Euthanasie, palliatieve zorg en meer

06-09-2017 16:02 656 berichten
Alle reacties Link kopieren
Gezien de nu lopende discussie op het topic over de beoogde verhoging van het eigen risico een overlap kreeg met dit bericht uit het nieuws van afgelopen week: https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/219085 ... iging.html een algemeen topic.

Wat vindt jij van deze ontwikkeling?

Persoonlijk ben ik pro-euthanasie. In mijn omgeving heb ik al meerdere malen meegemaakt dat mensen de laatste jaren van hun leven te veel en onnodig hebben geleden. Iemand wat het ook kost in leven houden is lang niet altijd gewenst. Het is echter zeer complexe materie, dus ik ben benieuwd hoe anderen hier tegenaan kijken.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
Procne schreef:
06-09-2017 20:58
Is het echt een vrije keuze of wordt deze keuze grotendeels door omstandigheden bepaald?

En ik heb hem al eerder genoemd: mag de overheid mensen ook niet verplichten om gordels te dragen in de auto? Het is toch mijn vrije keuze of ik het risico wil lopen door m'n voorruit te vliegen bij een botsing?
Dat is volgens mij niet voor die persoon bedoeld maar meer voor medeweggebruikers.

Anyway dan moet je toch ook voor in grijpen bij BMI>25 zijn, bij te veel alcohol en dergelijke? Omstandigheden, he. Verplicht af kicken/af vallen in een kolchoz bij voorbeeld. Want waar om stoppen bij autogordels?

Het afnemen van het recht op domme keuzes is het afnemen van vrijheid.
Alle reacties Link kopieren
AnnA_C schreef:
06-09-2017 20:55
Maar wie bepaalt er wanneer iets ondraaglijk lijden is? Dat hoeft toch niet alleen lichamelijk te zijn?
Als iemand al 20 jaar depressief is en dood wil, en het de zorgverleners al 20 jaar niet lukt om die persoon uit zijn depressie te halen, is die persoon dan ondraaglijk aan het lijden?
Ik denk dat die grens voor iedereen ergens anders ligt en dat het daarom niet aan een ander is om die te bepalen.
In dat geval is euthanasie al gewoon mogelijk binnen de huidige wetgeving. Daar is geen verruiming van de wet voor nodig.
AnnA_C schreef:
06-09-2017 20:55
Maar wie bepaalt er wanneer iets ondraaglijk lijden is? Dat hoeft toch niet alleen lichamelijk te zijn?
Als iemand al 20 jaar depressief is en dood wil, en het de zorgverleners al 20 jaar niet lukt om die persoon uit zijn depressie te halen, is die persoon dan ondraaglijk aan het lijden?
Ik denk dat die grens voor iedereen ergens anders ligt en dat het daarom niet aan een ander is om die te bepalen.
Ja, dat is ondraaglijk lijden. Ik heb het ook niet over een verschil tussen lichamelijk en geestelijk gehad.


Ik vind het wel kwalijk dat als je op je vingers na kunt tellen dat ik niemand persoonlijk aanspreek en het algemeens houd, het me wel persoonlijk wordt kwalijk genomen. Er wordt van mij verwacht blijkbaar dat ik inzicht heb in ieders persoonlijke situatie en per definitie met al die persoonlijke situaties tegelijk rekening kan houden. Ik wist echt niet dat er forummers zijn die dit topic persoonlijk aan het hart gaan, daar schrik ik van. Ik was echt even in de onnozele veronderstelling dat iedereen die hier post gewoon wil leven.
Bruise schreef:
06-09-2017 21:01
Voor het juiste recept. :lijstje:
OOOH ok :-P
Alle reacties Link kopieren
Jejoue schreef:
06-09-2017 18:44
Jongeren van 17, 18 jaar, die depressief en uitbehandeld zijn?
Ik kan het me haast niet voorstellen.
Geen idee of het op die leeftijd ook al gebeurt (hoewel het volgens mij wel gewoon zou kunnen), maar ik doelde meer op jongvolwassenen.
Alle reacties Link kopieren
Bruise schreef:
06-09-2017 20:59
Dan heb je kans op een boete. Evenals je op het spoor staat, ook dan krijg je een bekeuring.
Op het spoor lopen is niet alleen gevaarlijk voor jezelf, maar ook voor iedereen die in de trein zit die daar langs rijdt.

Met geen gordel dragen loop ik alleen zelf risico.
Procne schreef:
06-09-2017 21:00
Ja, want de enige reden om arts/verpleegkundige/psycholoog te worden is omdat je veel geld wilt verdienen. Heeft niets te maken met mensen willen helpen ofzo....
Ik ga ervan uit dat geld de grootste motivator is bij die studiekeuze. En als ze niet openstaan voor t feit dat sommige mensen het leven zat zijn, helpen ze ook niet door ze te proberen overtuigen van t tegendeel, eventueel door ze vol te willen proppen met pillen. Niets tegen pillen overigens, ik slik nu ook AD waardoor ik me minder druk maak, maar het neemt de oorzaak natuurlijk niet weg.
Procne schreef:
06-09-2017 21:05
Op het spoor lopen is niet alleen gevaarlijk voor jezelf, maar ook voor iedereen die in de trein zit die daar langs rijdt.

Met geen gordel dragen loop ik alleen zelf risico.
Het ging over egoisme, dat je wil dat een ander voor je blijft leven.
Daarom snap ik je gordelvergelijking niet echt.
Procne schreef:
06-09-2017 21:05
Op het spoor lopen is niet alleen gevaarlijk voor jezelf, maar ook voor iedereen die in de trein zit die daar langs rijdt.

Met geen gordel dragen loop ik alleen zelf risico.
Tja als dat echt zo is, dan ben ik daar ook tegen. Ik snap echt niet waar om je door blijft gaan op die gordel. Verruim het eens en kijk voor je zelf waar de grens van bemoeienis van de overheid in jouw privé leven dan ligt. Ben je misschien te dik of een ander zelf verkozen gezondheidsprobleem? Vind je het ok als de overheid je verplicht tot af vallen of aanpassing levenstijl gepaard met controles en dergelijke?

Zo nee, waar om?
Alle reacties Link kopieren
Cateautje: ik neem je niets kwalijk, excuses als dat zo over kwam. Het is ook gewoon een lastig onderwerp en ik denk dat het logisch is dat iedereen dit vanuit zijn/haar eigen perspectief bekijkt. En daarin heb ik je misschien in een aantal posts verkeerd begrepen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
Alle reacties Link kopieren
Bruise schreef:
06-09-2017 21:10
Het ging over egoisme, dat je wil dat een ander voor je blijft leven.
Daarom snap ik je gordelvergelijking niet echt.
Mijn punt is dat we soms maatregelen nemen om mensen te beschermen, ook al gaat dat in tegen hun vrije keuze. Tussen die twee punten moet altijd een zorgvuldige afweging gemaakt worden.

Als bijvoorbeeld iemand op leeftijd zegt dat hij dood wil en je, als je doorvraagt, ontdekt dat die persoon vooral bang is om afhankelijk te worden van anderen of niet in een verpleeghuis wil eindigen, praten we hier dan over een echte doodswens? Help je zo iemand dan het beste door hem een zelfmoordpil te laten nemen?
Alle reacties Link kopieren
strikjemetstippels schreef:
06-09-2017 21:15
Tja als dat echt zo is, dan ben ik daar ook tegen. Ik snap echt niet waar om je door blijft gaan op die gordel. Verruim het eens en kijk voor je zelf waar de grens van bemoeienis van de overheid in jouw privé leven dan ligt. Ben je misschien te dik of een ander zelf verkozen gezondheidsprobleem? Vind je het ok als de overheid je verplicht tot af vallen of aanpassing levenstijl gepaard met controles en dergelijke?

Zo nee, waar om?
Mijn grens ligt bij zaken die direct een onomkeerbaar schadelijk gevolg (kunnen) hebben. Als ik een hamburger teveel eet, ga ik niet meteen dood. Als ik een ongeluk krijg zonder gordel te dragen, of als ik een zelfmoordpil neem, dan wel.

(Overigens ben ik er wel voor dat gezond eten gepromoot wordt en ongezond eten ontmoedigd)
AnnA_C schreef:
06-09-2017 21:15
Cateautje: ik neem je niets kwalijk, excuses als dat zo over kwam. Het is ook gewoon een lastig onderwerp en ik denk dat het logisch is dat iedereen dit vanuit zijn/haar eigen perspectief bekijkt. En daarin heb ik je misschien in een aantal posts verkeerd begrepen.
Ik probeer juist in dit topic zonder eigen perspectief te communiceren en het algemeen te houden.
Ik heb ook een depressie gehad en liep ook tegen die gevoelens aan. Wat mij is opgevallen is dat ik ervan af kwam door telkens hardop te zeggen, nee ik wil leven en ik wil gelukkig zijn, het is toen op een gegeven moment ook gestopt. Wat mij ook is opgevallen is dat mensen die met hetzelfde probleem rondliepen er volop op in gingen en niets wilden weten van de wijze waarop ik mezelf heb geholpen. Daarom vind ik het ook zo'n moeilijk onderwerp, want voor veel mensen valt wel degelijk iets te doen, met de juiste begeleiding en de juiste inzet van de patiënt.
Procne schreef:
06-09-2017 21:18
Mijn punt is dat we soms maatregelen nemen om mensen te beschermen, ook al gaat dat in tegen hun vrije keuze. Tussen die twee punten moet altijd een zorgvuldige afweging gemaakt worden.

Als bijvoorbeeld iemand op leeftijd zegt dat hij dood wil en je, als je doorvraagt, ontdekt dat die persoon vooral bang is om afhankelijk te worden van anderen of niet in een verpleeghuis wil eindigen, praten we hier dan over een echte doodswens? Help je zo iemand dan het beste door hem een zelfmoordpil te laten nemen?
Het is toch een terechte angst als je niet afhankelijk wil worden? Ik zou ook niet graag in n verzorgingshuis willen wonen tussen de mensen en dagelijks dus verplicht daarmee geconfronteerd worden. Buiten nog t feit dat de verzorging steeds slechter wordt door te weinig mankracht. Als je veel geld hebt kun je nog n stukje onafhankelijkheid kopen door allerlei hulp aan huis in te kunnen huren.
Procne schreef:
06-09-2017 21:21
Mijn grens ligt bij zaken die direct een onomkeerbaar schadelijk gevolg (kunnen) hebben. Als ik een hamburger teveel eet, ga ik niet meteen dood. Als ik een ongeluk krijg zonder gordel te dragen, of als ik een zelfmoordpil neem, dan wel.

(Overigens ben ik er wel voor dat gezond eten gepromoot wordt en ongezond eten ontmoedigd)
Tja, maar je komt door elke dag veel te veel te vreten wel op een gegeven moment op een punt dat verzameling+1 wel degelijk onomkeerbare gevolgen kunnen hebben.

In feite stel je communisme voor. De overheid bestaat bij gratie van het volk, niet anders om. Als ik dood wil, heeft de overheid daar niets over te zeggen, echt helemaal niets. Ik zou het bijna doen om een punt te maken, want vrijheid is me heel heilig (maar goed, dat doe ik dus niet verder). Punt is dat ik zeggenschap heb over mijn lijf en niemand anders dat heeft over mijn lijf. Als een vent zo maar aan je zit het aanranding en even verder verkrachting, en dat vinden we gelukkig abnormaal. Waar om is het als een overheid dat doet in eens anders?
redbulletje schreef:
06-09-2017 21:27
Het is toch een terechte angst als je niet afhankelijk wil worden? Ik zou ook niet graag in n verzorgingshuis willen wonen tussen de mensen en dagelijks dus verplicht daarmee geconfronteerd worden. Buiten nog t feit dat de verzorging steeds slechter wordt door te weinig mankracht. Als je veel geld hebt kun je nog n stukje onafhankelijkheid kopen door allerlei hulp aan huis in te kunnen huren.
Dit ja. Ik denk ook dat ik het niet zo ver laat komen. Ik word nu al redelijk gek van mijn gedachten, wat moet het zijn als je als een krakkemikkig oudje in een kamer van 3 bij 3 zit. Maar goed, ook al word je wel blij van het idee, de reden dat iemand zijn leven wil beëindigen doet ook niet zo ter zake lijkt me. Wat voor de een logisch is is voor de ander absurd. Zo werken emoties.
Procne schreef:
06-09-2017 21:18
Mijn punt is dat we soms maatregelen nemen om mensen te beschermen, ook al gaat dat in tegen hun vrije keuze. Tussen die twee punten moet altijd een zorgvuldige afweging gemaakt worden.

Als bijvoorbeeld iemand op leeftijd zegt dat hij dood wil en je, als je doorvraagt, ontdekt dat die persoon vooral bang is om afhankelijk te worden van anderen of niet in een verpleeghuis wil eindigen, praten we hier dan over een echte doodswens? Help je zo iemand dan het beste door hem een zelfmoordpil te laten nemen?
Normaal wordt zoiets ook wel besproken hoor.
En er zijn inderdaad mensen die voor geen goud naar een verpleeghuis willen. En dat heeft meerdere redenen.
Ik snap ook wel met hoe het er daar heden ten dage aan toegaat dat men daar niet wil zitten.
En mij ook niet gezien als ik helemaal afhankelijk ben van anderen om naar de wc te kunnen, in bed gelegd moet worden door anderen en hulp nodig heb met aankleden.
En zelfs daar kan je dan weleens tot na twaalven op moeten wachten. Of erger nog, ze laten je de hele dag in je pyjama zitten. Of in je vieze luier.
Cateautje schreef:
06-09-2017 21:24
Ik probeer juist in dit topic zonder eigen perspectief te communiceren en het algemeen te houden.
Ik heb ook een depressie gehad en liep ook tegen die gevoelens aan. Wat mij is opgevallen is dat ik ervan af kwam door telkens hardop te zeggen, nee ik wil leven en ik wil gelukkig zijn, het is toen op een gegeven moment ook gestopt. Wat mij ook is opgevallen is dat mensen die met hetzelfde probleem rondliepen er volop op in gingen en niets wilden weten van de wijze waarop ik mezelf heb geholpen. Daarom vind ik het ook zo'n moeilijk onderwerp, want voor veel mensen valt wel degelijk iets te doen, met de juiste begeleiding en de juiste inzet van de patiënt.
Depressie is voor mij een gevolg, geen oorzaak. Geef me echter financiele zekerheid zonder maatschappelijke verplichtingen en dan wil ik heus nog wel wat jaartjes blijven. Vervelen doe ik me namelijk niet.
Na lang nadenken kom ik tot de conclusie dat het voor de overheid wel een goede zaak is om zich te bemoeien mits zij daar goede zorg tegenover stelt zonder restricties en/of financiële belangen.

Maar goed, dan heb ik het over een overheid die voor alles voor het volk kiest...
Alle reacties Link kopieren
strikjemetstippels schreef:
06-09-2017 21:27
Tja, maar je komt door elke dag veel te veel te vreten wel op een gegeven moment op een punt dat verzameling+1 wel degelijk onomkeerbare gevolgen kunnen hebben.

In feite stel je communisme voor. De overheid bestaat bij gratie van het volk, niet anders om. Als ik dood wil, heeft de overheid daar niets over te zeggen, echt helemaal niets. Ik zou het bijna doen om een punt te maken, want vrijheid is me heel heilig (maar goed, dat doe ik dus niet verder). Punt is dat ik zeggenschap heb over mijn lijf en niemand anders dat heeft over mijn lijf. Als een vent zo maar aan je zit het aanranding en even verder verkrachting, en dat vinden we gelukkig abnormaal. Waar om is het als een overheid dat doet in eens anders?
Hoe denk jij dat onze maatschappij eruit zou zien als iedereen die een keer een offday heeft vrij de beschikking heeft over dodelijke middelen en het volkomen geaccepteerd is om die middelen te gebruiken? Zou jij dat een fijne maatschappij vinden om in te leven (oprechte vraag)?
Alle reacties Link kopieren
Bruise schreef:
06-09-2017 21:30
Normaal wordt zoiets ook wel besproken hoor.
En er zijn inderdaad mensen die voor geen goud naar een verpleeghuis willen. En dat heeft meerdere redenen.
Ik snap ook wel met hoe het er daar heden ten dage aan toegaat dat men daar niet wil zitten.
En mij ook niet gezien als ik helemaal afhankelijk ben van anderen om naar de wc te kunnen, in bed gelegd moet worden door anderen en hulp nodig heb met aankleden.
En zelfs daar kan je dan weleens tot na twaalven op moeten wachten. Of erger nog, ze laten je de hele dag in je pyjama zitten. Of in je vieze luier.
Maar is dan de oplossing om maar met z'n allen uit het leven te stappen voordat we naar een verpleeghuis moeten, of moeten we flink gaan investeren in verpleeghuiszorg zodat iedereen daar alle hulp en begeleiding krijgt die hij nodig heeft?
Procne schreef:
06-09-2017 21:32
Hoe denk jij dat onze maatschappij eruit zou zien als iedereen die een keer een offday heeft vrij de beschikking heeft over dodelijke middelen en het volkomen geaccepteerd is om die middelen te gebruiken? Zou jij dat een fijne maatschappij vinden om in te leven (oprechte vraag)?
Die middelen zijn al vrij beschikbaar, En dan heb ik het niet over dat poedertje of drion, maar de zoveel andere methodes.
En jij weet heus wel dat niet iedereen met een offday gelijk naar zo'n middel grijpt omdat het zgn ineens voor het grijpen ligt.
redbulletje schreef:
06-09-2017 21:31
Depressie is voor mij een gevolg, geen oorzaak. Geef me echter financiele zekerheid zonder maatschappelijke verplichtingen en dan wil ik heus nog wel wat jaartjes blijven. Vervelen doe ik me namelijk niet.
Voor mij was het ook geen oorzaak, maar een gevolg van lichamelijk lijden waardoor bepaalde stoffen in mijn hersenen op waren en ik moest wachten tot die weer aangevuld zouden zijn. Dat zou ongeveer 6 weken duren, maar helaas werd dat ruim anderhalf jaar. Mijn geluk is geweest dat ik niet geschikt ben voor zoiets, dat komt raar over, maar ik kan eenvoudigweg niet met dat soort gevoelens leven, ik zoek altijd het lichte op en daardoor heb ik veel kunnen doen om het zo dragelijk mogelijk te maken.
Alle reacties Link kopieren
Ik wil niet zeggen dat angst om afhankelijk te worden, angst om ouder te worden etc. geen reële angsten zijn. Integendeel, ik kan me heel goed voorstellen dat je daar enorm tegenop kunt zien.
Maar ik vind dat een zelfmoordpil niet de oplossing is voor die angsten. In ieder geval niet voordat we er alles aan gedaan hebben om het op een andere manier op te lossen.
Procne schreef:
06-09-2017 21:35
Maar is dan de oplossing om maar met z'n allen uit het leven te stappen voordat we naar een verpleeghuis moeten, of moeten we flink gaan investeren in verpleeghuiszorg zodat iedereen daar alle hulp en begeleiding krijgt die hij nodig heeft?
Je weet dat ze al heel lang aan het bezuinigen zijn in plaats van te investeren. Of zie jij het nog rooskleurig in en dat ze de boel gaan terugdraaien naar wat ooit was en nog een beetje beter?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven