Start ICSI in september 2019

En Rucio: gefeliciteerd met je zoon! Een mooie mijlpaal alweer! En de zwangerschappen van anderen zijn gewoon confronterend en lastig. Ik snap je gevoel, ook omdat je nu al zover zou zijn geweest als - als - als en je weer opnieuw de MMM in moet.

Ja dat is zeker kut, want ik zie enorm tegen een nieuwe IVF op en weet eigenlijk niet of ik die nog wel wil. Dat gevoel heb ik eigenlijk altijd al, alleen nooit heb ik er - hoe naïef ook - rekening mee gehouden dat dat zou betekenen dat ik maar 1 kind zou hebben. Heb altijd gedacht dat 1 van die 3 cryo’s het wel zou zijn.

Pfff. Heb pas over een maand een afspraak gemaakt weer bij de kliniek. Even alles laten bezinken, kijken of er ‘zin’ in een nieuwe IVF komt.

Breek even in voor Lux, wat sh*t om te lezen dit! Ik ken je nog uit het ivf topic en even van FB:)

Ben zelf ook bezig voor een tweede kindje via ivf en zie met terug lezen (ontdek dit topic pas net) dat je eerste tp gelijk liep met die van mij, ook geëindigd in vmk helaas. En heb tot mijn spijt ook ervaring met slecht ontdooien. Ging van 3 naar 0 en moest opnieuw spuiten. Dat was een klap. Snap je twijfels of je dat nog een keer wil doen ook goed, weet niet of ik een derde keer wil spuiten en dacht (iets te gemakkelijk) dat een tweede kind wel zou lukken met de cryo’s uit poging 1.

Naja, veel woorden en wil je vooral sterkte wensen. Dikke knuffel

Hee Sofie! Ja dat weet ik nog hoor!

Niet leuk voor jou maar wat heerlijk herkenbaar dit. Ik voel me ook zo naïef dat ik er blind vanuit ging dat er nog wel een kind uit die cryo’s zou komen. Echt nooit bij stilgestaan dat het een heel realistisch scenario zou zijn om op dit punt te belanden. Ik dacht IVF lost het gewoon op voor ons.

Jij bent dus toch nog een poging gaan doen begrijp ik, en die is ook niet gelukt? Dat je nu voor de keuze voor poging 3 staat?

Nog niet voor de keuze, heb nog 3 cryo’s (en zit nu in de wachtweken) maar ben er wel al veel mee bezig. Ga er niet meer vanzelfsprekend vanuit dat we ook echt nog drie kansen hierna hebben.

Zonder het topic te kapen even snel. Jaar geleden gestart, natuurlijke cyclus lukte niet en toen 3x tp gehad. Bij de laatste waren ze vergeten te zeggen dat ze drie cryo’s hadden moeten ontdooien. Dus toen ik me per mail aanmeldde omdat de test negatief was bleek opeens dat de vriezer leeg was. Heel pijnlijk.

Weer op de wachtlijst, opnieuw spuiten. Is me overigens mee gevallen. Had grote hoop op de verse tp aangezien mijn dochter ook van een verse poging is (blijft altijd zo grappig om te typen) helaas niet gelukt. Vorige cryo leverde een positieve test op maar een slechte echo bij 7 weken. Nu weer op het bankje maar met weinig hoop.

Worstel heel erg met de vraag hoe ver ik wil gaan. Merk dat het emotioneel erg veel kost bij mezelf en mijn man. En toen we dachten dat het eindelijk gelukt was, zo blij! Dat zal je wel herkennen denk ik, zo pijnlijk als het dan toch afgenomen word. Dus de wens is er zeker! Maar hoe lang ga je door...

Hoe sta je er zelf op dit moment in? En je vriend?

Oh jee wat een traject alweer voor jullie. Veel meegemaakt. En nu dus weer even heel spannend

Ik sta er denk ik hetzelfde in als jij, maar dan al op een veel eerder moment in het traject: hoe ver wil ik gaan?

Ik heb een fantastisch, prachtig kind, waar ik met mijn hele hart en nog veel meer van hou, ik kan me geen voorstelling maken van een leven zonder hem. En dat gevoel zou ik voor een tweede natuurlijk ook hebben.

Maar: ik mis nu niks. Ik voel me niet incompleet, ik heb niet dat allesoverheersende verlangen naar een nr. 2 dat me er bij zoon zo goed doorheen trok (niet zozeer de IVF, dat ging toen natuurlijk van een leien dakje, maar de 2 jaar voor we bij IVF uitkwamen, bedoel ik). Als ik naar mijn gezin kijk denk ik: ik ben gelukkig zo.

Wat mijn gevoel is: ik weet wat ik heb. Ik heb mijn kind. En ik ben misschien wel klaar om dat wat onzeker is op te geven en te focussen op wat ik heb. Dat niet meer te laten beïnvloeden en overschaduwen door IVF. Maar in ieder geval niet te lang.

2 van mijn 3 cryo’s zijn goed ontdooid en geïmplanteerd geraakt, nr. 3 is dus vandaag niet verder ontwikkeld. Die 2 eersten ben ik allebei heel even zwanger van geweest, maar biochemische zwangerschappen geworden (4+3 en 4+4). Ik was daar verdrietig van, maar niet compleet ontredderd. Ik ben vandaag verdrietig, maar ook rustig. Ik heb niet de angst voor dat het nooit meer zal lukken want ik vind een 2de geen noodzaak.

Ideale manier om in een IVF-traject te staan, zou je denken. Maar met die berusting en acceptatie wordt de emotionele en fysieke prijs van IVF wel ineens hoog. Waarom zo ver gaan voor iets dat geen noodzaak is?

Ik weet wat ik heb. Wat ik heb is heel erg goed. Wil ik dat laten overschaduwen door het onbekende? Door een kans op dubbel zoveel geluk? Een kans, maar geen garantie.

Zo sta ik erin.
Maar mijn wil man echt heel heel heel graag een tweede. En ik weet hoe het is om een zeer sterke onvervulde kinderwens te hebben. Ons gezin is niet alleen van mij. Dus ik wil hem dit ook niet nu zo abrupt ontnemen.

We hebben wel een goed gesprek gehad vandaag erover en zijn tot de conclusie gekomen dat er 4 opties zijn:

1. Stoppen en focussen op wat er is.
2. Zsm beginnen met een nieuwe IVF (zeg maar januari). Ik wil vragen of ik het korte protocol zou mogen in zo’n geval, omdat ik zoveel last had van die hormonen en daar zo ziek van was. Dus dat gaan we bespreken met de fertiliteitsarts.
3. Een paar maanden pauze en dan zien hoe we erin staan.
4. Andere opties overwegen (onderzoeken of adoptie iets voor ons zou kunnen zijn).

Denk dat het voor ons allebei fijn is om op een rijtje te hebben wat onze mogelijkheden zijn. Nu even volledige rust een maand, om na te denken, bij te komen, te praten, dingen uit te zoeken. En dan een afspraak, maar sowieso geen behandelingen meer voor O&N. Ik wil graag even kunnen genieten van de feestdagen met mijn mannen, onze families, lekker wijn kunnen drinken en allerlei rood vlees en rauwe vis kunnen eten tot ik er misselijk van ben

Ja mij lijkt een tweede ook leuk hoor. Maar een leven met z’n drietjes lijkt me ook fijn. Als we nu niet een traject ingaan en geen zwangerschap en babytijd meer ingaan dan kunnen we met zoon volgend jaar omdat ik dan een baan heb de reizen gaan maken die ik graag met hem wil maken. Kan ik me op m’n carrière gaan storten en de dingen doen die ik daar zo graag voor zou willen doen. Met z’n drietjes een toekomst op gaan bouwen. Ik zie dat echt wel voor me.

Maar ja, ik denk ook: misschien is het de volgende IVF wel raak en dan scheelt het nauwelijks tijd en kunnen we het doen met 2. Zal zoon het niet missen? Zal het niet vervelend voor hem zijn als hij straks niemand heeft om jeugdherinneringen of zorg voor z’n ouders mee te delen? Hij is de allereerste van de nieuwe generatie in de familie en het lijkt er niet op dat er snel neefjes en nichtjes gaan komen met wie hij samen kan opgroeien.

Wij hadden een prima IVF1 maar dat biedt ook geen garanties voor de toekomst.

Wat ik bij m’n tweede IVF als ik die ga doen wil weten is:

1. Mag ik ook een kort protocol doen?
2. Wat vinden ze van die slechte cryo’s: komt dat door het invriezen denken ze, of hebben wij gewoon mazzel gehad dat zoon de enige uit 4 was die goed was?
3. Vorige keer had ik een opbrengst van 14 follikels, 11 rijpe eicellen, 6 bevruchtingen en 4 embryo’s. Dat was opzich een mooie score; hoe optimaliseren we nu ik ruim 3 jaar ouder ben de score?
4. Of ze een labje willen prikken (TSH, T4, prolactine). M’n cyclus zelf geloof ik wel, die is volstrekt regelmatig, maar wil even zeker weten dat m’n schildklier of het feit dat ik al 1.5 jaar geen bv meer geef maar nog steeds melkproductie heb geen parten spelen.
5. Hebben ze nog iets om de bijwerkingen van decapeptyl te verminderen (had ik heel veel last van)?
6. Ik wil andere pijnstilling bij de punctie. Ik had rapifen maar ik reageer daar niet goed op dus ik wil iets anders.

Misschien zitten er vragen tussen die jij ook aan je FA wil stellen

Lux: lastige overwegingen. Ik heb een tijd gehad dat ik ook toch nog wel heel graag een tweede wilde. Dat was afgelopen maart - zo graag het nog een keer willen meemaken: een zwangerschap (mijn zwangerschap was in medisch en lichamelijk opzicht goed te doen), de euforie ontmoeting met je kindje, het idee dat het voor SA zo leuk zou zijn om een broertje of zusje te hebben, etc. Mijn man had zoiets van: "nou Baggal, als je echt wel graag wil dan ben ik nog wel bereid om - maar liever niet..." Uiteindelijk besloten dat het goed is zo en dat ik ook niet wil dat die knop weer omgaat naar een tweede met alle gevolgen en onzekerheid. Ik zit nu ook echt in een fase dat ik alle voordelen zie van het hebben van een kind. Zo gaan we in 2021 een wereldreis maken. Dat had niet gekund met meer dan een kind. Toegegeven: de leeftijd van mijn man en de IVF kosten in de UK speelden ook een rol bij de overweging. Maar ik ben wel gelukkig en dankbaar (en heb soms mijn handen vol aan alleen SA ).

Voor wat betreft je embryos denk ik dat je met je zoontje gewoon enorm veel geluk hebt gehad dat het destijds meteen raak was en dat dit ook een referentie kader is geworden. Des te groter is de teleurstelling nu, omdat je er gewoon op rekende (en mocht rekenen) dat een eventuele sibling bij die batch van 3 embryos zat...
Ik heb altijd van mijn arts begrepen dat als het ontdooien niet goed gaat, het ook geen sterk embryo zou zijn geweest trouwens. En het is helaas zo dat je bij IVF toch een verhoogde kans hebt op VMK's. Lilly en ik hebben er ook twee gehad... en zijn uiteindelijk ook zwanger geworden van onze cryos.

Aan de andere kant, als je echt graag een tweede wil heb je echt nog wel een aantal kansen - maar dat betekent helaas wel weer alles opnieuw doen. Heel veel sterkte lieverd. Het is een duivels dilemma.

Ja dat heb ik dus niet, dat gevoel van ‘ik wil het nog een keer meemaken’. Ik zie me dan eerder met 2 grotere kinderen bordspelletjes doen enzo

Leuk dat jullie op wereldreis gaan! Lijkt me heel gaaf!

Ik bedoel qua embryo’s meer of ze chromosomaal abnormaal waren of beschadigd door het vries- en dooiproces of dat het aan mijn baarmoeder ligt. Dus of het wellicht ‘aan ons’ ligt zeg maar. Niet dat je daar veel aan kan doen, welke van de 3 het ook is, maar ben benieuwd hoe zij dat zien.

Lux, ik heb die vraag destijds ook gesteld aan de fertiliteitsarts. Zij gaf aan dat ze vaak zien dat per "batch" maar 1 of 2 goede embryo's uiteindelijk zitten waar een kind uit voortkomt. De vmk moest ik dus niet bij mezelf zoeken, maar dat waren geen levensvatbare embryo's. Het is natuurlijk nooit verkeerd om bepaalde dingen uit te sluiten zoals afwijkende vitamine waarden of je schildklier.
Snap je twijfel over een nieuwe poging. Aan de andere kant: wat is een jaar op een mensenleven? Maar ik snap je he-le-maal hoor! Vooral alle spanning rondom het traject vind ik killing!

Lilly, precies dat heeft Dr Abramov destijds ook tegen ons gezegd na de eerste en zelfs de tweede VMK. Hij gaf ook aan dat dit niet alleen aan het slechte, gefragmenteerde zaad van mijn man lag, maar ook aan het feit dat de eitjes gerijpt waren die normaliter niet gerijpt zouden zijn en kwalitatief minder zouden kunnen zijn... VMK's komen helaas verdomde vaak voor bij IVF en ook omdat 'wij' vaak eerder testen zien wij eerder het positieve resultaat, wat bij een normale bevruchting misschien wel onopgemerkt zou zijn gebleven...

lilly1980 schreef: ↑

19-11-2019 16:53

Lux, ik heb die vraag destijds ook gesteld aan de fertiliteitsarts. Zij gaf aan dat ze vaak zien dat per "batch" maar 1 of 2 goede embryo's uiteindelijk zitten waar een kind uit voortkomt. De vmk moest ik dus niet bij mezelf zoeken, maar dat waren geen levensvatbare embryo's. Het is natuurlijk nooit verkeerd om bepaalde dingen uit te sluiten zoals afwijkende vitamine waarden of je schildklier.
Snap je twijfel over een nieuwe poging. Aan de andere kant: wat is een jaar op een mensenleven? Maar ik snap je he-le-maal hoor! Vooral alle spanning rondom het traject vind ik killing!

Je gaat je bijna afvragen waarom je al die moeite nog doet voor die cryo’s dan

Als ik in Groningen zou wonen zou dat me wel wat lijken.

En dat denk ik zelf ook wel hoor: kom Lux, wat maakt nog 1 IVF nu uit? Maar het heeft toch elke keer zo’n grote invloed op alles. Dan moet je wel echt líéver nog een kind willen. En op dit moment ben ik er nog een beetje ambivalent over, of ik liever 1 of 2 wil.

We zullen wel merken wat zwaarder gaat wegen denk ik.

lux- schreef: ↑

19-11-2019 17:21

Je gaat je bijna afvragen waarom je al die moeite nog doet voor die cryo’s dan

JIj weet dat ik na de 2e VMK's mijn cryos wilde vernietigen en dat ook met een overgebleven 2CC heb gedaan..? Moet er niet aan denken dat ik dan SA niet zou hebben gehad...

Baggal schreef: ↑

19-11-2019 17:23

JIj weet dat ik na de 2e VMK's mijn cryos wilde vernietigen en dat ook met een overgebleven 2CC heb gedaan..? Moet er niet aan denken dat ik dan SA niet zou hebben gehad...

Zo bedoelde ik het uiteraard niet maar meer: je denkt altijd hoe meer eicellen en bevruchtingen hoe beter, maar dat is dus niet per se waar. Want de eicellen die mee rijpen zijn niet allemaal goed. En meer rijpe eitjes zal eerder zijn dat meer meegerijpt is van wat niet zo goed is, dan van wat heel goed is. De logica van dr A volgend. Toch?

Misschien was zoon wel mijn dominante follikel. Weten wij veel. Misschien was SA dat ook wel. Dat bedoel ik meer.
De natuurlijke selectie vindt wat later plaats als je al die eicellen kunstmatig gaat oppompen zeg maar.

Ooh Lux wat lees ik nou! Wat balen van je (voorlopig?) laatste cryo! Dan is balen natuurlijk zacht uitgedrukt, al lees ik dat je er vrij rustig onder bent. Goed dat je wel samen met je man naar de opties heb gekeken, zo blijf je denk ik wel heel realistisch!
Dikke knuffel in ieder geval!!

Ik kom weer even terug Hoop dat dat ok is dames! Zie sowieso nog wat andere bekende uit het IVF topic

Bedankt voor je uitgebreide gedachtes Lux, heb het even goed laten bezinken. En ook de woorden van Mimi en Baggel .

Maar: ik mis nu niks. Ik voel me niet incompleet, ik heb niet dat allesoverheersende verlangen naar een nr. 2

Dit ervaar ik op dit moment wel. Ik ben er weer helemaal in meegezogen. Ben verdrietig bij een zwangerschapsaankondiging. Als ik mijn nichtjes samen zie spelen denk ik 'aah wat leuk als je met een zusje samen kan spelen' (mag ook broertje zijn;)) het 'chille zwanger worden' wat ik aan het begin wel ervoer, ondanks de wat trage start, ben ik kwijt.

En ik ben misschien wel klaar om dat wat onzeker is op te geven en te focussen op wat ik heb. Dat niet meer te laten beïnvloeden en overschaduwen door IVF.

En dat heb ik dan ook, wat het zo dubbel maakt! Ik haat het dat ik bij afspraken in de toekomst denk. Ohja leuk maar wat als ik zwanger ben. Of bij vakanties, werk gerelateerde dingen etc. Ik run samen met mijn man een eigen bedrijf en sommige dingen kunnen we nu niet mee doorpakken omdat we in een wat als situatie hangen.
Ook een beetje wat Mimi schreef:

Je hebt niet meer de keiharde wens om moeder te worden, want dat ben je gelukkig al. En ja een tweede is natuurlijk geweldig, maar tegen welke prijs?

Heel erg herkenbaar!
Ik heb mijn opties nog niet zo helder merk ik. Maar wat heerlijk dat jij Lux, het wel zo terug hebt kunnen brengen tot een aantal opties waar jullie naar willen kijken.

Baggel, trouwens even snel. Wat gaaf van die reis! Wist ik niet, heel benieuwd naar de plannen. Wellicht wil je ze niet hier delen maar wel op fb? Klinkt hoe dan ook fantastisch!

Goed, ik ga nog wat op en neer, heen en weer met mijn gedachtes. (en voor de duidelijkheid.. ik ben dolblij iedere dag met mijn dreumes en geniet zo.. dat staat hier helemaal los van) En het helpt enorm om van anderen te lezen hoe ze er in staan, heel fijn! Denk dat ik met man ook maar een opties lijstje moet maken voor als we door de cryo's heen zijn. Want dat is zeker. Ik laat niks onbenut in de vriezer

Lux: Hoe meer eicellen en bevruchtingen hoe beter is natuurlijk niet altijd helemaal waar. Het is gewoon wel zo dat hoe meer eicellen en bevruchtingen je hebt des te meer kansen je hebt, maar het zegt niets over de vraag of het embryo bijvoorbeeld ''chromosomal abnormalities'' heeft, hetgeen je net iets vaker ziet bij IVF behandelingen. Als je uit een batch, zoals Lilly ook zegt, een paar goede embryos hebt waarvan er een paar kunnen leiden tot een doorgaande zwangerschap dan is dat gewoon top, maar als je 5 cryos hebt is het meestal niet de verwachting dat alle 5 gezonde embryos zijn. Alleen kun je daar zonder PGS ook niet altijd iets van zeggen (al zegt PGS ook weer niet alles) en zegt de grading ook niet alles over het embryo... Er is echt geen rhyme or reason met dit soort trajecten.

Sofie: Ik snap je wel hoor. Ik heb er ook een tijdje mee geworsteld - het idee dat ik gewoon nooit meer zwanger zou zijn (en ik vond de zwangerschap van SA mentaal best pittig maar ook zo ontzettend mooi en bijzonder) en er ook nooit een broertje of zusje voor SA zou komen en een kind zo kwetsbaar voelde (al is dat een hele slechte reden om een tweede te willen).
Maar... ik denk dat als bij mij de knop wel om was gegaan ik het ook moeilijk had gevonden om met eventuele teleurstellingen om te gaan en die er ook heel hard in zouden hakken. Nu het is zoals het is met alleen SA kan ik daar makkelijker vrede mee hebben, omdat ik de wens voor een tweede als het ware heb afgesloten en er is geen onzekerheid meer, waardoor het gevoel van tevredenheid en dankbaarheid overheerst. Ik zeg er wel eerlijk bij dat als ik mijn eigen behandelingen niet had hoeven betalen en als mijn man een stuk jonger zou zijn geweest dat de kans wel aanwezig zou zijn dat ik (en ook mijn man) toch nog heel graag een tweede had(den) willen hebben en we er wel weer vol voor waren gegaan (met alle mogelijke gevolgen van dien) en dat dit mogelijk ook zijn weerslag zou hebben gehad op mij als moeder en als echtgenote, omdat ik tijdens de behandelingen nou niet bepaald het zonnetje in huis was .

Bovendien denk ik ook dat jouw referentie kader net iets anders is dan dat van mij, omdat het met je dochter destijds meteen raak was, je het nodige in de vriezer had liggen en je je dus niet helemaal had voorbereid op zo veel teleurstellingen... Als het net als bij Lux en bij jou meteen raak was geweest dan had het misschien ook meer voor de hand gelegen dat we opnieuw voor een tweede waren gegaan of onze cryos zouden gebruiken. Toen ik uiteindelijk na 4 dubbele TP's en 2 VMK's zwanger raakte hadden we er ons bij neergelegd dat een genetisch eigen kind misschien niet eens meer zou lukken. Dus de verwachting dat dit bij een nieuwe ronde meteen raak zou zijn is ook niet zo groot (naast de kosten en de leeftijd van mijn man). En 2016 - het jaar waarin alles tegen leek te zitten vond ik heel erg moeiijk en ik was gewoon heel erg down (Lilly en anderen hebben mij er als het ware doorheen gesleept), maar dat soort gevoelens wil ik ook niet meer. Ik wil gewoon genieten van het buitengewone meisje dat we uiteindelijk gekregen hebben.

Kortom, vanuit mijn positie heb ik misschien ook wel makkelijker praten omdat de beslissing ook is genomen door de omstandigheden in ons geval en dat zegt weer niets over jouw situatie, want ik snap de wens voor die tweede wel heel goed.

Depster: Hoop dat jij je iets beter voelt. Weet je inmiddels of de persoon aan wie jij gedoneerd hebt ook succesvol is geweest?

Baggel, het komt en gaat hier. Weet nog niet of de ander al een succesvolle zwangerschap heeft. Die moest sowieso een cyclus wachten.. en dan is het ook afwachten welke cryosontdooiing is blijven plakken. Ik denk dat ik in mei even ga bellen, laat t sowieso even weten

.

Ah shit Sofie! Betekent dat dat je van de wachtbank bent gevallen? nog 1 cryo over?

Nee ik heb gelukkig nog niet dat ik jaloers ben op andere zwangeren, maar dat wil ik dus ook eigenlijk een beetje voorkomen door me niet teveel mee te laten slepen.

Ik haat dat rekening houden met idd ook. Ik heb alweer gezegd voorlopig maar geen weekendje weg te plannen in jan/feb omdat ik nog niet weet of ik dan weer middenin een IVF-behandeling zit. Yugh.

@Bag: nou dat gevoel heb ik dus precies. Hoe meer ik IVF in ga, hoe moeilijker het wordt, hoe meer ik idd weer in die MM-gevoelens gezogen word. En idd dat bedoelde ik met die eicellen, dat dat stimuleren voor meer dan 1 eicel dus ook een keerzijde heeft.

@Dep: balen dat het nog steeds op en af is. Hopelijk gauw op op op!

@Rucio: sorry las er helemaal overheen, nog gefeliciteerd met je dreumesje!

@Elis: ja voor zoon er was stond ik er ook heel anders in. Ik heb geen idee hoe het ziekenhuis tegenover vraag 2 staat. Ik weet dat je dan meer kans hebt op OHSS dus dan willen ze het bij mij misschien niet doen, maar aan de andere kant denk ik: jongens, jullie kunnen gewoon m’n estradiol prikken om dat in de gaten te houden, dus als dat mij heel veel bijwerkingen scheelt lijkt me dat wel wat.
Heb jij al zicht op een nieuwe afspraak? Ben het even kwijt.

Mimi, interessant over die eitjes, al spuit ik ovitrelle en geen pregnyl.

Fijn dat er een nieuw plan is waarbij je een goed gevoel hebt.

Hoe zie je inwendige pijnstilling voor je? Ze komen niet bij die eierstok met een naald dus dan zouden ze een ruggenprik/zenuwblok moeten doen, is wat overdreven voor ‘n paar minuutjes.

Maar goed ik heb ook een hekel aan die punctie, dus snap hoe je je voelt.

Hier inmiddels ook besloten toch voor IVF 2 te gaan. We bekijken het wel even per terugplaatsing hoe snel we haan, maar ik kan er wel vrede mee hebben. Ik merk dat rust me goed doet en zolang ik me in een rustperiode weer gewoon blij en mezelf voel heb ik nog wel een beetje controle voor m’n gevoel. Dat het traject me nog niet helemaal overneemt.

Zodra ik er niet meer van kan bijkomen wordt het wellicht weer een ander verhaal.

lux- schreef: ↑

02-12-2019 11:58

Mimi, interessant over die eitjes, al spuit ik ovitrelle en geen pregnyl.

Fijn dat er een nieuw plan is waarbij je een goed gevoel hebt.

Hoe zie je inwendige pijnstilling voor je? Ze komen niet bij die eierstok met een naald dus dan zouden ze een ruggenprik/zenuwblok moeten doen, is wat overdreven voor ‘n paar minuutjes.

Maar goed ik heb ook een hekel aan die punctie, dus snap hoe je je voelt.

Hier inmiddels ook besloten toch voor IVF 2 te gaan. We bekijken het wel even per terugplaatsing hoe snel we haan, maar ik kan er wel vrede mee hebben. Ik merk dat rust me goed doet en zolang ik me in een rustperiode weer gewoon blij en mezelf voel heb ik nog wel een beetje controle voor m’n gevoel. Dat het traject me nog niet helemaal overneemt.

Zodra ik er niet meer van kan bijkomen wordt het wellicht weer een ander verhaal.

Lux, ik wens je heel veel succes bij IVF2! Hopelijk wordt voor jullie 2020 een mooi vruchtbaarjaar!