Gezondheid
alle pijlers
Revalideren na een herniaoperatie
woensdag 31 augustus 2011 om 16:02
Hallo allemaal, binnenkort word ik geopereerd aan een hernia. Na een half jaar aanmodderen, constant op en neer heb ik uiteindelijk samen met de chirurg de knoop doorgehakt en ga ik onder het mes.
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
zondag 8 april 2012 om 11:00
Gisteren heb ik een (klein) stukje gewandeld, en dat ging gewoon goed, waarna ik wilde proberen of ik een klein stukje (10 meter) met een mini-drafje kon rennen.
Dat viel tegen; het ging heel stram en moeizaam, maar ik dacht van; kom; nog één ministukje MOET kunnen! Dus heb ik nog een meter of 6 gerend; (meer is het niet geweest; de afstand tussen 2 bomen, en het was meer een soort versneld wandel-drafje ).
Daarna rustig verder gewandeld, maar ik voelde dat het weer helemaal 'instabiel' was en 2x schoot het er onderweg half in, maar kon ik het -door meteen stilstaan en me heel geconcentreerd ontspannen- tegenhouden dat het zich helemáál vast zou zetten.
Vanmorgen; last van m'n ruuuuug!!!!!! Stram! Strak! Gespannen!
Ik kan ineens weer nauwelijks iets. Alles wat ik de afgelopen weken langzaamaan aan terrein veroverd heb, kon ik weer inleveren. pfffff!
Dus nu loop ik weer schuifelend door het huis, doe in slowmotion de oefeningen uit m'n 1ste week na de operatie.
Hoop dat het vanmiddag een beetje beter wordt tijdens het eieren-zoeken.
Dat viel tegen; het ging heel stram en moeizaam, maar ik dacht van; kom; nog één ministukje MOET kunnen! Dus heb ik nog een meter of 6 gerend; (meer is het niet geweest; de afstand tussen 2 bomen, en het was meer een soort versneld wandel-drafje ).
Daarna rustig verder gewandeld, maar ik voelde dat het weer helemaal 'instabiel' was en 2x schoot het er onderweg half in, maar kon ik het -door meteen stilstaan en me heel geconcentreerd ontspannen- tegenhouden dat het zich helemáál vast zou zetten.
Vanmorgen; last van m'n ruuuuug!!!!!! Stram! Strak! Gespannen!
Ik kan ineens weer nauwelijks iets. Alles wat ik de afgelopen weken langzaamaan aan terrein veroverd heb, kon ik weer inleveren. pfffff!
Dus nu loop ik weer schuifelend door het huis, doe in slowmotion de oefeningen uit m'n 1ste week na de operatie.
Hoop dat het vanmiddag een beetje beter wordt tijdens het eieren-zoeken.
zondag 8 april 2012 om 11:17
Ikbenik, ik geloof niet dat je daardoor terug bij af zou zijn. Als ik iets nieuws doe heb ik daar soms ook echt extra last van. Alleen is rennen wellicht niet de beste keuze als je iets meer wilt doen. Beter gewoon langer wandelen of fietsen. Veel minder belastend voor je wervelkolom. Zo en tot zover de belerende woorden 
Het is waardeloos dat je je nu zo voelt, maar laat je er niet meteen door uit het veld slaan
Het is waardeloos dat je je nu zo voelt, maar laat je er niet meteen door uit het veld slaan
zondag 8 april 2012 om 12:31
Ik voel het niet als belerende woorden, hoor Evi!
Juist lief dat je met me meedenkt!
Ik denk ook niet dat ik nu weer dezelfde tijd nodig heb om hier weer bovenop te komen, maar het rug-niveau was vanmorgen wel weer vergelijkbaar met 1ste week na operatie. Frustrerend .
Maar ja; je hebt gelijk; rennen is mss nog wat teveel van het goede. (Ik WILDE het alleen zoooooo graag! Soms DROOM ik wel eens dat ik hele stukken aan het rennen ben; zonder moe te worden, haren in de wind; en dat voelt dan zo heerlijk vrij..! )
Stukje fietsen is mss een betere volgende stap.
Juist lief dat je met me meedenkt!
Ik denk ook niet dat ik nu weer dezelfde tijd nodig heb om hier weer bovenop te komen, maar het rug-niveau was vanmorgen wel weer vergelijkbaar met 1ste week na operatie. Frustrerend .
Maar ja; je hebt gelijk; rennen is mss nog wat teveel van het goede. (Ik WILDE het alleen zoooooo graag! Soms DROOM ik wel eens dat ik hele stukken aan het rennen ben; zonder moe te worden, haren in de wind; en dat voelt dan zo heerlijk vrij..! )
Stukje fietsen is mss een betere volgende stap.
zondag 8 april 2012 om 22:00
Nummerzoveel, denk dat dat sowieso een goede tip is. Als je op die manier gecontroleerd je bewegingsprogramma uitbreidt, weet je ook waar het mis gaat als je extra last of pijn krijgt.
Hoe gaat het met jou? Trek je het nog een beetje?
Ik lig in mijn bedje tv te kijken. Vandaag een leuke dag gehad met de kinderen bij mijn moeder. Net nog even mijn oefeningen gedaan en nu lig ik dus in mijn bed. Welterusten voor straks.
Hoe gaat het met jou? Trek je het nog een beetje?
Ik lig in mijn bedje tv te kijken. Vandaag een leuke dag gehad met de kinderen bij mijn moeder. Net nog even mijn oefeningen gedaan en nu lig ik dus in mijn bed. Welterusten voor straks.
zondag 8 april 2012 om 22:22
maandag 9 april 2012 om 00:17
Heeft iedereen de paaseieren kunnen vinden of heeft iedereen het bij de eieren op ooghoogte gehouden die te pakken waren zonder bukken, draaien of strekken?
Ik heb gewerkt, 2 drukke avonden achter de rug (letterlijk) ik merk dat het 'aan mijn rug denken' er flink bij in schiet als het druk is. Pffff
Zit nu met een warmteband op mijn rug de prijs te betalen.
Ik heb gewerkt, 2 drukke avonden achter de rug (letterlijk) ik merk dat het 'aan mijn rug denken' er flink bij in schiet als het druk is. Pffff
Zit nu met een warmteband op mijn rug de prijs te betalen.
maandag 9 april 2012 om 00:24
@nummerzoveel: de pijn gaat nu wel weer gelukkig...! Mss wel dankzij jouw knuffel...? Dankjewel! Hier ééntje terug; wie weet helpt het jou ook wat...:
Evi: fijn dat je een leuke dag gehad hebt!
kus; heb jij gewerkt..?? Op paaszondag? (Wat deed jij ookalweer? Omschrijf maar een beetje vaag ivm herkenbaarheid hoor) Enne; zo'n warmteband; 'doet' dat iets...?
Evi: fijn dat je een leuke dag gehad hebt!
kus; heb jij gewerkt..?? Op paaszondag? (Wat deed jij ookalweer? Omschrijf maar een beetje vaag ivm herkenbaarheid hoor) Enne; zo'n warmteband; 'doet' dat iets...?
maandag 9 april 2012 om 08:33
maandag 9 april 2012 om 09:33
ikbenik: wat jammer dat je dat meteen weer mag voelen. het was ook gewoon te vroeg. zelf ben ik gister ook eigenwijs geweest. wilde perse 20min op crosstrainer. was heerlijk, maar na een uur steeds meer pijn en meer... naja, rest van de dag maar niets meer gedaan. nu gaat t weer redelijk. ik zal het dus nog even bij wandelen en fietsen moeten laten.
o, ik doe bij spierpijn in rug ook zo'n warmtekompres van thermacare om. ik vind het heerlijk. ik voel dan letterlijk hoe de spieren langzaamaan een beetje week worden en dat de pijn dan minder wordt. een infraroodlamp doet dat ook trouwens.
(en goed van je dat je wel bij een psych loopt! hopelijk helpt dat je. kan hij/zij je niet steunen in de arbo-kwestie?)
nummerzoveel: wat vervelend dat de pijnstilling nog niet goed werkt. hopelijk verandert dit snel!
kusunum: jammer dat werken dat doet met je rug. hopelijk gaat je pijn snel weer over!
o, ik doe bij spierpijn in rug ook zo'n warmtekompres van thermacare om. ik vind het heerlijk. ik voel dan letterlijk hoe de spieren langzaamaan een beetje week worden en dat de pijn dan minder wordt. een infraroodlamp doet dat ook trouwens.
(en goed van je dat je wel bij een psych loopt! hopelijk helpt dat je. kan hij/zij je niet steunen in de arbo-kwestie?)
nummerzoveel: wat vervelend dat de pijnstilling nog niet goed werkt. hopelijk verandert dit snel!
kusunum: jammer dat werken dat doet met je rug. hopelijk gaat je pijn snel weer over!
maandag 9 april 2012 om 12:11
De psych steunt me in de arbo-kwestie, het is alleen zo dat ze op m'n werk de duimschroeven nogal aan het aandraaien zijn.
Heb net wéér een 'gespreksverslag' binnen waarin de feiten in hun voordeel zijn verdraaid; of ik dat even wil tekenen.
"Gelukkig" ben ik nogal paranoia geworden doordat ze me te vaak dingen toegezegd hebben en vervolgens niet nakwamen, zodat ik nu wel 3x nadenk voordat ik iets onderteken.
Ze laten er geen gras over groeien dat ze me liever kwijt dat rijk zijn. Ik heb er spijt van dat ik geen 'advocaat' mee heb genomen naar ons laatste gesprek; want dat ging er behoorlijk 'op'; ze zaten er met 3 man, elkaar aanvullend, in een gezamelijke voorzichtig geformuleerde aanval.
Ik kon alleen nog maar janken, heb me desondanks redelijk verweerd en dingen kunnen nuanceren, maar voelde me super alleen.
Ze draaien je woorden om waar je bijzit, en steeds als ik ze het rustig toelicht, ( dat ik OOK graag zsm weer aan de slag wil , maar serieus denk dat we nog niet in die fase van opbouw ZIJN,) schudden ze van "nee" en leggen uit dat dat 'tussen-mijn-oren-zit', dat de eerste stap ALTIJD moeilijk is, en die drempel steeds hoger zal worden, hoe langer ik het uitstel.
Dan leg ik dus weer uit dat het niet een gevalletje 'lichte beginnersweerstand' is waarbij de gezonde trap-onder-de-bips genoeg is, maar gaat om een gediagnostiseerde depressie waarbij ik die opbouw in overleg met m'n psych en arbo zorgvuldig aan wil pakken, maar dat wil er NIET in.
Het stomme is ook dat mijn psych de arbo heeft gebeld om te vragen wat de insteek van het gesprek zou worden, en die heeft verzekerd dat het alleen ging om een 'stand-van-zaken' ipv een 'hoe-weer-aan-de-slag'-gesprek. En binnen 5 minuten ging het gesprek dus meteen over 'hoe-weer-aan-de-slag' en wat ik ook zei; vlgs hun was het zo dat arbo juist WEL wilde dat het ging over 'hoe-weer-aan-de-slag '...
Het werd een welles-nietes van een dik uur waarbij ik mezelf steeds verder weg voelde drijven, op een muur van onbegrip stuitend.
Na het gesprek heb ik de psych meteen gemaild om dit door te geven, maar nu komt er dus ineens een gespreksverslag binnen van leidinggevende dat ik moet ondertekenen, waarin allemaal dingen zo geformuleerd staan dat het lijkt alsof zij heel redelijk zijn en ik me onterecht en 'hevig geemotioneerd' heb zitten verzetten, terwijl de arbo op hun hand was. (?)
Ik herken me er serieus niet in. Ik ben mss labiel, maar niet GEK.
Ze hebben me in dat gesprek echt zitten pushen, tegen de afspraken met de arbo in.
orrie; is behoorlijk 'offtopic' maar het zit me hoog, en je vroeg er naar, he...?
Heb net wéér een 'gespreksverslag' binnen waarin de feiten in hun voordeel zijn verdraaid; of ik dat even wil tekenen.
"Gelukkig" ben ik nogal paranoia geworden doordat ze me te vaak dingen toegezegd hebben en vervolgens niet nakwamen, zodat ik nu wel 3x nadenk voordat ik iets onderteken.
Ze laten er geen gras over groeien dat ze me liever kwijt dat rijk zijn. Ik heb er spijt van dat ik geen 'advocaat' mee heb genomen naar ons laatste gesprek; want dat ging er behoorlijk 'op'; ze zaten er met 3 man, elkaar aanvullend, in een gezamelijke voorzichtig geformuleerde aanval.
Ik kon alleen nog maar janken, heb me desondanks redelijk verweerd en dingen kunnen nuanceren, maar voelde me super alleen.
Ze draaien je woorden om waar je bijzit, en steeds als ik ze het rustig toelicht, ( dat ik OOK graag zsm weer aan de slag wil , maar serieus denk dat we nog niet in die fase van opbouw ZIJN,) schudden ze van "nee" en leggen uit dat dat 'tussen-mijn-oren-zit', dat de eerste stap ALTIJD moeilijk is, en die drempel steeds hoger zal worden, hoe langer ik het uitstel.
Dan leg ik dus weer uit dat het niet een gevalletje 'lichte beginnersweerstand' is waarbij de gezonde trap-onder-de-bips genoeg is, maar gaat om een gediagnostiseerde depressie waarbij ik die opbouw in overleg met m'n psych en arbo zorgvuldig aan wil pakken, maar dat wil er NIET in.
Het stomme is ook dat mijn psych de arbo heeft gebeld om te vragen wat de insteek van het gesprek zou worden, en die heeft verzekerd dat het alleen ging om een 'stand-van-zaken' ipv een 'hoe-weer-aan-de-slag'-gesprek. En binnen 5 minuten ging het gesprek dus meteen over 'hoe-weer-aan-de-slag' en wat ik ook zei; vlgs hun was het zo dat arbo juist WEL wilde dat het ging over 'hoe-weer-aan-de-slag '...
Het werd een welles-nietes van een dik uur waarbij ik mezelf steeds verder weg voelde drijven, op een muur van onbegrip stuitend.
Na het gesprek heb ik de psych meteen gemaild om dit door te geven, maar nu komt er dus ineens een gespreksverslag binnen van leidinggevende dat ik moet ondertekenen, waarin allemaal dingen zo geformuleerd staan dat het lijkt alsof zij heel redelijk zijn en ik me onterecht en 'hevig geemotioneerd' heb zitten verzetten, terwijl de arbo op hun hand was. (?)
Ik herken me er serieus niet in. Ik ben mss labiel, maar niet GEK.
Ze hebben me in dat gesprek echt zitten pushen, tegen de afspraken met de arbo in.
orrie; is behoorlijk 'offtopic' maar het zit me hoog, en je vroeg er naar, he...?
maandag 9 april 2012 om 13:22
Nummerzoveel; ik schreef dan wel dat ik spijt had dat ik geen 'advocaat' mee had genomen, maar ik bedoelde eigenlijk gewoon iemand die het even voor me op zou nemen. De 'rol' van advocaat zeg maar. Ik heb totaal geen kaas eggeten van juridische regelgeving etc. Zou ook niemand weten die hier verstand van heeft in mijn omgeving. Ik ben niet bij een vakbond.
Ben niet speciaal verzekerd met 'rechtshulp' oid geloof ik.
Wat zijn dan stappen die ik zou kunnen nemen...?
Ik ben nu van plan om het verslag (vol on-waarheden en verdraaiingen) uit te printen en te gaan herschrijven in een waarheid waar ik WEL achter sta, met alle stappen die ik heb ondernomen erin vermeld om mijn bijdrage in mijn eigen herstel-proces beter naar voren te laten komen. Een correcte weergave van alle gesprekken en actiepunten, maar dan vanuit MIJN invalshoek.
Om DIE terug te sturen ter ondertekening.
Maar hun kennende zullen ze die dan net zo resoluut ter zijde schuiven als ik nu met hun verslag doe.
Ik WIL ook helemaal deze strijd niet aangaan; ik voel me verdrietig dat ze me zo aanvallen en dat ik blijkbaar zo op m'n hoede moet zijn. Dacht dat we dezelfde doelen hadden; nl mijn herstel. En wel zo spoedig mogelijk.
Waarbij zij dan blijkbaar nogal een streep zetten onder het woord SPOEDIG, en ik onder het woord MOGELIJK.
Ben niet speciaal verzekerd met 'rechtshulp' oid geloof ik.
Wat zijn dan stappen die ik zou kunnen nemen...?
Ik ben nu van plan om het verslag (vol on-waarheden en verdraaiingen) uit te printen en te gaan herschrijven in een waarheid waar ik WEL achter sta, met alle stappen die ik heb ondernomen erin vermeld om mijn bijdrage in mijn eigen herstel-proces beter naar voren te laten komen. Een correcte weergave van alle gesprekken en actiepunten, maar dan vanuit MIJN invalshoek.
Om DIE terug te sturen ter ondertekening.
Maar hun kennende zullen ze die dan net zo resoluut ter zijde schuiven als ik nu met hun verslag doe.
Ik WIL ook helemaal deze strijd niet aangaan; ik voel me verdrietig dat ze me zo aanvallen en dat ik blijkbaar zo op m'n hoede moet zijn. Dacht dat we dezelfde doelen hadden; nl mijn herstel. En wel zo spoedig mogelijk.
Waarbij zij dan blijkbaar nogal een streep zetten onder het woord SPOEDIG, en ik onder het woord MOGELIJK.
maandag 9 april 2012 om 13:43
Ikbenik, wat een toestand meid. Ik weet ook niet hoe dat officieel allemaal in elkaar zit, maar een bericht dat je je van dit verslag distantieert lijkt me in ieder geval noodzakelijk. Verder luistert het denk ik ook nauw wat je in je eigen versie zet. Wellicht kan je psych je daarbij ook ondersteunen? Het is zo jammer dat ze je op deze manier zo klein laten voelen, want daarmee verpesten ze het ook een beetje. Je kunt niet meer met een open vizier naar de situatie kijken en er gaat zoveel energie naar het hen overtuigen van het feit dat je gewoon nog niet kunt.. Echt heel zonde. Je baas en de arbo zijn als de dood dat je helemaal niet meer terug komt, dat jij straks wordt gekeurd, dat je nog wel wat kunt (al is het maar een beetje) en dan mag je baas gaan uitleggen waarom hij jou niet voor dat gedeelte aan het werk heeft en mag hij uitleggen wat hij heeft gedaan aan jouw integratie. Ze zijn als de dood. De kans dat iemand die een jaar afwezig is geweest niet meer terug komt is erg groot, daar zijn ze bang voor. En de arbo kan keihard zijn
maandag 9 april 2012 om 13:54
Verzuim vroeg ook wat kribbig van 'wat is nou het verschil? Of IK nou zeg dat je weer moet beginnen of de ARBOARTS, de volgende keer?? Kun je net zo goed NU al over nadenken wanneer je er heen gaat"
De arbo gaat dus een dwingend verzoek krijgen van verzuim dat hij moet adviseren dat ik concreet aan de slag MOET nu.
Ik kan niet inschatten in hoeverre dat onze arboarts neutraal durft te zijn, aangezien hij wordt uitbetaald door werkgever natuurlijk.
En wat ALS hij idd hieraan toegeeft en zegt dat ik de dag erna MOET gaan? Kan ik hier tegenin gaan? Moet ik toch gaan en dan evt DAAR ter plekke instorten? (Wat ik ERG genant zou vinden; wil niet dat mn collega's me zo zien) Of mag ik een second opinion vragen....?
Pfff.
Gedoe.
Mss moet ik er een apart topic over openen.
En naar JL.
De arbo gaat dus een dwingend verzoek krijgen van verzuim dat hij moet adviseren dat ik concreet aan de slag MOET nu.
Ik kan niet inschatten in hoeverre dat onze arboarts neutraal durft te zijn, aangezien hij wordt uitbetaald door werkgever natuurlijk.
En wat ALS hij idd hieraan toegeeft en zegt dat ik de dag erna MOET gaan? Kan ik hier tegenin gaan? Moet ik toch gaan en dan evt DAAR ter plekke instorten? (Wat ik ERG genant zou vinden; wil niet dat mn collega's me zo zien) Of mag ik een second opinion vragen....?
Pfff.
Gedoe.
Mss moet ik er een apart topic over openen.
En naar JL.
maandag 9 april 2012 om 14:02
Wat is de rol van je psych in dit geheel. Ik heb steeds gedacht dat een arboarts je niet kan dwingen als het advies van je behandelend arts anders is. Ik weet alleen niet of dat daadwerkelijk zo is. Weet wel dat de arbo bij psychische klachten helemaal flink kan pushen, juist omdat daar heel vaak heel moeilijk een concrete tijdslijn aan kan worden verbonden.
maandag 9 april 2012 om 14:19
Mijn psych heeft 1x p.wk gesprekken met me. Ze heeft me geadviseerd aan de A.D. te gaan; dat doe ik inmiddels. Verzuim zegt dat het 6 wk duurt voordat AD 'aanslaan', die termijn is nu om "dus" moet ik nu aan de slag.
Psych is het hier niet mee eens.
Arboarts heeft contact gehad met psych en psych heeft op papier gezet wat ze voor problemen/ziektebeelden bij me vond en hoe we hieraan werken. (Ze heeft mij een copietje hiervan gegeven.) Ze heeft afgesproken met arboarts dat arbo pas na overleg met psych 'groen licht' zou geven voor een daadwerkelijk concreet opstarten van reintegratieproces.
Toen ik de uitnodiging kreeg voor het gesprek (met verzuim/HR/werkgever) heeft psych de arbo gebeld om af te checken of dit niet over werkhervatting ging. Die bevestigde dit.
Vervolgens ging het gesprek dus WEL over werkhervatting.
Ik had n.b. vooraf nog een email gestuurd met de uitleg dat de insteek puur was 'hoe-is-het?" en niet "Wanneer-aan-de-slag", en dat het mss niet zo zinvol was dat de HRafdeling er al bij zat.
Maar daarop geen reactie gekregen,; toen ik het gesprek in ging zat HR wel gewoon erbij. (?)
Psych is het hier niet mee eens.
Arboarts heeft contact gehad met psych en psych heeft op papier gezet wat ze voor problemen/ziektebeelden bij me vond en hoe we hieraan werken. (Ze heeft mij een copietje hiervan gegeven.) Ze heeft afgesproken met arboarts dat arbo pas na overleg met psych 'groen licht' zou geven voor een daadwerkelijk concreet opstarten van reintegratieproces.
Toen ik de uitnodiging kreeg voor het gesprek (met verzuim/HR/werkgever) heeft psych de arbo gebeld om af te checken of dit niet over werkhervatting ging. Die bevestigde dit.
Vervolgens ging het gesprek dus WEL over werkhervatting.
Ik had n.b. vooraf nog een email gestuurd met de uitleg dat de insteek puur was 'hoe-is-het?" en niet "Wanneer-aan-de-slag", en dat het mss niet zo zinvol was dat de HRafdeling er al bij zat.
Maar daarop geen reactie gekregen,; toen ik het gesprek in ging zat HR wel gewoon erbij. (?)
maandag 9 april 2012 om 14:23
Een specialist mag alleen iets zeggen over belastbaarheid in het algemeen, terwijl alleen een arbo-arts/arbeidsdeskundige mag adviseren over hou zich dat verhoudt met de mogelijkheid tot werken.
Als je het niet eens bent met het advies van de arbo-arts, dan kun je een second opinion aanvragen bij het UWV. Hangende deze procedure zul je moeten gaan werken of de werkgever mag de loondoorbetaling opschorten wanneer je niet werkt.
(Even heel kort door de bocht uitgelegd).
Als je het niet eens bent met het advies van de arbo-arts, dan kun je een second opinion aanvragen bij het UWV. Hangende deze procedure zul je moeten gaan werken of de werkgever mag de loondoorbetaling opschorten wanneer je niet werkt.
(Even heel kort door de bocht uitgelegd).
