Geld & Recht
alle pijlers
kind wil omgangs regeling wijzigen
maandag 29 augustus 2011 om 23:34
Mijn dochter inmiddels 11 wil graag de omgang met haar vader versimpelen of versoberen zou je beter kunnen zeggen. Ik ben al 10 jaar van hem gescheiden. Ze is al het nodige gewend op het gebied van de omgangs regeling.
Ik heb moeizaam contact met mijn ex, we verschillen erg in levenswijze en dat heeft waarschijnlijk de nodige invloed op onze dochter maar dat is mijn kijk op alles.
Ze vind het prima om er heen te gaan maar het hoeft van haar niet. Ik merk aan haar dat er geen behoefte is maar ze doet het omdat het nou eenmaal zo is.
Ze moet nu 1x per 3 weken plus de helft van alle vakanties en feestdagen. Vooral die laatste 2 dingen daar heeft ze geen behoefte aan. Bijvoorbeeld ze zou 3 weken in de zomervakantie moeten komen maar zou zelf liever 1 week willen.
Mijn ex en nieuwe partner zijn van een strakke planning en willen nu al voor komend jaar alles vastleggen. Zo gaat dit ieder jaar. Ik krijg een voorstel van hun kant en hier kan ik dan eventueel wijzigingen op aanbrengen. Echter geeft mijn dochter nu zo duidelijk aan dat ze het zo niet meer wil en het meer vrijblijvend wil houden (afgezien van de 1x per 3 week).
Ik heb aan hem voorgelegd om de vakanties en feestdagen wat minder strak te plannen en haar meer ruimte te geven. Dit was voor hem eigenlijk onbespreekbaar, en we zijn nu dus in gesprek (via mail helaas) hierover.
Herkent iemand dit? Ik kan op internet erg weinig vinden waar ik wat aan heb.
Ik weet dat mijn dochter in principe bij de kinderrechter een verzoek zou kunnen indienen om e.e.a te laten aanpassen. Is er iemand die weet hoe dit dan verloopt en of het zinvol is om deze stap te ondernemen zonder dat het al te zwaar voor haar wordt.
X
Ik heb moeizaam contact met mijn ex, we verschillen erg in levenswijze en dat heeft waarschijnlijk de nodige invloed op onze dochter maar dat is mijn kijk op alles.
Ze vind het prima om er heen te gaan maar het hoeft van haar niet. Ik merk aan haar dat er geen behoefte is maar ze doet het omdat het nou eenmaal zo is.
Ze moet nu 1x per 3 weken plus de helft van alle vakanties en feestdagen. Vooral die laatste 2 dingen daar heeft ze geen behoefte aan. Bijvoorbeeld ze zou 3 weken in de zomervakantie moeten komen maar zou zelf liever 1 week willen.
Mijn ex en nieuwe partner zijn van een strakke planning en willen nu al voor komend jaar alles vastleggen. Zo gaat dit ieder jaar. Ik krijg een voorstel van hun kant en hier kan ik dan eventueel wijzigingen op aanbrengen. Echter geeft mijn dochter nu zo duidelijk aan dat ze het zo niet meer wil en het meer vrijblijvend wil houden (afgezien van de 1x per 3 week).
Ik heb aan hem voorgelegd om de vakanties en feestdagen wat minder strak te plannen en haar meer ruimte te geven. Dit was voor hem eigenlijk onbespreekbaar, en we zijn nu dus in gesprek (via mail helaas) hierover.
Herkent iemand dit? Ik kan op internet erg weinig vinden waar ik wat aan heb.
Ik weet dat mijn dochter in principe bij de kinderrechter een verzoek zou kunnen indienen om e.e.a te laten aanpassen. Is er iemand die weet hoe dit dan verloopt en of het zinvol is om deze stap te ondernemen zonder dat het al te zwaar voor haar wordt.
X
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:04
Jofransy, in bijna al je berichten staat iets dat jouw ex verkeerd doet. Als dit ook (waarschijnlijk onbewust) de reactie naar jouw dochter is wanneer zij het over haar vader heeft, dan ben jij waarschijnlijk mede de reden dat zij nu minder contact wil met haar vader...
Jij kan hier misschien ook anders in gaan staan. Inzien dat deze relatie belangrijk is voor je dochters leven, hoe jij er ook over denkt. Mijn fijnste herinneringen aan het leven als kind van gescheiden ouders, zijn de momenten dat mijn moeder zei ''Nee, natuurlijk hou ik van je vader! Dat zal ik ook altijd blijvend doen... Maar samen leven gaat gewoon niet meer''.
Ik denk dat dit een loyaliteits kwestie is. Je dochter heeft al een leeftijd waarbij de puberteit zomaar kan beginnen... Onzekerheid, stemmingswisselingen, chaos in je hoofd, geen kind meer willen zijn maar ook nog niet groot, etc.
Hierbij zijn jij en hij de belangrijkste factoren. De manier waarop jullie in bepaalde situaties staan kunnen haar gevoel beïnvloeden. Misschien kun je juist wat meer momenten creëeren zodat ze haar vader vaker ziet? Ik vind het toch erg om te horen dat ze ''naar huis'' wil, dat zou ook haar huis moeten zijn...
Jij kan hier misschien ook anders in gaan staan. Inzien dat deze relatie belangrijk is voor je dochters leven, hoe jij er ook over denkt. Mijn fijnste herinneringen aan het leven als kind van gescheiden ouders, zijn de momenten dat mijn moeder zei ''Nee, natuurlijk hou ik van je vader! Dat zal ik ook altijd blijvend doen... Maar samen leven gaat gewoon niet meer''.
Ik denk dat dit een loyaliteits kwestie is. Je dochter heeft al een leeftijd waarbij de puberteit zomaar kan beginnen... Onzekerheid, stemmingswisselingen, chaos in je hoofd, geen kind meer willen zijn maar ook nog niet groot, etc.
Hierbij zijn jij en hij de belangrijkste factoren. De manier waarop jullie in bepaalde situaties staan kunnen haar gevoel beïnvloeden. Misschien kun je juist wat meer momenten creëeren zodat ze haar vader vaker ziet? Ik vind het toch erg om te horen dat ze ''naar huis'' wil, dat zou ook haar huis moeten zijn...
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:05
quote:lila01 schreef op 29 augustus 2011 @ 23:58:
Ik zou er in deze situatie toch voor kiezen om weer naar een mediator te gaan. Een goede mediator laat alle partijen aan het woord en dan zit jij er niet als 'pop' bij. Als je dochter 12 is kan ze zelf bepalen wat ze wel of niet wil.
Weet je echt zeker dat ze deze dingen trouwens niet zegt uit loyaliteit naar jou?
weet ik 100% zeker. Ze hoeft mij op geen enkel punt tevreden te stellen. Ik zeg haar altijd dat ze haar gevoel moet volgen en doen wat haar hart haar ingeeft. Ze is in het verleden mede doordat wij als ouders ver van elkaar vandaag woonde vaak door haar vader teleurgesteld. Hij had altijd een excuus waarom hij haar niet vaker kon zien of zou kunnen ophalen. Ik weet dat ik mede hieraan heb bijgedragen omdat ik destijds ben verhuisd met mijn nieuwe partner.
Dit is een aantal jaren terug ook met een kinderpsycholoog waar hij ook was samen met mij besproken (dit omdat ze toen erg veel bezig was met het waarom wij waren gescheiden ze was toen 8 jaar oud). Tijdens dit gesprek was het ook een groot tranendal en ging het enkel over hoe slecht hij het wel niet had omdat ze niet vlakbij hem woonde. Destijds gaf onze dochter aan hem zeer te missen en graag meer tijd met hem te willen doorbrengen. Ik heb dit ook aangemoedigd en aangeboden vaker te willen reizen om dit te kunnen realiseren. Helaas is hier niets van terecht gekomen.
Ik zou er in deze situatie toch voor kiezen om weer naar een mediator te gaan. Een goede mediator laat alle partijen aan het woord en dan zit jij er niet als 'pop' bij. Als je dochter 12 is kan ze zelf bepalen wat ze wel of niet wil.
Weet je echt zeker dat ze deze dingen trouwens niet zegt uit loyaliteit naar jou?
weet ik 100% zeker. Ze hoeft mij op geen enkel punt tevreden te stellen. Ik zeg haar altijd dat ze haar gevoel moet volgen en doen wat haar hart haar ingeeft. Ze is in het verleden mede doordat wij als ouders ver van elkaar vandaag woonde vaak door haar vader teleurgesteld. Hij had altijd een excuus waarom hij haar niet vaker kon zien of zou kunnen ophalen. Ik weet dat ik mede hieraan heb bijgedragen omdat ik destijds ben verhuisd met mijn nieuwe partner.
Dit is een aantal jaren terug ook met een kinderpsycholoog waar hij ook was samen met mij besproken (dit omdat ze toen erg veel bezig was met het waarom wij waren gescheiden ze was toen 8 jaar oud). Tijdens dit gesprek was het ook een groot tranendal en ging het enkel over hoe slecht hij het wel niet had omdat ze niet vlakbij hem woonde. Destijds gaf onze dochter aan hem zeer te missen en graag meer tijd met hem te willen doorbrengen. Ik heb dit ook aangemoedigd en aangeboden vaker te willen reizen om dit te kunnen realiseren. Helaas is hier niets van terecht gekomen.
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:05
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:07
quote:wifra98 schreef op 30 augustus 2011 @ 00:04:
Nee lila dat is wel zo wat jij zegt, maar het kan voor het kind wel moeilijk zijn om iedere keer over te schakelen.
(zelf ook problemen mee gehad, zeker als de levensstijlen héél ver uit elkaar liggen)
Daar ben ik het helemaal mee eens, het lijkt me inderdaad voor dochter erg moeilijk om steeds aan te passen en het is het belangrijkste dat zij zich lekker in haar vel voelt. Daarom is nogmaals mediation een goed idee. Maar niet met als uitgangspunt om de bezoekregeling te verschralen denk ik. Meer om te kijken wat het meisje nodig heeft om zich prettig te voelen.
Misschien zijn er andere oplossingen/ compromissen mogelijk.
Nee lila dat is wel zo wat jij zegt, maar het kan voor het kind wel moeilijk zijn om iedere keer over te schakelen.
(zelf ook problemen mee gehad, zeker als de levensstijlen héél ver uit elkaar liggen)
Daar ben ik het helemaal mee eens, het lijkt me inderdaad voor dochter erg moeilijk om steeds aan te passen en het is het belangrijkste dat zij zich lekker in haar vel voelt. Daarom is nogmaals mediation een goed idee. Maar niet met als uitgangspunt om de bezoekregeling te verschralen denk ik. Meer om te kijken wat het meisje nodig heeft om zich prettig te voelen.
Misschien zijn er andere oplossingen/ compromissen mogelijk.
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:09
quote:Jofransy schreef op 30 augustus 2011 @ 00:05:
[...]
. Ik zeg haar altijd dat ze haar gevoel moet volgen en doen wat haar hart haar ingeeft.
Kind is 11 !!!! Sommige dingen móeten gewoon. Sommige dingen kun je trouwens ook beter met je verstand doen, ipv op je gevoel ( daarom zet ik altijd een wekker, om maar eens een lullig voorbeeld te gebruiken. Mijn gevoel zegt namelijk; "kom er maar drie uur later uit" )
Ze is in het verleden mede doordat wij als ouders ver van elkaar vandaag woonde vaak door haar vader teleurgesteld. Hij had altijd een excuus waarom hij haar niet vaker kon zien of zou kunnen ophalen.
Dus nu mag ze hem " terug pakken " ?
Ik weet dat ik mede hieraan heb bijgedragen omdat ik destijds ben verhuisd met mijn nieuwe partner.
Dit is een aantal jaren terug ook met een kinderpsycholoog waar hij ook was samen met mij besproken (dit omdat ze toen erg veel bezig was met het waarom wij waren gescheiden ze was toen 8 jaar oud). Tijdens dit gesprek was het ook een groot tranendal en ging het enkel over hoe slecht hij het wel niet had omdat ze niet vlakbij hem woonde.
Nou, dat geloof ik zomaar, dat hij dat erg vond. Jij niet?
Destijds gaf onze dochter aan hem zeer te missen en graag meer tijd met hem te willen doorbrengen. Ik heb dit ook aangemoedigd en aangeboden vaker te willen reizen om dit te kunnen realiseren. Helaas is hier niets van terecht gekomen. Door zijn schuld?Maar het is mede jouw schuld, zeg je nu eigenlijk, maar daar moet hij vooral voor boeten?
[...]
. Ik zeg haar altijd dat ze haar gevoel moet volgen en doen wat haar hart haar ingeeft.
Kind is 11 !!!! Sommige dingen móeten gewoon. Sommige dingen kun je trouwens ook beter met je verstand doen, ipv op je gevoel ( daarom zet ik altijd een wekker, om maar eens een lullig voorbeeld te gebruiken. Mijn gevoel zegt namelijk; "kom er maar drie uur later uit" )
Ze is in het verleden mede doordat wij als ouders ver van elkaar vandaag woonde vaak door haar vader teleurgesteld. Hij had altijd een excuus waarom hij haar niet vaker kon zien of zou kunnen ophalen.
Dus nu mag ze hem " terug pakken " ?
Ik weet dat ik mede hieraan heb bijgedragen omdat ik destijds ben verhuisd met mijn nieuwe partner.
Dit is een aantal jaren terug ook met een kinderpsycholoog waar hij ook was samen met mij besproken (dit omdat ze toen erg veel bezig was met het waarom wij waren gescheiden ze was toen 8 jaar oud). Tijdens dit gesprek was het ook een groot tranendal en ging het enkel over hoe slecht hij het wel niet had omdat ze niet vlakbij hem woonde.
Nou, dat geloof ik zomaar, dat hij dat erg vond. Jij niet?
Destijds gaf onze dochter aan hem zeer te missen en graag meer tijd met hem te willen doorbrengen. Ik heb dit ook aangemoedigd en aangeboden vaker te willen reizen om dit te kunnen realiseren. Helaas is hier niets van terecht gekomen. Door zijn schuld?Maar het is mede jouw schuld, zeg je nu eigenlijk, maar daar moet hij vooral voor boeten?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:10
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:10
Hallo Jofranske, mijn "gekleurde" mening hierover is dat je wat kort door de bocht lijkt te reageren. Wellicht lees ik het fout maar komt bij mij naar voren dat jij een moeilijke verstandhouding hebt met ex, andere opvattingen e.d. Een kind voelt dit altijd aan. Dan communicatie via de mail, dat werkt echt niet als er zulke tegenstrijdige inzichten zijn, probeer eens rustig face to face met elkaar te praten (je leest al snel in je eigen straatje en ik spreek helaas uit ervaring). Dat je het over het afdwingen/aankaarten via kinderrechter lijkt me niet bevoordelijk in een redelijke relatie tussen kind en vader. Een kind wil vaak in haar eigen wereldje blijven, maar ze lijkt het ook goed te vinden als ze bij haar vader is. Alleen langere tijd niet in de vakanties toch? Waarom niet, heeft ze daar geen vriendinnen etc.? Lijkt me handig dat je met je ex hier eens mee in gesprek gaat en kijkt waarom dochter dit niet graag wil. Kaart het gewoon aan en probeer ieg te zorgen dat dochter hierover met haar vader in gesprek mee gaat. Zoals BGB ook zegt het kan ook een gril zijn en dit zal gedurende pubertijd wellicht nog vaker gebeuren (welke kant dan ook). Belangrijk is dat ouders (ook al zijn ze uitelkaar) toch hierover in gesprek gaan en ergens 1 lijn hierin trekken. Anders kan je speelbal worden van de grillen van je kind of essentiele signalen missen.
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:12
quote:blijfgewoonbianca schreef op 29 augustus 2011 @ 23:58:
[...]
Dus als ze morgen ineens bedenkt dat ze liever bij d'r pa wil wonen en jou een keer in de drie weken wil zien om een keer mee te gaan stadten dan vind je dat prima, want " eigen keus " ?Ik zou daar geen problemen mee hebben. Heb daar zelf weleens over na zitten denken. Ik wil gewoon dat ze gelukkig is, het is al erg genoeg dat ze dankzij een scheiding zo een verscheurd leven moet leiden.
[...]
Dus als ze morgen ineens bedenkt dat ze liever bij d'r pa wil wonen en jou een keer in de drie weken wil zien om een keer mee te gaan stadten dan vind je dat prima, want " eigen keus " ?Ik zou daar geen problemen mee hebben. Heb daar zelf weleens over na zitten denken. Ik wil gewoon dat ze gelukkig is, het is al erg genoeg dat ze dankzij een scheiding zo een verscheurd leven moet leiden.
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:12
Je dochter heeft een leeftijd dat ze steeds meer zelfstandige dingen gaat ondernemen. Ik weet niet of jij en je ex in dezelfde woonplaats wonen? Maar een voorbeeld: als je dochter graag tennist en dat is altijd op zaterdag in jouw stad/dorp, dan kán ze niet naar haar vader op die dag in een andere stad. Dan krijgt ze over een tijdje ook nog een bijbaantje, waardoor ze niet naar haar vader kan, etc.
Ik zag dat ook gebeuren bij mijn broer en zijn kinderen, alleen daar gingen de kinderen op den duur niet meer naar hun moeder (ze wonen bij mijn broer). Ze hebben hier hun vrienden, clubjes, bijbaantjes. Als ze naar hun moeder moeten, dan kan dat dus allemaal niet.
Ik zag dat ook gebeuren bij mijn broer en zijn kinderen, alleen daar gingen de kinderen op den duur niet meer naar hun moeder (ze wonen bij mijn broer). Ze hebben hier hun vrienden, clubjes, bijbaantjes. Als ze naar hun moeder moeten, dan kan dat dus allemaal niet.
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:12
quote:blijfgewoonbianca schreef op 30 augustus 2011 @ 00:09:
[...]
Maar het is mede jouw schuld, zeg je nu eigenlijk, maar daar moet hij vooral voor boeten?Die indruk heb ik ook BGB. maar kindje maken en krijgen en opvoeden doe je met zijn tweetjes. En daar moet je energie en moeite insteken, óók als het een zakkenwasser was, of een complete klootzak. Omdat het de vader van je kind is. Jij hoeft hem niet leuk te vinden, het kind wél.
[...]
Maar het is mede jouw schuld, zeg je nu eigenlijk, maar daar moet hij vooral voor boeten?Die indruk heb ik ook BGB. maar kindje maken en krijgen en opvoeden doe je met zijn tweetjes. En daar moet je energie en moeite insteken, óók als het een zakkenwasser was, of een complete klootzak. Omdat het de vader van je kind is. Jij hoeft hem niet leuk te vinden, het kind wél.
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:13
Hier wordt verschillende keren geroepen ''als ze 12 is mag ze kiezen'', volgens mij is dat wel erg kort door de bocht! Is het niet zo dat ze vanaf 12 jaar inspraak mag hebben?
En dat een rechter dan zal kijken waar een eventuele (drastische) verandering vandaan komt en wat eventueel een oplossing zou kunnen zijn?
Het lijkt me dat rechten en plichten van ouders hier in ook worden meegenomen... Kinderen zijn zo veranderlijk, mogen ze een keer niet uit, is dat al een reden om ''bij de ander te wonen''. Natuurlijk speelt het in dit geval al langer, maar een goede (kinder)rechten zal in mijn ogen niet snel een vader (of moeder) de omgangsregeling 'afnemen'.
En dat een rechter dan zal kijken waar een eventuele (drastische) verandering vandaan komt en wat eventueel een oplossing zou kunnen zijn?
Het lijkt me dat rechten en plichten van ouders hier in ook worden meegenomen... Kinderen zijn zo veranderlijk, mogen ze een keer niet uit, is dat al een reden om ''bij de ander te wonen''. Natuurlijk speelt het in dit geval al langer, maar een goede (kinder)rechten zal in mijn ogen niet snel een vader (of moeder) de omgangsregeling 'afnemen'.
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:13
quote:Jofransy schreef op 30 augustus 2011 @ 00:05:
[...]
weet ik 100% zeker. Ze hoeft mij op geen enkel punt tevreden te stellen. Ik zeg haar altijd dat ze haar gevoel moet volgen en doen wat haar hart haar ingeeft.
Ook als je dat zegt, kan dat manipulerend overkomen. Bovendien is dat voor een kind van 11 erg abstract 'doen wat je hart je ingeeft'.
Ze is in het verleden mede doordat wij als ouders ver van elkaar vandaag woonde vaak door haar vader teleurgesteld. Hij had altijd een excuus waarom hij haar niet vaker kon zien of zou kunnen ophalen. Ik weet dat ik mede hieraan heb bijgedragen omdat ik destijds ben verhuisd met mijn nieuwe partner.
Wow, dat snap ik dus nooit he? Waarom doen moeders dat toch? Met nieuwe vriend verhuizen, zodat het voor vader moeilijker wordt om zijn kinderen te zien? Heb je het destijds wel met hem erover gehad?D
it is een aantal jaren terug ook met een kinderpsycholoog waar hij ook was samen met mij besproken (dit omdat ze toen erg veel bezig was met het waarom wij waren gescheiden ze was toen 8 jaar oud). Tijdens dit gesprek was het ook een groot tranendal en ging het enkel over hoe slecht hij het wel niet had omdat ze niet vlakbij hem woonde. Destijds gaf onze dochter aan hem zeer te missen en graag meer tijd met hem te willen doorbrengen. Ik heb dit ook aangemoedigd en aangeboden vaker te willen reizen om dit te kunnen realiseren. Helaas is hier niets van terecht gekomen.
Maar daar kun je hem niet de schuld van geven, jij bent degene die verhuisd is en je dochter uit haar vertrouwde omgeving, ver van haar vader, heeft gehaald.
[...]
weet ik 100% zeker. Ze hoeft mij op geen enkel punt tevreden te stellen. Ik zeg haar altijd dat ze haar gevoel moet volgen en doen wat haar hart haar ingeeft.
Ook als je dat zegt, kan dat manipulerend overkomen. Bovendien is dat voor een kind van 11 erg abstract 'doen wat je hart je ingeeft'.
Ze is in het verleden mede doordat wij als ouders ver van elkaar vandaag woonde vaak door haar vader teleurgesteld. Hij had altijd een excuus waarom hij haar niet vaker kon zien of zou kunnen ophalen. Ik weet dat ik mede hieraan heb bijgedragen omdat ik destijds ben verhuisd met mijn nieuwe partner.
Wow, dat snap ik dus nooit he? Waarom doen moeders dat toch? Met nieuwe vriend verhuizen, zodat het voor vader moeilijker wordt om zijn kinderen te zien? Heb je het destijds wel met hem erover gehad?D
it is een aantal jaren terug ook met een kinderpsycholoog waar hij ook was samen met mij besproken (dit omdat ze toen erg veel bezig was met het waarom wij waren gescheiden ze was toen 8 jaar oud). Tijdens dit gesprek was het ook een groot tranendal en ging het enkel over hoe slecht hij het wel niet had omdat ze niet vlakbij hem woonde. Destijds gaf onze dochter aan hem zeer te missen en graag meer tijd met hem te willen doorbrengen. Ik heb dit ook aangemoedigd en aangeboden vaker te willen reizen om dit te kunnen realiseren. Helaas is hier niets van terecht gekomen.
Maar daar kun je hem niet de schuld van geven, jij bent degene die verhuisd is en je dochter uit haar vertrouwde omgeving, ver van haar vader, heeft gehaald.
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:15
quote:molly74 schreef op 30 augustus 2011 @ 00:12:
Je dochter heeft een leeftijd dat ze steeds meer zelfstandige dingen gaat ondernemen. Ik weet niet of jij en je ex in dezelfde woonplaats wonen? Maar een voorbeeld: als je dochter graag tennist en dat is altijd op zaterdag in jouw stad/dorp, dan kán ze niet naar haar vader op die dag in een andere stad. Dan krijgt ze over een tijdje ook nog een bijbaantje, waardoor ze niet naar haar vader kan, etc.
Ik zag dat ook gebeuren bij mijn broer en zijn kinderen, alleen daar gingen de kinderen op den duur niet meer naar hun moeder (ze wonen bij mijn broer). Ze hebben hier hun vrienden, clubjes, bijbaantjes. Als ze naar hun moeder moeten, dan kan dat dus allemaal niet.Ik weet dat het niet kan, maar ik zou toch " ja " stemmen op een verbod om na een scheiding buiten een straal van fietsafstand bij elkaar vandaan te gaan wonen.
Je dochter heeft een leeftijd dat ze steeds meer zelfstandige dingen gaat ondernemen. Ik weet niet of jij en je ex in dezelfde woonplaats wonen? Maar een voorbeeld: als je dochter graag tennist en dat is altijd op zaterdag in jouw stad/dorp, dan kán ze niet naar haar vader op die dag in een andere stad. Dan krijgt ze over een tijdje ook nog een bijbaantje, waardoor ze niet naar haar vader kan, etc.
Ik zag dat ook gebeuren bij mijn broer en zijn kinderen, alleen daar gingen de kinderen op den duur niet meer naar hun moeder (ze wonen bij mijn broer). Ze hebben hier hun vrienden, clubjes, bijbaantjes. Als ze naar hun moeder moeten, dan kan dat dus allemaal niet.Ik weet dat het niet kan, maar ik zou toch " ja " stemmen op een verbod om na een scheiding buiten een straal van fietsafstand bij elkaar vandaan te gaan wonen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:18
quote:blijfgewoonbianca schreef op 30 augustus 2011 @ 00:09:
[...]
Maar het is mede jouw schuld, zeg je nu eigenlijk, maar daar moet hij vooral voor boeten?
Als buitenstaander kun je inderdaad zo reageren als jij nu doet. Hij hoeft niet te boeten en dat is ook helemaal niet aan de orde.
Het belangrijkste is dat het fijn zou zijn als ze wat meer uit hun altijd vaste keurslijf zouden willen treden.
Je kunt een kind niet plannen en een leven al helemaal niet. Maar zo zien zij het wel graag en zo doen ze het eigenlijk ook.
Zij plannen de boel in de weekenden en vakanties en kan het dan niet of geeft mijn dochter aan toch liever niet te willen om wat voor reden dan ook dan komen er altijd grote problemen.
Ik communiceer niet alleen via mail maar ook via telefoon. Ik zie hem ook persoonlijk, als hij mijn dochter haalt of thuis brengt. Dat zijn altijd prima en leuke gesprekken, we hebben nog nooit een kwaad woord over elkaar gesproken waar onze dochter bij was. Geen ruzies gemaakt voor haar ogen.
Dat er wel eens wat is dat klopt en dat zal ze zo nu en dan weleens aanvoelen maar dat is overal wel zo lijkt mij. Bij gescheiden en nog samenwonende ouders.
[...]
Maar het is mede jouw schuld, zeg je nu eigenlijk, maar daar moet hij vooral voor boeten?
Als buitenstaander kun je inderdaad zo reageren als jij nu doet. Hij hoeft niet te boeten en dat is ook helemaal niet aan de orde.
Het belangrijkste is dat het fijn zou zijn als ze wat meer uit hun altijd vaste keurslijf zouden willen treden.
Je kunt een kind niet plannen en een leven al helemaal niet. Maar zo zien zij het wel graag en zo doen ze het eigenlijk ook.
Zij plannen de boel in de weekenden en vakanties en kan het dan niet of geeft mijn dochter aan toch liever niet te willen om wat voor reden dan ook dan komen er altijd grote problemen.
Ik communiceer niet alleen via mail maar ook via telefoon. Ik zie hem ook persoonlijk, als hij mijn dochter haalt of thuis brengt. Dat zijn altijd prima en leuke gesprekken, we hebben nog nooit een kwaad woord over elkaar gesproken waar onze dochter bij was. Geen ruzies gemaakt voor haar ogen.
Dat er wel eens wat is dat klopt en dat zal ze zo nu en dan weleens aanvoelen maar dat is overal wel zo lijkt mij. Bij gescheiden en nog samenwonende ouders.
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:22
Als ik dit lees ben ik zo gelukkig dat mijn vader er alles aan heeft gedaan om in hetzelfde dorp te blijven wonen. En mijn moeder ook! Ze hebben er zelfs een half jaar extra voor samen gewoond terwijl ze officieel al gescheiden waren...
School, vriendinnen, hobby's, bijbaan, àlles gewoon in mijn vertrouwde omgeving en vanuit 2 thuizen! En ook ik ben vrij snel bij 1 van de 2 gaan wonen omdat ik geen zin meer had in dat gesleep met spullen... Maar dan nog kon ik altijd aanwaaien. Gewoon, 1 leven met 2 huizen.
Waarom ben je toen verhuisd TO? Heeft hier het ''weg bij hem'' bij meegespeeld?
School, vriendinnen, hobby's, bijbaan, àlles gewoon in mijn vertrouwde omgeving en vanuit 2 thuizen! En ook ik ben vrij snel bij 1 van de 2 gaan wonen omdat ik geen zin meer had in dat gesleep met spullen... Maar dan nog kon ik altijd aanwaaien. Gewoon, 1 leven met 2 huizen.
Waarom ben je toen verhuisd TO? Heeft hier het ''weg bij hem'' bij meegespeeld?
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:22
quote:lila01 schreef op 30 augustus 2011 @ 00:13:
[...]
Natuurlijk ben ik niet zomaar verhuisd en is dit besproken. Dat was ook moeilijk voor hem maar ook voor mij. Ze is altijd iedere 2 weken bij hem geweest zoals dat normaal is in een omgangs regeling. Maar toen we nog bij wijze naast elkaar woonde zag ik hem ook nooit zomaar extra langskomen of dingen met haar ondernemen. Dus je kunt je dan wel afvragen hoe 'fout' mijn keuze destijds is geweest. Hij heeft mij nooit kunnen uitleggen waarom hij dat allemaal zo heeft aangepakt. Ik zie mijzelf niet als een tiran waarmee niet valt te praten.
[...]
Natuurlijk ben ik niet zomaar verhuisd en is dit besproken. Dat was ook moeilijk voor hem maar ook voor mij. Ze is altijd iedere 2 weken bij hem geweest zoals dat normaal is in een omgangs regeling. Maar toen we nog bij wijze naast elkaar woonde zag ik hem ook nooit zomaar extra langskomen of dingen met haar ondernemen. Dus je kunt je dan wel afvragen hoe 'fout' mijn keuze destijds is geweest. Hij heeft mij nooit kunnen uitleggen waarom hij dat allemaal zo heeft aangepakt. Ik zie mijzelf niet als een tiran waarmee niet valt te praten.
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:22
quote:Jofransy schreef op 30 augustus 2011 @ 00:18:
[...]
Als buitenstaander kun je inderdaad zo reageren als jij nu doet. Hij hoeft niet te boeten en dat is ook helemaal niet aan de orde.
Ik denk dat hij wel degelijk boet voor keuzes die jij hebt gemaakt.
Het belangrijkste is dat het fijn zou zijn als ze wat meer uit hun altijd vaste keurslijf zouden willen treden.
Je kunt een kind niet plannen en een leven al helemaal niet. Maar zo zien zij het wel graag en zo doen ze het eigenlijk ook.
Zij plannen de boel in de weekenden en vakanties en kan het dan niet of geeft mijn dochter aan toch liever niet te willen om wat voor reden dan ook dan komen er altijd grote problemen.
Maar ze wonen te ver weg om er zomaar even een cola'tje te gan drinken na schooltijd. Dus wat voor opties hebben zij dan? Niets; alleen de weekenden.
Wat jij wil, wat jij verstaat onder dat " losser zijn " is dat ze er niet op stáán dat ze komt. Da's niet losser, da's loslaten omdat jij ooit eens verzonnen hebt dat..........
Ik communiceer niet alleen via mail maar ook via telefoon. Ik zie hem ook persoonlijk, als hij mijn dochter haalt of thuis brengt. Dat zijn altijd prima en leuke gesprekken, we hebben nog nooit een kwaad woord over elkaar gesproken waar onze dochter bij was. Geen ruzies gemaakt voor haar ogen.
Dat er wel eens wat is dat klopt en dat zal ze zo nu en dan weleens aanvoelen maar dat is overal wel zo lijkt mij. Bij gescheiden en nog samenwonende ouders.
[...]
Als buitenstaander kun je inderdaad zo reageren als jij nu doet. Hij hoeft niet te boeten en dat is ook helemaal niet aan de orde.
Ik denk dat hij wel degelijk boet voor keuzes die jij hebt gemaakt.
Het belangrijkste is dat het fijn zou zijn als ze wat meer uit hun altijd vaste keurslijf zouden willen treden.
Je kunt een kind niet plannen en een leven al helemaal niet. Maar zo zien zij het wel graag en zo doen ze het eigenlijk ook.
Zij plannen de boel in de weekenden en vakanties en kan het dan niet of geeft mijn dochter aan toch liever niet te willen om wat voor reden dan ook dan komen er altijd grote problemen.
Maar ze wonen te ver weg om er zomaar even een cola'tje te gan drinken na schooltijd. Dus wat voor opties hebben zij dan? Niets; alleen de weekenden.
Wat jij wil, wat jij verstaat onder dat " losser zijn " is dat ze er niet op stáán dat ze komt. Da's niet losser, da's loslaten omdat jij ooit eens verzonnen hebt dat..........
Ik communiceer niet alleen via mail maar ook via telefoon. Ik zie hem ook persoonlijk, als hij mijn dochter haalt of thuis brengt. Dat zijn altijd prima en leuke gesprekken, we hebben nog nooit een kwaad woord over elkaar gesproken waar onze dochter bij was. Geen ruzies gemaakt voor haar ogen.
Dat er wel eens wat is dat klopt en dat zal ze zo nu en dan weleens aanvoelen maar dat is overal wel zo lijkt mij. Bij gescheiden en nog samenwonende ouders.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:23
@BGB: helemaal met je eens! Want moeder ging eerst 40 km verderop wonen. Oudste ging net naar de brugklas hier in de regio, maar die andere twee kinderen zaten op de basisschool. Die moesten toen mee verhuizen. Toen besloot moeder (weer) een andere vriend te nemen, waarna ze verhuisde naar wederom een andere woonplaats. Nog verder dan de eerste plek. Ze wilde toen dat de kinderen ook weer van school gingen veranderen (midden in datzelfde schooljaar nota bene), maar daar heeft mijn broer toch een stokje voor kunnen steken.
Uiteindelijk heeft moeder het zo bont gemaakt bij de rechter (ze heeft zich enorm voor joker gezet, diverse keren), dat de rechter zei: jullie gaan maar bij vader wonen, dan kunnen jullie ook fijn in je eigen dorp blijven, op je eigen school met je eigen vriendjes. En dan om het weekend naar moeder, inmiddels 12 km verderop. De oudste twee kinderen doen dat niet meer, die gaan nu wanneer ze zin hebben, en met kerst e.d.
Pff, dit is de korte versie. Wat een tijden zijn dat geweest. Ik hoop voor TO dat het bij haar allemaal wat vlekkelozer zal verlopen. Sterkte met de keuze van je dochter.
Uiteindelijk heeft moeder het zo bont gemaakt bij de rechter (ze heeft zich enorm voor joker gezet, diverse keren), dat de rechter zei: jullie gaan maar bij vader wonen, dan kunnen jullie ook fijn in je eigen dorp blijven, op je eigen school met je eigen vriendjes. En dan om het weekend naar moeder, inmiddels 12 km verderop. De oudste twee kinderen doen dat niet meer, die gaan nu wanneer ze zin hebben, en met kerst e.d.
Pff, dit is de korte versie. Wat een tijden zijn dat geweest. Ik hoop voor TO dat het bij haar allemaal wat vlekkelozer zal verlopen. Sterkte met de keuze van je dochter.
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:24
quote:Jofransy schreef op 30 augustus 2011 @ 00:22:
[...]
Natuurlijk ben ik niet zomaar verhuisd en is dit besproken. Dat was ook moeilijk voor hem maar ook voor mij. Ze is altijd iedere 2 weken bij hem geweest zoals dat normaal is in een omgangs regeling. Maar toen we nog bij wijze naast elkaar woonde zag ik hem ook nooit zomaar extra langskomen
Heb je haar wel eens zomaar langs hem gebracht? Zomaar eens gezegd " ga lekker bij papa logeren vanavond, dan duurt het niet zo lang voor je hem weer ziet" ?
of dingen met haar ondernemen. Dus je kunt je dan wel afvragen hoe 'fout' mijn keuze destijds is geweest. Hij heeft mij nooit kunnen uitleggen waarom hij dat allemaal zo heeft aangepakt. Ik zie mijzelf niet als een tiran waarmee niet valt te praten.
[...]
Natuurlijk ben ik niet zomaar verhuisd en is dit besproken. Dat was ook moeilijk voor hem maar ook voor mij. Ze is altijd iedere 2 weken bij hem geweest zoals dat normaal is in een omgangs regeling. Maar toen we nog bij wijze naast elkaar woonde zag ik hem ook nooit zomaar extra langskomen
Heb je haar wel eens zomaar langs hem gebracht? Zomaar eens gezegd " ga lekker bij papa logeren vanavond, dan duurt het niet zo lang voor je hem weer ziet" ?
of dingen met haar ondernemen. Dus je kunt je dan wel afvragen hoe 'fout' mijn keuze destijds is geweest. Hij heeft mij nooit kunnen uitleggen waarom hij dat allemaal zo heeft aangepakt. Ik zie mijzelf niet als een tiran waarmee niet valt te praten.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:26
quote:gsleutel schreef op 30 augustus 2011 @ 00:22:
Als ik dit lees ben ik zo gelukkig dat mijn vader er alles aan heeft gedaan om in hetzelfde dorp te blijven wonen. En mijn moeder ook! Ze hebben er zelfs een half jaar extra voor samen gewoond terwijl ze officieel al gescheiden waren...
School, vriendinnen, hobby's, bijbaan, àlles gewoon in mijn vertrouwde omgeving en vanuit 2 thuizen! En ook ik ben vrij snel bij 1 van de 2 gaan wonen omdat ik geen zin meer had in dat gesleep met spullen... Maar dan nog kon ik altijd aanwaaien. Gewoon, 1 leven met 2 huizen.
Waarom ben je toen verhuisd TO? Heeft hier het ''weg bij hem'' bij meegespeeld?
Het was destijds mijn keuze te scheiden. Ik ben ruim 1,5 jaar na onze scheiding verhuisd toen onze dochter 2,5 jaar oud was. Hij was tijdens onze relatie al niet erg aanwezig en die eerste 2,5 jaar van haar leven ook niet bepaald. Mijn nieuwe relatie was afkomstig uit een ander deel van het land en vandaar uiteindelijk de keuze om ons leven daar opnieuw op te bouwen. Zo is het destijds gegaan.
Weg bij hem was niet aan de orde want er waren verder geen problemen tussen ons. Er was geen liefde, wij hadden meer een broer/zus relatie.
Als ik dit lees ben ik zo gelukkig dat mijn vader er alles aan heeft gedaan om in hetzelfde dorp te blijven wonen. En mijn moeder ook! Ze hebben er zelfs een half jaar extra voor samen gewoond terwijl ze officieel al gescheiden waren...
School, vriendinnen, hobby's, bijbaan, àlles gewoon in mijn vertrouwde omgeving en vanuit 2 thuizen! En ook ik ben vrij snel bij 1 van de 2 gaan wonen omdat ik geen zin meer had in dat gesleep met spullen... Maar dan nog kon ik altijd aanwaaien. Gewoon, 1 leven met 2 huizen.
Waarom ben je toen verhuisd TO? Heeft hier het ''weg bij hem'' bij meegespeeld?
Het was destijds mijn keuze te scheiden. Ik ben ruim 1,5 jaar na onze scheiding verhuisd toen onze dochter 2,5 jaar oud was. Hij was tijdens onze relatie al niet erg aanwezig en die eerste 2,5 jaar van haar leven ook niet bepaald. Mijn nieuwe relatie was afkomstig uit een ander deel van het land en vandaar uiteindelijk de keuze om ons leven daar opnieuw op te bouwen. Zo is het destijds gegaan.
Weg bij hem was niet aan de orde want er waren verder geen problemen tussen ons. Er was geen liefde, wij hadden meer een broer/zus relatie.
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:27
Maar voor hem lijkt het me ook wel veel moeilijker om niet te plannen. Jij ziet haar elke dag en kan dus met alle winden meewaaien. Als je vandaag niet zus of zo met haar kan doen, ach, dan komt het morgen wel. Hij ziet haar zo weinig, dat als ze 1x niet kan, hij haar gelijk 6 weken niet ziet. Ik kan me voorstellen dat hij daar een probleem mee heeft. Ook kan ik me voorstellen dat hij dingen speciaal voor haar komst plant. Dat is bij jou natuurlijk niet nodig. En andersom geldt dat ook: omdat zij er 'normaal' niet is, is zijn leven anders ingericht. Dus als zij komt 'laat' hij dingen: werken, voetbalteam, whatever. Al die dingen worden gepland.
Zijn situatie is gewoon heel anders dan die van jou.
Zijn situatie is gewoon heel anders dan die van jou.
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:29
quote:blijfgewoonbianca schreef op 30 augustus 2011 @ 00:24:
[...]
Destijds was ze zo klein dat ik dat soort zaken niet met haar kon bespreken uiteraard. Maar naarmate ze ouder was heb ik haar geregeld gevraagd of ze graag extra wilde gaan of ze vaker wilde bellen of chatten. Daar was geen behoefte aan. Ik heb haar meer dan genoeg gepusht en daar zal mijn hele omgeving ook positief op kunnen antwoorden.
[...]
Destijds was ze zo klein dat ik dat soort zaken niet met haar kon bespreken uiteraard. Maar naarmate ze ouder was heb ik haar geregeld gevraagd of ze graag extra wilde gaan of ze vaker wilde bellen of chatten. Daar was geen behoefte aan. Ik heb haar meer dan genoeg gepusht en daar zal mijn hele omgeving ook positief op kunnen antwoorden.
dinsdag 30 augustus 2011 om 00:29
quote:Jofransy schreef op 30 augustus 2011 @ 00:26:
[...]
. Mijn nieuwe relatie was afkomstig uit een ander deel van het land en vandaar uiteindelijk de keuze om ons leven daar opnieuw op te bouwenZo logisch vind ik die keuze eigenlijk niet.
[...]
. Mijn nieuwe relatie was afkomstig uit een ander deel van het land en vandaar uiteindelijk de keuze om ons leven daar opnieuw op te bouwenZo logisch vind ik die keuze eigenlijk niet.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
