Zwanger
alle pijlers
Pril zwanger en het valt me lichamelijk zo tegen.
vrijdag 11 oktober 2019 om 19:44
Even een nieuw account aangemaakt ivm herkenbaarheid/ schaamte.
Ik ben 8 weken zwanger. Helemaal gewenst en gepland, maar de echte blijdschap wil nog niet echt komen. Zoals de titel van dit topic al zegt, valt de zwangerschap op lichamelijk gebied erg tegen.
Ik ben halverwege de dertig en dit is mijn eerste zwangerschap. Ik was voor mijn zwangerschap fit, sportte iedere dag, geen overgewicht, rookte niet, geen andere ongezonde gewoontes.
Nu ik zwanger ben, voel ik me vanaf week 5 al een vaatdoek. Ik ben de hele dag misselijk en het is iedere dag weer een gevecht wat ik wel en niet kan eten. Gelukkig niet vaak overgeven, maar ik ervaar de misselijkheid als slopend. Als ik thuis ben lig ik meestal op de bank of op bed te slapen. Maar goed, dit hoort bij zwanger zijn en hopelijk gaat dit ergens rond week 12 over.
Maar daarnaast voel ik me nu dus ook al drie weken alsof ik griep krijg. Koude rillingen, spierpijn, stijve nekspieren, hoofdpijn, rugpijn, keel, opgezette klieren. Ik weet dat je weerstand lager is als je zwanger bent en ik dus gevoeliger ben voor virusjes enzo. Ik vraag me alleen af of dit grieperige gevoel inderdaad een griepje is of dat het bij de zwangerschap hoort.
Mijn gezonde eetpatroon is veranderd in vooral koolhydraten, vet eten en vla. Dat trek ik het best. Als ik groente zie begin ik te kokhalzen. Ik snap er helemaal niets van. Iedere dag neem ik me voor om gezonder te eten, maar het lukt gewoon echt niet. Ik slik wel foliumzuur, maar geen extra vitamines voor zwangere vrouwen. Zal me hier nog even in gaan verdiepen.
Tegen de misselijkheid heb ik al van alles geprobeerd. Ik heb alle topics hierover uitgeplozen, maar tot op heden nog geen oplossing gevonden.
Ik hoop eigenlijk wat herkenning en geruststelling te vinden in dit topic. Ik schaam me er best voor dat het me zo tegenvalt en voel me echt een enorme aansteller. Dat ik de hele dag met al mijn fysieke klachten bezig ben, heeft natuurlijk ook geen positief effect op mijn humeur. Op hele slechte dagen vraag ik mezelf zelfs wel eens af of ik zwanger had willen worden als ik dit had geweten. Ik voel me verdrietig hierdoor en ben bang dat dit een slechte invloed op mijn kindje heeft
Ik ben 8 weken zwanger. Helemaal gewenst en gepland, maar de echte blijdschap wil nog niet echt komen. Zoals de titel van dit topic al zegt, valt de zwangerschap op lichamelijk gebied erg tegen.
Ik ben halverwege de dertig en dit is mijn eerste zwangerschap. Ik was voor mijn zwangerschap fit, sportte iedere dag, geen overgewicht, rookte niet, geen andere ongezonde gewoontes.
Nu ik zwanger ben, voel ik me vanaf week 5 al een vaatdoek. Ik ben de hele dag misselijk en het is iedere dag weer een gevecht wat ik wel en niet kan eten. Gelukkig niet vaak overgeven, maar ik ervaar de misselijkheid als slopend. Als ik thuis ben lig ik meestal op de bank of op bed te slapen. Maar goed, dit hoort bij zwanger zijn en hopelijk gaat dit ergens rond week 12 over.
Maar daarnaast voel ik me nu dus ook al drie weken alsof ik griep krijg. Koude rillingen, spierpijn, stijve nekspieren, hoofdpijn, rugpijn, keel, opgezette klieren. Ik weet dat je weerstand lager is als je zwanger bent en ik dus gevoeliger ben voor virusjes enzo. Ik vraag me alleen af of dit grieperige gevoel inderdaad een griepje is of dat het bij de zwangerschap hoort.
Mijn gezonde eetpatroon is veranderd in vooral koolhydraten, vet eten en vla. Dat trek ik het best. Als ik groente zie begin ik te kokhalzen. Ik snap er helemaal niets van. Iedere dag neem ik me voor om gezonder te eten, maar het lukt gewoon echt niet. Ik slik wel foliumzuur, maar geen extra vitamines voor zwangere vrouwen. Zal me hier nog even in gaan verdiepen.
Tegen de misselijkheid heb ik al van alles geprobeerd. Ik heb alle topics hierover uitgeplozen, maar tot op heden nog geen oplossing gevonden.
Ik hoop eigenlijk wat herkenning en geruststelling te vinden in dit topic. Ik schaam me er best voor dat het me zo tegenvalt en voel me echt een enorme aansteller. Dat ik de hele dag met al mijn fysieke klachten bezig ben, heeft natuurlijk ook geen positief effect op mijn humeur. Op hele slechte dagen vraag ik mezelf zelfs wel eens af of ik zwanger had willen worden als ik dit had geweten. Ik voel me verdrietig hierdoor en ben bang dat dit een slechte invloed op mijn kindje heeft
vrijdag 11 oktober 2019 om 22:12
Tiswa schreef: ↑11-10-2019 21:43Weet je zeker dat het om emesafene gaat? Ik ben 4 maanden geleden bevallen en heb het bijna de helft van mijn zwangerschap gekregen. Mijn schoonzus een jaar geleden ook en een vriendin 1,5 jaar geleden ook. Volgens mijn huisarts kon je het zonder problemen gebruiken.
Ja, want zeer recent van iemand gehoord die het om bovenstaande reden niet meer voorgeschreven krijgt ivm pas herzien protocol (gaat om afgelopen maand)
vrijdag 11 oktober 2019 om 22:13
Ik vond het zwanger zijn echt helemaal niks aan. De eerste weken was echt het meest afzien, in slaap vallen voor de tv, geen eetlust, misselijk en chagrijnig. Na week 12 werd het beter om na week 22 in lichamelijke ongemakken uit te komen. Bekkeninstabiliteit oa. Maar er zijn toch drie prachtige lieve kinderen uit voort gekomen. Ik zei altijd dat ik niet goed was in zwanger zijn. Het scheelt wel dat je af kan tellen, ook al is het nog een heel eind vanaf 20 weken deed ik dat al. Als je chronisch ziek ben weet je niet wanneer het ophoudt dacht ik altijd maar...
vrijdag 11 oktober 2019 om 22:20
Oke.. gelukkig is het hier dan gewoon goed gedaan. Dan hoop ik, als mij ooit nog een zwangerschap gegund is, ik niet weer zo misselijk word. Zonder emesafene had ik echt niet kunnen functioneren.
zaterdag 12 oktober 2019 om 00:46
zaterdag 12 oktober 2019 om 01:07
Weet je zeker dat het een eenling is? Ik voelde me ook erg beroerd, bleek dat ik zwanger was van een tweeling, waarbij je meer klachten kunt hebben omdat de gormoonlevels hoger zijn. Tot een week of 20-25 voelde ik me misselijk en moe en depressief. Maar gelukkig voelde ik me de laatste weken echt stukken beter en kon ik vrijwel alles.
zaterdag 12 oktober 2019 om 01:27
Gefeliciteerd!
Heel herkenbaar. Regelmatig vroeg ik me af hoe ik toch het gevoel kon hebben dat ik vreselijk veel alcohol gedronken had ... Een soort permanente kater.
Doodmoe: ik werkte destijds meer dan 40 uur per week en had daarbij 3 uur reistijd (retour) per dag. Dat was alles wat ik deed. Wakker, reizen, werken, reizen, slapen. En weer overnieuw.
Heb de eerste 16 a 18 weken privé niets ondernomen.
Het ging pas weer beter na een week of 20. Toen viel de moeheid beter te handelen, wist ik wat ik kon eten en dat ijsblokjes mijn 'craving' waren.
Succes. Het komt echt weer goed. En niet voor iedereen is een zwangerschap een fluitje van een cent. Het is zeker niet mijn grootste hobby. En toch kriebelt het langzaam voor een tweede.
Heel herkenbaar. Regelmatig vroeg ik me af hoe ik toch het gevoel kon hebben dat ik vreselijk veel alcohol gedronken had ... Een soort permanente kater.
Doodmoe: ik werkte destijds meer dan 40 uur per week en had daarbij 3 uur reistijd (retour) per dag. Dat was alles wat ik deed. Wakker, reizen, werken, reizen, slapen. En weer overnieuw.
Heb de eerste 16 a 18 weken privé niets ondernomen.
Het ging pas weer beter na een week of 20. Toen viel de moeheid beter te handelen, wist ik wat ik kon eten en dat ijsblokjes mijn 'craving' waren.
Succes. Het komt echt weer goed. En niet voor iedereen is een zwangerschap een fluitje van een cent. Het is zeker niet mijn grootste hobby. En toch kriebelt het langzaam voor een tweede.
zaterdag 12 oktober 2019 om 01:58
Het eerste trimester leek één lange kater (kwaaltjes, moe en over de toiletpot hangen). Dat verdween gelukkig heel snel na die magische 12 weken grens. Tussen week 14 en 35, geloof niet dat ik mij ooit zo gezond en fit heb gevoeld. Met week 36 begon het gemier van brandend maagzuur en miniblaas maar dat vond ik kinderspel vergeleken met die misselijkheid en moeheid. Aan het einde van week 37 had ik kind in mijn armen 
, dus dat heeft ook niet echt lang geduurd.
Ik heb destijds wel liters verse gemberthee gedronken tegen de misselijkheid. Als ik maar het idee had dat ik er iets tegen kon doen hielp het mij al.
, dus dat heeft ook niet echt lang geduurd. Ik heb destijds wel liters verse gemberthee gedronken tegen de misselijkheid. Als ik maar het idee had dat ik er iets tegen kon doen hielp het mij al.
zaterdag 12 oktober 2019 om 02:18
piepp schreef: ↑11-10-2019 21:11Wat vervelend dat je je zo voelt maar het is heel normaal. Zwanger zijn is ook gewoon zwaar en soms helemaal niet leuk.
Probeer toe te geven aan de dingen die je lichaam wil (of niet wil). Het heeft geen zin om je er tegen te verzetten.
Ik ben de hele zwangerschap ‘niet fit’ geweest, geen eetlust alleen ongezonde dingen, heb ook heel veel op de bank gelegen. Ik wou wel van alles maar het ging gewoon niet.
Luister naar je lichaam en neem genoeg rust. Veel meer kan je niet doen.
Dit
Verzet je niet tegen je nieuwe eetgewoonten. Eet dus gewoon vla en koolhydraten.
Ga zeker geen groenten voor jezelf maken als je lichaam dat niet wil.
zaterdag 12 oktober 2019 om 07:58
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Zwanger zijn is ook mijn hobby niet. Ik heb de hele zwangerschap last gehad van misselijkheid, maar het werd wel beter na een week of 16. Ik vond de eerste maanden ook echt uitzichtloos, die misselijkheid is inderdaad slopend en het gevoel dat het nog zo lang duurt. Maar wat de anderen zeggen, geef eraan toe. Eet die koolhydraten en dwing jezelf niet om groenten te eten. Ik kon de eerste drie maanden alleen maar vette dingen eten want dat ging wel goed, daarna gelukkig weer helemaal goed gekomen! Sterkte en laat het idee varen dat je moet genieten. Toen ik dat los kon laten werd het voor mijn gevoel al een stuk beter. Ik ben naar mijn omgeving ook open geweest over dat ik heel blij was met mijn zwangerschap, maar dat het zwanger zijn zelf me gestolen kon worden. Hierop heb ik veel herkenning gekregen wat ik erg prettig vond.
Hier gaf de verloskundige trouwens als tip om suprimal, reistabletjes, te slikken tegen de misselijkheid. Heeft mij wel goed geholpen, haalde net de pieken eraf waardoor ik kon blijven functioneren
Hier gaf de verloskundige trouwens als tip om suprimal, reistabletjes, te slikken tegen de misselijkheid. Heeft mij wel goed geholpen, haalde net de pieken eraf waardoor ik kon blijven functioneren
zaterdag 12 oktober 2019 om 08:10
Herkenbaar! Ben nu bijna 13 weken en nu gaat het iets beter maar heb de afgelopen weken ook veel op de bank gelegen en mezelf afgevraagd waarom ik in godsnaam zo nodig zwanger wilde worden!
Veel ziek geweest ook, maar eet gewoon dat gene wat je wel kan eten. Voel je niet schuldig omdat je niet blij bent, dat gevoel komt later wel. Ik ben overigens ook nog niet in de gloria, het zijn puur je hormonen.
Succes, ondanks dat Het gewenst en gepland is valt het soms gewoon niet mee, en daar mag je je beste slecht over voelen, maar het wordt op den duur beter
Veel ziek geweest ook, maar eet gewoon dat gene wat je wel kan eten. Voel je niet schuldig omdat je niet blij bent, dat gevoel komt later wel. Ik ben overigens ook nog niet in de gloria, het zijn puur je hormonen.
Succes, ondanks dat Het gewenst en gepland is valt het soms gewoon niet mee, en daar mag je je beste slecht over voelen, maar het wordt op den duur beter
zaterdag 12 oktober 2019 om 09:58
Precies dit. Ik ben er ook heel open over (geweest) tegen mijn omgeving, dat die roze wolk ontbreekt en ik me zo beroerd voelde. En dan ineens beginnen al die mensen die zo rozengeur en maneschijn waren over hun zwangerschappen te vertellen dat ze dat ook hadden en dus de schijn hebben opgehouden omdat ze zich schaamden.
Nergens voor nodig dus, komt veel meer voor dan je denkt!
zaterdag 12 oktober 2019 om 10:16
Hoi! Ik ben zelf 6 weken zwanger en juich het ook niet uit van blijdschap, iets wat ik vooraf wel gedacht had. Geef het echt even wat tijd. Alles is nu nog helemaal niet ''echt'' en ''concreet''. Immers heb je -denk ik- nog geen echo gehad, het nog niet aan je omgeving verteld (dus geen positieve steun) en ook nog geen dikke babybuik. Het enige wat je nu ziet dat zijn de vervelende klachten. Je mind beseft denk ik nog niet helemaal dat je écht zwanger bent daardoor. Ik probeer elke dag heel bewust te denken: ''yess ik ben misselijk omdát ik zwanger ben''. Kijk eens wat je lichaam allemaal kan! Het is een nieuw mensje aan het maken. Super logisch dat je lichaam er zo aan toe is! Succes!
zaterdag 12 oktober 2019 om 11:00
Wat naar dat daar voor sommige mensen zo’n schaamte bij komt kijken. Ik ken juist heel veel mensen die hun zwangerschappen helemaal niks vonden, dus ik heb er nooit een probleem mee gehad om te zeggen dat ik me ruk voelde. Toen ik tegen mijn verloskundige zei dat genieten wel lastig is als je kotsmisselijk bent, keek ze me verbijsterd aan, en zei: maar hier is toch ook geen klap aan, dit is gewoon stom. Natuurlijk geniet je daar niet van.Naatje2000 schreef: ↑12-10-2019 09:58Precies dit. Ik ben er ook heel open over (geweest) tegen mijn omgeving, dat die roze wolk ontbreekt en ik me zo beroerd voelde. En dan ineens beginnen al die mensen die zo rozengeur en maneschijn waren over hun zwangerschappen te vertellen dat ze dat ook hadden en dus de schijn hebben opgehouden omdat ze zich schaamden.
Nergens voor nodig dus, komt veel meer voor dan je denkt!
Een van mijn collega’s zei ooit: ‘ik ben niet blij dat ik zwanger ben, ik ben blij dat ik een kind krijg. Die zwangerschap is een noodzakelijk kwaad.’ En dat vind ik een goede manier om het uit te drukken voor veel mensen, en heb ik me zelf ook aan vastgehouden.
zaterdag 12 oktober 2019 om 11:40
Het komt door hormonen. Je maakt 1000x zoveel oestrogenen aan in die eerste 3 maanden en dat voel je. De een is meer oestrogeen-gevoelig dan de ander. Ik ben dat ook heel erg.
Bij mij zat er ook verschil tussen beide zwangerschappen.
Je zou eens je licht op kunnen steken bij Care for Women. Die zijn gespecialiseerd in vrouwenhormonen, incl. zwangerschap.
Sterkte! Over een maand voel je je waarschijnlijk veel beter en helemaal blij.
Bij mij zat er ook verschil tussen beide zwangerschappen.
Je zou eens je licht op kunnen steken bij Care for Women. Die zijn gespecialiseerd in vrouwenhormonen, incl. zwangerschap.
Sterkte! Over een maand voel je je waarschijnlijk veel beter en helemaal blij.
zaterdag 12 oktober 2019 om 11:46
Ben het helemaal met je eens hoor maar vind het tegenwoordig ook wel lastig. Ik had constant het gevoel dat ik iets in de trant van het volgende moest zeggen: ja ben dus zwanger, ja heeeeel dankbaar hoor dat dat allemaal zonder problemen is verlopen bij mij, want het kan ook anders blablabla maar ja voel me niet echt lekker.nausicaa schreef: ↑12-10-2019 11:00Wat naar dat daar voor sommige mensen zo’n schaamte bij komt kijken. Ik ken juist heel veel mensen die hun zwangerschappen helemaal niks vonden, dus ik heb er nooit een probleem mee gehad om te zeggen dat ik me ruk voelde. Toen ik tegen mijn verloskundige zei dat genieten wel lastig is als je kotsmisselijk bent, keek ze me verbijsterd aan, en zei: maar hier is toch ook geen klap aan, dit is gewoon stom. Natuurlijk geniet je daar niet van.
Een van mijn collega’s zei ooit: ‘ik ben niet blij dat ik zwanger ben, ik ben blij dat ik een kind krijg. Die zwangerschap is een noodzakelijk kwaad.’ En dat vind ik een goede manier om het uit te drukken voor veel mensen, en heb ik me zelf ook aan vastgehouden.
Ik had soms het idee dat je niet kon zeggen dat je je niet goed voelde, want jij kan tenminste zwanger worden, zoiets.
zaterdag 12 oktober 2019 om 11:54
zaterdag 12 oktober 2019 om 11:57
Zwanger zijn is echt voor iedereen anders. Wat in elk geval helpt is om je erbij neer te leggen: het is wat het is. Er komt echt wel weer een moment dat je gezond kunt gaan eten en dat je je wat fitter voelt.
Bel voor je misselijkheidsklachten naar de huisarts als het na dit weekend niet over gaat. Na de huis-tuin-en-keukenmiddeltjes zijn er ook medicijnen die zorgen dat het wat draaglijker wordt.
Mocht de misselijkheid na 12 weken nog zo zijn, dan kun je contact zoeken met iemand van ZEHG. Ze kunnen hiet niet voor je oplossen, maar je kunt je wel minder alleen voelen: https://www.zehg.nl/
Bel voor je misselijkheidsklachten naar de huisarts als het na dit weekend niet over gaat. Na de huis-tuin-en-keukenmiddeltjes zijn er ook medicijnen die zorgen dat het wat draaglijker wordt.
Mocht de misselijkheid na 12 weken nog zo zijn, dan kun je contact zoeken met iemand van ZEHG. Ze kunnen hiet niet voor je oplossen, maar je kunt je wel minder alleen voelen: https://www.zehg.nl/
zaterdag 12 oktober 2019 om 11:58
Blijkbaar had ik mazzel met mijn omgeving, want ik voelde dat dus helemaal niet zo. Zwanger worden ging bij mij ook niet vanzelf, en toch had niemand het idee dag ik blij moest zijn met die zwangerschap zelf.dnk schreef: ↑12-10-2019 11:46Ben het helemaal met je eens hoor maar vind het tegenwoordig ook wel lastig. Ik had constant het gevoel dat ik iets in de trant van het volgende moest zeggen: ja ben dus zwanger, ja heeeeel dankbaar hoor dat dat allemaal zonder problemen is verlopen bij mij, want het kan ook anders blablabla maar ja voel me niet echt lekker.
Ik had soms het idee dat je niet kon zeggen dat je je niet goed voelde, want jij kan tenminste zwanger worden, zoiets.
Maar het is duidelijk its dat veel vrouwen wel zo voelen, dus hoe meet openheid hoe beter lijkt me inderdaad.
zaterdag 12 oktober 2019 om 12:01
zaterdag 12 oktober 2019 om 12:03
Gefeliciteerd 
Dit is iets dat niemand je vooraf vertelt he, dat er ook nog roze wolkjes met grijze randjes bestaan...
Mij klinkt het een beetje als zwanger gecombineerd met een griepje. Het probleem is alleen dat je niet veel kunt, al mag paracetamol wel (in mijn tijd althans). Zelfs neusspray wordt afgeraden. Tegelijkertijd trekt de natuur je ongeboren kind voor. Je kindje krijgt alles wat het nodig heeft en wat overblijft is voor jou. En dat is op het moment dus gewoon heel weinig.
Andere dingen eten is wel vrij normaal. Als zwangere schijn je alles beter te ruiken waardoor je smaak kan veranderen. Komt wel weer goed. Ooit.
Met een griepje/zware verkoudheid mag je je overigens gewoon ziek melden hoor. Dat zou je normaal misschien niet zo snel doen, maar in dit geval zou ik lekker een weekje thuis blijven.
Dit is iets dat niemand je vooraf vertelt he, dat er ook nog roze wolkjes met grijze randjes bestaan...
Mij klinkt het een beetje als zwanger gecombineerd met een griepje. Het probleem is alleen dat je niet veel kunt, al mag paracetamol wel (in mijn tijd althans). Zelfs neusspray wordt afgeraden. Tegelijkertijd trekt de natuur je ongeboren kind voor. Je kindje krijgt alles wat het nodig heeft en wat overblijft is voor jou. En dat is op het moment dus gewoon heel weinig.
Andere dingen eten is wel vrij normaal. Als zwangere schijn je alles beter te ruiken waardoor je smaak kan veranderen. Komt wel weer goed. Ooit.
Met een griepje/zware verkoudheid mag je je overigens gewoon ziek melden hoor. Dat zou je normaal misschien niet zo snel doen, maar in dit geval zou ik lekker een weekje thuis blijven.
ceylon wijzigde dit bericht op 12-10-2019 12:11
1.47% gewijzigd
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
zaterdag 12 oktober 2019 om 12:06
Precies. Hier ging de tweede keer zwanger worden ook niet vanzelf, maar pas na de tweede miskraam kwamen de verhalen uit mijn omgeving van vriendinnen en zelfs familie die ook miskramen hadden gehad of in een medisch traject hadden gezeten. Die hadden het er ook nooit over gehad en deden tot die tijd gewoon of ze appeltje eitje zwanger waren geworden. Vond ik erg bijzonder om het dan pas te horen. Alsof je dan bent “ingelijfd” en dan pas te horen mag krijgen over de moeilijke kant van zwanger worden en zwanger zijn.nausicaa schreef: ↑12-10-2019 11:58Blijkbaar had ik mazzel met mijn omgeving, want ik voelde dat dus helemaal niet zo. Zwanger worden ging bij mij ook niet vanzelf, en toch had niemand het idee dag ik blij moest zijn met die zwangerschap zelf.
Maar het is duidelijk its dat veel vrouwen wel zo voelen, dus hoe meet openheid hoe beter lijkt me inderdaad.
Want het is nu niet bepaald dat er in de media verder een reeel beeld geschetst wordt van zwangerschap: al die stralende vrouwen met hun “zwangerschapsglow” en beeldige creaties aan. Dan ga je toch denken dat je niet normaal bent als je omgeving meedoet aan die schone schijn.
Een vriend zei toen ik zo intens misselijk was; ja maar je hebt wel echt die zwangerschapsgloed. (Want ik kreeg ook heel veel “ja maar”-en in die periode: waarom ik wèl gelukkig zou moeten zijn)
Ik zei ja dat komt omdat ik me moet inhouden niet te gaan kotsen nu en het daar nogal warm van krijg.
Hij wist niet waar hij moest kijken
zaterdag 12 oktober 2019 om 12:11
Tot mijn 18e week had ik dit. Toen speelde het alleen geestelijk. De hormonen namen mij over, ik was mezelf niet en dat voelde ik al te goed. Nu 38 weken zwanger en dan zijn er weer andere kwaaltjes.
Zwangerschap is ook niets voor mij. Maar je doet het voor een reden... overigens als ik nu kijk vond ik het mentale het zwaarst en hoop ik dat niet meer mee te maken.
Zwangerschap is ook niets voor mij. Maar je doet het voor een reden... overigens als ik nu kijk vond ik het mentale het zwaarst en hoop ik dat niet meer mee te maken.
zaterdag 12 oktober 2019 om 12:41
Tja, en dat ‘je weet waar je het voor doet’ kon ik dus helemaal niks mee. Want nee, ik wist nog helemaal niet hoe het was om een kind te hebben, maar ondertussen was ik wel 25 weken lang kotsmisselijk. Ik snap dat het aardig bedoeld was, en om het draaglijker te maken, maar dat werkte bij mij dus voor geen meter.CherryBlossom- schreef: ↑12-10-2019 12:11Tot mijn 18e week had ik dit. Toen speelde het alleen geestelijk. De hormonen namen mij over, ik was mezelf niet en dat voelde ik al te goed. Nu 38 weken zwanger en dan zijn er weer andere kwaaltjes.
Zwangerschap is ook niets voor mij. Maar je doet het voor een reden... overigens als ik nu kijk vond ik het mentale het zwaarst en hoop ik dat niet meer mee te maken.
Overigens bleek ze het inderdaad meer dan waard, maar dat wist ik op dat moment nog niet
.
