Gezondheid
alle pijlers
Revalideren na een herniaoperatie
woensdag 31 augustus 2011 om 16:02
Hallo allemaal, binnenkort word ik geopereerd aan een hernia. Na een half jaar aanmodderen, constant op en neer heb ik uiteindelijk samen met de chirurg de knoop doorgehakt en ga ik onder het mes.
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
donderdag 7 juni 2012 om 16:49
Hier is het wel goed, ook relationeel.
Ik ben de afgelopen 2 dagen eindelijk weer naar het bos geweest om te wandelen. Korte rondjes voor ons doen, maar wel even helemaal tussen het groen en de vogelgeluiden.
Ik ben wel moe van de medicijnen. Ik doe meestal even een dutje, dan hou ik het in de avond beter vol.
@Evi: Wat rot dat die hoofdpijn maar niet overgaat. Heb je 5mg diazepam gekregen? Daar ben je niet van van de wereld hoor.
Ik ben de afgelopen 2 dagen eindelijk weer naar het bos geweest om te wandelen. Korte rondjes voor ons doen, maar wel even helemaal tussen het groen en de vogelgeluiden.
Ik ben wel moe van de medicijnen. Ik doe meestal even een dutje, dan hou ik het in de avond beter vol.
@Evi: Wat rot dat die hoofdpijn maar niet overgaat. Heb je 5mg diazepam gekregen? Daar ben je niet van van de wereld hoor.
vrijdag 8 juni 2012 om 01:55
Iebs, is de pijnpoli niet wat voor je?
Hetzelfde als ze 2x bij mij gedaan hebben?
Het aanprikken van de zenuw (en die wat gevoellozer maken en stereoide op de uitstulping zodat die slinkt)
Ik ben al een maand erg dicht bij pijnvrij in de buurt.
Mijn been voelt nog wel eens aan alsof er een lichte stroom op staat, voelt nog wel constant alsof hij gemasseerd moet worden, maar ik kan mijn rug en bil ontspannen zonder dat ik door de grond zak van de pijn. En sla tijdens het werk ook niet zomaar meer vast door een pijnscheut. De pijn is nu een vervelende waarschuwing ipv een afstraffing.
Succes!
Ook voor de rest hier, ik lees nog regelmatig mee, maar de vermindering van de pijn heeft ook een flinke vermeerdering van werk tot gevolg.
Hetzelfde als ze 2x bij mij gedaan hebben?
Het aanprikken van de zenuw (en die wat gevoellozer maken en stereoide op de uitstulping zodat die slinkt)
Ik ben al een maand erg dicht bij pijnvrij in de buurt.
Mijn been voelt nog wel eens aan alsof er een lichte stroom op staat, voelt nog wel constant alsof hij gemasseerd moet worden, maar ik kan mijn rug en bil ontspannen zonder dat ik door de grond zak van de pijn. En sla tijdens het werk ook niet zomaar meer vast door een pijnscheut. De pijn is nu een vervelende waarschuwing ipv een afstraffing.
Succes!
Ook voor de rest hier, ik lees nog regelmatig mee, maar de vermindering van de pijn heeft ook een flinke vermeerdering van werk tot gevolg.
vrijdag 8 juni 2012 om 09:59
Evi, lekker geslapen op de diazepam? Is idd een spierontspanner. In het ziekenhuis kreeg ik voor de nacht twee stuks van 2mg. En nog werd ik om half vijf wakker van verpleegsters die zaten te kletsen en lachen achter de balie..... Hopelijk ben je idd na week er nu vanaf......
IBA doe je rustig aan met lopen? Zonde als je nu idd weer extra last hebt! (moet k zeggen....lol)
Kus, ken je nog niet maar fijn dat het zo goed gaat, hoelang geleden is het?
IBA doe je rustig aan met lopen? Zonde als je nu idd weer extra last hebt! (moet k zeggen....lol)
Kus, ken je nog niet maar fijn dat het zo goed gaat, hoelang geleden is het?
vrijdag 8 juni 2012 om 11:20
Kus, minder schrijven is inderdaad meestal een teken dat het goed gaat, fijn!
Kaatje, hoe is het met jou? Heb je alweer fysio gehad. Is dat nu twee keer in de week. En verder lijkt het me best heel moeilijk met je kleintje, die heb je nog niet getild of wel? Ik hou zo van knuffelen met die mannetjes en moet zeggen dat ik het tillen echt wel mis (dat deed ik eigenlijk ook veel te vaak).
Ikbenanoniem, vervelend van je been. Opnieuw dus weer naar een balans zoeken en kijken waar je grenzen liggen. Hopelijk trekt het snel weg.
Hier lekker geslapen en nu gaat het ook wel ok. Net even een stuk gelopen en mijn lijf doet echt helemaal geen zeer dus dat is echt wel positief. Geen zere bil, geen zeer been heel fijn.
Kaatje, hoe is het met jou? Heb je alweer fysio gehad. Is dat nu twee keer in de week. En verder lijkt het me best heel moeilijk met je kleintje, die heb je nog niet getild of wel? Ik hou zo van knuffelen met die mannetjes en moet zeggen dat ik het tillen echt wel mis (dat deed ik eigenlijk ook veel te vaak).
Ikbenanoniem, vervelend van je been. Opnieuw dus weer naar een balans zoeken en kijken waar je grenzen liggen. Hopelijk trekt het snel weg.
Hier lekker geslapen en nu gaat het ook wel ok. Net even een stuk gelopen en mijn lijf doet echt helemaal geen zeer dus dat is echt wel positief. Geen zere bil, geen zeer been heel fijn.
vrijdag 8 juni 2012 om 16:02
Hoi Meiden!
Sorry voor de lange stilte... weekje NL was super en nu weer volop aan de slag dus niet echt tijd om te forummen!
Nou ik ben er eigenlijk nogsteeds niet uit - wat ik nu ga doen - het gaat opzich best goed als ik maar niet te veel doe, het voelt te goed om een operatie in te duiken maar wanneer het dan pijn doet (zoals in parijs) heb ik echt zoiets van, snij maar open, heb hier zo genoeg van. De meningen blijven verdeeld, ook in NL, hoewel ik geen neuro heb gesproken daar maar wel 3 fysio's en een algemene chirurg. De helft zegt: Doen, de andere helft absoluut niet....
Ik kan best zoals ik nu ben door blijven lopen met hier en daar wat pijnstillers, maar dat is gewoon niet goed genoeg voor me. Ik heb al 3 maanden niet gereden, iets wat ECHT hartverscheurend is voor mij (om maar niet te spreken van een erg dure hobby nu - eigen paard waar ik niet eens het rijplezier van meekrijg) en zodra iets net te veel is (zoals vliegen, lange autorit, stuk wandelen) heb ik zo'n brandende pijn in mijn rug (wel vrij lokaal - kan het echt aanwijzen) dat ik echt meteen een pil wil slikken en ik ben niet van de pillen!
Eén van de fysios stelde voor dat ik gewoon mn leven moet leiden en dan maar met pijnbestrijding - wat is dat nou voor een oplossing?!? De hele tijd aan de diclofenac kan toch ook niet! Toen zei hij, nee joh gewoon een paracetamolletje - nou toen viel ik bijna om van het lachen - dat doet niks.
Ik moet aankomende week mijn neuro mailen met mijn beslissing. Ik denk dat ik het tot oktober aanzie, ten eerste om mezelf nog meer herstel tijd te geven en ten tweede omdat ik echt niet midden in een post-op revalidatie hier wil zitten in het midden van de zomer wat onze enige tijd van verdienen is (seizoen verbonden) en ik al helemaal niet plat wil liggen in mijn eigen zweet bad in 40 graden!! Moeilijk dus nogsteeds. Vooral de vraag - helpt een operatie nou wel eigenlijk??
@Iba - super dat je er even uit bent geweest!! Ok dus iets teveel, maar dat weet je nu ook en het lijkt me heerlijk voor je om in ieder geval even een frisse neus te halen toch? En ook fijn dat jullie eruit zijn samen.
@Evi - langzamerhand dus wat beter, lekker meid, hoop dat de valium werkt en dat je niet slaapdronken rond loopt, maar dat zal dus wel meevallen volgens de rest hier.
@Kaatje - hoe is het met jou en red je het met de kleine erbij?
@ikbenik & Nummerzoveel : hoe is het met jullie?
Sorry voor de lange stilte... weekje NL was super en nu weer volop aan de slag dus niet echt tijd om te forummen!
Nou ik ben er eigenlijk nogsteeds niet uit - wat ik nu ga doen - het gaat opzich best goed als ik maar niet te veel doe, het voelt te goed om een operatie in te duiken maar wanneer het dan pijn doet (zoals in parijs) heb ik echt zoiets van, snij maar open, heb hier zo genoeg van. De meningen blijven verdeeld, ook in NL, hoewel ik geen neuro heb gesproken daar maar wel 3 fysio's en een algemene chirurg. De helft zegt: Doen, de andere helft absoluut niet....
Ik kan best zoals ik nu ben door blijven lopen met hier en daar wat pijnstillers, maar dat is gewoon niet goed genoeg voor me. Ik heb al 3 maanden niet gereden, iets wat ECHT hartverscheurend is voor mij (om maar niet te spreken van een erg dure hobby nu - eigen paard waar ik niet eens het rijplezier van meekrijg) en zodra iets net te veel is (zoals vliegen, lange autorit, stuk wandelen) heb ik zo'n brandende pijn in mijn rug (wel vrij lokaal - kan het echt aanwijzen) dat ik echt meteen een pil wil slikken en ik ben niet van de pillen!
Eén van de fysios stelde voor dat ik gewoon mn leven moet leiden en dan maar met pijnbestrijding - wat is dat nou voor een oplossing?!? De hele tijd aan de diclofenac kan toch ook niet! Toen zei hij, nee joh gewoon een paracetamolletje - nou toen viel ik bijna om van het lachen - dat doet niks.
Ik moet aankomende week mijn neuro mailen met mijn beslissing. Ik denk dat ik het tot oktober aanzie, ten eerste om mezelf nog meer herstel tijd te geven en ten tweede omdat ik echt niet midden in een post-op revalidatie hier wil zitten in het midden van de zomer wat onze enige tijd van verdienen is (seizoen verbonden) en ik al helemaal niet plat wil liggen in mijn eigen zweet bad in 40 graden!! Moeilijk dus nogsteeds. Vooral de vraag - helpt een operatie nou wel eigenlijk??
@Iba - super dat je er even uit bent geweest!! Ok dus iets teveel, maar dat weet je nu ook en het lijkt me heerlijk voor je om in ieder geval even een frisse neus te halen toch? En ook fijn dat jullie eruit zijn samen.
@Evi - langzamerhand dus wat beter, lekker meid, hoop dat de valium werkt en dat je niet slaapdronken rond loopt, maar dat zal dus wel meevallen volgens de rest hier.
@Kaatje - hoe is het met jou en red je het met de kleine erbij?
@ikbenik & Nummerzoveel : hoe is het met jullie?
vrijdag 8 juni 2012 om 17:34
Iebs, dat is jammer.
Wist het ook eigenlijk wel, maar ik roep liever te vaak een nutteloze oplossing dan dat ik een keer niets zeg en het had DE oplossing voor je geweest.
Acupunctuur werk ook verlichtend!
En wordt veelal (gedeeltelijk) vergoed.
KaatjePaatje, ik heb al heeeeel lang last van straling naar mijn been, en een been wat zo nu en dan vast schiet met de bijbehorende pijn.
Vorig jaar rond deze tijd werd de pijn al erger en ben ik minder gaan werken. Heb bewegingstherapie gehad en fysio.
Het was geen hernia volgens de huisarts en fysio. In september trok ik het zowat niet meer en in november kwam ik thuis te zitten. In december kwam er in het ziekenhuis de conclusie "zeker wel een hernia" uit. Een kleintje met veel pijn.
Ondertussen in februari en in april door de pijnpoli behandeld geweest. Het aanprikken van de zenuw.
Het gaat stukken beter, al is de hernia (nog) niet weg.
Wist het ook eigenlijk wel, maar ik roep liever te vaak een nutteloze oplossing dan dat ik een keer niets zeg en het had DE oplossing voor je geweest.
Acupunctuur werk ook verlichtend!
En wordt veelal (gedeeltelijk) vergoed.
KaatjePaatje, ik heb al heeeeel lang last van straling naar mijn been, en een been wat zo nu en dan vast schiet met de bijbehorende pijn.
Vorig jaar rond deze tijd werd de pijn al erger en ben ik minder gaan werken. Heb bewegingstherapie gehad en fysio.
Het was geen hernia volgens de huisarts en fysio. In september trok ik het zowat niet meer en in november kwam ik thuis te zitten. In december kwam er in het ziekenhuis de conclusie "zeker wel een hernia" uit. Een kleintje met veel pijn.
Ondertussen in februari en in april door de pijnpoli behandeld geweest. Het aanprikken van de zenuw.
Het gaat stukken beter, al is de hernia (nog) niet weg.
vrijdag 8 juni 2012 om 18:37
Syrah, was er nou een moment dat het bij jou accuut verkeerd ging, ja toch? Wellicht helpt het volgende bij het maken van je beslissing. De chirurg vertelde mij toen dat er in Nederland recentelijk een onderzoek is gedaan waarbij mensen met hernia met elkaar vergeleken waren. Een groep die zich had laten opereren en een groep die voor een conservatieve behandeling ging, dus niet opereren en heel voorzichtig bewegingstherapie. Uit vergelijk een jaar na ontstaan van de hernia kwam dat ze beiden op hetzelfde punt stonden. En het dus de moeite loont om een jaar te wachten voordat je überhaupt de beslissing neemt om je te laten opereren. Ik heb uiteindelijk 7 maanden gewacht, maar omdat ik met conservatieve behandeling zo weinig vooruitgang boekte, toch besloten me eerder te laten opereren. Zelfs met medicatie kwam ik gewoon totaal niet in de buurt van mijn normale Adl. De chirurg gaf toen vlak voor de operatie aan dat ik op basis van mijn geringe progressie misschien nog een heel klein beetje vooruitgang kon verwachten maar niet meer. Ik weet niet precies hoe lang jij nu onderweg bent, maar als je nog wel een beetje in de buurt komt bij je normale leven loont het misschien toch om nog even af te wachten met pijnstilling (je slikt wel maagneschermers toch). Maar goed het blijft gewoon een heel moeilijke beslissing en je weet eigenlijk niet waar je goed aan doet. Als je herstel achteraf heel goed gaat, zul je je afvragen waarom je het niet eerder hebt gedaan. Als het niet goed gaat zul je misschien spijt hebben dat je het wel hebt gedaan en daarom is het heel belangrijk om er goed over na t denken en zo te horen ben je daar gewoon heel goed mee bezig.
vrijdag 8 juni 2012 om 23:25
Zo dat is een helder verhaal van Evi, hopelijk heb je daar idd iets aan Syrah. Moest even denken, weekje Nl.? Maar idd je woont in Portugal toch?
Ik kan zeggen dat ik tot nu toe erg blij ben dat ik ben geopereerd. Ik had overigens ook weinig keus.... Andere behandeling was geen optie meer. Liep er al anderhalf jaar mee. En kon echt dagen voor operatie niks meer. Moest alles zittend doen met de kleine. Dat is nu wel wennen, want ik zit zo weinig mogelijk.
Gisteren voor het eerst weer zelf de kleine boven uit bed gehaald en mee trap afgelopen. Dat ging goed. Vannacht moet vriend weer voor het eerst werken na zorgverlening, dus buurmeisje heeft net even de laatste fles gegeven wn. Hem naar beneden en boven getilt. Morgenochtend gaat ze even zelf met hem in bad. Mag dat echt? Vroeg ze? Dus ja ik red het, weer een beetje zelf en met hulp van manlief,familie, vrienden e buren.....
Kus, is dat danzo'n wortelblokkade behandeling die jehebt gehad?
Evi, wanneer moet je maagbeschermers hebben? Alleen bij veel ibuprofen toch? Ik slik namelijk al maanden om de zes uur twee paracetamol.
Welterusten allen!
Ik kan zeggen dat ik tot nu toe erg blij ben dat ik ben geopereerd. Ik had overigens ook weinig keus.... Andere behandeling was geen optie meer. Liep er al anderhalf jaar mee. En kon echt dagen voor operatie niks meer. Moest alles zittend doen met de kleine. Dat is nu wel wennen, want ik zit zo weinig mogelijk.
Gisteren voor het eerst weer zelf de kleine boven uit bed gehaald en mee trap afgelopen. Dat ging goed. Vannacht moet vriend weer voor het eerst werken na zorgverlening, dus buurmeisje heeft net even de laatste fles gegeven wn. Hem naar beneden en boven getilt. Morgenochtend gaat ze even zelf met hem in bad. Mag dat echt? Vroeg ze? Dus ja ik red het, weer een beetje zelf en met hulp van manlief,familie, vrienden e buren.....
Kus, is dat danzo'n wortelblokkade behandeling die jehebt gehad?
Evi, wanneer moet je maagbeschermers hebben? Alleen bij veel ibuprofen toch? Ik slik namelijk al maanden om de zes uur twee paracetamol.
Welterusten allen!
zaterdag 9 juni 2012 om 00:21
zaterdag 9 juni 2012 om 00:25
Handig zo'n buurmeisje Kaatje.
Wat betrefd het verhaal van Evi, zolang je je dagelijks leven nog redelijk kan leven met pijnstilleng denk ik dat het de moeite waard is de alternativen te bekijken voor je zo'n zware ingreep ondergaat. 6 weken plat en daarna rustig aan moeten doen is niet niks.
En een operatie is geen garantie voor pijnvrij helaas.
Wat betrefd het verhaal van Evi, zolang je je dagelijks leven nog redelijk kan leven met pijnstilleng denk ik dat het de moeite waard is de alternativen te bekijken voor je zo'n zware ingreep ondergaat. 6 weken plat en daarna rustig aan moeten doen is niet niks.
En een operatie is geen garantie voor pijnvrij helaas.
zaterdag 9 juni 2012 om 08:19
En een operatie is dus ook geen enkele garantie dat de hernia weg blijft. Er zit nu eenmaal eem scheurtje in je tussenwervelschijf en daar kan opnieuw materiaal doorheen komen.
@Kaatje: Maagbeschermers hoef je alleen bij veel gebruik van ibuprofen. Ik heb ze nu ook want ik krijg 2400 mg per dag binnen.
@Syrah: Jouw fysio is al net zo'n humorist als mijn huisarts, met zijn paracetamolletje. Ik zat toen aan de tramadol, wat trouwens maar 2 week hielp en toen kreeg ik morfine. Wat ook nauwelijks hielp. Je kunt beter Lyrica hebben voor zenuwpijn.
@Evi: Ik ben nu verre van sterk. Eerlijk gezegd zit ik eerder op een punt waarop het van mij allemaal niet meer zo hoeft. Ik heb geen werk, ik maak me zorgen om geld, mijn gezondheid sucks. En mijn man gaat straks weg en dan moet ik maar zien het hoofd boven water te houden.
Psychologen gebabbel hoef ik niet. Die gaan me vertellen dat ik veel te vrrstouwen heb gekregen (duh), dat het tijd kost zoiets te verwerken (goh) en dat je vooral toch de lichtpuntjes moet zien (welke zijn dat dan precies? Gaat mijn man niet weg? Ik krijg bij toverslag opeens wel een baan, mijn gezondheid terug of een enorme erfenis?) Ik dacht het allemaal niet, dus welke lichtpuntjes?
Ben er wel klaar mee en heb genoeg ellende meegemaakt voor 2 levens.
@Kaatje: Maagbeschermers hoef je alleen bij veel gebruik van ibuprofen. Ik heb ze nu ook want ik krijg 2400 mg per dag binnen.
@Syrah: Jouw fysio is al net zo'n humorist als mijn huisarts, met zijn paracetamolletje. Ik zat toen aan de tramadol, wat trouwens maar 2 week hielp en toen kreeg ik morfine. Wat ook nauwelijks hielp. Je kunt beter Lyrica hebben voor zenuwpijn.
@Evi: Ik ben nu verre van sterk. Eerlijk gezegd zit ik eerder op een punt waarop het van mij allemaal niet meer zo hoeft. Ik heb geen werk, ik maak me zorgen om geld, mijn gezondheid sucks. En mijn man gaat straks weg en dan moet ik maar zien het hoofd boven water te houden.
Psychologen gebabbel hoef ik niet. Die gaan me vertellen dat ik veel te vrrstouwen heb gekregen (duh), dat het tijd kost zoiets te verwerken (goh) en dat je vooral toch de lichtpuntjes moet zien (welke zijn dat dan precies? Gaat mijn man niet weg? Ik krijg bij toverslag opeens wel een baan, mijn gezondheid terug of een enorme erfenis?) Ik dacht het allemaal niet, dus welke lichtpuntjes?
Ben er wel klaar mee en heb genoeg ellende meegemaakt voor 2 levens.
zaterdag 9 juni 2012 om 09:05
Ikbananoniem, het is ook moeilijk en het is ook zwaar. En ik zal je zeggen, ik zie het hele proces niet als iets met lichtpuntjes etc, maar meer als overleven. Het heen en weer geslingerd worden tussen hoop en verdriet. Net een beetje vertrouwen in je lijf om dat vervolgens weer kwijt te raken omdat je weer keihard wordt teruggefloten. Dat is ook niet niks, het is fysiek heel zwaar en mentaal ook. Vooral omdat het niet te overzien is, je weet niet of het ooit nog beter wordt. Of je ooit nog een redelijk normaal leven kunt leiden zonder al te veel pijn. En dat alles voelt uitzichtloos, maakt onzeker en verdrietig. Tenminste zo zie ik het. Ik heb van oktober tot februari en erna trouwens ook, zoveel gelegen en dan kun je echt helemaal niks. En dan is het zo ontzettend moeilijk om de moed erin te houden.
Da je man straks weggaat is verschrikkelijk, dat is heel moeilijk en dat heb ik in mijn situatie natuurlijk niet meegemaakt. Maar goed wat mij wel helpt is die overlevingsmodus zeg maar. Niet nadenken over hoeveel ik niet kan, wat ik niet kan doen, wat ik heb gemist. Maar aan de slag me wat je wel kunt, al is het maar heel weinig. En daarmee doe je niet tekort aan je gevoel oid, maar dat is voor mij een manier om verder te kunnen. Probeer de stapjes vooruit te zien die je maakt en niet teveel te denken over wat je al had bereikt en hoe het nu had kunnen zijn. Dat helpt mij een beetje om mijn kop boven water te houden, misschien helpt het jou ook.
Da je man straks weggaat is verschrikkelijk, dat is heel moeilijk en dat heb ik in mijn situatie natuurlijk niet meegemaakt. Maar goed wat mij wel helpt is die overlevingsmodus zeg maar. Niet nadenken over hoeveel ik niet kan, wat ik niet kan doen, wat ik heb gemist. Maar aan de slag me wat je wel kunt, al is het maar heel weinig. En daarmee doe je niet tekort aan je gevoel oid, maar dat is voor mij een manier om verder te kunnen. Probeer de stapjes vooruit te zien die je maakt en niet teveel te denken over wat je al had bereikt en hoe het nu had kunnen zijn. Dat helpt mij een beetje om mijn kop boven water te houden, misschien helpt het jou ook.
zaterdag 9 juni 2012 om 09:36
@Evi: Lief dat je meedenkt en uitlegt hoe jij het ervaart.
Mijn probleem is dat ik na jaren overlevingsmodus op ben. Het is niet alleen de hernia. Daarvoor was het de psychose van mijn man en de aanloop daar naartoe (vanaf 2007 en in 2010 ging het helemaal mis).
Plus ik heb 2x ontslag gekregen, mijn oude huis is met restschuld verkocht en mijn moeder en schoonmoeder zijn overleden. Dat alles in de periode van 2004 tot nu.
Ik sta al jaren in overlevingsmodus. In 2009 ben ik ook wel bij een psycholoog geweest, dus ik ken hun riedeltje wel.
Mijn probleem is dat ik na jaren overlevingsmodus op ben. Het is niet alleen de hernia. Daarvoor was het de psychose van mijn man en de aanloop daar naartoe (vanaf 2007 en in 2010 ging het helemaal mis).
Plus ik heb 2x ontslag gekregen, mijn oude huis is met restschuld verkocht en mijn moeder en schoonmoeder zijn overleden. Dat alles in de periode van 2004 tot nu.
Ik sta al jaren in overlevingsmodus. In 2009 ben ik ook wel bij een psycholoog geweest, dus ik ken hun riedeltje wel.
zaterdag 9 juni 2012 om 12:52
Helder verhaal, Evi, naar Syrah (gisteren18.37 uur) sluit me er helemaal bij aan. Het antwoord op je vraag (opereren of niet?) is door ons al heelmáál niet te geven. We kunnen onze ervaringen vertellen, en informatie over onderzoeken, maar je zult zelf de uiteindelijke afweging moeten maken. Jij bent de enige die precies kan voelen hoe erg het is, en afwegen hoe ver je hierin kunt gaan.
Iebs; ik leef met je mee. Heb soms ook het gevoel dat een 'structurele oplossing' (lees; concrete oplossing in je adl) van een psych niet te verwachten is.
Niet te vergelijken mss maar ik worstel al zooo lang nu met thema 'werk', en zou er al mn spaargeld voor over hebben als ik ineens 'de' baan zou vinden. (Dichtbij huis, niet al teveel stress, voldoende inkomen om vaste lasten te kunnen blijven betalen, te combineren met thuissituatie/gezin, leuke collega's, en evt iets van 'zingeving')
Maar hulpverlening zoekt hier niet praktisch in mee natuurlijk. Blijft toch 'psychische-hulp' voor gedachtekronkels.
(Nou is er bij mij op dat vlak ook voldoende aan te apkken, haha! )
Iebs; ik leef met je mee. Heb soms ook het gevoel dat een 'structurele oplossing' (lees; concrete oplossing in je adl) van een psych niet te verwachten is.
Niet te vergelijken mss maar ik worstel al zooo lang nu met thema 'werk', en zou er al mn spaargeld voor over hebben als ik ineens 'de' baan zou vinden. (Dichtbij huis, niet al teveel stress, voldoende inkomen om vaste lasten te kunnen blijven betalen, te combineren met thuissituatie/gezin, leuke collega's, en evt iets van 'zingeving')
Maar hulpverlening zoekt hier niet praktisch in mee natuurlijk. Blijft toch 'psychische-hulp' voor gedachtekronkels.
(Nou is er bij mij op dat vlak ook voldoende aan te apkken, haha! )
zaterdag 9 juni 2012 om 21:05
Daar ben ik het mee eens ikbenik, een psych geeft geen oplossing voor praktische oplossingen, misschien alleen richting aan negatieve gedachten en hulp bij het ombuigen naar positieve gedachten. Maar aan de situatie op zich kan een psych niks veranderen, die is helaas zoals die is en gewoon heel erg vervelend.
Hier vanmiddag bij mijn schoonouders geweest en het lijkt wel of mijn kop eraf knalt. Straks zit ik gewoon al twee weken aan een stuk door met knallende hoofdpijn, zoals ik die nog nooit heb gehad. Ik baal ervan want mijn lijf wil bewegen, maar zoals mijn hoofd voelt, voel ik me weer veel te ellendig om te gaan fietsen ofzo. Voordeel is wel weer dat ik ben vergeten hoe zeer mijn been en bil deden. Maar dit is ook echt niet grappig meer. Mag hopen dat die diazepam snel wat doet!
Hier vanmiddag bij mijn schoonouders geweest en het lijkt wel of mijn kop eraf knalt. Straks zit ik gewoon al twee weken aan een stuk door met knallende hoofdpijn, zoals ik die nog nooit heb gehad. Ik baal ervan want mijn lijf wil bewegen, maar zoals mijn hoofd voelt, voel ik me weer veel te ellendig om te gaan fietsen ofzo. Voordeel is wel weer dat ik ben vergeten hoe zeer mijn been en bil deden. Maar dit is ook echt niet grappig meer. Mag hopen dat die diazepam snel wat doet!
zondag 10 juni 2012 om 10:19
Die heb ik hier nog liggen. Heeft de huisarts me vorig jaar een keer voorgeschreven toen mijn rug steeds helemaal verkrampte als ik een stuk ging lopen. Heb ze alleen nooit gebruikt. Stom maar op de een of andere manier staan bijwerkingen van pillen me meer tegen dan de pijn zelf. Maar goed ik zou het kunnen proberen, heb nu het idee dat het echt helemaal niks uitmaakt..
