Gezondheid
alle pijlers
leven met pijn: wie praat er mee?
donderdag 24 april 2008 om 12:05
He hallo,
IK heb endometriose en daardoor zo goed als dagelijks pijn. Deze pijn beïnvloed mijn dagelijks gebeuren. Niet dat de pijn mijn leven beheerst (of zou moeten beheersen), maar het is er wel. Door de pijn heb ik minder energie, waardoor ik minder kan, of dingen zelfs moet laten. Tevens zit ik momenteel in de ziektewet.
Nu ben ik bezig mijn leven weer vorm te geven. Wat kan ik wel, wat kan ik niet? Waar liggen de grenzen? Hoe deel ik mijn tijd in? Hoe zorg ik dat ik niet zoveel beweeg dat mijn pijn toe neemt, maar ook niet zo weinig dat ik in een spiraal naar beneden kom?
Ik merk dat ik het best moeilijk vind soms om de balans te vinden. Ik vroeg mij af of er meer mensen zijn die hier mee kampen, en die samen met mij op een constructieve wijze hier willen schrijven over het wel en wee van het aanpassen aan een leven met pijn (of vermoeidheid: ook dan moet je je leven aanpassen natuurlijk). Elkaar tips geven, harten onder riemen, soms een schop onder de kont, dat soort dingen!
IK heb endometriose en daardoor zo goed als dagelijks pijn. Deze pijn beïnvloed mijn dagelijks gebeuren. Niet dat de pijn mijn leven beheerst (of zou moeten beheersen), maar het is er wel. Door de pijn heb ik minder energie, waardoor ik minder kan, of dingen zelfs moet laten. Tevens zit ik momenteel in de ziektewet.
Nu ben ik bezig mijn leven weer vorm te geven. Wat kan ik wel, wat kan ik niet? Waar liggen de grenzen? Hoe deel ik mijn tijd in? Hoe zorg ik dat ik niet zoveel beweeg dat mijn pijn toe neemt, maar ook niet zo weinig dat ik in een spiraal naar beneden kom?
Ik merk dat ik het best moeilijk vind soms om de balans te vinden. Ik vroeg mij af of er meer mensen zijn die hier mee kampen, en die samen met mij op een constructieve wijze hier willen schrijven over het wel en wee van het aanpassen aan een leven met pijn (of vermoeidheid: ook dan moet je je leven aanpassen natuurlijk). Elkaar tips geven, harten onder riemen, soms een schop onder de kont, dat soort dingen!
vrijdag 1 augustus 2008 om 09:36
He Lieske!
Nou jongens, ik ben afgepeigerd. Hoe doe je dat toch normaal Mik, dat weinige slapen? Lag uiteindelijk om half drie in bed (nog fijn over me geroddeld, dames ?) en stond er om zeven uur weer naast. Twee wassen gedraaid, een afewas gedaan, drie koffers ingepakt. Nu nog Beer z'n speelgoed in een tas kwakken en de koelkast leegruimen en dan duik ik mijn bed weer in
Sent, ik heb de laatste dagen nagedacht. Over de postings van Roos en Mik, over de terugkeer van een hoop mensen na het opengooien van de sfeer en over jouw posting daar overheen. En ik ben aan hwet twijfelen of ik nu iets moet zeggen of niet, maar doe het toch maar (in het kader van: we gooien alles open).
Ik weet dat jouw situatie heel moeilijk is. Ik weet dat je er doorheen zit, dat je situatie uitzichtloos lijkt en ik kan me voorstellen dat naast moedeloosheid en het zoeken naar kracht om door te vechten ook depressie om de hoek kan komen kijken, of dat zelfs al doet. Ik ben van mening dat je daar ten alle tijden je ruimte voor mag innemen en je over je twijfels mag praten. Helaas is jouw situatie zo complex dat ik en misschien anderen hier ook wel geen idee hebben hoe jou te helpen, maar dat hoeft ook niet: soms is ventileren al genoeg.
MAAR.
Ik denk dat als je in een groep praat zoals deze, waarbij het topic niet draait om één persoon maar om meerdere personen bij elkaar, je ook rekening met elkaar moet houden en naar elkaar moet luisteren. Dat je, ondanks je eigen gevoel geen ruimte te hebben voor een ander (wat ik me overigens goed voor kan stellen!), je wel rekening moet houden met de ander. Ik denk dat er een redelijk duidelijk signaal is afgegeven dat de sfeer voor veel mensen té zwaarmoedig werd en dat er, juist door de beleving van pijn en het zwaarmoedige wat daar überhaupt al aan kan kleven, de meesten hier behoefte hebben aan meer luchtigheid. We hoeven elkaar niet de put in te praten en de klachten van de een moeten zeker niet in competitie gaan met de ander.
Als voor jou de chitchat tussendoor niet te behapstukken is en je het vervelend vindt en als je even geen ruimte kan maken om zélfs maar rekening te houden met de mensen om je heen in dit topic, dan is het misschien een idee om zelf een topic te openen om tips te vragen voor jouw situatie, waar jij kan spuien wanneer je wilt. Dit bedoel ik niet vervelend, alhoewel ik snap dat het wel zo over kan komen (geen idee hoe ik het anders moet verwoorden). Je bent wat mij betreft nog steeds even welkom hier, maar voorwaarde is wél dat je anderen ook serieus kunt nemn in hun behoeftes van dit topic. En daarmee bedoel ik niet dat je mee moet leven nu op mee moet doen met chitchat: zeker niet. We snappen allemaal dat dat nu even niet zo werkt voor jou en dat is óók rekening houden met elkaar: dat je iemand die ruimte gunt. Maar die ruimte gaat wel twee kanten op.
Hoop dat ik duidelijk heb kunnen maken wat ik bedoel. En anders moet je het maar zeggen
Verder een dikke knuffel: ik hoop dat je situatie snel wat verbetering en uitkomst biedt!
Nou jongens, ik ben afgepeigerd. Hoe doe je dat toch normaal Mik, dat weinige slapen? Lag uiteindelijk om half drie in bed (nog fijn over me geroddeld, dames ?) en stond er om zeven uur weer naast. Twee wassen gedraaid, een afewas gedaan, drie koffers ingepakt. Nu nog Beer z'n speelgoed in een tas kwakken en de koelkast leegruimen en dan duik ik mijn bed weer in
Sent, ik heb de laatste dagen nagedacht. Over de postings van Roos en Mik, over de terugkeer van een hoop mensen na het opengooien van de sfeer en over jouw posting daar overheen. En ik ben aan hwet twijfelen of ik nu iets moet zeggen of niet, maar doe het toch maar (in het kader van: we gooien alles open).
Ik weet dat jouw situatie heel moeilijk is. Ik weet dat je er doorheen zit, dat je situatie uitzichtloos lijkt en ik kan me voorstellen dat naast moedeloosheid en het zoeken naar kracht om door te vechten ook depressie om de hoek kan komen kijken, of dat zelfs al doet. Ik ben van mening dat je daar ten alle tijden je ruimte voor mag innemen en je over je twijfels mag praten. Helaas is jouw situatie zo complex dat ik en misschien anderen hier ook wel geen idee hebben hoe jou te helpen, maar dat hoeft ook niet: soms is ventileren al genoeg.
MAAR.
Ik denk dat als je in een groep praat zoals deze, waarbij het topic niet draait om één persoon maar om meerdere personen bij elkaar, je ook rekening met elkaar moet houden en naar elkaar moet luisteren. Dat je, ondanks je eigen gevoel geen ruimte te hebben voor een ander (wat ik me overigens goed voor kan stellen!), je wel rekening moet houden met de ander. Ik denk dat er een redelijk duidelijk signaal is afgegeven dat de sfeer voor veel mensen té zwaarmoedig werd en dat er, juist door de beleving van pijn en het zwaarmoedige wat daar überhaupt al aan kan kleven, de meesten hier behoefte hebben aan meer luchtigheid. We hoeven elkaar niet de put in te praten en de klachten van de een moeten zeker niet in competitie gaan met de ander.
Als voor jou de chitchat tussendoor niet te behapstukken is en je het vervelend vindt en als je even geen ruimte kan maken om zélfs maar rekening te houden met de mensen om je heen in dit topic, dan is het misschien een idee om zelf een topic te openen om tips te vragen voor jouw situatie, waar jij kan spuien wanneer je wilt. Dit bedoel ik niet vervelend, alhoewel ik snap dat het wel zo over kan komen (geen idee hoe ik het anders moet verwoorden). Je bent wat mij betreft nog steeds even welkom hier, maar voorwaarde is wél dat je anderen ook serieus kunt nemn in hun behoeftes van dit topic. En daarmee bedoel ik niet dat je mee moet leven nu op mee moet doen met chitchat: zeker niet. We snappen allemaal dat dat nu even niet zo werkt voor jou en dat is óók rekening houden met elkaar: dat je iemand die ruimte gunt. Maar die ruimte gaat wel twee kanten op.
Hoop dat ik duidelijk heb kunnen maken wat ik bedoel. En anders moet je het maar zeggen
Verder een dikke knuffel: ik hoop dat je situatie snel wat verbetering en uitkomst biedt!
vrijdag 1 augustus 2008 om 10:11
quote:mik25 schreef op 31 juli 2008 @ 22:43:
Sent ik kan me goed voorstellen dat je even geen aandacht hebt voor anderen als je nog met zoveel dingen bezig bent. Merk alleen wel dat je opmerking "maar op dit moment denk ik "oh nee, moet ik zoveel niet-relevant geklets doorlezen" wat wrevel bij mij oproept, maar dat ligt puur bij mij. Ik heb dan meteen het gevoel dat ik dat dan maar minder moet doen, dat ik even een stapje terug moet, terwijl voor mij juist het geiten en de dagelijkse niet relevante dingen dit topic voor mij juist een aanvulling is op het reumatopic.
Ach meid, dat is echt mijn bedoeling niet geweest! Was er wel bang voor, vandaar dat ik ergens zei dat ik het misschien beter níet had kunnen posten, maar toch maar liet staan. Verhaal is het volgende:
Ja, de laatste tijd is de sfeer anders geworden en werd er minder gegeit. En ja, da's jammer en ook niet de bedoeling van dit topic. Het enige wat ik wilde zeggen is dat ik deels schuldig ben daaraan, en dat ik het op dit moment ook even niet erg vond dat het zeg maar wat 'zwaarder' is geworden, omdat ik op dit moment bij mezelf vooral een grote behoefte voel om alles wat er gebeurt door te spreken met mensen die snappen wat het is om te leven met een chronische aandoening waarbij je soms voor moeilijke keuzes komt te staan. Dat ik zeg maar dit topic wat misbruik om de dingen voor mezelf op een rijtje te krijgen. Begrijp me goed: bij mij is er altijd ruimte om mee te leven met anderen als die ander het om wat voor reden dan ook moeilijk heeft of advies zoekt. Ik heb althans niet het idee dat ik geen aandacht heb voor de ander. Maar daar houdt het bij mij op dit moment een beetje op. Dus alle dagelijkse dingen, dat red ik niet op dit moment. En nee, dat is niet eerlijk voor jullie, daar is dit topic niet voor bedoeld en uiteindelijk wil ik het zélf ook niet. Maar het gáát even niet anders.
Dus eigenlijk verwoord Roque precies wat ik nu bij het lezen van deze berichtjes zit te denken: ik zoek op dit moment op het forum iets anders dan waar dit topic voor bedoeld is, en heb ook simpelweg (alles moet voor mij immers tussen de therapieën en het geregel door) niet de tijd om alles bij te houden op momenten dat er veel gepost wordt. Ik ga dus even 'onderduiken' tot ik een beetje uit de sores ben. Of tenminste.. tot het -hopelijk- in mijn hoofd een keer wat rustiger gaat worden. Misschien kom ik ook de komende dagen/weken nog wel eens langs en misschien reageer ik ook nog wel een keer, maar ik zal mijn best doen dit draadje niet al te veel te vervuilen met mijn persoonlijke gedoe. Waarschijnlijk zal ik ook niet in staat zijn alles te volgen, maar dat zij dan zo.
Meiden: het spijt mij als ik dingen heb gezegd die ik beter niet had kunnen zeggen of als ik iemand met mijn opmerkingen pijn heb gedaan. Ik realiseer me heel goed dat ik al veel langer op dit topic vooral neem en weinig geef, en mijn laatste post was vooral om uit te leggen dat het voor mij op dit moment even niet anders gaat, en dat ik het daarmee op dit moment ook 'niet erg' vond dat het vooral een uitwisselings-topic was geworden van de moeilijke dingen in het leven. Ik heb daar nogmaals niet mee bedoeld dat dat dan ook goed is of dat dat zo moet blijven of wat dan ook, maar het was puur een illustratie van mijn eigen geestestoestand. En ik geloof dat ik op dit moment om de één of andere reden ook niet in staat ben dat soort dingen goed over te brengen. Want mijn bedoeling was absoluut niet om jullie te vragen te stoppen met de dagelijkse en melige dingen oid, maar gewoon om aan te geven dat ik daar zélf op dit moment niet in mee kan gaan, en dat ik dus inderdaad -zoals Roque heel terecht vaststelt- eigenlijk iets anders doe en zoek dan waar dit topic oorspronkelijk voor bedoeld was.
Sent ik kan me goed voorstellen dat je even geen aandacht hebt voor anderen als je nog met zoveel dingen bezig bent. Merk alleen wel dat je opmerking "maar op dit moment denk ik "oh nee, moet ik zoveel niet-relevant geklets doorlezen" wat wrevel bij mij oproept, maar dat ligt puur bij mij. Ik heb dan meteen het gevoel dat ik dat dan maar minder moet doen, dat ik even een stapje terug moet, terwijl voor mij juist het geiten en de dagelijkse niet relevante dingen dit topic voor mij juist een aanvulling is op het reumatopic.
Ach meid, dat is echt mijn bedoeling niet geweest! Was er wel bang voor, vandaar dat ik ergens zei dat ik het misschien beter níet had kunnen posten, maar toch maar liet staan. Verhaal is het volgende:
Ja, de laatste tijd is de sfeer anders geworden en werd er minder gegeit. En ja, da's jammer en ook niet de bedoeling van dit topic. Het enige wat ik wilde zeggen is dat ik deels schuldig ben daaraan, en dat ik het op dit moment ook even niet erg vond dat het zeg maar wat 'zwaarder' is geworden, omdat ik op dit moment bij mezelf vooral een grote behoefte voel om alles wat er gebeurt door te spreken met mensen die snappen wat het is om te leven met een chronische aandoening waarbij je soms voor moeilijke keuzes komt te staan. Dat ik zeg maar dit topic wat misbruik om de dingen voor mezelf op een rijtje te krijgen. Begrijp me goed: bij mij is er altijd ruimte om mee te leven met anderen als die ander het om wat voor reden dan ook moeilijk heeft of advies zoekt. Ik heb althans niet het idee dat ik geen aandacht heb voor de ander. Maar daar houdt het bij mij op dit moment een beetje op. Dus alle dagelijkse dingen, dat red ik niet op dit moment. En nee, dat is niet eerlijk voor jullie, daar is dit topic niet voor bedoeld en uiteindelijk wil ik het zélf ook niet. Maar het gáát even niet anders.
Dus eigenlijk verwoord Roque precies wat ik nu bij het lezen van deze berichtjes zit te denken: ik zoek op dit moment op het forum iets anders dan waar dit topic voor bedoeld is, en heb ook simpelweg (alles moet voor mij immers tussen de therapieën en het geregel door) niet de tijd om alles bij te houden op momenten dat er veel gepost wordt. Ik ga dus even 'onderduiken' tot ik een beetje uit de sores ben. Of tenminste.. tot het -hopelijk- in mijn hoofd een keer wat rustiger gaat worden. Misschien kom ik ook de komende dagen/weken nog wel eens langs en misschien reageer ik ook nog wel een keer, maar ik zal mijn best doen dit draadje niet al te veel te vervuilen met mijn persoonlijke gedoe. Waarschijnlijk zal ik ook niet in staat zijn alles te volgen, maar dat zij dan zo.
Meiden: het spijt mij als ik dingen heb gezegd die ik beter niet had kunnen zeggen of als ik iemand met mijn opmerkingen pijn heb gedaan. Ik realiseer me heel goed dat ik al veel langer op dit topic vooral neem en weinig geef, en mijn laatste post was vooral om uit te leggen dat het voor mij op dit moment even niet anders gaat, en dat ik het daarmee op dit moment ook 'niet erg' vond dat het vooral een uitwisselings-topic was geworden van de moeilijke dingen in het leven. Ik heb daar nogmaals niet mee bedoeld dat dat dan ook goed is of dat dat zo moet blijven of wat dan ook, maar het was puur een illustratie van mijn eigen geestestoestand. En ik geloof dat ik op dit moment om de één of andere reden ook niet in staat ben dat soort dingen goed over te brengen. Want mijn bedoeling was absoluut niet om jullie te vragen te stoppen met de dagelijkse en melige dingen oid, maar gewoon om aan te geven dat ik daar zélf op dit moment niet in mee kan gaan, en dat ik dus inderdaad -zoals Roque heel terecht vaststelt- eigenlijk iets anders doe en zoek dan waar dit topic oorspronkelijk voor bedoeld was.
vrijdag 1 augustus 2008 om 20:39
Sent ik vind het vooral voor jou erg dat je zo aan het overleven bent. Dat lijkt me een hele opgave en dat kost inderdaad al je energie. Er is nu genoeg over gezegd van mijn kant, Roque verwoordt heel mooi wat mijn gevoel ook is. Ik hoop voor jou dat je snel weer aan leven kunt toekomen
Livre welkom terug.
Zo nou dat was een lamme dag zeg op het werk. Geheel tegen mijn principes in werd ik nog even afgeleid door een leuk privé telefoontje, die maar 1 keer in de wacht moest worden gezet. Dank voor het bellen Roque, al lees je dit pas na je vakantie Live-Roque is nog leuker dan online-Roque
Livre welkom terug.
Zo nou dat was een lamme dag zeg op het werk. Geheel tegen mijn principes in werd ik nog even afgeleid door een leuk privé telefoontje, die maar 1 keer in de wacht moest worden gezet. Dank voor het bellen Roque, al lees je dit pas na je vakantie Live-Roque is nog leuker dan online-Roque
vrijdag 1 augustus 2008 om 20:53
Tsk, je kunt hier ook geen seconde weg zijn of iemand jat je tekst wel. Mik, jij ouwe dief.
Livre, welkom terug!
Het moest vandaag toch kouder worden? Is het buiten hier wel ietsjes (niet zo'n verschil als voorspeld) maar tot een half uurtje geleden was het hier binnen net zo warm als gisteravond (scheelt nu al een halve graad ) en dat met ramen en deuren tegen elkaar open en leuk windje.
Livre, welkom terug!
Het moest vandaag toch kouder worden? Is het buiten hier wel ietsjes (niet zo'n verschil als voorspeld) maar tot een half uurtje geleden was het hier binnen net zo warm als gisteravond (scheelt nu al een halve graad ) en dat met ramen en deuren tegen elkaar open en leuk windje.
vandaag ga ik van alles kunnen
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:01
Woehahahaha heb ik nu eens een keer de tekst van een ander gejat ? Dat gebeurt me niet vaak
HA nachtbraker
Hier is het al aardig afgekoeld, maar ik zit dan ook 5 hoog, dus het is hier iets koeler.
Zoonmik ligt al in bed, maar is aan het pommelen (oftewel frut aan zijn piemeltje. Manmik ging kijken en betrapte hem ) zegt ie tegen zijn vader; ik was voetballers aan het tellen, waarop vaderlief heel droog zegt: in je luier?
HA nachtbraker
Hier is het al aardig afgekoeld, maar ik zit dan ook 5 hoog, dus het is hier iets koeler.
Zoonmik ligt al in bed, maar is aan het pommelen (oftewel frut aan zijn piemeltje. Manmik ging kijken en betrapte hem ) zegt ie tegen zijn vader; ik was voetballers aan het tellen, waarop vaderlief heel droog zegt: in je luier?
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:10
Whahoe, Bump is er! Hoe is het met je?
Het gebeurt je niet vaak Mik? Nee, je kunt beter zeggen dat het je niet vaak gebeurt zonder toestemming vooraf. Ofzo.
Voetballers in Zoonmiks luier. Kijk ik wil best wel een lekker ogende single voetballer in mijn onderbroek verwelkomen hoor, maar naar wij dachten is Zoonmik nog ietwat jongetjes voor die volwassen mannen.
Het gebeurt je niet vaak Mik? Nee, je kunt beter zeggen dat het je niet vaak gebeurt zonder toestemming vooraf. Ofzo.
Voetballers in Zoonmiks luier. Kijk ik wil best wel een lekker ogende single voetballer in mijn onderbroek verwelkomen hoor, maar naar wij dachten is Zoonmik nog ietwat jongetjes voor die volwassen mannen.
vandaag ga ik van alles kunnen
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:26
Balen Mik, dat dit weer pijn opwekt....
Roosvrouw, fijn om weer is wat van je te lezen, ben je niet meer tegen gekomen sinds je operatie... hoe is die gegaan??
Met mij gaat het redelijk tot goed, weinig last eigenlijk. Ik zit inmiddels op mijn ideale gewicht (64 kilo) in totaal dus ca 14 kilo kwijt. Was ik eindelijk op gewicht, las ik op nu.nl (paar weken terug) dat reumapatienten beter iets zwaarder kunnen zijn, vet zou werken als een schokdemper, HAHA!! Maar goed, misschien hebben ze een punt, maar ben van mening dat het voor de gewrichten in het been echt beter is om wat minder te wegen.
Verder kan ik jullie melden dat ik 2 weken terug de zwemvierdaagse heb gezwommen.... YAHAAA jullie lezen het goed!!! Wie had dat 3 jaar geleden kunnen denken.... Ik ben best trots, al stelt het niet zo heel veel voor (20 baantjes per dag).
Roosvrouw, fijn om weer is wat van je te lezen, ben je niet meer tegen gekomen sinds je operatie... hoe is die gegaan??
Met mij gaat het redelijk tot goed, weinig last eigenlijk. Ik zit inmiddels op mijn ideale gewicht (64 kilo) in totaal dus ca 14 kilo kwijt. Was ik eindelijk op gewicht, las ik op nu.nl (paar weken terug) dat reumapatienten beter iets zwaarder kunnen zijn, vet zou werken als een schokdemper, HAHA!! Maar goed, misschien hebben ze een punt, maar ben van mening dat het voor de gewrichten in het been echt beter is om wat minder te wegen.
Verder kan ik jullie melden dat ik 2 weken terug de zwemvierdaagse heb gezwommen.... YAHAAA jullie lezen het goed!!! Wie had dat 3 jaar geleden kunnen denken.... Ik ben best trots, al stelt het niet zo heel veel voor (20 baantjes per dag).
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:42
Hoi Roque,
Volgens mij zijn wij elkaar nog niet eerder tegengekomen, dus zal me effe netjes voorstellen. Ik ben Bumper, heb lang meegeschreven op het RA forum. Ik ben 31 jaar, single en heb reuma.
Naast reuma heb ik ook endo.... Het gekke is dat ik daar totaal geen last van heb. 4 jaar geleden, toen ze het ontdekte wel. ´s Ochtends ging ik nog vrolijk naar mijn werk, tegen de middag viel ik bijna flauw van de pijn in mijn buik en ´s nachts lag ik op de operatietafel om een cyste ter grootte van een tennisbal te laten verwijderen. Diagnose: endo. Na de herstelperiode van de buikoperatie, nooit geen last meer gehad. Ik sta nog wel steeds onder controle bij de gyneacoloog (of hoe je dat ook mag schrijven) en krijg sindsdien ook de prikpil om de ongesteldheid te onderdrukken.
Wat ik me dan afvraag, is er bij jou niks aan te doen ? Wat voor een pijn ervaar je? Hoelang geleden is bij jou de diagnose gestelt? Wat doen de dokters eraan? Het lijkt vreselijk als jij dagelijks de pijn ervaart, die ik die ene dag in me heb gevoeld.....
Volgens mij zijn wij elkaar nog niet eerder tegengekomen, dus zal me effe netjes voorstellen. Ik ben Bumper, heb lang meegeschreven op het RA forum. Ik ben 31 jaar, single en heb reuma.
Naast reuma heb ik ook endo.... Het gekke is dat ik daar totaal geen last van heb. 4 jaar geleden, toen ze het ontdekte wel. ´s Ochtends ging ik nog vrolijk naar mijn werk, tegen de middag viel ik bijna flauw van de pijn in mijn buik en ´s nachts lag ik op de operatietafel om een cyste ter grootte van een tennisbal te laten verwijderen. Diagnose: endo. Na de herstelperiode van de buikoperatie, nooit geen last meer gehad. Ik sta nog wel steeds onder controle bij de gyneacoloog (of hoe je dat ook mag schrijven) en krijg sindsdien ook de prikpil om de ongesteldheid te onderdrukken.
Wat ik me dan afvraag, is er bij jou niks aan te doen ? Wat voor een pijn ervaar je? Hoelang geleden is bij jou de diagnose gestelt? Wat doen de dokters eraan? Het lijkt vreselijk als jij dagelijks de pijn ervaart, die ik die ene dag in me heb gevoeld.....
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:53
Jee Bumper, goed van het afvallen joh! Nu neem ik ietwat met een korreltje zout. Ik merk 2 kg zwaarder al direct en kan niet zeggen dat ik 'dik' ben. En dan de zwemvierdaagse! Ik weet nog heel goed hoe je begon met een paar baantjes, go Bumper!!
Operatie, haha je weet wel wat je vraagt. Kort samengevat; heb behoorlijke dreun gehad, wat vervelende complicaties, was eigenlijk geen knip meer voor de neus waard. Máár! Volgende week gaat bed de woonkamer uit (yes!) , pijn is bijna weer terug op oude niveau (yes), en stoma geeft erg veel gebruikersgemak (yes!).
Operatie, haha je weet wel wat je vraagt. Kort samengevat; heb behoorlijke dreun gehad, wat vervelende complicaties, was eigenlijk geen knip meer voor de neus waard. Máár! Volgende week gaat bed de woonkamer uit (yes!) , pijn is bijna weer terug op oude niveau (yes), en stoma geeft erg veel gebruikersgemak (yes!).
vandaag ga ik van alles kunnen
zaterdag 2 augustus 2008 om 20:27
PPPPPPPfffffffffff wat een pijn hebben toch veel mensen, moet alleen zeggen dat ik de eerste 5 pagina's heb doorgelezen en toen pagina 45 (de laatste pagina)
dus ik weet natuurlijk niet of hier nog meer mensen zitten met rug/bekken/heup klachten.
Ik zal eens mijn verhaal doen, okt 2006 huisje gekocht en meteen begonnen met verbouwen, ik til een steen op om in kruiwagen te gooien en het schiet in mijn rug, ik kan alle twee mijn benen niet optillen doet zo'n pijn. naar de vervangend huis arts, die zegt het is spit, sport U wel genoeg, nee ik sport niet veel, wandel wel volop met hond en mountainbike. nou u moet maar eens meer gaan sporten, gesprek met arbo arts ivm ziekte wet en die vind dat ik maar naar de fysio moet, 2 weken verder ik kan weer enige sinds mijn benen op tillen en rechtop zitten, wel veel gewandeld met hond omdat de pijn dan te doen is. Bij de fysio denken ze aan lage rug klachten krijg oefeningen om spieren in rug sterker te maken en massage om te kunnen ontspannen., tevens ben ik daar begonnen met medisch fitness, na 3 weken ziektewet begin ik weer langzaam aan te werken. de pijn wordt wel minder en het gaat ook wel iets beter tot ik in juni 2007 er niet meer tegen kan om elke dag pijn te hebben. ik sta te huilen bij de fysio van medisch fitness, zij maakt een nieuwe afspraak voor fysio, begin nu bij een andere fysiotherapeut, en die denkt dat het bekken instabiliteit is weer veel oefeningen en soort van kraken (maar net niet), heb het idee dat het heel ff beter gaat, krijg nu 1 keer in de 3 weken fysio, pijn en vermoeidheid blijft, de pijn zit nog steeds in mijn onderrug en rechterbil en mijn benen voelen altijd moe aan. s'ochtends als ik uit bed kom voel ik me een stijve hark, in november, voel ik een luchtbel in mijn rechterheup/lies, ik vertel dit tegen de fysio en die zegt dat mijn heupen stijf zijn, na een behandeling begin jan heb ik ongeloofelijke pijn in mijn heup en rug dat ik me ziek meld omdat ik mijn bed niet uit kan, ik bel de fysio omdat ik zo'n pijn heb en zeg dat ik stop met fysio tot dat ik weet wat er echt mis is met mij, en dat ik nu maar eens naar de huisarts ga, bij de huisarts krijg ik pijnstillers die me moeten pijnstillen (op de gebruiks aanwijzing stond ook voor reuma) ik had last van de bijwerkingen nog vermoeierder zijn dan ik al was en dan in bed liggen en niet kunnen slapen, het was een kuur van 7 dagen en ik heb 5 dagen gedaan omdat het niet hielp tegen de pijn, huisarts weer gebeld, krijg ik de assistente die vraagt waarom ik een afspraak wil maken en dan zegt ze tegen mij neem maar een paracetamol of 2 oh wat was ik toen boos op dat mens, hoezo geen begrip voor patient, maar goed ik reageerde ook een beetje bot en kreeg een afspraak met de huisarts die mij doorverwees naar Orthopeet, mijn verhaal daar gedaan en die heeft gevoeld aan mijn rug en mijn heupen, en hij voelde een beperking in mijn heupen en kreeg een MRI van mijn heupen (wel 8 weken wacht tijd, wel weer aan het werk na 2 weken) uitslag MRI alles in orde met mijn heupen geen afwijking te zien, maar de pijn zit er nog steeds, Dan maar een MRI van bekken en rug, wacht tijd weer 8 weken, maar daar ga ik niet op wachten, dus ziektenkosten verzekraar gebeld voor wachtlijst bemiddeling de week erna een MRI scan in een prive kliniek, week later uitslag bij eigen arts, een kleine hernia tussen L5 en S1, advies arts ziekenhuis, fysio, dus ik maar weer naar de fysio en kreeg nu de mevrouw waar ik tevens ook medisch fitness van krijg zodat ze alles af kunnen stemmen op mijn rug, natuurlijk eerst weer een intake gesprek en onderzoek van de fysio, ook zij merkt meteen dat er iets niet lekker loopt in mijn heupen, dus ook daarvoor wordt ik nu behandeld en ook voor mijn hernia, mijn heupen gaat nog steeds niet goed mijn rug gaat ietsje beter.
Nu heb ik nog recht op 1 behandeling fysio en 5 aug moet ik weer terug naar het ziekenhuis.
zit sinds 2 weken halve dagen thuis, gewoon omdat het me weer eens te veel werd, ik kan wel gewoon werken, maar ben s'avonds moe en ga het liefst naar bed, ook al is dat niet de oplossing, maar heb het idee dat je sociaal leven echt achteruit gaat gewoon omdat je elkedag op bent en dus geen zin hebt om nog iets te gaan doen.
Zijn hier nog meer mensen met de zelfde pijn? ik ben iig benieuwd wat de arts 5 aug gaat vertellen/zeggen, ben nu al ruim 1,5 jaar bezig met fysio en fitness, maar mijn doelstelling pijn vrij nog steeds niet berreikt, wordt er zo moedeloos van.
Gelukkig heb ik wel een arbo arts en werkgever die begripvol zijn.
Groetjes Pieke
dus ik weet natuurlijk niet of hier nog meer mensen zitten met rug/bekken/heup klachten.
Ik zal eens mijn verhaal doen, okt 2006 huisje gekocht en meteen begonnen met verbouwen, ik til een steen op om in kruiwagen te gooien en het schiet in mijn rug, ik kan alle twee mijn benen niet optillen doet zo'n pijn. naar de vervangend huis arts, die zegt het is spit, sport U wel genoeg, nee ik sport niet veel, wandel wel volop met hond en mountainbike. nou u moet maar eens meer gaan sporten, gesprek met arbo arts ivm ziekte wet en die vind dat ik maar naar de fysio moet, 2 weken verder ik kan weer enige sinds mijn benen op tillen en rechtop zitten, wel veel gewandeld met hond omdat de pijn dan te doen is. Bij de fysio denken ze aan lage rug klachten krijg oefeningen om spieren in rug sterker te maken en massage om te kunnen ontspannen., tevens ben ik daar begonnen met medisch fitness, na 3 weken ziektewet begin ik weer langzaam aan te werken. de pijn wordt wel minder en het gaat ook wel iets beter tot ik in juni 2007 er niet meer tegen kan om elke dag pijn te hebben. ik sta te huilen bij de fysio van medisch fitness, zij maakt een nieuwe afspraak voor fysio, begin nu bij een andere fysiotherapeut, en die denkt dat het bekken instabiliteit is weer veel oefeningen en soort van kraken (maar net niet), heb het idee dat het heel ff beter gaat, krijg nu 1 keer in de 3 weken fysio, pijn en vermoeidheid blijft, de pijn zit nog steeds in mijn onderrug en rechterbil en mijn benen voelen altijd moe aan. s'ochtends als ik uit bed kom voel ik me een stijve hark, in november, voel ik een luchtbel in mijn rechterheup/lies, ik vertel dit tegen de fysio en die zegt dat mijn heupen stijf zijn, na een behandeling begin jan heb ik ongeloofelijke pijn in mijn heup en rug dat ik me ziek meld omdat ik mijn bed niet uit kan, ik bel de fysio omdat ik zo'n pijn heb en zeg dat ik stop met fysio tot dat ik weet wat er echt mis is met mij, en dat ik nu maar eens naar de huisarts ga, bij de huisarts krijg ik pijnstillers die me moeten pijnstillen (op de gebruiks aanwijzing stond ook voor reuma) ik had last van de bijwerkingen nog vermoeierder zijn dan ik al was en dan in bed liggen en niet kunnen slapen, het was een kuur van 7 dagen en ik heb 5 dagen gedaan omdat het niet hielp tegen de pijn, huisarts weer gebeld, krijg ik de assistente die vraagt waarom ik een afspraak wil maken en dan zegt ze tegen mij neem maar een paracetamol of 2 oh wat was ik toen boos op dat mens, hoezo geen begrip voor patient, maar goed ik reageerde ook een beetje bot en kreeg een afspraak met de huisarts die mij doorverwees naar Orthopeet, mijn verhaal daar gedaan en die heeft gevoeld aan mijn rug en mijn heupen, en hij voelde een beperking in mijn heupen en kreeg een MRI van mijn heupen (wel 8 weken wacht tijd, wel weer aan het werk na 2 weken) uitslag MRI alles in orde met mijn heupen geen afwijking te zien, maar de pijn zit er nog steeds, Dan maar een MRI van bekken en rug, wacht tijd weer 8 weken, maar daar ga ik niet op wachten, dus ziektenkosten verzekraar gebeld voor wachtlijst bemiddeling de week erna een MRI scan in een prive kliniek, week later uitslag bij eigen arts, een kleine hernia tussen L5 en S1, advies arts ziekenhuis, fysio, dus ik maar weer naar de fysio en kreeg nu de mevrouw waar ik tevens ook medisch fitness van krijg zodat ze alles af kunnen stemmen op mijn rug, natuurlijk eerst weer een intake gesprek en onderzoek van de fysio, ook zij merkt meteen dat er iets niet lekker loopt in mijn heupen, dus ook daarvoor wordt ik nu behandeld en ook voor mijn hernia, mijn heupen gaat nog steeds niet goed mijn rug gaat ietsje beter.
Nu heb ik nog recht op 1 behandeling fysio en 5 aug moet ik weer terug naar het ziekenhuis.
zit sinds 2 weken halve dagen thuis, gewoon omdat het me weer eens te veel werd, ik kan wel gewoon werken, maar ben s'avonds moe en ga het liefst naar bed, ook al is dat niet de oplossing, maar heb het idee dat je sociaal leven echt achteruit gaat gewoon omdat je elkedag op bent en dus geen zin hebt om nog iets te gaan doen.
Zijn hier nog meer mensen met de zelfde pijn? ik ben iig benieuwd wat de arts 5 aug gaat vertellen/zeggen, ben nu al ruim 1,5 jaar bezig met fysio en fitness, maar mijn doelstelling pijn vrij nog steeds niet berreikt, wordt er zo moedeloos van.
Gelukkig heb ik wel een arbo arts en werkgever die begripvol zijn.
Groetjes Pieke
zaterdag 2 augustus 2008 om 21:49
Nou Pieke, 45 pagina's lezen is wel heel veel hoor!
Helaas voor jou heb ik geen ervaring met pijn in mijn rug, spit of hernia. Maar het lijkt me heel erg dat je al zolang zoveel pijn en er wordt geen oorzaak gevonden.
Blergh vandaag heel even Manmik geholpen met tillen van boodschappentas (ja dom, weet ik nu heel zeker), beter niet kunnen doen. De eerste 5 minuten kreeg ik mijn vingers niet meer recht of krom gebogen, ze bleven gewoon in de stand staan waarin ik de tas had gedragen
Hoe is het met mijn medenachtbrakers? Al weer ingestort of nog geheel wakker?
Helaas voor jou heb ik geen ervaring met pijn in mijn rug, spit of hernia. Maar het lijkt me heel erg dat je al zolang zoveel pijn en er wordt geen oorzaak gevonden.
Blergh vandaag heel even Manmik geholpen met tillen van boodschappentas (ja dom, weet ik nu heel zeker), beter niet kunnen doen. De eerste 5 minuten kreeg ik mijn vingers niet meer recht of krom gebogen, ze bleven gewoon in de stand staan waarin ik de tas had gedragen
Hoe is het met mijn medenachtbrakers? Al weer ingestort of nog geheel wakker?
zaterdag 2 augustus 2008 om 21:56
Bumper, wat geweldig om te lezen! Zoveel afgevallen, en volop aan het zwemmen... goed bezig!
Pieke, of mensen dezelfde pijn hebben als jij, is natuurlijk niet te zeggen; jij voelt jouw lijf, ik het mijne. Ik heb wel veel ervaring met rugpijn: ben één keer aan een grote hernia geopereerd en heb twee spondylodeses gehad (vastzetten van wervels). Heb jarenlang letterlijk krom gestaan van de pijn, maar sinds de laatste OK heb ik gelukkig weer een fatsoenlijk model aangenomen Naast de rugklachten heb ik o.a. een instabiel bekken.
Ik ben ook benieuwd wat je 5 augustus te horen krijgt. Misschien moet je je doelstelling een beetje bijstellen en is wat minder pijn of er beter mee om kunnen gaan al heel mooi.
Eén ding: verkijk je niet op rugoperaties. In het geval van hernia's opereren ze tegenwoordig alleen nog bij grote hernia's die uitvalsverschijnselen of ondraaglijke pijn veroorzaken. Een van de redenen daarvoor: het resultaat van opereren versus niet opereren is na een aantal jaren nagenoeg gelijk.
Misschien kan de pijnpoli iets voor je betekenen?
Mik en Bump, ben ook een leeftijdsgenootje!
Pieke, of mensen dezelfde pijn hebben als jij, is natuurlijk niet te zeggen; jij voelt jouw lijf, ik het mijne. Ik heb wel veel ervaring met rugpijn: ben één keer aan een grote hernia geopereerd en heb twee spondylodeses gehad (vastzetten van wervels). Heb jarenlang letterlijk krom gestaan van de pijn, maar sinds de laatste OK heb ik gelukkig weer een fatsoenlijk model aangenomen Naast de rugklachten heb ik o.a. een instabiel bekken.
Ik ben ook benieuwd wat je 5 augustus te horen krijgt. Misschien moet je je doelstelling een beetje bijstellen en is wat minder pijn of er beter mee om kunnen gaan al heel mooi.
Eén ding: verkijk je niet op rugoperaties. In het geval van hernia's opereren ze tegenwoordig alleen nog bij grote hernia's die uitvalsverschijnselen of ondraaglijke pijn veroorzaken. Een van de redenen daarvoor: het resultaat van opereren versus niet opereren is na een aantal jaren nagenoeg gelijk.
Misschien kan de pijnpoli iets voor je betekenen?
Mik en Bump, ben ook een leeftijdsgenootje!
