Gezondheid
alle pijlers
Chronische Lymfatische Leukemie en zwanger
donderdag 30 september 2010 om 15:23
Hai!
Ik ben nog niet zo lang lid van het Viva-forum en heb nog niet zo veel gepost, maar toch moet ik even wat van mijn hart.
Deze maand word ik 23 en ik heb Chronische Lymfatische Leukemie. Dit is een kankervorm die vooral bij mensen van 50 jaar en ouder wordt geconstateerd. Er is geen geen geneesmiddel voor, wel kan je er nog 20 jaar mee leven. Ik weet dus dat ik niet ouder zal gaan worden dan 40. Om er voor te zorgen dat ik 40 ga worden krijg ik Immunotherapie. Dat is een therapie die eiwitten omzet in anti-stoffen in het lichaam. Die stoffen vallen dan weer de Leukemie-cellen aan en de bedoeling is dus dat ik daar beter van ga worden.
Maar waar ik nog het meeste mee zit is het feit dat ik niet kan doen waar ik als klein meisje van droomde. Ik wou dolgraag kindjes, een leuke baan, de liefde van mijn leven en vooral de hele wereld zien en ontdekken. De liefde heb ik al. Het is een schat, hij is er altijd, geeft een knuffel als het nodig is en luistert elke keer weer naar de vreselijke vervloekingen die ik elke dag uitstort omdat ik zo ontzettend boos ben.
Gisteren is ook uit het bloedonderzoek naar voren gekomen dat ik een verhoog HCG-hormoon in mijn bloed heb zitten. Dat betekend dat ik zwanger ben. Ik heb een baby in mijn buik en ik heb kanker.
Ik wil niet kiezen tussen beter worden en een baby krijgen, volgens de arts kan het niet beide. Maar ik vind het ontzettend egoïstisch van mezelf als ik de baby zou houden, de baby heeft altijd een zieke en vermoeide moeder. Aan de andere kant, dit is wel de enige kans die ik krijg om een kindje te krijgen. Om een moeder te worden.
Ik weet heel erg goed dat het ontzettend stom is van mezelf ik om te kiezen voor de baby, vriendjelief kiest heel bewust voor mij. Maar hij heeft ook gezegd dat welke keuze ik ook maak, hij altijd achter mij zal staan en alle liefde die hij heeft ook aan de baby zal geven.
Hoe kan ik nu bewust een keuze maken? Ik heb al duizenden lijstjes geschreven vandaag. Maar elke keer spreekt mijn gevoel meer dan mijn verstand.
Jurks.
Ik ben nog niet zo lang lid van het Viva-forum en heb nog niet zo veel gepost, maar toch moet ik even wat van mijn hart.
Deze maand word ik 23 en ik heb Chronische Lymfatische Leukemie. Dit is een kankervorm die vooral bij mensen van 50 jaar en ouder wordt geconstateerd. Er is geen geen geneesmiddel voor, wel kan je er nog 20 jaar mee leven. Ik weet dus dat ik niet ouder zal gaan worden dan 40. Om er voor te zorgen dat ik 40 ga worden krijg ik Immunotherapie. Dat is een therapie die eiwitten omzet in anti-stoffen in het lichaam. Die stoffen vallen dan weer de Leukemie-cellen aan en de bedoeling is dus dat ik daar beter van ga worden.
Maar waar ik nog het meeste mee zit is het feit dat ik niet kan doen waar ik als klein meisje van droomde. Ik wou dolgraag kindjes, een leuke baan, de liefde van mijn leven en vooral de hele wereld zien en ontdekken. De liefde heb ik al. Het is een schat, hij is er altijd, geeft een knuffel als het nodig is en luistert elke keer weer naar de vreselijke vervloekingen die ik elke dag uitstort omdat ik zo ontzettend boos ben.
Gisteren is ook uit het bloedonderzoek naar voren gekomen dat ik een verhoog HCG-hormoon in mijn bloed heb zitten. Dat betekend dat ik zwanger ben. Ik heb een baby in mijn buik en ik heb kanker.
Ik wil niet kiezen tussen beter worden en een baby krijgen, volgens de arts kan het niet beide. Maar ik vind het ontzettend egoïstisch van mezelf als ik de baby zou houden, de baby heeft altijd een zieke en vermoeide moeder. Aan de andere kant, dit is wel de enige kans die ik krijg om een kindje te krijgen. Om een moeder te worden.
Ik weet heel erg goed dat het ontzettend stom is van mezelf ik om te kiezen voor de baby, vriendjelief kiest heel bewust voor mij. Maar hij heeft ook gezegd dat welke keuze ik ook maak, hij altijd achter mij zal staan en alle liefde die hij heeft ook aan de baby zal geven.
Hoe kan ik nu bewust een keuze maken? Ik heb al duizenden lijstjes geschreven vandaag. Maar elke keer spreekt mijn gevoel meer dan mijn verstand.
Jurks.
donderdag 30 september 2010 om 15:34
Wat een heftig verhaal.....
Je schrijft dat je niet beter kunt worden maar nog wel 40 zou kunnen worden....
later staan in je bericht dat je moet kiezen tussen beter worden of de baby ? Betekend dit dat als je zou kiezen voor de baby,moet stoppen met de medicatie die je nu gebruikt ?
Wat een moeilijke keuze....
Ik probeer in moeilijke situaties, altijd mijn gevoel te volgen....
Ik wil jullie veel sterkte en kracht wensen....
Je schrijft dat je niet beter kunt worden maar nog wel 40 zou kunnen worden....
later staan in je bericht dat je moet kiezen tussen beter worden of de baby ? Betekend dit dat als je zou kiezen voor de baby,moet stoppen met de medicatie die je nu gebruikt ?
Wat een moeilijke keuze....
Ik probeer in moeilijke situaties, altijd mijn gevoel te volgen....
Ik wil jullie veel sterkte en kracht wensen....
donderdag 30 september 2010 om 15:34
Mijn god dat is echt een dilemma... Wat geweldig dat je zwanger bent, maar wat vreselijk dat je zo ziek bent dat je het misschien niet kunt houden...
Ik hoop eigenlijik heel erg dat je hier mensen vindt die je vertellen dat het wel kan. Maar of dat realistisch is weet ik natuurlijk niet.
Heel veel sterkte met je beslissing. Ik wens je veel wijsheid en gezondheid.
Ik hoop eigenlijik heel erg dat je hier mensen vindt die je vertellen dat het wel kan. Maar of dat realistisch is weet ik natuurlijk niet.
Heel veel sterkte met je beslissing. Ik wens je veel wijsheid en gezondheid.
donderdag 30 september 2010 om 15:37
quote:margriett schreef op 30 september 2010 @ 15:34:
Wat een heftig verhaal.....
Je schrijft dat je niet beter kunt worden maar nog wel 40 zou kunnen worden....
later staan in je bericht dat je moet kiezen tussen beter worden of de baby ? Betekend dit dat als je zou kiezen voor de baby,moet stoppen met de medicatie die je nu gebruikt ?
Wat een moeilijke keuze....
Ik probeer in moeilijke situaties, altijd mijn gevoel te volgen....
Ik wil jullie veel sterkte en kracht wensen....Ja, dat zeg ik wel een beetje krom inderdaad. Ik moet inderdaad stoppen met de behandeling als ik de baby hou. Beter ga ik niet worden, wel kan ik "goed" door het leven gaan.
Wat een heftig verhaal.....
Je schrijft dat je niet beter kunt worden maar nog wel 40 zou kunnen worden....
later staan in je bericht dat je moet kiezen tussen beter worden of de baby ? Betekend dit dat als je zou kiezen voor de baby,moet stoppen met de medicatie die je nu gebruikt ?
Wat een moeilijke keuze....
Ik probeer in moeilijke situaties, altijd mijn gevoel te volgen....
Ik wil jullie veel sterkte en kracht wensen....Ja, dat zeg ik wel een beetje krom inderdaad. Ik moet inderdaad stoppen met de behandeling als ik de baby hou. Beter ga ik niet worden, wel kan ik "goed" door het leven gaan.
donderdag 30 september 2010 om 15:38
Hoe zou jij 't gevonden hebben als jij je moeder op jonge leeftijd al was verloren? Denk aan het verdriet wat je 'n eventueel kind aan zou doen. Niet alleen 'n zieke moeder, maar ook al heel jong je moeder zullen kwijtraken. Dat moet je toch niet willen? Dat mag toch uberhaupt geen dilemma zijn?
Verder sterkte met je ziekte, lijkt me vreselijk te weten wat je deadline is.
Verder sterkte met je ziekte, lijkt me vreselijk te weten wat je deadline is.
donderdag 30 september 2010 om 15:43
Heftig voor je Jurks!
Een beslissing die je niemand toewenst.
Hartstikke goed dat je er wel over nadenkt, ook al heb je nooit in deze positie willen zitten.
Wat gebeurt er als je de medicatie niet neemt?
Ga je dan dood? Is er een kans dat je vlak voor of na een bevalling overlijdt? Wat zijn de gevolgen voor een baby (tijdens de zwangerschap)?
Een beslissing die je niemand toewenst.
Hartstikke goed dat je er wel over nadenkt, ook al heb je nooit in deze positie willen zitten.
Wat gebeurt er als je de medicatie niet neemt?
Ga je dan dood? Is er een kans dat je vlak voor of na een bevalling overlijdt? Wat zijn de gevolgen voor een baby (tijdens de zwangerschap)?
donderdag 30 september 2010 om 15:44
quote:elninjoo schreef op 30 september 2010 @ 15:38:
Hoe zou jij 't gevonden hebben als jij je moeder op jonge leeftijd al was verloren? Denk aan het verdriet wat je 'n eventueel kind aan zou doen. Niet alleen 'n zieke moeder, maar ook al heel jong je moeder zullen kwijtraken. Dat moet je toch niet willen? Dat mag toch uberhaupt geen dilemma zijn?
Verder sterkte met je ziekte, lijkt me vreselijk te weten wat je deadline is.
Dat is dus wel een dilemma, anders had ik het niet hier neergezet. Het is afschuwelijk om jong ouders te verliezen, wel is het zo dat ik niet dagelijks ziek ben. Ik ben nog steeds bezig met mijn tweede studie, ik heb ontzettend leuk werk als docent en ik zal niet elke dag ziek in bed liggen a la komt-een-vrouw-bij-de-dokter.
Mijn gevoel en verstand liggen gewoon ontzettend niet op 1 lijn. Dat is het probleem.
Hoe zou jij 't gevonden hebben als jij je moeder op jonge leeftijd al was verloren? Denk aan het verdriet wat je 'n eventueel kind aan zou doen. Niet alleen 'n zieke moeder, maar ook al heel jong je moeder zullen kwijtraken. Dat moet je toch niet willen? Dat mag toch uberhaupt geen dilemma zijn?
Verder sterkte met je ziekte, lijkt me vreselijk te weten wat je deadline is.
Dat is dus wel een dilemma, anders had ik het niet hier neergezet. Het is afschuwelijk om jong ouders te verliezen, wel is het zo dat ik niet dagelijks ziek ben. Ik ben nog steeds bezig met mijn tweede studie, ik heb ontzettend leuk werk als docent en ik zal niet elke dag ziek in bed liggen a la komt-een-vrouw-bij-de-dokter.
Mijn gevoel en verstand liggen gewoon ontzettend niet op 1 lijn. Dat is het probleem.
donderdag 30 september 2010 om 15:46
quote:scroppino schreef op 30 september 2010 @ 15:43:
Heftig voor je Jurks!
Een beslissing die je niemand toewenst.
Hartstikke goed dat je er wel over nadenkt, ook al heb je nooit in deze positie willen zitten.
Wat gebeurt er als je de medicatie niet neemt?
Ga je dan dood? Is er een kans dat je vlak voor of na een bevalling overlijdt? Wat zijn de gevolgen voor een baby (tijdens de zwangerschap)?
Ik ben nog niet eens begonnen met mijn medicatie! Volgende week is dus de datum dat ik voor het eerst een infuus aan mijn arm geslingerd krijg. Dus voor die datum moet ik weten of ik wel of niet het kindje hou.
of ik dood ga voor of na de bevalling is niet bekend. Wel is bekend dat het een zware zwangerschap kan worden. Vooral omdat ik bijna geen afweersysteem meer heb.
Heftig voor je Jurks!
Een beslissing die je niemand toewenst.
Hartstikke goed dat je er wel over nadenkt, ook al heb je nooit in deze positie willen zitten.
Wat gebeurt er als je de medicatie niet neemt?
Ga je dan dood? Is er een kans dat je vlak voor of na een bevalling overlijdt? Wat zijn de gevolgen voor een baby (tijdens de zwangerschap)?
Ik ben nog niet eens begonnen met mijn medicatie! Volgende week is dus de datum dat ik voor het eerst een infuus aan mijn arm geslingerd krijg. Dus voor die datum moet ik weten of ik wel of niet het kindje hou.
of ik dood ga voor of na de bevalling is niet bekend. Wel is bekend dat het een zware zwangerschap kan worden. Vooral omdat ik bijna geen afweersysteem meer heb.
donderdag 30 september 2010 om 15:50
quote:Jurks schreef op 30 september 2010 @ 15:44:
[...]
Dat is dus wel een dilemma, anders had ik het niet hier neergezet. Het is afschuwelijk om jong ouders te verliezen, wel is het zo dat ik niet dagelijks ziek ben. Ik ben nog steeds bezig met mijn tweede studie, ik heb ontzettend leuk werk als docent en ik zal niet elke dag ziek in bed liggen a la komt-een-vrouw-bij-de-dokter.
Mijn gevoel en verstand liggen gewoon ontzettend niet op 1 lijn. Dat is het probleem.
Maar als je niet ouder wordt dan pakweg 40, dan zul je dus 'n eventueel kind bewust aandoen dat het z'n moeder als puber kwijtraakt. Als het al niet eerder slecht met je gaat omdat je de behandeling maandenlang stil moet leggen en je lichaam geweld aan zou doen door zwangerschap/bevalling.
Natuurlijk kunnen gezonde ouders ook opeens ziek worden en sterven, maar zeker weten dat je je kind al heel jong wees gaat maken, dat vind ik persoonlijk 'n egoistische keuze.
[...]
Dat is dus wel een dilemma, anders had ik het niet hier neergezet. Het is afschuwelijk om jong ouders te verliezen, wel is het zo dat ik niet dagelijks ziek ben. Ik ben nog steeds bezig met mijn tweede studie, ik heb ontzettend leuk werk als docent en ik zal niet elke dag ziek in bed liggen a la komt-een-vrouw-bij-de-dokter.
Mijn gevoel en verstand liggen gewoon ontzettend niet op 1 lijn. Dat is het probleem.
Maar als je niet ouder wordt dan pakweg 40, dan zul je dus 'n eventueel kind bewust aandoen dat het z'n moeder als puber kwijtraakt. Als het al niet eerder slecht met je gaat omdat je de behandeling maandenlang stil moet leggen en je lichaam geweld aan zou doen door zwangerschap/bevalling.
Natuurlijk kunnen gezonde ouders ook opeens ziek worden en sterven, maar zeker weten dat je je kind al heel jong wees gaat maken, dat vind ik persoonlijk 'n egoistische keuze.
donderdag 30 september 2010 om 15:55
quote:elninjoo schreef op 30 september 2010 @ 15:38:
Hoe zou jij 't gevonden hebben als jij je moeder op jonge leeftijd al was verloren? Denk aan het verdriet wat je 'n eventueel kind aan zou doen. Niet alleen 'n zieke moeder, maar ook al heel jong je moeder zullen kwijtraken. Dat moet je toch niet willen? Dat mag toch uberhaupt geen dilemma zijn?
Verder sterkte met je ziekte, lijkt me vreselijk te weten wat je deadline is.Elninjo, in mijn omgeving heb ik helaas moeten zien, dat het leven niet zo simpel is. Ik heb verschillende kinderen hun papa of mama zien verliezen, aan een ongeluk of een ziekte die zomaar kwam en niet te genezen was. Ik kan me Jurks haar dilemma uitstekend voorstellen. Het is een hele nare keuze, maar wat vind je omgeving er van. Je man of je ouders, heb je daar steun aan?
Hoe zou jij 't gevonden hebben als jij je moeder op jonge leeftijd al was verloren? Denk aan het verdriet wat je 'n eventueel kind aan zou doen. Niet alleen 'n zieke moeder, maar ook al heel jong je moeder zullen kwijtraken. Dat moet je toch niet willen? Dat mag toch uberhaupt geen dilemma zijn?
Verder sterkte met je ziekte, lijkt me vreselijk te weten wat je deadline is.Elninjo, in mijn omgeving heb ik helaas moeten zien, dat het leven niet zo simpel is. Ik heb verschillende kinderen hun papa of mama zien verliezen, aan een ongeluk of een ziekte die zomaar kwam en niet te genezen was. Ik kan me Jurks haar dilemma uitstekend voorstellen. Het is een hele nare keuze, maar wat vind je omgeving er van. Je man of je ouders, heb je daar steun aan?
Ik prefereer de hemel omwille van het klimaat, maar de hel omwille van het gezelschap.
donderdag 30 september 2010 om 15:55
quote:Jurks schreef op 30 september 2010 @ 15:46:
[...]
Ik ben nog niet eens begonnen met mijn medicatie! Volgende week is dus de datum dat ik voor het eerst een infuus aan mijn arm geslingerd krijg. Dus voor die datum moet ik weten of ik wel of niet het kindje hou.
of ik dood ga voor of na de bevalling is niet bekend. Wel is bekend dat het een zware zwangerschap kan worden. Vooral omdat ik bijna geen afweersysteem meer heb.Is het dan niet 'n bewust destructieve gedachte om het lot 'n handje op weg te helpen als je dit zou doorzetten? Weten dat je nog maar x-tijd hebt en dus iets doen waardoor je lichaam er 'n stuk sneller mee op zal houden en je niet meer zolang op je 'doodvonnis' hoeft te wachten?
[...]
Ik ben nog niet eens begonnen met mijn medicatie! Volgende week is dus de datum dat ik voor het eerst een infuus aan mijn arm geslingerd krijg. Dus voor die datum moet ik weten of ik wel of niet het kindje hou.
of ik dood ga voor of na de bevalling is niet bekend. Wel is bekend dat het een zware zwangerschap kan worden. Vooral omdat ik bijna geen afweersysteem meer heb.Is het dan niet 'n bewust destructieve gedachte om het lot 'n handje op weg te helpen als je dit zou doorzetten? Weten dat je nog maar x-tijd hebt en dus iets doen waardoor je lichaam er 'n stuk sneller mee op zal houden en je niet meer zolang op je 'doodvonnis' hoeft te wachten?
donderdag 30 september 2010 om 15:57
quote:Jurks schreef op 30 september 2010 @ 15:54:
Ik heb zelf ook al meerdere malen aangegeven dat het een egoïstische keuze zal zijn. Maar is het wel echt zo egoïstisch? Het kind heeft namelijk nog wel de vader..Er is helemaal nog geen kind, dus je kunt het 'n hoop ellende besparen. Net zoals je je vriend de ellende bespaart en je ouders die jou waarschijnlijk nog sneller zullen zien aftakelen.
Ik heb zelf ook al meerdere malen aangegeven dat het een egoïstische keuze zal zijn. Maar is het wel echt zo egoïstisch? Het kind heeft namelijk nog wel de vader..Er is helemaal nog geen kind, dus je kunt het 'n hoop ellende besparen. Net zoals je je vriend de ellende bespaart en je ouders die jou waarschijnlijk nog sneller zullen zien aftakelen.
donderdag 30 september 2010 om 15:58
quote:Jurks schreef op 30 september 2010 @ 15:54:
Ik heb zelf ook al meerdere malen aangegeven dat het een egoïstische keuze zal zijn. Maar is het wel echt zo egoïstisch? Het kind heeft namelijk nog wel de vader..Nee die keuze is niet egoïstisch, dat heeft alles met gevoelens te maken. Als jij die ziekte niet gehad, dan hadden de bloemen, de vlaggen en de ballonnen niet aangesleept kunnen worden. Jij bent te jong voor die ziekte en het is gewoon kut dat je weet dat je dingen moet doorstrepen. Het feit dat je je afvraagt of het goed is voor het kindje toont dat je verantwoordelijk bent. Denk er goed over na, praat er heel lang over met je man met de voors en de tegens.Je bent pas 23 meis dit soort vragen hadden niet gemoeten, maar helaas is het wel zo.
Ik heb zelf ook al meerdere malen aangegeven dat het een egoïstische keuze zal zijn. Maar is het wel echt zo egoïstisch? Het kind heeft namelijk nog wel de vader..Nee die keuze is niet egoïstisch, dat heeft alles met gevoelens te maken. Als jij die ziekte niet gehad, dan hadden de bloemen, de vlaggen en de ballonnen niet aangesleept kunnen worden. Jij bent te jong voor die ziekte en het is gewoon kut dat je weet dat je dingen moet doorstrepen. Het feit dat je je afvraagt of het goed is voor het kindje toont dat je verantwoordelijk bent. Denk er goed over na, praat er heel lang over met je man met de voors en de tegens.Je bent pas 23 meis dit soort vragen hadden niet gemoeten, maar helaas is het wel zo.
Ik prefereer de hemel omwille van het klimaat, maar de hel omwille van het gezelschap.
donderdag 30 september 2010 om 15:59
Ik wil jou zowiezo heel veel sterkte wensen, Ik denk zelf dat jij je gevoel moet volgen.
Dit is niet niks, Maar het heeft mischien zo moeten zijn.
Kun je hier niet goed met je arts over spreken?
Mischien kan hij je de risico's vertellen, En dan kun je nog een zelf een keuze maken.
Weet je al hoe ver je bent?
Dit is niet niks, Maar het heeft mischien zo moeten zijn.
Kun je hier niet goed met je arts over spreken?
Mischien kan hij je de risico's vertellen, En dan kun je nog een zelf een keuze maken.
Weet je al hoe ver je bent?
donderdag 30 september 2010 om 16:00
Jurks, dat je zo ziek bent weet je vast heel kort?
Want als ik je andere reacties lees in topics zie ik hier niks over terug..
Ik wil je dus heel veel sterkte wensen!! Lijkt me een vreselijk bericht wanneer je zo jong en vol in leven staat! (wij zijn bijna net zo oud) Net weer begonnen met hockey, trek je dat wel???
Wat betreft een kindje.. ik zou denk ik mijn gevoel volgen!
Voor hetzelfde geldt mankeerde je niks en zou je over 2 jaar overlijden aan een hartstilstand.. Wij mensen zijn nou eenmaal erg kwetsbaar..
Want als ik je andere reacties lees in topics zie ik hier niks over terug..
Ik wil je dus heel veel sterkte wensen!! Lijkt me een vreselijk bericht wanneer je zo jong en vol in leven staat! (wij zijn bijna net zo oud) Net weer begonnen met hockey, trek je dat wel???
Wat betreft een kindje.. ik zou denk ik mijn gevoel volgen!
Voor hetzelfde geldt mankeerde je niks en zou je over 2 jaar overlijden aan een hartstilstand.. Wij mensen zijn nou eenmaal erg kwetsbaar..
donderdag 30 september 2010 om 16:00
quote:elninjoo schreef op 30 september 2010 @ 15:57:
[...]
Er is helemaal nog geen kind, dus je kunt het 'n hoop ellende besparen. Net zoals je je vriend de ellende bespaart en je ouders die jou waarschijnlijk nog sneller zullen zien aftakelen.Kan het minder cru?
[...]
Er is helemaal nog geen kind, dus je kunt het 'n hoop ellende besparen. Net zoals je je vriend de ellende bespaart en je ouders die jou waarschijnlijk nog sneller zullen zien aftakelen.Kan het minder cru?
Ik prefereer de hemel omwille van het klimaat, maar de hel omwille van het gezelschap.
donderdag 30 september 2010 om 16:00
quote:elninjoo schreef op 30 september 2010 @ 15:55:
[...]
Is het dan niet 'n bewust destructieve gedachte om het lot 'n handje op weg te helpen als je dit zou doorzetten? Weten dat je nog maar x-tijd hebt en dus iets doen waardoor je lichaam er 'n stuk sneller mee op zal houden en je niet meer zolang op je 'doodvonnis' hoeft te wachten?
Dit vind ik oprecht een nare beschuldiging! Hoe kom je erbij dat ik nu al dood zou willen?! Ik geniet onwijs van mijn leventje, ik heb een lief vriendje, geweldige vrienden en iedereen zal altijd voor mij klaar staan.. Dus hoe je het in je botte hoofd haalt om zoiets te zeggen.. snap ik niet helemaal?
Mocht ik er wel sneller mee willen ophouden dan neem ik wel een overdosis. Dan zal ik echt nooit niet een baby op het spel zetten!
[...]
Is het dan niet 'n bewust destructieve gedachte om het lot 'n handje op weg te helpen als je dit zou doorzetten? Weten dat je nog maar x-tijd hebt en dus iets doen waardoor je lichaam er 'n stuk sneller mee op zal houden en je niet meer zolang op je 'doodvonnis' hoeft te wachten?
Dit vind ik oprecht een nare beschuldiging! Hoe kom je erbij dat ik nu al dood zou willen?! Ik geniet onwijs van mijn leventje, ik heb een lief vriendje, geweldige vrienden en iedereen zal altijd voor mij klaar staan.. Dus hoe je het in je botte hoofd haalt om zoiets te zeggen.. snap ik niet helemaal?
Mocht ik er wel sneller mee willen ophouden dan neem ik wel een overdosis. Dan zal ik echt nooit niet een baby op het spel zetten!
donderdag 30 september 2010 om 16:00
quote:elninjoo schreef op 30 september 2010 @ 15:55:
[...]
Is het dan niet 'n bewust destructieve gedachte om het lot 'n handje op weg te helpen als je dit zou doorzetten? Weten dat je nog maar x-tijd hebt en dus iets doen waardoor je lichaam er 'n stuk sneller mee op zal houden en je niet meer zolang op je 'doodvonnis' hoeft te wachten?
Dit vind ik oprecht een nare beschuldiging! Hoe kom je erbij dat ik nu al dood zou willen?! Ik geniet onwijs van mijn leventje, ik heb een lief vriendje, geweldige vrienden en iedereen zal altijd voor mij klaar staan.. Dus hoe je het in je botte hoofd haalt om zoiets te zeggen.. snap ik niet helemaal?
Mocht ik er wel sneller mee willen ophouden dan neem ik wel een overdosis. Dan zal ik echt nooit niet een baby op het spel zetten!
[...]
Is het dan niet 'n bewust destructieve gedachte om het lot 'n handje op weg te helpen als je dit zou doorzetten? Weten dat je nog maar x-tijd hebt en dus iets doen waardoor je lichaam er 'n stuk sneller mee op zal houden en je niet meer zolang op je 'doodvonnis' hoeft te wachten?
Dit vind ik oprecht een nare beschuldiging! Hoe kom je erbij dat ik nu al dood zou willen?! Ik geniet onwijs van mijn leventje, ik heb een lief vriendje, geweldige vrienden en iedereen zal altijd voor mij klaar staan.. Dus hoe je het in je botte hoofd haalt om zoiets te zeggen.. snap ik niet helemaal?
Mocht ik er wel sneller mee willen ophouden dan neem ik wel een overdosis. Dan zal ik echt nooit niet een baby op het spel zetten!
donderdag 30 september 2010 om 16:01
Als de kans maar enigszins aanwezig is dat je tijdens of na een bevalling zou kunnen overlijden dan zou ik het risico niet nemen.
Ook als je slecht uit een zwangerschap zou kunnen komen, zou ik er ook niet aan beginnen.
Een baby in zo'n ziek lichaam, de kans is aanwezig dat de baby ook niet gezond geboren gaat worden. Als de baby al die maanden blijft zitten.
Je baby weg laten halen zal ontzettend zwaar zijn, maar denk je ook niet dat het heel verdrietig, zwaar en frustrerend is als je als moeder niet goed voor je kind kunt zorgen?
Je zult je kind ongetwijfeld alle liefde van de wereld geven, maar helaas is er veel meer voor nodig.
Ook als je slecht uit een zwangerschap zou kunnen komen, zou ik er ook niet aan beginnen.
Een baby in zo'n ziek lichaam, de kans is aanwezig dat de baby ook niet gezond geboren gaat worden. Als de baby al die maanden blijft zitten.
Je baby weg laten halen zal ontzettend zwaar zijn, maar denk je ook niet dat het heel verdrietig, zwaar en frustrerend is als je als moeder niet goed voor je kind kunt zorgen?
Je zult je kind ongetwijfeld alle liefde van de wereld geven, maar helaas is er veel meer voor nodig.
donderdag 30 september 2010 om 16:02
Ik ben het eigenlijk wel met Elninjoo eens.
Als je nu nog maar maximaal 20 jaar hebt, wil je dan niet nog het liefst die jaren zo goed mogelijk doorbrengen?
Ja, tuurlijk wil je dat. Maar als je moet stoppen met de medicatie, gaat je gezondheid waarschijnlijk achteruit. Dan heb je minder tijd om nog te genieten van het leven.
Als je nu nog maar maximaal 20 jaar hebt, wil je dan niet nog het liefst die jaren zo goed mogelijk doorbrengen?
Ja, tuurlijk wil je dat. Maar als je moet stoppen met de medicatie, gaat je gezondheid waarschijnlijk achteruit. Dan heb je minder tijd om nog te genieten van het leven.
