Zwanger worden met IVF of ICSI (Deel 4)

Weija je verhaal maakt me helemaal stil... heb niet echt veel woorden, maar vind je ontzettend moedig dat je erover schrijft hier en deelt met ons. Mooi ook om je vechtlust in je berichtjes te lezen! Jullie geluk komt zeker nog wel. En ik hoop oprecht dat je na dit weekend met goed nieuws terug op dit forum komt.. knuff!!

Animal, het gaat gelukkig weer helemaal goed met me! Lief dat je het vraagt! Ook ik herken de bijwerkingen van de utro, ben intussen ook al even niet meer gaan sporten en ook al een kilo kwijt, maar dat is denk ik eerder doordat ik spieren verlies nu want eetlust is er niet bepaald minder op geworden heb nu de laatste dagen zelfs meer honger!

Piene, ook jij hebt blijkbaar iets gelijkaardigs meegemaakt als weija... dit wens je gewoon niemand toe. Is het al lang geleden?

Flipje, ben benieuwd of je het op je werk al hebt kunnen bespreken en of je eruit bent wat je gaat doen?

Ik heb niet zo'n goed voorgevoel bij testen vrijdag, ik weet niet goed hoe het komt, paar dagen geleden dacht ik nog dat het echt kon, maar begin een beetje hoop te verliezen vanwege menstruatieklachten en telkens toch de angst als ik naar toilet ga dat ik bloed zal spotten. Ik zit nu op dag 8 na de terugplaatsing, dus 11 dagen na punctie. Vorige keer bij OI kreeg ik mijn menstruatie al op dag 9, en vrees nu dat het ook gaat doorbreken.. maar goed, we wachten maar af.

Zou iemand de tabel willen aanpassen en mijn naam willen zetten bij 'wachten op cryo terugplaatsing'? Ik heb op 24 juli een gesprek in het ziekenhuis om dit te plannen.

selin ik ben op 27 december 2016 bevallen na 21 w zwangerschap van een meisje lotte. haar middenrifje was niet gesloten waardoor alle organen in borstholte zaten en daardoor haar longentjes niet konden groeien (kort uitgelegd ) dus ze is nu een mooi sterretje aan de hemel

Ik mag vakantiedagen terug trekken en ziekmelden. De vraag is hoe/wat/ wanneer ik zelf wilde.
Daar kwam vanmorgen antwoord op: toen ik uit bed stapte om naar mijn werk te gaan voelde ik ineens van alles naar buiten komen, snel naar de wc en dat was een heel bloedbad. Blij dat dat vannacht binnenboord is gebleven anders had ik wel een nieuw matras kunnen kopen vrees ik.
Verrassend genoeg heb ik helemaal geen pijn gehad. Nu dus ziek gemeld en afwachten wat er nog komt. Het lijkt er vooralsnog op dat alles er in 1 keer uit is gekomen.

Flipje wat fijn dat je geen pijn hebt gehad en dat het er op lijkt dat alles er uit is gekomen. Hoop voor je dat dat idd alles er uit is en je deze keer geen curettage hoeft. Wanneer moet je terug voor de echo?
Fijn ook dat je je gewoon ziek mag melden.

Hier dank voor jullie lieve en begripvolle reacties dames En Duufje en Piene in het bijzonder, voor mij heel steunend om jullie reacties te lezen en dat het soms overvallen worden door verdriet en de onzekerheid tot dat er een levend kindje is herkenbaar is.
Inmiddels weer echt opgebeurd (mede nav jullie lieve reacties) en hoop idd van harte dat deze tp leidt tot een zwangerschap met op het eind van de rit het zo gewenste levende kindje.

Selin ik snap heel goed je onzekerheid en de wens om de testuitslag van vrijdag te kennen. Overigens zegt het gevoel ongesteld te gaan worden ook niets over of het wel of niet gelukt is. We hebben hier legio dames gehad die ervan overtuigd waren ongesteld te gaan worden en toch positief getest hebben. Ik duim nog even voor je door.

Flipje: Het lijkt mij ergens een prettig idee dat de natuur vanzelf zijn werk doet en dat jij niet aan de pillen hoeft. Wat fijn dat het ook pijnvrij kan zeg en...dat de sluizen op de bruiloft niet alsnog open gegaan zijn. Dit gezegd hebbende, het blijft een nare ervaring - een waarvan ik gehoopt had dat die je bespaard was gebleven. Is de vervolgstap om jullie laatste cryo t.z.t. te ontdooien op hoop van zegen? Sterkte!

Weija: Ik begrijp helemaal dat je ergens dankbaar bent dat je niet een beslissing hebt hoeven nemen, al blijft het intens verdrietig om afscheid te nemen van jouw kind - zo gewenst en dan toch gaat het mis na een redelijk lange tijd. En dat zo'n verlies erin hakt is niet meer dan begrijpelijk, naast de onzekerheid die dit traject met zich meebrengt. Heb je veel steun aan je omgeving? Dat het vertrouwen in een goede afloop een deuk heeft gekregen snap ik - ook precies de uitspraak van Duufje: helemaal opgelucht ben ik pas als ik een kind in mijn armen heb. Zelfs ik heb eerlijk gezegd dergelijke gevoelens en dat terwijl mijn ervaringen toch echt anders zijn qua heftigheid. Niet dat ik leed wil vergelijken, maar meer om aan te geven dat jullie (en ook Flipje en Piene) toch wel erg veel baggage hebben gehad. Ik hoop ontzettend op een positieve test en doorgaande, succesvolle zwangerschap. Wanneer ga je testen?

Selin: de laatste dagen voor de OTD zijn het meest verrot en je gaat ook twijfelen aan ALLES. En zoals zo vaak hier gezegd: iets voelenm, niets voelen het zegt allemaal niets.

Diamond: Wat irritant zeg - die hoofdpijn. Ik heb er geen ervaring mee gehad. Sterkte! Wanneer is de volgende echo?

Windmolen: Heb jij een idee wanneer je TP gaat plaatsvinden nu je menstruatie vrij snel na de punctie was?

Animal: Je klinkt weer als je sterke persoon. Maar balen mag ook, met twee blasto's heb je toch de hoop dat tenminste een pakt en er een innestelling komt. Vind het ook erg logisch dat je eerst gedegen onderzoek wil afwachten alvorens je voor een TP gaat. Wat doen ze precies met het NK cellen onderzoek?

Dazzle; Hoe is het gister gegaan? Heb je nog last van de 'ingreep'? Wanneer verwacht je de uitslag?

Duufje; Wat fijn dat het erop lijkt dat je echt kan verhuizen. 't Zal ongetwijfeld dubbel zijn om de kinderkamer van B achter te laten, maar ik hoop zo dat je in het nieuwe huis ook een nieuw begin hebt (met hopelijk een zwangerschap). Ik had, jouw lezende, je menstruatie wel verwacht op dit moment en hoop dat het snel komt zodat je door kan met een nieuwe ronde. Gelukkig zorgen nieuwe huizen en dat soort dingen voor genoeg afleiding.

Inmiddels weer thuis. Parijs was regenachtig gister, hoewel er doorgaans genoeg te doen is. Vakantie was lekker en zonnig. Ik vind het ook wel weer fijn om thuis te zijn in eigen omgeving, in mijn eigen bed. Toen ik vanmorgen opstond voelde ik me wel een beetje alsof ik uit de ''walking dead'' gekomen was, maar inmiddels weer achter mijn PC en het is weer business as usual.

Weija sorry dan had ik het verkeerd begrepen, maar die angst is ook echt herkenbaar, vooral na alles wat je hebt meegemaakt.
Duim voor je meid!
Duufje: Vervelend zeg voor je dat nog steeds aan het wachten bent, gelukkig heb je genoeg afleiding de verkoop en aankoop van de woningen. Kun je je in ieder geval helemaal daarop focussen. Duimen voor je dat jullie de enige zijn voor het huis die jullie graag willen kopen!
PieneOok voor jou vreselijk om mee te moeten maken en knap dat jullie daar zo open over kunnen zijn.
SelinGoed om te horen dat het weer goed met je gaat. Spannend zeg de laatste wachtdagen voor jou. Duimen!
FlipjeHeel veel sterkte, gelukkig gaat het niet gepaard met erge krampen hopelijk blijft het daarbij. Gelukkig dat het zelf op gang is gekomen.

Baggal Dank je, ik heb nog geen echo gehad de eerste heb ik volgende week donderdag. Dus ben bnieuwd hoe het er dan uitziet na bijna 1,5 week stimuleren.

Wij neigen ernaar om nu alvast een intake gesprek te doen in België voor PGS en tegelijk nog 1 poging op te starten bij het VUmc.

Het is nog steeds mogelijk dat we gewoon een paar keer verschrikkelijke pech hebben gehad, dus we durven het nog 1x aan. En ik verwacht dat er voor PGS een maandenlange wachtlijst zal zijn en zo lang wachten is helemaal vreselijk.

Bovendien hebben we weer recht op 3 nieuwe pogingen sinds de zwangerschap van F, dus zouden we er na een nieuwe poging bij het VUmc nog 2 over hebben voor België (en daarna zelfs nog 2 extra pogingen als ik overstap naar de UMC verzekering).

Maar voor het zover is hebben we nu nog 1 cryo over.

Weet iemand (misschien een stille meelezer) welke ziekenhuizen PGS kunnen doen? Wellicht niet alleen België maar ook nog Duitsland?

Hi dames,

Ik ben nieuw hier. Via Google ben ik hier steeds vaker terecht gekomen en las best vaak op het viva forum om erkenning te vinden maar nooit de moed gehad om een account aan te maken en vanwege mijn eigen bedrijf ook niet altijd tijd of zin om te schrijven.
Nu ben ik in een bepaald stadium beland dat ik het toch fijn vind om met meiden te schrijven die hetzelfde meemaken als wij/ik. In mijn omgeving lijkt iedereen van de ooievaar zwanger te worden dus lotgenoten heb ik niet.

Ik zal proberen te omschrijven wie ik ben aan waar we staan.
Ik ben Bobby-nCo (oké niet mijn echte naam natuurlijk) en ben 28 jaar (bijna 29), mijn man is 2 jaar ouder. Ik ken mijn man al sinds ik 19 ben. Een relatie volgde, samen wonen, huis kopen, beestjes erbij, je weet hoe het gaat. Rond 2014, toen was ik 25, ontwikkelde ik een kinderwens. Mijn man was er nog niet aan toe dus hebben we nog even gewacht. Begin 2015 besloten we gezamenlijk dat we er aan toe waren en lieten we de pil voor wat het was. Eerst nog luchtig over gedaan maar toen na 12 maanden de wens nog niet was uitgekomen besloten om met ovulatietesten te beginnen. Van een liefdevolle vrijpartij werd het steeds vaker 'vandaag moet het want de ovutest is positief! Toen ook dat na 6 maanden (toen al anderhalf jaar aan de klus) de wens uitbleef raakte ik toch enigzins verdrietig wanneer ik weer ongesteld werd. Mijn man begon ook steeds vaker te vragen op welk punt ik in mijn cyclus zat en wanneer de moesten seksen, dat gaf echt aan dat hij toch ook een beetje het wachten zat was. Vorig jaar in zomer 2016 zijn we getrouwd en een fijne huwelijksreis volgde. Na de huwelijksreis toch de stap gezet naar de HA, iets wat mij eerder altijd weerhield (want hé we waren nog jong zat dacht ik).

Door de HA zijn we direct doorverwezen naar de kliniek voor kinderwens. Eerst kregen we wat basis onderzoeken; van het volgen van de cyclus tot het zaad van mijn man. Dit gaf vrijwel direct een verminderde zaadkwaliteit aan (mijn cyclus leek in orde). Maar er was hoop, want de gyn vertelde ons dat IUI een oplossing zou zijn. Toch wouden ze nog een second opinion doen, maar daarvoor moesten we wel 3 maanden wachten. Eindelijk konden we na 3 maanden voor de second opinion een nieuw potje inleveren. Gek genoeg leef je er gewoon naar toe want daarna zouden we kunnen starten met IUI, en leek de droom van een eerlijke kans op een zwangerschap dichterbij te komen. Het zaad was vele malen slechter dan de eerste keer en hiermee werd IUI voor onze neus van tafel geveegd. Oké dan hadden we nog IVF. Maar voor IVF zou wel een ander traject aan vooraf gaan en ze wouden eerst een proefbewerking doen van het zaad. Dit werden weer 3 lange maanden wachten omdat tussen iedere zaadcheck ze een 'nieuwe lading' wilden gebruiken.
Jullie als experts kunnen je enigszins voorstellen dat dit veel verdriet gaf. Inmiddels werden 3 stellen uit ons 5-stellige vriendenkring zwanger. Maand na maand na maand, tussen de aankondigingen zat goedwel 3 weken dus het huilen kon weer beginnen :') Want waarom zij wel en ik niet?

Na het lange wachten werd de proefbewerking ingepland. Toch weer een spannend moment waar je naar uit kijkt. Want daarna zou het wachten kunnen worden beloond en zouden ze ons kunnen helpen met onze dromen waar maken. Zo zei de gyn het ook, ''wij gaan jullie helpen, het komt goed''.
Uit de proefbewerking kwam naar voren dat er onvoldoende levend zaad was aangetroffen voor IVF. Uh kon dat? Ook ik wist niet dat dit mogelijk was, want IVF kon toch altijd? Dit was toch dé methode om zwanger te worden? (wist ik toen veel).
We kwamen in aanmerking voor ICSI, iets waar ik nog nooit eerder van had gehoord. Maar hiervoor werden we wel doorverwezen naar het universitair ziekenhuis in Groningen want ons eigen stadsziekenhuis kon ons niet meer verder helpen. Je raad het al, UMCG wou graag de onderzoeken zelf opnieuw doen. Dat werd weer wachten, spanning, tranen, verdriet en nog langer wachten.
Na bijna een jaar in de MMM, zonder enige behandeling te hebben gehad, want keer op keer werd onze hoop weer van tafel geveegd waren we beland in ons laatste stadium. En ja zo voelt het nu ook een beetje.
Na een wachttijd konden we afgelopen maand eindelijk beginnen met het spuiten van hormonen voor ICSI1. Iedere spuit was een hel, naast het feit dat ik panisch ben van naalden, kan ik het gewoon niet accepteren dat we nu aan dit lot overgeleverd zijn. Samen met mijn man spoten we de hormonen in mijn buik en afgelopen zaterdag was daar het verlossende woord van de gyn dat de punctie ingepland kon worden. Zaterdagavond de pregnyl gezet (op een bruiloft notabene en mijn god wat brand dat!).
Maandagmorgen/gisteren zou de punctie plaatsvinden. Alles ging goed op wat pijntjes na (oké understatement) en de vloeistof werd direct overgebracht naar het lab. Of we mee wouden kijken sloeg ik vriendelijk af, ik was nog een beetje beduusd van mijn eerste punctie, iets waar ik al maanden tegenop zag. Toen er geen analist kwam besloot de vrouw die de punctie had uitgevoerd zelf even te kijken, je krijgt immers direct het verlossende antwoord wat er gevonden is. En toen werd mijn grootste nachtmerrie werkelijkheid, er waren geen eitjes gevonden. De tranen brandden achter mijn ogen en even leek ik mij sterk te kunnen houden. Maar eenmaal aangekleed en buiten de punctiekamer bartste ik in huilen uit. Ik voelde mij leeg en de hoop op een goede ICSI afloop was ook direct vervlogen. Ik heb alleen maar kunnen huilen, de hele dag. Vandaag ben ik nog wel wat labiel maar wel weer aan het werk omdat ik zelfstandige ben gaat dit helaas soms door. We moeten nu wachten tot mijn lichaam weer zelf ongesteld wordt en dan kunnen we opnieuw contact opnemen met het ziekenhuis voor een na-gesprek en hoe verder. Maar ik ben zo verdrietig en angstig dat het nooit zal lukken. En boos dat ik opnieuw die verschrikkelijke spuiten en punctie over moet doen. Momenteel zit ik even in de put maar gaandeweg zal ik de moed weer bij-een moeten rapen voor poging 2. Jullie zullen het verdriet en de teleurstelling vast wel kennen Zo dat was mijn complete levensverhaal, kortom ik zou het leuk vinden om mee te mogen schrijven, haha!

Oh en nu ik hier toch ben,
Heeft iemand enig idee/ervaring wanneer je weer ongesteld wordt na een punctie maar zonder terugplaatsing?

Ik zal in de toekomst vaker mee willen schrijven, ben vooralsnog eerst even pagina's terug aan het lezen.

Flipje: Klinkt als een doordacht plan! Ik heb over de Jette kliniek veel goede dingen gehoord, maar geen idee of die PGS doen.

Diamond: Spannend! Ik hoop op een mooie opbrengst!

Wat bizar dat er geen eitjes waren B&co. Te meer nu het probleem lijkt te liggen bij jouw partner's zaad en je juist monitoren gedurende de cycle. Ook apart dat ze patienten aanbieden om mee te kijken in het lab. Beetje apart dit.
Begrijp je teleurstelling. Het goede nieuws is dat dit niet als een eerste poging wordt aangemerkt vanuit een verzekeringstechnisch aspect. Dus in feite zit je in poging 1. Vraag het anders even aan Boulu! En verder: welkom hier.

Welkom Bobby&Co! Wat vreselijk dat je zo vaak van het kastje naar de muur werd gestuurd. En wat lange weg moesten jullie gaan om eindelijk tot een behandeling te kunnen komen. Ik heb zelf nog geen ervaring met puncties etc dus daar kan ik je helaas niet bij helpen. Maar mssn rare vraag maar heb je geen echo's gehad vooraf de puncties zodat ze de groei van de eitjes in de gaten konden houden? Of lees ik daar nu overheen? Heel veel sterkte Ik hoop dat het meeschrijven en lezen je steun biedt. We zitten tenminste met z'n allen in hetzelfde schuitje.

Hey BobbynCo, even oud als mij, maar blijkbaar al véél langer met een kinderwens, heb je verhaal gelezen, voel zoveel herkenning en verdriet bij het lezen van je verhaal. Zit je eindelijk op een moment dat je verder lijkt te kunnen, eindelijk in de MMM (al willen we dat allemaal liever niet natuurlijk, maar goed), en dan blijken er geen eitjes te zijn met de punctie.
Dit lijkt me ook allemaal wel heel raar, hoeveel grote follikels had je? Welke inspuitingen heb je gebruikt voorafgaande aan de punctie en hoe lang? Dan hebben ze toch opgevolgd hoeveel follikels er uiteindelijk goed waren? Hier begrijp ik zelf niet veel van wat naar om te horen... niet opgeven hoor, misschien toch eens naar een ander ziekenhuis ten rade gaan, nee?

B&Co, welkom.
Het is per persoon verschillend wanneer je weer ongesteld wordt na een punctie. Ik werd dat vrij snel, na een dag of 8-9. Maar daar is niet zoveel over te zeggen helaas. We zijn geen machines

Overigens, i.t.t wat Baggal schrijft, telt een punctie volgens mij wel degelijk als poging. Als ik je goed hebt begrepen tenminste. Zoals ik het lees, heb je een punctie gehad, zijn er eicellen 'geoogst' en zaten daar geen bruikbare eitjes tussen. Klopt dat?

Dat je na een mislukte poging even heeeeeeel teleurgesteld en verdrietig bent, is heel begrijpelijk. En normaal ook zelfs. Maar ik lees in jouw bericht ook dat je niet kunt accepteren dat je in deze situatie zit. En ik denk dat het heel belangrijk is dat je dat wel accepteert. Het is niet leuk en niet zoals je dat ooit voor je had gezien natuurlijk, maar het is nu eenmaal wel zo.
En wat je vooral voor ogen moet houden is dat dit wel je kans op een zwangerschap is. De grootste en beste kans die je ooit gaat krijgen. Maar voor nu mag je prima even heel teleurgesteld zijn. En dan hopen dat de volgende poging wel een succesvolle wordt. Krijg je nog aanvullende onderzoeken na deze mislukte poging?

Ik zit nu ook te wachten tot ik de tweede ICSI poging mag starten, na een mislukte eerste poging.
Vorig jaar zat ik een beetje in hetzelfde schuitje, toen mislukte poging 1 ook totaal, maar werd ik zwanger in de tweede poging. Alles kan dus nog, hou je daar aan vast.

Hi allemaal!
Wat een actief forum is dit, ik kan niet altijd veel reageren maar zal sowieso iedere dag bijlezen en proberen te reageren. Ik ben gewoon ontzettend benieuwd hoe andere dames dit ervaren ook.
Om terug te komen op een paar vragen van jullie;

De follikels (2) was wel groot genoeg, maar een follikel is blijkbaar alleen het blaasje waar een eicel in hoort te zitten. Dit is dus geen garantie tot succes dat er daadwerkelijk iets in zit of de eicellen meekomen bij de punctie. Ik had ook nooit verwacht dat het zo snel tot een einde kwam natuurlijk. Iets waar ik meer bang voor was dat de bevruchting niet zou slagen, maar hier had ik nooit aan gedacht.
Diamond30 Mijn cyclus is dus absoluut wel gevolgd tot de groei van 18 mm. Ik heb gespoten met Gonal F, Cetrotide en Pregnyl. Misschien te lage waarden maar daar heb ik dus geen verstand van omdat deze eerste ICSI poging alles nieuw was voor mij.

Selin26 We doen trouwens ICSI in het UMC in Groningen, dus dat is hét ziekenhuis van het noorden vwb vruchtbaarheidsbehandelingen. Andere omliggende ziekenhuizen doen geen ICSI, uitwijken is nu (nog) geen optie. Misschien bij poging 3 richting DD maar zo ver zijn wij nu nog niet.

Duufje misschien moet ik het nog accepteren. Maar de wereld is zo oneerlijk (aldaar er 3 stellen in no time, waarvan 2 stellen eerste 'natuurlijke' poging zwanger waren). En inderdaad ik heb het zwanger worden nooit zo voorgesteld. Toen we stopten met de pil was alles spannend uiteraard, alleen dé stap al. En dat je ruim 2,5 jaar later aan een ICSI begint kan ik gewoon nog niet zo goed bij

Volgens mij, maar ik moet het Boulu navragen, geldt dat er eicellen gevonden moeten worden om een poging aan te merken als een poging. Niet de punctie als zodanig.
Ik weet dat Boulu met dit bijltje heeft gehakt in Februari 2016 toen zij tijdens de 2e punctie ook geen eicellen had (het ziekenhuis had de eisprong gemist bij het korte protocol). En hoewel het doorgaans een punctie is, geldt dat er bij de punctie eicellen moeten worden gevonden om het als een poging te laten gelden. Ik dacht voorheen nl. ook dat de punctie als zodanig het cruciale moment was waarop een poging als een poging zou worden aangemerkt, maar in Boulu's geval was dat dus niet zo. Als er wel eicellen worden gevonden maar deze niet bruikbaar zijn is het een ander verhaal. Ik lees dat er in het geval van B&Co geen eitjes waren gevonden. Wat staat er in de T&C's van de verzekering? In ieder geval iets om even naar te kijken - ook als ik onzin praat - dat sluit ik niet uit namelijk

Verder 200% met Duufje eens: dat romantische beeld van een kind verwekken tussen de lakens hebben wij allemaal moeten laten varen. Maar ondanks de rottigheid van de MMM kan het je ook iets heel erg moois brengen en het is niet anders. Veranderen kun je de situatie niet, er anders naar kijken helpt soms en dat stukje acceptatie is wel belangrijk in de MMM.
Ik heb het traject altijd vervloekt en aanbeden als je begrijpt wat ik bedoel . De onderzoeken zijn verre van aangenaam, spuiten is niet romantisch of leuk, maar geloof me als ik zeg dat het ook wel gaat wennen. Op een gegeven moment kon het me (bijna) geen hol meer schelen dat ik weer heel charmant in de beugels moest. En de MMM heeft me ook iets moois gebracht naast de zo ontzettend gewenste zwangerschap. Het heeft me nog meer laten zien dat het leven niet maakbaar is en ik ben op mijn beurt ook gevoeliger naar anderen toe die bijvoorbeeld om sociale redenen een kinderwens niet tot uiting kunnen brengen. En hoewel ik meestal wel betrokken probeer te zijn bij anderen, is dit nog wel meer door de MMM gekomen denk ik. Kortom, probeer ook te accepteren dat dit je de beste kans geeft op een zwangerschap en ik hoop dat het heel snel raak is voor je.

Baggal, Ik zal mij vasthouden aan jouw woorden Wij doen ook het korte protocol, dit is in UMC Groningen dus standaard.
Voor nu voelde het inderdaad nogal gênant (en pijnlijk) om daar op die gyn stoel te liggen met je benen open én bloot en dat er ook nog iemand met een verdomd punctie apparaat in je gaat prikken van onderen.

Hee dames, ik was de afgelopen dagen heel druk en had geen tijd om te reageren, maar heb wel meegelezen. Zal nu even wat inhalen.

Dazzle, succes vandaag en morgen in DD! Ik snap dat het wachten lastig is, als je al zo lang wacht en dan nu misschien nog extra lang vanwege dat NK-cellen onderzoek. Ik hoop dat ze je goed advies kunnen geven erover morgen.

Diamond, sterkte met de hoofdpijn. Heb je vandaag al gonal gespoten? Ik lees wel eens dat het dan beter gaat, als je met stimuleren mag beginnen (oh, wat Zizo dus ook zegt).

Weija, wat een ontzettend heftig verhaal . Niet meer dan logisch dat het verdriet af en toe terug komt opzetten. Ik hoop zo dat je straks een positieve test hebt, en dat het dan allemaal goed zal gaan.

Selin, oh, wat ontzettend spannend, deze laatste dagen... Ik duim voor je! Ik hoop dat de menstruatieklachten ergens anders door komen!

Doces, hoe gaat het met jou nu? Je klonk heel sterk na de teleurstelling, maar ik kan me voorstellen dat het toch wel erg moeilijk is om weer op te laden voor de volgende poging. Moet je nu een rustmaand houden of mag je meteen door voor een cryo-terugplaatsing?

Flipje, heftig dat het zo plotseling kwam, maar wel fijn dat het spontaan gebeurd. En dat je geen pijn hebt gehad. Hopelijk is alles er nu uit. Ik weet helaas niets over PGS in Duitsland, heb daar in mijn kliniek niets over gelezen. Maar heb net even gezocht en volgens mij is het in Duitsland net zo geregeld als in Nederland, dus mag het alleen in bepaalde gevallen (zie https://de.wikipedia.org/wiki/Präimplan ... diagnostik). Dat verbaast me ook niet, want de wet van bescherming van embryo's is in Duitsland heel streng.

Baggal, ah, weer terug van vakantie? Sterkte met weer aan het werk gaan . Zie mijn update hieronder voor wanneer ik wsl m'n terugplaatsing ga krijgen .

Bobby-nCo, welkom hier. Jeetje, wat een traject hebben jullie achter de rug met eindeloos wachten en steeds maar doorgestuurd worden. En dan mag je eindelijk beginnen en dan vinden ze geen eitjes, dat is wel heel erg balen. Maar begrijp ik goed dat er maar twee follikels groeiden? Dat is, gemiddeld gezien, niet zo heel veel, zeker gezien je nog maar 28 bent. Dan zou je meestal toch wel zo'n 10 follikels verwachten. Is daar niet met jullie over gepraat? Met zo weinig follikels had je kunnen overwegen om de poging af te breken of een escape-IUI te doen. Uiteindelijk maakt het nu niet uit, want met geen eitjes telt deze poging sowieso niet mee voor de verzekering, wat Baggal ook al schreef. (Oh, lees nu dat dat nog niet helemaal duidelijk is, maar hopelijk weet het ziekenhuis of iig de verzekeraar daar meer over). Maar ik zou wel voor de volgende keer proberen uit te zoeken waarom er maar zo weinig follikels gegroeid zijn. Welke dosis Gonal-F heb je gespoten? Oh en ik werd na de punctie zonder terugplaatsing 4 dagen later al ongesteld, maar dat komt omdat ik niet met pregnyl heb gespoten, maar met decapeptyl, om de eisprong op te wekken. Dus bij jou zal het waarschijnlijk wel een paar dagen langer duren, maar het kan dus ook heel snel gaan.

Hier: gisteren heb ik op dag 10 m'n eerste echo gehad voor de terugplaatsing. Zoals verwacht was er nog niet zoveel gaande (ik heb meestal m'n eisprong op dag 16 pas). Er zat een klein eitje van 12mm. Gisteravond heb ik nog eens 200mg clomid geslikt en vrijdag heb ik een tweede echo, waar ze verwacht dat we de terugplaatsing kunnen plannen. Vermoedelijk wordt dat dan eind volgende week.

Hoi allen ik meld me ook maar weer eens..londen was heerlijk. Wat is zo'n minivakantie toch een feest. En nu heb ik lekker gewone vakantie. Thuis bijkomen van t heftige afgelopen jaar. Over 3 weken hebben we weer afspraak met zkh. Hoop dat we dan kunnen starten met icsi 2.

Ik heb geloof ik alles gelezen. Wat een narigheid. Maar er is zeker ook hoop dames.

En flip nog van harte! En sterkte nu! Xxx

Ik reageer even niet op iedereen maar leef mer hoor!

Charmant is anders B&Co. Ik herinner me nog een uitgangsecho gedurende de 2e dag van mijn menstruatie . De fertiliteitsartsen zien natuurlijk niets anders, maar eyes on the prize! Ik heb Balou in het vervolgtopic even gevraagd om haar expertise mbt poging/geen poging ingeval er geen eicellen zijn gevonden. Hopelijk heb je snel duidelijkheid.

windmolen schreef: ↑

11-07-2017 16:16

Hee dames, ik was de afgelopen dagen heel druk en had geen tijd om te reageren, maar heb wel meegelezen. Zal nu even wat inhalen.

Bobby-nCo, welkom hier. Jeetje, wat een traject hebben jullie achter de rug met eindeloos wachten en steeds maar doorgestuurd worden. En dan mag je eindelijk beginnen en dan vinden ze geen eitjes, dat is wel heel erg balen. Maar begrijp ik goed dat er maar twee follikels groeiden? Dat is, gemiddeld gezien, niet zo heel veel, zeker gezien je nog maar 28 bent. Dan zou je meestal toch wel zo'n 10 follikels verwachten. Is daar niet met jullie over gepraat? Met zo weinig follikels had je kunnen overwegen om de poging af te breken of een escape-IUI te doen. Uiteindelijk maakt het nu niet uit, want met geen eitjes telt deze poging sowieso niet mee voor de verzekering, wat Baggal ook al schreef. (Oh, lees nu dat dat nog niet helemaal duidelijk is, maar hopelijk weet het ziekenhuis of iig de verzekeraar daar meer over). Maar ik zou wel voor de volgende keer proberen uit te zoeken waarom er maar zo weinig follikels gegroeid zijn. Welke dosis Gonal-F heb je gespoten? Oh en ik werd na de punctie zonder terugplaatsing 4 dagen later al ongesteld, maar dat komt omdat ik niet met pregnyl heb gespoten, maar met decapeptyl, om de eisprong op te wekken. Dus bij jou zal het waarschijnlijk wel een paar dagen langer duren, maar het kan dus ook heel snel gaan.

Wij doen het korte protocol. Het schijnt dat dit anders is dan het lange protocol, ik ben ook niet aan de pil geweest vooraf. Ons eigen ziekenhuis waar we nog onder controle blijven (alleen alle behandelingen vinden in Groningen plaats) vroeg ook toen we ze belde met het slechte nieuws of we geen IUI hebben gekregen. Maar daar is in Groningen helemaal niet over gesproken helaas. Als ik dit wist had ik idd een 'escape' IUI willen hebben. Maar misschien vond Groningen dit zinloos ik heb echt geen idee. Al doende leert men

windmolen schreef: ↑

11-07-2017 16:16

Doces, hoe gaat het met jou nu? Je klonk heel sterk na de teleurstelling, maar ik kan me voorstellen dat het toch wel erg moeilijk is om weer op te laden voor de volgende poging. Moet je nu een rustmaand houden of mag je meteen door voor een cryo-terugplaatsing?

Ik vind het heel jammer. Je gaat toch hopen / dromen en dat spat dan als een zeepbel uiteen. Maar ik weet dat dit helaas ook bij het traject hoort.

We gaan eerst nog lekker op vakantie, een cryo terugplaatsing zal dus nog even op zich laten wachten. Wel heb ik maandag 24 juli een afspraak in het ziekenhuis om de mogelijkheden voor cryo terugplaatsing te bespreken.

Bobby, waren er eicellen gevonden, maar niet bruikbaar of waren er helemaal geen eicellen?
Bij de laatste had een escape iui ook niet geholpen. Er zijn dan geen eicellen om te bevruchten. Een ziekenhuis kan dit tijdens de echo's niet zien. Ze meten follikels, daarin zou een eicel moeten zitten, maar dat is niet altijd het geval.
Wat betreft accepteren, dat is iets wat je moet doen. Het is niet leuk, het is soms oneerlijk, maar het is wat het is. Jullie hebben dit traject nodig om zwanger te worden, so be it...

Hier, kom ik mij waarschijnlijk wat vaker melden. In principe moet ik aankomend weekend ongesteld worden en dan mag ik weer beginnen. Man heeft vandaag gebeld naar mck, als we doorrekenen zit ik met punctie en/of terugplaatsing in de periode dat man voor zijn werk in het buitenland zit. Gaan kijken of we dan zijn zaad in kunnen vriezen. Als dat niet kan, wil man z'n reis annuleren. Weet niet of we dat moeten doen

Bobby-nCo, ik heb ook het korte protocol gedaan, maar ook daarmee zou je meer eitjes moeten kunnen krijgen, normaal gesproken. Tenzij jullie toevallig IVF in eigen cyclus doen? Ik weet dat Groningen dat ook doet. Maar je schreef eerder dat je Gonal gespoten hebt, dus dat lijkt me dan niet in eigen cyclus. Ja, al doende leert men helaas in dit proces. Ik hoop voor je dat het gewoon pech was en dat de volgende cyclus meer eitjes oplevert. Maar ik zou er zeker wel even naar vragen in Groningen, of ze er achteraf nog iets over kunnen zeggen. Het kan natuurlijk ook zijn dat je moeilijk te stimuleren bent bijv. en altijd maar weinig eitjes krijgt met IVF. In dat geval zou je met IVF in eigen cyclus mogelijk beter af kunnen zijn. Laat je goed informeren, meid, voordat je verder gaat met poging 2. Overal goed navragen. Soms moet je echt de informatie uit de artsen trekken helaas (heb zelf ook zo'n arts). En verder een dikke knuffel, want het traject is al zwaar genoeg zonder zulke extra teleurstellingen.

Miekje, fijn dat Londen zo leuk was en kom lekker bij nog de komende dagen. Heerlijk ontspannend, vakantie in eigen huis.

Doces, . Hopelijk valt bij de volgende cryo-terugplaatsing het kwartje de goede kant op. En fijne vakantie dan alvast! Of gaan jullie pas na het gesprek?

Fruity, ja klopt, een escape-IUI had in dit geval inderdaad niets opgeleverd qua kansen, maar het had een IVF-poging gescheeld voor de verzekering. Nu is er een kans dat het sowieso niet telde, aangezien er helemaal geen eicellen zijn gevonden, dus uiteindelijk maakt het hopelijk niets uit. Maar ik vind het wel beetje raar dat zo'n ziekenhuis gewoon helemaal niet op de mogelijkheid wijst.
Spannend dat jullie binnenkort weer gaan beginnen, maar wat onhandig dat je man dan net in het buitenland zit. Hopelijk kunnen ze idd z'n zaad invriezen, dat is wel fijn dat ze dat overwegen.