Zwanger
alle pijlers
Totaal onverwacht in verwachting
donderdag 1 juni 2017 om 11:30
Hoi allemaal,
sinds nu net weet ik dat ik hoogstwaarschijnlijk al ruim 5 weken zwanger ben.
Het was niet gepland en onverwacht, mede omdat ik ervan uit ging dat ik niet zwanger kon raken.
Dat dacht ik omdat het eerder nooit was gelukt en omdat ik al 40 jaar oud ben had ik het hele idee om ooit moeder te worden al maar weer opgegeven. Ik ging er inmiddels vanuit dat ik onvruchtbaar was.
Nu ben ik ineens toch zwanger en ik besef het nog maar half.
Maar ik kan er niet omheen want ik ben op een rare manier misselijk en ik voel me meer als twee wandelende borsten dan als mezelf.
En de testen hebben het bevestigd.
Natuurlijk ben ik nog niet naar de huisarts geweest, daarvoor weet ik het te kort.
De laatste maand heeft in het teken gestaan van bbq en verjaardagen en ik heb juist veel wijn gedronken in de afgelopen maand.
Hopelijk heeft dat geen schade aangericht, in elk geval drink ik vanaf nu geen druppel meer.
Maar helaas rook ik. (in de tijd dat ik probeerde zwanger te raken rookte en dronk ik natuurlijk niet, maar na de teleurstelling dat het toch niet lukte ben ik helaas toen weer begonnen)
En ik wil graag direct stoppen nu, ik hoop dat ik dat voor elkaar krijg.
Misschien hebben jullie ervaringen die jullie willen delen, of goede motiverende worden om te stoppen met dat verschrikkelijke rookgedrag.
Ik hoop dat door dit topic de motivatie sneller kan vinden om het zo gezond mogelijk te maken voor dit nieuwe leven in mijn buik.
Heel veel liefs
sinds nu net weet ik dat ik hoogstwaarschijnlijk al ruim 5 weken zwanger ben.
Het was niet gepland en onverwacht, mede omdat ik ervan uit ging dat ik niet zwanger kon raken.
Dat dacht ik omdat het eerder nooit was gelukt en omdat ik al 40 jaar oud ben had ik het hele idee om ooit moeder te worden al maar weer opgegeven. Ik ging er inmiddels vanuit dat ik onvruchtbaar was.
Nu ben ik ineens toch zwanger en ik besef het nog maar half.
Maar ik kan er niet omheen want ik ben op een rare manier misselijk en ik voel me meer als twee wandelende borsten dan als mezelf.
En de testen hebben het bevestigd.
Natuurlijk ben ik nog niet naar de huisarts geweest, daarvoor weet ik het te kort.
De laatste maand heeft in het teken gestaan van bbq en verjaardagen en ik heb juist veel wijn gedronken in de afgelopen maand.
Hopelijk heeft dat geen schade aangericht, in elk geval drink ik vanaf nu geen druppel meer.
Maar helaas rook ik. (in de tijd dat ik probeerde zwanger te raken rookte en dronk ik natuurlijk niet, maar na de teleurstelling dat het toch niet lukte ben ik helaas toen weer begonnen)
En ik wil graag direct stoppen nu, ik hoop dat ik dat voor elkaar krijg.
Misschien hebben jullie ervaringen die jullie willen delen, of goede motiverende worden om te stoppen met dat verschrikkelijke rookgedrag.
Ik hoop dat door dit topic de motivatie sneller kan vinden om het zo gezond mogelijk te maken voor dit nieuwe leven in mijn buik.
Heel veel liefs
vrijdag 2 juni 2017 om 10:49
Shisha, rook trekt gewoon het hele huis door.
Mijn zwager en schoonzus roken allebei. Ze doen het buiten als de kinderen aanwezig zijn, maar s avonds gewoon binnen. Als neefje komt logeren stinkt het logeertasje echt goor naar oude rook.
Die rook is dus twee verdiepingen omhoog gegaan, door de kamerdeur van neefje en ook nog door zijn kastdeur.
Maar misschien ben ik er te gevoelig voor. Ik ruik het ook binnen als de buurman buiten rookt.
Mijn zwager en schoonzus roken allebei. Ze doen het buiten als de kinderen aanwezig zijn, maar s avonds gewoon binnen. Als neefje komt logeren stinkt het logeertasje echt goor naar oude rook.
Die rook is dus twee verdiepingen omhoog gegaan, door de kamerdeur van neefje en ook nog door zijn kastdeur.
Maar misschien ben ik er te gevoelig voor. Ik ruik het ook binnen als de buurman buiten rookt.
vrijdag 2 juni 2017 om 10:49
vrijdag 2 juni 2017 om 13:02
Hij is wel blij, ik had gedacht dat hij minder blij zou zijn, aangezien hij al kinderen heeft uit zijn vorige relatie.MonicaG schreef: ↑02-06-2017 09:07Hoe blij is je man met de zwangerschap?
Als hij door het dolle heen is zou je dat kunnen aangrijpen:
- hij wil het beste voor jullie kindje, dus niet meer binnen roken
- hij wil graag heel lang genieten van jullie kindje, zijn levensverwachting stijgt als hij mindert of stopt met roken
- ravotten met een kind is ook net iets gemakkelijker als je je longen niet systematisch vergiftigt,
- ...
Hem pushen om te stoppen werkt imo niet.
Stoppen doe je omdat je dat zelf graag wilt, niet omdat een ander dat wil - anders ga je gewoon stiekem roken of kont tegen de krib gooien.
Maar je kunt hem wel wijzen op de voordelen van rookvrij zijn, en ik vind het geen onredelijke gedachte je huis (en auto) rookvrij te willen hebben.
Die vermoeidheid is trouwens de normaalste zaak van de wereld.
Ik wilde het liefst 20u/dag slapen die eerste maanden van de zwangerschap.
Hij had zelfs al een paar keer aangegeven dat hij niet nog meer kinderen wilde.
Dus toen ik die test ging doen laatst en toen die positief bleek te zijn...toen was ik bang dat hij zou aandringen op een abortus...
Maar hij wilde het graag houden.
Toen ik zei; "maar je wilde toch geen kinderen meer", toen antwoordde hij; ja...maar dat was toen...voor dat ik wist dat je zwanger was! Nu is alles anders!
Bij zijn eigen kinderen hanteert hij de regel dat hij nooit in dezelfde ruimte rookt.
Gelukkig heeft hij een ruim huis met meerdere kamers.
Hij rookt al sinds zijn dertiende, maar gelukkig rookt hij niet veel, dat scheelt toch best een hoop vind ik.
Ik heb het er toch wel een beetje moeilijk mee nu met alle veranderingen ineens, voel me vreemd, hyperactief en een beetje dol.
Net een flinke huilbui gehad, allerlei emoties tuimelden over elkaar heen.
Ik ben nu net klaar met boterhammetjes aan het smeren om zo samen met hem en met de kinderen even naar het water te gaan.
Dat is een mooie afleiding.
vrijdag 2 juni 2017 om 19:30
TO als eerste: gefeliciteerd! Toch nog zwanger, wat fantastisch!
Wat betreft het roken: ik stopte 2 maanden voordat ik zwanger werd. In de fase waarin je nu zit is het misschien heel onwerkelijk. Er zit iets in je buik maar misschien nog niet helemaal in je hoofd en in je hart. En stoppen met roken is hoe dan ook klote. Ik heb tegen mezelf gezegd dat roken als ik een kind draag en heb gewoon echt GEEN optie is. Net zoals je een baby geen flesje terpentine of benzine te drinken geeft geef je je baby ook niet op andere manieren gifstoffen. Ook niet na de geboorte dus wat mij betreft.
En nu ben ik 20 weken zwanger en eerlijk, soms heb ik best zin in een sigaretje hoor, maar ik heb nooit de neiging gehad het echt te doen. Op een gegeven moment ga je je baby voelen en raak je gewend aan het idee van de baby en word je verliefd op hem/haar
en moet je er niet aan denken je baby te vergiftigen.
Mijn man is ook gestopt. Dat is wel echt heel fijn. En dat mag je ook gewoon verwachten van een vader vind ik.
Wat betreft het roken: ik stopte 2 maanden voordat ik zwanger werd. In de fase waarin je nu zit is het misschien heel onwerkelijk. Er zit iets in je buik maar misschien nog niet helemaal in je hoofd en in je hart. En stoppen met roken is hoe dan ook klote. Ik heb tegen mezelf gezegd dat roken als ik een kind draag en heb gewoon echt GEEN optie is. Net zoals je een baby geen flesje terpentine of benzine te drinken geeft geef je je baby ook niet op andere manieren gifstoffen. Ook niet na de geboorte dus wat mij betreft.
En nu ben ik 20 weken zwanger en eerlijk, soms heb ik best zin in een sigaretje hoor, maar ik heb nooit de neiging gehad het echt te doen. Op een gegeven moment ga je je baby voelen en raak je gewend aan het idee van de baby en word je verliefd op hem/haar
en moet je er niet aan denken je baby te vergiftigen. Mijn man is ook gestopt. Dat is wel echt heel fijn. En dat mag je ook gewoon verwachten van een vader vind ik.
vrijdag 2 juni 2017 om 21:37
Van harte gefeliciteerd!!
Ik weet precies hoe je je voelt ik ben nu net 8 weken zwanger, en ook onverwacht. Mijn eitjes sprongen niet maar er is er toch eentje vrij gekomen en bam zwanger.
Natuurlijk is dit het mooiste wat er is jeetje zwanger maar wat staat je leven ineens op zijn kop en moet heel veel ineens anders. Ook ik heb wat wijntjes op voor ik het wist en rookte ik een pakje per dag. Op het moment van de test had ik een sigaret in mijn handen.
Ik ben gelijk gestopt en heb sinds de test geen sigaret meer aangeraakt. Ik moet eerlijk bekennen dat het door het filmpje kwam wat hier al gedeeld is. Soms heb ik het er erg moeilijk mee maar afleiding zoeken helpt echt.
Verder rookt mijn man niet meer in mijn bijzijn. En hij gaat ook stoppen zegt hij.
De momenten dat ik het moeilijk heb denk ik aan dit bijzondere kindje in mijn buik, waardoor ik makkelijker mijn drang naast me neer kan leggen.
Ik zou zeggen probeer het gewoon sigaret aan de kant en als je het niet kan zie je dat dan wel weer. Ik hoop voor jou dat het je lukt zonder te veel stress. Heel veel succes en veel geniet plezier van dr zwangerschap.
Ik weet precies hoe je je voelt ik ben nu net 8 weken zwanger, en ook onverwacht. Mijn eitjes sprongen niet maar er is er toch eentje vrij gekomen en bam zwanger.
Natuurlijk is dit het mooiste wat er is jeetje zwanger maar wat staat je leven ineens op zijn kop en moet heel veel ineens anders. Ook ik heb wat wijntjes op voor ik het wist en rookte ik een pakje per dag. Op het moment van de test had ik een sigaret in mijn handen.
Ik ben gelijk gestopt en heb sinds de test geen sigaret meer aangeraakt. Ik moet eerlijk bekennen dat het door het filmpje kwam wat hier al gedeeld is. Soms heb ik het er erg moeilijk mee maar afleiding zoeken helpt echt.
Verder rookt mijn man niet meer in mijn bijzijn. En hij gaat ook stoppen zegt hij.
De momenten dat ik het moeilijk heb denk ik aan dit bijzondere kindje in mijn buik, waardoor ik makkelijker mijn drang naast me neer kan leggen.
Ik zou zeggen probeer het gewoon sigaret aan de kant en als je het niet kan zie je dat dan wel weer. Ik hoop voor jou dat het je lukt zonder te veel stress. Heel veel succes en veel geniet plezier van dr zwangerschap.
zaterdag 3 juni 2017 om 14:56
Het is nog steeds gelukt om niet te roken.JonathanStrange schreef: ↑03-06-2017 13:51Hoe gaat het gestopt zijn, shisha? En wennen jullie al wat aan het idee van een kind in jullie huis over een tijdje?
Op dit moment zit ik op een verjaardagsfeestje en de helft van de mensen rookt.
Heel vreemd dat niemand weet dat ik in verwachting ben hier, behalve mijn vriend natuurlijk.
Nog niemand is het tot nu toe opgevallen dat ik niet rook...
zaterdag 3 juni 2017 om 17:34
Goed gedaan Sisha!shisha schreef: ↑03-06-2017 14:56Het is nog steeds gelukt om niet te roken.
Op dit moment zit ik op een verjaardagsfeestje en de helft van de mensen rookt.
Heel vreemd dat niemand weet dat ik in verwachting ben hier, behalve mijn vriend natuurlijk.
Nog niemand is het tot nu toe opgevallen dat ik niet rook...
Als je een beetje goed kunt liegen (dus niet knalrood aanloopt gelijk haha) kun je met een stalen gezicht gewoon beweren dat je 'het nodig tijd vond om te stoppen, veels te duur/ongezond/etc die sigaretten' als iemand er iets van zegt. Maar daar moet je ook het type voor zijn omdat 'ineens' te doen. Als dat niet bij je past is het gewoon hopen dat niemand je iets vraagt.
Ik voelde me ook onwijs bekeken toen ik zwanger was en niets dronk (hoewel ik dat anders ook amper doe dus geen hond die het opviel). Alsof het op je voorhoofd staat ofzo hihi.
"It does not do to dwell on dreams, and forget to live."
maandag 5 juni 2017 om 09:29
Het is toch wel even schrikken...het niet-roken is eigenlijk helemaal geen probleem en ook geen moeite, maar...
De situatie is verder allesbehalve perfect, want
Mijn vriend had eerder al aangegeven verder geen kids meer te willen en hiuj reageerde eerst best blij, maar gaf gisteren aan dat hij zich helaas niet zo blij voelt als hij had willen zijn en dat hij dat vervelend vindt voor mij.
Het komt voornamelijk door allerlei praktische zaken; we hebben beiden momenteel namelijk geen financiele zekerheid, zouden eigenlijk moeten verhuizen...maar allebei nergens inschrijftijd en ook niet genoeg geld voor de vrije sector.
Mijn werk is vrij lichamelijk en ik kan nauwelijks werken tijdens de zwangerschap.
Hij had het juist fijn gevonden dat het allemaal wat makkelijker werd de laatste jaren...en nu weer opnieuw allerlei zorgen waarvan hij dacht dat hij daar een beetje vanaf was. Hij wil ook graag genieten van en met de kinderen die hij al heeft en dat wordt lastiger met twee jaar lang intensief voeden enzovoort...
Ik weet ook wel dat de situatie allesbehalve ideaal is.
Een paar jaar geleden heb ik een enorme burnout gehad gevolgd door een flinke depressie.
Toen ben ik mijn financiele onafhankelijkheid kwijtgeraakt, evenals mijn koophuis.
Hij is net gestart met een nieuw bedrijf en dat moet nog gaan lopen...hij kan geen zekerheid bieden.
Hij wil me niet dwingen tot een abortus, dat komt in feite niet eens in hem op, maar van de andere kant is hij bijzonder stil de laatste dagen en zit na te denken en misschien ook wel te piekeren.
Gevoelsmatig is het kindje hartstikke welkom en ik wil het graag nu al beschermen, maar ik heb gisteren echt heel hard moeten huilen toen hij aangaf dat hij eigenlijk toch niet zo blij kan zijn.
Ik weet het even allemaal niet meer zo goed.
Mijn hormonen zijn van slag en ik wil het houden...ik wist niet dat zulke moedergevoelens zo sterk de boel kunnen overnemen.
Daar had ik natuurlijk al wel van gehoord, maar om het zelf mee te maken is toch eigenlijk heel anders.
Hij zegt dat het gewoon komt omdat hij aan het idee moet wennen. Maar ik twijfel sowieso of ik het allemaal wel aankan, mede door die burnout van een paar jaar geleden.
En wie weet maakt het onze relatie wel kapot doordat er ineens veel te veel druk op komt te liggen?
Pfff, ik ben even helemaal van slag geraakt gisteren en zit met een enorme onzekerheid en twijfel.
Maar sommige dingen kun je niet terug stoppen zonder verdere gevolgen, zo voelt het.
Ook als ik een abortus zou doen zou dat onze relatie en alles onder druk gaan zetten en ik weet niet of ik daar emotioneel mee zou kunnen omgaan.
De situatie is verder allesbehalve perfect, want
Mijn vriend had eerder al aangegeven verder geen kids meer te willen en hiuj reageerde eerst best blij, maar gaf gisteren aan dat hij zich helaas niet zo blij voelt als hij had willen zijn en dat hij dat vervelend vindt voor mij.
Het komt voornamelijk door allerlei praktische zaken; we hebben beiden momenteel namelijk geen financiele zekerheid, zouden eigenlijk moeten verhuizen...maar allebei nergens inschrijftijd en ook niet genoeg geld voor de vrije sector.
Mijn werk is vrij lichamelijk en ik kan nauwelijks werken tijdens de zwangerschap.
Hij had het juist fijn gevonden dat het allemaal wat makkelijker werd de laatste jaren...en nu weer opnieuw allerlei zorgen waarvan hij dacht dat hij daar een beetje vanaf was. Hij wil ook graag genieten van en met de kinderen die hij al heeft en dat wordt lastiger met twee jaar lang intensief voeden enzovoort...
Ik weet ook wel dat de situatie allesbehalve ideaal is.
Een paar jaar geleden heb ik een enorme burnout gehad gevolgd door een flinke depressie.
Toen ben ik mijn financiele onafhankelijkheid kwijtgeraakt, evenals mijn koophuis.
Hij is net gestart met een nieuw bedrijf en dat moet nog gaan lopen...hij kan geen zekerheid bieden.
Hij wil me niet dwingen tot een abortus, dat komt in feite niet eens in hem op, maar van de andere kant is hij bijzonder stil de laatste dagen en zit na te denken en misschien ook wel te piekeren.
Gevoelsmatig is het kindje hartstikke welkom en ik wil het graag nu al beschermen, maar ik heb gisteren echt heel hard moeten huilen toen hij aangaf dat hij eigenlijk toch niet zo blij kan zijn.
Ik weet het even allemaal niet meer zo goed.
Mijn hormonen zijn van slag en ik wil het houden...ik wist niet dat zulke moedergevoelens zo sterk de boel kunnen overnemen.
Daar had ik natuurlijk al wel van gehoord, maar om het zelf mee te maken is toch eigenlijk heel anders.
Hij zegt dat het gewoon komt omdat hij aan het idee moet wennen. Maar ik twijfel sowieso of ik het allemaal wel aankan, mede door die burnout van een paar jaar geleden.
En wie weet maakt het onze relatie wel kapot doordat er ineens veel te veel druk op komt te liggen?
Pfff, ik ben even helemaal van slag geraakt gisteren en zit met een enorme onzekerheid en twijfel.
Maar sommige dingen kun je niet terug stoppen zonder verdere gevolgen, zo voelt het.
Ook als ik een abortus zou doen zou dat onze relatie en alles onder druk gaan zetten en ik weet niet of ik daar emotioneel mee zou kunnen omgaan.
maandag 5 juni 2017 om 09:43
Poeh wat naar dit zeg! Ik snap heel goed dat je hier van streek door bent. Wel fijn dat je man eerlijk zijn gevoelens hierover uit. Ik denk dat samen praten hierover en allerlei scenario's doornemen, kan helpen om de situatie te overzien en om oplossingen te bedenken voor de problemen die er zijn of die jullie zien. Super goed dat je bent gestopt met roken! Ik hoop dat je je door deze nieuwe situatie niet laat verleiden door opnieuw te gaan roken. Hou vol! Ik hoop dat jullie er uit komen 
maandag 5 juni 2017 om 11:14
Herkenbaar, ook ik zat met een sterke kinderwens in een financieel instabiele situatie. Wat mij wel hielp was om te realiseren dat ik kon wachten tot alles koek en ei was, maar dat dat moment misschien wel nooit zou komen, maar dat de situatie voor mij stabiel genoeg was om een kind te krijgen. En realiseer dat je een baby zo goedkoop en zo duur kunt maken als je zelf wil. Je kunt heel wat dingen tweedehands kopen en zeker omdat jij al wat ouder bent, zul je misschien wel vriendinnen hebben die inmiddels uit de baby's zijn en dus nog wat op zolder hebben liggen. En anders biedt marktplaats uitkomst. Jonge kinderen zijn niet zo duur. De hobby, clubs etc. komen pas als ze rond een jaar of zes zijn. En tegen die tijd ziet de wereld er waarschijnlijk weer heel anders uit voor jou.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
maandag 5 juni 2017 om 13:35
Ja het maakt mij niet uit om alles tweedehands te krijgen of te kopen en we hebben een huis wat meer dan groot genoeg is, maar niet de goede locatie voor crèche of school want dan zouden we elke dag een half uur op en neer moeten rijden...maar dat is niet echt belangrijk nog de eerste jaren.
Hij dacht aan verre reizen met zijn twee kids en aan dat soort vrijheden, je hoort wel vaker dat mensen zeggen dat ze blij zijn om uit de luiers te zijn...en dan ineens toch weer opnieuw te moeten...nachten niet goed slapen en hij ziet daar tegenop. Ik begrijp dat wel, hij wordt ineens gigantisch voor het blok gezet.
Daarbij ben ik nu ook erg misselijk en eigenlijk een beetje ziek van de hormonen. Warm-koud, hartslag erg hoog en af en toe zelfs hartkloppingen gehad vandaag en voel me een beetje alsof ik griep heb. Ineens loopt er een enorme blauwe ader over alleen mijn linker-borst die er gisteren nog niet was, dus mijn lichaam is erg druk bezig. Ik voel het ook in mijn buik.
Ik zal blij zijn als ik een controle krijg van een arts want ik herken mijn lichaam totaal niet en het maakt me erg onzeker.
Op dit moment ben ik alleen thuis, hij is samen met zijn dochter iets leuks aan het doen voor de broodnodige ontspanning en ik lig in bed.
Zij weet trouwens nog van niets, dus heb ik gezegd dat ik een beetje ziek ben.
Hij dacht aan verre reizen met zijn twee kids en aan dat soort vrijheden, je hoort wel vaker dat mensen zeggen dat ze blij zijn om uit de luiers te zijn...en dan ineens toch weer opnieuw te moeten...nachten niet goed slapen en hij ziet daar tegenop. Ik begrijp dat wel, hij wordt ineens gigantisch voor het blok gezet.
Daarbij ben ik nu ook erg misselijk en eigenlijk een beetje ziek van de hormonen. Warm-koud, hartslag erg hoog en af en toe zelfs hartkloppingen gehad vandaag en voel me een beetje alsof ik griep heb. Ineens loopt er een enorme blauwe ader over alleen mijn linker-borst die er gisteren nog niet was, dus mijn lichaam is erg druk bezig. Ik voel het ook in mijn buik.
Ik zal blij zijn als ik een controle krijg van een arts want ik herken mijn lichaam totaal niet en het maakt me erg onzeker.
Op dit moment ben ik alleen thuis, hij is samen met zijn dochter iets leuks aan het doen voor de broodnodige ontspanning en ik lig in bed.
Zij weet trouwens nog van niets, dus heb ik gezegd dat ik een beetje ziek ben.
maandag 5 juni 2017 om 13:54
Heb je al contact gehad met een verloskundige? Maak snel een afspraak en leg je problemen even voor. Ze kan je vast helpen of doorverwijzen. En als je dat te lang duurt, zou ik de huisarts morgen meteen even bellen. Die hormonen zorgden er bij mij namelijk ook voor dat ik ontzettend ging malen en niet meer rationeel kon nadenken. Ik was echt even mezelf niet meer. Dus ik vond het dan fijn als iemand even hielp om alles op een rijtje te zetten, misschien is dat ook prettig voor jou.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
maandag 5 juni 2017 om 14:00
Door het pinksterweekend duurt het allemaal wat langer. Ik heb mij online aangemeld bij de verloskundige en die moet dan volgens de website binnen twee werkdagen terugbellen. Waarschijnlijk word ik morgen gebeld, hopelijk. Anders idd even naar de huisarts.
Ja, het lijkt me idd wel prettig om er met een professional over te kunnen praten.
Ja, het lijkt me idd wel prettig om er met een professional over te kunnen praten.
maandag 5 juni 2017 om 14:53
Ik denk dat je man een last van verantwoordelijkheid voelt en daarom wat minder staat te juichen. Het krijgen van een extra kind, kost best een hoop geld (niet zo zeer de opstart, als wel de periode van 0 tot 18).
Hoewel jij al vol onder de hormonen zit die je duwen in de rol van beschermer, voelt je man vooral verplichtingen en dat zijn dingen die zijn humeur anders beinvloeden. Daarnaast heeft hij het allemaal al eerder meegemaakt dus hij kan redelijk inschatten wat voor invloed de komst van een nieuwe baby is.
Hij heeft nog geen tijd gehad om te wennen aan het idee en om te schakelen naar de modus van: we redden ons wel.
En vlak niet uit: de dochters die hij al heeft zullen het geweldig vinden om te mogen helpen met allerlei dingen. (Ik weet niet hoe oud ze zijn maar aangezien jullie het hebben over samen op vliegvakantie gaan e.d. schat ik dat ze ouder zijn dan zes)
Ga eerst eens op controle..je hoeft niet nu meteen iets definitiefs te beslissen.
Hoewel jij al vol onder de hormonen zit die je duwen in de rol van beschermer, voelt je man vooral verplichtingen en dat zijn dingen die zijn humeur anders beinvloeden. Daarnaast heeft hij het allemaal al eerder meegemaakt dus hij kan redelijk inschatten wat voor invloed de komst van een nieuwe baby is.
Hij heeft nog geen tijd gehad om te wennen aan het idee en om te schakelen naar de modus van: we redden ons wel.
En vlak niet uit: de dochters die hij al heeft zullen het geweldig vinden om te mogen helpen met allerlei dingen. (Ik weet niet hoe oud ze zijn maar aangezien jullie het hebben over samen op vliegvakantie gaan e.d. schat ik dat ze ouder zijn dan zes)
Ga eerst eens op controle..je hoeft niet nu meteen iets definitiefs te beslissen.
maandag 5 juni 2017 om 20:05
Dat is inderdaad heel vervelend. Misschien heeft hij wat tijd nodig.
Mijn man reageerde ook een beetje zo hij was erg stil en mokkig. Na ongeveer een week trok hij bij. Dit kwam door de echo toen hij het hartje zag kloppen was hij verkocht.
Na een goed gesprek bleek dat hij het gewoon heel eng vind en hij dit liever had willen plannen. Van te voren stoppen met roken sparen enz. We wonen in een 2 kamer appartement en hebben geen geld om te kopen of duur te huren. Dit alles maakt het voor hem dat hij vooral problemen ziet.
Voor mij is dat heel anders ik ben vooral heel blij met het kindje in mijn buik en ik zie alles wel op zijn pootjes terecht komen.
Misschien heeft jou man ook gewoon wat tijd nodig? Ineens moet alles anders dan zoals hij dat voor ogen had. Ik hoop voor je dat de echo voor hem hetzelfde effect zal hebben. Probeer je niet te druk te maken en probeer een beetje te genieten van het feit dat je mama word.
Mijn man reageerde ook een beetje zo hij was erg stil en mokkig. Na ongeveer een week trok hij bij. Dit kwam door de echo toen hij het hartje zag kloppen was hij verkocht.
Na een goed gesprek bleek dat hij het gewoon heel eng vind en hij dit liever had willen plannen. Van te voren stoppen met roken sparen enz. We wonen in een 2 kamer appartement en hebben geen geld om te kopen of duur te huren. Dit alles maakt het voor hem dat hij vooral problemen ziet.
Voor mij is dat heel anders ik ben vooral heel blij met het kindje in mijn buik en ik zie alles wel op zijn pootjes terecht komen.
Misschien heeft jou man ook gewoon wat tijd nodig? Ineens moet alles anders dan zoals hij dat voor ogen had. Ik hoop voor je dat de echo voor hem hetzelfde effect zal hebben. Probeer je niet te druk te maken en probeer een beetje te genieten van het feit dat je mama word.
maandag 5 juni 2017 om 21:30
Marga en luna, ik denken dat jullie gelijk hebben want hij heeft het gisteren ook hardop zo gezegd: ik heb nog tijd nodig om aan dit idee te wennen, zei hij...maar dat komt wel goed.
En toen gaf hij mij een knuffel.
Ik houd van hem heel veel. Hij is een lieverd en ook een hele lieve en leuke papa.
Hij zei ook dat zijn oudste dochter het straks helemaal geweldig gaat vinden, een klein broertje of zusje erbij.
En toen gaf hij mij een knuffel.
Ik houd van hem heel veel. Hij is een lieverd en ook een hele lieve en leuke papa.
Hij zei ook dat zijn oudste dochter het straks helemaal geweldig gaat vinden, een klein broertje of zusje erbij.
dinsdag 6 juni 2017 om 20:15
Kijk wat fijn een goed teken dat hij dat zegt!! Dan komt het vast vanzelf goed 
Mannen hebben nou eenmaal meer tijd nodig over het algemeen om aan het idee te wennen. Op dat punt zijn wij al als we de uitslag van de test zien hihi.
Hoe voel je je nu? Hou je het stoppen met roken uit nu dit zo erbij kwam nog?
Mannen hebben nou eenmaal meer tijd nodig over het algemeen om aan het idee te wennen. Op dat punt zijn wij al als we de uitslag van de test zien hihi.
Hoe voel je je nu? Hou je het stoppen met roken uit nu dit zo erbij kwam nog?
