Gezondheid
alle pijlers
Galblaas laten verwijderen?!
dinsdag 27 maart 2007 om 11:07
Al een aantal jaren heb ik af en toe (zit vaak wel een half jaar tussen) last van een hele heftige aanval van pijn in mijn buik, die wel uren kan duren. De aanvallen zijn echt heftig; ik weet dan niet waar ik het zoeken moet van de pijn en kan niet meer zitten, liggen, staan; eigenlijk niets meer. Door het maken van een echo is nu vastgesteld dat het galstenen zijn en de arts heeft nu geadviseerd de galblaas eruit te laten halen. Geadviseerd, want er is (nog) geen noodzaak en de keuze ligt bij mij. Het is echter wel zo volgens de arts dat de aanvallen altijd terug zullen blijven komen en mocht er uiteindelijk bijvoorbeeld een ontsteking oid bijkomen, dan moet hij wel acuut verwijderd worden.
Maar aangezien ik me nu natuurlijk prima voel, vind ik het nogal een beslissing om 'zomaar' een orgaan eruit te laten halen. Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Die er voor hebben gekozen de galblaas er (nog) niet uit te laten halen of die hem er juist wel uit hebben laten halen? Viel het mee? Hoe is de herstelperiode? Sommige mensen schijnen veel aan te komen na het eruit laten halen; iemand ervaring mee? Kortom; alles wat iemand me erover kan vertellen, positief of negatief is welkom!!
Want ik weet echt even niet wat ik moet beslissen; als iets noodzakelijk is, dan heb je uiteraard geen keus, maar nu weet ik het niet!!!
Maar aangezien ik me nu natuurlijk prima voel, vind ik het nogal een beslissing om 'zomaar' een orgaan eruit te laten halen. Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Die er voor hebben gekozen de galblaas er (nog) niet uit te laten halen of die hem er juist wel uit hebben laten halen? Viel het mee? Hoe is de herstelperiode? Sommige mensen schijnen veel aan te komen na het eruit laten halen; iemand ervaring mee? Kortom; alles wat iemand me erover kan vertellen, positief of negatief is welkom!!
Want ik weet echt even niet wat ik moet beslissen; als iets noodzakelijk is, dan heb je uiteraard geen keus, maar nu weet ik het niet!!!
dinsdag 27 maart 2007 om 11:57
Ook ik heb galstenen, heb een aantal keren zo'n aanval gehad die jij beschrijft, en na een onderzoek in het ziekenhuis zijn de klachten ook voor mij op de galstenen te verhalen, heb soms nog vage klachten maar gelukkig geen aanvallen meer, als dat weer zo terugkomen willen ze mijn galblaas verwijderen, en daar heb ik geen moeite mee, want die pijn vond ik zo verschrikkelijk dat wil ik niet eens doorstaan. En ik weet dat de functie van de galblaas word overgenomen, daar zou ik me niet zo'n zorgen om maken.
Succes verder.
Succes verder.
dinsdag 27 maart 2007 om 17:49
Als je te lang wacht met de operatie is het niet alleen de pijn die erger is geworden; ook het risico! De galwegen kunnen namelijk verstopt raken door de galstenen als die klein genoeg zijn en dan ben je echt veel verder van huis! Als je daaraan geopereerd moet worden spreek je niet meer van een kleine ingreep, wat een galblaasoperatie wél is.
Het stelt niet heel veel voor. En dat ik dat zeg, zegt echt wel iets. Ik heb er zelf twee jaar over gedaan om naar het ziekenhuis te gaan, terwijl ik dagelijks kolieken had door één galsteen die de ingang van mijn galblaas blokkeerde. Die kolieken duurden altijd minstens een half uur, en dan wist ik van ellende niet wat ik moest. Dan ging ik maar douchen om de tijd te doden tot de medicijnen aansloegen --- mijn angststoornis hield me tegen, ik durfde niet naar het ziekenhuis om me (vrijwillig!) te laten opereren...
Uiteindelijk is het me allemaal geweldig meegevallen! Ik hoefde maar één nachtje in het ziekenhuis te blijven, doordat ik alles goed kon bespreken met de arts en de narcotiseur, maar normaal is dat twee nachtjes: één vóór de operatie en één erna.
Ze maken vier sneetjes in je buik en middels een kijkoperatie verwijderen ze je galblaas. Na de operatie, die anderhalf uur duurt, word je naar de uitslaapkamer gebracht en 's middags naar 'je eigen' kamer. Daar krijg je pap of brood. Ook 's avonds krijg je een paar boterhammen en veel drinken. En als je 's ochtends koortsvrij bent komt de zaalarts langs om je te ontslagen, als alles goed is gegaan.
De eerste twee weken na de operatie kun je niet erg veel. Lopen is eerst wat eng, maar al snel merk je dat je steeds meer kunt en steeds beter kunt bewegen. Je krijgt paracetamol voor een tijdje, maar je moet dat wel snel afbouwen anders raak je eraan gewend. De herstelpijn valt echt in het niet bij een koliek!
Het enige gekke wat ik had was de eerste nacht, vermoedelijk door de narcose. Ik was doodsbang dat ik uit bed zou vallen, of van de trap! Geen idee waarom... ik ben soms wel stuntelig en al vaker van de trap gevallen, maar dit vond ik zelf ook overdreven. Daarom wijt ik het aan de narcose. Wel werd ik de eerste nachten elke drie uur wakker, terwijl ik daar normaal geen last van heb.
De eerste zes weken mag je niet stofzuigen of zwaar tillen. Ook buikspieroefeningen mag je niet doen. Verder zul je alles weer kunnen.
Ik kon direct weer alles eten, ook vet en chocola of wat men zoal noemt... het enige waarvan ik last krijg is pizza. Daar kan ik wel mee leven.
Ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat het een positieve ervaring was! Gewoon laten doen dus!
Het stelt niet heel veel voor. En dat ik dat zeg, zegt echt wel iets. Ik heb er zelf twee jaar over gedaan om naar het ziekenhuis te gaan, terwijl ik dagelijks kolieken had door één galsteen die de ingang van mijn galblaas blokkeerde. Die kolieken duurden altijd minstens een half uur, en dan wist ik van ellende niet wat ik moest. Dan ging ik maar douchen om de tijd te doden tot de medicijnen aansloegen --- mijn angststoornis hield me tegen, ik durfde niet naar het ziekenhuis om me (vrijwillig!) te laten opereren...
Uiteindelijk is het me allemaal geweldig meegevallen! Ik hoefde maar één nachtje in het ziekenhuis te blijven, doordat ik alles goed kon bespreken met de arts en de narcotiseur, maar normaal is dat twee nachtjes: één vóór de operatie en één erna.
Ze maken vier sneetjes in je buik en middels een kijkoperatie verwijderen ze je galblaas. Na de operatie, die anderhalf uur duurt, word je naar de uitslaapkamer gebracht en 's middags naar 'je eigen' kamer. Daar krijg je pap of brood. Ook 's avonds krijg je een paar boterhammen en veel drinken. En als je 's ochtends koortsvrij bent komt de zaalarts langs om je te ontslagen, als alles goed is gegaan.
De eerste twee weken na de operatie kun je niet erg veel. Lopen is eerst wat eng, maar al snel merk je dat je steeds meer kunt en steeds beter kunt bewegen. Je krijgt paracetamol voor een tijdje, maar je moet dat wel snel afbouwen anders raak je eraan gewend. De herstelpijn valt echt in het niet bij een koliek!
Het enige gekke wat ik had was de eerste nacht, vermoedelijk door de narcose. Ik was doodsbang dat ik uit bed zou vallen, of van de trap! Geen idee waarom... ik ben soms wel stuntelig en al vaker van de trap gevallen, maar dit vond ik zelf ook overdreven. Daarom wijt ik het aan de narcose. Wel werd ik de eerste nachten elke drie uur wakker, terwijl ik daar normaal geen last van heb.
De eerste zes weken mag je niet stofzuigen of zwaar tillen. Ook buikspieroefeningen mag je niet doen. Verder zul je alles weer kunnen.
Ik kon direct weer alles eten, ook vet en chocola of wat men zoal noemt... het enige waarvan ik last krijg is pizza. Daar kan ik wel mee leven.
Ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat het een positieve ervaring was! Gewoon laten doen dus!
dinsdag 27 maart 2007 om 18:03
quote:Ik kon direct weer alles eten, ook vet en chocola of wat men zoal noemt... het enige waarvan ik last krijg is pizza. Daar kan ik wel mee leven.
Ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat het een positieve ervaring was! Gewoon laten doen dus! Wat ik nog vergat te zeggen: ik heb sindsdien nooit meer zo'n koliek gehad! Wat een opluchting, na twee jaar. Ik had wel medicijnen (zetpillen met 100 mg. van éénofandergoedjewaarjezelfseenpaardmeeplatkreeg) en op den duur zelfs morfinezetpillen, omdat eerstgenoemde zetpillen niet meer genoeg waren, maar het was geweldig om weer gewoon zonder medicijnen te leven, én zonder pijn!
Oh, en maak je geen zorgen over het gemis van de galblaas. Het is bijna als de blindedarm. De galblaas moet je zien als een tussenstation, waar de gal bewaard wordt (uitgestoten door de lever) tot er eten in de darmen komt. Als je geen galblaas meer hebt stroomt de gal direct van de lever naar de darmen. Je kan dus prima zonder!
Ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat het een positieve ervaring was! Gewoon laten doen dus! Wat ik nog vergat te zeggen: ik heb sindsdien nooit meer zo'n koliek gehad! Wat een opluchting, na twee jaar. Ik had wel medicijnen (zetpillen met 100 mg. van éénofandergoedjewaarjezelfseenpaardmeeplatkreeg) en op den duur zelfs morfinezetpillen, omdat eerstgenoemde zetpillen niet meer genoeg waren, maar het was geweldig om weer gewoon zonder medicijnen te leven, én zonder pijn!
Oh, en maak je geen zorgen over het gemis van de galblaas. Het is bijna als de blindedarm. De galblaas moet je zien als een tussenstation, waar de gal bewaard wordt (uitgestoten door de lever) tot er eten in de darmen komt. Als je geen galblaas meer hebt stroomt de gal direct van de lever naar de darmen. Je kan dus prima zonder!
dinsdag 27 maart 2007 om 20:09
Bedankt voor jullie reacties, Caartje en Lunique (weet niet of ik je nick goed schrijf, kan even niet terugkijken:P). Wat jullie betreft is het advies dus; eruit laten halen!!
Ik heb de laatste tijd gewoon veel op Internet gesurfd erover en ik kom zoveel tegen van mensen die nog tijden later heel veel dingen niet kunnen eten en altijd last van diarree enzo houden. Ook mensen die gewoon 15 kilo afvallen in korte tijd. Nou snap ik heus wel dat juist de slechte ervaringen vaak op Internet staan, maar toch...
Ik begrijp dat de operatie meevalt (alhoewel voor mij persoonlijk 2 nachten in het ziekenhuis lang lijkt, maar ik heb daar dan ook geen ervaring mee);), maar ik vind de periode dat je niet mag tillen enzo wel lang hoor; 6 weken!! Vooral omdat mijn man een maand terug een nogal zware hartoperatie heeft gehad en voorlopig ook niet mag tillen en autorijden enzovoort. En we hebben wel drie kinderen, waarvan de jongste pas 2 is en dus nog in haar bedje getild en eruit getild moet worden. Ik zou dus even niet weten hoe ik dat op moet lossen...
(Behalve dan mijn schoonmoeder 6 weken in huis nemen, maar dat lijkt me niet zo'n erg relaxte oplossing)
En het lijkt nu gewoon niet zo urgent, omdat er bij mij tussen de pijnaanvallen gewoon soms wel meer dan een half jaar zit.
Ik blijf het moeilijk vinden...
Ik heb de laatste tijd gewoon veel op Internet gesurfd erover en ik kom zoveel tegen van mensen die nog tijden later heel veel dingen niet kunnen eten en altijd last van diarree enzo houden. Ook mensen die gewoon 15 kilo afvallen in korte tijd. Nou snap ik heus wel dat juist de slechte ervaringen vaak op Internet staan, maar toch...
Ik begrijp dat de operatie meevalt (alhoewel voor mij persoonlijk 2 nachten in het ziekenhuis lang lijkt, maar ik heb daar dan ook geen ervaring mee);), maar ik vind de periode dat je niet mag tillen enzo wel lang hoor; 6 weken!! Vooral omdat mijn man een maand terug een nogal zware hartoperatie heeft gehad en voorlopig ook niet mag tillen en autorijden enzovoort. En we hebben wel drie kinderen, waarvan de jongste pas 2 is en dus nog in haar bedje getild en eruit getild moet worden. Ik zou dus even niet weten hoe ik dat op moet lossen...
(Behalve dan mijn schoonmoeder 6 weken in huis nemen, maar dat lijkt me niet zo'n erg relaxte oplossing)
En het lijkt nu gewoon niet zo urgent, omdat er bij mij tussen de pijnaanvallen gewoon soms wel meer dan een half jaar zit.
Ik blijf het moeilijk vinden...
dinsdag 27 maart 2007 om 21:54
Hoi Hova,
Ook bij mij is de galblaas verwijderd en ik heb geen klachten meer. Het is inmiddels al weer 8,5 jaar terug dat hij verwijderd is. Het enige waar ik nog llast van krijg is slagroomtaart en dan van de cake erin en niet van de slagroom. Wsnl. kan ik dus gewoon niet tegen erg lang verhit vet.
Toen ik de klachten kreeg, wist ik na een paar maanden dat het galstenen waren (ik was vrij jong en de relatie zwangerschap/galstenen was toen nog niet gelegd en ze zochten eerst in de maag). Mij werd ook een operatie aangeraden maar het was geen 'moetje' , net zoals bij jou dus. Had wel vaker aanvallen. Reageerde eigenlijk op bijna alle soorten vet en heb tijden vetvrij gegeten. Maar af en toe ging dat toch mis en dan rolde ik over de grond van de pijn (vooral niet fijn als je borstvoeding geeft en dus niet aan de pijnstillers kan).
Toch wou ik niet meteen een operatie, was er best bang voor, en heb eerst geprobeerd het met homeopatie op te lossen, dat werkte natuurlijk niet. Na een half jaar heb ik me toch over mijn angst heengezet en de operatie laten doen. Een laposcopie met bij mij zelfs meer drie sneetjes in mijn buik die je nu bijna niet meer ziet. En het herstel ging echt snel. Heb een weekje mijn toenmalige eenjarige zoon hele dagen naar de oppas laten gaan en ben ik bed en op de bank gebleven en 's avonds regelde mijn man zoonlief. Daarna deed ik eigenlijk alles weer. Fietsen naar mijn werk, drie x per week een half uur, boodschappen en mijn zoontje tillen. Zonder last. Dus wsnl. hangt het ook van de zwaarte van de operatie af hoelang je niet mag tillen.
Maar met jouw man nog herstellend en de weinige aanvallen die je krijgt en drie kinderen zou je het naar mij idee best nog een half jaar uit kunnen stellen dus. Misschien helpt het ook als je gaat letten op minder vet eten (ik viel ook enorm af in die tijd, dat was het enige goede aan galstenen). Of je moet echt grote stenen hebben die makkelijk een onsteking kunnen veroorzaken (of heel veel stenen). Ik had meer 4 a 5 kleintjes en een verder gezonde galblaas.
Succes met beslissen!
Ook bij mij is de galblaas verwijderd en ik heb geen klachten meer. Het is inmiddels al weer 8,5 jaar terug dat hij verwijderd is. Het enige waar ik nog llast van krijg is slagroomtaart en dan van de cake erin en niet van de slagroom. Wsnl. kan ik dus gewoon niet tegen erg lang verhit vet.
Toen ik de klachten kreeg, wist ik na een paar maanden dat het galstenen waren (ik was vrij jong en de relatie zwangerschap/galstenen was toen nog niet gelegd en ze zochten eerst in de maag). Mij werd ook een operatie aangeraden maar het was geen 'moetje' , net zoals bij jou dus. Had wel vaker aanvallen. Reageerde eigenlijk op bijna alle soorten vet en heb tijden vetvrij gegeten. Maar af en toe ging dat toch mis en dan rolde ik over de grond van de pijn (vooral niet fijn als je borstvoeding geeft en dus niet aan de pijnstillers kan).
Toch wou ik niet meteen een operatie, was er best bang voor, en heb eerst geprobeerd het met homeopatie op te lossen, dat werkte natuurlijk niet. Na een half jaar heb ik me toch over mijn angst heengezet en de operatie laten doen. Een laposcopie met bij mij zelfs meer drie sneetjes in mijn buik die je nu bijna niet meer ziet. En het herstel ging echt snel. Heb een weekje mijn toenmalige eenjarige zoon hele dagen naar de oppas laten gaan en ben ik bed en op de bank gebleven en 's avonds regelde mijn man zoonlief. Daarna deed ik eigenlijk alles weer. Fietsen naar mijn werk, drie x per week een half uur, boodschappen en mijn zoontje tillen. Zonder last. Dus wsnl. hangt het ook van de zwaarte van de operatie af hoelang je niet mag tillen.
Maar met jouw man nog herstellend en de weinige aanvallen die je krijgt en drie kinderen zou je het naar mij idee best nog een half jaar uit kunnen stellen dus. Misschien helpt het ook als je gaat letten op minder vet eten (ik viel ook enorm af in die tijd, dat was het enige goede aan galstenen). Of je moet echt grote stenen hebben die makkelijk een onsteking kunnen veroorzaken (of heel veel stenen). Ik had meer 4 a 5 kleintjes en een verder gezonde galblaas.
Succes met beslissen!
dinsdag 27 maart 2007 om 22:38
Hoi Lilith, dankjewel voor je reactie!
Voor mij klinkt een herstelperiode van een week in ieder geval een heel stuk positiever dan 6 weken! Maar dat zal inderdaad wel afhangen van de zwaarte van de operatie. Jij klinkt in ieder geval wel heel positief.
Ik denk dat ik toch nog even ga overleggen met de chirurg, of het inderdaad een optie is om het een paar maanden uit te stellen. Aangezien bij mij de tussenpozen tot nu toe vrij groot zijn, is dat inderdaad een optie. Wel ben ik bang, de angsthaas zijnde die ik ben
, dat ik dan helemaal niet meer durf als ik het uit ga stellen.
Maar jij zegt dat de aanvallen bij jou veel vaker voorkwamen; hoe vaak had jij het dan als ik vragen mag? Ik vraag me bijvoorbeeld ook af hoe het kan dat ze bij Caartje bijvoorbeeld nog afwachten met opereren, terwijl bij mij nu al gezegd wordt dat opereren het beste is.
En ik moet niet teveel meer googlelen denk ik; ik kom zoveel 'rampenverhalen tegen op Internet...
Voor mij klinkt een herstelperiode van een week in ieder geval een heel stuk positiever dan 6 weken! Maar dat zal inderdaad wel afhangen van de zwaarte van de operatie. Jij klinkt in ieder geval wel heel positief.
Ik denk dat ik toch nog even ga overleggen met de chirurg, of het inderdaad een optie is om het een paar maanden uit te stellen. Aangezien bij mij de tussenpozen tot nu toe vrij groot zijn, is dat inderdaad een optie. Wel ben ik bang, de angsthaas zijnde die ik ben
, dat ik dan helemaal niet meer durf als ik het uit ga stellen. Maar jij zegt dat de aanvallen bij jou veel vaker voorkwamen; hoe vaak had jij het dan als ik vragen mag? Ik vraag me bijvoorbeeld ook af hoe het kan dat ze bij Caartje bijvoorbeeld nog afwachten met opereren, terwijl bij mij nu al gezegd wordt dat opereren het beste is.
En ik moet niet teveel meer googlelen denk ik; ik kom zoveel 'rampenverhalen tegen op Internet...
dinsdag 27 maart 2007 om 22:41
Nog eventjes als reactie op je berichtje over minder vet eten: bij mij lijken de aanvallen eigenlijk niet getriggerd te worden door eten. Ik heb zelfs een aanval gehad terwijl ik de uren daarvoor zo goed als niets had gegeten!
Ik heb er in ieder geval nog geen relatie met bepaalde voeding in kunnen vinden...
Ik heb er in ieder geval nog geen relatie met bepaalde voeding in kunnen vinden...
woensdag 28 maart 2007 om 07:45
Hallo
Mijn galblaas is 27 dec. 2006 verwijderd, ik kon alleen maar blij zijn.
Ik ben 's morgens geopereerd en 's avonds kon ik weer naar huis dus geen 2 dagen ziekenhuis opname.
Het valt allemaal heel erg mee en staat in niets tot vergelijking tot die ellendige kolieken.
Je hebt de eerste week voornamelijk last van spierpijn in je buik, opstaan uit je bed of uit een stoel is echt geen pretje. De wondjes zijn gevoelig maar dat kwam vooral omdat ik nietjes had ip.v. hechtingen en die bij mijn navel behoorlijk "ingescheurd" waren.
Na 1,5 week had ik nergens last meer van. Ik had 4 kleine sneetjes en 2 zijn al nauwelijks meer te zien. Het litteken bij mijn navel is wel de lelijkste geworden.
Ik kan alles weer eten al houd ik wel last van het eten waar ik voor de operatie de koliekaanvallen van kreeg (overgeven maar niet eens misselijk of pijn of zo).
De 6 weken waarin je niet kan tillen is vooral om de wondjes goed te laten genezen.
Zelf begonnen mijn klachten rond juli, na ontbijt moest ik overgeven. Ook werd ik enkele nachten wakker met een naar gevoel rond mijn maag en als ik dan opstond moest ik gal overgeven.
Toch zocht ik er nog niks achter.
Eind november heb ik 2 nachten de echte koliek aanvallen gehad en ben ik naar de dokter gegaan. Die heeft me gelukkig gelijk doorgestuurd voor een echo en die dag hoorde ik al dat 4 grote stenen had en snel geopereerd moest worden.
De galblaas operatie schijnt een van de meest voorkomende operaties te zijn en op internet lees je alleen maar de slechte ervaringen (die overigens niet mis zijn).
Ik ken nog enkele mensen die de operatie gehad hebben en mij in die tijd geruststelden dat het allemaal wel meeviel. In mijn geval hebben ze wel gelijk gehad.
Ik hoop dat er iets aan hebt, en sterkte toegewenst.
groetjes
miss
Mijn galblaas is 27 dec. 2006 verwijderd, ik kon alleen maar blij zijn.
Ik ben 's morgens geopereerd en 's avonds kon ik weer naar huis dus geen 2 dagen ziekenhuis opname.
Het valt allemaal heel erg mee en staat in niets tot vergelijking tot die ellendige kolieken.
Je hebt de eerste week voornamelijk last van spierpijn in je buik, opstaan uit je bed of uit een stoel is echt geen pretje. De wondjes zijn gevoelig maar dat kwam vooral omdat ik nietjes had ip.v. hechtingen en die bij mijn navel behoorlijk "ingescheurd" waren.
Na 1,5 week had ik nergens last meer van. Ik had 4 kleine sneetjes en 2 zijn al nauwelijks meer te zien. Het litteken bij mijn navel is wel de lelijkste geworden.
Ik kan alles weer eten al houd ik wel last van het eten waar ik voor de operatie de koliekaanvallen van kreeg (overgeven maar niet eens misselijk of pijn of zo).
De 6 weken waarin je niet kan tillen is vooral om de wondjes goed te laten genezen.
Zelf begonnen mijn klachten rond juli, na ontbijt moest ik overgeven. Ook werd ik enkele nachten wakker met een naar gevoel rond mijn maag en als ik dan opstond moest ik gal overgeven.
Toch zocht ik er nog niks achter.
Eind november heb ik 2 nachten de echte koliek aanvallen gehad en ben ik naar de dokter gegaan. Die heeft me gelukkig gelijk doorgestuurd voor een echo en die dag hoorde ik al dat 4 grote stenen had en snel geopereerd moest worden.
De galblaas operatie schijnt een van de meest voorkomende operaties te zijn en op internet lees je alleen maar de slechte ervaringen (die overigens niet mis zijn).
Ik ken nog enkele mensen die de operatie gehad hebben en mij in die tijd geruststelden dat het allemaal wel meeviel. In mijn geval hebben ze wel gelijk gehad.
Ik hoop dat er iets aan hebt, en sterkte toegewenst.
groetjes
miss
woensdag 28 maart 2007 om 09:24
Vorig jaar is bij mij de galblaas verwijderd na 2.5 maand van zeer geregelde aanvallen. Aanvallen werden vooral opgeroepen door het eten van bepaalde groentes zoals broccoli. Vreselijk die uren boven een bakje liggen kotsen en natuurlijk de pijn. Ik vond het een verlossing dat hij er uit was! Chronisch ontstoken inmiddels en 49 kleine steentjes. Ik ben 1 nachtje in het ziekenhuis geweest en eigenlijk kon ik na 4 dagen alles wel weer doen. Beetje spierpijn nog. Dus bij twijfel, de aanvallen zijn veel erger dan de operatie! En ook die aanvallen zijn niet zonder risico!
Gr. Cavje
Gr. Cavje
woensdag 28 maart 2007 om 10:48
Allemaal heel erg bedankt voor jullie reacties!
Fijn om positieve verhalen te lezen; zo te zien zijn jullie allemaal blij dat de galblaas eruit is! Ik werd een beetje eng van al die negatieve verhalen die op Internet staan; duidelijk een geval van te veel googlelen dus..
Ik heb ondertussen 11 april een afspraak bij de chirurg om 'mijn geval' nog eens goed door te spreken en na dat gesprek moet ik dan toch maar een beslissing nemen... Ik vind het nog steeds een moeilijke beslissing, maar ik ben toch iets positiever geworden door jullie verhalen.
Fijn om positieve verhalen te lezen; zo te zien zijn jullie allemaal blij dat de galblaas eruit is! Ik werd een beetje eng van al die negatieve verhalen die op Internet staan; duidelijk een geval van te veel googlelen dus..
Ik heb ondertussen 11 april een afspraak bij de chirurg om 'mijn geval' nog eens goed door te spreken en na dat gesprek moet ik dan toch maar een beslissing nemen... Ik vind het nog steeds een moeilijke beslissing, maar ik ben toch iets positiever geworden door jullie verhalen.
woensdag 28 maart 2007 om 13:08
quote:doen! het is een relatief kleine ingreep, je hebt er weinig ongemak van, en je bent gelijk van je klachten verlost (als het inderdaad gaat om galstenen)Niet in mijn geval!. Ze hebben eerst geprobeerd om via een kijkoperatie de galblaas te verwijderen, maar mijn galblaas lag te diep en mijn darmen lagen eroverheen. Daardoor kon de chirurg niets anders dan een gewone operatie uitvoeren. Ik heb dus nu een klein littekentje bij mijn navel en een groot litteken van ongeveer 20cm over de rechterkant van mijn buik lopen. Voordat ik werd geopereerd heeft de chirurg ook wel aangegeven dat, als een kijkoperatie niet zou lukken, het een gewone operatie zou worden.
woensdag 28 maart 2007 om 13:33
Hoi hoi,
Ik geef je als tip om het meteen te doen! Ikzelf heb afgelopen zomer 12 weken in het zkh gelegen door een acute alvleesklier ontsteking met allemaal complicatie's maar daar zal ik het nu niet over hebben...
Oorzaak van dit alles was galstenen... ik had tig kleine galstenen deze zijn dus in mijn galweg gaan zitten naar mijn alvleesklier toe. waardoor alles ontstoken is geraakt! Heb in levensbedreigende situaties gelegen...
Dus je kan je wel voorstellen dat ik het iedereen aan raad om dat ellendige DING te laten verwijderen. Bij mij is het ook operatief (op de ouderwetse manier gebeurd maar ik zag het echt als een verlossing en als laatste stap zodat ik naar huis kon om te gaan herstellen van het hele gebeuren.
Natuurlijk is het niet niks en laat je goed informeren over het gebeuren maar je kan zo goed zonder dat ding leven... en je bent verlost van pijn wat wil je nog meer.
Vergeet overigens niet, dat het niet wil zeggen dat je nooit meer last kan krijgen van galstenen want dat kan nog steeds ook al heb je geen galblaas meer... (ik weet het heel apart) maar dat moet je maar eens navragen bij je arts.
Succes met het nemen van een beslissing!
Groetjes Dirkje
Ik geef je als tip om het meteen te doen! Ikzelf heb afgelopen zomer 12 weken in het zkh gelegen door een acute alvleesklier ontsteking met allemaal complicatie's maar daar zal ik het nu niet over hebben...
Oorzaak van dit alles was galstenen... ik had tig kleine galstenen deze zijn dus in mijn galweg gaan zitten naar mijn alvleesklier toe. waardoor alles ontstoken is geraakt! Heb in levensbedreigende situaties gelegen...
Dus je kan je wel voorstellen dat ik het iedereen aan raad om dat ellendige DING te laten verwijderen. Bij mij is het ook operatief (op de ouderwetse manier gebeurd maar ik zag het echt als een verlossing en als laatste stap zodat ik naar huis kon om te gaan herstellen van het hele gebeuren.
Natuurlijk is het niet niks en laat je goed informeren over het gebeuren maar je kan zo goed zonder dat ding leven... en je bent verlost van pijn wat wil je nog meer.
Vergeet overigens niet, dat het niet wil zeggen dat je nooit meer last kan krijgen van galstenen want dat kan nog steeds ook al heb je geen galblaas meer... (ik weet het heel apart) maar dat moet je maar eens navragen bij je arts.
Succes met het nemen van een beslissing!
Groetjes Dirkje
woensdag 28 maart 2007 om 13:41
Alweer reacties; hartstikke bedankt allemaal!
Traincha, dat had ik ook al ergens op een medische site gelezen; dat de arts altijd tijdens de operatie nog kan beslissen dat toch een 'gewone' operatie nodig is omdat het met de kijkoperatie niet kan. Balen dat dat bij jou moest gebeuren, maar zo te lezen ben je uiteindelijk toch blij dat het gebeurd is.
Dirkje, dat klinkt akelig, wat jij allemaal hebt meegemaakt; 12 weken in het ziekenhuis en een levensbedreigende situatie!! Ik kan me heel goed voorstellen dat jij aanraadt het nu meteen te laten doen. De arts heeft wel tegen mij gezegd dat galstenen altijd terugkomen en dat de kans bestaat dat het uiteindelijk ontstoken raakt met alle gevolgen van dien, maar als je dan van iemand leest waarbij dat echt gebeurd is...
Ik geloof dat ik het toch maar 'gewoon' moet doen...
Traincha, dat had ik ook al ergens op een medische site gelezen; dat de arts altijd tijdens de operatie nog kan beslissen dat toch een 'gewone' operatie nodig is omdat het met de kijkoperatie niet kan. Balen dat dat bij jou moest gebeuren, maar zo te lezen ben je uiteindelijk toch blij dat het gebeurd is.
Dirkje, dat klinkt akelig, wat jij allemaal hebt meegemaakt; 12 weken in het ziekenhuis en een levensbedreigende situatie!! Ik kan me heel goed voorstellen dat jij aanraadt het nu meteen te laten doen. De arts heeft wel tegen mij gezegd dat galstenen altijd terugkomen en dat de kans bestaat dat het uiteindelijk ontstoken raakt met alle gevolgen van dien, maar als je dan van iemand leest waarbij dat echt gebeurd is...
Ik geloof dat ik het toch maar 'gewoon' moet doen...
woensdag 28 maart 2007 om 17:53
Hee Hova,
Veel reacties heb je zeg. Veel lotgenoten zonder galblaas hier. Wat vreemd dat bij jou de aanvallen niet door eten getriggerd worden, wist helemaal niet dat dat kon!
Ik had zo ongeveer 2 tot 3 aanvallen per maand denk ik. Maar precies weet ik niet meer het is al weer lang geleden.
Zou idd goed met je arts overleggen wat het risico is als je nog even uitsteld en zo als je hier al hoort valt de herstelperiode mee! Misschien toch maar even schoonmoeder in huis?
Veel reacties heb je zeg. Veel lotgenoten zonder galblaas hier. Wat vreemd dat bij jou de aanvallen niet door eten getriggerd worden, wist helemaal niet dat dat kon!
Ik had zo ongeveer 2 tot 3 aanvallen per maand denk ik. Maar precies weet ik niet meer het is al weer lang geleden.
Zou idd goed met je arts overleggen wat het risico is als je nog even uitsteld en zo als je hier al hoort valt de herstelperiode mee! Misschien toch maar even schoonmoeder in huis
?
woensdag 28 maart 2007 om 21:27
Hova,
Bij mij is in december 2005 mijn galblaas verwijderd.
Ik heb echt geen centje pijn gehad! Ik ben geopereerd door middel van een kijkoperatie en heb dus maar 4 kleine sneetjes gehad.
Moest wel 2 nachtjes in het ziekenhuis blijven, woensdag geopereerd, vrijdag weer naar huis.
Ook ik kreeg geen aanvallen door bepaald eten. Bij mij was het ook vaak 's nachts dat zo'n aanval op kwam zetten.
Zoals iemand hier al schreef, als je een alvleesklierontsteking krijgt ben je verder van huis, dit kan zelfs levensbedreigend zijn!!
Dus ik zou zeggen, laat dat ding er uit halen!
Veel succes.
Bij mij is in december 2005 mijn galblaas verwijderd.
Ik heb echt geen centje pijn gehad! Ik ben geopereerd door middel van een kijkoperatie en heb dus maar 4 kleine sneetjes gehad.
Moest wel 2 nachtjes in het ziekenhuis blijven, woensdag geopereerd, vrijdag weer naar huis.
Ook ik kreeg geen aanvallen door bepaald eten. Bij mij was het ook vaak 's nachts dat zo'n aanval op kwam zetten.
Zoals iemand hier al schreef, als je een alvleesklierontsteking krijgt ben je verder van huis, dit kan zelfs levensbedreigend zijn!!
Dus ik zou zeggen, laat dat ding er uit halen!
Veel succes.
donderdag 29 maart 2007 om 09:49
Ja inderdaad Lilith; veel mensen zonder galblaas hier!:P
Pfff... moet me wel even geestelijk voorbereiden hoor... Niet op die operatie, maar op mijn schoonmoeder:D
Maar echt, het kan; bij mij lijkt het 1 keer wel getriggerd te zijn door eten (vette worst 's avonds laat), maar de overige keren had ik tijden daarvoor niets gegeten...
Wilma, ook bedankt voor je reactie!! Alweer iemand die de galblaas eruit heeft laten halen en er positief over is! Tot nu toe eigenlijk alleen maar positieve reacties, dus ik word toch steeds meer gesterkt in mijn voornemen om het toch maar te gaan doen...
Ben blij dat ik niet de enige ben; jij had dus ook aanvallen die niet getriggerd werden door eten!! Ik moet wel zeggen dat ik de laatste week steeds vaker misselijk ben als ik iets heb gegeten, dat had ik eigenlijk voorheen nooit... Maar goed, dat zegt alleen maar dat ik er toch maar mee door moet gaan.
Ik vind het nog steeds eng, maar ik geloof toch dat mijn beslissing genomen is...
Pfff... moet me wel even geestelijk voorbereiden hoor... Niet op die operatie, maar op mijn schoonmoeder:D
Maar echt, het kan; bij mij lijkt het 1 keer wel getriggerd te zijn door eten (vette worst 's avonds laat), maar de overige keren had ik tijden daarvoor niets gegeten...
Wilma, ook bedankt voor je reactie!! Alweer iemand die de galblaas eruit heeft laten halen en er positief over is! Tot nu toe eigenlijk alleen maar positieve reacties, dus ik word toch steeds meer gesterkt in mijn voornemen om het toch maar te gaan doen...
Ben blij dat ik niet de enige ben; jij had dus ook aanvallen die niet getriggerd werden door eten!! Ik moet wel zeggen dat ik de laatste week steeds vaker misselijk ben als ik iets heb gegeten, dat had ik eigenlijk voorheen nooit... Maar goed, dat zegt alleen maar dat ik er toch maar mee door moet gaan.
Ik vind het nog steeds eng, maar ik geloof toch dat mijn beslissing genomen is...
donderdag 29 maart 2007 om 15:13
Hoi hoi Hova,
Je moet er zeker voor gaan.. dat kan je best! FF er mentaal op voorbereiden ook op de komst van je schoonmoeder... hoewel je het dan misschien alleen maar fijn vindt dat zij voor je klaar staat.
Je moet er natuurlijk ook niet te makkelijk over denken. Je bent toch ff uitgeschakeld. Maar echt HAAL DAT ELLENDIGE DING UIT JE LIJF HAHA!
Ik weet het... ik ben misschien te gefixeerd op dat ellendige ding en niet meer helemaal objectief maar toch geef ik je advies haha...
Ik ben nu een bijna een half jaar uit het ziekenhuis en ben nog steeds bezig met herstellen! Dus dat gun ik niemand...
Ga ervoor...
Groetjes Dymphie
Je moet er zeker voor gaan.. dat kan je best! FF er mentaal op voorbereiden ook op de komst van je schoonmoeder...
hoewel je het dan misschien alleen maar fijn vindt dat zij voor je klaar staat.Je moet er natuurlijk ook niet te makkelijk over denken. Je bent toch ff uitgeschakeld. Maar echt HAAL DAT ELLENDIGE DING UIT JE LIJF HAHA!
Ik weet het... ik ben misschien te gefixeerd op dat ellendige ding en niet meer helemaal objectief maar toch geef ik je advies haha...
Ik ben nu een bijna een half jaar uit het ziekenhuis en ben nog steeds bezig met herstellen! Dus dat gun ik niemand...
Ga ervoor...
Groetjes Dymphie
donderdag 29 maart 2007 om 17:01
Hoi Hova
Ik zit helemaal in hetzelfde schuitje als jij.......vanochtend heb ik
een buikecho gehad en daarop waren dus ook galstenen te zien
Heb sinds een maand een stuk of 5 koliekaanvallen gehad (wat een
ellende, nog erger dan bevallen!) en daar wordt je niet blij van.......
Ook ik heb kleine kinderen en wij gaan ook nog eens binnenkort verhuizen.....geen ideale situatie voor een operatie dus.
Toch ben ik ervan overtuigd de operatie te ondergaan, heb momenteel ook nog pijn en durf bijna niks meer te eten....
Morgen moet ik terug naar de huisarts en dan zal ik wel horen hoe of wat..........
Maar ik zou het altijd doen hoor! Dadelijk raakt ie ontstoken en dan ben je veel verder van huis......
Ik ben zelf wel benieuwd hoe die galstenen nou ontstaan? Schijnt bij
veel vet eten voor te komen en zwaarlijvige vrouwen.....nou, ik eet
bijna nooit vet en ben niet superslank, maar ook niet zwaarlijvig.....
Maar goed, belangrijker is hoe ervan af te komen!
HOva, heel veel sterkte!
Ik zit helemaal in hetzelfde schuitje als jij.......vanochtend heb ik
een buikecho gehad en daarop waren dus ook galstenen te zien
Heb sinds een maand een stuk of 5 koliekaanvallen gehad (wat een
ellende, nog erger dan bevallen!) en daar wordt je niet blij van.......
Ook ik heb kleine kinderen en wij gaan ook nog eens binnenkort verhuizen.....geen ideale situatie voor een operatie dus.
Toch ben ik ervan overtuigd de operatie te ondergaan, heb momenteel ook nog pijn en durf bijna niks meer te eten....
Morgen moet ik terug naar de huisarts en dan zal ik wel horen hoe of wat..........
Maar ik zou het altijd doen hoor! Dadelijk raakt ie ontstoken en dan ben je veel verder van huis......
Ik ben zelf wel benieuwd hoe die galstenen nou ontstaan? Schijnt bij
veel vet eten voor te komen en zwaarlijvige vrouwen.....nou, ik eet
bijna nooit vet en ben niet superslank, maar ook niet zwaarlijvig.....
Maar goed, belangrijker is hoe ervan af te komen!
HOva, heel veel sterkte!
You don´t have to believe everything you think
donderdag 29 maart 2007 om 18:00
Ja Dirkje, het is me helemaal duidelijk hoor: DAT DING MOET ERUIT!!!:P
Muis, we zitten inderdaad zo'n beetje in hetzelfde schuitje..
Ik ben er ondertussen ook eigenlijk wel van overtuigd dat hij er gewoon uit moet hoor, maar bij mij zitten er grote tussenpozen tussen de aanvallen dus dat maakte me nogal aan het twijfelen. Inderdaad een ramp; die koliekaanvallen...
Galstenen kunnen inderdaad ontstaan door vet en komen ook veel bij zwaarlijvige mensen voor (ben ik trouwens ook niet, net als jij). Maar het kan ook een hormoonkwestie zijn, zelfs langdurig pilgebruik en zwangerschappen kunnen ermee te maken hebben las ik op Internet.
En het is zo dat de meeste mensen galstenen hebben, alleen vaak niet zo groot of zoveel dat ze er last van krijgen. Er zijn ook twee soorten galstenen heb ik begrepen; cholesterolstenen en pigmentstenen.
Bovendien kan het ook nog een familiaire aanleg zijn heb ik begrepen.
Je ziet; ik heb veel (heel veel;)) over galstenen gelezen de laatste tijd...
Word jij al op korte termijn geopereerd of weet je dat nog niet??
Muis, we zitten inderdaad zo'n beetje in hetzelfde schuitje..
Ik ben er ondertussen ook eigenlijk wel van overtuigd dat hij er gewoon uit moet hoor, maar bij mij zitten er grote tussenpozen tussen de aanvallen dus dat maakte me nogal aan het twijfelen. Inderdaad een ramp; die koliekaanvallen...
Galstenen kunnen inderdaad ontstaan door vet en komen ook veel bij zwaarlijvige mensen voor (ben ik trouwens ook niet, net als jij). Maar het kan ook een hormoonkwestie zijn, zelfs langdurig pilgebruik en zwangerschappen kunnen ermee te maken hebben las ik op Internet.
En het is zo dat de meeste mensen galstenen hebben, alleen vaak niet zo groot of zoveel dat ze er last van krijgen. Er zijn ook twee soorten galstenen heb ik begrepen; cholesterolstenen en pigmentstenen.
Bovendien kan het ook nog een familiaire aanleg zijn heb ik begrepen.
Je ziet; ik heb veel (heel veel;)) over galstenen gelezen de laatste tijd...
Word jij al op korte termijn geopereerd of weet je dat nog niet??
vrijdag 30 maart 2007 om 10:26
Hoi Hova
Ik ben vanochtend weer naar de ha geweest en heb een doorverwijzin
gekregen, gelukkig kan ik a.s. dinsdag al terecht bij de chirurg.
Ben jij bij de chirurg geweest of de internist?
Hoop dat ze me toch snel kunnen helpen, want ik blijf maar pijn houden.
Jij hebt tussen de aanvallen door geen pijn? Nou had mn ha het er ook
nog over dat ze evt. de galstenen via een maagslang kunnen
verwijderen......??
Hellup, daar moet ik dus helemaaaaal niet aan denken zeg, zon slang in je maag.....brrrrr.
Ik lees dat eigenlijk ook nergens dat ze dat doen, heeft de arts het er bij jou over gehad?
Nou, sterkte nog met het maken van je beslissing en hopelijk kom je hier nog even langs.....
doei
Ik ben vanochtend weer naar de ha geweest en heb een doorverwijzin
gekregen, gelukkig kan ik a.s. dinsdag al terecht bij de chirurg.
Ben jij bij de chirurg geweest of de internist?
Hoop dat ze me toch snel kunnen helpen, want ik blijf maar pijn houden.
Jij hebt tussen de aanvallen door geen pijn? Nou had mn ha het er ook
nog over dat ze evt. de galstenen via een maagslang kunnen
verwijderen......??
Hellup, daar moet ik dus helemaaaaal niet aan denken zeg, zon slang in je maag.....brrrrr.
Ik lees dat eigenlijk ook nergens dat ze dat doen, heeft de arts het er bij jou over gehad?
Nou, sterkte nog met het maken van je beslissing en hopelijk kom je hier nog even langs.....
doei
You don´t have to believe everything you think
vrijdag 30 maart 2007 om 10:51
Hoi Muis,
Ja, ik heb ondertussen ook een afspraak bij de chirurg, maar pas op 12 april. Maar er is bij mij niet zoveel haast bij, omdat ik tussendoor geen pijn hebt. Wel ben ik vaak misselijk als ik iets heb gegeten en heb een beetje zeurderig gevoel bij mijn middenrif.
Nee, ik heb daar nog nooit van gehoord, dat ze galstenen via een maagslang weg zouden kunnen halen. Volgens mijn huisarts (en ook als je op internet gaat zoeken, en dat heb ik heel veel gedaan de laatste week;)) kom je eigenlijk overal tegen dat ze meteen de galblaas er helemaal uithalen. Mijn huisarts vertelde dat ze het vergruizen van de stenen (wat ze vroeger deden) ook niet meer doen, omdat de stenen eigenlijk altijd terugkomen als ze verwijderd worden. Dus dan lijkt me de stenen weghalen via een slang ook niet echt een optie...
Wel vervelend dat jij nu continu pijn hebt!! Ik hoop dat bij mij de aanvallen wegblijven tot dat ding eruit is....
Ik heb mijn beslissing nu wel genomen hoor, dus ik zit in hetzelfde schuitje als jij. Misschien kunnen we elkaar een beetje steunen hier en daar...
Laat je even weten hoe het ging bij je afspraak bij de chirurg? Jij zult wel sneller aan de beurt zijn dan ik, aangezien jij pijn blijft houden...
Sterkte meid!!!
Groetjes, Hova
Ja, ik heb ondertussen ook een afspraak bij de chirurg, maar pas op 12 april. Maar er is bij mij niet zoveel haast bij, omdat ik tussendoor geen pijn hebt. Wel ben ik vaak misselijk als ik iets heb gegeten en heb een beetje zeurderig gevoel bij mijn middenrif.
Nee, ik heb daar nog nooit van gehoord, dat ze galstenen via een maagslang weg zouden kunnen halen. Volgens mijn huisarts (en ook als je op internet gaat zoeken, en dat heb ik heel veel gedaan de laatste week;)) kom je eigenlijk overal tegen dat ze meteen de galblaas er helemaal uithalen. Mijn huisarts vertelde dat ze het vergruizen van de stenen (wat ze vroeger deden) ook niet meer doen, omdat de stenen eigenlijk altijd terugkomen als ze verwijderd worden. Dus dan lijkt me de stenen weghalen via een slang ook niet echt een optie...
Wel vervelend dat jij nu continu pijn hebt!! Ik hoop dat bij mij de aanvallen wegblijven tot dat ding eruit is....
Ik heb mijn beslissing nu wel genomen hoor, dus ik zit in hetzelfde schuitje als jij. Misschien kunnen we elkaar een beetje steunen hier en daar...
Laat je even weten hoe het ging bij je afspraak bij de chirurg? Jij zult wel sneller aan de beurt zijn dan ik, aangezien jij pijn blijft houden...
Sterkte meid!!!
Groetjes, Hova
vrijdag 30 maart 2007 om 10:59
Hoi Muis en Hova,
Het weghalen van een galsteen/galstenen via een maagslang heet een ERCP. Dit doen ze als er een galsteen in een galweg klem zit. Dit doen ze dus niet zomaar omdat er best wel veel complicatie's bij kunnen komen kijken.
Mocht dit gebeuren... je krijgt hiervoor wel een roesje dus je zal er niet heel veel van mee krijgen.
Alvast allebei heel veel succes en sterkte en ik hoop dat jullie tot aan de operatie geen pijnaanvallen meer krijgen!!!
Groetjes Dirkje
Het weghalen van een galsteen/galstenen via een maagslang heet een ERCP. Dit doen ze als er een galsteen in een galweg klem zit. Dit doen ze dus niet zomaar omdat er best wel veel complicatie's bij kunnen komen kijken.
Mocht dit gebeuren... je krijgt hiervoor wel een roesje dus je zal er niet heel veel van mee krijgen.
Alvast allebei heel veel succes en sterkte en ik hoop dat jullie tot aan de operatie geen pijnaanvallen meer krijgen!!!
Groetjes Dirkje
