Geld & Recht
alle pijlers
kind wil omgangs regeling wijzigen
maandag 29 augustus 2011 om 23:34
Mijn dochter inmiddels 11 wil graag de omgang met haar vader versimpelen of versoberen zou je beter kunnen zeggen. Ik ben al 10 jaar van hem gescheiden. Ze is al het nodige gewend op het gebied van de omgangs regeling.
Ik heb moeizaam contact met mijn ex, we verschillen erg in levenswijze en dat heeft waarschijnlijk de nodige invloed op onze dochter maar dat is mijn kijk op alles.
Ze vind het prima om er heen te gaan maar het hoeft van haar niet. Ik merk aan haar dat er geen behoefte is maar ze doet het omdat het nou eenmaal zo is.
Ze moet nu 1x per 3 weken plus de helft van alle vakanties en feestdagen. Vooral die laatste 2 dingen daar heeft ze geen behoefte aan. Bijvoorbeeld ze zou 3 weken in de zomervakantie moeten komen maar zou zelf liever 1 week willen.
Mijn ex en nieuwe partner zijn van een strakke planning en willen nu al voor komend jaar alles vastleggen. Zo gaat dit ieder jaar. Ik krijg een voorstel van hun kant en hier kan ik dan eventueel wijzigingen op aanbrengen. Echter geeft mijn dochter nu zo duidelijk aan dat ze het zo niet meer wil en het meer vrijblijvend wil houden (afgezien van de 1x per 3 week).
Ik heb aan hem voorgelegd om de vakanties en feestdagen wat minder strak te plannen en haar meer ruimte te geven. Dit was voor hem eigenlijk onbespreekbaar, en we zijn nu dus in gesprek (via mail helaas) hierover.
Herkent iemand dit? Ik kan op internet erg weinig vinden waar ik wat aan heb.
Ik weet dat mijn dochter in principe bij de kinderrechter een verzoek zou kunnen indienen om e.e.a te laten aanpassen. Is er iemand die weet hoe dit dan verloopt en of het zinvol is om deze stap te ondernemen zonder dat het al te zwaar voor haar wordt.
X
Ik heb moeizaam contact met mijn ex, we verschillen erg in levenswijze en dat heeft waarschijnlijk de nodige invloed op onze dochter maar dat is mijn kijk op alles.
Ze vind het prima om er heen te gaan maar het hoeft van haar niet. Ik merk aan haar dat er geen behoefte is maar ze doet het omdat het nou eenmaal zo is.
Ze moet nu 1x per 3 weken plus de helft van alle vakanties en feestdagen. Vooral die laatste 2 dingen daar heeft ze geen behoefte aan. Bijvoorbeeld ze zou 3 weken in de zomervakantie moeten komen maar zou zelf liever 1 week willen.
Mijn ex en nieuwe partner zijn van een strakke planning en willen nu al voor komend jaar alles vastleggen. Zo gaat dit ieder jaar. Ik krijg een voorstel van hun kant en hier kan ik dan eventueel wijzigingen op aanbrengen. Echter geeft mijn dochter nu zo duidelijk aan dat ze het zo niet meer wil en het meer vrijblijvend wil houden (afgezien van de 1x per 3 week).
Ik heb aan hem voorgelegd om de vakanties en feestdagen wat minder strak te plannen en haar meer ruimte te geven. Dit was voor hem eigenlijk onbespreekbaar, en we zijn nu dus in gesprek (via mail helaas) hierover.
Herkent iemand dit? Ik kan op internet erg weinig vinden waar ik wat aan heb.
Ik weet dat mijn dochter in principe bij de kinderrechter een verzoek zou kunnen indienen om e.e.a te laten aanpassen. Is er iemand die weet hoe dit dan verloopt en of het zinvol is om deze stap te ondernemen zonder dat het al te zwaar voor haar wordt.
X
dinsdag 30 augustus 2011 om 12:33
@TO: respect voor dit "Ik ontvang enkel voor mijn kind alimentatie zo heb ik het zelf graag gewild en vond ik ook logisch. En dat bedrag is nooit veranderd."
Heb nooit begrepen waarom een man aan zijn ex-vrouw geld schuldig is. En ook al heeft zo'n vrouw er recht op, dan vind ik het alleen maar geweldig van zo'n vrouw (wat er verder ook speelt) dat ze van dat recht af ziet. Goed gedaan TO!
Overigens hoef ik (in dit topic) geen antwoord of discussie op die alimentatie-vraag.
Dus ga maar weer lekker on topic verder allemaal!
Succes en sterkte TO.
Heb nooit begrepen waarom een man aan zijn ex-vrouw geld schuldig is. En ook al heeft zo'n vrouw er recht op, dan vind ik het alleen maar geweldig van zo'n vrouw (wat er verder ook speelt) dat ze van dat recht af ziet. Goed gedaan TO!
Overigens hoef ik (in dit topic) geen antwoord of discussie op die alimentatie-vraag.
Dus ga maar weer lekker on topic verder allemaal!
Succes en sterkte TO.
dinsdag 30 augustus 2011 om 12:54
quote:Jofransy schreef op 30 augustus 2011 @ 12:13:
[...]
Ik word hier absoluut niet uitgespeeld. Je wilt niet weten hoe de omgangsweekenden in het verleden altijd begonnen. Dan stond ze thuis al te huilen bij de voordeur dat ze er weer heen moest. En dan zette ik haar keer op keer met een gebroken hart toch op die trein met haar papa mee. Omdat hij perse wilde dat ze zou komen ook al wilde ze niet. De grootste drama's zijn achter de rug gelukkig en nu ze ouder is kan ze zich beter verwoorden. Er is gewoon niet veel behoefte aan contact van haar kant. Daar hoef ik niet voor bespeeld te worden dat zie ik ook aan haar. Het is een slim kind dat moeilijk over haar gevoelens praat en waarvan ik weet dat ze haar vader niet wil teleurstellen. Alleen vind ik nu dat ze best weleens wat vaker zelf iets mag willen en het ook doorzetten.
Ik ga het gewoon zeggen.
JIJ bent de beslissende persoon in dit verhaal niet een 11 jarige. Ze heeft zich aan de regels te houden die jij en vader gecreëerd hebben.Het kind is weer een de dupe van beslissingen van ouders die niet nadenken over de gevolgen voor een kind... Scheiding ver weg verhuizen bij vader vandaan. Het is nogal wat voor een kind.
De vader heeft een strakke planning. Misschien juist om als kind er is alle tijd voor kind te hebben en daar de rest van zijn leven omheen te plannen. Omdat hij zijn kind belangrijk vindt.
Altijd leuk echtscheidingen zeker voor de kinderen.......
Maar als je een 11 jarige een stem wil geven, dan wees zelf eens een beetje volwassen en ga met vader en kind om tafel zitten. laat kind vertellen hoe en wat en probeer met zijn allen tot een oplossing te komen.
[...]
Ik word hier absoluut niet uitgespeeld. Je wilt niet weten hoe de omgangsweekenden in het verleden altijd begonnen. Dan stond ze thuis al te huilen bij de voordeur dat ze er weer heen moest. En dan zette ik haar keer op keer met een gebroken hart toch op die trein met haar papa mee. Omdat hij perse wilde dat ze zou komen ook al wilde ze niet. De grootste drama's zijn achter de rug gelukkig en nu ze ouder is kan ze zich beter verwoorden. Er is gewoon niet veel behoefte aan contact van haar kant. Daar hoef ik niet voor bespeeld te worden dat zie ik ook aan haar. Het is een slim kind dat moeilijk over haar gevoelens praat en waarvan ik weet dat ze haar vader niet wil teleurstellen. Alleen vind ik nu dat ze best weleens wat vaker zelf iets mag willen en het ook doorzetten.
Ik ga het gewoon zeggen.
JIJ bent de beslissende persoon in dit verhaal niet een 11 jarige. Ze heeft zich aan de regels te houden die jij en vader gecreëerd hebben.Het kind is weer een de dupe van beslissingen van ouders die niet nadenken over de gevolgen voor een kind... Scheiding ver weg verhuizen bij vader vandaan. Het is nogal wat voor een kind.
De vader heeft een strakke planning. Misschien juist om als kind er is alle tijd voor kind te hebben en daar de rest van zijn leven omheen te plannen. Omdat hij zijn kind belangrijk vindt.
Altijd leuk echtscheidingen zeker voor de kinderen.......
Maar als je een 11 jarige een stem wil geven, dan wees zelf eens een beetje volwassen en ga met vader en kind om tafel zitten. laat kind vertellen hoe en wat en probeer met zijn allen tot een oplossing te komen.
dinsdag 30 augustus 2011 om 13:28
Ik verbaas me er altijd over dat er over elkaar heen gevallen wordt met advies om vooral aan de kinderen te denken en alles om het kind te laten draaien...totdat kind aangeeft niet blij te zijn met de omgangsregeling. Dan moet het maar doen wat het gezegd wordt. Voor wiens bestwil? Die van de vader? Maar het draaide toch allemaal om het kind? Als kind niet blij is met de huidige regeling dan zou ik daar zeker naar luisteren, het is per slot van rekening haar leven.
dinsdag 30 augustus 2011 om 13:41
Hi Jofransy,
Ik sluit me aan bij plukkiedewukkie en iry. Ik begrijp niet waarom je de hele tijd wordt aangevallen en ik lees geen enkel verwijt naar de vader, terwijl de vader behoorlijk steken laat vallen. Luisteren naar haar lijkt hij niet te doen, eigen belangen gaan voor en daar valt niemand over?!
Als mijn kind zou aangeven niet gelukkig te zijn bij mij dan zou ik zeker met haar praten en een oplossing zoeken. Ik zou dit echt vreselijk vinden. Jouw taak hierin is je ex te stimuleren om tot een oplossing te komen met jouw dochter en haar belangen voorop te stellen. Desnoods met hulp van een onhankelijk derde partij en misschien zelfs zonder dat jij daar bij bent.
Ik zou in eerste instantie niet de omgangsregeling verminderen, misschien wel anders insteken. Er moet toch een onderliggend probleem zijn dan enkel "het hoeft niet zonodig".
De opmerking dat een kind van elf geen recht van spreken heeft vind ik gewoon onzin. Het kind is ongelukkig daar moet het zeker in begeleid worden.
Ik sluit me aan bij plukkiedewukkie en iry. Ik begrijp niet waarom je de hele tijd wordt aangevallen en ik lees geen enkel verwijt naar de vader, terwijl de vader behoorlijk steken laat vallen. Luisteren naar haar lijkt hij niet te doen, eigen belangen gaan voor en daar valt niemand over?!
Als mijn kind zou aangeven niet gelukkig te zijn bij mij dan zou ik zeker met haar praten en een oplossing zoeken. Ik zou dit echt vreselijk vinden. Jouw taak hierin is je ex te stimuleren om tot een oplossing te komen met jouw dochter en haar belangen voorop te stellen. Desnoods met hulp van een onhankelijk derde partij en misschien zelfs zonder dat jij daar bij bent.
Ik zou in eerste instantie niet de omgangsregeling verminderen, misschien wel anders insteken. Er moet toch een onderliggend probleem zijn dan enkel "het hoeft niet zonodig".
De opmerking dat een kind van elf geen recht van spreken heeft vind ik gewoon onzin. Het kind is ongelukkig daar moet het zeker in begeleid worden.
dinsdag 30 augustus 2011 om 14:43
Normaal schrijf ik niet op andere topics maar ik kan het nu niet laten. Om te beginnen een kind mag en kan niet beslissen over wel of niet naar de vader gaan. Het enige wat kan is naar de rechter gaan en een verzoek indienen tot een wijziging van de omgangsregeling. En dan moeten er zwaarwegende belangen zijn wil een rechter hiermee instemmen. Het kind zal misschien, gezien de leeftijd, (vertrouwelijk, zowel vader als moeder krijgen hier geen inzicht in) gehoord worden maar de rechter zal een beslissing nemen. Gezien de nu al summiere omgangsregeling, 1x per drie weken, en helft vakanties etc. schat ik zo in dat er meer voor nodig is dan; ik vind het niet zo leuk. Daarnaast wordt er van moeder verwacht dat zij haar kind altijd zal stimuleren naar haar vader te gaan. In dit geval is ze verplicht zich aan de omgangsregeling te houden.
Je kunt een kind géén inspraak geven in deze. Hiermee ondermijn je het gezag van vader. Immers als een kind bij beide ouders woont en ze heeft even geen zin in haar vader heeft ze ook pech en zal ze zich moeten aanpassen en luisteren naar de ouders.
Daarnaast heb ik alle begrip voor vader dat hij strak vast houdt aan de omgangsregeling, hij ziet haar al zó weinig.
Moet er dan helemaal niet geluisterd worden naar het kind? Ja natuurlijk wel. Maar wél in alle redelijkheid en op niveauvan het kind.
Ik proef uit de reacties van TO best veel bitterheid, ze geeft zelf al aan dat ze beiden heel anders in het leven staan, maar omdat zij op de ene manier in het leven staat wil dat niet zeggen dat haar manier alleen het beste is voor het kind. Ze kan het niet eens zijn met de levenswijze van ex maar dat wil niet zeggen dat dat minder of niet goed is voor het kind. Wellicht als er een ruimere omgangsregeling was dat het kind beter aan de levenswijze van en bij vader gewend was en vond ze het sneller wel leuk bij vader.
Verder helemaal eens met Patchouli en Lila01
Je kunt een kind géén inspraak geven in deze. Hiermee ondermijn je het gezag van vader. Immers als een kind bij beide ouders woont en ze heeft even geen zin in haar vader heeft ze ook pech en zal ze zich moeten aanpassen en luisteren naar de ouders.
Daarnaast heb ik alle begrip voor vader dat hij strak vast houdt aan de omgangsregeling, hij ziet haar al zó weinig.
Moet er dan helemaal niet geluisterd worden naar het kind? Ja natuurlijk wel. Maar wél in alle redelijkheid en op niveauvan het kind.
Ik proef uit de reacties van TO best veel bitterheid, ze geeft zelf al aan dat ze beiden heel anders in het leven staan, maar omdat zij op de ene manier in het leven staat wil dat niet zeggen dat haar manier alleen het beste is voor het kind. Ze kan het niet eens zijn met de levenswijze van ex maar dat wil niet zeggen dat dat minder of niet goed is voor het kind. Wellicht als er een ruimere omgangsregeling was dat het kind beter aan de levenswijze van en bij vader gewend was en vond ze het sneller wel leuk bij vader.
Verder helemaal eens met Patchouli en Lila01
dinsdag 30 augustus 2011 om 17:48
Ik heb net een fijn gesprek met mijn dochter gehad. We zijn tot de conclusie gekomen om het voor nu bij het oude te laten. Ze gaf duidelijk aan dat ze haar papa niet echt als papa ziet, ik heb haar gezegd dat als ze nog minder gaat als nu het geval is hun band alleen nog maar minder zal worden. Dat was dan ook weer niet wat ze wilde. Alleen de 3 weken zomervakantie ziet ze nog steeds niet zitten maar daar komen we vast wel uit.
dinsdag 30 augustus 2011 om 18:47
quote:Jofransy schreef op 30 augustus 2011 @ 17:48:
Ik heb net een fijn gesprek met mijn dochter gehad. We zijn tot de conclusie gekomen om het voor nu bij het oude te laten. Ze gaf duidelijk aan dat ze haar papa niet echt als papa ziet, ik heb haar gezegd dat als ze nog minder gaat als nu het geval is hun band alleen nog maar minder zal worden. Dat was dan ook weer niet wat ze wilde. Alleen de 3 weken zomervakantie ziet ze nog steeds niet zitten maar daar komen we vast wel uit.
Ik ga nu even heel hard zijn, maar hier schrik ik echt van. Is het niet mogelijk, aangezien jullie nu dichter bij elkaar wonen, om de bezoekregeling juist uit te breiden?
Je zit nu met een kind dat geen gevoelsband met haar vader heeft. Dat vind ik wel ernstig als zich geen zaken als mishandeling of misbruik hebben voorgedaan.
Ik heb net een fijn gesprek met mijn dochter gehad. We zijn tot de conclusie gekomen om het voor nu bij het oude te laten. Ze gaf duidelijk aan dat ze haar papa niet echt als papa ziet, ik heb haar gezegd dat als ze nog minder gaat als nu het geval is hun band alleen nog maar minder zal worden. Dat was dan ook weer niet wat ze wilde. Alleen de 3 weken zomervakantie ziet ze nog steeds niet zitten maar daar komen we vast wel uit.
Ik ga nu even heel hard zijn, maar hier schrik ik echt van. Is het niet mogelijk, aangezien jullie nu dichter bij elkaar wonen, om de bezoekregeling juist uit te breiden?
Je zit nu met een kind dat geen gevoelsband met haar vader heeft. Dat vind ik wel ernstig als zich geen zaken als mishandeling of misbruik hebben voorgedaan.
dinsdag 30 augustus 2011 om 18:47
quote:iry schreef op 30 augustus 2011 @ 18:38:
Misschien kan je haar tegemoet komen met een compromis in de vakantie.
Bv twee weken? de band zal heus niet verslechteren daardoor.
Wat sneu voor het meiske dat ze haar vader niet echt als vader ziet.
Wat is er mis gegaan?
samenloop van omstandigheden denk ik. Mijn keuze te verhuizen zal eraan hebben bijgedragen maar ook de manier waarop hij zelf invulling heeft gegeven aan zijn omgang met haar ook lijkt mij. Ze is erg vaak door hem teleurgesteld en kreeg dan dan smoesjes voor terug een kind voelt natuurlijk haarfijn aan dat het vaak kletspraatjes zijn.
Hij heeft bijna 5 jaar niet veel van zich laten zien of horen en pas na aandringen van mij heeft hij meer contact gezocht, dat heeft dan misschien ook niet voor een goede basis gezorgd. Mijn huidige partner is al 10 jaar een dagelijks vertrouwt gezicht voor haar en dat maakt misschien ook dat haar gevoel naar haar eigen vader anders is geworden. Maar ik kan niet in haar hoofd en hart kijken dus blijft het voor mij een gok.
Misschien kan je haar tegemoet komen met een compromis in de vakantie.
Bv twee weken? de band zal heus niet verslechteren daardoor.
Wat sneu voor het meiske dat ze haar vader niet echt als vader ziet.
Wat is er mis gegaan?
samenloop van omstandigheden denk ik. Mijn keuze te verhuizen zal eraan hebben bijgedragen maar ook de manier waarop hij zelf invulling heeft gegeven aan zijn omgang met haar ook lijkt mij. Ze is erg vaak door hem teleurgesteld en kreeg dan dan smoesjes voor terug een kind voelt natuurlijk haarfijn aan dat het vaak kletspraatjes zijn.
Hij heeft bijna 5 jaar niet veel van zich laten zien of horen en pas na aandringen van mij heeft hij meer contact gezocht, dat heeft dan misschien ook niet voor een goede basis gezorgd. Mijn huidige partner is al 10 jaar een dagelijks vertrouwt gezicht voor haar en dat maakt misschien ook dat haar gevoel naar haar eigen vader anders is geworden. Maar ik kan niet in haar hoofd en hart kijken dus blijft het voor mij een gok.
dinsdag 30 augustus 2011 om 18:50
quote:helene31 schreef op 30 augustus 2011 @ 18:47:
[...]
Ik ga nu even heel hard zijn, maar hier schrik ik echt van. Is het niet mogelijk, aangezien jullie nu dichter bij elkaar wonen, om de bezoekregeling juist uit te breiden?
Je zit nu met een kind dat geen gevoelsband met haar vader heeft. Dat vind ik wel ernstig als zich geen zaken als mishandeling of misbruik hebben voorgedaan.
ze geeft zelf aan dat het ' anders' voor haar voelt maar hoe enw aarom kon ze mij niet uitleggen. Ze heeft er zelf wel vrede mee en vind het zelf niet raar en denk niet dat je er teveel achter moet zoeken. Misschien voelt ze wel een band maar weet ze niet hoe ze dat op deze leeftijd juist onder woorden moet brengen.
Ik heb ook geopperd dat ze ook wel gewoon weer eens in 2 weken er naartoe mag of dat ze af en toe wat met hem kan afspreken maar dat wil ze niet. Misschien moet dit ook eerder vanuit zijn kant komen.
[...]
Ik ga nu even heel hard zijn, maar hier schrik ik echt van. Is het niet mogelijk, aangezien jullie nu dichter bij elkaar wonen, om de bezoekregeling juist uit te breiden?
Je zit nu met een kind dat geen gevoelsband met haar vader heeft. Dat vind ik wel ernstig als zich geen zaken als mishandeling of misbruik hebben voorgedaan.
ze geeft zelf aan dat het ' anders' voor haar voelt maar hoe enw aarom kon ze mij niet uitleggen. Ze heeft er zelf wel vrede mee en vind het zelf niet raar en denk niet dat je er teveel achter moet zoeken. Misschien voelt ze wel een band maar weet ze niet hoe ze dat op deze leeftijd juist onder woorden moet brengen.
Ik heb ook geopperd dat ze ook wel gewoon weer eens in 2 weken er naartoe mag of dat ze af en toe wat met hem kan afspreken maar dat wil ze niet. Misschien moet dit ook eerder vanuit zijn kant komen.
dinsdag 30 augustus 2011 om 18:57
Dan is het misschien tijd om een goed gesprek aan te gaan met je ex. En dan niet met een mediator of via de mail, gewoon samen als ouders van jullie dochter.
Geef aan dat je je zorgen maakt en dat het aan hem is om een stap te maken richting zijn dochter. Dat zij onzeker is, behoefte heeft aan bevestiging van hem (en niet van jou). Ik vermoed namelijk dat je dochter zich gewoon welkom wil voelen.
Je zou jezelf toch over 10 jaar voor je kop slaan als je er niet alles aan had gedaan?
Geef aan dat je je zorgen maakt en dat het aan hem is om een stap te maken richting zijn dochter. Dat zij onzeker is, behoefte heeft aan bevestiging van hem (en niet van jou). Ik vermoed namelijk dat je dochter zich gewoon welkom wil voelen.
Je zou jezelf toch over 10 jaar voor je kop slaan als je er niet alles aan had gedaan?
dinsdag 30 augustus 2011 om 19:05
Ik ga niet alles doorlezen maar mijn moeder heeft nooit een negatief woord over mijn vader gezegd en volgens mij ga je daar goed mee om jofransy. Ik vind het namelijk makkelijk om te zeggen 'ze is nog maar 11' of 'de bezoekregeling uitbreiden'.
Ik heb het altijd vreselijk gevonden de bezoekweekendjes bij mijn vader. Altijd huilen en ellende voor weg te gaan en daar nooit mijzelf zijn. Uitendelijk heb ik er ook voor gekozen niet meer te gaan rond dezelfde leeftijd. De band is er niet en zal ook nooit echt komen. Heb het idee dat je dochter zich ook zo voelt. Ook al is het natuurlijk het beste om contact te houden.
Ga nu max 4x per jaar en das meer dan genoeg en vind het nogsteeds niet leuk... Het blijft 'familie'.
maar mijn moeder heeft nooit een negatief woord over mijn vader gezegd en volgens mij ga je daar goed mee om jofransy. Ik vind het namelijk makkelijk om te zeggen 'ze is nog maar 11' of 'de bezoekregeling uitbreiden'. Ik heb het altijd vreselijk gevonden de bezoekweekendjes bij mijn vader. Altijd huilen en ellende voor weg te gaan en daar nooit mijzelf zijn. Uitendelijk heb ik er ook voor gekozen niet meer te gaan rond dezelfde leeftijd. De band is er niet en zal ook nooit echt komen. Heb het idee dat je dochter zich ook zo voelt. Ook al is het natuurlijk het beste om contact te houden.
Ga nu max 4x per jaar en das meer dan genoeg en vind het nogsteeds niet leuk... Het blijft 'familie'.
dinsdag 30 augustus 2011 om 20:19
Je gaat er niet op in, Jofransy, maar ik vind het schrijnend om te lezen dat een kind eerst aangeeft haar vader juist vaker te willen zien: daar wordt niets mee gedaan. Daarna geeft je kind aan haar vader minder vaak te willen zien en naar nu blijkt is dat omdat ze haar vader niet als vader ziet. Ik snap dat dit niet is wat je wil horen, maar ik denk dat hier toch echt ook wat zelfreflectie past. Ook van de vader, maar ook van jou.
Waarom ga je niet in op mijn opmerking dat je met het afwijzen van de manier van plannen van je ex, je voor je kind aangeeft dat haar vader niet goed genoeg voor haar is? En dat je met het niet steunen van de ene wens en het nu wel steunen van de tegenovergestelde wens, je zelf een heel luid en duidelijk signaal afgeeft dat haar vader inderdaad niet zo belangrijk is?
Het gaat me niet om het verwijt wat je erin kunt lezen, maar wel om hoe je door je bewust te worden van onbewuste patronen je je dochter beter en vooral bewuster kunt steunen in het opbouwen van een band met haar vader. Zo lang jij onbewust (en wellicht ook gewoon onbedoeld) het signaal af blijft geven dat de vader het niet goed doet en dat het ook weer niet zóóó belangrijk is dat ze naar haar vader gaat, stimuleer je onbewust (en wellicht ook onbedoeld) juist het tegengestelde. Je hebt samen met die man een kind gemaakt. Gun haar in ieder geval dat JIJ er alles aan gedaan hebt om ervoor te zorgen dat hij voor haar ook als een vader voelt.
Waarom ga je niet in op mijn opmerking dat je met het afwijzen van de manier van plannen van je ex, je voor je kind aangeeft dat haar vader niet goed genoeg voor haar is? En dat je met het niet steunen van de ene wens en het nu wel steunen van de tegenovergestelde wens, je zelf een heel luid en duidelijk signaal afgeeft dat haar vader inderdaad niet zo belangrijk is?
Het gaat me niet om het verwijt wat je erin kunt lezen, maar wel om hoe je door je bewust te worden van onbewuste patronen je je dochter beter en vooral bewuster kunt steunen in het opbouwen van een band met haar vader. Zo lang jij onbewust (en wellicht ook gewoon onbedoeld) het signaal af blijft geven dat de vader het niet goed doet en dat het ook weer niet zóóó belangrijk is dat ze naar haar vader gaat, stimuleer je onbewust (en wellicht ook onbedoeld) juist het tegengestelde. Je hebt samen met die man een kind gemaakt. Gun haar in ieder geval dat JIJ er alles aan gedaan hebt om ervoor te zorgen dat hij voor haar ook als een vader voelt.
dinsdag 30 augustus 2011 om 20:35
@qwertuu,
dat van de planning wordt door mij tegenover mijn dochter niet negatief verwoord. Volgens mjj heb ik dat zo ook niet opgeschreven. Mocht ik die indruk hebben gewekt dan was dit niet de bedoeling. Het is eerder dat ik het soms zo strak vind dat het ook te benauwend kan zijn en er zo dan weinig ruimte is voor wat meer relaxtere afspraken. Mijn dochter heeft hier verder geen last van eerder ikzelf als ik mijn agenda ernaast moet leggen.
dat van de planning wordt door mij tegenover mijn dochter niet negatief verwoord. Volgens mjj heb ik dat zo ook niet opgeschreven. Mocht ik die indruk hebben gewekt dan was dit niet de bedoeling. Het is eerder dat ik het soms zo strak vind dat het ook te benauwend kan zijn en er zo dan weinig ruimte is voor wat meer relaxtere afspraken. Mijn dochter heeft hier verder geen last van eerder ikzelf als ik mijn agenda ernaast moet leggen.
dinsdag 30 augustus 2011 om 20:54
Ik wil toch even reageren op dit onderwerp. Mijn situatie was vroeger redelijk gelijk met die van je dochter. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 1 jaar oud was. Mijn moeder had vrij snel een nieuwe relatie. Wij zijn toen verhuisd. Ook in dit gezin waren 2 andere kinderen. Ik zag mijn vader 1 weekend in de drie weken. Ook mijn vader had een nieuwe vrouw en 2 kinderen. In het eerste stukje wat je schrijft gingen al mijn haren overeind staan. Je straalt veel negatiefs uit t.a.v. vader. Zo was het bij mijn moeder ook. Ze zei niets negatiefs over mijn vader maar ik voelde gewoon de negativiteit. Uiteindelijk wilde ik ook niet meer naar mijn vader omdat ik merkte dat mijn moeder dat fijner vond. Ik ben vanaf mijn elfde niet meer bij mijn vader geweest. Mijn vader wilde dit niet, maar wilde mij ook niet dwingen om te komen. Toen ik 16 was heb ik weer contact gezocht met mijn vader. We hebben de verloren jaren echter nooit meer goed kunnen maken. Mijn moeder heb ik dit later erg kwalijk genomen en het gevolg daarvan is dat ik nu inmiddels al 20 jaar geen contact meer heb met mijn moeder. Kortom, mijn mening is dat je als kind regelmatig contact moet hebben met beide ouders. 1 weekend in de drie weken is naar mijn mening veel te weinig om je thuis te gaan voelen. Een kind heeft hierin naar mijn mening niets te kiezen.
dinsdag 30 augustus 2011 om 20:57
dinsdag 30 augustus 2011 om 23:36
Ik had ongeveer dezelfde regeling als kind. 1 keer in de drie weken een weekend heen. Vakanties waren niet verdeeld, dat ging zoals het uitkwam. Mijn vader heeft ook vaak genoeg afgezegd en als ik er dan wel was zat hij het merendeel van de tijd op zijn catamaran of op de golfbaan, de rest van de tijd waren er vrienden op bezoek. Ergo, zelfs als ik hem wel zag, zag ik hem eigenlijk niet.
Eindresultaat is nauwelijks een band met mijn vader. Ik ben op een gegeven moment ook steeds minder vaak naar mijn vader toegegaan. Ik kwam immers voor hem, en hij was of letterlijk of figuurlijk afwezig. Mijn moeder begreep dat ik minder wilde en heeft dit toegestaan. Mijn vader vond het ook wel prima.
En daar zijn natuurlijk twee dingen gruwelijk fout gegaan. Mijn vader had het wel erg moeten vinden dat ik minder kwam. Had daar dus actie op moeten nemen, proberen de band aan te halen. Meer energie in mij te steken. En mijn moeder had moeten proberen bij mijn vader duidelijk te maken dat op deze manier de band slechter zou worden. En moeten stimuleren dat die band beter zou worden.
Nu ben ik tegen de veertig en mijn vader midden zestig. En pas nu valt bij hem het kwartje dat hij nauwelijks een band met zijn eigen dochter heeft en dat hij dat eigenlijk toch wel erg vind. En dus doen we samen ons best het beter te maken. Maar het is ergens in de pubertijd mis gegaag en ik kon de gevolgen van mijn beslissing van nog minder gaan niet overzien. Mijn ouders hadden dat wel moeten voorzien en er aktie op moeten ondernemen.
Ik raad TO dan ook aan om rap met vader om tafel te gaan zitten. Dat op dit moment dochter geen diepe band met haar vader voelt en dat je dit niet wenselijk vindt voor het welzijn van je dochter. En bespreek dan samen wat jullie samen kunnen doen om die band te verstevigen. En samen is hier het toverwoord. TO, praat praat praat met je dochter. Hoe zijn de weekenden bij haar vader, hoe voelt ze zich, wat doen ze, wat wordt er gezegd, hoe vat ze dat op? Bespreek met haar hoe zij denkt een betere band met haar vader te krijgen.
Op die manier neem je haar serieus, help je haar. Door het te laten zoals het nu is verandert er niets en wordt die band niet beter.
En geloof me, het zal voor de rest van haar leven aan je dochter knagen dat ze geen goede band heeft met haar vader. Dat gun je je dochter toch niet, lijkt me.
Eindresultaat is nauwelijks een band met mijn vader. Ik ben op een gegeven moment ook steeds minder vaak naar mijn vader toegegaan. Ik kwam immers voor hem, en hij was of letterlijk of figuurlijk afwezig. Mijn moeder begreep dat ik minder wilde en heeft dit toegestaan. Mijn vader vond het ook wel prima.
En daar zijn natuurlijk twee dingen gruwelijk fout gegaan. Mijn vader had het wel erg moeten vinden dat ik minder kwam. Had daar dus actie op moeten nemen, proberen de band aan te halen. Meer energie in mij te steken. En mijn moeder had moeten proberen bij mijn vader duidelijk te maken dat op deze manier de band slechter zou worden. En moeten stimuleren dat die band beter zou worden.
Nu ben ik tegen de veertig en mijn vader midden zestig. En pas nu valt bij hem het kwartje dat hij nauwelijks een band met zijn eigen dochter heeft en dat hij dat eigenlijk toch wel erg vind. En dus doen we samen ons best het beter te maken. Maar het is ergens in de pubertijd mis gegaag en ik kon de gevolgen van mijn beslissing van nog minder gaan niet overzien. Mijn ouders hadden dat wel moeten voorzien en er aktie op moeten ondernemen.
Ik raad TO dan ook aan om rap met vader om tafel te gaan zitten. Dat op dit moment dochter geen diepe band met haar vader voelt en dat je dit niet wenselijk vindt voor het welzijn van je dochter. En bespreek dan samen wat jullie samen kunnen doen om die band te verstevigen. En samen is hier het toverwoord. TO, praat praat praat met je dochter. Hoe zijn de weekenden bij haar vader, hoe voelt ze zich, wat doen ze, wat wordt er gezegd, hoe vat ze dat op? Bespreek met haar hoe zij denkt een betere band met haar vader te krijgen.
Op die manier neem je haar serieus, help je haar. Door het te laten zoals het nu is verandert er niets en wordt die band niet beter.
En geloof me, het zal voor de rest van haar leven aan je dochter knagen dat ze geen goede band heeft met haar vader. Dat gun je je dochter toch niet, lijkt me.
woensdag 31 augustus 2011 om 08:46
quote:helene31 schreef op 30 augustus 2011 @ 20:57:
Het doet in dit topic misschien niet terzake, maar ik pleit toch voor invoering van co-ouderschap tenzij een van de ouders ongeschikt is bevonden.
Het verhaal van fiefie is dus precies waarom ik zei dat je misschien moet overwegen de bezoekregeling juist uit te breiden.
Co-ouderschap is ook niet altijd ideaal voor een kind.
Daar zitten een hoop andere haken en ogen aan.
Ik vraag mij nog steeds af welke rol vader in dit verhaal op zich neemt.
Veel energie lijkt hij er niet in te steken.
Het doet in dit topic misschien niet terzake, maar ik pleit toch voor invoering van co-ouderschap tenzij een van de ouders ongeschikt is bevonden.
Het verhaal van fiefie is dus precies waarom ik zei dat je misschien moet overwegen de bezoekregeling juist uit te breiden.
Co-ouderschap is ook niet altijd ideaal voor een kind.
Daar zitten een hoop andere haken en ogen aan.
Ik vraag mij nog steeds af welke rol vader in dit verhaal op zich neemt.
Veel energie lijkt hij er niet in te steken.
woensdag 31 augustus 2011 om 08:49
Ik wil toch graag even een ander geluid laten horen. Zelf heb ik mijn vader jarenlang weinig gezien, zowel toen hij nog bij ons in huis woonde als na de scheiding. Eerst had hij weinig interesse, toen was mijn moeder negatief over hem en later wilde ik zelf niet.
Pas toen ik begin 20 was deed mijn vader meer moeite en kon ik hem weer toelaten. En nu hebben we best een goede band. We bellen regelmatig en toen mijn moeder overleed was mijn vader een grote steun voor mij.
Wat mij betreft is het dus niet zo dat als er eenmaal geen band is dat het nooit meer kan komen. Ik heb als kind ook wel eens gezegd dat ik het gevoel had niet echt een vader te hebben. Nu heb ik die wél!
Pas toen ik begin 20 was deed mijn vader meer moeite en kon ik hem weer toelaten. En nu hebben we best een goede band. We bellen regelmatig en toen mijn moeder overleed was mijn vader een grote steun voor mij.
Wat mij betreft is het dus niet zo dat als er eenmaal geen band is dat het nooit meer kan komen. Ik heb als kind ook wel eens gezegd dat ik het gevoel had niet echt een vader te hebben. Nu heb ik die wél!
Het is zoals het is
woensdag 31 augustus 2011 om 09:40
quote:Jofransy schreef op 30 augustus 2011 @ 17:48:
Ik heb net een fijn gesprek met mijn dochter gehad. We zijn tot de conclusie gekomen om het voor nu bij het oude te laten. Ze gaf duidelijk aan dat ze haar papa niet echt als papa ziet, ik heb haar gezegd dat als ze nog minder gaat als nu het geval is hun band alleen nog maar minder zal worden. Dat was dan ook weer niet wat ze wilde. Alleen de 3 weken zomervakantie ziet ze nog steeds niet zitten maar daar komen we vast wel uit.Ach wat naar...en wat herkenbaar! Ik zie mijn vader ook niet als vader, maar dat komt door zijn gedrag. Zelfs als kind kon ik naar m kijken en denken...wie is die man? Terwijl ik m toch echt vaak zag.
Die 3 weken kan ik wel begrijpen. Haar leven is bij jou, daar zijn ook haar vriendinnetjes, daar weet ze wat leuk is om te doen, daar kan ze zich prima vermaken in de vakantie. Maar bij haar vader heeft ze feitelijk niks. Als ze niet op vakantie gaan betekent dat 3 weken vervelen voor haar. En ja...dan is die tijd heel erg lang!
Ik heb net een fijn gesprek met mijn dochter gehad. We zijn tot de conclusie gekomen om het voor nu bij het oude te laten. Ze gaf duidelijk aan dat ze haar papa niet echt als papa ziet, ik heb haar gezegd dat als ze nog minder gaat als nu het geval is hun band alleen nog maar minder zal worden. Dat was dan ook weer niet wat ze wilde. Alleen de 3 weken zomervakantie ziet ze nog steeds niet zitten maar daar komen we vast wel uit.Ach wat naar...en wat herkenbaar! Ik zie mijn vader ook niet als vader, maar dat komt door zijn gedrag. Zelfs als kind kon ik naar m kijken en denken...wie is die man? Terwijl ik m toch echt vaak zag.
Die 3 weken kan ik wel begrijpen. Haar leven is bij jou, daar zijn ook haar vriendinnetjes, daar weet ze wat leuk is om te doen, daar kan ze zich prima vermaken in de vakantie. Maar bij haar vader heeft ze feitelijk niks. Als ze niet op vakantie gaan betekent dat 3 weken vervelen voor haar. En ja...dan is die tijd heel erg lang!
woensdag 31 augustus 2011 om 09:53
Ik vind het niet gek als een kind geen band met de vader heeft hoor. Dat kan natuurlijk vertschillende oorzaken hebben, maar uit ervaring kan ik zeggen dat sommige vaders de verantwoordelijkheid laten liggen. Ook al krijgen ze deze op een dienblad aangeboden door de moeder, ze laten het vaak afweten.
Een kind, zeker met de leeftijd van die van to weet echt wel wie er voor hem of haar is. Echter ben ik van mening dat een kind die aangeeft een omgangsregeling te willen wijzigen, ook mondig genoeg zal zijn hier met haar vader over te praten. Wellicht kunnnen er nog dingen uitgesproken worden waardoor het kind weer vertrouwen krijgt in de loyaliteit van haar vader.
Een kind, zeker met de leeftijd van die van to weet echt wel wie er voor hem of haar is. Echter ben ik van mening dat een kind die aangeeft een omgangsregeling te willen wijzigen, ook mondig genoeg zal zijn hier met haar vader over te praten. Wellicht kunnnen er nog dingen uitgesproken worden waardoor het kind weer vertrouwen krijgt in de loyaliteit van haar vader.
