Zwanger
alle pijlers
Zwanger en te betrokken schoonmoeder
woensdag 2 oktober 2019 21:11
Ik hoop dat iemand mij advies kan geven.
Ik nader inmiddels het einde van mijn eerste zwangerschap. Vanaf de mededeling dat ik zwanger ben heeft mijn schoonmoeder zich enthousiast opgeworpen als oma-to-be en wil ze van alles voor mij/ons doen. Op zich is dat lief aangeboden, maar soms gaat het wat te ver.
Een voorbeeld hiervan is dat ze per se met mij wilde gaan babyshoppen (iets waar mijn eigen moeder fysiek niet toe in staat was op dat moment) en erop stond om een deel van de inboedel te betalen. Ook geeft ze allerlei spullen cadeau, inclusief van alles om kunstvoeding te geven terwijl ik van begin af aan heb aangegeven dat ik borstvoeding wil geven, maar dat vindt ze maar "vies".
Een ander voorbeeld is dat ze recent onverwacht op de stoep stond terwijl ik had aangegeven dat ik met mijn moeder de kledingkast van de baby in wilde richten en de babykamer een sopje wilde geven; ze gaf aan dat ze wel wist dat ik dat samen met mijn moeder wilde doen maar dat ze met mijn schoonvader nog een spiegel voor ons op wilde hangen en dit ze het handigste moment leek. Vervolgens is ze de hele tijd in de babykamer blijven hangen waardoor mijn moeder en ik geen privacy hadden, onder het mom dat mijn moeder moest rusten (is recent ernstig ziek geweest).
Een aantal maanden geleden heeft ze op eigen houtje besloten de tuin op te knappen en heeft ze allerlei struiken gesnoeid, terwijl ik haar uitdrukkelijk had gevraagd om dit niet te doen (ik was niet thuis en zag het pas toen ik thuis kwam). Mijn man wist er overigens ook niets van.
Het lastige is dat als ik aangeef dat ik niet wil dat bepaalde dingen gebeuren, dat ze dan aangeeft dat ik ondankbaar ben aangezien ze zoveel voor mij/ons doet.
Nu is het volgende "probleem" dat zich aandient de bevalling. Zij zou het liefst bij de bevalling aanwezig zijn, en is ook bij de bevalling aanwezig geweest van haar dochter en een aantal nichten. Nu wil ik absoluut niet dat ze op de kamer aanwezig is terwijl ik beval. Mijn man zal bij de bevalling aanwezig zijn maar er is een mogelijkheid dat hij onwel wordt (hij kan niet goed tegen bloed en ook niet tegen als ik pijn heb), dus dat ik dan niet genoeg steun aan hem heb. Ik zou dan graag wel mijn eigen moeder erbij willen hebben, maar niet mijn schoonmoeder.
Mijn man vindt dit erg lastig te begrijpen, want zijn moeder wordt ook oma en hij vindt dat zij evenveel recht heeft om erbij te zijn als mijn moeder, dus helaas heb ik daar weinig aan.
Hetzelfde geldt overigens voor de kraamtijd, waarbij hij niet inziet dat ik me minder comfortabel voel bij mijn schoonmoeder dan bij mijn eigen moeder en hij het oneerlijk vindt en niet vindt kunnen als mijn eigen moeder er op bepaalde momenten wel bij mag zijn en ik mijn schoonmoeder er dan niet bij wil hebben.
Heeft iemand een idee hoe ik dit het beste aan kan pakken? Ik heb al wel geprobeerd bij mijn schoonmoeder aan te geven dat ik niet wil dat ze blijft slapen (geldt overigens ook voor mijn eigen moeder), maar dan zegt ze dat ik eigenwijs ben en dat ik na de bevalling nog wel zal zien hoe zwaar het is. Bij haar eigen dochter is ze gedurende 3 weken ingetrokken en heeft ze de kraamzorg weggejaagd. Ik heb al wel aangegeven bij de kraamzorg dat ik wat overheersende familieleden heb en dat ik graag wil dat de kraamzorg me daarbij helpt, maar ze zal zich niet zomaar laten wegsturen ben ik bang.
Dank alvast voor jullie input.
Edit: sorry voor de lange OP, hoop dat jullie de moeite willen nemen om het te lezen.
Ik nader inmiddels het einde van mijn eerste zwangerschap. Vanaf de mededeling dat ik zwanger ben heeft mijn schoonmoeder zich enthousiast opgeworpen als oma-to-be en wil ze van alles voor mij/ons doen. Op zich is dat lief aangeboden, maar soms gaat het wat te ver.
Een voorbeeld hiervan is dat ze per se met mij wilde gaan babyshoppen (iets waar mijn eigen moeder fysiek niet toe in staat was op dat moment) en erop stond om een deel van de inboedel te betalen. Ook geeft ze allerlei spullen cadeau, inclusief van alles om kunstvoeding te geven terwijl ik van begin af aan heb aangegeven dat ik borstvoeding wil geven, maar dat vindt ze maar "vies".
Een ander voorbeeld is dat ze recent onverwacht op de stoep stond terwijl ik had aangegeven dat ik met mijn moeder de kledingkast van de baby in wilde richten en de babykamer een sopje wilde geven; ze gaf aan dat ze wel wist dat ik dat samen met mijn moeder wilde doen maar dat ze met mijn schoonvader nog een spiegel voor ons op wilde hangen en dit ze het handigste moment leek. Vervolgens is ze de hele tijd in de babykamer blijven hangen waardoor mijn moeder en ik geen privacy hadden, onder het mom dat mijn moeder moest rusten (is recent ernstig ziek geweest).
Een aantal maanden geleden heeft ze op eigen houtje besloten de tuin op te knappen en heeft ze allerlei struiken gesnoeid, terwijl ik haar uitdrukkelijk had gevraagd om dit niet te doen (ik was niet thuis en zag het pas toen ik thuis kwam). Mijn man wist er overigens ook niets van.
Het lastige is dat als ik aangeef dat ik niet wil dat bepaalde dingen gebeuren, dat ze dan aangeeft dat ik ondankbaar ben aangezien ze zoveel voor mij/ons doet.
Nu is het volgende "probleem" dat zich aandient de bevalling. Zij zou het liefst bij de bevalling aanwezig zijn, en is ook bij de bevalling aanwezig geweest van haar dochter en een aantal nichten. Nu wil ik absoluut niet dat ze op de kamer aanwezig is terwijl ik beval. Mijn man zal bij de bevalling aanwezig zijn maar er is een mogelijkheid dat hij onwel wordt (hij kan niet goed tegen bloed en ook niet tegen als ik pijn heb), dus dat ik dan niet genoeg steun aan hem heb. Ik zou dan graag wel mijn eigen moeder erbij willen hebben, maar niet mijn schoonmoeder.
Mijn man vindt dit erg lastig te begrijpen, want zijn moeder wordt ook oma en hij vindt dat zij evenveel recht heeft om erbij te zijn als mijn moeder, dus helaas heb ik daar weinig aan.
Hetzelfde geldt overigens voor de kraamtijd, waarbij hij niet inziet dat ik me minder comfortabel voel bij mijn schoonmoeder dan bij mijn eigen moeder en hij het oneerlijk vindt en niet vindt kunnen als mijn eigen moeder er op bepaalde momenten wel bij mag zijn en ik mijn schoonmoeder er dan niet bij wil hebben.
Heeft iemand een idee hoe ik dit het beste aan kan pakken? Ik heb al wel geprobeerd bij mijn schoonmoeder aan te geven dat ik niet wil dat ze blijft slapen (geldt overigens ook voor mijn eigen moeder), maar dan zegt ze dat ik eigenwijs ben en dat ik na de bevalling nog wel zal zien hoe zwaar het is. Bij haar eigen dochter is ze gedurende 3 weken ingetrokken en heeft ze de kraamzorg weggejaagd. Ik heb al wel aangegeven bij de kraamzorg dat ik wat overheersende familieleden heb en dat ik graag wil dat de kraamzorg me daarbij helpt, maar ze zal zich niet zomaar laten wegsturen ben ik bang.
Dank alvast voor jullie input.
Edit: sorry voor de lange OP, hoop dat jullie de moeite willen nemen om het te lezen.
woensdag 2 oktober 2019 21:36
woensdag 2 oktober 2019 21:36
Maar als jouw moeder mag dn kan komen de eerste week dan kan schoonmoeder toch ook komen? En enige goedbedoelde maar minder gewaardeerde adviezen laat je gewoon links liggen. Je zegt oh ja. Goh we zullen er eens over na denken en dat is het.
Je zult de komende jaren nog heel veel adviezen krijgen waar je niks mee kunt
Je zult de komende jaren nog heel veel adviezen krijgen waar je niks mee kunt
woensdag 2 oktober 2019 21:39
Dat laatste is zeker niet de opzet. Een paar uur per dag vind ik genoeg, ik wil ook echt niet de hele dag mijn eigen moeder om me heen hebben. Het handigst is denk ik dat ze afwisselen (als dat logistiek haalbaar is), en de nachten wil ik sowieso met man+baby alleen zijn.pimpelmeesje123 schreef: ↑02-10-2019 21:32Ik kan me niet voorstellen dat ik blij zou worden van moeder of schoonmoeder continu om me heen. Ook bij bevalling moet er niet aan denken.... vond man, kraamzorg en verloskundige genoeg. Ik vraag me ook af waarmee ze echt moeten helpen.... nu kinderen net iets groter zijn vind ikaf en toe hulp heel fijn... maar doen we praktisch vrijwel alles zelf... ik zou iig duidelijk zijn en jouw bevalling dus zijn beslist. Na de bevalling kan ik me wel een beetje voorstellen dat als ene oma er 12 uur per dag is en andere een half uur terwijl ze er ook meer wil zijn dat dat misschien niet handig is. Wat wil je man? Is hij vrij?
woensdag 2 oktober 2019 21:39
woensdag 2 oktober 2019 21:40
Dat doe je toch gewoon niet. Geen sprake van dat ik wie dan ook zou bellen dat de bevalling is begonnen. Daar hebben ze toch niets aan om te weten? Na de geboorte is vroeg genoeg om te bellen.Nushy schreef: ↑02-10-2019 21:35Mijn schoonmoeder heeft aangegeven dat ze het wil weten zodra het begint en gaat dan in de wachtkamer van het ziekenhuis wachten tot de baby er is. Ik heb haar daar niet vanaf kunnen brengen, dus als ze daar 24 uur wil gaan zitten moet ze dat zelf weten. Man en ik hebben overigens besloten dat we niet direct bellen bij de eerste wee maar dat we eerst wachten tot de verloskundige geweest is zodat we een beetje weten hoe het vordert.
Een sleutel hebben gelukkig zowel ouders als schoonouders niet en gaan ze ook niet krijgen.
woensdag 2 oktober 2019 21:40
Dat klopt inderdaad. Hij kijkt puur vanuit het perspectief van de baby, voor wie schoonmoeder en moeder oma zijn, en niet vanuit mijn perspectief.Appelsap5 schreef: ↑02-10-2019 21:33Maar je man ziet niet in dat jouw relatie met je schoonmoeder (die je ongevraagd bij je relatie erbij hebt ‘gekregen’) anders is dan die met je eigen moeder (die je al je hele leven kent en jou heeft opgevoed)? En dat je daarmee ook andere intimiteiten deelt en grenzen stelt? Iig wat jouw eigen lijf en rust aangaat (dus puur wat betreft jezelf en even los van de baby/omarol)
Dat is op zijn minst wel een beetje gek toch? Of wil hij gewoon geen nee zeggen tegen zijn moeder?
woensdag 2 oktober 2019 21:41
Bevallen is intiem en het moet voor jou echt goed voelen. Je bent geen dier dat in de dierentuin ligt te bevallen met publiek erbij.
Het is echt niet raar dat je dichter bij je moeder staat. Maar jouw schoonmoeder heeft toch ook een dochter waar ze die unieke band mee heeft, dus zoveel komt ze niet tekort, zou ik denken. Had die dochter bij haar bevalling ook haar schoonmoeder erbij?
Het is echt niet raar dat je dichter bij je moeder staat. Maar jouw schoonmoeder heeft toch ook een dochter waar ze die unieke band mee heeft, dus zoveel komt ze niet tekort, zou ik denken. Had die dochter bij haar bevalling ook haar schoonmoeder erbij?
jillian69 wijzigde dit bericht op 02-10-2019 21:43
0.26% gewijzigd
♥
woensdag 2 oktober 2019 21:42
Tuurlijk mag ze met mij babyshoppen, maar ik heb inmiddels meer tijd met haar doorgebracht omtrent de voorbereiding voor de baby dan met mijn eigen moeder, en het ene moment dat mijn moeder hier dan is om te helpen staat zij ineens op de stoep.Aardbei_86 schreef: ↑02-10-2019 21:35Ik vind dat je met sommige dingen gelijk hebt (niet bij bevalling, niet blijven slapen). Maar ik vind je met sommige dingen ook ondankbaar. Waarom zou ze geen spulletjes mogen geven/met jou mogen babyshoppen? Ook vraag ik me af waarom het zo erg is dat ze er is als jouw moeder en jij de babykamer soppen. Ik vind dat je haar daar best bij mag betrekken. Zij mag ook haar enthousiasme tonen en het is niet leuk voor haar als je haar zo afhoudt. Probeer dus een balans te vinden. Sommige dingen moet je zeker je grens aangeven en sommige dingen toelaten.
Verder eens met de opmerking dat je misschien ook wat los moet komen van je moeder.
woensdag 2 oktober 2019 21:42
Niks niet van beide kanten. De zwangere/ het kleinkind is niet een bemoeirecht van een oma, hoe lief bedoeld ook. Het gaat niet om evenredigheid tussen de oma's, het gaat om wie TO graag om zich heen heeft op een van haar kwetsbaarste momenten. Als dat haar eigen moeder is, is het haar goed recht. Als man nou zijn eigen moeder heel graag om zich heen heeft op de dagen dat hij thuis is, is het ook prima.
Zeker niet als schoonmoeder geen grenzen respecteert mag je daar echt wel streng in zijn. Bespreek het ook een keer met de verloskundige als je man erbij is. Het is gewoon niet tof dat je deze zorg er bij krijgt. Hij mag ook best even goed voor jou zorgen hierin.
woensdag 2 oktober 2019 21:43
Ik begrijp ook niet waarom je zo'n groot onderscheid tussen je moeder en je schoonmoeder maakt. Wat betreft je eigen privacy en intimiteit, ja. Je moeder eventueel bij de bevalling maar niet je schoonmoeder, kan ik nog snappen. Maar verder? Je schoonmoeder is net zo veel oma als je moeder. Haar kind wordt net zo hard voor het eerst ouder als het kind van jouw moeder dat wordt.Nushy schreef: ↑02-10-2019 21:27@ totallyfree: ik heb het bij mijn man geprobeerd aan te geven maar hij begrijpt het maar deels. Hij begrijpt wel dat ik niet wil dat ze hier onverwachts over de vloer komt (dat vindt hij zelf ook niet prettig), maar het onderscheid tussen moeder en schoonmoeder maakt hij daarin niet.
@ appelsap: helaas begrijpt mijn man het standpunt niet dat ik onderscheid maak tussen mijn moeder en schoonmoeder dus zal hij de boodschap ook niet doorspelen, als de boodschap gegeven moet worden zal ik het zelf moeten doen...
Het lijkt me goed dat je op een andere en betere manier je grenzen aan gaat geven, maar het lijkt me ook goed constructief na te denken over waar je grenzen precies liggen en welke echt de moeite waard zijn om te bewaken. En welke je samen met je man deelt, ook niet onbelangirjk.
woensdag 2 oktober 2019 21:43
Ik neem aan dat je man ook thuis is? Ik had juist geen behoefte aan zoveel gedoe om me heen. Gewoon met z´n drieën, man, baby en ik.Nushy schreef: ↑02-10-2019 21:22Zo had ik er nog niet tegenaan gekeken. Vind je het onredelijk dat ik in de kraamtijd mijn moeder erbij wil hebben? Ben uit mijn omgeving niet anders gewend namelijk dan dat de oma's er in het begin regelmatig zijn om te helpen, met name als de kraamzorg naar huis is.
Zo ook met de bevalling. Weet je zeker dat je daar je moeder bij wil hebben?
Ik snap je man wel een beetje hoor. Het is zijn moeder, en zij wordt net zoveel oma als jouw moeder.
Daarbij snap ik ook dat jij je gemakkelijker voelt bij je eigen moeder, maar hoeveel moeten die moeders dan daadwerkelijk aanwezig zijn?
woensdag 2 oktober 2019 21:43
Tuurlijk mogen ze allebei komen. Ik wil alleen niet dat ze blijven slapen en ik heb meer moeite om dat mijn schoonmoeder uitgelegd te krijgen dan mijn moeder. En ik wil ook dat ze na een bepaalde tijd weer weggaan en ook dat begrijpt mijn schoonmoeder niet, dan ben ik weer "ondankbaar".lisbeth schreef: ↑02-10-2019 21:36Maar als jouw moeder mag dn kan komen de eerste week dan kan schoonmoeder toch ook komen? En enige goedbedoelde maar minder gewaardeerde adviezen laat je gewoon links liggen. Je zegt oh ja. Goh we zullen er eens over na denken en dat is het.
Je zult de komende jaren nog heel veel adviezen krijgen waar je niks mee kunt
woensdag 2 oktober 2019 21:44
En terecht hè?
Hij ziet dat zijn moeder een andere omarol.krijgt. dat is pijnlijk voor hem.
Jullie moeten meer praten hoor!
woensdag 2 oktober 2019 21:44
Nushy schreef: ↑02-10-2019 21:35Mijn schoonmoeder heeft aangegeven dat ze het wil weten zodra het begint en gaat dan in de wachtkamer van het ziekenhuis wachten tot de baby er is. Ik heb haar daar niet vanaf kunnen brengen, dus als ze daar 24 uur wil gaan zitten moet ze dat zelf weten. Man en ik hebben overigens besloten dat we niet direct bellen bij de eerste wee maar dat we eerst wachten tot de verloskundige geweest is zodat we een beetje weten hoe het vordert.
Een sleutel hebben gelukkig zowel ouders als schoonouders niet en gaan ze ook niet krijgen.
Dan weet je nu dus al dat ze vanaf dat moment naar je toe komt. Vanaf dan zal ze er bij zijn of net buiten de deur zitten. Je moet er maar zin in hebben. Ik zou bellen als de baby er is. Dan zijn ze er ook in een uurtje.
woensdag 2 oktober 2019 21:46
Die dochter had inderdaad niet haar schoonmoeder erbij.Jillian69 schreef: ↑02-10-2019 21:41Bevallen is intiem en het moet voor jou echt goed voelen. Je bent geen dier dat in de dierentuin ligt te bevallen met publiek erbij.
Het is echt niet raar dat je dichter bij je moeder staat. Maar jouw schoonmoeder heeft toch ook een dochter waar ze die unieke band mee heeft, dus zoveel komt ze niet tekort, zou ik denken. Had die dochter bij haar bevalling ook haar schoonmoeder erbij?
De band tussen mijn schoonzusje en schoonmoeder was heel sterk maar de afgelopen tijd zijn er omstandigheden geweest waardoor hun band een stuk minder is geworden, en ik denk dat dat er ook mee samenhangt dat schoonmoeder zich nu volledig op mij stort.
woensdag 2 oktober 2019 21:46
Weet je ik zou gewoon doen wat jij wil.... waarom zou je je (schoon)moeder bellen als de bevalling begint.... hier wist mijn moeder dat er iets rommelde bij nr 1 maar dat was omdat ze langs zouden komen en ik gezegd heb blijf thuis... (gevolg hele dag aan telefoon geplakt stress want kind had weinig haast). En in kraamweek vond ik langskomen heel leuk hoor maar had geen behoefte aan uren visite... ze zijn welkom maar niets mis mee toch omnu te zeggen ik wil eerst bevallen en dan zien we wel... je hebt geen idee hoe je door die bevalling komt hoe je je voelt.... dus ik snap dat ze willen komen etc maar ik zou niet je hele kraamweek plannen en bedenken.... loopt toch altijd anders dan je denkt
woensdag 2 oktober 2019 21:46
Ik weet niet, maar volgens mij gaat het er niet om wat jullie ervan vinden of schoonmoeders/moeders erbij moeten zijn, maar het gaat erom wat TO haar gevoel is en wat zij wilt. En dat ze daarover goede gesprekken moet voeren met haar man en schoonmoeder. Want als TO nu over zich heen laat lopen, dan wordt dat alleen maar erger.
Kan altijd zo moe worden van wat jullie ervan moeten vinden. Respecteer To haar gevoel.
Kan altijd zo moe worden van wat jullie ervan moeten vinden. Respecteer To haar gevoel.
'Happiness is only real when shared'.
woensdag 2 oktober 2019 21:47
Je schoonmoeder kan jullie niet dwingen haar te bellen als de bevalling begonnen is hoor.Nushy schreef: ↑02-10-2019 21:35Mijn schoonmoeder heeft aangegeven dat ze het wil weten zodra het begint en gaat dan in de wachtkamer van het ziekenhuis wachten tot de baby er is. Ik heb haar daar niet vanaf kunnen brengen, dus als ze daar 24 uur wil gaan zitten moet ze dat zelf weten. Man en ik hebben overigens besloten dat we niet direct bellen bij de eerste wee maar dat we eerst wachten tot de verloskundige geweest is zodat we een beetje weten hoe het vordert.
Een sleutel hebben gelukkig zowel ouders als schoonouders niet en gaan ze ook niet krijgen.
"Lieve schoonmoeder, wij willen graag de bevalling en de uren erna in alle rust met z´n drieën doorbrengen. Jij zal een van de eersten zijn die we bellen om de baby te komen bewonderen als wij daar klaar voor zijn".
woensdag 2 oktober 2019 21:47
Rondom de bevalling inderdaad het liefst mijn eigen moeder, en in de kraamtijd is wat mij betreft 50/50 prima, maar daar neemt mijn schoonmoeder geen genoegen mee omdat zij er het liefst 24/7 wil zijn.elein schreef: ↑02-10-2019 21:42Niks niet van beide kanten. De zwangere/ het kleinkind is niet een bemoeirecht van een oma, hoe lief bedoeld ook. Het gaat niet om evenredigheid tussen de oma's, het gaat om wie TO graag om zich heen heeft op een van haar kwetsbaarste momenten. Als dat haar eigen moeder is, is het haar goed recht. Als man nou zijn eigen moeder heel graag om zich heen heeft op de dagen dat hij thuis is, is het ook prima.
Zeker niet als schoonmoeder geen grenzen respecteert mag je daar echt wel streng in zijn. Bespreek het ook een keer met de verloskundige als je man erbij is. Het is gewoon niet tof dat je deze zorg er bij krijgt. Hij mag ook best even goed voor jou zorgen hierin.
woensdag 2 oktober 2019 21:48
Helemaal mee eens! Ik heb weleens zo’n verhaal gehoord van wachtende (schoon)ouders in het ziekenhuis die de baby al uitgebreid gezien hadden toen moeder er niet bij was (want in de OK lag.
Na mijn eigen bevalling (07:50) moest ik wegens overmatig bloedverlies uiteindelijk een spoedoperatie. Ik was om een uur of 15:30 goed en wel terug op de kamer met kind. En toen was ik zo blij dat we samen iedereen op de hoogte konden stellen van de geboorte en het bezoek konden ontvangen! Ik had het zelf echt best naar gevonden als anderen al in het ziekenhuis zaten en dan hoogstwaarschijnlijk toch al even langsgeweest waren.
