Gezondheid
alle pijlers
Dementerende ouder
dinsdag 4 juni 2019 09:24
Dag allemaal,
Ik schrijf al vele jaren (zeker acht jaar) op het forum, maar maak nu een nieuwe Nick aan voor dit specifieke onderwerp, omdat dit verhaal me in combinatie met al het andere dat ik hier schrijf wel behoorlijk herkenbaar maakt en ik vind juist de anonimiteit hier erg prettig.
Mijn verhaal is het volgende:
Ik heb een dementerende moeder die er alleen voorstaat, geen partner. Wij, ik en sibs, zijn er wel voor haar. Ook heeft ze een redelijk grote familie. Helaas zijn de verhoudingen niet helemaal soepel en is ook niet iedereen het eens met de diagnose en behandeling. Dat laatste is zeer frustrerend. Ik heb hierdoor ook al eens conflicten gehad met ooms en tantes die vinden dat wij niet goed voor onze moeder zorgen.
Ik heb het daar moeilijk mee, niet in de laatste plaats omdat ik mijn moeder als steun en toeverlaat al kwijt ben. Wij hebben jonge kinderen en ik kan mijn moeder bijvoorbeeld niet meer laten oppassen of om advies vragen.
Ik wil hier graag van me afschrijven. Mocht er al een dergelijk topic zijn, dan sluit ik me graag aan. Alleen ik kon het niet vinden.
Ik hoor graag van jullie, dank!
Ik schrijf al vele jaren (zeker acht jaar) op het forum, maar maak nu een nieuwe Nick aan voor dit specifieke onderwerp, omdat dit verhaal me in combinatie met al het andere dat ik hier schrijf wel behoorlijk herkenbaar maakt en ik vind juist de anonimiteit hier erg prettig.
Mijn verhaal is het volgende:
Ik heb een dementerende moeder die er alleen voorstaat, geen partner. Wij, ik en sibs, zijn er wel voor haar. Ook heeft ze een redelijk grote familie. Helaas zijn de verhoudingen niet helemaal soepel en is ook niet iedereen het eens met de diagnose en behandeling. Dat laatste is zeer frustrerend. Ik heb hierdoor ook al eens conflicten gehad met ooms en tantes die vinden dat wij niet goed voor onze moeder zorgen.
Ik heb het daar moeilijk mee, niet in de laatste plaats omdat ik mijn moeder als steun en toeverlaat al kwijt ben. Wij hebben jonge kinderen en ik kan mijn moeder bijvoorbeeld niet meer laten oppassen of om advies vragen.
Ik wil hier graag van me afschrijven. Mocht er al een dergelijk topic zijn, dan sluit ik me graag aan. Alleen ik kon het niet vinden.
Ik hoor graag van jullie, dank!
anoniem_64a4a4726d758 wijzigde dit bericht op 04-06-2019 09:34
Reden: Kleine aanpassing
Reden: Kleine aanpassing
0.58% gewijzigd
vrijdag 23 oktober 2020 22:00
Bij mijn moeder waren de verschijnselen meer dan een jaar, ze was al volledig afhankelijk van hulp met financieen en boodschappen, zelf vond ze dat ze nog alles kon. Pillen slikken vergat ze ook al tijden. Maar je moest niet vergeten om haar bankpasje weer in te leveren na boodschappen doen, want dat is haar zelfstandigheid nog. Ze is niet achterlijk, haha! Toch snapte ze wel dat er iets geregeld moest worden ivm bankzaken en heeft ze toegestemd in een levenstestament, waarin tegelijk ook de verantwoordelijkheid van zorg naar ons is overgeheveld. Met een smoesje naar de huisarts meegenomen voor een controle en die verwees haar naar de geriater.blibla schreef: ↑23-10-2020 20:55Waren jullie ouders daar wel toe bereid? En wat heeft het jullie/je ouder opgeleverd om de diagnose te weten? Genezen kan het toch niet, geeft het dan niet alleen maar veel verdriet? Natuurlijk is een diagnose in een later stadium nodig om de juiste hulp te krijgen, maar wat is daar dan het meest geschikte moment voor?
En ik ben ook benieuwd of het bij jullie ouders ook begonnen is met extreme boosheid/gedragsverandering? Soms twijfelen we toch nog en denken we dat hij misschien depressief is. Helaas valt er met hem zelf niet over zijn gedrag te praten...
Daar kreeg ze te horen: " Mevrouw, u heeft Alzheimer en hulp nodig." Na thuiskomst vond ze het nog steeds onzin, alle oude mensen vergeten wel eens wat.
Nu zijn we bijna vier maanden verder en ze is gewend geraakt aan de 'pillencontroleurs', maar ze heeft meer nodig dan dat en het helpen bij douchen en haren wassen vind ze ook niks. "Al die ouwe wijven die zeggen dat ik dit of dat moet doen."
Ik: "Mam, die zijn jonger dan ik, vind je mij ook een oud wijf?"
Moest ik erg om lachen, natuurlijk kan ik ook helpen met douchen en haren wassen, dat heb ik ook gedaan, maar ik wil ook graag dat een prof meehelpt en ik gewoon eens gezellig naar mijn moeder kan gaan voor een kletspraatje met koffie ipv de hele tijd rondkijken wat er allemaal moet gebeuren, ik ben blij met die thuiszorg, dat voelt toch als gedeelde verantwoordelijkheid.
En dan is mijn moeder 89 jaar, vroeg-dementerend is nog schrijnender.
https://www.npostart.nl/fryslan-dok/23- ... W_04066656
zaterdag 24 oktober 2020 11:36
Bij mijn vader was het vasculaire dementie door een cva, mijn schoonmoeder had alzheimer. Mijn schoonmoeder was jong, rond de 63, toen het begon op te vallen. Veel herhalen, afwezig tijdens gesprekken met meerdere mensen door het niet kunnen volgen/verwerken van de informatie. Wellicht heeft autisme meegespeeld in het proces, mijn zwager heeft pas geleden de diagnose gehad, hij was toen achter in de 40. Het komt ook vaker voor in de familie van moeders kant. Schoonmoeder heet in het begin als een loopdrang ontwikkeld en dat is alleen maar erger geworden.blibla schreef: ↑23-10-2020 20:55Ook ik lees mee en wil graag wat laten horen. Bij mijn vader is bijna 2 jaar geleden ook MCI vastgesteld. Sinds enkele maanden is zijn gedrag extreem veranderd. Boos, boos, boos, vaak op het agressieve af. Niemand doet meer iets goed en iedereen krijgt echt de volle laag. Wij als familie vermoeden dat hij dementerend is, maar twijfelen over hoe nu verder. Ik ben benieuwd hoe dit bij jullie ouders is gegaan. Mijn vader zal echt met geen stok naar de huisarts te krijgen zijn om te onderzoeken of hij misschien dementerend is. Dat was met de diagnose MCI al een ding.
Waren jullie ouders daar wel toe bereid? En wat heeft het jullie/je ouder opgeleverd om de diagnose te weten? Genezen kan het toch niet, geeft het dan niet alleen maar veel verdriet? Natuurlijk is een diagnose in een later stadium nodig om de juiste hulp te krijgen, maar wat is daar dan het meest geschikte moment voor?
En ik ben ook benieuwd of het bij jullie ouders ook begonnen is met extreme boosheid/gedragsverandering? Soms twijfelen we toch nog en denken we dat hij misschien depressief is. Helaas valt er met hem zelf niet over zijn gedrag te praten...
Mijn vader werd, roekeloos, ondeugend en vrolijk, je moest alleen niet zeggen dat hij iets niet mocht doen.
Gedragsveranderingen zijn zo onvoorspelbaar bij mensen met hersenaandoeningen. Kan het zijn dat je vader misschien heel erg boos is omdat hij in de gaten heeft dat er iets mis is met hem maar niet precies weet wat? Er zijn psychologen die gespecialiseerd zijn in begeleiden van mensen met dementie.
Een diagnose is wel fijn, zeker nu er al gedragsveranderingen te zien zijn.
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
zondag 25 oktober 2020 17:43
Hallo allemaal,
Ik lees al behoorlijk lang mee op het forum, maar voor dit topic toch maar even aangemeld.
Mijn vader heeft twee jaar terug de diagnose alzheimer gekregen. Hij is nog niet zo oud; <65. Hij weet wel wat hij heeft, hij denkt alleen dat hij nog wel beter gaat worden. Niet meer mogen autorijden daar begreep hij niets van. Sinds een tijdje gaat hij naar de dagbesteding, wat wel goed is voor mijn moeder want hij is echt mega aanhankelijk geworden richting haar. We dachten dat dat nog wel een dingetje zou worden, maar dat viel gelukkig erg mee.
Ik merk aan mezelf dat ik wel echt een muur heb opgebouwd al. Er écht over praten doe ik dan ook niet zo makkelijk, als mensen er naar vragen houd ik het luchtig en zet ik mijn beste pokerface op.
Ik lees al behoorlijk lang mee op het forum, maar voor dit topic toch maar even aangemeld.
Mijn vader heeft twee jaar terug de diagnose alzheimer gekregen. Hij is nog niet zo oud; <65. Hij weet wel wat hij heeft, hij denkt alleen dat hij nog wel beter gaat worden. Niet meer mogen autorijden daar begreep hij niets van. Sinds een tijdje gaat hij naar de dagbesteding, wat wel goed is voor mijn moeder want hij is echt mega aanhankelijk geworden richting haar. We dachten dat dat nog wel een dingetje zou worden, maar dat viel gelukkig erg mee.
Ik merk aan mezelf dat ik wel echt een muur heb opgebouwd al. Er écht over praten doe ik dan ook niet zo makkelijk, als mensen er naar vragen houd ik het luchtig en zet ik mijn beste pokerface op.
anoniem_64abee12bcc4e wijzigde dit bericht op 25-10-2020 18:21
0.33% gewijzigd
woensdag 28 oktober 2020 15:28
Charlie, het hangt er bij mij vanaf wie er naar vraagt en hoe emotioneel ik er zelf op dat moment onder ben of ik er veel over vertel of praat. Bij mensen die dichterbij me staan laat ik wel meer merken wat het met me doet.
Hoeveel dagen gaat je vader naar de dagbesteding? Mijn vader gaat nu 1 dag, maar 2 dagen zou beter zijn voor mijn moeder. Ze denkt alleen dat hij dat (nog) niet wil. Maar voor haar wel, ze gaat er echt aan onderdoor anders. Hij gaat sinds een maand naar een andere en ze merkt wel dat deze beter bij hem past, wat minder weerstand om te gaan lijkt het, dus ergens blijft er toch iets van hangen hoe het de keer daarvoor was.
Komende vrijdag zijn ze 50 jaar getrouwd. Een feestelijke dag met een triest randje... ik hoop dat hij zich die dag in ieder geval realiseert dat zijn vrouw ook echt zijn vrouw is en blijven mijn moeder de boze buien bespaart
Hoeveel dagen gaat je vader naar de dagbesteding? Mijn vader gaat nu 1 dag, maar 2 dagen zou beter zijn voor mijn moeder. Ze denkt alleen dat hij dat (nog) niet wil. Maar voor haar wel, ze gaat er echt aan onderdoor anders. Hij gaat sinds een maand naar een andere en ze merkt wel dat deze beter bij hem past, wat minder weerstand om te gaan lijkt het, dus ergens blijft er toch iets van hangen hoe het de keer daarvoor was.
Komende vrijdag zijn ze 50 jaar getrouwd. Een feestelijke dag met een triest randje... ik hoop dat hij zich die dag in ieder geval realiseert dat zijn vrouw ook echt zijn vrouw is en blijven mijn moeder de boze buien bespaart
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
vrijdag 30 oktober 2020 20:52
Gefeliciteerd met de trouwdag van je ouders! Hoe is de dag verlopen? Nog wel een beetje kunnen vieren?Juultje schreef: ↑28-10-2020 15:28Charlie, het hangt er bij mij vanaf wie er naar vraagt en hoe emotioneel ik er zelf op dat moment onder ben of ik er veel over vertel of praat. Bij mensen die dichterbij me staan laat ik wel meer merken wat het met me doet.
Hoeveel dagen gaat je vader naar de dagbesteding? Mijn vader gaat nu 1 dag, maar 2 dagen zou beter zijn voor mijn moeder. Ze denkt alleen dat hij dat (nog) niet wil. Maar voor haar wel, ze gaat er echt aan onderdoor anders. Hij gaat sinds een maand naar een andere en ze merkt wel dat deze beter bij hem past, wat minder weerstand om te gaan lijkt het, dus ergens blijft er toch iets van hangen hoe het de keer daarvoor was.
Komende vrijdag zijn ze 50 jaar getrouwd. Een feestelijke dag met een triest randje... ik hoop dat hij zich die dag in ieder geval realiseert dat zijn vrouw ook echt zijn vrouw is en blijven mijn moeder de boze buien bespaart
Ik vind het zelf wel moeilijk om er emotioneel over te zijn, omdat ik voor mezelf eigenlijk nog niet geaccepteerd heb dat dit misschien iets is waar ik emotioneel over 'mag' zijn ofzo. Ik merk ook dat ik mezelf bescherm en eigenlijk wat afstand neem van mijn vader. Goed dat jij wel bij de mensen die dichterbij je staan daarover kan praten!
Hij gaat twee dagen naar de dagbesteding en dat is inderdaad ook heel goed voor mijn moeder. Net voordat hij ging, had zij het wel echt heel zwaar. Dit heeft de druk een beetje verlaagd. Fijn dat de nieuwe dagbesteding beter bij jouw vader past!
zaterdag 31 oktober 2020 11:13
Dank je Charlie! We hadden een onverwacht leuke avond, het was heel gezellig, veel gelachen en gepraat. Wel af en toe een paar boze momenten, omdat hij dingen niet begreep, maar het ging zo veel beter dan ik vooraf had gedacht. Lekker gegeten ook.
Dat is ook moeilijk hoor, het zelf accepteren dat je vader ziek is, het afstand nemen herken ik ook wel. Dat heb ik soms ook puur uit zelfbescherming. Het is een lang proces van accepteren en tegelijk ook stukje bij beetje afscheid nemen van hoe je vader altijd was.
Fijn dat hij 2 dagen op de dagbesteding terecht kan, zodat je moeder het dan wat beter aan kan. Gaat hij er makkelijk heen elke keer?
Dat is ook moeilijk hoor, het zelf accepteren dat je vader ziek is, het afstand nemen herken ik ook wel. Dat heb ik soms ook puur uit zelfbescherming. Het is een lang proces van accepteren en tegelijk ook stukje bij beetje afscheid nemen van hoe je vader altijd was.
Fijn dat hij 2 dagen op de dagbesteding terecht kan, zodat je moeder het dan wat beter aan kan. Gaat hij er makkelijk heen elke keer?
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
zaterdag 31 oktober 2020 11:15
Het gaat vandaag wat minder hoor ik net, hij is heel verdrietig omdat hij veel met zijn ouders bezig is. Die zijn al lang geleden overleden, maar omdat hij soms ver terug in de tijd leeft, is dat voor hem dan nog erg dichtbij. Zijn vader is overleden toen hij zelf pas 10 was en dat heeft hij nooit goed verwerkt.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
zondag 1 november 2020 11:28
Wat fijn dat het een goede avond was!Juultje schreef: ↑31-10-2020 11:13Dank je Charlie! We hadden een onverwacht leuke avond, het was heel gezellig, veel gelachen en gepraat. Wel af en toe een paar boze momenten, omdat hij dingen niet begreep, maar het ging zo veel beter dan ik vooraf had gedacht. Lekker gegeten ook.
Dat is ook moeilijk hoor, het zelf accepteren dat je vader ziek is, het afstand nemen herken ik ook wel. Dat heb ik soms ook puur uit zelfbescherming. Het is een lang proces van accepteren en tegelijk ook stukje bij beetje afscheid nemen van hoe je vader altijd was.
Fijn dat hij 2 dagen op de dagbesteding terecht kan, zodat je moeder het dan wat beter aan kan. Gaat hij er makkelijk heen elke keer?
Ja hij gaat er gelukkig meestal wel makkelijk heen. De eerste keer was moeilijk omdat hij toen pas begreep dat mijn moeder niet meegaat.
zondag 1 november 2020 11:32
O hè vervelend zeg! Gaat het inmiddels wel weer beter? Ik herken dat in het verleden leven inderdaad wel.Juultje schreef: ↑31-10-2020 11:15Het gaat vandaag wat minder hoor ik net, hij is heel verdrietig omdat hij veel met zijn ouders bezig is. Die zijn al lang geleden overleden, maar omdat hij soms ver terug in de tijd leeft, is dat voor hem dan nog erg dichtbij. Zijn vader is overleden toen hij zelf pas 10 was en dat heeft hij nooit goed verwerkt.
zondag 22 november 2020 11:38
Ik kreeg net een appje van mijn moeder dat mijn vader haar geslagen heeft. Hij was vannacht heel boos en probeerde haar te slaan, maar dat lukte niet. Vanmorgen vroeg was hij weer ergens boos om en wilde dat ze uit bed ging, toen heeft hij haar op haar rug geslagen
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
zondag 22 november 2020 12:55
Dit is echt wel een signaal dat hij beter af is elders. Zeker voor je moeder. Degene die het dichtstbij staan zijn vaak het slachtoffer van het (agressief) gedrag. Neem contact op met de casemanager voordat dit nog verder escaleert en gewonden vallen.Juultje schreef: ↑22-11-2020 11:38Ik kreeg net een appje van mijn moeder dat mijn vader haar geslagen heeft. Hij was vannacht heel boos en probeerde haar te slaan, maar dat lukte niet. Vanmorgen vroeg was hij weer ergens boos om en wilde dat ze uit bed ging, toen heeft hij haar op haar rug geslagen
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
zaterdag 28 november 2020 06:40
Na een tijdje stil geweest te zijn, vandaag een bericht, een van de laatste.
Mijn vader is gisteren overleden. Niet geheel plotseling, maar wel heel snel gegaan.
Het geeft een vreemd gevoel. Eindelijk de rust waar hij aan toe was...
Door corona is het bezoek een aantal keer uitgesteld. De laatste keer herkende hij me nauwelijks. De mooie herinneringen blijven.
Nu de dagen tot de begrafenis. Ik ben niet vaak bij een begrafenis aanwezig geweest. Door corona zal het nu allemaal anders zijn. Misschien wel prettiger, dat kan natuurlijk. Ik wacht het maar af.....
Mijn vader is gisteren overleden. Niet geheel plotseling, maar wel heel snel gegaan.
Het geeft een vreemd gevoel. Eindelijk de rust waar hij aan toe was...
Door corona is het bezoek een aantal keer uitgesteld. De laatste keer herkende hij me nauwelijks. De mooie herinneringen blijven.
Nu de dagen tot de begrafenis. Ik ben niet vaak bij een begrafenis aanwezig geweest. Door corona zal het nu allemaal anders zijn. Misschien wel prettiger, dat kan natuurlijk. Ik wacht het maar af.....
zaterdag 28 november 2020 08:03
Ahhh, wat verdrietig voor je. GecondoleerdLellebel81 schreef: ↑28-11-2020 06:40Na een tijdje stil geweest te zijn, vandaag een bericht, een van de laatste.
Mijn vader is gisteren overleden. Niet geheel plotseling, maar wel heel snel gegaan.
Het geeft een vreemd gevoel. Eindelijk de rust waar hij aan toe was...
Door corona is het bezoek een aantal keer uitgesteld. De laatste keer herkende hij me nauwelijks. De mooie herinneringen blijven.
Nu de dagen tot de begrafenis. Ik ben niet vaak bij een begrafenis aanwezig geweest. Door corona zal het nu allemaal anders zijn. Misschien wel prettiger, dat kan natuurlijk. Ik wacht het maar af.....
Persoonlijk vond ik de uitvaart ruk, maar bij ons was het net in de periode dat er maar 30 mensen bij mochten zijn. Ik heb toen echt wel die arm om je heen gemist. Geloof dat er nu meer mensen bij mogen zijn.
Mijn vader was nog redelijk "bij de tijd" wat familie en vrienden herkennen betreft dus van die kant vond ik het te "vroeg" voor hem om te gaan. Maar nu overheerst toch wel het gevoel dat het goed is zo. Hij hoeft de rest van de fases van dementie niet te doorlopen dus mijn herinneringen zijn, voor mij, wat vrolijker.
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
dinsdag 19 januari 2021 17:02
Hoe gaat het met iedereen hier?
Vorige week is mijn vader 75 jaar geworden. Ik ben afgelopen weekend erheen geweest met mijn broer, lekker gegeten met zijn vieren. Het gaat wel echt niet goed met hem, op een gegeven moment werd hij boos om alles, vertelde van alles wat niet klopte en mijn moeder zei de dag erna dat hij nog steeds boos was. Hij was een tijdje gestopt met ons bellen, maar dat is nu weer begonnen.
Morgen gaat hij weer naar de dagopvang en vanaf deze week gaat hij een 2e dag op vrijdag. Dat is voor mijn moeder wel fijn.
Binnenkort gaan we met de case manager praten over hoe verder en wat concretere stappen zetten naar het niet meer thuis kunnen wonen...
Vorige week is mijn vader 75 jaar geworden. Ik ben afgelopen weekend erheen geweest met mijn broer, lekker gegeten met zijn vieren. Het gaat wel echt niet goed met hem, op een gegeven moment werd hij boos om alles, vertelde van alles wat niet klopte en mijn moeder zei de dag erna dat hij nog steeds boos was. Hij was een tijdje gestopt met ons bellen, maar dat is nu weer begonnen.
Morgen gaat hij weer naar de dagopvang en vanaf deze week gaat hij een 2e dag op vrijdag. Dat is voor mijn moeder wel fijn.
Binnenkort gaan we met de case manager praten over hoe verder en wat concretere stappen zetten naar het niet meer thuis kunnen wonen...
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
maandag 15 februari 2021 18:20
Hee allemaal,
Sorry dat ik niet op jullie reageer allemaal, voel me niet zo lekker. Anyways, ik had al eens eerder geschreven over mijn moeder, die randje hulpbehoevend, randje dement is. De ouderen verpleegkundige vond het nog niet dusdanig dat ze vind dat er er iets mee moet. Mijn moeder weigert hulp, maar houdt zich zonder hulp enigszins staande.
Ze ruikt erg naar plas, maar gelooft mij niet als ik dat aangeef (wat ik natuurlijk liever niet doe maar als je van iemand houdt moet je maar). Ik heb haar wel eens onder de douche ‘gezet’ /liefdevol geholpen, en dat accepteerde ze wel maar mijn gezondheid laat dat momenteel niet toe. Maar goed, ze gelooft me dus niet en vind mij een zeur en vindt haar persoonlijke hygiëne volledig toereikend. (Ze doucht zelden, wel kattenwas, kleren wast ze met de hand). Deels vanwege steile trap, deels gebrek aan motivatie wegens rouw, en vooral ziet ze dus geen probleem.
Ik heb nu maar een doos Tena lady besteld. Wat kan ik nog meer doen.?
Sorry dat ik niet op jullie reageer allemaal, voel me niet zo lekker. Anyways, ik had al eens eerder geschreven over mijn moeder, die randje hulpbehoevend, randje dement is. De ouderen verpleegkundige vond het nog niet dusdanig dat ze vind dat er er iets mee moet. Mijn moeder weigert hulp, maar houdt zich zonder hulp enigszins staande.
Ze ruikt erg naar plas, maar gelooft mij niet als ik dat aangeef (wat ik natuurlijk liever niet doe maar als je van iemand houdt moet je maar). Ik heb haar wel eens onder de douche ‘gezet’ /liefdevol geholpen, en dat accepteerde ze wel maar mijn gezondheid laat dat momenteel niet toe. Maar goed, ze gelooft me dus niet en vind mij een zeur en vindt haar persoonlijke hygiëne volledig toereikend. (Ze doucht zelden, wel kattenwas, kleren wast ze met de hand). Deels vanwege steile trap, deels gebrek aan motivatie wegens rouw, en vooral ziet ze dus geen probleem.
Ik heb nu maar een doos Tena lady besteld. Wat kan ik nog meer doen.?
