Geld & Recht
alle pijlers
kind wil omgangs regeling wijzigen
maandag 29 augustus 2011 om 23:34
Mijn dochter inmiddels 11 wil graag de omgang met haar vader versimpelen of versoberen zou je beter kunnen zeggen. Ik ben al 10 jaar van hem gescheiden. Ze is al het nodige gewend op het gebied van de omgangs regeling.
Ik heb moeizaam contact met mijn ex, we verschillen erg in levenswijze en dat heeft waarschijnlijk de nodige invloed op onze dochter maar dat is mijn kijk op alles.
Ze vind het prima om er heen te gaan maar het hoeft van haar niet. Ik merk aan haar dat er geen behoefte is maar ze doet het omdat het nou eenmaal zo is.
Ze moet nu 1x per 3 weken plus de helft van alle vakanties en feestdagen. Vooral die laatste 2 dingen daar heeft ze geen behoefte aan. Bijvoorbeeld ze zou 3 weken in de zomervakantie moeten komen maar zou zelf liever 1 week willen.
Mijn ex en nieuwe partner zijn van een strakke planning en willen nu al voor komend jaar alles vastleggen. Zo gaat dit ieder jaar. Ik krijg een voorstel van hun kant en hier kan ik dan eventueel wijzigingen op aanbrengen. Echter geeft mijn dochter nu zo duidelijk aan dat ze het zo niet meer wil en het meer vrijblijvend wil houden (afgezien van de 1x per 3 week).
Ik heb aan hem voorgelegd om de vakanties en feestdagen wat minder strak te plannen en haar meer ruimte te geven. Dit was voor hem eigenlijk onbespreekbaar, en we zijn nu dus in gesprek (via mail helaas) hierover.
Herkent iemand dit? Ik kan op internet erg weinig vinden waar ik wat aan heb.
Ik weet dat mijn dochter in principe bij de kinderrechter een verzoek zou kunnen indienen om e.e.a te laten aanpassen. Is er iemand die weet hoe dit dan verloopt en of het zinvol is om deze stap te ondernemen zonder dat het al te zwaar voor haar wordt.
X
Ik heb moeizaam contact met mijn ex, we verschillen erg in levenswijze en dat heeft waarschijnlijk de nodige invloed op onze dochter maar dat is mijn kijk op alles.
Ze vind het prima om er heen te gaan maar het hoeft van haar niet. Ik merk aan haar dat er geen behoefte is maar ze doet het omdat het nou eenmaal zo is.
Ze moet nu 1x per 3 weken plus de helft van alle vakanties en feestdagen. Vooral die laatste 2 dingen daar heeft ze geen behoefte aan. Bijvoorbeeld ze zou 3 weken in de zomervakantie moeten komen maar zou zelf liever 1 week willen.
Mijn ex en nieuwe partner zijn van een strakke planning en willen nu al voor komend jaar alles vastleggen. Zo gaat dit ieder jaar. Ik krijg een voorstel van hun kant en hier kan ik dan eventueel wijzigingen op aanbrengen. Echter geeft mijn dochter nu zo duidelijk aan dat ze het zo niet meer wil en het meer vrijblijvend wil houden (afgezien van de 1x per 3 week).
Ik heb aan hem voorgelegd om de vakanties en feestdagen wat minder strak te plannen en haar meer ruimte te geven. Dit was voor hem eigenlijk onbespreekbaar, en we zijn nu dus in gesprek (via mail helaas) hierover.
Herkent iemand dit? Ik kan op internet erg weinig vinden waar ik wat aan heb.
Ik weet dat mijn dochter in principe bij de kinderrechter een verzoek zou kunnen indienen om e.e.a te laten aanpassen. Is er iemand die weet hoe dit dan verloopt en of het zinvol is om deze stap te ondernemen zonder dat het al te zwaar voor haar wordt.
X
dinsdag 30 augustus 2011 om 01:54
Nobody's perfect. Soms handelen we op een manier die we op dat moment zo vanzelfsprekend vinden, maar achteraf bleek dat helemaal niet zo vanzelfsprekend omdat we ons hebben laten leiden door de verkeerde motieven. Soms moet je even stilstaan bij hetgeen nu écht belangrijk is. En ook ik heb nu weer makkelijk praten, want ik ben echt heel goed in mezelf te laten leiden door emoties e.d. Gelukkig realiseer ik me dit -zo nu en dan- en kan ik de boel tijdig bijsturen. Beter laat dan nooit.
Veel sterkte en succes!
Veel sterkte en succes!
dinsdag 30 augustus 2011 om 01:55
Het is ook niet makkelijk om als moeder in zo'n situatie te zitten Jofransy! Respect hoor... 
Je hebt natuurlijk het beste met je dochter voor, dat komt ook heel duidelijk naar voren in je posts! Hopelijk kom je er samen met je ex (en je dochter) en kan dit meisje met een veilige basis de puberteit in!
Je hebt natuurlijk het beste met je dochter voor, dat komt ook heel duidelijk naar voren in je posts! Hopelijk kom je er samen met je ex (en je dochter) en kan dit meisje met een veilige basis de puberteit in!
dinsdag 30 augustus 2011 om 01:56
Doorzetten en vasthouden aan de afspraken is pedagogisch het meest verantwoord.
Aanvulling: Ze is nu 11, nog net geen puber. Als je haar nu de keuze geeft om weg te kunnen uit een situatie die gewoon bij haar leven hoort, bij haar vader zijn, dan voorzie ik dat ze als ze 14 is en dikke puberruzies met jou heeft, niet zal begrijpen waarom ze dan niet mag kiezen bij haar vader te gaan wonen. En weer naar jou terug als het bij vader even niet lekker loopt.
Dealen met de dingen die je niet zo leuk vindt maar die bij je leven horen, is een belangrijk leerproces voor kinderen en zeker voor pubers.
Aanvulling: Ze is nu 11, nog net geen puber. Als je haar nu de keuze geeft om weg te kunnen uit een situatie die gewoon bij haar leven hoort, bij haar vader zijn, dan voorzie ik dat ze als ze 14 is en dikke puberruzies met jou heeft, niet zal begrijpen waarom ze dan niet mag kiezen bij haar vader te gaan wonen. En weer naar jou terug als het bij vader even niet lekker loopt.
Dealen met de dingen die je niet zo leuk vindt maar die bij je leven horen, is een belangrijk leerproces voor kinderen en zeker voor pubers.
dinsdag 30 augustus 2011 om 01:59
quote:gsleutel schreef op 30 augustus 2011 @ 01:55:
Het is ook niet makkelijk om als moeder in zo'n situatie te zitten Jofransy! Respect hoor...
Je hebt natuurlijk het beste met je dochter voor, dat komt ook heel duidelijk naar voren in je posts! Hopelijk kom je er samen met je ex (en je dochter) en kan dit meisje met een veilige basis de puberteit in!Precies!
Het is ook niet makkelijk om als moeder in zo'n situatie te zitten Jofransy! Respect hoor...
Je hebt natuurlijk het beste met je dochter voor, dat komt ook heel duidelijk naar voren in je posts! Hopelijk kom je er samen met je ex (en je dochter) en kan dit meisje met een veilige basis de puberteit in!Precies!
dinsdag 30 augustus 2011 om 02:00
quote:Jofransy schreef op 30 augustus 2011 @ 01:55:
@gsleutel,
zo als jij het stelt zo zit mijn verhaal totaal niet in elkaar. Ondenkbaar gewoon.
Natuurlijk niet, dat wilde ik ook niet suggereren... Ik hoop alleen dat je weet dat boodschappen van jou, hoe goed ook bedoeld, altijd anders opgepakt kunnen worden! ''Ik zou het fijn vinden als je het fijn hebt bij je vader, als je je daar thuis voelt'' komt op mij over als een lieve moeder die begaan is met haar dochter. Op een (puberende) dochter kan dit overkomen als ''Nou, ze wil dus dat ik wegga?''. Klinkt krom, en ook helemaal niet zoals je het dan bedoelt, maar het gebeurd absoluut!
Als je zo al je woorden af moet wegen kun je natuurlijk niks meer zeggen... Vrijwel alles is op verschillende manieren te interpreteren. Maar misschien kan dit je wel helpen om deze keuze voor je dochter te maken, omdat je het misschien toch niet goed kan doen, ook al laat je haar inspraak hebben of misschien zelfs beslissen
@gsleutel,
zo als jij het stelt zo zit mijn verhaal totaal niet in elkaar. Ondenkbaar gewoon.
Natuurlijk niet, dat wilde ik ook niet suggereren... Ik hoop alleen dat je weet dat boodschappen van jou, hoe goed ook bedoeld, altijd anders opgepakt kunnen worden! ''Ik zou het fijn vinden als je het fijn hebt bij je vader, als je je daar thuis voelt'' komt op mij over als een lieve moeder die begaan is met haar dochter. Op een (puberende) dochter kan dit overkomen als ''Nou, ze wil dus dat ik wegga?''. Klinkt krom, en ook helemaal niet zoals je het dan bedoelt, maar het gebeurd absoluut!
Als je zo al je woorden af moet wegen kun je natuurlijk niks meer zeggen... Vrijwel alles is op verschillende manieren te interpreteren. Maar misschien kan dit je wel helpen om deze keuze voor je dochter te maken, omdat je het misschien toch niet goed kan doen, ook al laat je haar inspraak hebben of misschien zelfs beslissen
dinsdag 30 augustus 2011 om 02:03
Jofransy, ik vind het goed van je dat je zo open staat voor andere input. Het is lastig genoeg, met kinderen in gescheiden situaties. Ik werk met kinderen uit gebroken gezinnen en zie het vaak anders gebeuren. En uit mijn eigen situatie, gescheiden met kinderen en stiefmoeder van de kinderen van mijn man, weet ik dat het niet eenvoudig is.
Ik hoop dat jullie hier met elkaar goed uit komen!
Ik hoop dat jullie hier met elkaar goed uit komen!
dinsdag 30 augustus 2011 om 02:05
Ik vind het gewoon lastig iedereen tevreden te houden. Soms zou het wat relaxter zijn als mijn ex wat minder strak aan de planning zou leven. Dat heb ik al wel eens eerder aangegeven maar krijg er geen gehoor op. Misschien dat ik het nog eens anders kan aankaarten zodat hij ook inziet dat onze dochter er dan zelf ook relaxter van wordt.
dinsdag 30 augustus 2011 om 02:06
Wat gsleutel schrijft, dat is wel wat je (onbewust) doet. Wat voor boodschap denk je dat je jullie dochter geeft als je haar niet steunt in haar vraag om haar vader vaker te zien en als je haar wel steunt in haar vraag er vaker weg te mogen blijven?
Wat voor boodschap denk je dat je jullie dochter geeft als je zegt dat jij je absoluut niet hoeft te vervelen als zij weg is, je hebt je handen wel vol aan je andere twee kinderen?
Hoe denk je dat jullie dochter het interpreteert als je zegt dat "haar vader mijn kind komt halen"? Denk je dat zij daar geen boodschap uithaalt dat ze meer jouw kind is dan het zijne? En dat ze van jou misschien wel niet van papa mág houden?
Voor een kind dat al zo in spagaat zit tussen haar beide ouders, kunnen in die schijnbaar onschuldige opmerkingen of woordkeuzes verborgen boodschappen zitten met een veel zwaardere lading. Of jij die lading er nou ingelegd hebt of niet, zij kan ze er wel uithalen. Het kan geen kwaad om je daar bewust van te zijn.
Wat voor boodschap denk je dat je jullie dochter geeft als je zegt dat jij je absoluut niet hoeft te vervelen als zij weg is, je hebt je handen wel vol aan je andere twee kinderen?
Hoe denk je dat jullie dochter het interpreteert als je zegt dat "haar vader mijn kind komt halen"? Denk je dat zij daar geen boodschap uithaalt dat ze meer jouw kind is dan het zijne? En dat ze van jou misschien wel niet van papa mág houden?
Voor een kind dat al zo in spagaat zit tussen haar beide ouders, kunnen in die schijnbaar onschuldige opmerkingen of woordkeuzes verborgen boodschappen zitten met een veel zwaardere lading. Of jij die lading er nou ingelegd hebt of niet, zij kan ze er wel uithalen. Het kan geen kwaad om je daar bewust van te zijn.
dinsdag 30 augustus 2011 om 02:06
quote:Jofransy schreef op 30 augustus 2011 @ 01:59:
@patchouli,
je slaat de spijker op de kop. Zo een opvoeding wil ik haar uiteraard niet meegeven.
Maar het moet ook niet zo zijn dat ze zich zwaar ellendig voelt als ze wel MOET gaan. Hoe schat je dat in en hoe deal je daar dan weer mee??
Je MOET nu eenmaal veel als kind. Houdt vanzelf op als je 18 bent en zelf mag beslissen
Aan jouw de schone maar moeilijke taak om er voor te zorgen dat ze zich niet zwaar ellendig voelt als ze naar haar vader gaat.
Ik proef uit je verhaal niet dat ze het daar zwaar ellendig heeft. Alleen dat ze het moeilijk vindt dat dingen anders gaan. Wijs haar op de positieve dingen. En leer haar dat ze problemen met vader, met vader moet bespreken. Het gebeurt daar, jij kan er niet veel mee.
@patchouli,
je slaat de spijker op de kop. Zo een opvoeding wil ik haar uiteraard niet meegeven.
Maar het moet ook niet zo zijn dat ze zich zwaar ellendig voelt als ze wel MOET gaan. Hoe schat je dat in en hoe deal je daar dan weer mee??
Je MOET nu eenmaal veel als kind. Houdt vanzelf op als je 18 bent en zelf mag beslissen
Aan jouw de schone maar moeilijke taak om er voor te zorgen dat ze zich niet zwaar ellendig voelt als ze naar haar vader gaat.
Ik proef uit je verhaal niet dat ze het daar zwaar ellendig heeft. Alleen dat ze het moeilijk vindt dat dingen anders gaan. Wijs haar op de positieve dingen. En leer haar dat ze problemen met vader, met vader moet bespreken. Het gebeurt daar, jij kan er niet veel mee.
dinsdag 30 augustus 2011 om 02:08
Waarom moet je ex veranderen in die behoefte aan strakke planning? Als hij nu eenmaal zo ís, dan zou je jullie dochter ook kunnen leren om beter met die eigenschap om te gaan. Daarnaast: het schept wel duidelijkheid en duidelijkheid kan juist in deze situatie ook een veilig baken zijn.
Als jij over die strakke planning een positieve boodschap uitstraalt, dan kan het al zijn dat zij er heel anders op reageert...
Als jij over die strakke planning een positieve boodschap uitstraalt, dan kan het al zijn dat zij er heel anders op reageert...
dinsdag 30 augustus 2011 om 02:10
quote:Jofransy schreef op 30 augustus 2011 @ 02:05:
Ik vind het gewoon lastig iedereen tevreden te houden. Soms zou het wat relaxter zijn als mijn ex wat minder strak aan de planning zou leven. Dat heb ik al wel eens eerder aangegeven maar krijg er geen gehoor op. Misschien dat ik het nog eens anders kan aankaarten zodat hij ook inziet dat onze dochter er dan zelf ook relaxter van wordt.
Je hoeft niet iedereen tevreden te houden. Vader en jij moeten samen bepalen wat jullie goed achten voor jullie dochter en je daar aan houden.
Dat vader strakker is in zijn planning is lastig, maar dat is nu eenmaal zoals hij is. Hj bedoelt daar niks kwaads mee. Dochter zal haar daar weg in moeten vinden. In de komende 7 jaar zal ze steeds iets meer zelf leren haar problemen met haar vader op te lossen. Begeleiden bij, niet behoeden voor. dat is het toverzinnetje in deze situaties.
Ik vind het gewoon lastig iedereen tevreden te houden. Soms zou het wat relaxter zijn als mijn ex wat minder strak aan de planning zou leven. Dat heb ik al wel eens eerder aangegeven maar krijg er geen gehoor op. Misschien dat ik het nog eens anders kan aankaarten zodat hij ook inziet dat onze dochter er dan zelf ook relaxter van wordt.
Je hoeft niet iedereen tevreden te houden. Vader en jij moeten samen bepalen wat jullie goed achten voor jullie dochter en je daar aan houden.
Dat vader strakker is in zijn planning is lastig, maar dat is nu eenmaal zoals hij is. Hj bedoelt daar niks kwaads mee. Dochter zal haar daar weg in moeten vinden. In de komende 7 jaar zal ze steeds iets meer zelf leren haar problemen met haar vader op te lossen. Begeleiden bij, niet behoeden voor. dat is het toverzinnetje in deze situaties.
dinsdag 30 augustus 2011 om 02:11
quote:Jofransy schreef op 30 augustus 2011 @ 02:08:
@patchouli dat hoop ik ook. Ik ga me er in ieder geval voor inzetten. Ik heb liever een blije puber (voor zover dat bestaat:-) dan een die zich straks zo ellendig voelt door een keuze die ze nooit heeft kunnen overzien.Ze mag zich best beroerd voelen over een keuze hoor. Zolang het maar jullie keuze is en niet de hare
@patchouli dat hoop ik ook. Ik ga me er in ieder geval voor inzetten. Ik heb liever een blije puber (voor zover dat bestaat:-) dan een die zich straks zo ellendig voelt door een keuze die ze nooit heeft kunnen overzien.Ze mag zich best beroerd voelen over een keuze hoor. Zolang het maar jullie keuze is en niet de hare
dinsdag 30 augustus 2011 om 02:14
@qwertuu,
ik denk dat jij eea verkeerd hebt geinterpreteerd. Ik heb nooit gezegd of laten doorschemeren naar mijn dochter toe dat ik mijn handen vol heb aan andere kinderen en dat zij dan maar lekker naar haar vader moet???? Of dat ik heb gezegd dat hij MIJN kind komt halen, sorry maar dat kan echt niet! En dat ze dan wel niet van haar papa mag houden???
Dit staat echt zo ver van mij af. Zo is de situatie nu niet en nooit niet geweest.
ik denk dat jij eea verkeerd hebt geinterpreteerd. Ik heb nooit gezegd of laten doorschemeren naar mijn dochter toe dat ik mijn handen vol heb aan andere kinderen en dat zij dan maar lekker naar haar vader moet???? Of dat ik heb gezegd dat hij MIJN kind komt halen, sorry maar dat kan echt niet! En dat ze dan wel niet van haar papa mag houden???
Dit staat echt zo ver van mij af. Zo is de situatie nu niet en nooit niet geweest.
dinsdag 30 augustus 2011 om 02:21
Die dingen heb je hier getypt, vandaar dat ik ze aanhaal. Ik wil ermee aangeven dat in wat je zegt voor je kind een verborgen boodschap kan zitten waar jij je niet bewust van bent. Wat je voor woorden tegen je dochter gebruikt, dat weet ik niet. Ik zie alleen wel bijvoorbeeld in de manier waarop er niet gereageerd is op het verzoek haar vader vaker te zien en de manier waarop er nu wel gereageerd wordt als ze zegt hem juist minder vaak te zien, dat daar een contrast in zit. Ik weet niet wat de achterliggende gedachte is van je dochter om deze dingen te vragen en om een tegengesteld standpunt in te nemen ten opzichte van een tijdje geleden. Maar ik denk wel dat ze uit het verschil in reactie erop boodschappen kan halen die jij er misschien helemaal niet in wilt leggen, maar die zíj er wel in ziet. Precies zoals ik dingen zie in woorden die je geschreven hebt, waarvan jij zegt dat het heel ver van je af staat. Dat weet jij, wat ik weet is niet relevant, maar wat weet je dochter? Welke verborgen boodschappen geef je af waar jij je zelf niet van bewust bent, maar die zij wel ziet, ook al staan ze in werkelijkheid heel ver van jou af?
dinsdag 30 augustus 2011 om 02:26
Ook zoiets: heet gemopper over de strakke planning van je ex. Voor jou is dat gemopper over de planning, voor mij komt dat over als afwijzing van je ex. Voor je dochter is dat haar vader, uit wiens materiaal ze voor 50% bestaat. Hoe denk je dat het op haar over komt als je een zo essentiële eigenschap voor de omgang zo nadrukkelijk afwijst? Je wijst daarmee haar vader af.
dinsdag 30 augustus 2011 om 03:14
Toen ik 11 was deelde ik mijn moeder mede dat ik niet langer naar mijn vader ging, punt. Nu was mijn vader dan ook een alcoholistische en (voornamelijk emotioneel) geweldadige man. Maar goed, ik ging dus gewoon niet meer en ze zagen maar hoe ze het regelden. Ik heb hem 1,5 jaar niet gezien en bloeide echt op in die periode. Anders was ik waarschijnlijk als een hoopje ellende mijn volwassen leeftijd in gegaan, om vervolgens alsnog het contact te verbreken.
Ik neem dat dit niet het geval is bij jullie, maar ik wil even aangeven dat kinderen van die leeftijd heel goed kunnen weten wat ze wel en niet willen. En tja...het is haar leven. Natuurlijk moet ze gewoon doen wat jullie zeggen, maar enige inspraak lijkt me wel gepast.
Ik neem dat dit niet het geval is bij jullie, maar ik wil even aangeven dat kinderen van die leeftijd heel goed kunnen weten wat ze wel en niet willen. En tja...het is haar leven. Natuurlijk moet ze gewoon doen wat jullie zeggen, maar enige inspraak lijkt me wel gepast.
dinsdag 30 augustus 2011 om 05:50
quote:Jofransy schreef op 30 augustus 2011 @ 01:36:
Haar vader is al weer een jaar of 8 in een nieuwe relatie en hebben samen een kindje gekregen. Ik ben nog steeds samen met de vriend met wie ik ben verhuisd destijds naar het noorden en wij hebben 2 kinderen gekregen.
Ik krijg nu ff een hele berg info op mij af. Ik zal met mijn dochter eens gaan praten om te kijken of ik erachter kan komen hoe ze zich nu precies voelt en of ze kan beseffen dat ze op deze manier haar vader nog minder ziet. En de band dan alleen nog maar minder kan worden wat niet de bedoeling is. Het is geen grote
prater maar ik hoop dat we een eind op weg kunnen komen. Dankzij jullie kijk ik er nu toch even anders tegen aan. het is ook echt niet mijn bedoeling om de band die er is moedwillig te verslechteren.
Wat goed van je. Deze reactie. Petje af dat je niet zwaar in de verdediging schoot of kwaad bent weggelopen.
Moeilijk is dat he? Als je zelf in een bepaalde situatie zit, om de boel dan objectief te bekijken? Goed dat je kwam posten hier!
In grote lijnen sluit ik me aan bij Bianca. Als het gaat om dat sommige dingen gewoon moeten.
Je zult je kind (niet jij maar in het algemeen) maar 1 x in de 3 weken een weekend zien, plus die halve vakanties en feestdagen. Dat zijn pakweg 17 weekends, ongeveer 6 weken en nog wat losse dagen per jaar. Niet echt veel als je iemands vader of moeder bent.
Je schrijft in je OP 'het hoeft niet zo nodig' van je dochter, deze bezoekregeling en hoewel ik je heel oprecht vindt en absoluut geloof wat je schrijft over de omgang van jou en je ex met elkaar, triggerde die uitspraak mij ook.
Het hoeft niet zo nodig van je dochter maar het is geen kwestie van niet willen of zich verzetten. Wat haar betreft zou het minder kunnen en dat is prima dat zij dat vindt, zo denk ze er over.
Maar haar vader heeft alleen die 17 weekends, 6 weken en die paar losse dagen en hij zal van zijn kind houden. Op zíjn manier, die niet de jouwe is maar goed, let's face it; lang zijn jullie als ouderkoppel niet bij elkaar geweest na de geboorte van jullie dochter, dus jullie dochter weet niet beter dan zoals er van haar gehouden wordt door haar ouders, op hun eigen manier.
Als ze echt ouder wordt versoepelt de boel misschien wel. Als ze zélf aan gaat geven, bij haar vader in dit geval, wat ze wil. Nu is ze 11, ze ziet haar vader niet overdreven vaak, om er nu nóg minder van te maken, ik kan me de emotie van je ex, ondanks je uitleg en redelijkheid, ook goed voorstellen.
Jij?
Verander nou niks. Gun je ex de beperkte tijd met zijn kind. Voor je het weet is ze zo groot en mondig dat ze helemaal haar eigen gang gaat en hij mist al zo veel. Dat is gewoon écht zo.
Nogmaals stoer dat je dit topic geopend hebt en iets doet met wat er geschreven wordt! Vaak wordt bij tegengas het topic door de opener gelaten voor wat het is, er ontstaat ruzie of de OP wordt verwijderd.
Kuddo's voor jou dus!
Haar vader is al weer een jaar of 8 in een nieuwe relatie en hebben samen een kindje gekregen. Ik ben nog steeds samen met de vriend met wie ik ben verhuisd destijds naar het noorden en wij hebben 2 kinderen gekregen.
Ik krijg nu ff een hele berg info op mij af. Ik zal met mijn dochter eens gaan praten om te kijken of ik erachter kan komen hoe ze zich nu precies voelt en of ze kan beseffen dat ze op deze manier haar vader nog minder ziet. En de band dan alleen nog maar minder kan worden wat niet de bedoeling is. Het is geen grote
prater maar ik hoop dat we een eind op weg kunnen komen. Dankzij jullie kijk ik er nu toch even anders tegen aan. het is ook echt niet mijn bedoeling om de band die er is moedwillig te verslechteren.
Wat goed van je. Deze reactie. Petje af dat je niet zwaar in de verdediging schoot of kwaad bent weggelopen.
Moeilijk is dat he? Als je zelf in een bepaalde situatie zit, om de boel dan objectief te bekijken? Goed dat je kwam posten hier!
In grote lijnen sluit ik me aan bij Bianca. Als het gaat om dat sommige dingen gewoon moeten.
Je zult je kind (niet jij maar in het algemeen) maar 1 x in de 3 weken een weekend zien, plus die halve vakanties en feestdagen. Dat zijn pakweg 17 weekends, ongeveer 6 weken en nog wat losse dagen per jaar. Niet echt veel als je iemands vader of moeder bent.
Je schrijft in je OP 'het hoeft niet zo nodig' van je dochter, deze bezoekregeling en hoewel ik je heel oprecht vindt en absoluut geloof wat je schrijft over de omgang van jou en je ex met elkaar, triggerde die uitspraak mij ook.
Het hoeft niet zo nodig van je dochter maar het is geen kwestie van niet willen of zich verzetten. Wat haar betreft zou het minder kunnen en dat is prima dat zij dat vindt, zo denk ze er over.
Maar haar vader heeft alleen die 17 weekends, 6 weken en die paar losse dagen en hij zal van zijn kind houden. Op zíjn manier, die niet de jouwe is maar goed, let's face it; lang zijn jullie als ouderkoppel niet bij elkaar geweest na de geboorte van jullie dochter, dus jullie dochter weet niet beter dan zoals er van haar gehouden wordt door haar ouders, op hun eigen manier.
Als ze echt ouder wordt versoepelt de boel misschien wel. Als ze zélf aan gaat geven, bij haar vader in dit geval, wat ze wil. Nu is ze 11, ze ziet haar vader niet overdreven vaak, om er nu nóg minder van te maken, ik kan me de emotie van je ex, ondanks je uitleg en redelijkheid, ook goed voorstellen.
Jij?
Verander nou niks. Gun je ex de beperkte tijd met zijn kind. Voor je het weet is ze zo groot en mondig dat ze helemaal haar eigen gang gaat en hij mist al zo veel. Dat is gewoon écht zo.
Nogmaals stoer dat je dit topic geopend hebt en iets doet met wat er geschreven wordt! Vaak wordt bij tegengas het topic door de opener gelaten voor wat het is, er ontstaat ruzie of de OP wordt verwijderd.
Kuddo's voor jou dus!
dinsdag 30 augustus 2011 om 07:41
dinsdag 30 augustus 2011 om 07:46
Jeetje Jofransy wat zit jij in een lastige situatie! Ik kan me heel goed voorstellen als je maar 1 keer in de 3 weken een weekend daar komt, het nooit echt jouw thuis wordt. En als je dan in de zomervakantie 3 weken daar bent, het heel erg lang is!
Mijn kind heeft op een veel jongere leeftijd aangegeven dat hij de omgangsregeling wilde verminderen. De omgang was toen 1 dag in de 2 weken en af en toe een logeerpartijtje van een nacht. In overleg met de vader hebben we de logeerpartijtjes afgeschaft. De omgang werd uiteindelijk 1 dag in de 2 weken. In vakantie stimuleerde ik dat vader onze zoon extra kwam halen. Helaas gaf zoon wederom regelmatig aan dat hij dat te veel vond.
We zijn alle drie naar een kindertherapeut geweest. Daar kwam naar boven dat zoon 1 dag in de 2 weken ruim voldoende vond. Hij gaf aan dat hij op die dagen soms liever naar een kinderfeestje ging of lekker thuis was. Er is een afspraak tot stand gekomen dat hij in principe 1 dag in de 2 weken naar vader gaat en als zoon wat anders wil, belt hij zelf af.
Ik moet zeggen dat de kindertherapeute heel duidelijk was en dat het voor ons als ouders ook goed te begrijpen was. Kind heeft nooit met vader gewoond en nooit echt een band opgebouwd met vader. Hij vindt het leuk om 1 keer in de 2 weken naar de bioscoop, burger king, het museum of iets dergelijks te gaan, maar dat is voldoende.
Ik ben heel blij dat op deze manier de afspraken tot stand zijn gekomen. Vader en kind hebben buiten de omgangsdagen geen contact met elkaar. Ze hebben daar beiden geen behoefte aan. Ik ben blij dat wij zoon niet tot een omgang hoeven te dwingen 'omdat het nou eenmaal zo hoort', of ' omdat het belangrijk is voor de vader en zoon band'.
Mijn kind heeft op een veel jongere leeftijd aangegeven dat hij de omgangsregeling wilde verminderen. De omgang was toen 1 dag in de 2 weken en af en toe een logeerpartijtje van een nacht. In overleg met de vader hebben we de logeerpartijtjes afgeschaft. De omgang werd uiteindelijk 1 dag in de 2 weken. In vakantie stimuleerde ik dat vader onze zoon extra kwam halen. Helaas gaf zoon wederom regelmatig aan dat hij dat te veel vond.
We zijn alle drie naar een kindertherapeut geweest. Daar kwam naar boven dat zoon 1 dag in de 2 weken ruim voldoende vond. Hij gaf aan dat hij op die dagen soms liever naar een kinderfeestje ging of lekker thuis was. Er is een afspraak tot stand gekomen dat hij in principe 1 dag in de 2 weken naar vader gaat en als zoon wat anders wil, belt hij zelf af.
Ik moet zeggen dat de kindertherapeute heel duidelijk was en dat het voor ons als ouders ook goed te begrijpen was. Kind heeft nooit met vader gewoond en nooit echt een band opgebouwd met vader. Hij vindt het leuk om 1 keer in de 2 weken naar de bioscoop, burger king, het museum of iets dergelijks te gaan, maar dat is voldoende.
Ik ben heel blij dat op deze manier de afspraken tot stand zijn gekomen. Vader en kind hebben buiten de omgangsdagen geen contact met elkaar. Ze hebben daar beiden geen behoefte aan. Ik ben blij dat wij zoon niet tot een omgang hoeven te dwingen 'omdat het nou eenmaal zo hoort', of ' omdat het belangrijk is voor de vader en zoon band'.
dinsdag 30 augustus 2011 om 07:57
@Jofransy, ik heb niet alles nagelezen maar ik vind dat je hier erg goed mee omgaat (zoals je het hier beschrijft)
Ik ben zelf ook kind van gescheiden ouders en vanwege extreme situatie bij vader wilde ik ook niet meer naar hem toe, mijn moeder heeft zich daarin ook altijd afzijdig gehouden en het niet toegejuigd om niet te gaan maar het wel serieus te nemen en er veel over te praten.
Uiteindelijk is het via de rechter bepaalt dat ik het zelf mocht bepalen of ik naar hem toe wilde gaan, inmiddels 16jaar verder en geen moment spijt gehad dat ik daar zelf over mocht beslissen!
Wil je veel succes wensen met deze situatie....
Ik ben zelf ook kind van gescheiden ouders en vanwege extreme situatie bij vader wilde ik ook niet meer naar hem toe, mijn moeder heeft zich daarin ook altijd afzijdig gehouden en het niet toegejuigd om niet te gaan maar het wel serieus te nemen en er veel over te praten.
Uiteindelijk is het via de rechter bepaalt dat ik het zelf mocht bepalen of ik naar hem toe wilde gaan, inmiddels 16jaar verder en geen moment spijt gehad dat ik daar zelf over mocht beslissen!
Wil je veel succes wensen met deze situatie....
dinsdag 30 augustus 2011 om 08:51
Ik vind dat je je kind serieus moet nemen in haar wens.
Praat met haar, blijf neutraal maar laat haar ook wat regie in handen hebben.
Tenslotte is een scheiding iets wat een kind maar opgelegd wordt.
Ze moeten al zoveel en ik kan mij vanuit haar beleving best voorstellen dat haar basis daar ligt waar ze het leeuwendeel is en in de vakantie's daar ook graag wil zijn.
Praat met haar, blijf neutraal maar laat haar ook wat regie in handen hebben.
Tenslotte is een scheiding iets wat een kind maar opgelegd wordt.
Ze moeten al zoveel en ik kan mij vanuit haar beleving best voorstellen dat haar basis daar ligt waar ze het leeuwendeel is en in de vakantie's daar ook graag wil zijn.
