Zwanger
alle pijlers
Zwanger en te betrokken schoonmoeder
woensdag 2 oktober 2019 21:11
Ik hoop dat iemand mij advies kan geven.
Ik nader inmiddels het einde van mijn eerste zwangerschap. Vanaf de mededeling dat ik zwanger ben heeft mijn schoonmoeder zich enthousiast opgeworpen als oma-to-be en wil ze van alles voor mij/ons doen. Op zich is dat lief aangeboden, maar soms gaat het wat te ver.
Een voorbeeld hiervan is dat ze per se met mij wilde gaan babyshoppen (iets waar mijn eigen moeder fysiek niet toe in staat was op dat moment) en erop stond om een deel van de inboedel te betalen. Ook geeft ze allerlei spullen cadeau, inclusief van alles om kunstvoeding te geven terwijl ik van begin af aan heb aangegeven dat ik borstvoeding wil geven, maar dat vindt ze maar "vies".
Een ander voorbeeld is dat ze recent onverwacht op de stoep stond terwijl ik had aangegeven dat ik met mijn moeder de kledingkast van de baby in wilde richten en de babykamer een sopje wilde geven; ze gaf aan dat ze wel wist dat ik dat samen met mijn moeder wilde doen maar dat ze met mijn schoonvader nog een spiegel voor ons op wilde hangen en dit ze het handigste moment leek. Vervolgens is ze de hele tijd in de babykamer blijven hangen waardoor mijn moeder en ik geen privacy hadden, onder het mom dat mijn moeder moest rusten (is recent ernstig ziek geweest).
Een aantal maanden geleden heeft ze op eigen houtje besloten de tuin op te knappen en heeft ze allerlei struiken gesnoeid, terwijl ik haar uitdrukkelijk had gevraagd om dit niet te doen (ik was niet thuis en zag het pas toen ik thuis kwam). Mijn man wist er overigens ook niets van.
Het lastige is dat als ik aangeef dat ik niet wil dat bepaalde dingen gebeuren, dat ze dan aangeeft dat ik ondankbaar ben aangezien ze zoveel voor mij/ons doet.
Nu is het volgende "probleem" dat zich aandient de bevalling. Zij zou het liefst bij de bevalling aanwezig zijn, en is ook bij de bevalling aanwezig geweest van haar dochter en een aantal nichten. Nu wil ik absoluut niet dat ze op de kamer aanwezig is terwijl ik beval. Mijn man zal bij de bevalling aanwezig zijn maar er is een mogelijkheid dat hij onwel wordt (hij kan niet goed tegen bloed en ook niet tegen als ik pijn heb), dus dat ik dan niet genoeg steun aan hem heb. Ik zou dan graag wel mijn eigen moeder erbij willen hebben, maar niet mijn schoonmoeder.
Mijn man vindt dit erg lastig te begrijpen, want zijn moeder wordt ook oma en hij vindt dat zij evenveel recht heeft om erbij te zijn als mijn moeder, dus helaas heb ik daar weinig aan.
Hetzelfde geldt overigens voor de kraamtijd, waarbij hij niet inziet dat ik me minder comfortabel voel bij mijn schoonmoeder dan bij mijn eigen moeder en hij het oneerlijk vindt en niet vindt kunnen als mijn eigen moeder er op bepaalde momenten wel bij mag zijn en ik mijn schoonmoeder er dan niet bij wil hebben.
Heeft iemand een idee hoe ik dit het beste aan kan pakken? Ik heb al wel geprobeerd bij mijn schoonmoeder aan te geven dat ik niet wil dat ze blijft slapen (geldt overigens ook voor mijn eigen moeder), maar dan zegt ze dat ik eigenwijs ben en dat ik na de bevalling nog wel zal zien hoe zwaar het is. Bij haar eigen dochter is ze gedurende 3 weken ingetrokken en heeft ze de kraamzorg weggejaagd. Ik heb al wel aangegeven bij de kraamzorg dat ik wat overheersende familieleden heb en dat ik graag wil dat de kraamzorg me daarbij helpt, maar ze zal zich niet zomaar laten wegsturen ben ik bang.
Dank alvast voor jullie input.
Edit: sorry voor de lange OP, hoop dat jullie de moeite willen nemen om het te lezen.
Ik nader inmiddels het einde van mijn eerste zwangerschap. Vanaf de mededeling dat ik zwanger ben heeft mijn schoonmoeder zich enthousiast opgeworpen als oma-to-be en wil ze van alles voor mij/ons doen. Op zich is dat lief aangeboden, maar soms gaat het wat te ver.
Een voorbeeld hiervan is dat ze per se met mij wilde gaan babyshoppen (iets waar mijn eigen moeder fysiek niet toe in staat was op dat moment) en erop stond om een deel van de inboedel te betalen. Ook geeft ze allerlei spullen cadeau, inclusief van alles om kunstvoeding te geven terwijl ik van begin af aan heb aangegeven dat ik borstvoeding wil geven, maar dat vindt ze maar "vies".
Een ander voorbeeld is dat ze recent onverwacht op de stoep stond terwijl ik had aangegeven dat ik met mijn moeder de kledingkast van de baby in wilde richten en de babykamer een sopje wilde geven; ze gaf aan dat ze wel wist dat ik dat samen met mijn moeder wilde doen maar dat ze met mijn schoonvader nog een spiegel voor ons op wilde hangen en dit ze het handigste moment leek. Vervolgens is ze de hele tijd in de babykamer blijven hangen waardoor mijn moeder en ik geen privacy hadden, onder het mom dat mijn moeder moest rusten (is recent ernstig ziek geweest).
Een aantal maanden geleden heeft ze op eigen houtje besloten de tuin op te knappen en heeft ze allerlei struiken gesnoeid, terwijl ik haar uitdrukkelijk had gevraagd om dit niet te doen (ik was niet thuis en zag het pas toen ik thuis kwam). Mijn man wist er overigens ook niets van.
Het lastige is dat als ik aangeef dat ik niet wil dat bepaalde dingen gebeuren, dat ze dan aangeeft dat ik ondankbaar ben aangezien ze zoveel voor mij/ons doet.
Nu is het volgende "probleem" dat zich aandient de bevalling. Zij zou het liefst bij de bevalling aanwezig zijn, en is ook bij de bevalling aanwezig geweest van haar dochter en een aantal nichten. Nu wil ik absoluut niet dat ze op de kamer aanwezig is terwijl ik beval. Mijn man zal bij de bevalling aanwezig zijn maar er is een mogelijkheid dat hij onwel wordt (hij kan niet goed tegen bloed en ook niet tegen als ik pijn heb), dus dat ik dan niet genoeg steun aan hem heb. Ik zou dan graag wel mijn eigen moeder erbij willen hebben, maar niet mijn schoonmoeder.
Mijn man vindt dit erg lastig te begrijpen, want zijn moeder wordt ook oma en hij vindt dat zij evenveel recht heeft om erbij te zijn als mijn moeder, dus helaas heb ik daar weinig aan.
Hetzelfde geldt overigens voor de kraamtijd, waarbij hij niet inziet dat ik me minder comfortabel voel bij mijn schoonmoeder dan bij mijn eigen moeder en hij het oneerlijk vindt en niet vindt kunnen als mijn eigen moeder er op bepaalde momenten wel bij mag zijn en ik mijn schoonmoeder er dan niet bij wil hebben.
Heeft iemand een idee hoe ik dit het beste aan kan pakken? Ik heb al wel geprobeerd bij mijn schoonmoeder aan te geven dat ik niet wil dat ze blijft slapen (geldt overigens ook voor mijn eigen moeder), maar dan zegt ze dat ik eigenwijs ben en dat ik na de bevalling nog wel zal zien hoe zwaar het is. Bij haar eigen dochter is ze gedurende 3 weken ingetrokken en heeft ze de kraamzorg weggejaagd. Ik heb al wel aangegeven bij de kraamzorg dat ik wat overheersende familieleden heb en dat ik graag wil dat de kraamzorg me daarbij helpt, maar ze zal zich niet zomaar laten wegsturen ben ik bang.
Dank alvast voor jullie input.
Edit: sorry voor de lange OP, hoop dat jullie de moeite willen nemen om het te lezen.
woensdag 2 oktober 2019 22:15
Het is al eerder gezegd, maar tijd om los te komen van je moeder. Jullie worden samen ouders, jij en je man. Je krijgt een kind met hem, niet met je moeder. Dat je meer vertrouwen hebt in haar dan in hem klinkt niet heel gezond (en als ik je man was, zou ik dat ook heel vervelend vinden.)Nushy schreef: ↑02-10-2019 21:52Man is inderdaad thuis. Ik weet niet zeker of ik mijn moeder bij de bevalling wil hebben, voor zover ik nu in kan schatten wil ik alleen mijn man erbij hebben, maar als hij het niet trekt om de één of andere reden heb ik liever mijn moeder erbij dan dat ik het "alleen" moet doen.
In de kraamperiode hoeven beide moeders wat mij betreft zeker niet de hele dag aanwezig te zijn, maar dagelijks langskomen zou ik wel waarderen (denk ik).
woensdag 2 oktober 2019 22:17
Zeker bij de bevalling weet je toch niet hoe het loopt. Bij mij ging het zo snel, daar was niemand echt vanuit gegaan. Man was nog even naar huis gegaan want het zou toch nog wel even duren voor het zou beginnen bij mij. Nou en toen ging het dus razendsnel. Man snel gebeld maar hij was er pas toen dochter bijna geboren was. Dus ik heb het alleen gedaan en dat maakte me weinig uit. Je bent daar helemaal niet mee bezig op zo'n moment.
Ik zou tegen beide moeders zeggen: ik wil in alle rust bevallen, zonder de wetenschap dat jullie al op de gang zitten te wachten. Je wil ook in alle rust bijkomen toch, douchen, van je kind genieten. Gewoon pas bellen wanneer jullie dat willen.
Maar dat is natuurlijk jullie keuze.
Ik zou tegen beide moeders zeggen: ik wil in alle rust bevallen, zonder de wetenschap dat jullie al op de gang zitten te wachten. Je wil ook in alle rust bijkomen toch, douchen, van je kind genieten. Gewoon pas bellen wanneer jullie dat willen.
Maar dat is natuurlijk jullie keuze.
woensdag 2 oktober 2019 22:18
Zelf zou ik dat ook niet willen, mijn eigen moeder ook niet. Waarom heb je die 'back up' zo nodig? Je ligt daar toch niet in je eentje als je man het even moeilijk vindt?Rosalind schreef: ↑02-10-2019 22:09Werkelijk? En dan kan je man er niet meer tegen, wordt je moeder binnen geroepen en je schoonmoeder heeft het nakijken? Dat is echt vragen om problemen.
Je schoonmoeder zit niet op dat bankje he, als jullie haar niet vertellen dat de bevalling begonnen is.
Ik ben het zo met de eerste reactie in het topic eens: kom wat los van je moeder én schoonmoeder.
Je man heeft nota bene geen werk dus jullie zijn de hele kraamtijd met z´n tweeën thuis! Plus de kraamhulp. Waarom zou je dan ook steeds je moeder daarbij willen hebben?
woensdag 2 oktober 2019 22:21
Er is maar één moment in je leven dat jouw mening zwaarder telt dan die van je man. En dat als als je gaat bevallen. Dus nee, het is niet dat omdat jouw moeder erbij is dat die van hem er ook bij moet mogen zijn. Daar zal hij het maar mee moeten doen.
anoniem_363018 wijzigde dit bericht op 02-10-2019 22:37
0.59% gewijzigd
woensdag 2 oktober 2019 22:25
Er zijn wel meer mannen die het moeilijk vinden om te zien, maar kom op, ik vind dat hij dat maar gewoon moet doorstaan. Jij kan ook niet zeggen dat je het niet aan kan of niet wil. Je moet. En hij ook. Goed als hij echt onderuit gaat kan hij er weinig aan doen, maar anders moet hij maar even flink zijn . Hij hoeft ook niks te zien toch, kan gewoon bij je hoofd staan. Is toch anders dan dat ie bij je voeten staat 
En als ie onderuit gaat is er echt genoeg hulp. Voor hem en zeker ook voor jou. Jij moet het doen, met hulp van de verloskundige. Je moeder voegt wat mij betreft niet heel veel toe.
En als ie onderuit gaat is er echt genoeg hulp. Voor hem en zeker ook voor jou. Jij moet het doen, met hulp van de verloskundige. Je moeder voegt wat mij betreft niet heel veel toe.
woensdag 2 oktober 2019 22:26
Je zegt: m’n man kan niet tegen bloed en misschien trekt hij het niet. Ik zou voorstellen dat je man gewoon in de buurt van je hoofd blijft en niet tussen je knieën loert als hij dat eng vindt, en verder zet hij z’n kiezen maar op elkaar en flink zijn, want jullie krijgen een kind en dat lijkt me nogal een belangrijke ervaring. Dus die hele schoonmoeder en moeder lijken me hierbij niet nodig, want natuurlijk is je man hier gewoon bij. Man up, zeg.
Wat eten we vanavond?
woensdag 2 oktober 2019 22:27
1000% dit!makreel schreef: ↑02-10-2019 22:26Je zegt: m’n man kan niet tegen bloed en misschien trekt hij het niet. Ik zou voorstellen dat je man gewoon in de buurt van je hoofd blijft en niet tussen je knieën loert als hij dat eng vindt, en verder zet hij z’n kiezen maar op elkaar en flink zijn, want jullie krijgen een kind en dat lijkt me nogal een belangrijke ervaring. Dus die hele schoonmoeder en moeder lijken me hierbij niet nodig, want natuurlijk is je man hier gewoon bij. Man up, zeg.
woensdag 2 oktober 2019 22:30
Ik snap niet dat jij vindt dat je man de optie heeft de bevalling niet te trekken.. Hoezo is dat een optie? Hij hoeft er alleen maar voor je te zijn. Hij hoeft de pijn niet te dragen, hij moet er alleen maar zijn. Ik zou echt heel boos geworden zijn als man hier gemeld zpu hebben de geboorte van zijn kind niet te kunnen handelen. Sorry hoor maar die optie heb jij ook niet.
En wat me helemaal woest zou maken is dat zijn aanstelleritus en kleinzerigheid er toe leidt dat ik dan een alternatief moet zoeken om de steun te krijgen die ik wil, waarbij ik dan ook nog rekening moet houden met een schoonmoeder die al snel zich achtergesteld voelt. Hou toch op zeg.
Kom op, wees eens fel. Zeg tegen je man dat hij zich moet realiseren dat jij al het bevalwerk doet en jij ook niet de optie hebt dat niet te doen. Hij kan dus gewoon bij je hoofd gaan zitten en je steunen. En de oma's bel je pas als je bevallen bent of ze nodig hebt. En je vertelt je man dat inderdaad de band met je eigen moeder anders is dan met je schoonmoeder. Net zoals dat hij dat ook anders heeft.
En tegen je schoonmoeder vertel je dat jij vindt dat je niet dankbaar hoeft te zijn voor ongevraagde cadeaus. Ze had aan mij echt een verkeerde gehad bij die actie van je tuin snoeien ondanks verzoek dit niet te doen. En ik had haar ook zonder pardon de deur uitgezet toen je een moeder/dochter moment had waar zij zonodig bij moest zijn.
Kortom, ga eens het gesprek aan met je schoonmoeder over ongevraagde cadeaus en dankbaarheid en over jouw lijf en dus jij bepaalt wie er bij je bevalling is. Geef je grenzen aan. Echt.
Wordt een keer lekker boos als ze niet luisteren (man en schoonmoeder). Als dat achteraf kut voelt kan je altijd nog sorry zeggen. Maar kom voor jezelf op.
En wat me helemaal woest zou maken is dat zijn aanstelleritus en kleinzerigheid er toe leidt dat ik dan een alternatief moet zoeken om de steun te krijgen die ik wil, waarbij ik dan ook nog rekening moet houden met een schoonmoeder die al snel zich achtergesteld voelt. Hou toch op zeg.
Kom op, wees eens fel. Zeg tegen je man dat hij zich moet realiseren dat jij al het bevalwerk doet en jij ook niet de optie hebt dat niet te doen. Hij kan dus gewoon bij je hoofd gaan zitten en je steunen. En de oma's bel je pas als je bevallen bent of ze nodig hebt. En je vertelt je man dat inderdaad de band met je eigen moeder anders is dan met je schoonmoeder. Net zoals dat hij dat ook anders heeft.
En tegen je schoonmoeder vertel je dat jij vindt dat je niet dankbaar hoeft te zijn voor ongevraagde cadeaus. Ze had aan mij echt een verkeerde gehad bij die actie van je tuin snoeien ondanks verzoek dit niet te doen. En ik had haar ook zonder pardon de deur uitgezet toen je een moeder/dochter moment had waar zij zonodig bij moest zijn.
Kortom, ga eens het gesprek aan met je schoonmoeder over ongevraagde cadeaus en dankbaarheid en over jouw lijf en dus jij bepaalt wie er bij je bevalling is. Geef je grenzen aan. Echt.
Wordt een keer lekker boos als ze niet luisteren (man en schoonmoeder). Als dat achteraf kut voelt kan je altijd nog sorry zeggen. Maar kom voor jezelf op.
woensdag 2 oktober 2019 22:30
woensdag 2 oktober 2019 22:31
Ik zal het tegen hem zeggen :')
woensdag 2 oktober 2019 22:35
[quote=dannas post_id=30450195 time=1570048205 user_id=25370]
Ik snap niet dat jij vindt dat je man de optie heeft de bevalling niet te trekken.. Hoezo is dat een optie? Hij hoeft er alleen maar voor je te zijn. Hij hoeft de pijn niet te dragen, hij moet er alleen maar zijn. Ik zou echt heel boos geworden zijn als man hier gemeld zpu hebben de geboorte van zijn kind niet te kunnen handelen. Sorry hoor maar die optie heb jij ook niet.
Ik snap niet dat jij vindt dat je man de optie heeft de bevalling niet te trekken.. Hoezo is dat een optie? Hij hoeft er alleen maar voor je te zijn. Hij hoeft de pijn niet te dragen, hij moet er alleen maar zijn. Ik zou echt heel boos geworden zijn als man hier gemeld zpu hebben de geboorte van zijn kind niet te kunnen handelen. Sorry hoor maar die optie heb jij ook niet.
woensdag 2 oktober 2019 22:38
En wat gaat hij doen om te zorgen dat hij het wel trekt? Welke voorbereidingen treft hij? Of blijft hij hangen in zijn aanstelleritus en parkeert hij zijn probleem lekker bij jou?
En als zijn kind later een gat in zijn hoofd valt, of een tand door zijn lip of zijn wenkbrauw openhaalt (dat bloedt echt als een rund), haakt hij dan ook af?
Echt. Ik heb hier zero begrip voor.
woensdag 2 oktober 2019 22:39
Dat laatste heb ik geprobeerd te bespreken, maar hij ziet het verschil niet. Bij mijn hoofd zitten lijkt me sowieso een goed idee.dannas schreef: ↑02-10-2019 22:30Ik snap niet dat jij vindt dat je man de optie heeft de bevalling niet te trekken.. Hoezo is dat een optie? Hij hoeft er alleen maar voor je te zijn. Hij hoeft de pijn niet te dragen, hij moet er alleen maar zijn. Ik zou echt heel boos geworden zijn als man hier gemeld zpu hebben de geboorte van zijn kind niet te kunnen handelen. Sorry hoor maar die optie heb jij ook niet.
En wat me helemaal woest zou maken is dat zijn aanstelleritus en kleinzerigheid er toe leidt dat ik dan een alternatief moet zoeken om de steun te krijgen die ik wil, waarbij ik dan ook nog rekening moet houden met een schoonmoeder die al snel zich achtergesteld voelt. Hou toch op zeg.
Kom op, wees eens fel. Zeg tegen je man dat hij zich moet realiseren dat jij al het bevalwerk doet en jij ook niet de optie hebt dat niet te doen. Hij kan dus gewoon bij je hoofd gaan zitten en je steunen. En de oma's bel je pas als je bevallen bent of ze nodig hebt. En je vertelt je man dat inderdaad de band met je eigen moeder anders is dan met je schoonmoeder. Net zoals dat hij dat ook anders heeft.
Ik ben om het snoeien van de tuin ook wel flink boos geworden, maar toen werd zij ook boos en gaf ze aan dat ik ondankbaar was, dus dat schoot niet echt op. Mijn man stond gelukkig wel achter me en gaf aan dat ik de volgende keer hem maar moet bellen (deze acties vinden altijd plaats als hij er niet is) en dat hij dan wel de grenzen aangeeft.En tegen je schoonmoeder vertel je dat jij vindt dat je niet dankbaar hoeft te zijn voor ongevraagde cadeaus. Ze had aan mij echt een verkeerde gehad bij die actie van je tuin snoeien ondanks verzoek dit niet te doen. En ik had haar ook zonder pardon de deur uitgezet toen je een moeder/dochter moment had waar zij zonodig bij moest zijn.
Ik denk dat het het beste werkt om dat op het moment supreme te doen. Ik zou alleen het liefste alles van tevoren al duidelijk en besproken hebben zodat ik niet tijdens de bevalling hoef te beslissen, maar de reacties hier laten wel zien dat dat onrealistisch is.Kortom, ga eens het gesprek aan met je schoonmoeder over ongevraagde cadeaus en dankbaarheid en over jouw lijf en dus jij bepaalt wie er bij je bevalling is. Geef je grenzen aan. Echt. Wordt een keer lekker boos als ze niet luisteren (man en schoonmoeder). Als dat achteraf kut voelt kan je altijd nog sorry zeggen. Maar kom voor jezelf op.
nushy wijzigde dit bericht op 02-10-2019 22:41
39.23% gewijzigd
woensdag 2 oktober 2019 22:41
Goh, ik heb ook zo’n schoonmoeder. Nadat ik was bevallen van de derde en we toen in de buurt woonden, kwamen ze onaangekondigd langs. Man en ik hadden niet duidelijk aangegeven dat we met zijn vijven een gezin wilden worden en daarin geen onaangekondigde bezoekjes wilden. Dit werd een hele vervelende situatie en heeft ervoor gezorgd dat ik mijn grens zo duidelijk aangaf tijdens dat bezoek, dat de verhouding voor altijd bekoeld zal zijn.
Dat had ook te maken dat ze gewoon echt kwamen controleren en dat vond ik zo ontzettend vervelend voelen en ze wilden ook niks drinken, ze noemde het een ‘bliksembezoek’. Mijn andere kinderen konden hier toen ook niet mee omgaan en notabele reed mijn man 10 seconden daarvoor weg om boodschappen te doen.
Ik zal het nooit en nooit meer vergeten en kan het nare gevoel nog terughalen. Mijn schoonmoeder viel toen ook ontzettend tegen mij uit, ik had niks te bepalen en te zeggen over haar, ze maakte zelf wel uit wanneer ze kwam en blablabla. Dit schoot zo verkeerd, ik was amper 1,5 dag geleden bevallen en ze waren die dag ervoor al even geweest en dat vonden wij echt genoeg.
Wij doen het nooit goed, ik gaf ook borstvoeding (boos: zij kon geen fles geven), ik gebruikte uit handigheid de draagdoek (boos: zij wilde wandelen), kindjes sliepen/slapen altijd naast ons: (boos: de baby kon niet komen logeren), enzovoorts....tot op de dag van vandaag doen wij weinig goed.
Ik heb er veel over gelezen en besef me nu dat veel moeders nog nodig willen zijn als hun kinderen een eigen leven krijgen. Dus ik heb haar een paar keer een soort behoefte-opdracht gegeven en dat lijkt wat te helpen. Maar echt, geef je grens aan en zeker je man dus ook.
Het zij zo, jullie willen het zo, dat heeft ze maar te respecteren.
En een eigen moeder is zo anders dan een schoonmoeder. Ik zou hierin dus de term oma niet gebruiken, het gaat om de eigenheid, jouw moeder is dat. Het gaat nl om jouw relatie met iedereen die je erbij wil hebben, niet om de relatie die mensen tot het kindje hebben.
Mijn moede kwam bijv oppassen op de anderen, dus die wist het altijd eerder dan mijn schoonouders. Het zij zo.
Dat had ook te maken dat ze gewoon echt kwamen controleren en dat vond ik zo ontzettend vervelend voelen en ze wilden ook niks drinken, ze noemde het een ‘bliksembezoek’. Mijn andere kinderen konden hier toen ook niet mee omgaan en notabele reed mijn man 10 seconden daarvoor weg om boodschappen te doen.
Ik zal het nooit en nooit meer vergeten en kan het nare gevoel nog terughalen. Mijn schoonmoeder viel toen ook ontzettend tegen mij uit, ik had niks te bepalen en te zeggen over haar, ze maakte zelf wel uit wanneer ze kwam en blablabla. Dit schoot zo verkeerd, ik was amper 1,5 dag geleden bevallen en ze waren die dag ervoor al even geweest en dat vonden wij echt genoeg.
Wij doen het nooit goed, ik gaf ook borstvoeding (boos: zij kon geen fles geven), ik gebruikte uit handigheid de draagdoek (boos: zij wilde wandelen), kindjes sliepen/slapen altijd naast ons: (boos: de baby kon niet komen logeren), enzovoorts....tot op de dag van vandaag doen wij weinig goed.
Ik heb er veel over gelezen en besef me nu dat veel moeders nog nodig willen zijn als hun kinderen een eigen leven krijgen. Dus ik heb haar een paar keer een soort behoefte-opdracht gegeven en dat lijkt wat te helpen. Maar echt, geef je grens aan en zeker je man dus ook.
Het zij zo, jullie willen het zo, dat heeft ze maar te respecteren.
En een eigen moeder is zo anders dan een schoonmoeder. Ik zou hierin dus de term oma niet gebruiken, het gaat om de eigenheid, jouw moeder is dat. Het gaat nl om jouw relatie met iedereen die je erbij wil hebben, niet om de relatie die mensen tot het kindje hebben.
Mijn moede kwam bijv oppassen op de anderen, dus die wist het altijd eerder dan mijn schoonouders. Het zij zo.
woensdag 2 oktober 2019 22:41
Je geeft je verloskundige het telefoonnummer van je moeder met de boodschap dat je haar er MISSCHIEN bij wilt hebben en je vk haar dus kan bellen als jij daar tijdens de bevalling om vraagt.
Bel geen van beiden als het begonnen is, maar pas als ze langs mogen komen. Om twee redenen:
1) als jij uiteindelijk besluit toch je moeder er bij te willen en ze zitten beiden buiten op een bankje, dan vermoed ik dat de bewaking ingeschakeld moet worden om jouw schoonmoeder de kamer uit te krijgen. Die komt dan namelijk ook gewoon binnenwandelen schat ik (de vk heeft misschien wel wat beters te doen op zo’n moment).
2) ik moest na mijn bevalling nog even naar de ok; ruim 3 uur zoet mee geweest. Ik moet er niet aan denken dat anderen op dat moment al lekker aan het troetelen waren met ons kind, waar ik nauwelijks een half uur van had mogen genieten. Ik had alle checks en weeg-/meetmomenten gemist...
Wij hebben (in overleg) wél gebeld toen de bevalling begonnen was, maar daarbij duidelijk afgesproken dat we niet verwachten en wilden dat ze op dat moment direct in de auto zouden springen. We hebben daarna pas weer gebeld toen ik terug was van de ok, met daarbij de mededeling dat ze de volgende dag welkom waren. (We belden rond 20:00 en wilden even tot rust komen en met z’n drietjes zijn.)
Bel geen van beiden als het begonnen is, maar pas als ze langs mogen komen. Om twee redenen:
1) als jij uiteindelijk besluit toch je moeder er bij te willen en ze zitten beiden buiten op een bankje, dan vermoed ik dat de bewaking ingeschakeld moet worden om jouw schoonmoeder de kamer uit te krijgen. Die komt dan namelijk ook gewoon binnenwandelen schat ik (de vk heeft misschien wel wat beters te doen op zo’n moment).
2) ik moest na mijn bevalling nog even naar de ok; ruim 3 uur zoet mee geweest. Ik moet er niet aan denken dat anderen op dat moment al lekker aan het troetelen waren met ons kind, waar ik nauwelijks een half uur van had mogen genieten. Ik had alle checks en weeg-/meetmomenten gemist...
Wij hebben (in overleg) wél gebeld toen de bevalling begonnen was, maar daarbij duidelijk afgesproken dat we niet verwachten en wilden dat ze op dat moment direct in de auto zouden springen. We hebben daarna pas weer gebeld toen ik terug was van de ok, met daarbij de mededeling dat ze de volgende dag welkom waren. (We belden rond 20:00 en wilden even tot rust komen en met z’n drietjes zijn.)
woensdag 2 oktober 2019 22:42
Het klinkt misschien stom, maar hij kan er beter tegen als hij iets eet, dus we nemen een grote tas vol eten mee.dannas schreef: ↑02-10-2019 22:38En wat gaat hij doen om te zorgen dat hij het wel trekt? Welke voorbereidingen treft hij? Of blijft hij hangen in zijn aanstelleritus en parkeert hij zijn probleem lekker bij jou?
En als zijn kind later een gat in zijn hoofd valt, of een tand door zijn lip of zijn wenkbrauw openhaalt (dat bloedt echt als een rund), haakt hij dan ook af?
Echt. Ik heb hier zero begrip voor.
woensdag 2 oktober 2019 22:42
Serieus? Hij geeft aan dat híj het niet meer trekt als jij het te zwaar krijgt? En toen dacht hij zelf niet dat dat misschien een beetje onnozel is? Hij houdt zichzelf maar mooi voor dat jij degene bent voor wie het het heftigst is en dat het ook weer een keer ophoudt en dat er dan een baby is.
Gaat hij gebroken nachten en zieke kinderen met kots en diarree ook alvast maar niet trekken?
woensdag 2 oktober 2019 22:42
Nushy schreef: ↑02-10-2019 21:35Mijn schoonmoeder heeft aangegeven dat ze het wil weten zodra het begint en gaat dan in de wachtkamer van het ziekenhuis wachten tot de baby er is. Ik heb haar daar niet vanaf kunnen brengen, dus als ze daar 24 uur wil gaan zitten moet ze dat zelf weten. Man en ik hebben overigens besloten dat we niet direct bellen bij de eerste wee maar dat we eerst wachten tot de verloskundige geweest is zodat we een beetje weten hoe het vordert.
Een sleutel hebben gelukkig zowel ouders als schoonouders niet en gaan ze ook niet krijgen.
Inderdaad haar niet van alles op de hoogte stellen. Bel haar als het kind geboren is, is vroeg genoeg. En waarom weet ze dat je een co-sleeper wil? Waarom weet ze wanneer je met je moeder de babykamer gaat soppen? Minder met haar delen, dat lijkt me stap 1.
Such fun!1
woensdag 2 oktober 2019 22:44
makreel schreef: ↑02-10-2019 22:26Je zegt: m’n man kan niet tegen bloed en misschien trekt hij het niet. Ik zou voorstellen dat je man gewoon in de buurt van je hoofd blijft en niet tussen je knieën loert als hij dat eng vindt, en verder zet hij z’n kiezen maar op elkaar en flink zijn, want jullie krijgen een kind en dat lijkt me nogal een belangrijke ervaring. Dus die hele schoonmoeder en moeder lijken me hierbij niet nodig, want natuurlijk is je man hier gewoon bij. Man up, zeg.
En inderdaad allebei wat ballen kweken.
Such fun!1
woensdag 2 oktober 2019 22:44
Dit klinkt ideaal maar ik krijg mijn man ook niet zover vrees ik, die wil graag dat zijn ouders worden ingelicht zodra de bevalling begint, dus dan ga ik mijn ouders ook inlichten.Bloemenzee schreef: ↑02-10-2019 22:41Je geeft je verloskundige het telefoonnummer van je moeder met de boodschap dat je haar er MISSCHIEN bij wilt hebben en je vk haar dus kan bellen als jij daar tijdens de bevalling om vraagt.
Bel geen van beiden als het begonnen is, maar pas als ze langs mogen komen. Om twee redenen:
1) als jij uiteindelijk besluit toch je moeder er bij te willen en ze zitten beiden buiten op een bankje, dan vermoed ik dat de bewaking ingeschakeld moet worden om jouw schoonmoeder de kamer uit te krijgen. Die komt dan namelijk ook gewoon binnenwandelen schat ik (de vk heeft misschien wel wat beters te doen op zo’n moment).
2) ik moest na mijn bevalling nog even naar de ok; ruim 3 uur zoet mee geweest. Ik moet er niet aan denken dat anderen op dat moment al lekker aan het troetelen waren met ons kind, waar ik nauwelijks een half uur van had mogen genieten. Ik had alle checks en weeg-/meetmomenten gemist...
Wij hebben (in overleg) wél gebeld toen de bevalling begonnen was, maar daarbij duidelijk afgesproken dat we niet verwachten en wilden dat ze op dat moment direct in de auto zouden springen. We hebben daarna pas weer gebeld toen ik terug was van de ok, met daarbij de mededeling dat ze de volgende dag welkom waren. (We belden rond 20:00 en wilden even tot rust komen en met z’n drietjes zijn.)
woensdag 2 oktober 2019 22:44
Nou, bij vrijwel alles zeg ik: kijk hoe de situatie dan is, hoe je je dan voelt.
Maar niet tijdens de bevalling. Dat moet je echt vooraf regelen.
Jij bevalt, je man is erbij. Klaar. Oma´s worden gebeld als jullie daaraan toe zijn.
woensdag 2 oktober 2019 22:45
Jaren geleden was er hier een topic met ongeveer hetzelfde onderwerp. Man wilde zijn moeder ook bij de bevalling hebben.davo1979 schreef: ↑02-10-2019 22:10"Mijn man vindt dit erg lastig te begrijpen, want zijn moeder wordt ook oma en hij vindt dat zij evenveel recht heeft om erbij te zijn als mijn moeder, dus helaas heb ik daar weinig aan."
Ik stel voor dat je man zijn piemel friemel uren laat bekijken door zijn schoonmoeder.
Iemand suggereerde toen dat ze haar man zou moeten vragen om naakt bij haar moeder op tafel te gaan liggen met zijn benen
helemaal wijd en voeten in de lucht en vervolgens een dikke drol uit te persen. Als hij dat geen probleem zou vinden en zich helemaal
op zijn gemak zou voelen, zou zij haar schoonmoeder bij de bevalling toelaten.
LOL,
