Ziek door zwangerschap

Laat ik voorop stellen dat ik dankbaar ben voor deze zwangerschap. Maar momenteel bevind ik me in een impasse. Ik ben 9 weken ver, en al drie weken ziek en het lijkt eerder erger te worden dan beter. Ik kom eigenlijk niet meer van de bank af, als ik beweeg moet ik kokhalzen/overgeven. Tanden poetsen lukt bijna niet meer. En het allerergste: ik kan dus niet werken terwijl ik net een nieuwe baan heb Wat een binnenkomer.

De kinderen hebben vakantie maar doen gelukkig wel veel uitstapjes. Alleen natuurlijk zonder mij.

Ik ruik de hele dag naar kots terwijl ik denk me heel goed gewassen te hebben (sorry voor dit praatje). Het is zo uitzichtloos. Gaat dit nog weken/maanden duren? Zou ik ook zo lang niet kunnen werken?? Op één oud-collega na ken ik verder niemand die zo’n last heeft van een zwangerschap als ik. Iedereen in de omgeving gaat er fluitend doorheen. Bij een vorige zwangerschap al gehoord (toen kon ik nog vier uur per dag werken, dat is nu uitgesloten): “Tja, andere vrouwen blijven wél werken, maar ja dit is jouw keuze.”

Onnodig te zeggen: het is het allemaal waard als ik straks een gezond kindje in m’n armen mag houden.

Iemand een hart onder de riem?

MallePietje75 schreef: ↑

03-08-2020 19:09

Waarschijnlijk heb je dat niet gezien omdat je er niet op gelet hebt. En waarom zou je ook? En hoewel het hartstikke rot is: de meeste mensen zullen ook niet op jou gelet hebben.
Laat onverlet dat het voor jezelf heel naar is. Maar je was wel mooi buiten, en dat lukte je een tijdje terug nog niet toch?

Klopt! Het is een wereld van verschil met wat ik nu weer kan. Alsof ik uit een diep dal kom en de zon weer zie schijnen.

Dames, ik kan het bijna niet geloven... Vanochtend heb ik onverwacht de termijnecho gehad in het ziekenhuis. Werd om 9 uur gebeld, kon om 10:30 terecht. Alles zag er goed uit. Hersentjes, ledematen, hartje, en geen vocht zoals een vorige keer. Termijn klopt precies. Ik durfde van tevoren niet eens eraan te dénken dat het misschien goed zou zitten. Zeker omdat m’n klachten zo verbeterd zijn.

Wel gaat het ziekenhuis de begeleiding overnemen. Is een stukje verder dan de verloskundige, maar het is niet anders. Weet niet precies hoe dat anders gaat zijn, maar dat hoor ik volgende week wel.

Omdat ik meedoe aan de TRIDENT 1 kon vandaag ook al het bloed voor de nipt afgenomen worden (normaal pas met 11 weken, ben nu 10;3). En natúúrlijk is dat ook weer heel erg spannend. Ik ga van hobbel naar hobbel

Misselijkheid nog steeds hele dag aanwezig, maar jongens wat is het verbeterd. Dit is tenminste te dragen. Ben wel slechter gaan slapen, maar mij hoor je niet klagen

Heel erg hartelijk dank voor jullie support!

Birdist schreef: ↑

03-08-2020 20:52

Wat fijn om te horen zeg! Hou dat gevoel vast, ook als het toch even weer minder gaat.

En over dat overgeven.. ik heb dat helaas nu ook een paar keer onderweg per fiets of lopend of even gestopt moeten doen en werkelijk nooit iemand die het leek te (willen?) zien. Zelfs een keer op een perron, toen had ik gelukkig zo'n kotszakje bij me en draaide me ook weg, maar best gek.

Birdist, vervelend dat je dat ook hebt. Hier een keer in een overvolle tram in een zakje (pre-corona), en NIEMAND reageerde. Geen enkele reactie, nul

Ben net gebeld door het ziekenhuis, de nipt (dinsdag geprikt!) was goed Ik ben er helemaal van ondersteboven. Ik kwam gewoon niet meer uit m’n woorden aan de telefoon.

Ze zouden een brief sturen bij een goede uitslag, en bellen als het niet goed was. Werd ik dus gebeld... En eerst nog uitgebreid gegevens verifiëren voor ze de uitslag kon geven En toen was het dus goed, ook geen nevenbevindingen.

Maar nu het gekke... door de enorme stoot adrenaline (want ik dacht ‘ze belt, dus het zit niet goed’) was de misselijkheid even weg. Mijlpaal: tien minuten niet misselijk geweest. Hopelijk blijf ik in deze up.

Mieremuis, ben jij inmiddels helemaal opgeknapt?