Het ADD topic

Millie-x schreef: ↑

19-06-2021 14:12

Ik twijfel of ik mijn werkgever moet vertellen welke impact het thuiswerken heeft. Weten jullie collega's en leidinggevenden dat je ADD hebt?

Mijn directe leidinggevende en teamleden weten het, verder is het bij veel collega’s niet bekend. Ik maak er geen geheim van, maar verkondig ook niet willekeurig in gesprekken dat ik adhd heb .

Celaena1 schreef: ↑

21-06-2021 21:06

Mijn directe leidinggevende en teamleden weten het, verder is het bij veel collega’s niet bekend. Ik maak er geen geheim van, maar verkondig ook niet willekeurig in gesprekken dat ik adhd heb .

Op mijn werk is het wel bekend. Ik werk in de zorg dus dat is niet zo vreemd voor ons.
Maar loop er ook niet mee te koop.

Op mijn werk is het bij sommigen wel bekend. Mijn ehhhh.....dynamiek valt weleens op.
Het wordt niet als storend ervaren door de collega's, eerder als grappig en origineel.

Cecilie schreef: ↑

22-06-2021 09:47

Op mijn werk is het bij sommigen wel bekend. Mijn ehhhh.....dynamiek valt weleens op.
Het wordt niet als storend ervaren door de collega's, eerder als grappig en origineel.

…. Je dynamiek..
Ik zit alleen maar grapjes te maken heel de dag door. Wel hele slimme en gevatte als je het mij vraagt.
Maar zodra het serieus moet zijn dan is dat ook wel direct terug te vinden.

Mbt waar vinden we elkaar na Viva…. Ik heb nu een account aangemaakt bij ouders…nl… daar komt een heel nieuw forum die breder word getrokken.

Misschien een optie om onze adhd-topic te starten wanneer het eenmaal zover is.
Ik houd ook mijn ogen open voor het hele nieuwe forum waar initiatief op is.

Hey!
Ik volg graag graag waar jullie heen gaan.

Hebben jullie er ook last van dat je echt totaal niet tegen onrecht kan en jezelf helemaal boos kan maken als je onterecht behandeld wordt of als iemand respectloos is?
Ik heb dat zo erg en daarom heb ik best vaak aanvaringen met mensen.
Waar een ander zou zeggen: " laat maar praten, ik trek me er toch niks van aan" , kan ik me echt heel erg boos maken.
Ik vroeg me af of dit typisch ADHD klacht is dat ik heel intens kan zijn daarin en het dan ook slecht los kan laten.

Eviva1983 schreef: ↑

28-06-2021 18:33

Ik vroeg me af of dit typisch ADHD klacht is dat ik heel intens kan zijn daarin en het dan ook slecht los kan laten.

Hm, lastige! Ik word van binnen wel boos, maar heb zelf last van extreme confrontatieangst en heb dus niet snel een aanvaring. Kan vervolgens wel eeuwig blijven malen en verdrietig/boos zijn om zo’n situatie, dus erg helpend is mijn tactiek niet, haha. Maar je gevoelens herken ik absoluut.

Mijn peuter is de uitzondering trouwens! Als er een situatie is die met haar te maken heeft, dan komt de moederleeuw naar boven .

Eviva1983 schreef: ↑

28-06-2021 18:33

Hey!
Ik volg graag graag waar jullie heen gaan.

Hebben jullie er ook last van dat je echt totaal niet tegen onrecht kan en jezelf helemaal boos kan maken als je onterecht behandeld wordt of als iemand respectloos is?
Ik heb dat zo erg en daarom heb ik best vaak aanvaringen met mensen.
Waar een ander zou zeggen: " laat maar praten, ik trek me er toch niks van aan" , kan ik me echt heel erg boos maken.
Ik vroeg me af of dit typisch ADHD klacht is dat ik heel intens kan zijn daarin en het dan ook slecht los kan laten.

Don't get me started....

Ik heb ervaring in de klantenservice en ik kan mij echt kapotergeren aan 'het interesseert me geen flikker' houding van sommige bedrijven of medewerkers. Ik ga heel erg klagen en kan zeer vasthoudend zijn in zaken...

koreana schreef: ↑

28-06-2021 21:15

Don't get me started....

Ik heb ervaring in de klantenservice en ik kan mij echt kapotergeren aan 'het interesseert me geen flikker' houding van sommige bedrijven of medewerkers. Ik ga heel erg klagen en kan zeer vasthoudend zijn in zaken...

Dat is de branche waar ik al 12 jaar in werk .
Dus jij gaat discussies ook niet uit de weg?
Ik benijd altijd mensen die zo goed kalm kunnen blijven en kunnen zwijgen.
Ik ben echt intens qua beleving en emoties.
Maar ook heel eerlijk en ik zeg gewoon wat ik denk.
Dat is misschien niet altijd handig maar het is er al uit voor ik er erg in heb.
Niet alleen met negatieve zaken, ook voor positieve dingen neem ik heen blad voor de mond.
Heb jij in de tussentijd al geleerd om je mond te houden? Of lukt dat ook nog niet altijd.
Ik probeer het steeds weer maar ik reageer steeds ook weer explosief vanuit emotie.

Celaena1 schreef: ↑

28-06-2021 21:07

Hm, lastige! Ik word van binnen wel boos, maar heb zelf last van extreme confrontatieangst en heb dus niet snel een aanvaring. Kan vervolgens wel eeuwig blijven malen en verdrietig/boos zijn om zo’n situatie, dus erg helpend is mijn tactiek niet, haha. Maar je gevoelens herken ik absoluut.

Mijn peuter is de uitzondering trouwens! Als er een situatie is die met haar te maken heeft, dan komt de moederleeuw naar boven .

Ja precies dus je bent misschien wat introverter? Waardoor je het binnen houdt?
Ik denk dat adders / adhders alles erg intens beleven , vandaar ook dat malen, piekeren en niet los kunnen laten, denk ik .
Ik heb overigens adHd het gecombineerde type, dus wellicht heb jij die impulsiviteit minder?
En ja, je kind(eren) logisch hoor. Ik word dan ook een leeuwin

Eviva1983 schreef: ↑

28-06-2021 21:27

Dat is de branche waar ik al 12 jaar in werk .
Dus jij gaat discussies ook niet uit de weg?
Ik benijd altijd mensen die zo goed kalm kunnen blijven en kunnen zwijgen.
Ik ben echt intens qua beleving en emoties.
Maar ook heel eerlijk en ik zeg gewoon wat ik denk.
Dat is misschien niet altijd handig maar het is er al uit voor ik er erg in heb.
Niet alleen met negatieve zaken, ook voor positieve dingen neem ik heen blad voor de mond.
Heb jij in de tussentijd al geleerd om je mond te houden? Of lukt dat ook nog niet altijd.
Ik probeer het steeds weer maar ik reageer steeds ook weer explosief vanuit emotie.

Ik reageer ook vanuit emotie, maar ook vanuit ratio.

Ik heb op dit moment een dispuut, zakelijk, met mijn gemeente.
Die maakt er een klerezooi van, dus via de Ombudsman klacht ingediend.

De gemeente presteert het om al meer dan 6 maanden geen reactie te geven op mijn klacht.
Na veel aandringen komt er een reactie die nergens over gaat.
Dus ik reageer boos.
Na vier maanden nog geen reactie, behalve: ik ga weg bij deze afdeling dus ik draag het over aan mijn opvolger.
Ik reageer razend: dit kun je niet maken en hoe kun je je eigen onkunde zo over de heg gooien naar je opvolger.
Ik krijg van de manager reactie: de aangesprokene is overstuur door mijn bericht.
Ik reageer: dat jullie sneeuwvlokjes inhuren is niet mijn probleem.
Dat jullie sneeuwvlokjes beschermen is jullie probleem.
Ik heb een klacht en jullie gaan 'm oplossen.

Ik kan er heel slecht tegen dat een overheidsorganisatie het toelaat dat een afdeling er gewoon een shitbende van maakt.
Vanuit het bedrijfsleven hebben wij daar heel veel last van.
Zeker als het maandenlang stil blijft.
Dus is er niet alleen een formele klacht ingediend, maar loopt er inmiddels een rechtszaak. Omdat een of ander sneeuwvlokje het er moeilijk mee heeft dat ze wordt aangesproken op het feit dat ze maandenlang doet over het antwoorden op een simpele vraag.

Echt, het sneeuwvlokje is van mij en haar leidinggevende ook.

Go koreana go koreana

Eviva1983 schreef: ↑

28-06-2021 21:50

Ja precies dus je bent misschien wat introverter? Waardoor je het binnen houdt?
Ik denk dat adders / adhders alles erg intens beleven , vandaar ook dat malen, piekeren en niet los kunnen laten, denk ik .
Ik heb overigens adHd het gecombineerde type, dus wellicht heb jij die impulsiviteit minder?
En ja, je kind(eren) logisch hoor. Ik word dan ook een leeuwin

Ja, ik ben absoluut introvert! Alhoewel ik wel een flapuit kan zijn, maar omdat ik soms vreemde/ongemakkelijke dingen kan roepen, houd ik de keer erna liever m’n mond. En ik ga van 0 naar huilen in 10 seconden, dat komt denk ik ook door die intense beleving. Maar dat is ook een reden om confrontaties te mijden.

Er was bij mij wat twijfel over wel/niet gecombineerd, uiteindelijk toch adhd. Maar de H is bij mij minder aanwezig dan de rest, dus dat kan ook zeker schelen.

Eviva1983 schreef: ↑

28-06-2021 21:27

Ik benijd altijd mensen die zo goed kalm kunnen blijven en kunnen zwijgen.
Ik ben echt intens qua beleving en emoties.
Maar ook heel eerlijk en ik zeg gewoon wat ik denk.
Dat is misschien niet altijd handig maar het is er al uit voor ik er erg in heb.
Niet alleen met negatieve zaken, ook voor positieve dingen neem ik heen blad voor de mond.

Daar valt ook echt wat voor te zeggen, hoor. Want ben je het daarna wel kwijt? Omdat ik niets zeg, blijft het heel lang doorsudderen en heb ik er alleen maar last van.

Uiteraard kan het ook problemen opleveren als je explosief reageert, maar ik ben juist weer een beetje jaloers op het feit dat je dat durft.

koreana schreef: ↑

28-06-2021 22:05

Ik reageer ook vanuit emotie, maar ook vanuit ratio.

Ik heb op dit moment een dispuut, zakelijk, met mijn gemeente.
Die maakt er een klerezooi van, dus via de Ombudsman klacht ingediend.

De gemeente presteert het om al meer dan 6 maanden geen reactie te geven op mijn klacht.
Na veel aandringen komt er een reactie die nergens over gaat.
Dus ik reageer boos.
Na vier maanden nog geen reactie, behalve: ik ga weg bij deze afdeling dus ik draag het over aan mijn opvolger.
Ik reageer razend: dit kun je niet maken en hoe kun je je eigen onkunde zo over de heg gooien naar je opvolger.
Ik krijg van de manager reactie: de aangesprokene is overstuur door mijn bericht.
Ik reageer: dat jullie sneeuwvlokjes inhuren is niet mijn probleem.
Dat jullie sneeuwvlokjes beschermen is jullie probleem.
Ik heb een klacht en jullie gaan 'm oplossen.

Ik kan er heel slecht tegen dat een overheidsorganisatie het toelaat dat een afdeling er gewoon een shitbende van maakt.
Vanuit het bedrijfsleven hebben wij daar heel veel last van.
Zeker als het maandenlang stil blijft.
Dus is er niet alleen een formele klacht ingediend, maar loopt er inmiddels een rechtszaak. Omdat een of ander sneeuwvlokje het er moeilijk mee heeft dat ze wordt aangesproken op het feit dat ze maandenlang doet over het antwoorden op een simpele vraag.

Echt, het sneeuwvlokje is van mij en haar leidinggevende ook.

En herkenbaar…

Celaena1 schreef: ↑

28-06-2021 22:31

Daar valt ook echt wat voor te zeggen, hoor. Want ben je het daarna wel kwijt? Omdat ik niets zeg, blijft het heel lang doorsudderen en heb ik er alleen maar last van.

Uiteraard kan het ook problemen opleveren als je explosief reageert, maar ik ben juist weer een beetje jaloers op het feit dat je dat durft.

Ik heb redelijk geleerd om te beseffen dat er situaties zijn dat ik NU beter mijn mond kan houden. Dat zijn wel uitdagende situaties voor mij .
Als er iets speelt waarbij mijn hoofd op toeren gaat draaien en ik 1000% subtiel moet zijn maar 2000% de garantie heb dat dit nu niet lukt schakel ik mijn ADHD-brainfart-achterban in. Die bel ik met mijn eerste zin “oké, ik ga nu heel veel zeggen, je hoeft alleen maar aha-aha te doen maar het moet er even uit ….” Dan ratel ik even 20 min helemaal los en dat lucht echt heel erg op dan kan ik daarna wel redelijk serieus blijven.

Celaena1 schreef: ↑

28-06-2021 21:07

Hm, lastige! Ik word van binnen wel boos, maar heb zelf last van extreme confrontatieangst en heb dus niet snel een aanvaring. Kan vervolgens wel eeuwig blijven malen en verdrietig/boos zijn om zo’n situatie, dus erg helpend is mijn tactiek niet, haha. Maar je gevoelens herken ik absoluut.

Oei, wat herkenbaar!
Heb net lang in zo'n impasse gezeten na een harde aanval van aanvaring met mijn zus.
Die flapt (sinds haar burnout) er sowieso álles wat haar stoort aan mensen direct uit en op een heel verongelijkt toontje (vind ik).
Waar ik sterke add-trekken vertoon, lijkt zij eerder een adhd-er.
Ik een denker, dus vaak druk in mijn hoofd, waar zij een doener is (en juist niet wil nadenken over eea, ook niet vooruitdenken over andere mogelijke -realistische- scenario's dan de meest optimistische, dat is maar "beren op de weg zien".
Ik vind dat soms ronduit naief en vaak impulsief/ onnadenkend, te simpel over iets denkt.

Je zou zeggen dat we elkaar in de praktijk (samenwerken) goed aanvullen, ware het niet dat zij haar zienswijzen en manieren "beter" vindt en vindt dat ik meer zoals haar zou moeten zijn.
Dus commentaar op mij en vinden mij te moeten "corrigeren" .

Ik ben wel extravert, maar ook extreme conflictvermijder en het helpt mij op zich wel dat ik een (te?) tolerant type ben en me niet snel opwind over of erger aan iets of iemand, dus kost mij niet veel moeite om mijn mond te houden, ook al vind ik ook lang niet alles even leuk of okay van een ander.

Ik ben absoluut geen klager of zeikerd die bij alles op haar strepen staat, verre van zelfs.
Ik let niet zo op anderen, laat staan op "fouten" van anderen, dat leeft wel een stuk aangenamer.
Dat maakt me tegelijkertijd ook een "veilige", makkelijk "tegenstander" om ruzie mee te maken: lekker eenzijdig op mij eea kunnen botvieren zonder noemenswaardige tegenstand.
Ik wil zelf uit alle macht correct en redelijk blijven, zodat ik nooit in impulsiviteit gemene dingen zeg die ik niet meen of de ander echt mee zou kwetsen.

Mijn grenzen liggen veel te hoog, ik kom meestal pas voor mezelf op uit verdediging op een "aanval" op mij.
En ik maar "incasseren".
Ik vind dat dan zoooo onrechtvaardig en oneerlijk, zeker als het om dingen gaat die die ander zelf (ook) volop doet (maar dat ff vergeet of totaal niet ziet>> eigen blinde vlek) en ik diegene omgekeerd bij eenzelfde situatie in zijn/haar waarde laat, weet wie het zegt, met de mantel der liefde bedek, laat gaan.

Ik loop dan maar te piekeren en schrijf mijn "grieven" die ik daarover heb wel tig keer op, blijf erover malen, in kringetjes draaien, net zolang tot ik het begrijp en een oplossing/antwoord erop heb gevonden.
Dan nog wordt de confrontatie terug er niet makkelijker op, integendeel, mijn eigen verontwaardiging borrelt en gist van binnen gewoon door, door dat uitstellen. Ik ben dan niet eens boos, maar baal dan gewoon, ook van mezelf, dat ik me niet eens verdedig, dat ik ogenschijnlijk maar toelaat, waardoor de ander dan triomfantelijk kan blijven denken gelijk te hebben, omdat het niet weersproken wordt (zo van: zie je wel, daar heb je niet van terug he).

Heb ik vooral mezelf mee.
Die ander is het kwijt, maakt van zijn/haar hart geen moordkuil, zijn de emoties gezakt en ik blijf dan vanbinnen herkauwen en onderdrukken.
Tot de confrontatie, en dan zónder die heftige emoties aan beide kanten, als ik merk dat de ander (eindelijk) voor rede vatbaar en normaal aanspreekbaar is. Dan kan ik pas zelf rustig en redelijk mijn kant uiten.

Ik heb besloten dit maar eens bij mezelf (met een professional) aan te gaan pakken, want het is vooral bij bepaalde dominante types met een kort lontje, die iha al snel geirriteerd of verontwaardigd reageren en over vanalles een (ongevraagde, oordelende) mening te moeten kunnen ventileren (ook in het verkeer of restaurant niet goed genoeg geholpen worden, allerlei situaties waarin ze zich snel onheus behandeld, tekortgedaan voelen of op zichzelf betrekken.
Of zij zelf wijten aan hun temperament of hoge bloedddruk, omdat ze zich ook echt opwinden en druk maken over dingen waar ik me niet druk over kan maken.

Ik heb helemaal geen zin om zo te moeten worden, dat ik zelf op elke slak zout moet gaan leggen (om daar elke keer iets van te moeten gaan zeggen, om zelf zo'n "zeur" en "klager" te worden).
Maar ik wil ook niet meer zelf zo "op slot" komen te zitten als een ander dat wel doet (tegen/ over mij).
Bij veruit de meerderheid van met wie ik omga is dit trouwens niet aan de orde (die zijn relaxt en van "leven en laten leven"), ik wil me gewoon niet meer in een hoek laten drukken door mensen die (juist door mijn tolerante en relaxte houding) de neiging krijgen om zich superieur op te stellen of over me heen te lopen.

Tegelijkertijd diezelfde mensen die tolerante en relaxte, geduldige, niet-oordelende houding wel heel fijn vinden als ze je nodig hebben (bij wie ze veilig aan kunnen kloppen voor steun en medeleven, conflicten met anderen, enz enz).
En vaak heb ik dus zelf veel energie, geduld, medeleven en aandacht gehad voor diezelfde mensen en ik denk dat mijn verontwaardiging dan zit in dat die ander nog geen fráctie daarvan kan opbrengen als het eens een keer andersom is.

Ik verwacht overigens helemaal niet dat anderen moeten zijn zoals ik, maar het raakt bij bepaalde mensen (familie meestal) totaal uit balans, en dan ontploft mijn rechtvaardigheidsgevoel (daarover) vroeg of laat.
Ook over mezelf dus, dat ik het (weer) heb láten gebeuren dat ik -achteraf gezien- als ze het/me nodig hebben zoveel tijd en aandacht/energie/ luisterend oor in heb gestoken heb, zelf dat niet afkap/ begrens, en dat dat voor lief wordt genomen als diegene weer krachtiger is en dat dat dan snel vergeten is. Dezelfde eigenschappen van mij heel goed uitkomen als ze die kunnen "gebruiken", en als het ware tegen me gebruikt worden als het niet (langer) uitkomt of als je tegenover diegene staat.

Ik heb het overigens wel aardig geleerd tegenover mensen met wie ik niet in close relatie sta, dan kan ik het tegenwoordig wel aardig.
Alleen als het om familie(patroon) gaat of een lover: mensen met wie ik close ben en als ik niet het risico wil lopen die hele relatie op het spel te zetten door zelf van me af te bijten en ik dus (te)veel van tolereer onder het mom van mantel der liefde..
(ik hoef niet door "iedereen" aardig gevonden te worden oid, dus als ik zelf niet een emotionele binding heb met iemand kan ik het wel, dan vinden ze me maar niet leuk).

Soms zijn het juist diezelfde mensen die mij veel energie hebben gekost (langere tijd vrij eenzijdig klaargestaan bij hun burnout en problemen bijv) en als ik dan op enig moment "verzwak" ( ik bijv daarmee stop, teveel van mijn energie gevreten en aan hun "gegeven" heb) zich, -opgeknapt- ineens de "sterkere" voelen en dat niet accepteren dat ik een streep trek: ik moét die rol dan blijven vervullen, wordt niet gepikt áls ik eenmaal die grens voor mezelf stel/ wel moét stellen.

Ik vermoed dat iemand zoals zus, die "snelle oordelen"/commentaar hebben en weinig geduld niet het type is waar (kwetsbare) mensen met hun issues bij aankloppen, en dus zelf niet beseffen hoeveel energie dat vergt en ook niet dat ze niet de enigen zijn die bij mij aankloppen?
Dat dat mij ook teveel kan worden en wel moét begrenzen (wat ik allemaal "inneem" van anderen)?

Enne, aan mijn kinderen moeten ze ook niet komen, haha, dan ben ik ineens stukken assertiever!

En ergens denk ik dat dit soort conflicten waarbij de 1 van zijn/haar hart geen moordkuil maakt en impulsief vanalles eruitflapt degene ergens ook bewondert en benijdt die met (meer) geduld kan reageren en dat dat andersom ook zo is: dat als er 2 aan beide uiteinden van "voor jezelf opkomen" zit, je allebei dus wat meer van de manier van ander zou kunnen gebruiken: de een meer van dat temperament en de ander juist wat minder

Koreana, herkenbaar: in zulke (niet persoonlijke) situaties kan ik me dan idd juist wél vastbijten en onrecht aan de kaak stellen

Ha allemaal, ik lees vaker met jullie mee, maar dit is de eerste keer dat ik hier schrijf. Ik hoop dat jullie tips hebben

Ik ben al zo’n 15 jaar geleden gediagnosticeerd met ADHD maar ben pas 2 jaar geleden begonnen met medicatie omdat ik merkte dat ik op mijn werk echt te weinig gedaan kreeg doordat ik me max 2 minuten kon concentreren. De medicatie (3x 10mg methylfenidaat per dag) werkt geweldig- ik voel me zoveel beter, in control van alles, krijg dingen gedaan op werk, ben niet meer continu achter de zaken aan het aanlopen etc. Heel blij mee dus.

Sinds mijn laatste herhaal recept is mijn apotheek overgegaan op een ander merk medicatie en ik voel me waardeloos. De hele dag ben ik opgefokt, mijn hart lijkt harder te kloppen, kan me helemaal niet beter concentreren en heb slaapproblemen (die ik met de eerdere versie niet had).

Ik slikte methylfenidaat van Mylan en nu heb ik methylfenidaat van 1A Pharma gekregen. Ik wil nu dus heel graag terug naar de oude versie want dit kan ik niet langer gebruiken. Hebben jullie daar ervaring mee? En hoe kan ik dat regelen? Ik hoop op tips

Ik lees dat wel vaker, dat mensen heel anders reageren op een ander merk van betreffend medicijn. Wat ontzettend vervelend voor je.
Bespreek het in ieder geval met je huisarts. Het is echt wel bekend dat er verschillen zijn tussen de merken. Hoe dat precies zit en hoe dat kan weet ik niet.

@Dr.Harmonica
Ja dat is een heel bekend fenomeen dat een zelfde produkt per producent een andere (bij)werking kan hebben.
Bespreek dit met je voorschrijver en evt met je apotheek

Thanks beiden! De apotheek zegt dat ik gek ben en dat er geen verschil kan zijn… arts heeft briefje geschreven dat het medische noodzaak is dat ik de eerste versie krijg, dus hoop dat dat genoeg is. Erg frustrerend dit!

Apotheker kletst uit zijn nek
Het is moeilijk te verklaren waaróm het zo werkt dat wel... zelfde werkzame stof in de zelfde hoeveelheid en tóch komt het op een andere manier binnen, geeft het andere bijwerkingen. Kennelijk hebben de hulpstoffen, hoe onschuldig ze ook zijn, veel effect op de uiteindelijke werking.
Die werking verschilt dan ook nog eens per individu

Dr-Harmonica schreef: ↑

08-07-2021 09:50

Thanks beiden! De apotheek zegt dat ik gek ben en dat er geen verschil kan zijn… arts heeft briefje geschreven dat het medische noodzaak is dat ik de eerste versie krijg, dus hoop dat dat genoeg is. Erg frustrerend dit!

Ha, kijk, dat is fijn, je arts neemt het wel serieus!