk wat herkenning en geruststelling te vinden in dit topic. Ik schaam me er best voor dat het me zo tegenvalt en voel me echt een enorme aansteller. Dat ik de hele dag met al mijn fysieke klachten bezig ben, heeft natuurlijk ook geen positief effect op mijn humeur. Op hele slechte dagen vraag ik mezelf zelfs wel eens af of ik zwanger had willen worden als ik dit had geweten. Ik voel me verdrietig hierdoor en ben bang dat dit een slechte invloed op mijn kindje heeft
Ik ben 8 weken zwanger. Helemaal gewenst en gepland, maar de echte blijdschap wil nog niet echt komen. Zoals de titel van dit topic al zegt, valt de zwangerschap op lichamelijk gebied erg tegen.
Ik ben halverwege de dertig en dit is mijn eerste zwangerschap. Ik was voor mijn zwangerschap fit, sportte iedere dag, geen overgewicht, rookte niet, geen andere ongezonde gewoontes.
Nu ik zwanger ben, voel ik me vanaf week 5 al een vaatdoek. Ik ben de hele dag misselijk en het is iedere dag weer een gevecht wat ik wel en niet kan eten. Gelukkig niet vaak overgeven, maar ik ervaar de misselijkheid als slopend. Als ik thuis ben lig ik meestal op de bank of op bed te slapen. Maar goed, dit hoort bij zwanger zijn en hopelijk gaat dit ergens rond week 12 over.
Maar daarnaast voel ik me nu dus ook al drie weken alsof ik griep krijg. Koude rillingen, spierpijn, stijve nekspieren, hoofdpijn, rugpijn, keel, opgezette klieren. Ik weet dat je weerstand lager is als je zwanger bent en ik dus gevoeliger ben voor virusjes enzo. Ik vraag me alleen af of dit grieperige gevoel inderdaad een griepje is of dat het bij de zwangerschap hoort.
Mijn gezonde eetpatroon is veranderd in vooral koolhydraten, vet eten en vla. Dat trek ik het best. Als ik groente zie begin ik te kokhalzen. Ik snap er helemaal niets van. Iedere dag neem ik me voor om gezonder te eten, maar het lukt gewoon echt niet. Ik slik wel foliumzuur, maar geen extra vitamines voor zwangere vrouwen. Zal me hier nog even in gaan verdiepen.
Tegen de misselijkheid heb ik al van alles geprobeerd. Ik heb alle topics hierover uitgeplozen, maar tot op heden nog geen oplossing gevonden.
Ik hoop eigenlijk wat herkenning en geruststelling te vinden in dit topic. Ik schaam me er best voor dat het me zo tegenvalt en voel me echt een enorme aansteller. Dat ik de hele dag met al mijn fysieke klachten bezig ben, heeft natuurlijk ook geen positief effect op mijn humeur. Op hele slechte dagen vraag ik mezelf zelfs wel eens af of ik zwanger had willen worden als ik dit had geweten. Ik voel me verdrietig hierdoor en ben bang dat dit een slechte invloed op mijn kindje heeft
vrijdag 11 oktober 2019 om 20:40
telkens uw lichaam hetzelfde willen aandoen, en dan wss bevallen zonder verdoving.
vrijdag 11 oktober 2019 om 20:50
Geven ze dat spul echt zo makkelijk?-Hanka- schreef: ↑11-10-2019 20:40Balen dat je zoveel klachten hebt maar daar kan je niks aan doen. Je kan de huisarts om emefasene vragen tegen de misselijkheid, haalt het vaak niet helemaal weg maar wel de scherpe kantjes er van af.
Jouw kindje pakt wel wat het nodig heeft, daar hoef je je niet druk om te maken.
En gefeliciteerd!
Ik zie mezelf nog door het ziekenhuis strompelen in alle drie de toiletten die ik onderweg naar de gyn. tegenkwam even kotsen. Maar mooi niet dat ik iets tegen de misselijkheid kreeg. Ik moest me er maar gewoon overheen zetten.... het zou wel weer over gaan... en dat ging het ook... na een week of 32
vrijdag 11 oktober 2019 om 20:57
Snouth schreef: ↑11-10-2019 20:50Geven ze dat spul echt zo makkelijk?
Ik zie mezelf nog door het ziekenhuis strompelen in alle drie de toiletten die ik onderweg naar de gyn. tegenkwam even kotsen. Maar mooi niet dat ik iets tegen de misselijkheid kreeg. Ik moest me er maar gewoon overheen zetten.... het zou wel weer over gaan... en dat ging het ook... na een week of 32
Maar mooi niet dat ik iets tegen de misselijkheid kreeg. Ik moest me er maar gewoon overheen zetten.... het zou wel weer over gaan... en dat ging het ook... na een week of 32 38, na de bevalling.
vrijdag 11 oktober 2019 om 21:11
Wat vervelend dat je je zo voelt maar het is heel normaal. Zwanger zijn is ook gewoon zwaar en soms helemaal niet leuk.
Probeer toe te geven aan de dingen die je lichaam wil (of niet wil). Het heeft geen zin om je er tegen te verzetten.
Ik ben de hele zwangerschap ‘niet fit’ geweest, geen eetlust alleen ongezonde dingen, heb ook heel veel op de bank gelegen. Ik wou wel van alles maar het ging gewoon niet.
Luister naar je lichaam en neem genoeg rust. Veel meer kan je niet doen.
Probeer toe te geven aan de dingen die je lichaam wil (of niet wil). Het heeft geen zin om je er tegen te verzetten.
Ik ben de hele zwangerschap ‘niet fit’ geweest, geen eetlust alleen ongezonde dingen, heb ook heel veel op de bank gelegen. Ik wou wel van alles maar het ging gewoon niet.
Luister naar je lichaam en neem genoeg rust. Veel meer kan je niet doen.
vrijdag 11 oktober 2019 om 21:16
Niet iedereen geniet van het zwanger zijn en alles wat er bij komt kijken. Het is vaak helemaal geen roze wolk. Daar kun jij niks aan doen. Voel je je er niet schuldig om en eet gewoon wat je kan op dit moment.
Dat gezonde eten en meer energie komt wel weer. Dit is een fase. Je bent een heel mens aan het creëren!
Dat gezonde eten en meer energie komt wel weer. Dit is een fase. Je bent een heel mens aan het creëren!
vrijdag 11 oktober 2019 om 21:19
Ja ik had dat ook en bij mijn eerste zwangerschap vond ik dat moeilijk te accepteren, hoe je je voelt. Ging toen ook niet helemaal weg bij mij, ik bleef een enorme drang naar koolhydraten hebben en at 2 keer pasta per dag (en ik hield daarvoor niet van pasta). Bleef ook extreem moe de hele zwangerschap, voelde me slecht, vond het mentaal heel zwaar. De tweede zwangerschap ging beter qua acceptatie en daardoor werd het makkelijker, maar zwangerschappen zijn enorm verschillend dus dat zegt weinig voor jou. Het is doorzetten, bij veel mensen wordt het na 12 weken beter!
vrijdag 11 oktober 2019 om 21:29
-Hanka- schreef: ↑11-10-2019 20:40Balen dat je zoveel klachten hebt maar daar kan je niks aan doen. Je kan de huisarts om emefasene vragen tegen de misselijkheid, haalt het vaak niet helemaal weg maar wel de scherpe kantjes er van af.
Jouw kindje pakt wel wat het nodig heeft, daar hoef je je niet druk om te maken.
En gefeliciteerd!
Emefasene heeft een verhoogd risico op hazenlipjes en hartproblemen, dus dat wordt (bijna) niet meer voorgeschreven. Alleen is zeer ernstige situaties
vrijdag 11 oktober 2019 om 21:32
Heel herkenbaar. Ben de eerste 23 weken kotsmisselijk geweest en de laatste 18 zo gammel als iets van de bekkeninstabiliteit. Leg je erbij neer dat niet iedereen fluitend zwanger is en dat je niet MOET genieten. Je mag het zwaar en soms zelfs kut vinden.
Mocht je dusdanig misselijk worden dat je vaak moet overgeven, ga dan naar de huisarts. Bij mij zorgde Emesafene ervoor dat ik alleen in de ochtend en avond nog overgaf. De rest van de dag bleef ik misselijk, maar kon ik de boel iig binnen houden.
Als mensen vroegen hoe blij ik was met de zwangerschap zei ik ook steeds dat ik heel blij was dat ik zwanger was, maar dat het zwanger zijn zelf echt geen hobby van me was.
Mocht je dusdanig misselijk worden dat je vaak moet overgeven, ga dan naar de huisarts. Bij mij zorgde Emesafene ervoor dat ik alleen in de ochtend en avond nog overgaf. De rest van de dag bleef ik misselijk, maar kon ik de boel iig binnen houden.
Als mensen vroegen hoe blij ik was met de zwangerschap zei ik ook steeds dat ik heel blij was dat ik zwanger was, maar dat het zwanger zijn zelf echt geen hobby van me was.
tiswa wijzigde dit bericht op 11-10-2019 21:34
14.75% gewijzigd
vrijdag 11 oktober 2019 om 21:34
Ik kreeg het 2.5 jaar geleden gewoon van de huisarts...Snouth schreef: ↑11-10-2019 20:50Geven ze dat spul echt zo makkelijk?
Ik zie mezelf nog door het ziekenhuis strompelen in alle drie de toiletten die ik onderweg naar de gyn. tegenkwam even kotsen. Maar mooi niet dat ik iets tegen de misselijkheid kreeg. Ik moest me er maar gewoon overheen zetten.... het zou wel weer over gaan... en dat ging het ook... na een week of 32
Oh! Gefeliciteerd met je zwangerschap, het is normaal, het hoort er bij en het wordt vaak wat beter.
vrijdag 11 oktober 2019 om 21:38
Zeer herkenbaar! Ik ben nu bijna 25 weken zwanger en vind mijn veranderde lijf nog steeds moeilijk te accepteren. Ik ben ook heel
sportief en was gewend gezond te eten. Sinds ik zwanger ben wil ik ook vooral koolhydraten eten, heel lastig. Qua avondeten aten we meestal wokjes met veel groenten en wat vlees, zoals kip of biefstuk en daar heb ik de hele zwangerschap al moeite mee. ‘s Middags at ik altijd salades, maar nu wil ik alleen maar brood. Het feit dat ik nu al ruim 10 kilo aangekomen ben terwijl ik hartstikke slank was maakt me ook niet blij. En ja, ik ben echt wel heel gelukkig en blij met het feit dat er een mini-mensje in me groeit die ik hopelijk over 3,5 maand mag ontmoeten
sportief en was gewend gezond te eten. Sinds ik zwanger ben wil ik ook vooral koolhydraten eten, heel lastig. Qua avondeten aten we meestal wokjes met veel groenten en wat vlees, zoals kip of biefstuk en daar heb ik de hele zwangerschap al moeite mee. ‘s Middags at ik altijd salades, maar nu wil ik alleen maar brood. Het feit dat ik nu al ruim 10 kilo aangekomen ben terwijl ik hartstikke slank was maakt me ook niet blij. En ja, ik ben echt wel heel gelukkig en blij met het feit dat er een mini-mensje in me groeit die ik hopelijk over 3,5 maand mag ontmoeten
vrijdag 11 oktober 2019 om 21:39
Oh echt? Dat is dan onlangs gewijzigd? Mijn kinderen zijn 5&3. Bij de tweede zwangerschap gelukkig amper nodig gehad maar bij de oudste heb ik dat wel een paar weken geslikt, tot 16 weken was ik gedeeltelijk ziekgemeld omdat ik me echt beroerd voelde inclusief meerdere malen overgeven per dag.
Recept heb ik volgens mij na een telefonisch consult gekregen, dat ging vrij makkelijk.
Dit is voor het eerst dat ik hoor van de risico’s
Nouja, daar heb je dan ook weinig aan TO.
anoniem_63f722deac731 wijzigde dit bericht op 11-10-2019 21:42
15.14% gewijzigd
vrijdag 11 oktober 2019 om 21:41
vrijdag 11 oktober 2019 om 21:43
Weet je zeker dat het om emesafene gaat? Ik ben 4 maanden geleden bevallen en heb het bijna de helft van mijn zwangerschap gekregen. Mijn schoonzus een jaar geleden ook en een vriendin 1,5 jaar geleden ook. Volgens mijn huisarts kon je het zonder problemen gebruiken.
vrijdag 11 oktober 2019 om 21:46
Heel herkenbaar, maar niets om je voor te schamen.
Griepje kan. Door het weinige eten ga je je ook zwak voelen.
Ik heb het gehad van week 6 tot en met 16/17. Nu met 22 weken kan ik weer beter eten en val ik niet meer af maar ben ook vreselijk beroerd geweest die weken.
Soms met Mn hoofd tegen de muur zitten bonken, huilend van ellende. En dan ook nog een peuter om voor te zorgen, dat viel niet mee.
Maar het wordt echt beter en die gezonde dingen, ja jammer maar als je je zwangerschapsvitamines maar slikt pakt die kleine gewoon wat hij of zij nodig heeft.
Mijn zwangerschap is medisch en zowel de medisch verloskundigen als de gynaecologen als de huisarts waar ik toch ook langs ben geweest zeiden allemaal hetzelfde.
Bloed aantal keer geprikt en waarden waren perfect.
Zolang je niet (te veel) overgeeft krijgt je kleintje genoeg voedingsstoffen.
En ik kan nu gewoon weer komkommer en tomaatjes en zo eten, maar die weken heb ik geleefd op ijskoude melk, witte wasa crackers met oude kaas en mintsnoepjes (die laatste onderdrukken je misselijkheid).
Maar dat is voor iedereen anders wat wel en niet goed valt, moet je echt zelf uit proberen. Maak je niet druk om wat je niet kunt eten en focus hoe je wel wat beter je dag door komt.
Je bent niet de enige! Mocht je af en toe je hart willen luchten dan mag je me een PB sturen.
Oh en trouwens: hier ook allesbehalve een roze wolk en de vitamines die ik slik zijn gewoon de mama multivitamines van Davitamon. Daarover zijn mijn artsen in t ziekenhuis ook erg enthousiast.
Griepje kan. Door het weinige eten ga je je ook zwak voelen.
Ik heb het gehad van week 6 tot en met 16/17. Nu met 22 weken kan ik weer beter eten en val ik niet meer af maar ben ook vreselijk beroerd geweest die weken.
Soms met Mn hoofd tegen de muur zitten bonken, huilend van ellende. En dan ook nog een peuter om voor te zorgen, dat viel niet mee.
Maar het wordt echt beter en die gezonde dingen, ja jammer maar als je je zwangerschapsvitamines maar slikt pakt die kleine gewoon wat hij of zij nodig heeft.
Mijn zwangerschap is medisch en zowel de medisch verloskundigen als de gynaecologen als de huisarts waar ik toch ook langs ben geweest zeiden allemaal hetzelfde.
Bloed aantal keer geprikt en waarden waren perfect.
Zolang je niet (te veel) overgeeft krijgt je kleintje genoeg voedingsstoffen.
En ik kan nu gewoon weer komkommer en tomaatjes en zo eten, maar die weken heb ik geleefd op ijskoude melk, witte wasa crackers met oude kaas en mintsnoepjes (die laatste onderdrukken je misselijkheid).
Maar dat is voor iedereen anders wat wel en niet goed valt, moet je echt zelf uit proberen. Maak je niet druk om wat je niet kunt eten en focus hoe je wel wat beter je dag door komt.
Je bent niet de enige! Mocht je af en toe je hart willen luchten dan mag je me een PB sturen.
Oh en trouwens: hier ook allesbehalve een roze wolk en de vitamines die ik slik zijn gewoon de mama multivitamines van Davitamon. Daarover zijn mijn artsen in t ziekenhuis ook erg enthousiast.
naatje2000 wijzigde dit bericht op 11-10-2019 21:49
6.72% gewijzigd
vrijdag 11 oktober 2019 om 21:46
Ja ik had het zwanger zijn ook zwaar onderschat. Ik ben helaas een van de weinige bij wie de vermoeidheid niet is verdwenen. Misselijkheid had ik alleen de eerste weken en alleen in de avond. Rond de 12 weken was deze verdwenen.
Maar rond de 18 weken begon ik last te krijgen van lage rugpijn en rond de 30 weken kreeg ik toch te horen dat ik bekkeninstabiliteit heb. Ik was een bezig bij-tje maar ik ben allang blij dat ik mijn hond nog kan uitlaten en het huisje een beetje kan poetsen. Voor de rest ben ik gewoon veelste moe. Denk dat dit ook te maken heeft met de bekkeninstabiliteit.
Maar op een gegeven moment begin je hem/haar te voelen en dat is zo’n heerlijk gevoel. Dat maakt alles voor mij weer goed.
Iedere zwangerschap is anders. Sommige vrouwen kunnen nog doorsporten tot bijna hun bevalling terwijl andere dames meerendeels boven de pot hangt. Probeer ondanks de kwalen te genieten. Je krijgt er iets super moois voor terug!
Maar rond de 18 weken begon ik last te krijgen van lage rugpijn en rond de 30 weken kreeg ik toch te horen dat ik bekkeninstabiliteit heb. Ik was een bezig bij-tje maar ik ben allang blij dat ik mijn hond nog kan uitlaten en het huisje een beetje kan poetsen. Voor de rest ben ik gewoon veelste moe. Denk dat dit ook te maken heeft met de bekkeninstabiliteit.
Maar op een gegeven moment begin je hem/haar te voelen en dat is zo’n heerlijk gevoel. Dat maakt alles voor mij weer goed.
Iedere zwangerschap is anders. Sommige vrouwen kunnen nog doorsporten tot bijna hun bevalling terwijl andere dames meerendeels boven de pot hangt. Probeer ondanks de kwalen te genieten. Je krijgt er iets super moois voor terug!
vrijdag 11 oktober 2019 om 21:52
Hier ook een enorme drang naar koolhydraten en zuivel, en ik heb me er bij neer kunnen leggen. Gezond is ook maar wat je er zelf in legt. Mijn lichaam heeft het nu even nodig om een nieuw mensje te bouwen - die botten zullen toch ook ergens van gemaakt moeten worden... bovendien bereid je lichaam zich voor op borstvoeding (los van of je bv wil geven of niet) daar heeft het gewoon vetreserves voor nodig.
ik heb min focus verlegd naar “sterk” blijven, zowel mentaal als fysiek. Sterk is natuurlijk relatief maar het heeft mij bij de bevalling erg geholpen dat ik wist dat ik in ieder geval m’n best had gedaan om zo sterk mogelijk aan de bevallingsmarathon te beginnen. Ik hoop dat het me dit keer weer gegund is om te kunnen blijven sporten de hele zwangerschap.
ik heb min focus verlegd naar “sterk” blijven, zowel mentaal als fysiek. Sterk is natuurlijk relatief maar het heeft mij bij de bevalling erg geholpen dat ik wist dat ik in ieder geval m’n best had gedaan om zo sterk mogelijk aan de bevallingsmarathon te beginnen. Ik hoop dat het me dit keer weer gegund is om te kunnen blijven sporten de hele zwangerschap.
bjorg wijzigde dit bericht op 11-10-2019 21:54
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
13.13% gewijzigd
vrijdag 11 oktober 2019 om 21:58
Ow, en ik heb me de hele zwangerschap zeer gestresst en bang gevoeld, bang dat kindlief in min buik zou overlijden, maar van al die gedachtes van mij lijkt kindlief niets over te hebben gehouden. Dus nu maak me ik daar niet meer druk over. Zwanger zijn is gewoon m’n hobby niet, jammer dan, daar krijgt de baby echt niets van.
