Gezondheid
alle pijlers
Revalideren na een herniaoperatie
woensdag 31 augustus 2011 om 16:02
Hallo allemaal, binnenkort word ik geopereerd aan een hernia. Na een half jaar aanmodderen, constant op en neer heb ik uiteindelijk samen met de chirurg de knoop doorgehakt en ga ik onder het mes.
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
zaterdag 2 juni 2012 om 17:15
@Syrah: vliegen met een hernia lijkt me een hel. Ik ben ook wel erg benieuwd naar dat wondermiddel van je.
@Nummerzoveel: Weer een vergadering dus en dus weer extra belasting. Ik hoop dat het goed gaat.
@Ikbenik: Hoe is het?
@Evi: Merk je al wat vooruitgang in je hoofdpijn? Vervelend hè, al dat liggen. Het is zo zinloos.
Hoe ik me voel? Wisselend. Ik denk wel dat ik in ieder geval voorlopig niet onder het mes hoef en dat zou dan positief zijn omdat mijn rug nu sterker is dan na een operatie.
Aan de andere kant houdt het in dat mijn man deze maand vertrekt voor 9-12 weken. En dat vindt ik vreselijk, want ik kan weinig. Niet autorijden, dus zelf géén boodschappen doen. Niet zelf op visite kunnen. Géén huishouden kunnen doen.
Het voelt voor mij dus echt dat ik een periode van eenzame opsluiting tegemoet ga. En dan zegt man ook nog dingen als dat ik via internet boeken kan bestellen en dat zijn vader ze dan wel van de bieb haalt.
Ik zou hem wel met een boek op zijn kop willen slaan, zo hellig wordt ik van dat soort uitspraken. Ik kan de laatste maanden helemaal niet lezen, door lichamelijke oorzaken en alle emoties die door me heen gaan.
Dan denk ik heel gemeen: jij hoeft hier niet geïsoleerd te blijven zitten. Jij gaat maar een mooie plek, waar er voor je gezorgd wordt en waar je aan je gezondheid kunt werken. Waar je ook nog een nieuw land leert kennen en leuke dingen kunt doen.
Ik ben degene die met de sores blijft zitten, afhankelijk is van anderen, alleen weer iets moet proberen op te bouwen/revalideren. Die geen leuke dingen kan doen.
Ik weet dat het niet eerlijk is, maar ik neem het hem kwalijk dat hij gaat en mij hier laat zitten, met een kreupel lijf en bang voor een terugval.
@Nummerzoveel: Weer een vergadering dus en dus weer extra belasting. Ik hoop dat het goed gaat.
@Ikbenik: Hoe is het?
@Evi: Merk je al wat vooruitgang in je hoofdpijn? Vervelend hè, al dat liggen. Het is zo zinloos.
Hoe ik me voel? Wisselend. Ik denk wel dat ik in ieder geval voorlopig niet onder het mes hoef en dat zou dan positief zijn omdat mijn rug nu sterker is dan na een operatie.
Aan de andere kant houdt het in dat mijn man deze maand vertrekt voor 9-12 weken. En dat vindt ik vreselijk, want ik kan weinig. Niet autorijden, dus zelf géén boodschappen doen. Niet zelf op visite kunnen. Géén huishouden kunnen doen.
Het voelt voor mij dus echt dat ik een periode van eenzame opsluiting tegemoet ga. En dan zegt man ook nog dingen als dat ik via internet boeken kan bestellen en dat zijn vader ze dan wel van de bieb haalt.
Ik zou hem wel met een boek op zijn kop willen slaan, zo hellig wordt ik van dat soort uitspraken. Ik kan de laatste maanden helemaal niet lezen, door lichamelijke oorzaken en alle emoties die door me heen gaan.
Dan denk ik heel gemeen: jij hoeft hier niet geïsoleerd te blijven zitten. Jij gaat maar een mooie plek, waar er voor je gezorgd wordt en waar je aan je gezondheid kunt werken. Waar je ook nog een nieuw land leert kennen en leuke dingen kunt doen.
Ik ben degene die met de sores blijft zitten, afhankelijk is van anderen, alleen weer iets moet proberen op te bouwen/revalideren. Die geen leuke dingen kan doen.
Ik weet dat het niet eerlijk is, maar ik neem het hem kwalijk dat hij gaat en mij hier laat zitten, met een kreupel lijf en bang voor een terugval.
zaterdag 2 juni 2012 om 17:46
Kan mij voorstellen "ikbenannoniem" dat je dat zo voelt. Bijmij kwamen de muren ook wel op mij af voor de operatie. Vriend aan het werk, ik thuis bij de kleine. Toen greep ik elke gelegenheid aan om maar eveneens kleineboodschap te doen. Autorijden kon ik gelukkig nog wel. Nu gaatje man ook nog weg..... Vervelend!
Ligt het aan mij of ben je soms wat slecht te volgen oblak?
Ik denk dat niemand liever geopereerd zou worden, maar als je er al ander half jaar mee loopt. En altijd ook erg sportief bent, denk je bij de eerste uitstralingspijn niet eens aan een hernia. Ik dacht in eerste instantie aan spierpijn.... Totaal niet aan iets dat vanuit mijn
rug zou komen.
Na een half jaar is er pas een hernia geconstateerd
. Toen ook een zwangerschap, dus rustig aan heb ik het door zware zwangerschap wel gedaan.... Fysio...osteopaat, manuele therapie, noem maar op..... Als je dan op een gegeven moment niet eens je pasgeboren kindje meer in bad kan doen of verschonen,omdat de pijn te ondraaglijk is, geloof mij, dan wijle niks liever meer dan er van af komen, wat daar dan ook voor nodig is......
Ligt het aan mij of ben je soms wat slecht te volgen oblak?
Ik denk dat niemand liever geopereerd zou worden, maar als je er al ander half jaar mee loopt. En altijd ook erg sportief bent, denk je bij de eerste uitstralingspijn niet eens aan een hernia. Ik dacht in eerste instantie aan spierpijn.... Totaal niet aan iets dat vanuit mijn
rug zou komen.
Na een half jaar is er pas een hernia geconstateerd
. Toen ook een zwangerschap, dus rustig aan heb ik het door zware zwangerschap wel gedaan.... Fysio...osteopaat, manuele therapie, noem maar op..... Als je dan op een gegeven moment niet eens je pasgeboren kindje meer in bad kan doen of verschonen,omdat de pijn te ondraaglijk is, geloof mij, dan wijle niks liever meer dan er van af komen, wat daar dan ook voor nodig is......
zaterdag 2 juni 2012 om 17:51
zaterdag 2 juni 2012 om 18:01
Ikbenanoniem 
. Heel begrijpelijk al je gevoelens en ik zou zeggen schrijf het hier gerust van je af, hoef je je ech niet schuldig om te voelen. Verschrikkelijk moeilijk dat hij straks weggaat. Ik ben voor de leuke dingen ook helemaal afhankelijk van Eviman, heb normaal gesproken een heel druk sociaal netwerk, maar op de een of andere manier is iedereen zo druk met zijn eigen leven.. Ik spreek wel veel mensen, maar ik zie ze veel en veel minder dan voordat ik door mijn rug ging :( En dan is je partner de belangrijkste inderdaad. Dus heel, heel, heel erg begrijpelijk.
Kaatje, lijkt me heel moeilijk net je kindje op de wereld en dan kun je niks. Mijn jongste kon vorig jaar net lopen en dat vond ik echt niet te doen. Lukt het nu wel om het allemaal een beetje te organiseren. Komt je kindje 's nachts nog?
Hier lijkt de hoofdpijn iets te zakken, ben wel voorzichtig met het te zeggen, maar het voelt ietsje beter. Hoop dat dat beterschap belooft!
. Heel begrijpelijk al je gevoelens en ik zou zeggen schrijf het hier gerust van je af, hoef je je ech niet schuldig om te voelen. Verschrikkelijk moeilijk dat hij straks weggaat. Ik ben voor de leuke dingen ook helemaal afhankelijk van Eviman, heb normaal gesproken een heel druk sociaal netwerk, maar op de een of andere manier is iedereen zo druk met zijn eigen leven.. Ik spreek wel veel mensen, maar ik zie ze veel en veel minder dan voordat ik door mijn rug ging :( En dan is je partner de belangrijkste inderdaad. Dus heel, heel, heel erg begrijpelijk.Kaatje, lijkt me heel moeilijk net je kindje op de wereld en dan kun je niks. Mijn jongste kon vorig jaar net lopen en dat vond ik echt niet te doen. Lukt het nu wel om het allemaal een beetje te organiseren. Komt je kindje 's nachts nog?
Hier lijkt de hoofdpijn iets te zakken, ben wel voorzichtig met het te zeggen, maar het voelt ietsje beter. Hoop dat dat beterschap belooft!
zaterdag 2 juni 2012 om 18:25
Denk dat Oblak daar gelijk in heeft Ikbenanoniem. Een beetje chirurg zal elke verbetering aangrijpen om niet te opereren als hij dat niet echt noodzakelijk acht of nog vooruitgang verwacht. Wat je omschrijft vwb je fysieke toestand is niet negatief. Inderdaad goed overleggen hoeveel verbetering je nog logischerwijs kunt verwachten en hoe je daaraan kunt werken. Neemt niet weg dat je het dan inderdaad ook alleen zult moeten doen. Kan je man nee tegen die opname zeggen en het uitstellen of betekent dat dat hij dan pas weer over een eeuwigheid aan de beurt is?
zaterdag 2 juni 2012 om 19:03
@Kaatje: Dit is mijn tweede hernia. Mijn eerste dateert van vorig jaar maart en daar ben ik in januari van dit jaar dus wel aan geopereerd. Ik heb er dus al een revalidatie opzitten die echt fantastisch verliep.
Na maanden thuis zitten kon ik weer dingen en deed ik weer iets. Totdat ik begin april weer klachten kreeg, die acuut werden halverwege mei. Het is weer een hernia, op dezelfde plek. En de chirurg opereert liever niet opnieuw als dat niet hoeft.
Ik lig dus al plat sinds ik uit het ziekenhuis kom, waar de pijnmedicatie is ingesteld. De pijn vermindert niet, die wordt onderdrukt door een heleboel medicatie, 4x per dag. En dan nog doet mijn been wel eens pijn.
En ik loop dagelijks eem blokje. Verder kan en mag ik weer niks.
Na maanden thuis zitten kon ik weer dingen en deed ik weer iets. Totdat ik begin april weer klachten kreeg, die acuut werden halverwege mei. Het is weer een hernia, op dezelfde plek. En de chirurg opereert liever niet opnieuw als dat niet hoeft.
Ik lig dus al plat sinds ik uit het ziekenhuis kom, waar de pijnmedicatie is ingesteld. De pijn vermindert niet, die wordt onderdrukt door een heleboel medicatie, 4x per dag. En dan nog doet mijn been wel eens pijn.
En ik loop dagelijks eem blokje. Verder kan en mag ik weer niks.
zaterdag 2 juni 2012 om 19:13
Man wil zijn opname niet uitstellen omdat mijn situatie stabiel is. Als ik geopereerd moet worden dat probeert hij een paar weken uit te stellen. Maar nu dus niet. Ik moet me hier maar kunnen redden met wat praktische hulp.
Hij vindt dat ik door te benoemen dat ik het niet leuk vind, een domper zet op zijn vertrek. Maar ik vertik het om net te doen alsof het makkelijk is en zal loslopen.
Het is gewoon niet leuk om in deze situatie alleen te blijven. Jammer voor hem dat het zo'n domper is. Maar voor mij worden de komende maanden enorme k*tmaanden, hoe je het ook wendt of keert. Mijn probleem is een stuk groter dan de zijne.
Hij vindt dat ik door te benoemen dat ik het niet leuk vind, een domper zet op zijn vertrek. Maar ik vertik het om net te doen alsof het makkelijk is en zal loslopen.
Het is gewoon niet leuk om in deze situatie alleen te blijven. Jammer voor hem dat het zo'n domper is. Maar voor mij worden de komende maanden enorme k*tmaanden, hoe je het ook wendt of keert. Mijn probleem is een stuk groter dan de zijne.
zaterdag 2 juni 2012 om 19:22
Ik snap het IBA. Het is een onwijze butsituatie. Heb je enig idee hoe je straks voldoende hulp om je heen kunt verzamelen? Wilde eigenlijk vragen of je in de buurt woont ( kan de lamme de blinde een beetje helpen 
) maar als je in het noorden geopereerd bent zal dat niet. Moeilijk wat hij zegt en wat je zegt hij wordt straks verzorgd terwijl jij je boeltje hier zelf een beetje moet regelen..
) maar als je in het noorden geopereerd bent zal dat niet. Moeilijk wat hij zegt en wat je zegt hij wordt straks verzorgd terwijl jij je boeltje hier zelf een beetje moet regelen..
zaterdag 2 juni 2012 om 20:00
Ik heb niet zoveel hulptroepen. Hier in het dorp alleen schoonvader, waarmee de verhouding moeizaam is.
Ouders al jaren overleden.
Mijn broer en zus willen wel boodschappen doen, maar die werken allebei en wonen beiden een half uur verderop. Mijn beste vriendin woont een uur hier vandaan, andere vriendinnen in Noord Holland.
Ik kan gelukkig straks wel lopend naar de fysio, die is vlakbij. Het centrum helaas niet, dat is ruim een half uur lopen. Ik heb geen fiets omdat ik daar juist altijd rugpijn van kreeg.
Waar ik het meest van baal is dat mijn man niet voor mij kiest door zijn opname tenminste probeert uit te stellen totdat ik bijvoorbeeld weer kleine stukjes kan autorijden.
Dat steekt zo ontzettend, zeker omdat ik er gedurende de jaren van zijn psychische problematiek wel voor hem geweest ben.
Hij zei net nog dat hij, als het andersom zou zijn, er gemakkelijker mee zou kunnen omgaan. Daar heb ik even cynisch om gelachen, omdat hij zich dus al vreselijk aanstelt als hij griep heeft. Ik geloof er dus geen donder van dat hij dit traject fluitend in zou gaan als ik degene was die maanden weg zou gaan.
Ouders al jaren overleden.
Mijn broer en zus willen wel boodschappen doen, maar die werken allebei en wonen beiden een half uur verderop. Mijn beste vriendin woont een uur hier vandaan, andere vriendinnen in Noord Holland.
Ik kan gelukkig straks wel lopend naar de fysio, die is vlakbij. Het centrum helaas niet, dat is ruim een half uur lopen. Ik heb geen fiets omdat ik daar juist altijd rugpijn van kreeg.
Waar ik het meest van baal is dat mijn man niet voor mij kiest door zijn opname tenminste probeert uit te stellen totdat ik bijvoorbeeld weer kleine stukjes kan autorijden.
Dat steekt zo ontzettend, zeker omdat ik er gedurende de jaren van zijn psychische problematiek wel voor hem geweest ben.
Hij zei net nog dat hij, als het andersom zou zijn, er gemakkelijker mee zou kunnen omgaan. Daar heb ik even cynisch om gelachen, omdat hij zich dus al vreselijk aanstelt als hij griep heeft. Ik geloof er dus geen donder van dat hij dit traject fluitend in zou gaan als ik degene was die maanden weg zou gaan.
zaterdag 2 juni 2012 om 20:13
@Oblak: Ik wil dat hij er zelf voor kiest te blijven. Anders heb ik het gedaan.
Ik vind het lief dat jullie zo meedenken.
Ik ben dit jaar 6 jaar getrouwd en dit is de eerste keer dat ik echt overweeg om er maar uit te stappen. Ik snap niet waarom hij zijn belang zo boven het mijne stelt nadat ik er jaren voor hem ben geweest. Ik verkil.
Ik vind het lief dat jullie zo meedenken.
Ik ben dit jaar 6 jaar getrouwd en dit is de eerste keer dat ik echt overweeg om er maar uit te stappen. Ik snap niet waarom hij zijn belang zo boven het mijne stelt nadat ik er jaren voor hem ben geweest. Ik verkil.
zaterdag 2 juni 2012 om 22:16
Ikbenanoniem, je relatie staat onder extreme druk. En dat is niet niks. Ik had van de week voor het eerst een man die zo ontzettend onredelijk was. Ik snapte er niks van, maar nu kan ik het wel weer relativeren. Hij staat ook onder druk. Als het even beter gaat met mij geeft dat hem tegelijkertijd meer vrijheid, gaat het weer slechter dan begint dat hem op het moment duidelijk ook op te breken.
Jullie dilemma ligt natuurlijk even anders. En ik kan me voorstellen dat je je zo ontzettend alleen voelt. Ik ben het eens met Oblak dat hij de keuze moet maken, maar geloof dat ik hem net als jij niet zou dwingen (gek want ik heb dat net al een keer getypt, maar blijkbaar niet gepost). Wat ik van je lees heb je al heel duidelijk gemaakt dat je niet wilt dat hij gaat. En hij beslist dat toch te doen. Dwingen zou altijd tussen jullie in blijven staan, maar zijn beslissing om wel te gaan zal jou andersom altijd dwars blijven zitten. Ik vind het een vreselijk moeilijk dilemma waar jullie mee zitten.
En Oblak ik vind je schrijfstijl ook bijzonder
Jullie dilemma ligt natuurlijk even anders. En ik kan me voorstellen dat je je zo ontzettend alleen voelt. Ik ben het eens met Oblak dat hij de keuze moet maken, maar geloof dat ik hem net als jij niet zou dwingen (gek want ik heb dat net al een keer getypt, maar blijkbaar niet gepost). Wat ik van je lees heb je al heel duidelijk gemaakt dat je niet wilt dat hij gaat. En hij beslist dat toch te doen. Dwingen zou altijd tussen jullie in blijven staan, maar zijn beslissing om wel te gaan zal jou andersom altijd dwars blijven zitten. Ik vind het een vreselijk moeilijk dilemma waar jullie mee zitten.
En Oblak ik vind je schrijfstijl ook bijzonder
zaterdag 2 juni 2012 om 23:41
Ik heb echt geen idee wat die pillen waren. Het eindigde in "-ix" maar ik kreeg de verpakking niet mee. Kon me op dat moment ook geen zak schelen als die pijn maar weg was - achteraf gezien stom - had moeten vragen. Ze waren oranje en ovaal van vorm. Ik werd er "behoorlijk" dronken van - en dus vrolijk en pijnvrij. Kan iemand in het Frans googlen?
IBA.... .. jezus meid jij hebt het ook echt even te zwaar hè... het is ook ZO moeilijk met een partner waar je zo afhankelijk van bent zonder dat je dat zelf wilt. Het is niet een griep kwestie waar het lekker is als iemand alles doet - maar je het wel zelf kunt als het echt moet - jij KAN gewoon niets en dus moet je man blijven totdat je wel kan. Ik kan me voorstellen dat je wilt dat het van hem zelf komt, maar in jouw geval denk ik dat je toch duidelijker moet zijn - als hij geen rug patient is (en zeker als hij dat nooit is geweest) begrijpt hij echt niet hoe erg het is. Ik heb de "mazzel" dat mijn vriend 2 hernia operaties heeft gehad dus als het er bij mij inslaat doet hij meteen alles want hij weet dondersgoed hoe dat voelt. Je kan het zo vaak uitleggen maar het is niet te begrijpen totdat je het zelf meemaakt. Misschien denkt je man dat het deze keer wel meevalt omdat de neuro het wilde afwachten, of misschien is hij ook helemaal op na jouw revalidatie en kan hij de gedachte van een volgende niet aan. Hij heeft natuurlijk een goed excuus om weg te kunnen - maar zoals jij zegt - jij bent er altijd geweest, jouw situatie is nu erger - en jij hebt HEM nodig, niet andersom. Misschien snapt ie het niet Iba - ik praat natuurlijk ook maar uit de lucht maar misschien moet je het toch letterlijk zeggen omdat hij zich niet realiseert hoe erg het is voor je. Dat de 2e keer wel hoort te wennen ofzo.... geen idee natuurlijk maar ik zou echt je trots even inslikken (jaaa, swallow your pride in het NLs) hoe moeilijk dat ook is en dan kijken hoe hij daar op reageert. Je weet het zelf het beste Iba, maar ik denk wel dat je nu (begrijpelijk) een negatief beeld hebt... En ik bedoel dus niet "dwingen", eerder een kans om het van hemzelf te laten komen nadat hij nog eens nadrukkelijk heeft aangehoord hoe moeilijk en pijnlijk het is voor jou...Nogmaals ik wou echt dat ik iets voor je kon betekenen. En ignore me als ik er helemaal naast zit.
@kaatje -ben (nog) niet geopereerd - neuro wilt wel maar ik hik er nog tegenaan .... al jaren zware rugklachten en toen ik hier begon met schrijven (maart jl) wist ik niet eens dat ik een hernia had...achteraf verklaart het natuurlijk veel
IBA.... .. jezus meid jij hebt het ook echt even te zwaar hè... het is ook ZO moeilijk met een partner waar je zo afhankelijk van bent zonder dat je dat zelf wilt. Het is niet een griep kwestie waar het lekker is als iemand alles doet - maar je het wel zelf kunt als het echt moet - jij KAN gewoon niets en dus moet je man blijven totdat je wel kan. Ik kan me voorstellen dat je wilt dat het van hem zelf komt, maar in jouw geval denk ik dat je toch duidelijker moet zijn - als hij geen rug patient is (en zeker als hij dat nooit is geweest) begrijpt hij echt niet hoe erg het is. Ik heb de "mazzel" dat mijn vriend 2 hernia operaties heeft gehad dus als het er bij mij inslaat doet hij meteen alles want hij weet dondersgoed hoe dat voelt. Je kan het zo vaak uitleggen maar het is niet te begrijpen totdat je het zelf meemaakt. Misschien denkt je man dat het deze keer wel meevalt omdat de neuro het wilde afwachten, of misschien is hij ook helemaal op na jouw revalidatie en kan hij de gedachte van een volgende niet aan. Hij heeft natuurlijk een goed excuus om weg te kunnen - maar zoals jij zegt - jij bent er altijd geweest, jouw situatie is nu erger - en jij hebt HEM nodig, niet andersom. Misschien snapt ie het niet Iba - ik praat natuurlijk ook maar uit de lucht maar misschien moet je het toch letterlijk zeggen omdat hij zich niet realiseert hoe erg het is voor je. Dat de 2e keer wel hoort te wennen ofzo.... geen idee natuurlijk maar ik zou echt je trots even inslikken (jaaa, swallow your pride in het NLs) hoe moeilijk dat ook is en dan kijken hoe hij daar op reageert. Je weet het zelf het beste Iba, maar ik denk wel dat je nu (begrijpelijk) een negatief beeld hebt... En ik bedoel dus niet "dwingen", eerder een kans om het van hemzelf te laten komen nadat hij nog eens nadrukkelijk heeft aangehoord hoe moeilijk en pijnlijk het is voor jou...Nogmaals ik wou echt dat ik iets voor je kon betekenen. En ignore me als ik er helemaal naast zit.
@kaatje -ben (nog) niet geopereerd - neuro wilt wel maar ik hik er nog tegenaan .... al jaren zware rugklachten en toen ik hier begon met schrijven (maart jl) wist ik niet eens dat ik een hernia had...achteraf verklaart het natuurlijk veel
zondag 3 juni 2012 om 07:27
Het gesprek wat jij beschrijft Syrah, heeft gisteren aansluitend aan mijn laatste bericht plaatsgevonden.
Ik heb aangeven hem nodig te hebben, ook al word ik niet geopereerd. Ik heb gezegd dat ik had gehoopt dat hij voor mij zou kiezen en zijn vertrek uit zou stellen. Ik heb hem geschetst in welke situatie hij mij achterlaat: in een isolement, afhankelijk van anderen voor bijna alles. En dat ik geestelijk nogal een knauw heb opgelopen door deze ontzettende tegenvaller. Weet revalideren, weer die afhankelijkheid, weer niets kunnen en mogen.
Hij vindt dat ik hem onder druk zet en emotioneel chanteer. Dat mijn situatie niet dusdanig is dat hij hoeft te blijven. Dat hij dus voor zichzelf kan en mag kiezen.
Terwijl de optie uitstellen nog niet met de verzekering is besproken, wordt dat wel als argument gebruikt dat er geen uitstel mogelijk zou zijn.
Het was hier gisteravond dus een behoorlijk drama en er staan nog steeds tegenover elkaar.
Ik heb aangeven hem nodig te hebben, ook al word ik niet geopereerd. Ik heb gezegd dat ik had gehoopt dat hij voor mij zou kiezen en zijn vertrek uit zou stellen. Ik heb hem geschetst in welke situatie hij mij achterlaat: in een isolement, afhankelijk van anderen voor bijna alles. En dat ik geestelijk nogal een knauw heb opgelopen door deze ontzettende tegenvaller. Weet revalideren, weer die afhankelijkheid, weer niets kunnen en mogen.
Hij vindt dat ik hem onder druk zet en emotioneel chanteer. Dat mijn situatie niet dusdanig is dat hij hoeft te blijven. Dat hij dus voor zichzelf kan en mag kiezen.
Terwijl de optie uitstellen nog niet met de verzekering is besproken, wordt dat wel als argument gebruikt dat er geen uitstel mogelijk zou zijn.
Het was hier gisteravond dus een behoorlijk drama en er staan nog steeds tegenover elkaar.
zondag 3 juni 2012 om 08:26
Oblak, ik ben geen manipulatief mens. What you see is what you get. Mijn valkuil is eerder dat ik zo gewend ben hem te steunen, dat ik dat over mijn eigen grenzen heen doe.
Ik heb echt geprobeerd ermee in het reine te komen dat hij over 2 weken zou gaan. Maar ik kan het niet. Ik heb hem nodig, terwijl hij het idee heeft dat ik het wel afkan met wat huishoudelijke hulp, mensen die af en toe boodschappen voor me doen en incidenteel bezoek.
Ik begrijp hem ook wel. Hij wil zo graag zijn eigen gezondheid verbeteren. En dat gun ik hem ook ontzettend. Maar hij heeft een keuze voor wat betreft wanneer hij gaat. Ik heb die keuze niet. Ik heb nú weer zo'n vervloekte hernia die me ontzettend beperkt.
Bovenstaande is ook allemaal aan bod gekomen gisteren.
Ik heb echt geprobeerd ermee in het reine te komen dat hij over 2 weken zou gaan. Maar ik kan het niet. Ik heb hem nodig, terwijl hij het idee heeft dat ik het wel afkan met wat huishoudelijke hulp, mensen die af en toe boodschappen voor me doen en incidenteel bezoek.
Ik begrijp hem ook wel. Hij wil zo graag zijn eigen gezondheid verbeteren. En dat gun ik hem ook ontzettend. Maar hij heeft een keuze voor wat betreft wanneer hij gaat. Ik heb die keuze niet. Ik heb nú weer zo'n vervloekte hernia die me ontzettend beperkt.
Bovenstaande is ook allemaal aan bod gekomen gisteren.
