Gezondheid
alle pijlers
Ik heb kanker en niks meer aan te doen ben pas 37
vrijdag 3 november 2017 00:50
Hallo
2 weken geleden is er lymfeklierkanker bij mij geconstateerd en uit onderzoek is dus gebleken dat er niks meer aan te doen is.
Ik ben pas 37 en alleenstaande vader van 3 schatten van kinderen ik ben zo verdrietig en probeer mij tegenover mijn kinderen groot te houden wat erg moeilijk is.
Mijn oudste 2 zijn 11 en 13 jaar die weten het sinds een paar dagen en oh wat heb ik gehuild toen ik het vertelde.
Mijn jongste zoon is pas 2 die zal mij dus nooit kunnen herrinneren.
Ik weet niet wat mij is overkomen maar ik ga de komende tijd veel met mijn kinderen ondernemen en van hun genieten nu het nog kan.
Gr verdrietige papa
2 weken geleden is er lymfeklierkanker bij mij geconstateerd en uit onderzoek is dus gebleken dat er niks meer aan te doen is.
Ik ben pas 37 en alleenstaande vader van 3 schatten van kinderen ik ben zo verdrietig en probeer mij tegenover mijn kinderen groot te houden wat erg moeilijk is.
Mijn oudste 2 zijn 11 en 13 jaar die weten het sinds een paar dagen en oh wat heb ik gehuild toen ik het vertelde.
Mijn jongste zoon is pas 2 die zal mij dus nooit kunnen herrinneren.
Ik weet niet wat mij is overkomen maar ik ga de komende tijd veel met mijn kinderen ondernemen en van hun genieten nu het nog kan.
Gr verdrietige papa
vrijdag 3 november 2017 08:00
Ach lieverd. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Blijf vooral hier van je afschrijven als je die behoefte voelt. Er zitten veel wijze en lieve vrouwen (en een paar mannen) hier waarvan je steun kunt ervaren. Dat weet ik uit ervaring.
Ik gun je een liefdvolle tijd met je kinderen...
Ik gun je een liefdvolle tijd met je kinderen...
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
vrijdag 3 november 2017 08:24
Wat vreselijk voor je 
Ik kan me niet eens voorstellen hoeveel verdriet het moet doen als je aan je kinderen denkt. Veel sterkte
Mag ik vragen of je ook aan medicinale cannabis hebt gedacht? Het kan de pijn dragelijker maken, je eetlust stukken beter, je beter laten slapen en nog meer. Er zijn al zoveel studies over nu. In veel landen combineren artsen medicinale cannabis nu met de reguliere therapie.
Ik wil niets opdringen en heb volledig respect voor jouw keuze tot het niet willen van chemotherapie. Ik wilde alleen de mogelijkheid noemen voor je hier zodat je er wellicht over kunt lezen.
Nogmaals enorm veel sterkte gewenst.
Ik kan me niet eens voorstellen hoeveel verdriet het moet doen als je aan je kinderen denkt. Veel sterkte
Mag ik vragen of je ook aan medicinale cannabis hebt gedacht? Het kan de pijn dragelijker maken, je eetlust stukken beter, je beter laten slapen en nog meer. Er zijn al zoveel studies over nu. In veel landen combineren artsen medicinale cannabis nu met de reguliere therapie.
Ik wil niets opdringen en heb volledig respect voor jouw keuze tot het niet willen van chemotherapie. Ik wilde alleen de mogelijkheid noemen voor je hier zodat je er wellicht over kunt lezen.
Nogmaals enorm veel sterkte gewenst.
vrijdag 3 november 2017 08:43
.
Ho even, palliatief behandeld worden is NIET hetzelfde als uitbehandeld zijn. Moet niet gekker worden dat zomaar een forumner je uitbehandeld verklaart.
anoniem_278747 wijzigde dit bericht op 11-09-2018 08:39
0.35% gewijzigd
vrijdag 3 november 2017 09:14
Dit was me niet eens opgevallen
. In mijn omgeving wordt die fout ook vaak gemaakt, dus ik stoor me er niet aan. Ik ben dus niet uitbehandeld inderdaad, maar ik zal ook niet beter worden.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
)
vrijdag 3 november 2017 16:21
vrijdag 3 november 2017 17:12
Veel sterkte Waarom-Ik-1980
Je ziet vaak dat een ouder die ongeneeslijk ziek is een herinneringskist maken voor hun kind(eren). Voor een boek met herinneringen,foto's ed. Wat ook heel mooi is,bij crematie,een mini urn met je foto voor elk kind met daar bovenop een kaarsje om te branden,voor kleine kinderen is een lampje veiliger.
https://www.jbmemorials.com/mini-midi-u ... -foto.html
Maak nog mooie herinneringen voor je kinderen,schaatsen,sneeuwpop maken,samen kerstversieringen maken,pepernoten bakken etc,
Je ziet vaak dat een ouder die ongeneeslijk ziek is een herinneringskist maken voor hun kind(eren). Voor een boek met herinneringen,foto's ed. Wat ook heel mooi is,bij crematie,een mini urn met je foto voor elk kind met daar bovenop een kaarsje om te branden,voor kleine kinderen is een lampje veiliger.
https://www.jbmemorials.com/mini-midi-u ... -foto.html
Maak nog mooie herinneringen voor je kinderen,schaatsen,sneeuwpop maken,samen kerstversieringen maken,pepernoten bakken etc,
vrijdag 3 november 2017 17:32
En toch................
Wat ik nu ga schrijven is heel persoonlijk en mijn eigen ervaring.
Misschien kan TO er een beetje troost uit halen.
Ik heb, toen ik kanker kreeg, nooit gedacht: waarom ik?
Waarom ik niet, het overkomt miljoenen mensen dus waarom zou ik daar niet gewoon bij kunnen zitten.
Toen er werd ontdekt dat ik meerdere uitzaaiingen had in de lymfeklieren en ik vreselijke pijn kreeg in het bekken, leek het er maanden lang op uit te draaien dat het uitgezaaide borstkanker in het bekken was.
Heel verschrikkelijk allemaal, vijf nog jonge kinderen en ik ging dood.
Om mezelf niet een depressie te praten had ik bedacht dat er toch wel heel veel fijns in mijn leven gebeurd was.
'Lieve kinderen mogen krijgen, een fijne man.
En hoewel ik mijn leven duizendmaal liever langer geleefd had, was ik niet ontevreden over het leven wat ik uiteindelijk gekregen had.
Hoe kort het ook was.
Dus blij met wat er geweest was, verdrietig dat het niet langer mocht duren.
Ik vond het een troostrijke gedachte toen en misschien helpt het jou ook TO op de een of ander manier.
Wat ik nu ga schrijven is heel persoonlijk en mijn eigen ervaring.
Misschien kan TO er een beetje troost uit halen.
Ik heb, toen ik kanker kreeg, nooit gedacht: waarom ik?
Waarom ik niet, het overkomt miljoenen mensen dus waarom zou ik daar niet gewoon bij kunnen zitten.
Toen er werd ontdekt dat ik meerdere uitzaaiingen had in de lymfeklieren en ik vreselijke pijn kreeg in het bekken, leek het er maanden lang op uit te draaien dat het uitgezaaide borstkanker in het bekken was.
Heel verschrikkelijk allemaal, vijf nog jonge kinderen en ik ging dood.
Om mezelf niet een depressie te praten had ik bedacht dat er toch wel heel veel fijns in mijn leven gebeurd was.
'Lieve kinderen mogen krijgen, een fijne man.
En hoewel ik mijn leven duizendmaal liever langer geleefd had, was ik niet ontevreden over het leven wat ik uiteindelijk gekregen had.
Hoe kort het ook was.
Dus blij met wat er geweest was, verdrietig dat het niet langer mocht duren.
Ik vond het een troostrijke gedachte toen en misschien helpt het jou ook TO op de een of ander manier.
vrijdag 3 november 2017 17:52
Wat verdrietig om te lezen allemaal. Vrij jonge mensen die zo vreselijk ziek zijn en hun kinderen/naasten aan het voorbereiden zijn om verder te kunnen zonder hun moeder/vader naast hun eigen pijn en emoties, hartverscheurend vind ik dat!! Ik ben al 3 keer begonnen aan dit bericht en 3 keer gewist. Bang om iets fouts te zeggen en de juiste woorden zijn sowieso niet te vinden voor zoveel leed.
Karin, mag ik vragen hoe het nu met je gaat? Uit je post denk ik te lezen dat het nu goed gaat? Ik hoop het zo!!
Karin, mag ik vragen hoe het nu met je gaat? Uit je post denk ik te lezen dat het nu goed gaat? Ik hoop het zo!!
vrijdag 3 november 2017 17:56
Na heel veel vijven en zessen ( 4 maanden maar liefst) bleken ze er goddank naast te zitten.meikebikker schreef: ↑03-11-2017 17:52Wat verdrietig om te lezen allemaal. Vrij jonge mensen die zo vreselijk ziek zijn en hun kinderen/naasten aan het voorbereiden zijn om verder te kunnen zonder hun moeder/vader naast hun eigen pijn en emoties, hartverscheurend vind ik dat!! Ik ben al 3 keer begonnen aan dit bericht en 3 keer gewist. Bang om iets fouts te zeggen en de juiste woorden zijn sowieso niet te vinden voor zoveel leed.
Karin, mag ik vragen hoe het nu met je gaat? Uit je post denk ik te lezen dat het nu goed gaat? Ik hoop het zo!!
Ze hebben ook hun excuses daarvoor aangeboden, dat ze te snel waren met hun diagnose.
Na twintig jaar leef ik nog steeds, hoezee!!
vrijdag 3 november 2017 18:03
Wat verdrietig.. ik lees het topic van Anna ook mee (al heb ik geloof ik nooit gepost) en kan me maar een nanofractie indenken hoe dat moet zijn, te weten dat je kinderen straks zonder jou als ouder doormoeten.. ikzelf heb een chronische ziekte, en mijn levensverwachting ligt ook wat lager, maar mijn kinderen maken tenminste nog een redelijke kans dat ik er nog ben als ze volwassen zijn, dat ik hun partners en evt kinderen nog best zou kunnen ontmoeten.. vreselijk als je nu gewoon al weet dat dat er nooit zal zijn..veel te jong..
je beslissing tot niet behandelen kan alleen jij maken. Wat een hel waar je doorheen gaat. Heb je mensen om je heen waar je een schouder en hulp kunt vinden?
je beslissing tot niet behandelen kan alleen jij maken. Wat een hel waar je doorheen gaat. Heb je mensen om je heen waar je een schouder en hulp kunt vinden?
vrijdag 3 november 2017 18:07
Wat een heftig nieuws heb je gekregen en weet niet goed wat te zeggen,ik wil je heel veel sterkte toewensen!!
Helaas heeft mijn neefje van 18 jaar jong een paar weken terug ook deze boodschap gekregen,wel een ander type kanker maar toch,het doet zoveel pijn...
Sterkte man
Helaas heeft mijn neefje van 18 jaar jong een paar weken terug ook deze boodschap gekregen,wel een ander type kanker maar toch,het doet zoveel pijn...
Sterkte man
If you don,t like whats,s being said,change the conversation
vrijdag 3 november 2017 19:04
Heel veel sterkte gewenst in deze ongelooflijk moeilijke tijd.
Helaas heb ik het verhaal van de andere kant meegemaakt. Mijn man is iets meer dan een maand geleden overleden aan deze rotziekte. Ik ben achtergebleven met mijn twee schatten van 6 en 9.
Mijn man heeft tot het eind gevochten en haalde daar juist enorm veel energie en positiviteit uit, helaas heeft het niet mogen en is het heel onverwachts erg snel achteruit gegaan.
Hij heeft geen tijd meer gehad om zijn plannen en ideeën uit te werken, hij dacht deze tijd nog te hebben (dat dachten de artsen ook).
Mijn advies: stel dingen niet uit! Maar doe vooral dingen die voor jou op dat moment goed voelen. Houd niet teveel rekening met anderen, maar vooral met jezelf.
Helaas heb ik het verhaal van de andere kant meegemaakt. Mijn man is iets meer dan een maand geleden overleden aan deze rotziekte. Ik ben achtergebleven met mijn twee schatten van 6 en 9.
Mijn man heeft tot het eind gevochten en haalde daar juist enorm veel energie en positiviteit uit, helaas heeft het niet mogen en is het heel onverwachts erg snel achteruit gegaan.
Hij heeft geen tijd meer gehad om zijn plannen en ideeën uit te werken, hij dacht deze tijd nog te hebben (dat dachten de artsen ook).
Mijn advies: stel dingen niet uit! Maar doe vooral dingen die voor jou op dat moment goed voelen. Houd niet teveel rekening met anderen, maar vooral met jezelf.
