Gezondheid
alle pijlers
Een abortus of een moeder van 2 worden?
zaterdag 7 augustus 2010 om 20:22
Ik ben een 21 jarige jonge dame en ik woon bij mijn moeder met mijn dochter van haast 2. Ik heb dit jaar mijn diploma gehaald en plannen om door te studeren en met mijn dochter een huisje te zoeken.
Maar....
Ik ben zwanger, niet verder als 6 a 7 weken. En ik twijfel over een abortus, ik ben hier altijd tegen geweest en heb mijn dochter die destijds ongewenst was ook geboren laten worden, heb nu net mijn leven weer op de rit. Ik weet niet meer wat ik moet doen, de vader (zelfde als van mn dochter) vind dat ik het kind moet weghalen terwijl hij best voor ons kan zorgen, maar dat terzijde.
Ik vind abortus vreselijk maar het idee aan nu een tweede kind en alle moeilijkheden als alleenstaande moeder wil ik niet eens aan denken, ook is voor mij de vraag hoe een abortus in dit stadium wordt uitgevoerd, door een zuigkap??of echt met messen?
Ik ben zo tegen abortus dat het door me gevoel helemaal tegengehouden wordt, maar me verstand zegt me iets, ben heel bang dat ik instort, als alleenstaande moeder van 2 of door een abortus, verdorrie ik heb echt hulp en advies nodig zit hier te janken voelt zo rot allemaal.
Maar....
Ik ben zwanger, niet verder als 6 a 7 weken. En ik twijfel over een abortus, ik ben hier altijd tegen geweest en heb mijn dochter die destijds ongewenst was ook geboren laten worden, heb nu net mijn leven weer op de rit. Ik weet niet meer wat ik moet doen, de vader (zelfde als van mn dochter) vind dat ik het kind moet weghalen terwijl hij best voor ons kan zorgen, maar dat terzijde.
Ik vind abortus vreselijk maar het idee aan nu een tweede kind en alle moeilijkheden als alleenstaande moeder wil ik niet eens aan denken, ook is voor mij de vraag hoe een abortus in dit stadium wordt uitgevoerd, door een zuigkap??of echt met messen?
Ik ben zo tegen abortus dat het door me gevoel helemaal tegengehouden wordt, maar me verstand zegt me iets, ben heel bang dat ik instort, als alleenstaande moeder van 2 of door een abortus, verdorrie ik heb echt hulp en advies nodig zit hier te janken voelt zo rot allemaal.
zaterdag 7 augustus 2010 om 21:59
Nee Vivamp, daar zijn ze al een tikkie te oud voor. Ik werk dan ook niet voor een werkgever omdat dit voor mij met mijn kinderen niet te combineren was. Als er namelijk eentje ziek werd, en dat gebeurt nogal eens met vier, dan kon ik er voor opdraaien, en geen enkele werkgever neemt je dat in dank af
Dus ben ik mijn eigen werkgever, bepaal ik mijn eigen werktijden, en ben ik er altijd als het nodig is.
Dus ben ik mijn eigen werkgever, bepaal ik mijn eigen werktijden, en ben ik er altijd als het nodig is.
zaterdag 7 augustus 2010 om 21:59
Ik ben ook alleenstaand geweest.
Dan heb je heel wat meer recht op teruggaves etc dan als je niet alleenstaand bent.
Geld is relatief. Maar ontwikkeling, zelfontplooiing, zelfstandigheid, en een eigen plek om te leven en te zorgen, is wel een belangrijk punt.
De twijfel over al dan niet dit kindje te laten komen, is persoonlijk.
Alles kan, als je maar wil.
Maar als je niet wil, is er ook een weg..Gelukkig.
Dan heb je heel wat meer recht op teruggaves etc dan als je niet alleenstaand bent.
Geld is relatief. Maar ontwikkeling, zelfontplooiing, zelfstandigheid, en een eigen plek om te leven en te zorgen, is wel een belangrijk punt.
De twijfel over al dan niet dit kindje te laten komen, is persoonlijk.
Alles kan, als je maar wil.
Maar als je niet wil, is er ook een weg..Gelukkig.
zaterdag 7 augustus 2010 om 22:00
quote:_Branwen_ schreef op 07 augustus 2010 @ 21:49:
[...]
Nogmaals, een werkgever mag wettelijk gezien niet eens vragen of je kinderen hebt. En als sollicitant zijnde zou ik ook absoluut niet beginnen over wel of geen kinderen. Dat is namelijk totaal niet relevant.
Sollicitatiegesprek en gelijke behandeling
Tijdens het sollicitatiegesprek mogen alleen vragen worden gesteld die relevant zijn voor de functie. Vragen over privé-zaken horen in een sollicitatiegesprek niet thuis. Bijvoorbeeld vragen naar uw kinderwens of gezinsomstandigheden mogen niet worden gesteld. Ook mag er niet gevraagd worden naar uw gezondheid of uw ziekteverzuim bij uw vorige werkgever.
Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid.
http://home.szw.nl/index. ... link_id=74290#link6270200
Maar goed, terug on topic.
[...]
Nogmaals, een werkgever mag wettelijk gezien niet eens vragen of je kinderen hebt. En als sollicitant zijnde zou ik ook absoluut niet beginnen over wel of geen kinderen. Dat is namelijk totaal niet relevant.
Sollicitatiegesprek en gelijke behandeling
Tijdens het sollicitatiegesprek mogen alleen vragen worden gesteld die relevant zijn voor de functie. Vragen over privé-zaken horen in een sollicitatiegesprek niet thuis. Bijvoorbeeld vragen naar uw kinderwens of gezinsomstandigheden mogen niet worden gesteld. Ook mag er niet gevraagd worden naar uw gezondheid of uw ziekteverzuim bij uw vorige werkgever.
Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid.
http://home.szw.nl/index. ... link_id=74290#link6270200
Maar goed, terug on topic.
zaterdag 7 augustus 2010 om 22:00
daar heb ik het niet over dangeensuus, je komt nu alleen met argumenten over werkgeversbijdragen voor KDV waarvan je net zegt dat je niet precies weet hoe het zit, laat dat dan buiten je argumenten.. dat het voor een alleenstaande moeder zwaarder zal zijn en of jij daar wel of niet alles van afweet, dat weet ik dan weer niet, maar daar had ik het niet over, ik had het erover dat je die argumenten over bijdrages van werkgevers voor KDV's waarvan je net zelf zegt dat je niet precies weet hoe het zit, wel weg mag laten..
zaterdag 7 augustus 2010 om 22:02
TO, wat heb jij een 2e kind te bieden? Je hebt een diploma, maar nog geen werkervaring. Je hebt geen eigen huis, maar woont bij je moeder in. Feit is gewoon dat zorgen voor 2 kinderen zwaarder is dan voor 1 kind. En 2 kinderen zijn weer lastiger te combineren met studie en/of werk. Je hebt geen partner die je steunt, dus je staat er feitelijk alleen voor.
Wat is nu belangrijker? Welk leven en welk toekomstperspectief kun je redelijkerwijs als 21-jarige opbouwen als je er nu een 2e kindje bij laat komen? Opnieuw een kind van een afwezige vader.
Vind je niet dat een kind en dat jij zelf meer verdienen? Je zult er zelf voor moeten zorgen dat je leven beter op de rails komt en dat ook het leven van je kind beter wordt. Is het dan realistisch om nu nog een kind op de wereld te zetten? Welke mogelijkheden heb je dan voor jezelf en voor je kindje?
Misschien is het goed om te bedenken of je gevoel ("geen abortus") wel realistisch is. Veel vrouwen redden zich misschien wel als alleenstaande moeder met 2 kinderen, maar er zijn er ook genoeg die zich niet redden en die levend van een uitkering de volgende generatie uitkeringstrekkers groot brengen.
Kijkend naar jouw leeftijd (al moeder op je 20-ste van 1 ongewenst kind en nu met 21 een 2e ongewenste baby op komst) met een afwezige vader, dan kun je je afvragen of jij het gevecht aan wilt gaan om vanuit die achterstandspositie een toekomst op te bouwen.
Voel je je sterk genoeg om dat gevecht aan te gaan? Kun je het aan om constant rond te moeten komen van weinig inkomen? (studiefinanciering en bijbaan) Zo ja, dan kun je voor een 2e kind gaan. Zo nee, dan is abortus misschien wel de enige zinnige oplossing die je ook een kans geeft op een betere toekomst.
Wat is nu belangrijker? Welk leven en welk toekomstperspectief kun je redelijkerwijs als 21-jarige opbouwen als je er nu een 2e kindje bij laat komen? Opnieuw een kind van een afwezige vader.
Vind je niet dat een kind en dat jij zelf meer verdienen? Je zult er zelf voor moeten zorgen dat je leven beter op de rails komt en dat ook het leven van je kind beter wordt. Is het dan realistisch om nu nog een kind op de wereld te zetten? Welke mogelijkheden heb je dan voor jezelf en voor je kindje?
Misschien is het goed om te bedenken of je gevoel ("geen abortus") wel realistisch is. Veel vrouwen redden zich misschien wel als alleenstaande moeder met 2 kinderen, maar er zijn er ook genoeg die zich niet redden en die levend van een uitkering de volgende generatie uitkeringstrekkers groot brengen.
Kijkend naar jouw leeftijd (al moeder op je 20-ste van 1 ongewenst kind en nu met 21 een 2e ongewenste baby op komst) met een afwezige vader, dan kun je je afvragen of jij het gevecht aan wilt gaan om vanuit die achterstandspositie een toekomst op te bouwen.
Voel je je sterk genoeg om dat gevecht aan te gaan? Kun je het aan om constant rond te moeten komen van weinig inkomen? (studiefinanciering en bijbaan) Zo ja, dan kun je voor een 2e kind gaan. Zo nee, dan is abortus misschien wel de enige zinnige oplossing die je ook een kans geeft op een betere toekomst.
zaterdag 7 augustus 2010 om 22:02
zaterdag 7 augustus 2010 om 22:02
zaterdag 7 augustus 2010 om 22:03
quote:monalisalove schreef op 07 augustus 2010 @ 21:46:
[...]
Ik heb vier vriendinnen die een abortus hebben gehad. Ze praten er nog steeds veel over, vooral op momenten dat er eentje zwanger is of zijzelf, dan komt alles terug. Ik neem aan dat een gyneacoloog niet nog tien jaar na de ingreep de nazorg doet en hele gesprekken over gevoelens.
Een arts die tig jaar werkt op dat gebied, haar vakgebied is, onderzoeken leest. Jazeker dat die ook weet hoe nazorg verloopt, hoe het vrouwen vergaat. Natuurlijk, dat is een kwestie van je verdiepen in je vakgebied. Maar liefst 4 vriendinnen....
Wel, ik heb er tot op de dag van vandaag geen last van, niets 'komt terug' als een vriendin zwanger is of als ik een baby vasthoud. Ik word altijd een beetje moe van het drama wat er omheen geschept wordt. Je moet je eeuwig schuldig voelen, spijt krijgen en emotioneel problemen hebben met zwangerschappen en babies. Nee, het is niet zomaar iets, maar je kunt er ook te dramatisch over doen. Als je het je hele leven met je meedraagt als een last op je schouders, dan heb je duidelijk de verkeerde beslissing genomen.
[...]
Ik heb vier vriendinnen die een abortus hebben gehad. Ze praten er nog steeds veel over, vooral op momenten dat er eentje zwanger is of zijzelf, dan komt alles terug. Ik neem aan dat een gyneacoloog niet nog tien jaar na de ingreep de nazorg doet en hele gesprekken over gevoelens.
Een arts die tig jaar werkt op dat gebied, haar vakgebied is, onderzoeken leest. Jazeker dat die ook weet hoe nazorg verloopt, hoe het vrouwen vergaat. Natuurlijk, dat is een kwestie van je verdiepen in je vakgebied. Maar liefst 4 vriendinnen....
Wel, ik heb er tot op de dag van vandaag geen last van, niets 'komt terug' als een vriendin zwanger is of als ik een baby vasthoud. Ik word altijd een beetje moe van het drama wat er omheen geschept wordt. Je moet je eeuwig schuldig voelen, spijt krijgen en emotioneel problemen hebben met zwangerschappen en babies. Nee, het is niet zomaar iets, maar je kunt er ook te dramatisch over doen. Als je het je hele leven met je meedraagt als een last op je schouders, dan heb je duidelijk de verkeerde beslissing genomen.
zaterdag 7 augustus 2010 om 22:07
quote:Vivamp schreef op 07 augustus 2010 @ 22:02:
Jammer wel Suus ( ik heb even de moeite genomen terug te lezen) dat je met zgn feiten strooit die totaal gedateerd zijn, danwel niet kloppen.
Financieel gezien moet je het als alleenstaande moeder gewoon kunnen redden. Het zal geen vetpot zijn, maar het is het een of het ander...toch?
Ow redden doe je het wel, ik ben er ook nog, en jij ook nog
Het is voor mij alleen alles behalve makkelijk geweest, en dat is waar ik TO oprecht voor wil waarschuwen, dat ze dus niet alleen naar haar gevoel luistert, maar ook de rationele kant van het verhaal blijft bekijken en dat is dat het niet net zo makkelijk is voor een alleenstaande moeder met 2 kinderen om een baan te vinden, dat de kosten met 2 kinderen hoger zijn dan met 1
Om nog maar niet te spreken over de meneer die zichzelf een vader noemt
En nee ik ken niet alle kanten van het verhaal, To is inmiddels ook vertrokken vrees ik
Jammer wel Suus ( ik heb even de moeite genomen terug te lezen) dat je met zgn feiten strooit die totaal gedateerd zijn, danwel niet kloppen.
Financieel gezien moet je het als alleenstaande moeder gewoon kunnen redden. Het zal geen vetpot zijn, maar het is het een of het ander...toch?
Ow redden doe je het wel, ik ben er ook nog, en jij ook nog
Het is voor mij alleen alles behalve makkelijk geweest, en dat is waar ik TO oprecht voor wil waarschuwen, dat ze dus niet alleen naar haar gevoel luistert, maar ook de rationele kant van het verhaal blijft bekijken en dat is dat het niet net zo makkelijk is voor een alleenstaande moeder met 2 kinderen om een baan te vinden, dat de kosten met 2 kinderen hoger zijn dan met 1
Om nog maar niet te spreken over de meneer die zichzelf een vader noemt
En nee ik ken niet alle kanten van het verhaal, To is inmiddels ook vertrokken vrees ik
zaterdag 7 augustus 2010 om 22:08
quote:Leergierig schreef op 07 augustus 2010 @ 21:52:
[quote]dangeensuus schreef op 07 augustus 2010 @ 21:42:
Wat ben jij negatief. Wat we allemaal ook aandragen, makt niet uit. Er zijn genoeg alleenstaande moeders met een baan, en die zijn ook ooit aangenomen. en al die 'gelukkig' getrouwde collega's kunnen ook een alleenstaande moeder worden. Dan redden ze het ook. Vroeger had werkgever te maken met betaling kinderopvang,nu gaat het via belasting.
Werkgever betaalt dus wel degelijk....of het nou via de belasting is of rechtstreeks, dat is een vestzak broekzak verhaal. Een deel komt uit de pot van de werkgever.
Daarnaast is het wel even een ander verhaal, als je als getrouwde vrouw gaat scheiden. Dan heb je zoiets als co-ouderschap en kinderalimentatie.
[quote]dangeensuus schreef op 07 augustus 2010 @ 21:42:
Wat ben jij negatief. Wat we allemaal ook aandragen, makt niet uit. Er zijn genoeg alleenstaande moeders met een baan, en die zijn ook ooit aangenomen. en al die 'gelukkig' getrouwde collega's kunnen ook een alleenstaande moeder worden. Dan redden ze het ook. Vroeger had werkgever te maken met betaling kinderopvang,nu gaat het via belasting.
Werkgever betaalt dus wel degelijk....of het nou via de belasting is of rechtstreeks, dat is een vestzak broekzak verhaal. Een deel komt uit de pot van de werkgever.
Daarnaast is het wel even een ander verhaal, als je als getrouwde vrouw gaat scheiden. Dan heb je zoiets als co-ouderschap en kinderalimentatie.
zaterdag 7 augustus 2010 om 22:09
quote:Ikbenanoniem schreef op 07 augustus 2010 @ 22:02:
TO, wat heb jij een 2e kind te bieden? Je hebt een diploma, maar nog geen werkervaring. Je hebt geen eigen huis, maar woont bij je moeder in. Feit is gewoon dat zorgen voor 2 kinderen zwaarder is dan voor 1 kind. En 2 kinderen zijn weer lastiger te combineren met studie en/of werk. Je hebt geen partner die je steunt, dus je staat er feitelijk alleen voor.
Wat is nu belangrijker? Welk leven en welk toekomstperspectief kun je redelijkerwijs als 21-jarige opbouwen als je er nu een 2e kindje bij laat komen? Opnieuw een kind van een afwezige vader.
Vind je niet dat een kind en dat jij zelf meer verdienen? Je zult er zelf voor moeten zorgen dat je leven beter op de rails komt en dat ook het leven van je kind beter wordt. Is het dan realistisch om nu nog een kind op de wereld te zetten? Welke mogelijkheden heb je dan voor jezelf en voor je kindje?
Misschien is het goed om te bedenken of je gevoel ("geen abortus") wel realistisch is. Veel vrouwen redden zich misschien wel als alleenstaande moeder met 2 kinderen, maar er zijn er ook genoeg die zich niet redden en die levend van een uitkering de volgende generatie uitkeringstrekkers groot brengen.
Kijkend naar jouw leeftijd (al moeder op je 20-ste van 1 ongewenst kind en nu met 21 een 2e ongewenste baby op komst) met een afwezige vader, dan kun je je afvragen of jij het gevecht aan wilt gaan om vanuit die achterstandspositie een toekomst op te bouwen.
Voel je je sterk genoeg om dat gevecht aan te gaan? Kun je het aan om constant rond te moeten komen van weinig inkomen? (studiefinanciering en bijbaan) Zo ja, dan kun je voor een 2e kind gaan. Zo nee, dan is abortus misschien wel de enige zinnige oplossing die je ook een kans geeft op een betere toekomst.goed verwoord!
TO, wat heb jij een 2e kind te bieden? Je hebt een diploma, maar nog geen werkervaring. Je hebt geen eigen huis, maar woont bij je moeder in. Feit is gewoon dat zorgen voor 2 kinderen zwaarder is dan voor 1 kind. En 2 kinderen zijn weer lastiger te combineren met studie en/of werk. Je hebt geen partner die je steunt, dus je staat er feitelijk alleen voor.
Wat is nu belangrijker? Welk leven en welk toekomstperspectief kun je redelijkerwijs als 21-jarige opbouwen als je er nu een 2e kindje bij laat komen? Opnieuw een kind van een afwezige vader.
Vind je niet dat een kind en dat jij zelf meer verdienen? Je zult er zelf voor moeten zorgen dat je leven beter op de rails komt en dat ook het leven van je kind beter wordt. Is het dan realistisch om nu nog een kind op de wereld te zetten? Welke mogelijkheden heb je dan voor jezelf en voor je kindje?
Misschien is het goed om te bedenken of je gevoel ("geen abortus") wel realistisch is. Veel vrouwen redden zich misschien wel als alleenstaande moeder met 2 kinderen, maar er zijn er ook genoeg die zich niet redden en die levend van een uitkering de volgende generatie uitkeringstrekkers groot brengen.
Kijkend naar jouw leeftijd (al moeder op je 20-ste van 1 ongewenst kind en nu met 21 een 2e ongewenste baby op komst) met een afwezige vader, dan kun je je afvragen of jij het gevecht aan wilt gaan om vanuit die achterstandspositie een toekomst op te bouwen.
Voel je je sterk genoeg om dat gevecht aan te gaan? Kun je het aan om constant rond te moeten komen van weinig inkomen? (studiefinanciering en bijbaan) Zo ja, dan kun je voor een 2e kind gaan. Zo nee, dan is abortus misschien wel de enige zinnige oplossing die je ook een kans geeft op een betere toekomst.goed verwoord!
zaterdag 7 augustus 2010 om 22:10
Je staat voor een moeilijke keuze. Maar het is een keuze die alleen jij kunt maken. Ik zou niet teveel luisteren naar de meningen van anderen hierin.
Als je echt tegen abortus bent kan het iets zijn waar je het later moeilijk mee gaat krijgen. Als je voor het kind kiest zal je ook momenten krijgen waar je het moeilijk mee zult gaan krijgen. Maar uiteindelijk gaat het om jouw gevoel en wat voor jou het zwaarste weegt. Gelukkig heb je een moeder die je steunt en waarop je terug mag vallen. Als je dicht bij haar staat is het misschien goed om met haar hierover te praten, zij kent je beter dan de mensen hier op dit forum.
En niets is onmogelijk, als jij uiteindelijk wil gaan studeren, of dat nu over een jaar is of over vier jaar, met doorzettingsvermogen kom je een heel eind in dit leven, ook met kinderen. Als je eenmaal een keus hebt kunnen maken zal dit misschien een hoop rust geven en dan kan je ongeacht je keus een plan maken voor de toekomst.
Heel veel sterkte...komt tijd..komt raad...
Als je echt tegen abortus bent kan het iets zijn waar je het later moeilijk mee gaat krijgen. Als je voor het kind kiest zal je ook momenten krijgen waar je het moeilijk mee zult gaan krijgen. Maar uiteindelijk gaat het om jouw gevoel en wat voor jou het zwaarste weegt. Gelukkig heb je een moeder die je steunt en waarop je terug mag vallen. Als je dicht bij haar staat is het misschien goed om met haar hierover te praten, zij kent je beter dan de mensen hier op dit forum.
En niets is onmogelijk, als jij uiteindelijk wil gaan studeren, of dat nu over een jaar is of over vier jaar, met doorzettingsvermogen kom je een heel eind in dit leven, ook met kinderen. Als je eenmaal een keus hebt kunnen maken zal dit misschien een hoop rust geven en dan kan je ongeacht je keus een plan maken voor de toekomst.
Heel veel sterkte...komt tijd..komt raad...
zaterdag 7 augustus 2010 om 22:12
zaterdag 7 augustus 2010 om 22:13
quote:Vivamp schreef op 07 augustus 2010 @ 22:02:
Financieel gezien moet je het als alleenstaande moeder gewoon kunnen redden. Het zal geen vetpot zijn, maar het is het een of het ander...toch?Moet dat je uitgangspunt zijn met 21 jaar, het wel redden. Van tevoren al wetend dat je beroep moet doen op allerhande hulp, zowel financieel als praktisch? Thuiswonend, studerend, alleenstaand en dan 2 kinderen!?
Financieel gezien moet je het als alleenstaande moeder gewoon kunnen redden. Het zal geen vetpot zijn, maar het is het een of het ander...toch?Moet dat je uitgangspunt zijn met 21 jaar, het wel redden. Van tevoren al wetend dat je beroep moet doen op allerhande hulp, zowel financieel als praktisch? Thuiswonend, studerend, alleenstaand en dan 2 kinderen!?
