Zwanger worden vanaf december 2019

Thnx seaofdreams!
Ik hoop dat het snel doorbreekt, voel me namelijk heel ongesteld, krampen en een Rot humeur, maar er gebeurt helaas nog niks

ASP veel afleiding zoeken inderdaad! Dat helpt vaak. Leuk idee van het boxpakje!

Ah Snunnie, heel begrijpelijk dat je dan toch teleurgesteld bent. Ik heb de afgelopen jaren best een aantal keer gehad dat mijn menstruatie laat was, en dat ik toch ging denken: zou het..? Ondanks dat wij bescherming gebruikten. Heb dan toch getest, tegen beter weten in, en was dan stiekem best teleurgesteld. Voordeel was dan wel dat mijn menstruatie vaak gelijk op gang kwam, alsof er een stukje spanning weg viel.

Asp: zo leuk een boxpakje! Mijn handen jeuken ook soms als ik schattige babydingen zie

Algemene vraag: in hoeverre houden jullie al rekening met een zwangerschap de komende tijd? Ik merk dat het nu al soms best lastig is. Ik ben me bijvoorbeeld aan het oriënteren op een nieuwe baan, maar ik wil niet in de positie komen dat ik én net nieuw ben, en ook zwanger. Dat lijkt me heel stressvol en ook niet bevorderlijk voor de relatie met collega's, om zo snel met verlof te gaan. Maar voor hetzelfde geld duurt het nog jaren, en mis ik allerlei kansen. Hetzelfde geldt voor mijn vriend, die de optie heeft om het komende jaar een tijd in het buitenland te werken. Dat zou hij alleen nu al moeten toezeggen..

Hmm lastig Millie. Als ik voor mezelf spreek op werkgebied zit ik nu goed en werk dichtbij huis. Dus voor komende tijd had ik zoiets van dat wil ik zo stabiel mogelijk houden. Ik heb geen partner maar voor wat betreft de kans van jouw vriend zou ik goed met elkaar bespreken hoe jullie dat dan zien? Verdeling thuis en buitenland etc etc. Als jullie daar over op 1 lijn zitten en het voelt goed en als een kans die hij nu krijgt en later niet meer ervoor gaan. Een vriendin van mij heeft ook een man die groot deel van het jaar voor werk op reis is, voor hun werkt dat.

Millie91, ik houd er wel een beetje rekening mee. Ik wil graag een pittige opleiding nog gaan doen, maar wil dat niet met een baby, dus die ambitie benoem ik nu nog niet op mijn werk.
Met vakantie plannen houd ik er wel ook rekening mee, we willen komend voorjaar een keer een lang weekend weg zonder kind en een keer weg met kind, maar welke volgorde we kiezen weten we dan nog niet. Vorige keer had ik vanaf 6 maanden last van carpaal tunnelsyndroom aan beide handen, ik reken er op dat dat deze keer pijnlijker gaat zijn(schijnt zo te zijn).

Seaofdreams, wat dapper dat je zonder partner je kinderwens volgt! Hoe reageren de mensen om je heen die het weten erop?

Ik hou er niet zoveel rekening mee qua nieuw werk. Ik heb morgen een meeloopdag voor eventueel nieuw werk. Natuurlijk is het spannend, maar ze zullen het vast vaker meemaken. Je kunt nou eenmaal niet alles plannen. En voor het zelfde geld duurt het nog een jaar voor je zwanger bent.

ASP: wat is carpaal tunnelsyndroom?

Iedereen is echt super enthousiast en positief. Veel zeiden ook dat ze niet enorm verbaasd waren dat ik de keuze heb gemaakt. Ze vonden het wel bij mij passen ofzo om niet die droom te laten varen of oneindig wachten met een ‘stel dat’ in mn achterhoofd. Die man kan altijd nog komen - maar het geeft ook wel een soort rust ofzo dat er dan voor mij geen drukkende kinderwens bij zit? Weet niet of ik het zo goed uitleg. Maar ik wou zeg maar niet op t punt komen dat ik ging ‘tinderen voor kinderen’ en met iedereen genoegen zou nemen zolang ik maar een baby eruit kon slepen. Maar ik heb dit besluit dan ook weer niet over 1 nacht ijs genomen natuurlijk

Herkenbaar millie Het is soms een lastige waar je wel of geen rekening mee moet houden... Wij reizen bijvoorbeeld graag en ik zie mezelf niet met een dikke buik in een 3e-wereldland lopen en daar ziek worden zonder goede gezondheidszorg. Aan de andere kant kun je moeilijk je hele leven on hold zetten. Maar ja, wanneer en wat voor vakanties plan je dan wel in..?! Weet ook niet of zoiets gedekt is door je annuleringsverzekering als ie door zwangerschap niet zou mogen vliegen. Ben ook wel heel benieuwd hoe de rest daarmee om gaat.

Aan de andere kant, een nieuwe baan bijvoorbeeld zou ik niet laten lopen. Zo vaak komen zulke mooie kansen niet voorbij. Een periode naar het buitenland lijkt me wel iets om het samen goed over te hebben. Is zwanger worden dan wel in te regelen en wat als je partner niet op stel en sprong terug kan als het moet? Dingen om samen goed over na te denken...

Balen snunnie dat je er zo’n last van hebt. Hopelijk zet alles snel door en ben je er weer vanaf.

ASP echt waar? Ik had ook carpaal tunnel syndroom en het was verschrikkelijk. 24/7 slapende handen en zere polsen.

Ik ben sowieso huiverig voor alles rondom en na een nieuwe zwangerschap. Ik heb met mijn zoon een hele heftige postnatale depressie gehad. Na een jaar begon het pad beter te gaan. Daar ben ik nu ook weer heel erg bang voor. Maar we weten nu waar we op moeten letten en hulpverlening is dichtbij.

Seaofdreams carpaal tunnel syndroom is een zenuwbeknelling in de arm ter hoogte van de pols. Dat zorgt voor oa pijn en een slapend gevoel in je handen.

Seaofdreams schreef: ↑

15-12-2019 12:49

ASP: wat is carpaal tunnelsyndroom?

Heel verhaal getypt, vernieuw ik de pagina

Ik hoop dat ik het duidelijk uitleg. Er lopen in je pols zenuwen door een soort 'tunnel' die afgeknepen worden door het extra vocht dat je vast houd. Komt bijna niet voor, dus ik had geluk;)
Als gevolg daarvan had ik pijnlijke handen/vingers. Werd s nachts ook vaak wakker van de pijn. Een gewone muis kon ik niet meer gebruiken en kracht zetten en auto rijden was ook niet fijn.
Je kunt het vanaf 6mnd krijgen en ik had het zodra het 'kon'. Huisarts die ik had zei dat hij niets kon doen. Verloskundige tipte geloof ik fysio, dat hielp iets, kreeg daar massage en tape en ik droeg polsspalken om mijn polsen in de houding te houden waarin die tunnel het 'ruimst' is. Die hielpen ook een klein beetje, maar waren ook heel onhandig. De huisarts die ik vanaf vlak voor de bevalling heb, zei dat ze een spuit ertegen kon zetten. Dat heeft ze toen ze op controle voor de bevalling kwam eerst aan één kant gedaan, maar na de bevalling is het zo weg gelukkig!

leolux schreef: ↑

15-12-2019 13:56

ASP echt waar? Ik had ook carpaal tunnel syndroom en het was verschrikkelijk. 24/7 slapende handen en zere polsen.

Ik ben sowieso huiverig voor alles rondom en na een nieuwe zwangerschap. Ik heb met mijn zoon een hele heftige postnatale depressie gehad. Na een jaar begon het pad beter te gaan. Daar ben ik nu ook weer heel erg bang voor. Maar we weten nu waar we op moeten letten en hulpverlening is dichtbij.

Seaofdreams carpaal tunnel syndroom is een zenuwbeknelling in de arm ter hoogte van de pols. Dat zorgt voor oa pijn en een slapend gevoel in je handen.

Had jij ook van die spalken? Fysio was ook wel fijn! En ik hoop dat zo'n spuit helpt, heb jij dat vorige keer gehad?

Postnatale depressie lijkt me heftig! Wanneer begon dat en hoe lang heb je daar last van gehad? Weet je achteraf ook waar het door kwam? Dan kun je het deze keer misschien voor zijn?

ASP schreef: ↑

15-12-2019 14:05

Had jij ook van die spalken? Fysio was ook wel fijn! En ik hoop dat zo'n spuit helpt, heb jij dat vorige keer gehad?

Postnatale depressie lijkt me heftig! Wanneer begon dat en hoe lang heb je daar last van gehad? Weet je achteraf ook waar het door kwam? Dan kun je het deze keer misschien voor zijn?

Ja ik had ook spalken. Volgende keer wil ik ook een spuit. Dat moet goed helpen hoor ik.

Ik had er meteen last van. Zoon werd op mij gelegd en het voelde meteen niet goed. Vind het heel erg dat dat ook te zien is op de foto's van de bevalling. Zoon voelde als een enorme fout, dat is hij uiteraard niet. Maar heb zelfs op het punt gestaan om hem ten vondeling willen leggen in een vondelingenluik. Niet gedaan hoor. Vanaf 9 maanden na de bevalling begon ik met de pil en slikte die door. Op advies van mijn huisarts en psycholoog, omdat de hormonen in je lijf constant blijven en een pnd vaak hormonaal is.
Maar vanaf 9 maanden begon ik dankzij de pil verschil te voelen en rond zoon zijn eerste verjaardag voelde ik me herstellen en sindsdien durf ik me wel hersteld te noemen.

Maar ik ben altijd eigenlijk heel depressief geweest. Ik had het thuis niet fijn met verwaarlozing, mentale en fysieke mishandeling en seksueel misbruik. Tussen mijn 15 en 20e ben ik een paar keer thuis/dakloos geweest. Nu met mijn gehele familie volledig gebroken en dat heeft me erg goed gedaan. Ondertussen mijn vader al bijna 9 jaar niet meer gezien en mijn moeder bijna 7 jaar. Maar mijn kindertijd en 'thuis' heeft er wel voor gezorgd dat ik wat minder sterk sta.
Maar dankzij man eindelijk in een stabiele basis terecht gekomen. Keihard aan de slag geweest met verschillende therapieën, oa EMDR en nu durf ik te zeggen dat ik het leven leuk vind ipv leefbaar en dat ik zelfs gelukkig ben.
Maar wel chronisch depressief (wat momenteel heel goed gaat). Maar ook ptss en dat is soms nog wel erg moeilijk als ik bijvoorbeeld mijn vader tegenkom. Maar het heeft me niet meer klem.

En sinds dat ik moeder ben heb ik het er best moeilijk met hoe ik ben opgegroeid. Ik kan me als moeder dus écht niet voorstellen dat je je eigen kind verwaarloost, pijn doet en haar laat misbruiken. Ik heb me vroeger nooit veilig gevoeld en dat vind ik nu soms nog wel heel moeilijk. Omdat zoon zijn welzijn en geluk voor alles gaat. Zijn geluk is mijn geluk.

Bij een tweede willen we ook meer cocoonen met ons gezin. Dat hebben we met zoon niet echt gedaan omdat schoonouders elke dag langskwamen en man zijn familie ook zoon wilden zien. Dat gaat we nu niet doen. Schoonouders komen op de eerste dag langs met zoon. En daarna wil ik een paar dagen helemaal geen bezoek. Ze wachten maar, mijn geestelijke gesteldheid is belangrijker. Wil dit echt nooit meer meemaken.

Sorry, een heel verhaal.

Jeetje leolux wat heb je een hoop meegemaakt. Wat moet het moeilijk zijn geweest toen dat begingevoel bij je kindje al meteen niet goed was en wat is 9 maanden dan een enorm lange tijd om weer op te krabbelen. En dan ook nog je thuissituatie... het zijn nogal dingen die je noemt en die ook nog eens enorm veel impact hebben. Wat fijn dat je zulke goede behandelingen en ondersteuning hebt gekregen nu eindelijk in een stabiele situatie zit. Ik kan me goed voorstellen dat het allemaal heel dubbel voelt nu je zelf moeder bent. Goed dat je aan je eigen gezondheid denkt en wat voor jou fijn voelt. Dat is je goed recht en daar heeft je omgeving gewoon rekening te houden. Het klinkt al fijn om inderdaad de eerste tijd rustig samen aan elkaar te kunnen wennen en te cocoonen.

Never mind dat het een heel verhaal is, alleen maar mooi dat je dit hier zo wilt en durft te delen!

Hi Dames,

Even een kort berichtje, ik reageer straks uitgebreid. Gaat wat lastig via de telefoon, nu er zoveel geschreven is. Alleen maar leuk natuurlijk!

Maar, de musical was echt geweldig! Het is echt een aanrader, maar de 29e is de laatste dag.

leolux heftige jeugd joh! Fijn dat je goede hulp hebt gehad en nu een fijn nest hebt!
Was jij ook bang om moeder te worden? Ik ben zelf alleen met mijn moeder opgegroeid en heb een héél goed voorbeeld van hoe het niet moet. Mijn grootste angst was om ook zo te worden. Weet nog dat ik tegen de psycholoog zei dat als we nu 5 jaar geleden bedacht hadden om moeders niet meer mama te noemen maar tante het fijner was. Nu ben ik blij als zoon me mama noemt

Wat knap dat je het zo durft te delen! Ik ben nog steeds best terughoudend in het delen, terwijl het minder heftig is! Ik was, en ben nog steeds een beetje, bang dat mensen mij dan anders zullen bekijken (op een negatieve manier). Tot nu toe alleen het tegenovergestelde en dat was in het begin ook heel raar.

Bij een tweede ga ik sommige dingen ook zeker anders doen! Die gaat bijv. niet uit logeren voordat ik er écht aan toe ben.

ASP Ik was daar ook wel bang voor dat de geschiedenis zou herhalen, alsof het in mijn genen zou zitten ofzo.

Maar ik ben er heel open over inderdaad. Dat komt omdat ik ook graag het taboe rondom een postnatale depressie wil doorbreken. Doordat ik er open over ben heb ik een oud klasgenoot kunnen helpen en heb daar nu mijn beste en liefste vriendin aan over gehouden.
Een pnd is heel eenzaam en je maakt jouw wereldje steeds kleiner en kleiner.


Maar haar tante noemen vind ik wel een mooie. Dan creëer je meer afstand.
Heftig ook voor jou. Geen fijne jeugd hebben tekent je voor het leven. Knuffel

Jeetje Leolux en Asp, wat hebben jullie heftige dingen meegemaakt. Het raakt mij heel erg, vooral omdat jullie er zo open over zijn. Mooi om te zien.

Ik heb een soortgelijke geschiedenis, maar ik vind het toch moeilijk om over te praten. Mijn ouders zijn er ook niet meer (door keuze en door overlijden). Ook mijn jeugd geeft me soms angst dat ik de geschiedenis ga laten herhalen. Maar jullie geven mij wel hoop dat je het zelf anders kan doen.

Wat mooi ook, Leolux, dat je het taboe wil doorbreken. Een hele dikke knuffel voor jullie allebei

Zo, ik heb even alles gelezen, zodat ik uitgebreid kan reageren.

Foliumzuur neem ik iedere ochtend bij het ontbijt. Mocht ik het 's morgens vergeten, dan neem ik het 's avonds. Maar, het is zeer zeker een goede tip Elisabert.

Zebraman , spannend. En, weet je al iets meer?

Wishfulthinking, zo zien komt jouw NOD ook dichterbij. Heb je er al een duidelijk gevoel bij? Hoe heb je het gisteren tijdens het kerstdiner gehad? Heb je je aan je limiet kunnen houden?

Wat je vraag over de kerk betreft: mijn ouders en ik zijn de oprichters van de kerk. Tot een jaar geleden hadden we de kerkdiensten altijd op zondagochtend, maar de zondagochtend was voor de meeste bezoekers de enige dag dat ze een beetje konden uitslapen. Aangezien het onze eigen kerk is, we een eigen gebouw hebben, hebben we de keuze gemaakt om de kerkdiensten op zaterdagavond te houden. Fitze onze keuze heeft niets met het Oude Testament te maken, maar het kan best dat het daarvan is afgeleid. Leuk, dat je zoontje een ark van Noach krijgt

Wat mijn eisprong betreft Luikje, nee die voel ik eigenlijk niet. Of ja, misschien heb ik het wel gevoeld, maar omdat ik er niet echt mee bezig was, gerelateerd aan een eisprong. Dus, ik zal het wel zien of ja, voelen . Fijn, dat je je cyclus hebt, en nu van start kunt. Weet je ook al wanneer je NOD is?

Spannend ASP. Hopelijk heb je gelijk en is 22 december inderdaad je NOD en wordt je gewoon niet ongesteld! Leuk idee, om je man via jullie zoontje te laten weten, dat er een tweede op komst is.

Jammer Snunnie, dat je test negatief is. Weet je ondertussen al meer? Wat de controle betreft, ik denk dat iedereen die wilt hebben, maar dat is inderdaad niet altijd mogelijk!

Seaofdreams, voor jou gaat het ook spannend worden. Gelukkig heb je genoeg afleiding, zodat je niet te snel gaat testen. Succes!

Millie91, wat het werken betreft: ik werk samen met mijn moeder, dus ik ben semi eigen baas. Het is voor mij dan ook geen probleem om vanuit thuis te werken. Daarnaast heeft mij man een zeer flexibel baan, dus kunnen we elkaar goed afwisselen. Maar, ik begrijp goed dat je geen keuze wilt maken die later niet goed uitpakt. Zoals de andere zeggen: het is een kwestie van er goed over nadenken, en bespreken met je partner. Vooral aangezien hij zijn keuze om in het buitenland te werken ,al kenbaar moet maken.

Ai, dat is minder ASP en Leolux, dat jullie last hebben van carpaal tunnel syndroom. Gaat het na de zwangerschap weg, of is het blijvend?

Oef Leolux, wat heb jij het moeilijk gehad. Knap hoor, dat je het zo hier durft op te schrijven. Het is ook heel mooi, dat je de nodige hulp hebt gehad, en weer kan krijgen mocht het nodig zijn!

Fitze, wat de tabel betreft. Ik vind het prima, maar weet alleen niet of het is toegestaan. Of bedoel je daarmee, dat andere dames wel mogen meeschrijven, maar geen plaats kunnen nemen in de tabel?

ASP, vervelend om te horen dat jij ook geen fijne jeugd hebt gehad! Het is wel mooi, dat jij het anders doet.

Vaak hoor je, dat als je geen fijne jeugd hebt gehad, je kinderen het dan ook niet hebben. Maar ik ben van mening, dat die keuze bij jezelf ligt. Mijn moeder is bijvoorbeeld opgegroeid zonder enige vorm van liefde. Aangezien mijn oma geen goede relatie met mijn opa had, was mijn moeder daar de dupe van. Het kwam wel eens vaker voor, dat ze geslagen werd. Nou, ik moet je eerlijk zeggen, in de 31 jaar dat ik leef, heeft mijn moeder mij nog nooit met een vinger aangeraakt, mijn broer en zus ook niet. Dat je zelf geen fijne jeugd hebt gehad, moet denk ik juist een motivatie zijn, om het bij je eigen kinderen anders te doen. Of in ieder geval om het te proberen.

Over jeugd gesproken: die van mij was ook geen rozengeur en maneschijn. Door de problemen en scheiding van mijn ouders, ben ik te vroeg opgegroeid. Ik weet eigenlijk niet wat het is om kind te zijn, laat staan een tiener. Op een gegeven moment, fungeerde ik meer als een moeder voor mijn moeder, en dat op 13 jarige leeftijd. Gelukkig kan ik er nu beter over praten, en heb ik het een plaatsje kunnen geven, maar het heeft vrij lang geduurd, eer ik mijn vader kon vergeven voor het verhuizen naar Bonaire en mij in de steek te hebben gelaten. Naar mate ik ouder werd, ging ik de liefde die ik van mijn vader wilde krijgen, zoeken in de verkeerde relaties. Conclusie: de jongen waar ik stapel verliefd op was, had een flinke stempel achter gelaten, omdat hij mij niet alleen had ontmaagd - wat ik destijds wilde- maar mij een paar dagen later, ook had verkracht.

Maar, alles leek op zijn pootjes terecht te zijn gekomen. Na hem was ik een super lieve man tegengekomen, maar na een relatie van 10 jaar, waarvan een huwelijk van 5 jaar, waren we uit elkaar gegroeid en ging het niet meer. Wat ik eerder niet heb verteld, ik heb in het verleden helaas een miskraam gehad. Helaas had onze miskraam de relatie niet kunnen overleven.

Inmiddels ben ik nu bijna 2 jaar getrouwd, met mijn jeugdliefde. Sprookjes bestaan dus toch, of ja, voor mij in ieder geval.

Fijne avond allemaal!

Jeetje meiden, wat hebben jullie veel meegemaakt! Heel veel respect voor hoe open jullie zijn en hoe jullie er in staan.

@Fitze, helemaal eens met de tabel. Ik vind het nu soms al lastig om het goed te volgen, vandaar dat ik wat minder reageer.

@Zebraman, al meer bekend. Heb al een paar keer gekeken of er een update was van je hier wordt in ieder geval voor je geduimd. Net als voor de rest!

Wat jammer @snunnie, dat je een witte test hebt. Ook voor mij herkenbaar wat je zegt over controle en voorspelbaarheid... dan kan deze periode best confronterend zijn hè? Hopelijk breekt je ongesteldheid gauw door, zodat je weer verder kunt!

@Millie91, lastig hè, al die keuzes. Ik werk zelf nog niet zo lang bij mijn huidige werkgever dus ik ken het gevoel. Ik bedacht me opeens dat er altijd wel (praktische) bezwaren zullen zijn, en dat ik me daardoor niet wil laten tegenhouden. Net wat je zegt: voor hetzelfde geld duurt het nog jaren... Het lijkt mij persoonlijk wel lastig als mijn vriend in het buitenland zou werken terwijl ik zwanger ben/voor de baby moet zorgen. Maar dat is natuurlijk voor iedereen anders!

@seaofdreams, ik moest lachen om je “tinderen voor kinderen” .

Wat vervelend, dat carpaal tunnelsyndroom @ASP en @Leolux, geen fijn vooruitzicht ook. En een postnatale depressie... ik kan me niet indenken hoe dat moet zijn. Het lijkt me vreselijk. Is de kans groot dat je dat nog eens krijgt, @Leolux? Heftig ook dat je zo’n nare tijd achter de rug hebt en met je familie hebt gebroken. Goed en knap van je, dat je voor jezelf kiest!!

Verdrietig om te lezen dat een aantal van ons zo’n nare jeugd hebben gehad! Ik moet zeggen dat ik een aantal dingen herken. Vooral ook het vroeg volwassen worden, geen goed voorbeeld hebben etcetera. Laten we hopen dat, zoals @Sunshine ook zegt, wij het anders kunnen doen voor onze kinderen.

@Fizte, ik ben het met je eens. Zo blijft het overzichtelijk fijn dat je man de tabel heeft gefixt

@Sunshine, afwachten dus ik weet niet wanneer mijn NOD is. Ik gok ergens in de tweede week van januari. Tijd tussen eisprong en ongesteldheid is precies 14 dagen weet ik nu, dus zodra ik mijn eisprong weet, weet ik mijn NOD ook

Selene, kan goed begrijpen dat het volgen niet altijd goed gaat, heb ik soms ook. Hoe gaat het trouwens met jou?

Luikje, fijn dat jij je eisprong voelt. Dat maakt het wel iets makkelijker!

Mag ik ook meeschrijven?

Ik ben 35 jaar en moeder van een lief babietje van bijna 11 maanden. Gezien mijn leeftijd willen we niet te lang wachten en daarom zijn we inmiddels net begonnen.

Hier gaat alles goed Sunshine Heb een chronische ziekte die af en toe de kop opsteekt, maar op dit moment is het gelukkig mooi rustig. Ik heb zelf ook invloed op mijn klachten (goed eten, sporten) dus dat is wel fijn! Ik was altijd bang dat als ik een kindje krijg het overerfbaar is, maar alle artsen om mij heen zeggen van niet, dus daar vertrouw ik dan maar op Ik ben alleen nog steeds wel bang dat een zwangerschap mij ziek kan maken, maar ook daarvan denken de artsen dat het mee gaat vallen. Hopelijk gaan we het zien dat dit klopt!

Vorige week al druk in de weer geweest met Sensitest ovulatietesten, kan ik gewoon die ovulatie niet vinden alle streepjes bleven gelijk. Ik hoop nog dat het vandaag of morgen komt anders snap ik er niets van haha. Ben sowieso nog niet zwanger vanuit vorige maand, want toen was mijn man er niet. Voor diegene die ook die testen gebruiken, lukt het jullie wel?