Gezondheid
alle pijlers
Galblaas laten verwijderen?!
dinsdag 27 maart 2007 om 11:07
Al een aantal jaren heb ik af en toe (zit vaak wel een half jaar tussen) last van een hele heftige aanval van pijn in mijn buik, die wel uren kan duren. De aanvallen zijn echt heftig; ik weet dan niet waar ik het zoeken moet van de pijn en kan niet meer zitten, liggen, staan; eigenlijk niets meer. Door het maken van een echo is nu vastgesteld dat het galstenen zijn en de arts heeft nu geadviseerd de galblaas eruit te laten halen. Geadviseerd, want er is (nog) geen noodzaak en de keuze ligt bij mij. Het is echter wel zo volgens de arts dat de aanvallen altijd terug zullen blijven komen en mocht er uiteindelijk bijvoorbeeld een ontsteking oid bijkomen, dan moet hij wel acuut verwijderd worden.
Maar aangezien ik me nu natuurlijk prima voel, vind ik het nogal een beslissing om 'zomaar' een orgaan eruit te laten halen. Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Die er voor hebben gekozen de galblaas er (nog) niet uit te laten halen of die hem er juist wel uit hebben laten halen? Viel het mee? Hoe is de herstelperiode? Sommige mensen schijnen veel aan te komen na het eruit laten halen; iemand ervaring mee? Kortom; alles wat iemand me erover kan vertellen, positief of negatief is welkom!!
Want ik weet echt even niet wat ik moet beslissen; als iets noodzakelijk is, dan heb je uiteraard geen keus, maar nu weet ik het niet!!!
Maar aangezien ik me nu natuurlijk prima voel, vind ik het nogal een beslissing om 'zomaar' een orgaan eruit te laten halen. Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Die er voor hebben gekozen de galblaas er (nog) niet uit te laten halen of die hem er juist wel uit hebben laten halen? Viel het mee? Hoe is de herstelperiode? Sommige mensen schijnen veel aan te komen na het eruit laten halen; iemand ervaring mee? Kortom; alles wat iemand me erover kan vertellen, positief of negatief is welkom!!
Want ik weet echt even niet wat ik moet beslissen; als iets noodzakelijk is, dan heb je uiteraard geen keus, maar nu weet ik het niet!!!
woensdag 2 mei 2007 om 10:02
Hoi Muis,
Mijn jongste is ook 2 jaar (en 5 maanden) en als volgende week mijn twee andere kinderen weer naar school zijn, ga ik haar ook weer gewoon zelf tillen hoor en dan ga ik denk ik ook weer gewoon zelf de grote boodschappen doen.
Ik heb er nog speciaal naar gevraagd bij de arts omdat er bij mij in de informatie die ik mee naar husi kreeg niets over instond. De arts zei tegen mij dat ik de eerste week even niet moest tillen en daarna gewoon langzaam aan alles weer kon gaan doen. Hij zei dat ik de eerste weken niet heel veel moest gaan tillen of heel zwaar (maar daar gaf hij als voorbeeld bij een wasmachine, dus zo zwaar til ik eigenlijk nooit
). Maar toen ik vroeg of ik mijn jongste kon tillen, zei hij dat dat geen probleem zou zijn.
Dus volgens mij moet het gewoon weer kunnen bij jou hoor! En tja, met zo'n kleintje in huis heb je ook gewoon niet veel keus soms he!
Gaat het verder goed bij jou? Geen pijn meer of zo? Heeft alles weer zijn plek gevonden in je nieuwe huis?
Wel heerlijk om niet meer misselijk te zijn hoor; ik kan weer thee drinken, jippie!!!
Nou, ga even naar de bakker wandelen met mijn jongste!
Groetjes, Hova
Mijn jongste is ook 2 jaar (en 5 maanden) en als volgende week mijn twee andere kinderen weer naar school zijn, ga ik haar ook weer gewoon zelf tillen hoor en dan ga ik denk ik ook weer gewoon zelf de grote boodschappen doen.
Ik heb er nog speciaal naar gevraagd bij de arts omdat er bij mij in de informatie die ik mee naar husi kreeg niets over instond. De arts zei tegen mij dat ik de eerste week even niet moest tillen en daarna gewoon langzaam aan alles weer kon gaan doen. Hij zei dat ik de eerste weken niet heel veel moest gaan tillen of heel zwaar (maar daar gaf hij als voorbeeld bij een wasmachine, dus zo zwaar til ik eigenlijk nooit
). Maar toen ik vroeg of ik mijn jongste kon tillen, zei hij dat dat geen probleem zou zijn.Dus volgens mij moet het gewoon weer kunnen bij jou hoor! En tja, met zo'n kleintje in huis heb je ook gewoon niet veel keus soms he!
Gaat het verder goed bij jou? Geen pijn meer of zo? Heeft alles weer zijn plek gevonden in je nieuwe huis?
Wel heerlijk om niet meer misselijk te zijn hoor; ik kan weer thee drinken, jippie!!!
Nou, ga even naar de bakker wandelen met mijn jongste!
Groetjes, Hova
zaterdag 5 mei 2007 om 08:50
Hallo allemaal,
Ik ben er weer...... Wat fijn om te lezen dat het zo goed met je gaat Hova, en met jou ook Muis, doe je wel rustig aan met werken?
Nou, ik ben weer een klein beetje op de been. Ik vond het allemaal wel pittig hoor.. In het ziekenhuis viel het allemaal wel mee, ik zat lekker aan de morfine (lekker spul zeg Maar toen ik donderdag thuiskwam heb ik het wel moeilijk gehad (veel pijn) gister had ik een goeie dag en vandaag is het weer wat minder. Ik heb geen last van de sneetjes (die stellen niets voor, zien er erg mooi uit) maar ik blijf het gevoel houden alsof er een vrachtwagen over me heen is gereden.
Verder heb ik vandaag weer mijn normale 'kleur' terug. Ik heb er tot gisteren erg grappig uitgezien met een knalrood hoofd (waarschijnlijk reactie op morfine of narcose) Het leek alsof ik een paar dagen naar een tropisch eiland was geweest.
Wat betreft het tillen. Ik mag tot de controle (22 mei) dus echt niets tillen en niet werken, vanaf dan mag ik weer tillen maar wel rustig aan (gek he die verschillende adviezen)
Nou, ik ga rustig aan doen verder............
Hova en Muis jullie ook kalm aan he.....
Groetjes Ezta
Ik ben er weer...... Wat fijn om te lezen dat het zo goed met je gaat Hova, en met jou ook Muis, doe je wel rustig aan met werken?
Nou, ik ben weer een klein beetje op de been. Ik vond het allemaal wel pittig hoor.. In het ziekenhuis viel het allemaal wel mee, ik zat lekker aan de morfine (lekker spul zeg Maar toen ik donderdag thuiskwam heb ik het wel moeilijk gehad (veel pijn) gister had ik een goeie dag en vandaag is het weer wat minder. Ik heb geen last van de sneetjes (die stellen niets voor, zien er erg mooi uit) maar ik blijf het gevoel houden alsof er een vrachtwagen over me heen is gereden.
Verder heb ik vandaag weer mijn normale 'kleur' terug. Ik heb er tot gisteren erg grappig uitgezien met een knalrood hoofd (waarschijnlijk reactie op morfine of narcose) Het leek alsof ik een paar dagen naar een tropisch eiland was geweest.
Wat betreft het tillen. Ik mag tot de controle (22 mei) dus echt niets tillen en niet werken, vanaf dan mag ik weer tillen maar wel rustig aan (gek he die verschillende adviezen)
Nou, ik ga rustig aan doen verder............
Hova en Muis jullie ook kalm aan he.....
Groetjes Ezta
zaterdag 5 mei 2007 om 16:20
Hoi Ezta!
Wat goed om van je te horen en gelukkig is alles goed gegaan met jouw operatie!! Die morfine is inderdaad heerlijk
!! Ik hoop dat die vrachtwagen ook snel van je afgereden is binnenkort en je je weer snel wat beter voelt!
in ieder geval denk ik een opluchting dat je ervan af bent!!
Inderdaad wel heel raar dat die adviezen voor wat betreft tillen zo verschillend zijn. Maar doe er maar voorzichtig mee hoor! Je kunt beter wat voorzichtiger zijn, ben ik zelf helaas achtergekomen. Ik heb namelijk de afgelopen nacht in het ziekenhuis doorgebracht en ben eigenlijk net pas weer thuis.
Bij mij ging alles heel goed en ik was, heel tevreden met mezelf, donderdagochtend met de kids gaan winkelen (niet heel lang hoor:P). Ging allemaal prima, maar in de loop van de dag kreeg ik steeds meer pijn in mijn schouder, net zoals ik had vlak na de operatie. Kon 's nachts bijna niet slapen van de pijn en gisteren naar de eerste hulp van het ziekenhuis geweest (na telefonisch overleg met arts). Omdat ik het ook een beetje benauwd had en mijn bloed niet helemaal goed was, dachten ze aan een longembolie, dat schijnt wel vaker na operaties voor te komen. En ik moest dus gelijk blijven...
Vandaag allerlei onderzoeken gehad en gelukkig was het geen longembolie en mocht ik weer naar huis. Waarschijnlijk is het nog napijn van de operatie, toch iets teveel gedaan misschien en pijn in de middenrif-streek schijnt door te kunnen stralen naar de schouder.
Nou ja, ik doe het maar even een paar daagjes rustig aan weer, want ik ben het spuugzat allemaal.
Ezta, ik hoop dat het heeeeel snel weer wat beter met je gaat!! Rust lekker uit en doe het heel rustig aan.... Lastig met een kleintje, ik weet het... Ik til nu ook nog niet, maar vanaf maandag zal ik wel weer moeten ben ik bang...
Sterkte met het herstel en eh.... gelukkig geen kolieken meer voor ons he!!!!
Groetjes, Hova
Wat goed om van je te horen en gelukkig is alles goed gegaan met jouw operatie!! Die morfine is inderdaad heerlijk
!! Ik hoop dat die vrachtwagen ook snel van je afgereden is binnenkort en je je weer snel wat beter voelt!in ieder geval denk ik een opluchting dat je ervan af bent!!
Inderdaad wel heel raar dat die adviezen voor wat betreft tillen zo verschillend zijn. Maar doe er maar voorzichtig mee hoor! Je kunt beter wat voorzichtiger zijn, ben ik zelf helaas achtergekomen. Ik heb namelijk de afgelopen nacht in het ziekenhuis doorgebracht en ben eigenlijk net pas weer thuis.
Bij mij ging alles heel goed en ik was, heel tevreden met mezelf, donderdagochtend met de kids gaan winkelen (niet heel lang hoor:P). Ging allemaal prima, maar in de loop van de dag kreeg ik steeds meer pijn in mijn schouder, net zoals ik had vlak na de operatie. Kon 's nachts bijna niet slapen van de pijn en gisteren naar de eerste hulp van het ziekenhuis geweest (na telefonisch overleg met arts). Omdat ik het ook een beetje benauwd had en mijn bloed niet helemaal goed was, dachten ze aan een longembolie, dat schijnt wel vaker na operaties voor te komen. En ik moest dus gelijk blijven...
Vandaag allerlei onderzoeken gehad en gelukkig was het geen longembolie en mocht ik weer naar huis. Waarschijnlijk is het nog napijn van de operatie, toch iets teveel gedaan misschien en pijn in de middenrif-streek schijnt door te kunnen stralen naar de schouder.
Nou ja, ik doe het maar even een paar daagjes rustig aan weer, want ik ben het spuugzat allemaal.
Ezta, ik hoop dat het heeeeel snel weer wat beter met je gaat!! Rust lekker uit en doe het heel rustig aan.... Lastig met een kleintje, ik weet het... Ik til nu ook nog niet, maar vanaf maandag zal ik wel weer moeten ben ik bang...
Sterkte met het herstel en eh.... gelukkig geen kolieken meer voor ons he!!!!
Groetjes, Hova
zondag 6 mei 2007 om 16:25
Hoihoi
Jee, Hova, dat was vast en zeker schrikken zeg! Ik denk dat ik iets
soortgelijks heb gehad, ik moest dus ook na een dag weer terug en ze
konden toen ook (gelukkig) niks vinden, maar het levert wel weer een
hoop stress op! Nou ook echt rustig aan doen heh! Denk dat je toch veel
te veel hebt gedaan......nu echt even aan jezelf denken hoor. Moet je
nu nog een x terug voor extra controle ofzo?
Ezta, nou, jij bent er gelukkig ook vanaf.....hoe gaat het nu met je?
Weer wat beter? Heel herkenbaar trouwens dat verhaal over je
huidskleur, had ik ook! Had hele rode wangen en inderdaad een kleurtje
alsof je net van vakantie terugkwam....vlgs mij komt dat door je lever.
Die heeft natuurlijk even moeten wennen zonder gal en dat kan vlg
mij ook die huisdskleur opleveren.
Nou, vind het advies van jouw arts/zh eigenlijk heel goed, 3 weken rust
en niet tillen vind ik echt het minimum, anders zijn mensen veel eerder
geneigd teveel te gaan doen.
Hoop dat je snel herstelt!
Hier gaat alles prima, kan echt alles weer eten (helaas, want daar gaan
mn kilootjes die ik zo mooi was kwijtgeraakt....), heb nergens meer
last van, behalve vermoeidheid. Maar dat komt ook zeker door mn
verhuizing en zeer drukke baan op het moment.
Maar dat zal ook uiteindelijk wel weer beter gaan........
fijne zondag nog!
Jee, Hova, dat was vast en zeker schrikken zeg! Ik denk dat ik iets
soortgelijks heb gehad, ik moest dus ook na een dag weer terug en ze
konden toen ook (gelukkig) niks vinden, maar het levert wel weer een
hoop stress op! Nou ook echt rustig aan doen heh! Denk dat je toch veel
te veel hebt gedaan......nu echt even aan jezelf denken hoor. Moet je
nu nog een x terug voor extra controle ofzo?
Ezta, nou, jij bent er gelukkig ook vanaf.....hoe gaat het nu met je?
Weer wat beter? Heel herkenbaar trouwens dat verhaal over je
huidskleur, had ik ook! Had hele rode wangen en inderdaad een kleurtje
alsof je net van vakantie terugkwam....vlgs mij komt dat door je lever.
Die heeft natuurlijk even moeten wennen zonder gal en dat kan vlg
mij ook die huisdskleur opleveren.
Nou, vind het advies van jouw arts/zh eigenlijk heel goed, 3 weken rust
en niet tillen vind ik echt het minimum, anders zijn mensen veel eerder
geneigd teveel te gaan doen.
Hoop dat je snel herstelt!
Hier gaat alles prima, kan echt alles weer eten (helaas, want daar gaan
mn kilootjes die ik zo mooi was kwijtgeraakt....
), heb nergens meerlast van, behalve vermoeidheid. Maar dat komt ook zeker door mn
verhuizing en zeer drukke baan op het moment.
Maar dat zal ook uiteindelijk wel weer beter gaan........
fijne zondag nog!
You don´t have to believe everything you think
maandag 7 mei 2007 om 09:42
Hoi Muis,
Goed te horen dat het zo goed met je gaat! Ik kan me voorstellen dat je nog zo vermoeid bent, met zo'n verhuizing er ook nog bij!
Geniet je ook wel van je nieuwe huisje?
Hier gaat het nu wel weer goed, ben nog wel moe maar ik heb vrijdagnacht in het ziekenhuis ook helemaal niet geslapen (lag een zeer luidruchtige meneer op de zaal, en dat is zacht uitgedrukt), dus dat is wel logisch. De pijn in mijn schouder is nu wat minder, dus hopelijk gaat het de goede kant op nu.
De kids zijn wel weer naar school vandaag, dus ik moet het wel zonder hulp van mijn oudste doen nu. Ik moet af en toe wel tillen dus, maar ik probeer het zoveel mogelijk te beperken.
Ik moet de 15e mei voor controle (geen extra controle, normale wondcontrole).
Ik kan ondertussen ook weer alles eten! Heb gistermiddag zelfs een (heerlijk!!!) patatje met gegeten, hihi! Geen last gehad! Maar eigenlijk wil ik ook de kilootjes die ik kwijt was geraakt eraf houden, dus ik moet het voorzichtig aan doen...
Ezta, hoop dat alles goed met je gaat!
Groetjes, Hova
Goed te horen dat het zo goed met je gaat! Ik kan me voorstellen dat je nog zo vermoeid bent, met zo'n verhuizing er ook nog bij!
Geniet je ook wel van je nieuwe huisje?
Hier gaat het nu wel weer goed, ben nog wel moe maar ik heb vrijdagnacht in het ziekenhuis ook helemaal niet geslapen (lag een zeer luidruchtige meneer op de zaal, en dat is zacht uitgedrukt
), dus dat is wel logisch. De pijn in mijn schouder is nu wat minder, dus hopelijk gaat het de goede kant op nu.De kids zijn wel weer naar school vandaag, dus ik moet het wel zonder hulp van mijn oudste doen nu. Ik moet af en toe wel tillen dus, maar ik probeer het zoveel mogelijk te beperken.
Ik moet de 15e mei voor controle (geen extra controle, normale wondcontrole).
Ik kan ondertussen ook weer alles eten! Heb gistermiddag zelfs een (heerlijk!!!) patatje met gegeten, hihi! Geen last gehad! Maar eigenlijk wil ik ook de kilootjes die ik kwijt was geraakt eraf houden, dus ik moet het voorzichtig aan doen...
Ezta, hoop dat alles goed met je gaat!
Groetjes, Hova
maandag 7 mei 2007 om 12:16
Jeetje Hova, dat was even schrikken. Weer een nachtje in het ziekenhuis. Heel vervelend voor je, ik hoop dat het nu wat beter met je schouder gaat.
Met mij gaat het gelukkig ook steeds wat beter. Ik slik geen pijnstillers meer, ben alleen nog wel moe en beweeg nog wel een beetje voorzichtig. Ik word alleen gek van dat slapen op mijn rug, want op mijn zij of buik gaat echt nog niet !!! Tillen hoef ik gelukkig niet veel, mijn zoon is vijf en kan zich goed redden.
Muis, geniet lekker van je nieuwe huis.... en Hova kalm aan he....
Groetjes Ezta
Met mij gaat het gelukkig ook steeds wat beter. Ik slik geen pijnstillers meer, ben alleen nog wel moe en beweeg nog wel een beetje voorzichtig. Ik word alleen gek van dat slapen op mijn rug, want op mijn zij of buik gaat echt nog niet !!! Tillen hoef ik gelukkig niet veel, mijn zoon is vijf en kan zich goed redden.
Muis, geniet lekker van je nieuwe huis.... en Hova kalm aan he....
Groetjes Ezta
woensdag 9 mei 2007 om 18:19
Ezta, hoe gaat het nu met je?
Alweer een week geleden! Ik hoop dat je snel hersteld en dat alles goed met je gaat! Heb je veel last gehad met eten of viel het wel mee?
Nog even een tip over het op je zij slapen (ik kan ook niet op mijn rug slapen): ik deed een kussen tussen mijn opgetrokken knieen en ging zo op mijn zij liggen; dan ging het prima!
Hier gaat alles goed, de pijn in mijn schouder wordt steeds minder en de wondjes zien er supermooi uit!
Groetjes, Hova
Alweer een week geleden! Ik hoop dat je snel hersteld en dat alles goed met je gaat! Heb je veel last gehad met eten of viel het wel mee?
Nog even een tip over het op je zij slapen (ik kan ook niet op mijn rug slapen
): ik deed een kussen tussen mijn opgetrokken knieen en ging zo op mijn zij liggen; dan ging het prima!Hier gaat alles goed, de pijn in mijn schouder wordt steeds minder en de wondjes zien er supermooi uit!
Groetjes, Hova
vrijdag 11 mei 2007 om 21:27
Ik heb zelf hiermee geen ervaring, maar mijn moeder des te meer. Ze schijnt al jaren last te hebben met bepaalde voedingen (chocola, spinazie, slagroom vet eten e.d.) Maar begin dit jaar had ze constante aanvallen echt niet nor,aal meer.
Aangezien ze niet zo snel naar de dokter gaat en denkt dat het allemaal wel mee valt zijn we toch naar de SEH gegaan. Bleek het haar galblaas; echo gemaakt en zwaar ontstoken verkleefd. De chirurg durfde het niet aan te opereren (lees: verwijderen van de galblaas), want bij zulke zware ontstekingen zouden veel complicaties kunnen komen.
Dus na een paar maanden rustig aan doen en gezond eten weer onderzocht. Het bloed gaf aan, oke de ontsteling is rustig(er). Direkt operatie gepland en ze zou 2 a 3 dagen hooguit moeten blijven. Er zou via een zgn. kijkoperatie een paar kleine incisies worden gemaakt.
Ik was contactpersoon en zou gebeld worden na een paar uurtjes. Nou na 7 uur had ik nog niets gehoord en was ze nog niet terug van de operatie. Wat bleek!!! Het was een complexe operatie geworden. Heel de buik/. maag opengemaakt en de galblaas zo moeten verwijderen, omdat er nog ernistige verklevingen en ontstekingen zaten. Ook waren de galwegen ontstoken.
Nou het was dus zeer ernstig. Lag aan het zuurstof en was plagspoten met morfine. Na ruim 2 weken is ze nu thuis en voelt ze zich stukken beter.
Het herstel zal lang duren, want de wond is erg groot (geheel van links naar recht op de buik).
We zullen zien, dus mensen succes!!
Aangezien ze niet zo snel naar de dokter gaat en denkt dat het allemaal wel mee valt zijn we toch naar de SEH gegaan. Bleek het haar galblaas; echo gemaakt en zwaar ontstoken verkleefd. De chirurg durfde het niet aan te opereren (lees: verwijderen van de galblaas), want bij zulke zware ontstekingen zouden veel complicaties kunnen komen.
Dus na een paar maanden rustig aan doen en gezond eten weer onderzocht. Het bloed gaf aan, oke de ontsteling is rustig(er). Direkt operatie gepland en ze zou 2 a 3 dagen hooguit moeten blijven. Er zou via een zgn. kijkoperatie een paar kleine incisies worden gemaakt.
Ik was contactpersoon en zou gebeld worden na een paar uurtjes. Nou na 7 uur had ik nog niets gehoord en was ze nog niet terug van de operatie. Wat bleek!!! Het was een complexe operatie geworden. Heel de buik/. maag opengemaakt en de galblaas zo moeten verwijderen, omdat er nog ernistige verklevingen en ontstekingen zaten. Ook waren de galwegen ontstoken.
Nou het was dus zeer ernstig. Lag aan het zuurstof en was plagspoten met morfine. Na ruim 2 weken is ze nu thuis en voelt ze zich stukken beter.
Het herstel zal lang duren, want de wond is erg groot (geheel van links naar recht op de buik).
We zullen zien, dus mensen succes!!
vrijdag 11 mei 2007 om 23:19
10 maanden geleden hebben ze mijn galblaas ook laparoscopisch verwijderd. Het was een spoedoperatie omdat hij vergroot was en ze bang waren dat hij ging ontsteken en omdat ik zo veel koliek aanvallen had.
De dagen na de operatie vielen erg tegen. Erg misselijk geweest, tot 2x een maaghevel gekregen. Problemen gehad met de narcose en daardoor opnieuw aan de beademing gegaan en dus aan de beademing wakker geworden. Ook niet kunnen plassen, dus 2x een catheter gehad. En het lukte ze niet om een infuus te prikken waardoor ik iedere keer een paar keer geprikt moest worden. (OOk met bloed prikken). Toen ik dus na 4 dagen naar huis mocht, was ik net een dag thuis toen het wondje bij mijn navel openknapte en er bergen met pus uitkwam. De volgende dag dus maar weer naar de SEH en daar hebben ze hem weer open gemaakt en mocht ik iedere dag 3x spoelen en dan met een gaasje erin verbinden.
Wat wel erg fijn is, is dat ik nu alles weer kan eten en drinken. Heb echt met helemaal niets meer last. Dat is me al die ellende wel waard geweest. Ik heb een half jaar gelopen met klachten waarvan ze niet wisten wat het was en was bijna 20 kilo afgevallen. Was zo blij dat dat ding er eindelijk uit gehaald werd.
Momenteel heb ik alleen nog behoorlijk last van die littekentjes. Die zijn rood en gezwollen. Ook heb ik bij mijn navel een kleine fistel en een kleine navel/littekenbreuk. 4 juni moet ik dan ook weer terug naar de chirurg om te kijken of ik daar iets aan kan laten doen.
De dagen na de operatie vielen erg tegen. Erg misselijk geweest, tot 2x een maaghevel gekregen. Problemen gehad met de narcose en daardoor opnieuw aan de beademing gegaan en dus aan de beademing wakker geworden. Ook niet kunnen plassen, dus 2x een catheter gehad. En het lukte ze niet om een infuus te prikken waardoor ik iedere keer een paar keer geprikt moest worden. (OOk met bloed prikken). Toen ik dus na 4 dagen naar huis mocht, was ik net een dag thuis toen het wondje bij mijn navel openknapte en er bergen met pus uitkwam. De volgende dag dus maar weer naar de SEH en daar hebben ze hem weer open gemaakt en mocht ik iedere dag 3x spoelen en dan met een gaasje erin verbinden.
Wat wel erg fijn is, is dat ik nu alles weer kan eten en drinken. Heb echt met helemaal niets meer last. Dat is me al die ellende wel waard geweest. Ik heb een half jaar gelopen met klachten waarvan ze niet wisten wat het was en was bijna 20 kilo afgevallen. Was zo blij dat dat ding er eindelijk uit gehaald werd.
Momenteel heb ik alleen nog behoorlijk last van die littekentjes. Die zijn rood en gezwollen. Ook heb ik bij mijn navel een kleine fistel en een kleine navel/littekenbreuk. 4 juni moet ik dan ook weer terug naar de chirurg om te kijken of ik daar iets aan kan laten doen.
woensdag 16 mei 2007 om 22:12
dirkje,
hopelijk kom je hier nog of lees je mee,want ben een tijdje niet hier geweest door prive omstandigheden.
ik zou je graag een paar persoonlijk vragen willen stellen, die ik liever hier niet neerzet.
mijn oudste was ook 1.5 jaar toen ik steeds in het ziekenhuis lag,maar mijn jongste mocht dus steeds mee, voor mij ook een supervoordeel, want ik werd elke keer op de kraamafdeling opgenomen ivm mijn jongste, daar verzorgde de verpleegkundige hem geweldig, hij werd daar door en door verwend door ze
de ERCP heb ik gewoon wakker mee gemaakt, was je onder narcose dan? ik kreeg een keelspray en daarna kreeg ik een shot valium toen de chirurg aankwam en heb alles gewoon meegemaakt,maar wel op een wolk ahaha.
ik heb helaas geen aanklacht in kunnen dienen over de gang van zaken, kwa verzorging was het top hoor,maar medisch dus een ramp.
mijn oudste zoontje kreeg in mijn herstel periode hersenvliesonsteking en toen heb ik dat allemaal aan de kant geschoven.
maar gelukkig gaat alles nu weer goed in ons gezin en hopelijk houden we dat ook zo.
hopelijk lees je dit nog, want heb even een vraagje aan je
hopelijk kom je hier nog of lees je mee,want ben een tijdje niet hier geweest door prive omstandigheden.
ik zou je graag een paar persoonlijk vragen willen stellen, die ik liever hier niet neerzet.
mijn oudste was ook 1.5 jaar toen ik steeds in het ziekenhuis lag,maar mijn jongste mocht dus steeds mee, voor mij ook een supervoordeel, want ik werd elke keer op de kraamafdeling opgenomen ivm mijn jongste, daar verzorgde de verpleegkundige hem geweldig, hij werd daar door en door verwend door ze
de ERCP heb ik gewoon wakker mee gemaakt, was je onder narcose dan? ik kreeg een keelspray en daarna kreeg ik een shot valium toen de chirurg aankwam en heb alles gewoon meegemaakt,maar wel op een wolk ahaha.
ik heb helaas geen aanklacht in kunnen dienen over de gang van zaken, kwa verzorging was het top hoor,maar medisch dus een ramp.
mijn oudste zoontje kreeg in mijn herstel periode hersenvliesonsteking en toen heb ik dat allemaal aan de kant geschoven.
maar gelukkig gaat alles nu weer goed in ons gezin en hopelijk houden we dat ook zo.
hopelijk lees je dit nog, want heb even een vraagje aan je
woensdag 23 mei 2007 om 17:02
hallo allemaal!
ik ben gisteren bij de chirurg geweest, en ja, ook mijn galblaas gaat eruit! over 2 weken zelfs al! viel me mee dat ik al zo snel terecht kon, had ik niet echt verwacht. maar nu het zo dicht bij komt,
begin in het wel spannend te vinden. ben nog nooit opgenomen geweest, alleen bij mijn geboorte.
hebben jullie veel last gehad? meegevallen?
hoe lang na de operatie zijn jullie weer aan het werk gegaan?
ik hoorde dat dat na 2 weken ongeveer wel weer moet kunnen.
nou, aftellen dan maar... nog 15 dagen!
ik ben gisteren bij de chirurg geweest, en ja, ook mijn galblaas gaat eruit! over 2 weken zelfs al! viel me mee dat ik al zo snel terecht kon, had ik niet echt verwacht. maar nu het zo dicht bij komt,
begin in het wel spannend te vinden. ben nog nooit opgenomen geweest, alleen bij mijn geboorte.
hebben jullie veel last gehad? meegevallen?
hoe lang na de operatie zijn jullie weer aan het werk gegaan?
ik hoorde dat dat na 2 weken ongeveer wel weer moet kunnen.
nou, aftellen dan maar... nog 15 dagen!
donderdag 24 mei 2007 om 09:46
Jeetje Debs, wat een heftig verhaal van je moeder. En Sneeuwprinses, het is jou ook erg tegengevallen zeg. Heftig hoor........
Met mij gaat het prima, de operatie is nu 3 weken geleden en ik ben eergisteren op controle geweest. Alles zag er goed uit, ik bleek heel veel steentjes gehad te hebben (ze hebben niet eens geteld:o)
Vanaf volgende week ga ik weer werken, maar ik moet met halve dagen beginnen van de chirurg, daar had ik eigenlijk niet op gerekend want ik voel me echt prima en dacht wel meteen hele dagen te kunnen werken.
Ik heb echt sinds twee weken na de operatie nergens last meer van. (qua pijn dan) Met eten heb ik af en toe nog wel last van een soort ongemakkelijk gevoel boven in mijn buik, maar dat is niets vergeleken met een koliekaanval. Ook die verschrikkelijke misselijkheid is niet meer teruggekomen.
Het enige wat ik echt nog niet kan is zwaar tillen, daar moet ik echt even rekening mee houden, maar voor de rest gaat het supergoed en ben ik dolbij dat ik van alle klachten verlost ben....
Muis en Hova, hoe is het nu met jullie?
Girly242, over twee weken wordt je geopereerd. Echt het valt mee hoor, veel beterschap...
Met mij gaat het prima, de operatie is nu 3 weken geleden en ik ben eergisteren op controle geweest. Alles zag er goed uit, ik bleek heel veel steentjes gehad te hebben (ze hebben niet eens geteld:o)
Vanaf volgende week ga ik weer werken, maar ik moet met halve dagen beginnen van de chirurg, daar had ik eigenlijk niet op gerekend want ik voel me echt prima en dacht wel meteen hele dagen te kunnen werken.
Ik heb echt sinds twee weken na de operatie nergens last meer van. (qua pijn dan) Met eten heb ik af en toe nog wel last van een soort ongemakkelijk gevoel boven in mijn buik, maar dat is niets vergeleken met een koliekaanval. Ook die verschrikkelijke misselijkheid is niet meer teruggekomen.
Het enige wat ik echt nog niet kan is zwaar tillen, daar moet ik echt even rekening mee houden, maar voor de rest gaat het supergoed en ben ik dolbij dat ik van alle klachten verlost ben....
Muis en Hova, hoe is het nu met jullie?
Girly242, over twee weken wordt je geopereerd. Echt het valt mee hoor, veel beterschap...
donderdag 24 mei 2007 om 18:02
heey ezta,
bedankt voor je reactie! fijn voor je dat je er (bijna) geen last meer van
hebt en je goed voelt! hoop dat het bij mij ook zo voorspoedig gaat.
mn baas heeft voor 2 wkn na mijn operatie vervanging geregeld, en de
derde week zeg maar is er een week vakantie, dus heb ik vast
voldoende tijd om te herstellen, lijkt me zo!
bedankt voor je reactie! fijn voor je dat je er (bijna) geen last meer van
hebt en je goed voelt! hoop dat het bij mij ook zo voorspoedig gaat.
mn baas heeft voor 2 wkn na mijn operatie vervanging geregeld, en de
derde week zeg maar is er een week vakantie, dus heb ik vast
voldoende tijd om te herstellen, lijkt me zo!
donderdag 24 mei 2007 om 18:59
Girly, bij mij hebben ze vorige week mn galblaas verwijderd, er zat een steen in de hals van mn blaas, die verstopte de boel, dus er zat bij mij best wel spoed achter. Hou er ajb rekening mee dat het niet altijd laparoscopisch kan. Als ze er niet goed bijkunnen of je hebt bijvoorbeeld verklevingen oid, dan kunnen ze er niet bij, en is een grote snee nodig om de blaas te verwijderen. Ook kunnen ze tijdens de operatie je galwegen beschadigen, hoewel dit bijna niet voorkomt. Dit is wat de chirurg mij voor de operatie vertelde. bij die grote snede is de ziekenhuisoppname 10 dagen gemiddeld, in plaats van de poliklinische opname.
Ikzelf mocht na twee dagen naar huis. De pijn valt me mee. Ik herken het rare gevoel in je bovenbuik wat iemand zei, het is ook de hele dag alsof ik honger heb, een schraal gevoel. Ik ben nog heel erg moe, dat wel. Ik ben 2.5 uur onder narcose geweest en dat is best lang, duurt even voordat dat uit je lichaam is. Ik weet niet wat normale tijd is voor zo'n ok, mijn collega heeft ook 3 uur onder zeil gelegen, dus dat zal wel ongeveer de standaard tijd zijn denk ik dan?
Maar de pijn is me honderd procent meegevallen!!!Echt!!
en het feit dat je voor altijd van die kolieken afbent, heeeeerrlijk!!!
Ikzelf mocht na twee dagen naar huis. De pijn valt me mee. Ik herken het rare gevoel in je bovenbuik wat iemand zei, het is ook de hele dag alsof ik honger heb, een schraal gevoel. Ik ben nog heel erg moe, dat wel. Ik ben 2.5 uur onder narcose geweest en dat is best lang, duurt even voordat dat uit je lichaam is. Ik weet niet wat normale tijd is voor zo'n ok, mijn collega heeft ook 3 uur onder zeil gelegen, dus dat zal wel ongeveer de standaard tijd zijn denk ik dan?
Maar de pijn is me honderd procent meegevallen!!!Echt!!
en het feit dat je voor altijd van die kolieken afbent, heeeeerrlijk!!!
donderdag 24 mei 2007 om 21:43
heey sunlight,
gelukkig valt het je mee. ik houdt er inderdaad rekening mee hoor, dat het niet altijd laparoscopisch kan, ben er van op de hoogte. maar ze zeiden dat ik wel veel kans heb dat het zal lukken, aangezien ik nog jong ben, (24!) nog nooit geopereerd ben daar, dus weinig kans op verklevingen, maar goed,
zeg nooit nooit he...
ik geloof dat er normaal voor een laparoscopische 90 min. staat, en voor een klassieke 45 min. ben benieuwd naar de narcose. de narcotiseur zei me dat ik voor die tijd kan kiezen of ik een rustgevend tabletje wil of niet.
(oxazepam). hebben jullie dit wel genomen? denk als ik die dag erg zenuwachtig ben, dat ik het dan wel doe.
gelukkig valt het je mee. ik houdt er inderdaad rekening mee hoor, dat het niet altijd laparoscopisch kan, ben er van op de hoogte. maar ze zeiden dat ik wel veel kans heb dat het zal lukken, aangezien ik nog jong ben, (24!) nog nooit geopereerd ben daar, dus weinig kans op verklevingen, maar goed,
zeg nooit nooit he...
ik geloof dat er normaal voor een laparoscopische 90 min. staat, en voor een klassieke 45 min. ben benieuwd naar de narcose. de narcotiseur zei me dat ik voor die tijd kan kiezen of ik een rustgevend tabletje wil of niet.
(oxazepam). hebben jullie dit wel genomen? denk als ik die dag erg zenuwachtig ben, dat ik het dan wel doe.
donderdag 24 mei 2007 om 22:26
Ik heb wel zo'n pilletje voor de operatie genomen, maar ik merkte er eigenlijk helemaal niets van. De verpleegkundige zei dat ik erg een beetje slaperig en doezelig van zou worden, maar nee hoor, ik lag te stuiteren want ik was zooo zenuwachtig. (achteraf waren die zenuwen dus NIET nodig geweest he)
Ook toen ze de controles deden voor de operatie (bloeddruk en hartslag) was mijn bloeddruk prima, maar mijn hartslag was mega-snel.... hahaha....
En inderdaad, je moet er natuurlijk rekening mee houden dat het misschien niet laparoscopisch kan, en het kan ook niet-goed gaan natuurlijk. De chirurg heeft mij dit van tevoren ook goed uitgelegd, maar ik heb daar niet teveel bij nagedacht.... Het is mij echt meegevallen hoor...
Zelf was ik erg bang voor de narcose (nog nooit onder narcose geweest) en ook bang voor het infuus (watje ben ik hoor) maar allebei ging het goed. Infuus deed geen pijn en ik heb niet gemerkt dat ik onder narcose ging. Ik weet alleen dat ik heel erg vrolijk wakker werd. (ik reageerde erg grappig op de morfine)
Ook toen ze de controles deden voor de operatie (bloeddruk en hartslag) was mijn bloeddruk prima, maar mijn hartslag was mega-snel.... hahaha....
En inderdaad, je moet er natuurlijk rekening mee houden dat het misschien niet laparoscopisch kan, en het kan ook niet-goed gaan natuurlijk. De chirurg heeft mij dit van tevoren ook goed uitgelegd, maar ik heb daar niet teveel bij nagedacht.... Het is mij echt meegevallen hoor...
Zelf was ik erg bang voor de narcose (nog nooit onder narcose geweest) en ook bang voor het infuus (watje ben ik hoor) maar allebei ging het goed. Infuus deed geen pijn en ik heb niet gemerkt dat ik onder narcose ging. Ik weet alleen dat ik heel erg vrolijk wakker werd. (ik reageerde erg grappig op de morfine)
vrijdag 25 mei 2007 om 21:28
zaterdag 26 mei 2007 om 20:56
Girly, ik zou het echt niet weten tot waar er iemand mee mag. Zelf ben ik alleen gegaan. Mijn man heeft geen rijbewijs en die bleef bij onze zoon thuis en mijn vader heeft mij naar het ziekenhuis gebracht, maar ik ben alleen naar de afdeling gegaan. Ik ben ook iemand die juist nóg zenuwachtiger wordt als er iemand bij is.
Echt die narcose stelde niets voor hoor. Ik was heel bang dat ik mezelf "weg zou voelen zakken" snap je, dat ik duizelig zou worden ofzo. Maar echt niets van gemerkt. Ik weet nog dat ze bezig waren met het infuus en ik kreeg zo'n kapje met zuurstof voor en de verpleegkundige zei dat ik even goed zuurstof moest ademen. En toen was ik geloof ik weg. Echt je merkt er helemaal niets van. Nu werd ik ook goed wakker uit de narcose. Tegenover me lag een mevrouw die erg misselijk van de narcose was maar daar had ik echt geen last van.
groetjes
Echt die narcose stelde niets voor hoor. Ik was heel bang dat ik mezelf "weg zou voelen zakken" snap je, dat ik duizelig zou worden ofzo. Maar echt niets van gemerkt. Ik weet nog dat ze bezig waren met het infuus en ik kreeg zo'n kapje met zuurstof voor en de verpleegkundige zei dat ik even goed zuurstof moest ademen. En toen was ik geloof ik weg. Echt je merkt er helemaal niets van. Nu werd ik ook goed wakker uit de narcose. Tegenover me lag een mevrouw die erg misselijk van de narcose was maar daar had ik echt geen last van.
groetjes
maandag 28 mei 2007 om 09:12
quote:
eeh.. beetje stomme en kinderachtige vraag mischien,,,
maar tot waar mocht er iemand met jullie mee?
tot aan de narcose? mocht er iemand bij zijn of niet?
of zou dat alleen bij kleine kinderen zijn...
ik vind die narcose toch ook wel een beetje griezelig denk ik...
Is neit kinderachtig hoor!
Er mag iemand mee tot aan de deur van de operatiekamer.
Ik zal je proberen uit te leggen wat er geberut:
Je komt op een ziekenhuis bed de ok(operatiekamer) in. Daar kom je in een voorkamer. Daar staat de anesthesist met assistenten, soms ligegn er meerdere mensen ook te wachten tot ze naar binnen gaan. De an. neemt evt. allergieen met je door en stelt je gerust. Zeg erbij dat het je eerste operatie is. dan leggen ze het allemaal uit aan je.
Daar krijg je een infuus in, als die er al niet inzit. Daqt doet even pijn maar is zo voorbij, en je krijgt een mutsje op.
Als je de ok binnen komt is het koud. daar staat in het midden een bed, daar word je op overgeheveld. Je moet gaan liggen en de an.doet een dopje op je vinger voor de zuurstofmeting. Je armen worden gespreid neergelegd. Als je klaar bent en de chirurg is er bijna, dan gaan ze vertellen dat ze het infuus aanzetten. Ook kan het zijn dat je een kapje voor de zuurstof op je mond krijgt. Ik word daar benauwd van en zeg dat ook, dan houden ze m iets verder van je gezicht. De an.spuit vloeistof in je infuus, hij vertelt wat hij erin spuit. Je voelt je warm en relaxed worden, en dan vraagt ie je tot 10 te tellen en aan iets fijns te denken. Ik denk me altijd in dat ik op t strand lig, en voor je tot 3 telt ben je weg. Je voelt daar niks van. Ik probeer altijd tot 10 te tellen amar t is nog niet 1 keer gelukt.
Als je wakker wordt dan weet je niet waar je bent, maar je ligt op de verkoeverkamer. De chirurg maakt je wakker, om te vertellen hoe de ok is gegaan, maar daar krijg je weinig van mee. Als je pijn hebt meot je dat zeggen, dan krijg je morfine in je infuus. Daarna ga je naar zaal.
Bij mij werkt t het beste als ik direct na aankomst op de zaal wat eet, maar dat is voor eidereen verschillend. Sommige mensen zijn misselijk.
Ik kwam om 17 uur op zaal, en zat om 17.30 aan de andijvie met gehaktbal. Om 21 uur lag ik tv te kijken in mn bed.
Niet te druk maken, het valt echt allemaal mee!
Als je nog vragen hebt, stel ze gerust!
eeh.. beetje stomme en kinderachtige vraag mischien,,,
maar tot waar mocht er iemand met jullie mee?
tot aan de narcose? mocht er iemand bij zijn of niet?
of zou dat alleen bij kleine kinderen zijn...
ik vind die narcose toch ook wel een beetje griezelig denk ik...
Is neit kinderachtig hoor!
Er mag iemand mee tot aan de deur van de operatiekamer.
Ik zal je proberen uit te leggen wat er geberut:
Je komt op een ziekenhuis bed de ok(operatiekamer) in. Daar kom je in een voorkamer. Daar staat de anesthesist met assistenten, soms ligegn er meerdere mensen ook te wachten tot ze naar binnen gaan. De an. neemt evt. allergieen met je door en stelt je gerust. Zeg erbij dat het je eerste operatie is. dan leggen ze het allemaal uit aan je.
Daar krijg je een infuus in, als die er al niet inzit. Daqt doet even pijn maar is zo voorbij, en je krijgt een mutsje op.
Als je de ok binnen komt is het koud. daar staat in het midden een bed, daar word je op overgeheveld. Je moet gaan liggen en de an.doet een dopje op je vinger voor de zuurstofmeting. Je armen worden gespreid neergelegd. Als je klaar bent en de chirurg is er bijna, dan gaan ze vertellen dat ze het infuus aanzetten. Ook kan het zijn dat je een kapje voor de zuurstof op je mond krijgt. Ik word daar benauwd van en zeg dat ook, dan houden ze m iets verder van je gezicht. De an.spuit vloeistof in je infuus, hij vertelt wat hij erin spuit. Je voelt je warm en relaxed worden, en dan vraagt ie je tot 10 te tellen en aan iets fijns te denken. Ik denk me altijd in dat ik op t strand lig, en voor je tot 3 telt ben je weg. Je voelt daar niks van. Ik probeer altijd tot 10 te tellen amar t is nog niet 1 keer gelukt.
Als je wakker wordt dan weet je niet waar je bent, maar je ligt op de verkoeverkamer. De chirurg maakt je wakker, om te vertellen hoe de ok is gegaan, maar daar krijg je weinig van mee. Als je pijn hebt meot je dat zeggen, dan krijg je morfine in je infuus. Daarna ga je naar zaal.
Bij mij werkt t het beste als ik direct na aankomst op de zaal wat eet, maar dat is voor eidereen verschillend. Sommige mensen zijn misselijk.
Ik kwam om 17 uur op zaal, en zat om 17.30 aan de andijvie met gehaktbal. Om 21 uur lag ik tv te kijken in mn bed.
Niet te druk maken, het valt echt allemaal mee!
Als je nog vragen hebt, stel ze gerust!
maandag 28 mei 2007 om 15:58
maandag 28 mei 2007 om 16:42
Ik heb 8 jaar geleden mijn galblaas laten verwijderen. Het jaar voor de operatie ben ik steeds behandeld voor maagklachten (die natuurlijk niet overgingen, maar juist erger werden) en uiteindelijk had ik dagelijks pijnaanvallen en leefde zo ongeveer op water en droog brood...veel afgevallen dus. Toen de artsen erachterkwamen dat ik galstenen had, moest ik acuut geopereerd worden want mijn galblaas stond op knappen. Na de operatie ben ik 1 week thuisgebleven van mijn werk (is natuurlijk afhankelijk van het werk dat je doet en of je veel moet tillen bij je werk). Twee weken na de operatie ben ik op vakantie gegaan naar Azie en kreeg ik alleen als tip mee niet al te gekruid te eten.
Na de operatie ben ik veel aangekomen, maar vooral omdat ik alles weer mocht/kon eten (en dat dus ook dankbaar deed:P). Ik was ook erg veel afgevallen, dus ik moest zelfs aankomen. Desalniettemin merk ik juist dat ik na de operatie minder snel aankom dan voor de operatie. Ik heb sindsdien wel wat sneller diarree (maar niet zo dramatisch dat ik daar iets aan zou moeten doen).
Ik heb, zeker in de twee jaar na de operatie, toch af en toe nog wel een pijnaanval gehad. Meestal ´s nachts en lang niet zo heftig als voor de operatie. Dit schijnt er gewoon bij te horen.
Uiteindelijk ben ik er alleen maar beter van geworden.
Ook ik heb op internet alle horror-stories gelezen en moet zeggen dat ik blij ben dat ik dat allemaal van tevoren niet wist.
Na de operatie ben ik veel aangekomen, maar vooral omdat ik alles weer mocht/kon eten (en dat dus ook dankbaar deed:P). Ik was ook erg veel afgevallen, dus ik moest zelfs aankomen. Desalniettemin merk ik juist dat ik na de operatie minder snel aankom dan voor de operatie. Ik heb sindsdien wel wat sneller diarree (maar niet zo dramatisch dat ik daar iets aan zou moeten doen).
Ik heb, zeker in de twee jaar na de operatie, toch af en toe nog wel een pijnaanval gehad. Meestal ´s nachts en lang niet zo heftig als voor de operatie. Dit schijnt er gewoon bij te horen.
Uiteindelijk ben ik er alleen maar beter van geworden.
Ook ik heb op internet alle horror-stories gelezen en moet zeggen dat ik blij ben dat ik dat allemaal van tevoren niet wist.
maandag 28 mei 2007 om 16:50
Wat betreft de narcose...op zich niet zoveel aan, maar het schijnt wel van belang te zijn dat je met ´fijne´ gedachten onder narcose gaat. Bij mijn galblaasoperatie had ik eerst een kalmerende pil gekregen en moest ik aan ´leuke dingen´ denken van de zuster. Dat deed ik natuurlijk:P. Vervolgens werd ik naar de operatiezaal gebracht en daar zag ik allemaal vreemde gezichten en mijn chirurg was nergens te bekennen....Ik ben dus onder narcose gegaan met de gedachte "Mijn chirurg is er niet, straks denken ze dat ik iemand anders ben en gaan ze mijn been afzetten of zo..." Paniek dus!
Gevolg was dat ik, toen ik bijkwam uit de narcose, alleen maar kon huilen. Ik snapte zelf niet waarom, maar ik kon er niet mee stoppen.
Bij een volgende operatie (amandelen) heb ik hierover verteld en toen heeft de KNO-arts op de operatiezaal eerst nog wat tegen me gezegd voordat ik onder narcose ging. Deze keer kwam ik prima uit de narcose en heb ik geen traan gelaten...heel relaxed:P
Gevolg was dat ik, toen ik bijkwam uit de narcose, alleen maar kon huilen. Ik snapte zelf niet waarom, maar ik kon er niet mee stoppen.
Bij een volgende operatie (amandelen) heb ik hierover verteld en toen heeft de KNO-arts op de operatiezaal eerst nog wat tegen me gezegd voordat ik onder narcose ging. Deze keer kwam ik prima uit de narcose en heb ik geen traan gelaten...heel relaxed:P
maandag 28 mei 2007 om 18:50
Lildiko, ik vroe3g me dat dus al af. HOe je spijsvertering verdergaat na verwijdering van je galblaas. Uiteindelijk is je galblaas natuurlijk amar een opslagruimte, want de gal wordt aangemaakt in de lever en dan naar de dunne darm overgebracht via je galblaas. Als die weg is gaat het rechtstreeks naar de dunne darm. MIsschien zie ik het verkeerd hoor, maar mij lijkt het dus wel logisch dat eten dus sneller verteert...maar tegelijk vraag ik me dan ook af, of je dunne darm niet midner voedingsstoffen kan opnemen, juist omdat het zo snel evrteert...ik moet pas over 2 weken op nacontrole dus kan t dan pas vragen, maar ik moest daar wel aan denken..
MIjn stoelgang is ook veranderd, en ik merk dat ik sommige dingen niet goed verdraag. Vette lasagna gaf geen problemen, maar een stukje boterkoek zorgde voor veel pijn en misselijkheid. Ik heb net een halve pizza gegeten om te zien hoe ik daarop reageer, maar buiten een wat rare maag merk ik niks. T is aftasten denk ik.
Zijn er dingen die je neit meer goed verdraagt?
MIjn stoelgang is ook veranderd, en ik merk dat ik sommige dingen niet goed verdraag. Vette lasagna gaf geen problemen, maar een stukje boterkoek zorgde voor veel pijn en misselijkheid. Ik heb net een halve pizza gegeten om te zien hoe ik daarop reageer, maar buiten een wat rare maag merk ik niks. T is aftasten denk ik.
Zijn er dingen die je neit meer goed verdraagt?
